ใครเป็นพระอริยะบุุคคล

ความคิด ...ดับไม่ได้
ความคิด...คือสิ่งที่ ใจปรุงแต่ง....กับ ความคิดที่จิตวิญญาณร่วมปรุงแต่งกับใจเรียกอุปทาน

คำว่า ดับความคิด....จึงจำต้องอธิบายความเข้าใจ ให้ชัดเจนครับ

ถ้าไม่มีจิตวิญญาณร่วมปรุงแต่ง ก็จะไม่หลงเป็นทุกข์ไปกับความคิดที่ใจปรุงแต่ง

 

ทำไม ผัสสะที่ใจรับมาปรุงแต่ง....จึงเกิด..เวทนา..ได้...นั่นเพราะมีจิตวิญญาญร่วมปรุงแต่ง
ถ้าผัสสะที่ไรจิตวิญญาณร่วมปรุงแต่ง..ก็มีแค่ความคิด ความรู้สึก อารมณ์ตามจริง..เท่านั้นครับ..ยกตัวอย่าง มีควันเพราะไฟไหม้...พอไฟดับ ก็หมดควัน

 

อย่าไปสนใจเลยครับ ว่า ถึงไหน สกิทาคามี หรือ อนาคามี..มันหลอกตัวเองไปเปล่าๆครับ
ตราบใดที่ตนเอง ยังหลงเป็นทุกข์ได้อยู่ แม้ได้ถึง อรหันมรรค....ก็ไม่ควรโอ้อวดครับ

 

อย่าคิดอยากเป็นเลยครับ พระอริยะบุคคล....ผมว่าเป็นคนดี ให้มันได้..ไม่ดีกว่าหรือครับ

คนดีดีนี่..ใครรู้ก็มีคนอยากกราบครับ..แต่พระอริยะบุคคลนี่ เป็นแล้วอยากแต่ให้คนอื่นมากราบตน ครับ..และอยากอวดแต่ว่าตนมีดีรู้ดีครับ...

 

อายตนะภายนอก สฬายตนะ วิญญาณ เวทนา ตัณหา อุปาทาน ภพ ชาติ

คุณวรณ์นิ พูดถูก ความคิด...ดับไม่ได้
ความคิดมีเกิดอยู่สองช่วงที่ควรพูดให้กระจ่าง

ความคิดที่ 1...เกิดเป็นไปตามกระบวนการจาก อายตนะภายนอก สฬายตนะ วิญญาณ เวทนา ...ความคิดนี้ดับไม่ได้

ความคิดที่ 2...เมื่อเกิดเวทนา ถ้าไม่คิดนึกปรุงแต่ง กรรมก็จะยังไม่เกิด
ตรงนี้แหละเราสามารถหยุดความคิดได้ รู้สักว่ารู้ เห็นสักว่าเห็น เกิดเวทนาสักว่าเวทนา
ถ้าเข้าไปนึกคิดปรุงแต่ง+ตัณหา ก็จะเกิดเป็นอุปาทาน....เข้าสู่กระบวนการปฏิจสมุปบาท เกิดภพ ชาติ เวียนว่ายตายเกิดต่อไป

 

คุณวรณ์นิ กับ คุณนิวรณ์ คนเดียวกันหรือเปล่าคะ
บางครั้งลืมมองชื่อ เห็นเป็นคนเดียวกัน

 

คนดับความคิดยังไม่ได้ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่า "ความคิดมันดับไม่ได้"
เพราะมีผู้กล่าวอยู่ว่า "ความคิดมันดับได้"
(ไม่ใช่ผมนะที่กล่าว เป็นคนอื่นหรอก) ...(^_^)

 

อยากศึกษาเหมือนกัน มีที่ให้ศึกษามั้ยคะ

 

ความคิดที่ 1...เกิดเป็นไปตามกระบวนการจาก อายตนะภายนอก สฬายตนะ วิญญาณ เวทนา ...ความคิดนี้ดับไม่ได้ ........... ก็อันนี้แหล่ะที่มีผู้บอกว่าหยุดได้ ดับได้เพราะเขาห้ามผัสสะตรงนี้ได้ เพราะเหตุแห่งวิญญาณดับ (หากฟังมาไม่ผิดนะ)

 

หรือว่าต้องเข้านิโรจธ์สมาบัติ

 

ถามผมหรือถามใครครับ?

 

ครับผม ที่ฟังมานั้นท่านก็บอกว่า ผู้ผ่านการบรรลุนิโรธสมาบัติมานั่นเองครับจึงจะล๊อกมันได้

 

ความคิดที่ 2 นี่ก็เหมือนกัน อย่าลืมสิว่า "การปรุงแต่งนั้นในวงปฏิจฺจสมุปบาท เป็นปัจจัยตั้งแต่ต้นโน่น หากมาถึงตัณหาแล้ว แล้วจะมาบอกว่าไม่นึกปรุงแต่ง" ก็ยังไงอยู่นะครับ ลองพิจารณาดูสิ เพราะได้ยินมานั้นท่านบอกว่า กระบวนการปฏิจฺจสมุปบาทเกิดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าแล็บซะอีก ... จริงไม่จริงเป็นอีกเรื่องนะครับ อันนี้ขอแทรกความเห็นเข้าไปเท่านั้น

 

คนเข้า นิโรธนสมาบัติ ปรกติ ออกนิโรธนมา

ก้จะตรึกตรองว่า ใครจะสมควรถวายภัตราหาร ให้เปนคนแรก เพื่อบุญของเขา

เรียกว่า ออกมา ก้คิดเลย

ส่วนดับ ที่อ้างอดีต ตอนอยู่ในสมาบัติ ดับคิดได้ จะอ้างทำสันติอะไร

 

ถามคุณค่ะ

 

มีที่ให้ศึกษาครับ ถ้าคุณสนใจจริง ๆ และถ้าเห็นจริงแล้วจะรู้ว่าพวกไม่รู้แล้ววิจารณ์มั่วนี่มีเยอะมากครับ (เพราะเขาไม่เคยทำได้ เขาจึงชอบตำหนิไปเรื่อย ... อันนี้ไม่ได้หมายถึงคุณนะ)

 

อันนี้ก็นิโรธหลอกเด็ก เขาแต่งแบบมั่วก็ไปหลงเชื่อเขาอีกนะ

 

หลวงตา มหาบัว เล่าถึง อรหันต์ ก้โดน ความคิดมันหลอกเอาอยู่

โดยยืนยันด้วยตัวท่านเอง สำเร็จอรหันต์แน่แท้ เดินไปตามทาง เจอกิ่งไม้

ความคิด มันบอกว่า งู ท่านก็กระโดดโหยงตัวลอย

แล้วท่านก็ กล่าวสัจจ ประกาสก้องว่า ความคิดท่านดับสนิท

คือ ความคิดมันบอกว่างู ตัวท่านกระโดดโหยง ตามปรกติ
แต่ที่ดับสนิท คือ มันไม่ได้มีกิเลสเจือปน

ความคิดบอกว่างู ก้ไม่ใช่กิเลสบอกว่างู
ความคิดพาท่านโดดตัวลอย ก้ไม่ใช่โดดเพราะกิเลส

ดับที่กิเลส ความคิดก้แปรปรวนไปตามปรกติ ทำหน้าที่ของขันธ์

คนจานลายมันอ้างว่ารู้ธรรม พาไปดับความคิด นั่น มันชวนให้เสพภพ นรกอเวจี ไม่ฮือ ไม่อือ

 

กั๊กๆๆๆๆ

ผู้ออก นิโรธน แล้ว เล็งญาณ หาผุ้สมควรได้รับ มหาอานิสงค์ ในพระไตรปิฏก มีหลายท่าน

แต่เราจะเล่า กัน ในส่วน พระมหากัสสปะ เปนหลัก

เพราะ เปนตัวอย่าง ออกมาปั๊ป ก้คิด
แถม โดนท้าวสักกะ หลอกเอา แปลงกาย
เปนคนแก่ ความคิดท่านมหากัสสปะ ก้เหนเปนคนแก่
เลยเปิดบาตรรับ โดนหลอกจนได้

 

ใช่ค่ะ การปรุงแต่งนั้นมีมานานแล้ว ก่อนเราเกิดเสียอีก เป็นกรรมเก่า แล้วมันหลอมรวมเป็นขันธ์๕ ในปัจจุบัน

กรณีที่อธิบายไว้ตามอ้างอิงข้างล่างนี้นั้น หมายถึง คนที่ไม่ได้เข้านิโรจน์สมาบัติค่ะ

ในข้อ 1 ในการใช้ชีวิตประจำวันของปุถุชนยังทำมาหากินอยู่(ไม่ได้เข้านิโรจน์สมาบัติ)ไม่สามารถดับมันได้

ในข้อ 2 ในชีวิตประจำวันเราสามารถฝึกสติไปด้วยจนเราสามารถหยุดความคิดปรุงแต่งหลังจากเกิดเวทนาได้ ก็จะเป็นการหยุดการสร้างกรรมใหม่ค่ะ