เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ผมขอลงชื่อร่วมบุญ ลุ้นพระด้วยครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

" เปรี้ยง...! เปรี้ยง...!"

เสียงกระหน่ำลูกซองห้านัด ก้องสะท้อนอึงอลโถงถ้ำปานฟ้าผ่าข้างหู แก้วหูแทบแตก กระชากผมสะดุ้งเฮือกเหงื่อกาฬไหลถะถั่งโซมหน้า ผวาคว้าปืนข้างกาย

มือควานพบความว่างเปล่า แสงวูบวาบจากกองไฟ เห็นคุณนงกำลังยืนหน้าปากถ้ำที่กั้นไว้ด้วยประตูจำเป็น

เธอสอดปากกระบอกปืนเข้าช่องยิงและเหนี่ยวไก...กัมปนาทแห่งมฤตยูห้านัดปลุกผม ตอนหล่นจากสวรรค์วิญญาณคืนร่างพอดี!

ผมรีบคว้าเป้ เก็บของสะพายหลังว่องไว มือกุมมีดถลาไปหา...เธอดึงปืนออกจากช่องยิง หันมายิ้มหวาน (หรือเหี้ยมหาญ?) สมเป็นแม่ยอดหญิงแท้

"มันจะพังประตูค่ะ...กระแทกแรงมาก นงยันไว้ก่อน"...เธอรายงานแล้วส่งปืนให้ผม รับมีดไปถือแทน

ผมรีบเติมกระสุนสำรอง สาดไฟฉายสำรวจประตูกั้นอย่างหยาบ พบว่าทำท่าปริแตกหลายแห่ง พวกลิงเอาตัวกระแทก เอาไม้ฟาด ตรงช่องยิงหลายจุด ผมส่องไฟลอดออกไป เห็นเงาตะคุ่มตรงพื้น

คุณนงเหนี่ยวไกไป 2 นัด แต่กองอยู่สามตัว แสดงว่าลูกดาวกระจายมากประสิทธิภาพ ซัดสองแถมมาหนึ่ง

สภาพทวารไม้หยาบพร้อมพังทะลายได้ทุกเมื่อ ผมตาสว่างสดชื่นแล้ว...คู่หู คู่ผจญศึกและชะตากรรมก็ดูแข็งขัน คงหลับลึกได้พักก่อน จึงฟื้นไว

ต้องตัดสินในทิ้งป้อมค่ายนี้ แต่ฝ่าออกไปยามค่ำคืนก็โง่บรรลัย ผมบอกคุณนงช่วยกันหอบไม้ฟืนที่เหลือเอามาเรียงรายหลังประตู ในระยะห่าง ไม่ให้ไฟลามถึง

เราก่อกองไฟเป็นแนวยาว กำแพงไฟลุกโชติช่วงเท่าที่จะมีท่อนฟืนให้มันกินเป็นอาหาร ปราการไฟคงซื้อเวลาให้เราได้สักหน่อย หากทัพวานรถล่มพังประตูเข้ามาได้

ผมดึงคุณนงถอยกลับเข้าถ้ำลึกไม่มีพิธีรีตรอง ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมอง ไม่มีการสำรวจตรวจเตรียม เรามุ่งหน้าไปหาเสียงน้ำไหล...ตายดาบหน้า ดีกว่าตายเพราะถูกลิงรุมฉีกเนื้อ ?!

ช่วงแรกไม่ต้องใช้ไฟฉาย ความสว่างจากกำแพงไฟข้างหลังสาดช่วยให้เห็นทางรำไร ต่อเมื่อเดินลึกเข้าด้านใน โถงทางเดินกว้างเอาเรื่อง นำเรามุดเข้าสู่อุโมงค์ภูผา...

เป็นอีกวาระที่ผมต้องมุดไปใต้พสุธา มีผนังหินอยู่เหนือกบาล เป็นลางเตือนในชีวิตว่า วันข้างหน้า เอ็งต้องมุด ต้องขุด สนุกกับอาชีพพิลึก ไม่หยุดจนแก่ตาย

เราเร่งฝีเท้า เท่าที่จะทำได้ในความมืดมีเพียงแสงนำทางจากกระบอกไฟฉายสามท่อน น้ำสายเล็กผุดพรั่งมาจากซอกหินใหญ่ด้านขวามือ ไหลเป็นทางน้ำขนานกับทางเดิน

เราตามสายน้ำไป มันค่อยบานใหญ่ขึ้น จากเส้นทางน้ำกลายเป็นสายธาร...จากสายธารบานขยายกลายเป็นบึง และปลายบึงขอบฝั่งตรงข้ามคือ คลองใหญ่

มันขวางหน้า สะกัดกั้นเราไว้โดยสิ้นเชิง มีทางเดียว ว่ายน้ำล่องตามคลองนี้ไป จนกว่าจะเจอฝั่ง

เพราะตอนนี้ สองฝั่งคลองคือผนังถ้ำ และต้องข้ามบึงไปก่อน เป็นโชค...เอ้ย เคราะห์สองชั้น ที่ชะตาส่งมาเล่นตลกกับเรา!

 

สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

ตอบน้องบานชื่นสักหน่อย ก่อนพักยก
ภาคสวรร์ผ่านแล้ว เข้าโหมดฟัดวานรกันต่อ
ตามอ่านให้สำราญใจครับ ขอบคุณมากจ้า

ส่วนเรื่องกายทิพย์ กายหยาบ
ต้องทำจึงรู้ ต้องสู้จึงเห็น
แต่เป็นของไม่เที่ยง
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป !
นี่สิ...จริงแท้แน่นอน

 

ทรหดมากๆเลยครับ หลายๆคนเจออันตรายรอบด้านขนาดนี้คงยอมแพ้ไปแล้ว แต่ชายชาติทหารอกสามศอกต้องปกป้องคนรักด้วยแล้ว จะถดถอยได้อย่างไร แม้นชีวาวายก็ขอตายก่อนนงคราญ

 

wanwi said: ↑
ยินดีต้อนรับ ทักแรก แต่แฟนนักอ่านยาวนาน
(ต้องอ่านนานแน่ครับ ไม่งั้นตามถึงตรงนี่ไม่ได้)

ร่วมบุญ ลุ้นพระ เชิญวันศุกร์นี้เลย
หากเป็นของที่ชอบ ก็เตรียมตัวส่งชื่อ
แต่ถ้ามีแล้ว หรือไม่ชอบก็ผ่านเลยไป

กติกาง่ายๆ จับสลาก"6 ต่อ 1"ของ7ชิ้น
สไตล์ "เจ็ดสิงห์แดนเสือ" มันส์ดีครับ-ฮ่า

ขอลงชื่อร่วมบุญอีกนะครับน้าวัน

 

นักโบราณคดี กับนักวิทย์ฯคิดใหม่นอกกรอบ
ทุกวันนี้ มีมากมายครับน้องบัวฯ ที่พยายาม
เดินตามรอยมหากาพย์ระดับโลก หรือชาติ
เชื่อว่า เรื่องเล่า วรรณคดี มีที่มาจากเรื่องจริง

ขอเพียงหาสถานที่จริงให้เจอ ขุดค้นซากเมืองให้พบ
พิสูจน์ทราบความพินาศว่า มาจากสงครามแบบไหน?
เมื่อนั้นการหาว่า บางส่วนของมนุษยชาติ
มีดีเอ็นเอ จากการเล่นพิเรนทร์ของชาวต่างดาว
ก็ไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้ออีกต่อไป!

 

การสู้เพื่อปัจจัยสี่ ทุกคนต้องสู้ไม่หยุดน้องดาวฯ
ผมเองก็ยังเป็น เพื่อลูกน้อง บริวาร ครอบครัวฯ

หยุดยั้งก็ต่อเมื่อหมดแรง แต่จะสู้ระดับไหน...ว่ากันไป
ผมไปต่างจว.เที่ยวนี้ เจอผู้ใหญ่แปดสิบกว่า มหาเศรษฐี
ยังทำงานปร๋อเลย คิดงานไม่หยุด มองเขาแล้วมองเรา
สบายใจ ปลุกต่อมเพิ่มพลังดีจัง...สู้ สู้น้อง ให้แรงใจเสมอ

 

ไม่อยากทิ้งโพสท์คุณสุภาฯไปตอบตอนค่ำคืน
เพราะท่านทักสายัณห์สวัสดิ์ข้ามฟากฟ้ามาแล้ว

ตอบให้ตรงเวลา เพื่อความสุขใจ
ธรรมะสวัสดี เที่ยวนี้ มีแต่วิตามิน
จากองค์ปู่ดู่ ท่านผู้มีความเรียบง่าย
แต่ลึกซึ้ง งดงาม ปานบัวบานรับรุ่งอรุณ

ธรรมะจากท่าน อ่าน-ปฏิบัติตาม เมื่อใดก็ไม่เบื่อ
ขอบคุณ คุณสุภาฯ คนงามแห่งอเมริกา
ไกลบ้าน แต่ไม่ไกลธรรม!

 

น้องเมษฯทักตั้งตะเช้า ด้วยภาพฟ้าสวย
บังคับให้อยู่ในกรอบสวรรค์ ร่ายนิดว่า...

โลกลวงตา.......ม่านเมฆา
ดารดาษ...........ศาสดา
เหนือฟ้ากว้าง....หว่างโลกา
ไหนเทวา...........ฤาเทวี?

ขอบคุณมากครับ น้องเมษฯ
ส่งอย่าหยุดยั้ง เป็นพลังเช้า

 

ขอตอบน้องสุทินฯ เขยเมืองกาญจน์ก่อนพักนิ้ว

เรื่ององค์จริง ปู่ฤาษี เคยเล่าไปหลายครั้ง
ยุคสมัยกว่าสามสิบปี ไม่มีเครื่องมือถ่ายภาพ
ต้องไปถ่ายร้านพระ ซึ่งมีน้อยยิ่งกว่าน้อย
ผมจึงไม่มีภาพท่าน ได้แต่เป็น
ขุนส่องทะลุฟ้า ส่องทุกครั้งที่เจอกัน
นานเป็นปี จำได้หมดไฝฝ้าราคี ท่านอยู่ตรงไหน
ผด สนิมแดง ไขไข่แมงดา คราบเกลือ ฯ
ติดตามาจนวันนี้ หลับตาก็ยังเห็นภาพ เขียนนี่ก็ยังเห็น

เป็นดังนี้น้องสุทินฯ ถ้าอ่านที่ตอบโพสท์บ้าง
ก็จะทราบว่าตอบบรรดาแฟนๆแล้วหลายหน
สำหรับน้องใหม่ ไปๆ-มาๆ ผมยินดีตอบซ้ำ-ฮ่า

 

"จำมนต์บทนี้ไว้ ท่านพี่ ไว้ใช้ยามคับขัน" มนต์บทนี้คือไรครับ บอกหน่อยครับ เผื่อชีวิตคับขัน กำลังเพลินอยู่ในสวรรค์ พาลงมาเจอวานรซะล่ะ ผมว่าศึกนี้ใหญ่หลวงนัก และคิดนำไปว่า คาถาที่เบื้องบนให้มา กับ สมุนไพรที่ได้มาจากเมืองบังบดน่าจะมีประโยชน์ในวันข้างหน้า รอติดตามอยู่นะครับพี่

 

ลงชื่อลุ้นด้วยคนครับคุณอา wanwi

 

ขอบพระคุณในความเมตตาในครั้งนี้ด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

 

มารายงานตัว พร้อมลงชื่อร่วมลุ้นรางวัลด้วยครับท่านพี่

ไม่ค่อยจะได้เข้ามาร่วมขีดเขียน
แต่ยังคงแวะเวียนเพียรการอ่าน
ทั้งตื่นเต้นได้ความรู้สนุกสนาน
แช่มชื่นบานเมื่อได้อ่านจริงจริงเอย

 

กลอนน้องชาติมาตั้งแต่แปดโมงเช้า
เพิ่งได้จังหวะคุย ตีแปดกลางคืนภาษาคนใต้
กลอนดีมากอยู่แล้ว ไม่ต้องคุยมาก
อ่านให้มีความสุขทุกท่าน ขอบคุณทุกพร

 

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณลุงครับ และขอลงชื่อร่วมบุญ ด้วยคนครับคุณลุง

 

เห็นทรงเจ้าเหมียวแสนรักประจำบ้านแล้ว
ไม่ตอบ ไม่ได้น้องมากิฯ มันกวนลูกกะตา
ต้องไปหัดเจ้าหกตัวที่บ้านทำดู แต่คงยาก
เพราะตะละตัว อ้วน ขี้เกียจนอนซะเป็นหมู
เลี้ยงไม่ให้ออกบ้าน แมวจึงเป็นหมู-ฮ่า

เรื่องเทพ เรื่องอสูร ใครเป็นไผ
ต้องติดตามกันเพลินๆต่อไปครับ