เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันนี้เรามาเปิดกรุ คุณอา wanwiกันต่อครับ
กับชุดวัตถุมงคล พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน
​

 

วัตถุมงคลพ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน ชุดที่ 1
​

 

วัตถุมงคล พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน ชุดที่ 2

​

 

วัตถุมงคล พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน ชุดที่ 3

​

 

หนูชุ ส่งบารมีเอกอุหลวงพ่อทวด
เป็นเรื่องเล่าระดับ..."หนึ่งในล้าน"
หมายถึงเหตุการณ์เช่นนี้ มีเกิดขึ้นแล้ว
เป็นล้านหน ด้วยบารมีท่วมโลกาลพ.ทวด

ท่านคุ้มครองให้การเดินทางลูก-หลาน
ปลอดภัยเสมอ รุ่นสู่รุ่น ไม่เคยเบื่อ
ห้อยลพ.ทวดรุ่นใดก็ได้ยามเดินทาง

อย่าลืม..."นะโม โพธิสัตโต
.....อาคันติมายะ อิติ ภะคะวา"
ระลึกถึงท่านเหนือเกล้าก่อนเดินทาง
หรือก่อนออกนอกบ้านทุกครั้ง

 

น้องสุทินทักหนูมุกับหนูชุ
ว่ากันตามสบายทั้งแมวกับแม่

 

ภาพวัตถุมงคลชุด พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน นครศรีธรรมราช ปี 2505 เป็นหลักนี้ ผมนำมาประกอบเรื่องเล่า "เมื่อผมไปกราบพ่อท่านคล้าย ปี 2505"...และเป็นสิ่งที่คุณป้าแท้ๆกับพี่สาวคนโต รวมทั้งตัวผมเอง รับจากมือพ่อท่านทั้งสิ้น

ส่วนสะสมต่างหากมีอีกหลายสิบชิ้น ไม่ขอนำมาเกี่ยว และจะเขียนเรื่องให้อ่านสนุกเพลิดเพลิน ด้วยความทรงจำนานเกิน 50ปี กว่าครึ่งศตวรรษของชีวิตที่ผมยังบันทึกในสมอง เพราะการมีสิ่งล้ำค่าของพ่อท่านคอยตักเตือนใจอยู่เสมอ รวมทั้งรอยจารกลางกระหม่อม ที่ได้รับเมตตาจาก"เทพเจ้าแห่งนครศรีฯ"องค์จริง เสียงจริง ไม่ต้องยกย่องกันเองในหมู่ศิษย์ แต่ยอมรับกันทั่วทั้งภาคใต้ ปลายด้ามขวาน

ลองอ่านกันดู เชื่อว่า คงหาเรื่องจริงไม่อิงนิยายแบบผมอ่านยาก...!!!

 

ขอบคุณครับ สำหรับคาถา บูชา พระสีวลี ครับ

 

สวัสดีตอนบ่ายครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่านครับ#วันศุกร์ขอให้มีความสุขมากๆทุกคนเลยครับ

 

เพียงๆขอให้ได้ลูกอมของหลวงพ่อท่านคล้ายจากอาจารย์wanwiซักเม็ด^..^

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
กราบ กราบ กราบ
พ่อท่านคล้าย
เรื่องเล่า
ประสบการณ์
ของคุณอา
เล่ายาวๆ
ชอบแน่นอนครับ

 

สวัสดีครับ อ.วันวิ
กราบหลวงพ่อท่านคล้าย สาธุ สุดยอดมากครับ
แต่ละชิ้น เจอลูกอมเข้าไป คือว่ารู้สึกเจ็บคอเลย 555

 

@@@ เมื่อผมไปกราบ"พ่อท่านคล้าย" ปี 2505 @@@
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

พี่สาวแท้ๆของคุณพ่อผม ท่านเป็นศิษย์เอกที่เคารพนับถือ เลื่อมใส พ่อท่านคล้าย วัดสวนขัน แห่งจังหวัดนครศรีธรรมราช อย่างสูงสุด แม้ท่านไม่ใช่ชาวนครศรีฯ แต่จะติดตามทำบุญกับพ่อท่านทุกครั้งเมื่อมีโอกาส

คุณป้าท่านเล่า ประสบการณ์ ปาฏิหาริย์มากมายที่ท่านเห็นด้วยตนเองให้ผมฟัง ยามผมอยู่กับท่าน เท่าที่จำได้ ก็มีเรื่อง พ่อท่านวาจาสิทธิ์ เป็นอันดับหนึ่ง

ทุกเรื่องที่พ่อท่านเอ่ย ต้อง"เป็นจริง"เสมอ ท่านจึงเป็นพระพูดน้อย สำรวมวาจา ไม่เอื้อนเอ่ยมาก เกรงคำพูดพลาดทำให้เกิดความวุ่นวายเดือดร้อน

อย่างเช่น ถ้าท่านบอกไม่ไป ใครจะมาแบก มาหามท่านอย่างไรก็ยกไม่ขึ้น

หรือแม้แต่รถไฟ หากท่านบอกให้หยุดรอ รถก็ไปต่อไม่ได้ ฯลฯ

เรื่องทั้งหมดนี้ คุณป้ายืนยันเห็นกับตามาแล้ว ผมขอยกประโยชน์ให้การเล่าของคุณป้าว่าเป็นเรื่องจริง เพราะผมไม่เห็นกับตา แต่รู้อยู่อย่างหนึ่งว่า คุณป้าของผม ท่านถือศีล 5 ไม่พูดโกหก...

ในปี 2505 คุณป้าทราบข่าวว่า พ่อท่านคล้าย รับนิมนต์เหล่าศิษย์เป็นหัวเรี่ยว หัวแรง สร้าง เจดีย์ใหญ่ วัดจันดี ในถิ่นทุรกันดาร เป็นการทำงานใหญ่มาก ท่านจึงอยากไปร่วมบุญมหาเจดีย์ แต่ติดขัดที่การเดินทางสมัยโบราณสู่วัดจันดี หรืออำเภอจันดีสำหรับคนต่างถิ่น ต่างจังหวัดนั้น เหมือนการเดินทางไปโลกพระจันทร์ ถนนไม่มี เส้นทางคือทางเกวียนดีๆนี่เอง

มีเพียงเส้นทางรถไฟสถานเดียว คุณป้าจึงวางแผนขึ้นรถไฟจากจังหวัดชุมพรโดยรอนแรมเดินทางจากบ้านเกิด 2 วัน เข้ากรุงเทพ มารับผมที่อยู่บ้านตา-ยายแถวพญาไท ให้ไปเป็นเพื่อน เพราะทั้งบ้านมีผมเป็นผู้ชายลูกคนสุดท้องคนเดียว

คุณป้าแทบไม่ต้องชวน ผมก็กระโดดจัดกระเป๋า มีคุณแม่ที่อิดออดไม่อยากให้ป้าเอาหลานเดินทางไกล แต่พี่สาวก็รับรองว่าไปเป็นเพื่อน ไม่ต้องห่วง

เราสามคนก็เดินทางจากกรุงเทพด้วยรถไฟ ล่องไปสู่นครศรีฯ ใช้เวลานานเท่าใดผมขี้เกียจจำเพราะหลับตลอดทาง คุณป้านำเราสองพี่น้องไปพักบ้านญาติห่างๆในตัวจังหวัด เพื่อสอบถามทางไปวัดจันดี หรือเผื่อมีใครอยากเดินทางไปทำบุญด้วย

ลองหลับตาให้เห็นภาพ ความวิริยะ อุตสาหะของ มนุษย์ป้า-นักบุญตัวจริงยุคนั้นดูแล้วกันว่า จะไปทำบุญนั้น วางแผนเดินทางข้ามจังหวัด ข้ามวัน ข้ามคืน เกือบข้ามประเทศ สาหัสปานใด?

เมื่อผมหวนรำลึกถึงความหลังเรื่องนี้ทีไร น้ำตามันรื้นคลอเบ้าทุกที นึกถึงความยิ่งใหญ่ใฝ่บุญคนโบราณ ผู้เป็นพลังสืบสานพระพุทธศาสนา ธำรงค์ยั่งยืนนาน!

========== ยังมีต่อ ==========

 

(ต่อ)...เมื่อผมไปกราบ
"พ่อท่านคล้าย"ปี 2505
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~

บ้านพักที่จ.นครศรีฯ ญาติห่างๆบังเอิญอยู่ไม่ไกลจาก พระเจดีย์ศรีมหาธาตุแหล่งรวมใจยิ่งใหญ่ของพุทธศาสนิกชาวใต้ ผมได้เข้ากราบพระบรมสารีริกธาตุแห่งนี้ตั้งแต่อายุ 8 ขวบ ความยิ่งใหญ่โอฬารตระการตาของสถานที่ยังติดตรึงใจให้คิดถึงเป็นพักๆ โดยเฉพาะการได้พบเพื่อนเล่น วิ่งไล่เตะฟุตบอลแถวลานพระธาตุอยู่ 2 วัน ก็สนุกเกินกว่าจะคิด

พักฟื้นร่างกายจากการเดินทางหนัก รู้เส้นทาง รู้วิธีไปวัดจันดีแล้ว คุณป้ายอดนักบุญของผมก็นำสองเราหลานชาย-หญิง มุ่งสู่เส้นทางที่มุ่งหมาย มีหลานอีกคนของญาติเป็นผู้ชาย ขอติดตามมาด้วย เป็นเด็กชายวัยเดียวกับผม เราเข้ากันเป็นปี่ เป็นขลุ่ย ผมให้ชื่อว่าดำตามผิวพรรณก็แล้วกัน

คุณป้าพาตีตั๋วขึ้นรถไฟอีกครั้ง แต่หลังจากป้ากับพี่สาวนั่งคอพับ คออ่อนหลับสนิท ดำก็สะกิดชวน บอกว่า ไปขึ้นหลังคารถไฟกันเถอะ...สนุกกว่ากันเทียบไม่ติด

ผมตาโต มีหรือปฏิเสธ เราสองคนลัดเลาะไปท้ายโบกี้ มุดออกทางหลัง ปีนบันไดเหล็กขึ้นหลังคาแล้วก็พบว่า ทุกหลังคาถูกจับจองด้วยเด็กชายวัยทะโมน วัยรุ่น แม้กระทั่งผู้ใหญ่ทุกเพศวัยเต็มเอี้ยด

เด็กตัวเล็กอย่างเรา ได้รับการแบ่งที่ว่างเสมอ ผมกับดำ คลานเข้าไปในหมู่คนแออัด เสียงร้องต่อๆกันดังๆ...

"เฮ้ย ให้ที่ไอ้ตัวเล็กบ้าง"

มีคนนึงจัดที่ให้ แล้วบอกว่า นั่งดีๆ ถึงสะพาน เอนตัวนอนนะ ไม่งั้นเหล็กสะพานเอาหัวไปกิน ตายกันมานับไม่ถ้วนแล้ว

ผมรับฟังอย่างรู้สึกหวาดหน่อยๆ แต่เห็นดำไม่กลัว ก็ทำเฉย เกรงเสียฟอร์มเด็กเตป ไปทำตาขาวกับเด็กต่างจังหวัดได้อย่างไร

รถไฟวิ่งผ่านสะพานเหล็กโบราณ คานเตี้ยหลายครั้ง ...(นึกไม่ออกก็นึกถึงสะพานพระราม 6...แต่บ้านนอกเล็กกว่ามาก)แต่ก่อนจะถึงสะพาน หวูดรถข้างล่างชักเตือน หวู้ด หวู้ด เป็นสัญญาณ ทุกคนข้างบนหลังคาก็เอนตัวคู้ไปทางเดียวกัน

ผมนอนมองเหล็กที่เฉี่ยวกบาลหวือ ไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้นึกกลัว แต่สนุกตามทุกคนไป...รถไฟวิ่งผ่านสะพานเหล็กอันสุดท้าย เมื่อผมลุกมองก็เห็นว่า เราข้ามแม่น้ำสายกว้างแต่ด้านล่างสะพานตื้นเขิน น้ำใสแหน็ว กระทบแสงแดดเป็นประกายงดงาม มีเด็กเล็กผู้ใหญ่ นับร้อยชีวิต เล่นกันอย่างสนุก

ผมสะกิดบอกดำ...น้ำน่าเล่นจัง...ดำพยักหน้าเออออตาม...ใกล้ถึงวัดแล้ว ถ้าค้างหลายวันเรามาเล่นก็ได้ เดินไม่ไกล

จุดหมายปลายทางใกล้สิ้นสุด รถไฟช้าลงมาก ทุกคนเตือนกันว่า รีบๆกระโดดลงนะโว้ย สถานีวัดจันดี รถไม่จอด แต่ทุกขบวนยามนี้ยอมจอดให้สถานีเล็กเหมือนเพิงหมาแหงนนี้...

เพราะบารมี "เทพเจ้าแห่งนครศรีธรรมราช"ท่านเดียว

ลองนึกอีกที แม้แต่รถไฟทุกขบวนยังไม่กล้าวิ่งผ่านสถานีโกโรโกโสแห่งนี้ยามพ่อท่านอยู่ ไม่ว่ารถด่วนฤาหวานเย็น ต้องจอดให้ พ่อท่านกับลูกศิษย์พ่อท่านขึ้น-ลงอย่างเร่งด่วน

เพราะเป็นสถานีที่ไม่มีในกำหนดการจอด!

เชื่อหรือไม่..?ทั้งขบวนรถไฟที่แน่นขนัด ในโบกี้ บนหลังคา เมื่อถึงสถานีที่รถไฟไม่อยู่ในตารางเดินรถว่าต้องจอดให้

ครั้นรถไฟขบวนนี้เคลื่อนออกไป ทุกโบกี้และบนหลังคา มีแต่ความว่างเปล่า...

หมายความว่า ทุกคนบนขบวนนี้ ล้วนตรงมาที่วัดจันดี ไม่มีใครเดินทางต่อไปที่อื่นกับรถขบวนนี้!

นี่คือ 1 ในอัศจรรย์บารมี พ่อท่านคล้าย ที่ผมประจักษ์เต็มสองตาตนเอง ไม่ต้องให้ใครเล่า เป็นหนแรก!

========== ยังมีต่อ ==========

 

พี่วัน คนที่ไหนครับ
เพราะ ยุค 2500-10
คนภาคอื่น
รู่จักพระใต้ แค่

ลป ทวด
กับ หลวงปู่แช่ม ภูเก็ต


อย่างพระรูปอื่น
นอกจากคนในท้องที่
น้อยนัก จะรู้จัก

เพราะ การคมนาคม ยุ่งยากมาก
ขนาดผม จากตรัง ไปพัทลุง
ย้านแม่ บ้านยาย

ข้ามเขา
ยังต้องรอรถเป็น วัน
เพราะ รถสิ่งน้อยมาก
แบะแต่ 5 โมงเย็น
รถวิ่งข้ามเขา
ต้องรอกัน
วิ่งคันเดียว อาจโดนปล้น

 

สวัสดีช่วงบ่ายสี่โมงเย็นครับน้าวัน และแฟนคลับน้าวันทุกท่านครับ
สำหรับที่น้าวันบอกว่า ภาพพระซุ้มกอมัวๆ
คงไม่ได้ซื้อจากใครนะ ผมไม่ได้ซื้อครับน้าวันส่วนมากจะได้มากฟรีครับ หรือร่วมทำบุญมาครับ

 

มาเกาะขบวนรถไฟไปด้วยคนครับคุณอา
ผมเองมี ลูกอมชานหมาก ของพ่อคล้าย ตอนได้รับมาจากคนพื้นที่จะมีแผ่นจีวรตัดแผ่นเล็กๆกับแผ่นทอง แนบมาด้วยในชุด เห็นชายจีวรคุณอาแล้วรู้เลยว่าช่วงแรกๆไม่มีพุทธพาณิชย์เข้ามา หลวงพ่อท่านแจกแบบชิ้นใหญ่เผื่อลูกเผื่อหลานที่บ้านด้วย สะใจไปเลย สข.1 พิมพ์เล็กองค์กำลังดีเลยครับติดสร้อยใว้อีกองค์ไปได้ทั่วทิศเลยครับ เคยฟังประสบการณ์จากเพื่อนสนิทคนพื้นที่เล่าให้ฟังว่าสมัยเรียนราม น้องที่ห้องเช่าตึกเดียวกันคล้ายๆโดนผีเข้า ไล่ยังไงก็ไม่ออก สุดท้ายเพื่อนผมไปหยิบพระหลวงพ่อคล้ายมา แอบย่องมาด้านหลังแล้วสวมคอน้องเลย
น้องร้องลั่นเลย ผีก็ออกไปเลย. รุ่งเช้าเพื่อนผมตีตั๋วรถทัวร์กลับบ้านเลย. ไปบูชาเพิ่มอีกและเพื่อนผมเคยประสพอุบัติเหตุเรือชนกันจนเพื่อนผมตกน้ำไปเลยมีความรู้สึกเหมือนมีคนมาอุ้มใว้ แต่นอนโรงพยาบาลหลายวันเลย ทุกวันนี้ขอดูในคอ มี 5 องค์พ่อคล้ายอย่างเดียวเลย. ให้หลวงพ่อองค์อื่นก็ไม่เอา

 

เห็นสมาชิกใหม่บ้านคุณมุ ผมนึกถึงเด็กๆที่บ้านเลยครับ เด็กๆที่บ้านผมมี 3 ตัว เป็นวิเชียรมาสซีลพ้อยท์กับบลูพ้อยท์ ซีลพ้อยท์เป็นพี่คนโตแต่ตัวเล็กสุดชื่อลาเต้ คนกลางบลูพ้อยท์ชื่อมอคค่าตัวโตสุด 7.2 กก แล้วมีน้องคนเล็กชื่อแยมโรลเป็นสก็อตทิสโฟครับ

 

@sepultura คือแมวมาอุปการะแล้วตู่ว่าบ้านมุเป็นเจ้าของค่ะ จากเดิมพ่อบอกว่าอย่าเอามันเข้าบ้านนะ ตอนนี้พ่อมุตื่นเช้ามาถามหาคุณนายสลิด มุเองก็กลายเป็นพวกดูแลเค้าไปด้วยค่ะ มีวันนึงอากาศร้อนคุณนายเลยขอนอนรับไอเย็นจากแอร์
ขวางประตู พ่อเห็นเท่านั้นแหละค่ะ ใจละลาย ยอมให้มันเข้าบ้าน มีการเห่อด้วย ว่าคุณนายฉลาด

น้องเหมียวทุกตัวน่ารักกันหมดเลยค่ะ เจ้าแยมโรลดูท่าจะดื้อเงียบ ของมุเป็นแมวจรค่ะ กำลังหาทางตีซี้กะเค้าอยู่ จะได้จับตรวจเช็คได้ มีการแนบกับกระจกแอบส่องคนในบ้านด้วยสิคะ มุกำลังกลัวโรคแมวงอก ฮา ขอบคุณนะคะ

ภาพแมวน่ารักมากๆ