เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ใช่ น้องนิว สิ่งมีค่าที่สุดคือ ชีวิต
ลองเดินอดน้ำกลางทะเลทรายดูเถอะ
ทองคำแท่ง กับน้ำแก้วเดียวเลือกอย่างไหน?

 

ยินดีครับ

 

ตามมาเลยครับ
กำลังมา

 

พายุหาย ฟ้าใส
แผนภูมิ พรานเฒ่า
ป่ารก ดงทึบ
ผังธารน้ำ ถ้ำใต้ดิน

สมบูรณ์ถ้วนถี่ น้องต้อด
ขอบพระคุณมากจ้า

 

ดุบ้าง เดือดบ้าง
ผ่อนหน่อย ปล่อยอารมณ์นิด
จิตแจ่มใสครับ น้องบานชื่น

 

มะม่วงสวรรค์ ถ้ำใต้ดิน
นางไพรคนงาม แต่ผมยาว
ผิดสเป็คไปนิดนึง น้องต้อด
แต่เอาเถอะ ถือว่า...เยี่ยม!

 

ติดงานแต่ก็ติดตามอ่านตลอดก็ขอบคุณน้องชาติ
ค่อยๆตามก็ได้ ไม่ต้องเร่งรีบ
ข้อเขียนนอนรออยู่แน่นอน...ทุกวัน

 

ไล่ตอบโพสท์หมด เตรียมเข้าโหมดเรื่องราว
วันนี้ มาพบกันช้า เพราะงานท่วมจริงๆ
ใกล้ปีใหม่ สารพัดที่ต้องเคลียร์ ทุกท่านคงรู้ดี
รอเขียนแป๊บ ที่มิใช่คอแป็บ คอทองแดง

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

คุณนงไม่เห็นในสิ่งที่ผมกราดแสงไฟเจอ เพราะเธอวางใจ ฝากชีวิตไว้ในมือผม...
ยินดีทำตามที่บอกทุกเรื่อง แม้การอยากพัก แต่ผมกระชุ่นให้ไปต่อ เธอก็ไม่
อิดออดหรือบ่น!

สายน้ำวกวนดั่งใจคน เส้นทางลดเลี้ยวโค้งบ้าง แคบก็มี กว้างก็มาก เราเดินอย่าง
ทรหด...ทางลาดน้อยๆไปเรื่อยเป็นส่วนใหญ่ ผมให้คุณนงเดินหน้า ตัวเองคอยสาด
ไฟไปด้านหลัง ดวงตาแดงแข่งกับแสงหายไป ค่อยโล่งอกเล็กๆ แต่ไม่ถึงกับโล่งใจ
สายตาแบบนี้ไม่เคยไว้ใจได้ ประสบการณ์เฉียดตายหลายครั้ง เตือนสติและสอนไว้

แล้วธารใต้ดินก็นำเรามาสุดทางที่ไม่ใช่ยมโลก แต่เป็นปากถ้ำใหญ่พอตัว เบื้องนอก
ยังมีแสงอาทิตย์แต่เริ่มอ่อนแรงโรยรา แสดงอาการเข้าสู่ยามสนธยา...ผมชะโงกหน้า
มองปากถ้ำก็ต้องสะดุ้งโหยง เพราะเป็นถ้ำอยู่เหนือน้ำตก(อีกแล้ว)...น้ำตกเริ่มจากธาร
เล็กนี้ ไหลลงสู่โตรกผาเล็กแคบที่สูงลิบลิ่ว ลำน้ำไปบานกว้างใหญ่ด้านล่าง เมื่อมีน้ำ
ทางซ้าย-ขวาไหลมาสมทบ เป็นน้ำตกที่สูงหลายชั้น การไต่ลงไปก็เหมือนเกมท้า
มัจจุราชดีๆนี่เอง

ความสูงแค่เห็น ก็เสียวท้องน้อย แต่มีหนทางเบี่ยงซ้าย กับขวาให้ปีนออกไปทางสูง
เบื้องบน...นั่นคือหนทางบินไปสู่อิสรภาพจากโลกใต้ผืนพิภพแท้จริง!

"ตามมาช้าๆ อย่ารีบ คอยดูจังหวะก้าวกับการคว้าจับของผมนะ"...ผมสำรวจทางหนี ทีไล่ละเอียดแล้วบอกคุณนง เธอพยักหน้า มุ่งมั่น

ผมนำทางเหยียบแง่หิน ปืนสะพายเฉียงบ่า คว้าเถาวัลย์ โหนรากไม้ หยุดคอย
สั่งคุณนงเอื้อมมือมา ช่วยดึง ฉุดเธอตาม...เราผ่านขอบเหวน้ำตกอย่างเชื่องช้า
ระวัง ไต่สูงขึ้นไป ทีละก้าว ละคืบ

ที่ราบเบื้องบนงดงาม ฟ้ายามเย็นนวลตา อากาศสดชื่นรื่นรมย์ วิหคฝูงโตกำลัง
ถลาร่อนกลับรวงรัง...คือภาพชื่นตาที่รอเราอยู่เมื่อสิ้นสุดการปีน

ลิง ค่าง บ่าง ชะนี โหยหวนก้องไพร ลำนำป่าแสนเสนาะร่ายขับขาน นำความชื่นบาน
ให้กายและใจที่อ่อนเปลี้ย มีพลังฮึดพร้อมฟันฝ่าอุปสรรคได้อีก

เราทิ้งตัวนอนราบกับพื้นหญ้าเงียบๆเคียงคู่กัน เบิ่งตามองสวรรค์สุดขอบฟ้ายามเย็น
ไม่สนว่า ตอนนี้อยู่กันเหนือภูไหน เก็บเกี่ยวความรู้สึกงดงามที่เอาชีวิตหลุดรอดจาก
โลกใต้ธรณีมาได้ สูดลมหายใจเต็มปอด เติมพลังให้ กาย ใจ

"ไปเถอะครับ" ผมคว้าปืนยันกายฉุดแขนที่อ่อนล้าคุณนงลุกขึ้น สบตาให้กำลังใจ
คุณนงซวนซบอกผม รำพึงอย่างเศร้าสร้อย...

"ถ้าเราต้องจากกันด้วยพันธะ นงจะทำอย่างไรดี"?...เป็นคำถามที่เธอรู้ดีว่า ไร้คำตอบ...
เราบังอาจ สร้างพรหมลิขิตผิดทางนี้ขึ้นมา...แล้วดวงชะตาข้างหน้าจะเป็นเยี่ยงไร ?

ผมโอบกอดตอบเธอกระชับ ความรู้สึกผิดชอบ ชั่วดี มีมากขึ้น สิ่งนั้นทำให้ผมเหมือน
สูงขึ้นอีก 10 นิ้ว ไม่ใช่สูงด้วยเรือนร่างที่โย่งอยู่แล้ว แต่สูงด้วย วุฒิภาวะทางจิตใจ!

คำถามคุณนง ย่อมมีผู้ตอบได้ แต่ไม่ใช่เราสองคน...ผมรู้ แต่ไม่อยากคิดต่อ!

นาทีนี้ หาทางไปสมทบหมู่คณะให้ได้ก่อน เหลียวมองรอบตัวทั้งใกล้ ไกล ไม่มีภาพ
ยอดเขานมโตปรากฏแก่สายตา บางด้านป่ารกครึ้มบดบัง...บางมุมท้องฟ้ามีแต่ทะเล
หมอก หันมองอีกด้าน พระอาทิตย์จวนลับเหลี่ยมเขาและจมลงในสายหมอก แสงสี
ทองทาบขอบฟ้า ต้องหยีตามองความงามสุดท้ายที่กำลังโบกมือลา

"หาที่พักเถอะครับ ต้องก่อไฟก่อนมืด"...คนงามพยักหน้าในท่า สู้ตายค่ะ!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว เพราะลมแรงบนยอดเขา คุณนงเดินตัวสะท้านหนาว
ผมรีบพาเธอจ้ำอ้าว พักเดียวเราก็ตะลึงกับภาพเบื้องหน้า...

กลดเก่าคร่ำคร่า ปักอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ ด้านหลังเป็นโขดหินก้อนใหญ่ห่างไปสัก
สิบก้าว เหมาะเป็นที่พัก แต่ถูกจับจองแล้วโดยกลดพระธุดงค์!

ผมคว้าแขนคุณนงพุ่งปราดไปที่กลดอย่างรวดเร็ว พระธุดงค์มาจากไหน ไกลถึง
เพียงนี้ แต่ที่สำคัญเรารอดตายแน่...

ท่านมาได้ ท่านก็บอกทางไปให้เราได้!

ผ้าหน้ากลดตลบเปิดอยู่แล้ว ถาพพระภิกษุวัยกลางคน ผมเกรียนขาว ร่างผอมสูง
นั่งตระหง่าน สง่าราศรีกระจาย กระจ่างตา ทั้งที่ท่านอยู่ในจีวรสีกลักมอมแมม
เก่า มีรอยปะชุนหลายแห่ง

เมื่อเราสองถลาเข้าไปคุกเข่า...ท่านลืมตายิ้มน้อยๆ เอ่ยเสียงนุ่ม เบา

"เจอกันหนักมาสิโยม?"...ผมกับคุณนงไม่รู้จะตอบท่านยังไง? ได้แต่หมอบกราบ
ประหลกคนละสามที ดีใจพูดไม่ออก

ท่านชี้นิ้วไปด้านหลังกลด แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเมตตา

"มีที่พักด้านหลัง โยมไปดูก่อน แล้วค่อยมาหาอาตมา"

เราขาน "ครับ-ค่ะ" แล้วรีบถอยไปดูตามที่ท่านแนะ โขดหินใหญ่ มีโพรงเล็กพอ
คุกเข่ามุดเข้าไปได้ ถ้ำน้อยนี้เหมาะต่อการนอนพัก ก่อกองไฟปากถ้ำแล้วจะนั่ง
ยาม หรือเข้าไปนอนก็ไม่เบียดกัน เป็นโพรงขนาดนอนได้4-5คน ลึกกำลังดี นอน
แล้วตีนไม่ชี้ ออกนอกโพรง

น่าเป็นโพรงหมีจำศีลเก่า ฤดูนี้ก็ใช่...แต่มันเป็นโพรงอะไรมาก่อนก็ช่าง ตอนนี้ผม
ขอยึด...รีบหาเศษไม้ก่อกองไฟ พักเดียวไฟก็ลุกโชน ผมเดินสำรวจอ้อมไปหลังโขด
เพื่อความรอบคอบ แล้วก็ตาลุก มีบ่อน้ำซับ น้ำบอนตรงนั้น น้ำขาวเหมือนน้ำนมเต็มบ่อ

ตักอาบก็ได้ ตักกินก็ดี...ชัยภูมิตรงนี้คือที่พักแรมห้าดาว!

ผมบุ้ยใบ้คุณนงเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในถ้ำ...เอาผ้าขาวม้านุ่ง ผิงไฟกันหนาว เอาเสื้อผ้า
ทุกชิ้น ไปซักให้เธอไม่รังเกียจ วักน้ำราดใส่ให้เปียกชุ่มแล้วขยี้ๆ ด้วยแรงหนุ่มพักเดียว
ก็สะอาดปราศกลิ่นเหงื่อไคล หาไม้ถากเป็นง่ามทำราว พาดตากข้างกองไฟ ไม่นานก็แห้ง
ให้เธอใส่สบาย พรุ่งนี้

ทั้งหมดใช้เวลาทำไม่ถึงชั่วโมง ความมืดโรยตัวลงแล้ว ผมส่งปืนให้คุณนงถือไว้
ตัวเองรีบวก ไปพับเพียบหน้ากลด ที่ท่านนั่งสมาธิเงียบเชียบ มีเทียนเล่มน้อยจุด
กาน้ำกับถ้วยดีบุกวางอยู่ 2ใบ

เอ...มาจากไหน? ตอนกราบท่านทีแรก ไม่เห็นพวกนี้ จะว่าผมตาถั่วก็ไม่ได้ เพราะป่า
สอนผม หูไว ตาไว จำแม่น

ท่านยิ้มน้อยๆ ชี้มือที่กา..."รินน้ำร้อนกินได้นะ เอาไปให้โยมหญิงด้วย คืนนี้จะหนาว"

ผมพนมมือ..."ครับ" จัดการรินน้ำเต็มสองถ้วย ควันร้อนลอยขึ้นจางๆ ท่านเอาไฟที่
ไหนต้ม?...บ๊ะ มันน่าสงสัยไปทุกเรื่องเชียว...ช่างเถอะ เอาน้ำร้อนให้คุณนงก่อน
ท่าทางเธอไม่ค่อยสู้ดี บ่นว่าปวดหัว ตัวก็เริ่มรุมๆ

กลับมาที่กลดหนสาม คราวนี้ท่านหยิบด้ายขาวส่งให้หนึ่งขยุ้ม..."เอาไปขึงกั้นหน้าถ้ำ
กลับไปนอนพัก ได้ยินหรือเห็นอะไร ห้ามออกมา นะ"

เอาแล้วไง!...ผมมือสั่น รับด้ายสายสิญจน์จากท่าน แล้วรีบกราบลา หาไม้หลักเล็ก
ตอกปักพื้น ขึงด้ายตามท่านสั่ง...ไม่ลืมพระมหาคาถา"มงกุฏพระพุทธเจ้า" ขีดแนว
ปากถ้ำด้วยใบมีด มุดเข้าโพรงถ้ำ จัดที่นอนให้คุณนง ที่เริ่มเปลี้ยด้วยไข้อ่อนๆ เพราะ
ตรากตรำมาหนัก!!!

 

ยาวเฟื้อยสองท่อน พักนิ้ว
พักสายตา ราตรีสวัสดิ์
ขอบคุณทุกท่านครับ

 

ทันอก ทันใจ คลาสสิคเหลือเกิน
น้องต้อดฯ ไม่มีรางวัลปีใหม่ ไม่ได้แล้ว
ใกล้ๆค่อยว่ากันนะ ขอบคุณความงามของทุกภาพ

 

พี่ totto99 นำ ภาพประกอบแต่ละภาพนี่ได้ใจจริงๆๆๆ

ตอนนี้เนื้อเรื่องก็มีอะไรให้น่าติดตามเพิ่มขี้นอีกขอบคุณมากครับพี่ wan

 

วันนี้ไม่วิเคราะห์วิจารณ์อะไรพี่ท่านนอกจากคำเดียวและหลายๆLike "สุดยอดครับ"

ผมว่าพี่ท่านน่าจะตอบว่า ตอนต่อจากนี้ไปยิ่งกว่านี้อีก ว่าจะไม่แล้วนะคับ อิอิ

 

ลุงเอ็กซ์เจอพระผู้สำเร็จในป่าด้วย. วาสนาดีเหลือเกินได้กราบท่านด้วย. ยินดีด้วยครับ

 

ถึงตอนนี้บอกเลยค่ะ อยากให้มาต่อ ณ.บัดนาว ทั้งตื่นตา ทั้งอยากรู้ อยากอ่านสิ่งที่ทั้งสองสงสัยและพบเห็น ^_^ สนุกสุดๆ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สมกับการรอคอย
อิ่มเอมอิ่มเอิบ
สองตอนยาวๆ
หลังจากเหงาๆ
เหมือนจะอิ่ม
แต่อยากกินอีก
ยอมรับตะกละครับ

 

ขอบคุณ คุณอามากครับ เรื่องรางวัลไม่เป็นไรครับ แค่คุณอา เข้ามาเล่าเรื่องให้ความสุขให้ความบันเทิง แค่นี้ก็เป็นของขวัญชั้นดีเยี่ยม สำหรับผมแล้วครับ
ขอบคุณครับ

อากาศเริ่มเย็นแล้วครับ คุณอา รักษาสุขภาพด้วยครับ

----------
เรื่องราวสนุกมากครับ รอ ตอนต่อไป ระทึกเกินคาดเดา ตลอดเลยครับ 555
ไม่น่าเชื่อโลกใบนี้ ยังมีเรื่องอัศจรรย์ พันลึกขนาดนี้ 555