เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มันมีด้วยกันราว7-8ตัว ท่าทางกระหายเลือด คลั่งอยากแก้แค้นให้พวกที่ตาย
ผมไม่รู้ถึงจิตใจมันขนาดนั้น แต่เดาเอาจากความดุดัน กิริยา และวิธีเห่ากรรโชก
ที่มันแสดงออก เป็นหมาสีดำ สีเทา สีขาว พวกตรงเข้าล้อมโคนไม้ใหญ่ ตะกาย
สองขา แหงนหน้ามองเรา ลิ้นห้อย น้ำลายยืด แววตาชั่วร้าย!

คุณนงหน้าซีดเผือด มือไม้สั่น ก้มหน้าไม่ยอมสบตากับมัน เธอซุกอกผมตัวสั่นระริก...
ผมบอกใจเย็นๆ ปล่อยมันเห่าล้อมไป เราปอกมะม่วงสวรรค์กินกันก่อน

ความนิ่งของผม ทำให้คุณนงผ่อนคลาย ความจริงผมจะสอยมันทีละตัว ด้วยลูกซอง
จากบนนี้ ทั้งฝูงไม่ครณา แต่ผมไม่ทำให้เปลืองกระสุน เพราะไกลๆ ห่างออกไป ผม
เห็นเจ้าตัวหนึ่ง ยืนโดดเด่นเป็นสง่า บนเนินหญ้าเล็กๆ ระยะไกลเกินรัศมีลูกปืน

มันคือ จ่าฝูง...หัวหน้าจอมบงการ คุมทัพมาล้อมผมไว้ ตัวเองคุมเชิงอยู่ไกล มันฉลาด
เกินหมา!!!

แล้วสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดในโลกก็เกิดต่อหน้า ต่อตา เจ้าจ่าฝูงแหงนคอหอนเสียง...
บรู๊วสสส์... เปลี่ยนไป-มา ปนซ้ำซากหลายเสียง ฝูงหมาที่ล้อมโคนไม้ ผละออกห่าง
เหมือนแปรรูปขบวน มีเจ้าตัวหนึ่งยืนนิ่ง ในระยะ5-6 ก้าวห่างโคนต้น มันเอาลำตัวขวาง
กับกิ่ง-คบที่เราพักอยู่ ผมหยุดปอกมะม่วง ส่งให้คุณนงถือ มือคว้าปืนเล็ง แต่ไม่ลั่นไก

ดูว่าพวกมันกำลัง? ทำอะไร หรือเกิดเหตุการณ์ใดต่อไป...

ทันใดนั้น... เจ้าตัวอื่นก็วิ่งเข้ามาดังลมพัด กระโจนเหยียบหลังตัวที่ยืน ส่งตัวมันลอย
ละลิ่วเข้าหาคบไม้ คุณนงร้องวี้ด...ผมตะลึงตาค้างชั่วครู่ นึกไม่ถึงว่าจะเจอ หมาฉลาด
ที่สุดในโลก!

เจ้าตัวกระโจนเหยียบหลัง ลอยมาตรงคบไม้เห็นกระจะตา แต่มันไม่ใช่คน มันคว้า
กิ่งไม้ไม่เป็น ร่างใหญ่ปะทะกิ่งดังปึ้ก เสียงร้อง เอ๋ง แล้วหล่นลงพื้น ระยะค่อนข้างสูง
สำหรับหมา มันครางงึ้ดง้าดน่าเวทนา ลุกขึ้นเดินกะเผลก หางตก หูลู่ ออกไป

ตัวใหม่กระโจนตาม แล้วลงเอยอีหรอบเดียวกัน ตัวที่สามเกือบตะกายกิ่งได้ แต่แรงพุ่ง
ส่งตัว ทำให้การกระแทกแรง หล่นลงไปก่อน แต่ถ้าปล่อยมันทำซ้ำอย่างนี้ อีกตัวละรอบ
สองรอบ รับรองมันเหาะขึ้นคบ ที่ผมกับคุณนงพักอยู่ ได้แน่

ผมเล็งปืนช้าๆ ใจเย็นเป็นน้ำแข็ง เหนี่ยวไกนัดเดียว จัดการกับไอ้ตัวที่ยืนเป็นเสาหลัก
เป็นที่พักให้พวกหมู่หมา เล่นกายกรรมเหินหาว ท้าเวหา กายกรรมหมาหมู่กลางป่าตะ
นาวศรี ที่รับรองมีคนเห็นเป็นประจักษ์ ในโลกนี้ไม่เกินสองคน คือผมกับคุณนง เพราะ
คนเห็นรายอื่น น่าจะตายหรือเป็นเหยื่อพวกมันสิ้นแล้ว

อำนาจลูกซองห้านัด ซัดเข้าเต็มรัก มันหงายท้องไม่ทันร้องสักแอะ!

เสียงเห่าหอนจากบนเนิน ลอยลมมาอีก ฝูงหมาที่เหลือรอบโคนไม้ ผละออกไป ชั่วเวลา
เล็กน้อยก็หายเงียบ ไร้ร่องรอยทั้งฝูง คุณนงยังมือไม้สั่น เธอกลัวจริงๆ ไม่ใช่กลัวเล่นๆ
เจอไอ้ลาย เจอะมังกรถ้ำ ยังไม่ออกอาการขนาดนี้

"น่ากลัวจัง เราจะอยู่บนนี้อีกนานมั้ยค่ะ"?...ผมเม้มปาก พยักหน้าให้เธอ...

"ต้องอยู่ก่อน ขืนลงจากต้นไม้ ไม่รู้มันซุ่มตรงไหน เรามีอาหาร มีน้ำ คุณนงอย่ากลัวนะ
เดี๋ยวก็รู้ทั้งฝูง มีมาก-น้อย สักกี่ตัว" ผมพูดยาวๆให้เธอคลายหวาด

การโอบกอดเธอไว้ ปลุกปลอบขวัญและสติ คุณนงคงนึกขึ้นได้ว่า อยู่กับผม ผมต้อง
ยอมตายก่อนเธอแน่ อาการกลัวจึงผ่อนคลาย...ผมให้เธอปอกมะม่วงกินเอาแรงก่อน
ตัวเองตะกายขึ้นสูงไปอีก สำรวจทุกกิ่งก้าน อันไหนแข็งแรง กิ่งไหนผุ หากต้องหนี รึ
ต้องสู้ ต้องรู้จักชัยภูมิที่มั่น ทุกตารางนิ้ว เหมือนกลยุทธซุ่นวู่ เจ้าตำรับพิชัยสงคราม
กว่าสองพันปี

ผมไต่คล่องแคล่วเหมือนลิง เพราะกิ่งก้านสาขามากมาย เหนี่ยวโหนตัวง่าย ขึ้นไปถึง
ยอดที่สูงสุดของต้น เห็นวิวไกลลิบ รอบด้าน ทั้งทุ่งหญ้าน้อย เนินหญ้า โขดเขาหิน
ดงไม้ทึบ มีแหล่งน้ำบางแห่งสะท้อนแสงแดดแว่บๆไกลตา ป่าดง ตรงนี้ดารดาษครบ
ถ้วน อุดมสมบูรณ์ ท้องฟ้าเต็มไปด้วย ทะเลเมฆกับหมอกสีขาว ปิดบังฟ้าครามในหน้า
หนาว อากาศเย็นพัดผ่านใบหน้า ชุ่มฉ่ำ สดชื่น หฤหรรษ์ ถ้าไม่มีฝูงหมาหมู่กดดันอยู่
เบื้องล่าง เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

ไกลออกไปด้านหน้า ฝูงหมารวมตัวกันมาอีกระลอก พวกมันเดิน วิ่งไม่เร่งร้อน ผมคำณวน
คร่าวๆ เพราะหญ้าบดบังบ้าง ต้นไม้เล็ก-ใหญ่ปิดหน่อย แต่ฝูงนี้ น่ามีเกินสิบ!

ศึกหมาหมู่เริ่มบานปลาย ศึกน้อยกลายเป็นศึกใหญ่ แต่ชัยภูมิเป็นต่อ ทำผมพออุ่นใจ!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

ผมภาวนาอย่างเดียว ขอให้ฝูงมันเหลือเท่าที่เห็น อย่าโผล่มาสมทบเพิ่ม กระสุนในคลัง
พอรับมือได้ ถ้ายิงเข้าฝูง ลูกปรายดาวกระจาย มีโอกาสซัดล้มทีละ2-3ตัว หรือมากกว่า

มาลองดูกันสิว่า พวกเอ็งฉลาดหลุดโลกไปถึงดาวอังคารหรือเปล่า?...การปีนสูง
ทำผมเจอคาคบที่พักเหมาะสมกว่าของเก่าด้านล่าง ถ้าขยับขึ้นไปอีก พวกมันไม่มี
สิทธิ์ทำอย่างเดิมแน่ เว้นแต่มันเหาะได้ อันนั้น ต้องยอมแพ้!

หมาหมู่สิบกว่าตัว ล้อมเข้ามาใกล้ต้นไม้ แต่ไม่มีตัวใดเข้ามาใต้โคนไม้เลย

มันไม่ยอมใช้แผนเดิมอีกด้วย...พวกมันวิ่งเล่น ไล่จับ กลิ้งเกลือก ห่างจากต้นไม้
ที่เรายึดครอง ทำเสมือนเป็น องครักษ์พิทักษ์ผมกับคุณนงคนงาม ชนิด ริ้นไม่ไต่
ไรไม่ให้ตอม!!!

เปล่าเลย...มันกำลังเฝ้า ล้อมเราไว้ รอเวลาให้เราหิวตาลาย ต้องลงจาต้นไม้ มันกำลัง
วัดความอึด และอดทนกับเรา!

เหลือเชื่อ หมาหมู่ในป่าดิบ คิดแผนขนาดนั้นได้อย่างไร? ถ้ามันล้อมเราวัน-สองวัน
พออั้นขี้ อั้นเยี่ยวกันไหว ผมไม่ลำบากเพราะชายเฟือย ปลดปล่อยแบบไหนก็สะดวก
คุณนงนี่สิ...แค่คิดก็ไม่อยากคิดต่อ แล้วหากยาวนานเกินนั้นอีกเล่า อะไรจะเกิดขึ้น
กลางคืนบนคบไม้นี้ ก็น่าจะหนาวชนิดเข้ากระดูก!

คิดทบทวนไปมาหลายตลบ ขนหัวท้ายทอยเริ่มลุกวิ่งตั้งชันเหมือนกัน ก่อนความ
ประหวั่นพรั่นพรึงจะครอบงำ จนสูญสิ้นความกล้า และสติปัญญาแก้ไข ผมก็คิดแผน
บ้าระห่ำ เย้ยฟ้า ท้านรก ขึ้นได้...

ผมนับจำนวนกลุ่มจากที่สูง ร้องบอกคุณนงให้ช่วยนับด้วย นี่เป็นสิ่งเดียวที่มันไม่มีวัน
ได้เปรียบมนุษย์

การนับจำนวน และคำณวนมุมยิง หมามันไม่รู้หรอกว่า การมองแบบนัยน์ตาเหยี่ยว
จากมุมสูง ได้เปรียบพวกมันทุกกระบวนท่า

ผมจะสำแดงวิธีต่อกร บ้าบอ วัดดวง ทำให้พวกมันเป็นฝ่ายคาดไม่ถึงบ้าง!!!

 

สองท่อนยาว คืนนี้ต่ออีกหน่อย
วันต่อไป เริ่มเขียนพระทำบุญ สลับวันกันไป
โอเคนะครับ มีความสุขทุกท่านจ้า

 

เชิญอ่านตามสบายเลยครับ

 

มีชายามบ่ายมั้ยน้องสอยดาว?

 

ตอบน้องชาติว่า
สายัณห์สวัสดิ์ครับ
ห่างไกลกันเกือบ12ชั่วโมง

 

จิ้มล้านครั้ง ก็บ่เป็นหยังดอกน้องบานชื่น
หากมีความสุข และสุขใจ เพื่อผู้อ่าน
แต่ถ้าจิ้มแล้วทุกข์ ทีเดียวก็ไม่ควรทำ

 

ครับ...ภาพประกอบน้องต้อดฯ
ส่งเรื่องราวมีสีสันขึ้นหลายเท่า

ต้องขอขอบคุณน้องต้อดฯตลอดทาง

 

ว้า
กำลังสนุก

นึกถึงตอนอ่าน บางกอก

เกลียดประโยคที่ว่า

โปรดอ่านต่อฉบับหน้า
55555555555555555555555555​

 

ความจริงวันนี้ อยากเขียนเรื่องพระให้ทำบุญ
แต่เห็นคุณน้องธารทองอ่านเป็นพายุ
จึงเขียนเรื่องให้อีกหน่อย กลัวลงแดง
ขอบคุณการคารวะด้วยชาเขียวอร่อยลิ้น
จะรักษาสุขภาพนิ้ว เพื่อจิ้มให้ไวกว่าเดิมครับ

 

ลุ้นต่อเลยครับ อย่าให้เสียงานเสียการเด้อ

 

เอมอิ่ม สมการรอคอย กับสองตอนพอเหมาะพอควร ให้อาหารสมองพร้อมจิตใจแล้ว ต่อไปก็เตรียมจ๊อกกิ้งเรียกเหงื่อละครับท่านพี่ อากาศเปลี่ยนแปลง หนาวๆร้อนๆเยี่ยงนี้ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

 

เชิญครับ คุณพงศ์ฯ
เป็นเม้นท์หน้าใหม่
เขียนสั้น ผมตอบให้ยาวหน่อย
นำทางไว้ คราวหน้าจะได้กล้าสนทนา-แฮ่ม

 

ภาพชุดเบญจเทพน้องต้อดฯงดงามเกินบรรยาย
หนึ่งภาพมีค่ากว่าพันถ้อยของแท้

แต่ภาพชุดหลังก็อยากร่ายเสริมให้ว่า...

ไม้ดก.......รกครึ้ม
กระหึ่ม..... หมาหมู่
วิเวก......... เพียงคู่
ห่อนสู้....... ย่านตาย

งดงามสมบูรณ์น้องต้อดฯ

 

สุดยอดแล้วท่านหมื่นฯ .....
ปะเดี๋ยวผมก็ต้องไปออกเหงื่อ
พรุ่งนี้มีศึกใหญ่ ไม่ซ้อมไม่ได้
เสร็จพวกมันแน่ยิ่งกว่าแป้งเปียก
หรือโดน"รุมหมู่"แบบในเรื่อง-ฮ่า

 

เพราะประโยคนั้น ทำให้บางกอกยืนหยัดยาวนาน
ถึงจะปิดฉากแล้ว ก็ยังอยู่ในความทรงจำ
ทำให้เป็นอมตะต่อไปดีกว่าน้องชาติ
โปรดอ่านต่อคืนนี้ ดีกว่าอีกตั้งอาทิตย์เยอะนา-ฮ่า

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ได้อ่านแล้วก็สุขใจ
ได้ร่วมโพสต์ก็บันเทิง
ได้คำตอบก็สุขใจแลบันเทิง

 

ขอบคุณครับคุณอา สมกับการปูเสื่อรอตั้งแต่เช้า ^^

 

หมาก็คิดเป็นด้วย. พระไตรปิฏกที่สอนบางเรื่องก็มีบ่งไว้ ดังนั้นเรื่องนี้ยิ่งเป็นการเน้นย้ำว่าข้อความในพระไตรปิฏกเป็นของจริงแท้