นิพพานธาตุ มีคุณสมบัติอย่างไร สามารถเป็นตัวผู้รู้ได้หรือไม่

จักทำลายอวิชชา จักยังวิชชาให้เกิด จักทำนืพพานให้แจ้ง ด้วยความเห็นที่ตั้งไว้ถูก.......
........
.....ด้วยความเห็นที่ตั้งไว้ถูก...(ตั้งไว้ถูกหรือยัง....สัมมาทิฐิน่ะ
.....
ความเห็นนี่ คือความเห็นถูก.....ความเห็นถูก ไม่ไช่ความคิดนะ....แต่เป็นคิดมาแล้ว เข้าใจแล้ว รู้แล้ว เลือกแล้วที่จะทำตามนั้น....จึงเรียกว่าความเห็น

เมล็ดข้าว ตั้งมุมแหลมขึ้น ย่อมทำให้มือเท้าที่โดนทิ่ม มีแผลห้อเลือดได้..ด้วยเหตุผลที่เป็นไปได้......เนี่ย ที่เป็นไปได้...ตามความเห็นที่เป็นไปได้...ดีกว่า..ไอ้ที่เป็นไปไม่ได้..ไง

 

รูป จิต เจตสิก....นิพพาน

ทำรูปที่มีวิญญาณ ทำจิตที่มีวิญญาณ ทำเจตสิกที่มีวิญญาณ....ให้มันนิพพานไห้ได้.....ก็หมายถึง ทำกายใจ ให้มีคุณสมบัติ เป็นนิพพานธาตุ นั่นเอง.....แล้วจะรู้ จะเข้าใจเองแหล่ะว่า....อะไรคือ นิพพานธาตุ อะไรคือ อสังขตธาตุ

 

โลกอุดรพิสดาร....ที่หลวงปู่เทพโลกอุดร อยู่กัน...น่าจะมีพระเยอะเน๊าะ

ถ้าพระเหล่านั้น กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ผู้ชายได้...โลกนี้คงมีผู้ชายดีดี..เพียบเลยเน๊อะ....สาวๆคงกรี๊ดกร๊าดน่าดู....อิ

 

ลุง ลุง

ลุง อ่านหนังสือ คิดนอนกรอบ มากไปเป่า

หรือว่า กำลังทำ ผลงานตามหลักสูตร ด๊อgเตอร์

เอาแต่ วาดภาพ กล่าวอะไรให้มัน ต่างแตก แล้ว TOS ไปเรื่อยๆ เลย

 

เขาเรียกชี้ช่องทาง ในการทำความเข้าใจให้ง่าย ชี้ช่องทางในการคิดให้คิดถูกทาง.....แบบอ่านแล้ว มองเห็นภาพชัดเจน ไง....ไม่ได้พูดให้เขาคิดยุ่งยากมากความเหมือนแก...ฉันชี้ให้เขาคิดแคบลงเว้ย.....ไม่ไช่บานปลายเหมือนแก

 

ธาตุรู้ ทำหน้าที่รู้

รู้ทุกอย่างที่เข้ามาเกี่ยวข้อง

แต่ไม่รู้ตัวมันเอง

หน้าตามันเป็นอย่างไร?

 

แกมายุ่งวุ่นวายอะไรแถวนี้....โน่นไปทำสงครามกับ ไอ้นักรบเงา อวโลกิเสฉวน ปัดฐานสี่ธรรมกลายโน่นไป...กล้าๆหน่อย..สงครามแพะของแกนะ

ชั้นไม่ได้ต้องการ หางเครื่อง อย่างแก

 

หน้าตามัน เหรอ....(ไม่ตอบ)..รู้แต่ว่า มันชื่อ...อวิชชา.น่ะ

 

แต่ถ้าเป็น ผัสสะ อายตนะรู้....อยากเห็นตัวมันว่ามีหน้าตายังไง..ไปส่องกระจกดูนะ....

 

เชย ระเบิดระเบ้อ

ลุง นักงับเงา อะไรนั่น เขาเรียก คนเป็นหมัน แต่ขยัน จุ๊กกรู้ ขุดกระมู้

อะไรแบบนี้ เราไม่ต้องไปทำอะไรฮับ

ปล่อยให้เขาเมา ตื่นเช้ามา จุ๊กกรู๊ ตีหนึ่งมา จุ๊กกรู้ อาบน้ำแปรงฟัน ก็ จุ๊กกรู้ ปล่อยเขาไป

 

โพสบางโพส ก็เข้าข่าย กระสุนด้าน เป็นหมัน

อะไรแบบนี้ ก็ปล่อยให้ แสดงความแตกต่าง นอกแนวไป ไม่ต้องทำอะไร

จู๊กกกกกกกก(เสียงค่อยๆลากสูง) กรู้

 

แกทำไม กระทบชั้น ด้วยฟะ

ก็สงครามแพะ หน้าที่แกไง....กลัวเหรอ...ป๊อดเหรอ รึสนับสนุน ทางอ้อม

ทีคนอื่น เห็นแก ระริกระรี้เชียว...หลับหูหลับตาตะบี้ตะบัน แมวหมู่ เชียว

ว่าแต่ สิดแก โตมาเป็นเด็ก....มันหายไปไหน..ไปแอบร้องให้เหรอ

 

โพสต์ความเห็นของท่าน จขกท ผมก็ยังเห็นแย้งอยู่อีกประเด็นหนึ่ง คือ

ในพระไตรปิฎก พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เมื่อเห็น จักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูกรพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล

ดูกรพาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อ
ทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในกาลใด ท่านไม่มี ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ

อันนี้ ตามความเข้าใจของผม บทนี้กล่าวถึงวิธีปฏิบัติให้เข้าถึงนิพพาน และสภาพของนิพพาน
เน้นตัวดำหนา

ส่วนที่อธิบายคำว่า สัมปชัญญะ คือ ความรู้ตัวทั่วพร้อม มี 4 ลักษณะ

1. สาตกสัมปชัญญะ คือสัมปชัญญะที่กำหนด พิจารณาก่อนที่จะทำ จะพูด สิ่งใดๆ ที่เหมาะสมกับเวลา สถานที่ ว่าพึงทำ พึงพูด เช่นไร (อนาคต)
2. โคจรสัมปชัญญะ คือสัมปชัญญะที่กำหนดรู้ในปัจจุบัน ในการกระทำใดๆ ว่าทำสิ่งใดอยู่ ร่างกายเคลื่อนไหวเช่นไร (ปัจจุบัน) ในมหาสติปัฏฐาน กายานุปัสสนา นั้น หมายถึงโคจรสัมปชัญญะนี้
3. สัมปายสัมปชัญญะ คือสัมปชัญญะที่อาการจิตที่ไม่มีทุกขเวทนามาก จนขันธ์ทำงานได้ปกติดี เช่นคนมีทุกข์มากย่อมขาดสติได้ ผู้ที่ทุกข์น้อยก็อาจคุมสติได้ดีกว่า
4. สัมโมหสัมปชัญญะ คือสัมปชัญญะที่กำหนด รู้สิ่งที่ผ่านมา เคยทำ คำสอนในอดีตที่พึงใช้ รู้ว่าเราเป็นใครมีหน้าที่อะไร สิ่งที่เคยพูดให้สัญญาเอาไว้เช่นรู้ตัวว่าเราเป็นพระพึงรักษาวินัย รู้ตัวว่าละครที่ดูเป็นเพียงการแสดง เราเป็นเพียงคนดูหนังอยู่ คนเราต้องแก่เป็นธรรมดา เท่านั้น (อดีต)

จขกท อ่านแล้ว ไม่รู้สึกว่า มันขัดแย้งกันรึครับ
ความที่ตรัสกับท่านพาหิยะ กล่าวถึงความไม่มีตัวตน แบบสุดขีดเลย ทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ แปลได้ว่า ถึงจุด กาลเวลาไม่มีผล และล้ำแบบนิยายวิทยาศาสตร์ คือ ที่เข้าใจว่า เวียนว่ายตายเกิดมาจนนับเวลาไม่ได้ หรือที่เรียกว่า เวลาอนันต์ เป็นนี่ เป็นนั้น แต่เมื่อถึง นิพพาน ความไม่มีตัวตนนั้น นิพพานได้ทำลายเวลาอนันต์นั้นไปเลย เรียกได้ว่า เหนือกว่ามิติเวลาอีก หรือทำลายมิติเวลาทั้งหมดเกี่ยวกับตัวตนของท่านพาหิยะ (ถึงแม้ไทม์ไลน์ของเรา ยังเห็นอดีตท่านอยู่ มันก็ไม่มีผลอะไรกับความสมบูรณ์ของท่านพาหิยะที่นิพพานไปแล้ว และการที่ท่านพาหิยะเดินหาอัฐบริขารเพื่อมาบวช ก็เป็นกริยาเท่านั้นในไทม์ไลน์ของโลกนี้)

แต่สัมปชัญญะ อ่านยังไง ก็ธรรมที่ใช้ในโลกนี้ โลกนั้น กาลนั้น กาลนี้ อยู่นะครับ
มันเป็นกริยา ของพระอรหันต์ แต่ไม่ใช่กริยาของนิพพานแต่อย่างใด

 

ค่อยๆหากระสุนใหม่.....ใจเย็นๆ ไม่รีบ อิ

 

ยิ่งแสดงความต่าง

มันก็ยิ่งง่าย

เพราะอะไรที่ นอกแนวเกิ้น ด้วยหลักมหาประเทศ4 เขาจะ ปัดคำกล่าวนั้นตกอัตโนมัติ

แต่ น้าจร อย่าร้อนใจไป พระพุทธองค์ตรัสว่า อธรรมวาที ก็เป็นสิ่งที่ต้องจดจำให้ดี
ท่องให้คล่องปาก

ทำไม ถึงให้ จดจำ สิ่งแปลกปลอมด้วย สัญญาจะไม่รั่วลดไปทับการภาวนาหรือ

น้าจะ จะตอบว่าอย่างไร ฮับ

ถ้า น้าจร ไม่เคยวิจัย สัญญา ว่ามันทำงานยังไงกันแน่ เอาแต่ สัญญา ตามความหมาย
ชาวบ้านเป็นใหญ่กว่า ธรรม เน้นความต่าง จนสังเกตุความผิดปกรติได้ง่าย (ป๋มไม่ต้อง
เหนื่อยแก้คำจ้วงๆ กะ หลินหุ้ย )


ถ้า น้าจร ไม่เคยวิจัย สัญญา ว่ามันทำงานยังไงกันแน่ เอาแต่ สัญญา ตามความหมาย
ชาวบ้านเป็นใหญ่กว่า ธรรม จะ งง เต็กเลย ปรักปรำขันธ์5 อยู่นั่น ภาวนาไม่เป็น

 

สัญญา คือ ที่มาของสายัญ
เมื่อสายัญไม่อยู่ สัญญาก็ไม่มีที่มา ไม่มีที่อาศัย ไม่มีที่เกาะเกี่ยว ...

เรื่อง สัญญาเวทยิต....เอาไว้ คุย ...ตอนสำคัญ....ไม่ไช่เรื่อง ที่จะเอามาคุยสนุกสนาน น่ะ

 

ตรงนี้ เป็นเรื่องของ พยัญชนะ ภาษา

พยัญชนะ ภาษาไทย ดิ้นได้

คำว่า " อย่างยิ่ง " สุขอย่างยิ่ง เวลามันดิ้นด้วยอาการ มุ่งเอาอามิส มันจะผลิก
เป็น เชิงปริมาณ ตกข้าง ธรรมลามก(แปลว่า มุ่งจะเอาเข้าตัว)

คำว่า " อย่างยิ่ง " หากไปตรวจ บาลี ใช้ พุทธวัจน อักขระ พยัญชนะ ที่
พระพุทธองค์ ทรงเล็งญาณ ว่า ควรกำเหนิดที่ อินเดีย

คำว่า " อย่างยิ่ง " จะมาจากคำว่า " อธิ " ซึ่งไม่ใช่เชิงปริมาณ แต่หมายถึง
ความ เหนือระดับ

อย่างไรก็ดี คำว่า ระดับ ก็เป็น คำที่พร่อง ถ้ายังมี ระดับ ก็จัดว่า ยังมี อุปทาน มีตัณหา
หรือมี อามิส แฝงอยู่

ดังนั้น มันยิ่งกว่า ระดับ หรือ จัดระดับไม่ได้ หรือที่เรียกว่า พ้นสมมติ
หรือ วิมุุตติ(อนุโลมรู้ได้ด้วย สัททา ในพระผู้มีพระภาค พระองค์นั้น ซึ่ง
จะถือว่า แจ้งได้จะต้อง รู้/สัมผัส ด้วย "ปัญญาอันยิ่ง( อธิปัญญา เหนือกว่าปัญญา)" เอง )


อธิธรรม ยิ่งกว่าธรรม คือ พ้นธรรม แม้นนี้ด้วย

 

แปลให้

นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง....แปลว่า เปรียบเหมือนตนเองหลุดพ้นจากการเกี่ยวข้องกับทุกสิ่งที่เป็นสมมุติ ในวัฏะ..ย่อมเหมือนอิสระ เป็นสุขอย่างยิ่ง

นิพพานคือความไม่มีอะไร ....แปลว่าเมื่อหมดสิ้นความสงสัย ใคร่รู้ ต่อสิ่งทั้งหลาย ย่อมทำให้เรา อิสระเหมือนหลุดพ้นพันธะทั้งปวง จึงว่าง..ที่ตัวเราอยู่อย่างนั้น

ผู้รู้ทั้งหลายกล่าวว่า พระนิพพานเป็นธรรมอันยิ่ง....แปลว่าถึงแม้นพระนิพพานจะเป็นสุขเพราะอิสระเพราะว่างเพราะหมดอัตตาตัวตน...แต่มันก็คือสภาวะธรรมที่ ยังมีกายใจเป็นผู้รับรู้...อยู่ จึงไม่ลืมความจริงที่ว่า กายใจเองยังไม่ตายลง...อย่าทิ้งให้กายใจ ไร้ประโยชน์ต่อชนชาวโลก...

 

น้าจร ฮับ

เมื่อว่า ได้สดับ มุขนัยของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ไม่มีใดเทียมไปแล้วว่า

ธาตุรู้ หรือ วิญญาณขันธ์ หลวงปู่ดูลย์อธิบาย ว่า เหมือน เส้นวงอะตอม
ที่กระทบ เกิดการแปรปรวนได้

วันนี้ จะมาเรื่อง สัญญา

น้าจร คงเคยเรียน เคมีฟิสิกส์วุ้นคุณอุ๊ มาบ้าง .....การที่ อิเลคตรอนมัน
แปรปรวนไป แล้ว สักรอบหนึ่ง มันวนกลับมาที่ วงรอบเดิมๆ เหมือน
โคที่ผูกเสาไว้ ปล่อยไปสักพัก มันจะ ย่ำเท้าลงไปใน ร่องรอยเดิม ทางเดิม

พอมัน "ตกร่อง" เดิม ( สังสารวัฏ ปฏิจสมุปบาทก็เรียก )

พอมัน "แผ่นเสียงมันตกร่องเดิม" ความสั่นสะเทือนของ ร่อง เดิม มันจะ
ส่งเป็น เสียงดนตรี จังหวะเดิม หรือ ไปคนละเนื้อเพลง ฮับ

 

ต่อเลย นะฮับ

ถ้า น้าจร เคยอาสาเมีย เข้าไปไถนา

เดินย่ำลงไปในผืนนา จนชำนาญ

ตรงไหนเป็นหลุมลึก แม้นสายตาจะมองไม่เห็น เพราะ น้ำโคลนย่อมปิดบังการเห็น

แต่ ก็อาศัย ความระลึกได้

แล้วพอ ย่ำเท้าตกลงไปใน ร่องเดิม น้าจร ห้ามเท้าไม่ให้ ตกลงไปในหลุมนั้นได้ไหมฮับ

แต่กระนั้น น้าจรไม่สะดิ้ง ถอนเท้า แต่ ย่ำลงไปมั่นใจ มีความตั่งมั่น ได้อย่างไร

เพราะ กำหนดรู้ เวทนา หลุมลึก ห้ามตกไม่ได้ แต่มันจะมี ระดับที่ พอดี มีอุเบกขา
แน่นหนาเอกัคคตารองรับ ช่ายปะ

ทีนี้ น้าจะ ย่ำเท้าลงหลุม บางครั้งถอนได้เร็ว บางครั้งถอนได้ช้า แม้นจะมี
อุเบกขา ปล่อยจมแช่อยู่ น้าจร จะนอนแช่อยู่ในปลักแบบนั่นปะ

ถ้า น้าจรนอนแช่อยู่ในปัก สัญญามันจะเปลี่ยน จาก มะนุดเป็น สิ่งติดข้องในโลก
ที่เราสื่อสารกันเพื่อให้รู้จักว่า ตัว อิหยัง ใช่ เฉาก๊วยวิกนุสันติ เป่า