เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คุณมาโนทสมาชิกเก่าของเว็ปยาวนาน
(ดูจากยูสเซอร์) แต่เป็นหน้าใหม่กระทู้นี้
เล่นเกมส์หนแรก คว้ารางวัลที่1 สมแล้ว
กับการตามอ่าน ม้วนเดียวหลายสัปดาห์
กว่าเจ็ดร้อยหน้า ถือว่าความจำยอดเยี่ยม
ไม่เป็นรองใคร...

ขอบคุณการติดตามและคำชมเชย
ส่วนเรื่องทำบุญโฮสท์ร่วมกันกับเว็ป
ขอโมทนาให้เต็มกำลัง

อย่าลืมแจ้งที่อยู่-ชื่อ ให้กับคุณน้ำฝน
ย้อนไปดูท้ายตารางได้ครับ น้องต้อดฯ
จัดทำไว้ละเอียดยิบทุกจังหวะ ย่างก้าว
วันจันทร์จัดส่งหลวงปู่ วันนี้แพ็คหลายรอบ
ได้หลายชุดแล้ว

 

ภาพนี้ให้อารมณ์หลาก
ต้องรีบเขียนไม่ต้องคิด

พ่ออยู่ไหน.......ไยไม่กลับ
ฤาลาลับ..........ลูกไห้หา
ทะเลกว้าง.......อ้างว้างตา
คลื่นซัดมา........ร้างไร้เงา!

 

ขอบคุณครับ คุณนก
รักษาสุขภาพเช่นกัน

 

น้องมากิมากับภาพหาชมยากสส์
จินตนาการ บันดาลใจเกิดเชียว...

ใบบัวบาน..........ตำนานเก่า
เงื้อมขุนเขา.......เงาเมฆฉาน
บัวหิมะ...............ผลิเบ่งบาน
เรื่องเล่าขาน.......ผ่านภาพจริง!

เพิ่งเคยเห็นต้นบัวหิมะครั้งแรก
ไม่บอก ต้องคิดว่ากะหล่ำแหง-ฮ่า

 

เฮ้อ เห็นเจ้าการ์ฟิลด์
ต้องชาร์จสมอง ชักห่วง
คุณชัยวัฒน์ อย่าทำตาม-ฮ่า

 

บ่เป็นหยังน้องไพเรทฯ
มาทำบุญกับเว็ปด้วยกัน

 

โอ้วคุณอา
พระล้น!!
หมื่นองค์
ทุกองค์ล้วน
มีเรื่องราว
ขอ
ปู่โต๊ะวัดประดู่
เพียงหนึ่่ง
ในหมื่นเกิน
สาธุ

 

โมทนาบุญ อุ่นอก อิ่มใจน้องโอ
อย่าลืมชื่อ-ที่อยู่ วันจันทร์ส่งพระ
ลป.โต๊ะ 2 องค์แพ็คเสร็จแล้ว

 

คุณวิวัฒน์ก็เข้าเล่นเกมส์หนแรก
คว้ารางวัล ตามพระท่านจัดสรร
เที่ยวนี้ ถ้าจำไม่ผิดมี3 ท่าน
รวมน้องเอแซ่บกับคุณมาโนท

โมทนาบุญร่วมกัน อย่าลืม
ชื่อ-ที่อยู่จัดส่งให้คุณน้ำฝน
ผมต้องคอยเตือนทุกครั้ง เกรงว่า
ท่านที่เคยส่งชื่อ คิดว่าคุณน้ำฝนจำได้
ที่จริง เลขาผมงานล้นมือทุกวัน แต่เจียด
เวลาน้อยนิดช่วยผมทำบุญ บางทีต้องใช้
ผู้ช่วยเธออีกต่อ ชื่อทุกชื่อถูกบันทึกไว้จริง
กระนั้น ยามยุ่งๆ หาไม่เจอ จำชื่อจริงไม่ได้
ต้องให้ทวนกันใหม่เช่นนี้แล-อย่าถือสากัน

 

ขอบคุณและโมทนาบุญ
น้องทนุธรรม รักษาความดี
ขอธรรมกับความดีคุ้มครอง
มีแต่เจริญรุ่งเรืองตลอดไป
ได้ทำบุญโฮสท์ร่วมกันกับเว็ป
คือค่าแห่งความสุขใจ หายากยิ่ง

รอรับพระ ส่งให้วันจันทร์ครับ

 

รอบนี้ตอบผิดหมดเลยแฮ่ๆๆ รอลุ้นรอบต่อไป ขอบคุณ คุณอาครับ สำหรับรางวัลบู้บี้ครับ

 

สาธุด้วย ให้น้องบานชื่นสมหวัง
ทุกอย่างที่ว่า เป็นไปตามนั้น
ห้องพระบ้านผมมี2ห้อง ของเก่าอยู่
ต่อเติมสร้างใหม่อีกหนึ่งถึงพอ
หลับตานึกเอาเอง ไม่พูดเรื่องนี้อีก

เพราะกำลังจะนำท่านเข้าสู่"เมน"กระทู้
การบุกป่าฝ่าดง"ตะนาวศรี"เป็นหนแรก
ที่ต้องถอยหา"ความเดิม"เกือบ30หน้า
มึนสสส์พะยะค่ะ ไม่น่าเชื่อ!!!

กรุณารอจิ้มสักพัก ตามธรรมเนียม
เขียนสดๆ งดเชื่อ เบื่อทวง-ฮ่า

 

อันที่จริงลุ้นหลวงปู่โต๊ะใจจะขาดครับอาจารย์ อยากบูชาหลวงปู่มากหากอาจารย์มีเมตตาให้ผมร่วมสักองค์ครับ (ลองถามเผื่ออาจารย์จะหยวนๆครับ)

ด้วยความเคารพ,
WWFC

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ลุงพรานย้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่ จำไม่ได้ แต่ประโยคเดิม ไม่เปลี่ยน...

"พ้นดง พบภู"!
___________________________________________

ไม่เคยมีใครกังขาว่าลุงเฒ่าเจ้าไพรพูดผิด เศรษฐีปักษ์ใต้ แม้ร่างกายกรอบเหมือนข้าวเกรียบว่าว ก็ยังหักใจไร้ความเกรงว่าจะไม่ไหว...

"ไปพวกเรา ไป ผมสู้น้องพราน"

อันที่จริง ใครก็ไม่ควรค้าน เรายังอยู่บนหนทางด่านอันตรายในช่องเขา แม้ทางขยายเปิดกว้าง แต่ด่านสัตว์ก็คือทางที่ทุกสรรพชีวิตป่าย่านนี้ ใช้สัญจรเนิ่นนานนับร้อยปี จะให้พวกมันเลิกใช้จำเพาะวันนี้ เจอลิงเหาะได้ น่าจะง่ายกว่า

5 ชีวิตกระเสือกกระสนไปในความโพล้เพล้ ตะวันไม่ลาลับ ก็เสมือนดับแสงไปนาน ความมืดในดงทึบสร้างความเปลี่ยววิเวก วังเวงเกินบรรยาย ผมต้องคอยบอกพวกพ้องประหยัดไฟฉาย อย่าใช้เปลือง ให้ลุงพรานใช้กระบอกดียว...ไปช้าถึงที่หมายแน่ ดีกว่า เรือล่มเมื่อจอด ตาบอดเมื่อแก่!

เสียงนกราตรี กรีดปีก กระชากคอโหยหวน บวกความมืดรอบตัว อากาศเย็นยะเยือกห่อหุ้มราวกับพิศวาทเรานักหนา ทุกคนจ้ำตามรอยตีนลุงพรานเป็นทอดๆ ผมคอนไอ้ห้านัดในท่าพร้อมยิงทุกวินาที เส้นประสาทเข็งเกลียวแทบขาดผึง

เป็นการเดินป่าครั้งที่ยากอีกหนหนึ่งในชีวิต ยากเพราะไม่รู้มีสิ่งใดรอเราข้างหน้า บนหนทางอันตราย

ค่ำแล้ว...ฟ้าไร้ดาว ร้างแสงจันทร์ คืนเดือนแรมมืดสนิทด้วยก้อนเมฆาดำมืดทะมึนพาดคลุมฟ้า พวกเราโซซัดโซเซออกจากดงไม้ แสงไฟฉายจากมือลุงพรานส่องวูบวาบสีเหลืองลำเดียว เงากลางคืนตะคุ่มรอบทิศ สำเนียงไพรเถื่อนยามตะวันลับ กึกก้องอึงอล

"หลุดช่องเขา"...!

ลุงพรานประกาศเสียงแหบพร่า ทรุดนั่งกับพื้นหญ้าด้วยความเหนื่อยอ่อน เป่าปากเบาๆ ยกกระติกน้ำจิบ ไม่เก็บอาการ

"พักข้างหน้า มีต้นไม้ใหญ่"

ผมส่องไฟตามลุงชี้บอก ต้นไม้ทะมึนสูงปรี้ดเหมาะขัดห้าง แต่รอบๆต้นก็หาใช่ที่โล่ง มันเป็นสุมทุมพุ่มรกเอาการ มีเถาวัลย์พันเกี่ยวระโยงระยาง

ไม่เหมาะแรมคืน แต่กฏเกณฑ์นั้น ต้องโยนทิ้งลงรูส้วมชั่วคราว ทีมเราไม่ใช่นักล่าบ้าบิ่นแบบ ข้ามาคนเดียว...

เราอยู่กัน 5 ชีวิต ปืน 3 กระบอก อะไรจะเกิด ต้องปล่อยเกิด

ทุกคนคืบหาต้นไม้ แหวกความรกเข้าไป แล้วก็ต้องยินดีที่เห็นเนินดิน พูนขึ้นเป็นเนินสูงก่อนถึงโคนต้น มีความราบเรียบเหมาะก่อกองไฟกองโต ในซอกรากไม้มหึมานั้นเล่า พอแทรกลงไปปูที่หลับนอนได้หลายซอก

คำโคลงโบราณขับขานไว้...ยามไร้ เด็ดดอกหญ้าแซมผม...ที่ตรงนี้ตามที่เห็น ดีกว่านั้น!

บักสมไม่รอรี รีบสำรวจรอบบริเวณ ไอ้พรานน้องนุชสุดท้องของทีม ยังมีพละกำลังเหลือ มีความรอบคอบเพิ่มขึ้นตามชั่วโมงบิน

เปรียบไป บักสมก็คือฟองน้ำ ซึมซับวิชาพรานทุกด้าน ประสบการณ์ทุกเม็ดรวดเร็ว ดูดซึมความอยู่รอดรอบตัว ไม่บกพร่อง เหลือเพียงเสริมสร้างกระดูกให้แกร่งกว่านี้อีกหน่อย

ไอ้หนุ่มกระทงที่ราบสูง เปิดไฟฉายแกร็กแรก ส่องขึ้นสำรวจคาคบกิ่งก้านลำโตไม้ใหญ่ มันเข็ดแล้วกับการโดน ปีศาจโป่งค่าง ลงมาจากต้นไม้ ซุ่มกระซวกคอหอยกับลุงพราน

บนไม้ใหญ่ ก็ดังพังเพย เป็นที่อาศัยนกกาใหญ่น้อย นกฮูก เค้าแมวกลางคืน ตาโตครางถือทือ ฮือ ฮือสวนแสงไฟ เห็นกระทั่งลิงลมตัวน้อยกำลังคลานต้วมเตี้ยม

หากบนไม้ใหญ่นี้ มีสัตว์กลางคืนงุ่มง่าม เอาตัวรอดเชื่องช้าชุมนุมมาก ก็แปลได้ 2 สถาน

อย่างแรก ที่นี่ปลอดภัย...อย่างสอง เจ้าอาหารเหล่านี้ มีโอกาสดึงดูดนักล่า จำพวกงูเงี้ยวเขี้ยวตะขอแวะเวียนมาเยือน

เราเร่งก่อกองไฟให้ความอบอุ่นกองโต เตโชธาตุประทุเกรี้ยวกราด ขับไล่ความหนาวเย็นที่ฮือโหมมลาย เสียงนกกลางคืนบนต้นสะบัดปีกบิน ตกใจพึ่บพั่บ

เจ้าฮูก กับเค้าแมวหลายตัว พุ่งปราดหายไปในรัตติกาล ลิงลมน้อยอิงแอบแนบกิ่งก้านหายไปทางไหน?

"ลุงนอนพักก่อน ผมกับสมอยู่ยาม"...เร่งจัดที่พักให้คุณชาติกับคุณนง

ผมจัดเวรยามง่ายๆ เดินเอามีดขีดเป็นเส้นรอบอาณาเขต ด้วยมหามนตรา"มงกุฏพระพุทธเจ้า" เอาลิ้นดุนเพดานเหงือก ร่ายภายในอึดใจพระพุทธ

ความตรากตรำและวิบากทั้งหลายทั้งปวงที่ผ่านอย่างเลือดตากระเด็น เตือนไม่ให้ประมาทหรือหลงลืม อำนาจแห่งพุทธมนต์...ผนังทองแดง กำแพงเหล็ก เกราะเพชรคุ้มตัวที่มองไม่เห็น

ที่พึ่งสุดท้ายของชีวิต ยามที่สิ้นคิด สิ้นหนทาง!!!

 

ยินดีน้องณัฐวุฒิ
รูปลป.ทองดำนี้ คุณอาคม
พิมพ์ไม่มาก สักพันรูปมั้ง
แจกในหมู่เพื่อน กับยกให้วัด
ทุกวันนี้ หายากเอาการ ผมแจก
เที่ยวนี้ ตัวเอง ก็เหลือรูปเดียว
เท่ากับทุกคน

 

ถ้าเป็นงั้น ในฐานะน้องใหม่
ให้น้องจักรินส่งปัจจัยเว็ป
100 บาทเหมือนน้องไพเรท
ผมจัดส่งพระปิดตาเม็ดบัว
วัดรวกปี18 ลป.โต๊ะปลุกเสก
ให้1 องค์ เป็นกำลังใจ ตามนั้น

อย่างอื่นไว้ค่อยลุ้นเป็นคราวๆไป

 

สวัุสดีค่ะ คุณลุงและสมาชิกทุกท่าน

วันนี้มีญาติผู้ใหญ่วัยแปดสิบมาเยี่ยมที่บ้าน พอเดินผ่านตู้หนังสือ คุณป้าวัยแปดสิบ ใส่แว่นตา ถามว่าหนังสือเพชรพระอุมาครบไหม มุตอบสั้นๆว่าครบค่ะ กำลังจะถามว่าคุณลุงกับคุณป้าจะให้มุต่อเน็ตไหม มุจะใส่รหัสผ่านให้ มุมองแล้วอมยิ้มไม่ถาม คุณป้าคว้าเก้าอีไม้ตัวเล็กมานั่งอ่านหนังสือของพนมเทียนอย่างใจจดจ่อ คุณลุงคว้าหนังสือต่วยตูนส์ฉบับเล่มละแปดบาทตีพิมพ์ชุดแรกๆ นั่งอ่านเพลินไม่สนใจอย่างอื่น บางทีนี่อาจเป็นความสุขอย่างนึงของคุณลุงและป้า รำลึกเรื่องราวสมัยก่อนค่ะ

สุดท้ายคุณพ่อมุยกหนังสือให้ มุก็นั่งเก็บใส่กล่องให้คุณลุงและคุณป้าเอากลับบ้าน หนังสือของคุณอุดร จารุรัตน์ เล่าเรื่องกะเหรี่ยงเมืองนอก กะเหรี่ยงยุโรป เรื่องชวนหัวของคุณทัศทรง ชมภูมิ่ง ลุงต่วย หลายท่าน มุจำได้เลย สมัยก่อน กฏแห่งกรรมปกขาว นิทานเวตาล ผู้ชนะสิบทิศ สิงหล คาวี ปกขาวบางถูกห่อด้วยกระดาษแก้ว กระดาษเก่าเหลืองไปตามกาลเวลา

มุแทบจะเก็บเงินทานข้าวไว้ซื้อหนังสือแทน เพราะชอบอ่านเรื่องราวทางยุคโบราณ เรื่องลึกลับหลายเรื่อง หนังสือหลายเล่มเบียดเบียนค่าขนมมุไปค่ะ มุจะประหยัดเงินด้วยการยืมหนังสือในห้องสมุด เช่นห้องสมุดที่ทำงานของแม่ ห้องสมุดโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย ทุกวันนี้ก็ยังคงชอบค้นหาอ่านเรื่องเล่าในห้องสมุดค่ะ

ตอนหลังเป็นหนอนดิจิตัลเพราะเกาะกระทู้ลุง ฮา

@magikochan เรียกกะหล่ำดอยแทนได้ไหมคะ เหมือนมาก ฮา นี่หรือที่เหมือนหนังกำลังภายใน แย่งบัวหิมะ กินเข้าไปจะเพิ่มกำลังภายใน ร้อยปีออกดอกครั้งเดียว มุเคยเห็นแต่เม็ดแห้งๆค่ะ เอามาเคี้ยวเล่น ก็อร่อยดี

 

ขอบคุณมากๆๆครับท่านอาจารย์
ได้โปรด รับการคารวะจากกระผมด้วยครับ ..T^T
ขออนุโมทนา สาธุ ครับ

ด้วยความเคารพ,
WWFC

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ที่ปรารถนา
ฤทธิ์เจ้าถ้ำ
เหลือคณานับ
เดินกับคุณอา
มาสิบเดือน
ได้ของดี
กันถ้วนทั่ว
และยังจะได้อีก