เรื่องเด่น มีวิธีเช็คยังไงครับว่าเป็นพระโพธิสัตว์ที่รับพยากรณ์แล้ว

ในเรื่องประสพการณ์ภาวนานั้นต้องขอออกตัวเลยว่ายังไมีความชำนาญพอจะสั่งสอน แนะนำอาจารย์ผม หลวงพ่อปราโมทย์ แห่งสวนสันติธรรม ดีกว่าครับท่านจะให้แนวทางที่ถูกต้องดีกว่าถามผม


โดยตัวผมเกิดปี 2520 เริ่มฝึ่งทำสมาธิตั้งแต่มัธยมปี 3-4 แต่ไม่ได้ผลเป็นชิ้นเป็นอัน อาจจะเข้าณานได้ไม่ลึก 1-2


ตอนม. 4 จึงเริ่มสนใจวิปัสนา เพราะอยากเป็นพระอรหันต์ ผมหาซื้อหนังสือมาอ่านหรือศึกษาคำสอนครูอาจารย์ สมัยนั้นเมื่อ 20 กว่าปีก่อน คำสอนวิปัสนายังไม่แพร่หลายแบบปัจจุบัน (ปีประมาณ 2535 ) ส่วนมากมีแต่สอนนั่งสมาธิ ทำณานรูปแบบต่างๆ ส่วนพิจารณาดูกายอ่านเจอเพียงพิจารณาอสุภะ หรือ ให้ดูร่างกายแต่ไม่มีรายละเอียด ส่วนการดูจิตยังไม่แพร่หลายทำให้ผมแม้จะอยากเจริญวิปัสนา แต่ก็จนปัญญาทำไม่เป็น รู้แต่เพียงชื่อวิกัสนาญาน 16 ขั้น และลักษณะอาการของญานนั้นๆ. แต่วิธีดำเนินวิปัสนายังทำไม่เป็น


สิ่งที่ผมทำวิปัสนาได้ นั้นเกิดจากปัญหา 2 อย่างคือ

1 ผมมีอาการจิตคิดปรามาสพระพุทธเจ้า เป็นหนักมากๆๆ จนพระพุทธรูปผมไม่สามารถมองได้ ถ้ามองก็จะคิดปรามาสทันที อาการนี้ผมเป็นเกือบ 10 ปี เป็นตั้งแต่มัธยมต้น เจริญวิปัสนาเป็นแล้วถึงได้ค่อยๆหาย

2 ผมมีอาการเพ่งกระบอกตาตอนก่อนนอน นอนเมื่อไรก็จะเพ่งจนปวดตา เริ่มเป็นตอนมัธยมปลาย ผมเป็นอยู่ 4-5ปี(อาจคลาดเคลื่อนเพราะนานมากแล้ว)และนี่คือสาเหตุสำคัญที่ผมได้เจริญวิปัสนา เริ่มทำได้ตอนเรียนป.ตรี


เมื่อผมมีอาการทุกข์ทรมาณจากอาการทั้ง 2 ผมจึงหาวิธีด้วยตนเอง. โดยอาการแรกผมแก้ปัญหาโดยรู้เท่าทันจิตอกุศล ไม่รังเกียจไม่ไล่ เพียงยอมรับว่าเราบังคับจิตไม่ได้ ทำได้เพียงสักแต่ว่าดู ซึ่งมารู้ภายหลังนี่คือการเจริญวิปัสนา


ส่วนปัญหา การแพ่งกระบอกตาตอนนอน ผมจึงแก้ปัญหาโดยดู(ปอด) หรือการกระเพื่อมของอก โดยวางใจให้เป็นกลาง สักว่ารู้ว่าดูการทำงานของปอด. จิตใจเคลื่อนไหวก็รู้ ละตันหาที่มีผลกระทบต่อกาย/ใจทั้งหมด ซึ่งตรงกับการเจริญวิปัสนาโดยการดูกายแบบพอดิบพอดี


เนื่องจากผมเจริญวิปัสนาในหมวดกายได้ถูกต้องแถมยังเป็นอวัยวะ(ปอด)ที่ชำนาญ ทำให้วิปัสนาเจริญ หลังจากเริ่มทำไม่นาน วันนึงจิตรวมลงไปลึกมากพอถอยออกมา จิตจึงเกิดนิพพิทาญาน เกิดความเบื่อหน่ายในรูปนามรุนแรงมาก เหมือนคนจะเป็นบ้าแทบต้องกลั้นเสียงกรีดร้องเพราะทนความเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงไม่ไหว ตอนนั้นถามตนเองว่าภพใดๆไม่เอาอยากไปนิพพานอย่างเดียว ต่อให้ได้สมบัติพระอินทร์ก็ไม่เอา เป็นอยู่สักพักอาการก็ไม่ยอมหาย ตอนนั้นจึงตัดสินใจข่มตานอน เพราะไม่อยากทุกข์แบบไร้ทางออก ช่วงท้ายจึงระลึกได้ว่าอาการดังกล่าวน่าจะเป็นนิพพิทาญาน เลยลองถามจิตตนเองว่า ระหว่านิพพานกับโพธิญานจะเอาอะไร ผมก็เลือกโพธิญาน จากนั้นจึงข่มตาหลับ. และนั่นเป็นครั้งเดียวที่ผมได้สัมผัสนิพพิทาญาน


หลังจากผมสัมผัสกับนิพพิทาญานครั้งแรก ผมก็ยังไม่แน่ใจแต่ก็ยังเจริญวิปัสนาดูปอดไปทุกวันๆเพราะอาการเพ่งกระบอกตายังไม่หายสนิท หลังจากนั้นไม่กี่เดือน วันหนึ่ง จิตก็มีกำลังตัดเข้าณาน 8 แล้วถอยมาที่ณาน 4 เห็นการเกิดดับ2-3 จังหวะ ตอนนั้นผมเข้าใจว่าเป็นอาการปกติของสมาธิ และผมเข้าใจว่าปุถุชนหากเจริญวิปัสนาจะทำได้สูงสุดที่"สังขารรุเบกขาญาน" ผมเคยทดสอบหลังจากออกณานลองทวนเข้าสมาธิย้อนกลับก็พบว่าเข้าได้ถึง ณาน 3 จึงมั่นใจว่าอาการทางจิตดังกล่าวเป็นณานจริงไม่ได้คิดไปเอง


ลักษณะจิตที่ผมเป็นภายหลังผมจึงรู้ว่าเป็นอนุโลมญาน เป็นญานที่จะเกิดกับพระโพธิสัตว์ที่ได้รับพยากรณ์แล้วเท่านั้น แต่ด้วยไม่รู้และข้อมูลตรงนี้ไม่แพร่หลายทำให้ผมเข้าใจผิดมาสิบกว่าปี ในช่วงระหว่างนั้นผมเข้าถึงประมาณ 14-15 ครั้ง บางครั้งเข้า 3-4 วันติดต่อกัน ช่วงไหนพิจารณากายก่อนนอน 4-5 วันก็จะเกิดอาการดังที่ว่า. แต่ผมไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าเป็นอาการปกติจากสมาธิ. ยิ่งช่วงปีหลังๆจึงเลิกทำ จิตผมเข้าอนุโลมญานครั้งล่าสุดเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน


ต่อมาผมทราบจากกระทู้ในลานธรรมของคุณวิชา ว่าพระโพธิสัตว์เจริญวิปสนาสูงสุดเท่าไร ตามตำราเข้าได้สูงสุดคือ อนุโลมญาน แต่คุณวิชาว่าได้ถึงโคตรภูญาน. ทำให้ผมฉุกคิดและเลิกเข้าใจผิด ผมเคยไปถามอาการที่ว่ากับพระอริยเจ้าที่เป็นฆราวาสที่มีญานทัศนะ ท่านก็ยอมรับว่าผมเข้าใจถูก


ปัจจุบันผมอายุ 39 เลิกคิดจะลาพุทธภูมิแล้ว เพราะรู้ว่าลาไม่ได้ รอเวลาที่จะบวช ซึ่งคิดว่าคงไม่นาน


ปล.ขอเสริม ผมเป็นศิษย์หลวงพ่อปราโมทย์ ท่านเป็นพระวิปัสนาที่เชี่ยวชาญมาก มีญานทัศนะเป็นเยี่ยม ท่านลาพุทธภูมิและสำเร็จกิจแล้ว และมีลูกศิษย์ที่ปฏิบัติจนได้มรรคผลหลายคน บางคนมีญานทัศนะยอดเยี่ยม หากต้องการศึกษาการเจิญวิปัสนาน่าจะลองฟังคำสอนของท่าน

 

สาธุครับเป็นประสบการที่ดีมากๆครับตอนนี้คุณยังไม่ได้แต่งงานหรอครับอายุ39ตอนนี้ผมอายุ32ชาตินี้ต้องการสร้างบารมีเท่านั้นเก็บเล้กเก้บน้อยทุกวันไปเรื่อยๆครับกำลังใจก็ดีและแกร่งขึ้นทุกวันครับ

 

อนุโมทนาด้วยคะ สาธุ

 

ขออนุโมทนาครับ สำหรับผู้ปราถนาพุทธภูมิต้องสำรวจใจตนเองว่าปราถนาเพราะอะไร ผู้จะทำเสร็จจะเป็นพระพุทธเจ้าได้ ต้องปราถนาเพราะมหากรุณา ถ้าปราถนาเพราะอย่างอื่นสุดท้ายก็จะลากันหมด


ส่วนการสร้างบารมีมีแต่ค่อยๆทำ ไม่มีทางลัด มีเพียงทางตรงกับทางอ้อม

ตอนนี้สิ่งสำคัญเลยคือเจริญวิปัสนา เพราะเวลามีจำกัดเฉพาะตอนที่มีศาสนาพุทธ. ที่สำคัญการเจริญวิปัสนาสัมพันธ์กับบารมี 10 อย่างลึกซึ้ง


บารมี 10 นั้นสำคัญทุกตัวในการเจริญวิปัสนา ขาดไปตัวหนึ่งตัวใด ก็ทำไม่สำเร็จ ดำเนินไม่จบที่สังขารุเบกขาญาน หรือ อนุโลมญาน(ต้องทำดูครับ ถึงจะเข้าใจว่าทำไมบารมีถึงสำคัญทุกตัว)


ยิ่งวิปัสนาก้าวหน้า บารมีตัวที่ขาดก็ค่อยๆเต็ม เพราะบารมีทุกตัว เป็นไปเพื่อถอดถอน กิเลส ราคะ โทสะ โมหะ และละการยึดถือกายใจ ดังนั้นเมื่อวิปัสนาก้าวหน้า บารมีก็ทำง่าย บารมีอะไรที่ขาดก็จะค่อยๆเต็ม

 

ครับระยะเวลาจากที่ผมตื่นมา9ปีเกือบจะ10ปีนี้ก้เริ่มจะเข้าใจบ้างละครับผมก็ขยันทำตามโอกาสอำนวยครับพรุ่งนี้เป็นเป็นวันเพ็ญวิสาขะนะครับขอไห้ทุกท่านเจริญก้าวหน้าและขอไห้สมดังมหาปณิธานครับสาธุ

 

ข

อความรูค่ะ บารมี 10 มีอะไรบ้างคะ

 

ยังไม่ไดแต่งงานครับ คือผมเห็นการมีคู่ก่อแต่ทุกข์ และคู่คงไม่ได้ลงมาเกิด

 

เรื่องการประกาศตนว่าปราถนาพุทธภูมิต่อหน้าสาธารณะ มันคงขึ้นกับนิสัยแต่ละบุคคล อย่าง รัชกาลที่ 4 ตัวท่านนะรู้ตัวว่าน่าจะใช่แน่ แต่เลือกปฏิเสธออกไปเพราะท่านคิดเหมือนผมว่า อะไรที่ไม่ 100% อย่าพูดออกไปเลย

แต่หากมั่นใจว่าใช่ก็ต้องพิจารณาอีกที อย่างผมที่กล้าพูดในนี้เพราะคิดว่าปลอดภัยพอสมควร แต่จะให้ไปบอกญาติๆ หรือคนที่สนิทแต่ผิวเผินผมคงไม่บอก เพราะหากเขาไม่เชื่ออาจได้มีการก่อกรรมที่ผูกพันในระยะยาว

แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่เหมาะสม บุคคลรอบข้างมีคุณธรรมความดี ผมก็กล้าประกาศ

 

จะทราบได้อย่างไรคะ ว่าเจริญวิปัสสนาถูกต้องหรือไม่ค่ะ

 

คุณปราถนาพุทธภูมิ แต่ตอนเด็กดิฉันนั่งสมาธิ ปราถนาอย่างเดียว อยากมีตาทิพย์ นั่งจ้องดาวแล้วดึงมาใกล้ ๆ ทำไปๆ มา ๆ ไม่มีตาทิพย์สักที เลยเลิกทำ

แต่เรื่องศรัทธามีไม่ต่างจากคุณเลยค่ะ เพียงแต่เป้าหมายต่างกัน

 

ครับในนี้บอกกันได้ครับมีแต่เผ่าพันธ์เดียวกันครับแล้วช่วงนี้ได้บำเพ็ญบารมีแบบไหนครับประจำวันส่วนมาก

 

ผมไปอ่านที่คุณวิชา เขียนไว้

"ดังนั้น ไม่ว่าผู้ใดกล่าวว่าตนเป็นพระโพธิสัตว์ที่แท้หรือเทียม หรือเป็นพระนิยตโพธิสัตว์จริงๆ ก็ตาม ก็หาได้ชื่อว่าเป็น โคตรภูบุคคล เมื่อยังไม่สามารถปฏิบัติวิปัสสนาญาณ ถึงอนุโลมญาณและโคตรภู และสามารถเจริญขึ้นในญาณนั้นได้หรือรักษาอยู่ใด้เนื่องๆ

แต่ผู้ใดที่ปฏิบัติวิปัสสนาญาณ ถึงอนุโลมญาณและโคตรภูญาณ(เพราะเป็นปัจจัยต่อเนื่องกันอยู่แล้ว) แม้เพียงขณะจิตเดียวแล้วผ่านเป็นพระอริยะบุคคล หรือ/และ ผู้ที่สามารถเจริญและทรงอยู่ได้เนื่องๆ เพียงแค่นั้นไม่ผ่านไปมรรคญาณได้ ผู้นั้นก็ได้ชื่อว่า เป็น โคตรภูบุคคล ที่เป็นผู้ควรแก่การคำนับการเคารพ และเป็นเนื้อนาบุญ.

เมื่อพิจารณาดูแล้ว ผู้ที่ปฏิบัติวิปัสสนาญาณ เจริญถึง อนุโลมญาณและโคตรภู ซึ่งไม่สามารถข้ามพ้นถึง มรรคญาณ เป็นโคตรภูบุคคล ที่เป็นเอกเทศได้นั้น ก็น่าจะมีแต่ผู้ที่ได้รับพุทธพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าแล้วว่า จะได้ตรัสรู้ในอนาคตกาล นั้นก็คือ พระนิยตโพธิสัตว์ เป็นต้น.

ผมก็เคยสงสัยเหลือเกิน ว่าทำไมหนอ? มีความพิศดารหรือเป็นบุญอะไรหรือมีอิทธิพลอะไรหนอ?
ที่สัตว์บางส่วนจึงแสวงหา พระโพธิสัตว์ที่เที่ยงแท้ หรือนิยตโพธิสัตว์ เพื่อการคำนับการเคารพ และทำบุญ เหมือนดังผู้หลงผู้ขาดปัญญา ที่เที่ยวแสวงหาปุถุชน แล้วยึดติดอยู่ ทั้งที่จริงควรแสวงหาพระอริยะหรือพระอรหันต์ นั้นเป็นสิ่งที่สมควรกว่า.

นี้ก็เป็นเหตุที่ผมได้ทราบเหตุผลในวันนี้ แต่สัตว์บางส่วนเหล่านั้นถือว่า ยังไม่ได้แสวงหาบุญที่ถูกต้องทั้งหมด เพราะพระนิยติโพธิสัตว์นั้นต้องปฏิบัติธรรมถึงที่สุด คืออนุโลมญาณและโคตรภู จึงเป็น โคตรภูบุคคล และต้องเจริญและรักษาวิปัสสนาญาณนั้นอยู่เนื่องๆ จึงควรแก่คำนับควรแก่เคารพ จึงเป็นเนื้อนาบุญ รองลงมาจากพระอริยะเจ้าทั้งหลาย.

ที่เหลือ ถูก/ผิด/คลาดเคลื่อน อยู่ที่ผู้อ่านพิจารณาตามพระสูตรเองนะครับ"

ผมอ่านแล้วก็เห็นด้วยกับคุณวิชานะครับ

โคตรภู อาจมีบุคคลไปถึงได้ แต่ว่า ท่านนิตยท่านสม่ำเสมอกว่า และเป็นนาบุญจริง ๆ ครับ

อย่างที่ผมเคยเล่าให้ฟัง ผมแค่ได้เห็น ได้กราบ ได้ศรัทธา ท่านไม่ได้สอนสมถะวิปัสสนาที่เป็นรูปแบบพิเศษ นอกจาก วัตรปกติ แต่ที่ผมได้ฌาณ ญาณอภิญญาในตอนเป็นสามเณรก็เพราะบุญที่ได้อยู่ใกล้ท่าน จิตผมรับรู้ถึงจิตอันบริสุทธิ์ของท่าน ผมจึงมุ่งในการปฏิบัติ โดยเพียงแค่อ่านบทสวดมนต์แปลเท่านั่น

ชีพราหมณ์ที่เค้าเห็นผมตอนนั้นจะทราบและกล่าวว่า การเดินจงกรมของผม จังหวะและกริยาจะคล้ายท่านมากจริงครับ หมายถึง ผมได้ซึมซับคุณของท่าน ดุจดวงจันทร์ได้รับแสงจากพระอาทิตย์

จิตเราสัมผัสพระภิกษุที่เป็นพระอริยะ(ที่ปวงชนว่ากัน) เราสัมผัสความบริสุทธิ์ของจิตท่านอย่างไร เราสัมผัสความบริสุทธิ์ของท่านพระนิตยโพธิสัตว์ได้อย่างนั้นจริงครับ

ส่วนกระผม นั่น แม้ช่วงนั้นจะทรงจิตได้ใกล้เคียงท่าน แต่บัดนี้ความสม่ำเสมอของจิตยังแกว่งอยู่มากครับ เพราะว่าเป็นฆราวาสทำได้น้อย แต่ผมพยายามใช้อานาปานสติ กับเมตตาพรหมวิหารเป็นเครื่องอยู่ให้ได้ทั้งวัน

ดังนั้น ฝึกฝนวิปัสสนาได้เลยครับ ไม่ต้องกลัวจะนิพพาน เพราะยังไงด้วยโพธิญาณที่บำเพ็ญมา โพธิสัตว์ไม่หลุดพ้นโดยง่ายครับ

 

ผมประกาศบอกเพื่อนไปทั่วนะครับ เพื่อนๆ เค้าเรียกว่า ไอ้บ้าครับ เพราะนั่งสมาธิในห้องเรียนเวลารออาจารย์เปลี่ยนคาบเรียน

และผลการเรียนทำให้พวกเค้ายอมรับว่าการนั่งสมาธิ มีผลดี และเค้ายอมรับว่าที่เราเก่งอยู่คนเดียวในคลาสนี่ก็เพราะสมาธิ

แต่เพื่อนโดยกลุ่มคนที่สนิท แม้เป็นศาสนาอื่นเค้าก็เชื่อนะครับ มีการถามถึงตัวพวกเค้าว่าเป็นได้ไหมด้วย

เวลาถกปรัชญา พวกเค้าก็ยอมรับตรรกะได้ว่า พุทธศาสนานั่นของจริงครับ โดยเฉพาะแนวอภิปรัชญา

และผมไม่คิดว่า ใครว่าผมในเรื่องนี้แล้วจะบาปครับ

เพราะผมเห็นว่า โพธิสัตว์มีประดุจเมล็ดทรายในมหาสมุทร และผมไม่ได้เห็นว่า นิตยโพธิสัตว์พิเศษทุกองค์นะครับ ก็อย่างที่คุณวิชาว่า โคตรภูบุคคลผมเห็นเฉพาะนิตยที่เป็นองค์ใหญ่เท่านั้น และองค์ใหญ่ที่จะมีลักษณะคล้ายพระอริยะ คือ เป็นโคตรภูบุคคล ผมพบเห็นเฉพาะ สององค์ครับ แต่ผมพบองค์ใหญ่มากกว่าสององค์ซึ่งไม่ได้มีลักษณะที่ทางมหายานกล่าวว่า
เป็นดุจพระอรหันต์(หมายถึง มีคุณคล้ายคลึง เหมือนที่เปรียบบิดามารดาเป็นพระอรหันต์ในบ้าน แต่บิดามารดาำม่ได้เป็น ) แต่พระโพธิสัตว์ที่ทรงจิตอย่างพระอรหันต์มีน้อยครับ

องค์หนึ่ง ที่ผมพบคือ อยุธยา ผมพบครั้งเดียวเพื่อนพาไปนานแล้วครับ

อีกองค์คือที่ ลพบุรี แถวหมู่ 7 ตำบลหัวลำ ตอนนั้นผมอายุอค่15ครับ ผมบวชฤดูร้อนในกรุง แต่แอบหนีไปหาและพบท่าน

ส่วนนิตยองค์อื่น แม้มีจิตบริสุทธิ์แต่ตามที่คุณวิชาว่า มีหลายองค์ที่ไม่ได้อยู่ในช่วงเป็นโคตรภูบุคคลครับ

และนิตยนั่น องค์ที่บารมีปรมัตถ์จริงที่กระแสจิตจะวิปัสสนาโดยได้ถึง โคตรภู บ่อยครั้งกว่ามากเวลาที่เจอทุกข์โลกๆ

นั่นคือ เวลาที่ไม่มีพระพุทธเจ้า ผมจึงต้องตามท่านนิตยโพธิสัตว์ครับ

นอกจากนี้ นิตยโพธิสัตว์บางองค์ในหลายชาติแม้ในชาตินี้คนไม่เคารพศรัทธาก็มี แต่ผมทราบว่า ท่านน่าจะเป็นนิตย ผมก็ศรัทธาชื่นชมแล้วครับ แต่ถ้าจะบอกว่า ท่านเป็นโคตรภูบุคคล และเอ่ยว่าท่านองค์นี้คือใคร เกือบร้อยทั้งร้อย คนไม่เชื่อผมหรอกครับ แค่บอกว่า ท่านเป็นโพธิสัตว์คนยังไม่เชื่อเลย เพราะท่านน่าจะอยู่ในระดับอุปปารมี และยังมีวิบากกรรมแรงอยู่ในช่วงนี้ ดังนั้น ผมจึงเห็นด้วยกับคุณวิชาว่า นิตยโพธิสัตว์ที่จะเป็นโคตรภูบุคคลได้ ต้องมีจิตที่มีปัญญามากๆ (วิปัสสนาโดยธรรมชาติเมื่อเจอทุกข์) หรือวิปัสสนาครับ

 

ช่วงนี้หายไปไหนครับไม่เจอหลายวันเลย ครับมันก็ต้องเป็นธรรมเนียมแบบนี้ละครับเพราะในกาลข้างหน้าท่านได้ตรัสรู้พวกเราจะได้มีโอกาศไปบำเพ็ญอธิการกุศลกับท่านคุณสมบัติพร้อมก้จะได้รับการณ์พยากรครับซึ่งพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆเมื่อครั้งยังเป็นพระโพธิสัตว์ก็ได้พบพระพุทธเจ้ามาอย่างมากมายครับ

 

ผมทำงานราชการครับ

บางช่วง มีงานราชการยุ่งมาก และงานเร่งรัดกัน ก็จะหายวาบไปอย่างนั้นแหละ ถ้าไม่ยุ่งก็แว่บมาพลังจิตทางมือถือได้ครับ

 

ท่อง เต ชะ สุ เน มะ ภู จะ นา วิ เว ครับ

เนกขัมมะ วิริยะ เมตตา อธิษฐาน ปัญญา ศีล ขันติ อุเบกขา สัจจะ ทาน

หัวใจของบารมี คือ กำลังใจในโพธิญาณ

โพธิญาณ คือ การเห็นความทุกข์ และปรารถนาพ้นทุกข์และเห็นว่า มีทางที่จะให้ถึงความหลุดพ้น(นิพพาน) ประกอบด้วยเมตตา กรุณา ไมตรีจิตต่อสรรพสัตว์ด้วย ไม่ใช่แค่ตัวเอง

กำลังใจในโพธิญาณ (โพธิจิตที่แกร่งขึ้น)จะกลายเป็นบารมี

เมื่อพิจารณาสภาวะภพที่เราและสรรพสัตว์เผชิญอยู่ จะเห็นทางออกจากทุกข์สภาวะนั้น ให้พิจารณาสภาวะภพหรือโลกทุกข์ด้วยปัญญา แล้วบารมีที่ท่านจะสร้างจะอยู่ตรงหน้าท่านเอง ซึ่งเมื่อรวมหลายภพแล้ว คือ บารมี 10 แต่ท่านจะเริ่มที่องค์ไหน อย่างไรอยู่ที่แต่ละบุคคลไปครับ

พญามารเคยสงสัยเหตุใดมิได้ตรัสรู้ ทั้งที่ครองเป็นใหญ่ในโลกนี้(กามภพในขอบการหยั่งรู้ของท่าน) โพธิสัตว์เวียนว่ายตายเกิดในกามภพ เป็นแค่บุคคลเล็กๆ ก็เลยปรามาสว่า ไม่สมควรได้ฐานะพุทธเจ้า แต่เมื่อพิจารณาจะทราบ ระหว่างการอยู่ในโลกแต่ไม่หลง กัยการหลงอยู่ในโลก

ผู้ที่ปรามาสพระพุทธเจ้า เพราะสัญญาเดิมในจิต แยกไม่ออกระหว่างความยิ่งใหญ่ภายในกับความยิ่งใหญ่ภายนอก พระโพธิสัตว์นั้น ส่วนใหญ่ 99% คือ การที่เป็นคนธรรมดาแต่เห็นทุกข์แต่ไม่หลงในทุกข์และทำบารมีเพราะจิตเห็นเป็นทางพ้นทุกข์ ยิ่งทำได้ทุกสภาวะยิ่งก้าวหน้า ไม่ใช่ผลแห่งบุญภายนอก แต่เป็นอานิสงค์ภายในที่มองไม่เห็น

เมื่อทราบดังนี้ ให้โพธิสัตว์ละฐานะภายนอก (โลกธรรม 8 ) มุ่งปัญญาภายในเท่านั้น และไม่แปดเปื้อนไปเพราะโลกธรรม แต่เห็นสาระที่บารมีล้วนๆครับ

 

เหตุจากคุณทองเงินตั้งกระทู้ว่า จะเช็คอย่างไรว่าตนเองไดรับพยากรณ์ ผมเลยตอบกลับไป จากนั้นเนื้อหาก็ได้ขยายไปเรื่อยๆ จนเป็นการประกาศตนว่าเป็นนิตยไป ฮา..

เหตุผลที่ตอบในกระทู้นั้นเพราะผมปราถนาดีในเพื่อนๆที่ปราถนาโพธิญานด้วยกัน โดยมุ่งหวังให้ผู้เดินทางนี้พอได้มีแนวทางในการสร้างบารมี ให้เดินลัดตรงสู่เป้าหมายในการเป็นพระพุทธเจ้า ตามกำลังปัญญาที่พอมี และผลจากการภาวนาของผม


ที่ผมให้คำตอบเรื่องวิธีเช็คโดยอาศัยวิปัสนาญานจากเจริญวิปัสนา ผมมุ่งหวังเพื่อบางท่านอาจขวนขวายภาวนาเพื่อจะพิสูจน์ตนเอง. ดีกว่าอาศัยแต่ความรู้สึก นิมิต ผู้อื่นมาบอก ความฝันฯลฯ เพราะวิธีเหล่านั้นง่ายที่จะผิดพลาด

บางท่านเมื่อเข้าใจผิดพลาดก็อาจจะเป็นอันตรายต่อตนเอง หรือผู้อื่น เช่นในกรณีของธัมชโยที่หลงนิมิต หรือเชื่อความคิดตนจนก่อความเสียหายต่อพระศาสนา โดยรายนั้นเชื่อว่าตนคือต้นธาตุต้นธรรม มีบารมีเหนือกว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลาย

และวิธีการที่ผมแนะนำนั้นเป็นผลดีต่อตัวโพธิสัตว์ที่อยากพิสูจน์อย่างมาก เพราะเมื่อภาวนา/เจริญวิปัสนา จิตผู้นั้นย่อมยกระดับให้สูงขึ้น ทำให้คุณสมบัติในข้ออุปนิสัยพระอรหันต์เต็ม พร้อมรองรับการพยากรณ์จากพระพุทธเจ้า และบารมียังเพิ่มในส่วนที่ขาด ฯลฯ

 

ลึกซึ้งมากครับ

 

สาธุครับความรู้ก้แตกแขนงขึ้นเรื่อยๆครับ

 

เฉพาะเรื่องกรรมฐานดิฉันก็ลุ่ม ๆดอน ๆ ตอนนี้มีเรื่องจักรวาลเข้ามาอีก กว้างจังเลยค่ะ แต่จะลองค้นคว้าดูนะคะ อยากรู้เหมือนกันค่ะ