เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คิดถึงพ่อ

 

กำลังใจฝ่าสายฝนมาไกลจาก
เมืองคนดีศรีปักษ์ใต้ ก็ขอบคุณ
น้องชุฯผู้น่ารักแทนน้องสุทินไว้
เช่นกัน ฝนกำลังกระหน่ำหนัก
ต้องรีบเดินทางแล้ว สวัสดีทุกท่าน
พบกันยามบ่าย เวลาดี ที่เดิม

 

แค่คำนึงถึงหน่อยเดียว
"คิดถึงพ่อ"ก็มาตามนัด

ขอบคุณน้องช้างน้อย
เชิญทุกท่านดื่มด่ำกับกวีดี
อ่านแล้วอิ่มใจได้อารมณ์
ตามอัธยาศัย บัดนี้เทอญ

 

"พริบพรี"
ขอบคุณ
ในภาษากวี

 

"พริบพรี"เป็นชื่อเก่าแก่แห่งอาณาจักรโบราณ"เพ็ชรบุรี"(สมัยก่อนสะกดแบบนี้) อารยธรรมมากมายกำเนิดที่นี่และรับมาจากแดนไกลก็มาก ความรุ่งเรืองกับล่มสลายเป็นของคู่กัน แต่ก็เป็นสิ่งยืนยัน เผ่าไทยแต่โบราณนั้น มีมายาวนานหลายพันปี

เขียนเรื่องเก่าเสร็จ หันมาดูเรื่องเล่า
บุกเข้า"ตะนาวศรี"ที่หลายส่วนกินแดน
อยู่ในอาณาจักรพริบพรี รอการจิ้มชั่วครู่
เสร็จแล้วต้องรีบเอาลูกน้องไปช่วย
ขนของหนีน้ำ บ้านคุณแม่ผบ.อยู่ริม
น้ำนนท์ ท่วมซะแล้ว เป็นปกติ-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ตั้งแต่หลังเที่ยง มื้อสุดท้ายรอดชีวาวายจากคชสารงางาม ยังไม่มีสิ่งใดหลุดรอดลงท้องนอกจากน้ำ!!!
_____________________________________

ดวงคลานสี่ขามาที่กองไฟรับอาหารกระป๋องที่เคยรังเกียจว่ากินไม่เป็น เขมือบแทบไม่ลง รสชาติบ่แซ่บ บ่เอาไหน...

ตอนนี้มันคืออาหารทิพย์!

คุณเทพก็ต้วมเตี้ยมแทบลืมตาไม่ขึ้น ซัดอาหารฝรั่งกระป๋องของคุ้นลิ้นอย่างกับตายอด ตายอยาก

"มะ...ป้อนอาจารย์ที"...หนุ่มใหญ่พูดทั้งที่อาหารเต็มปาก เจ้ามอญหนุ่มปฏิบัติตามคำขออย่างเต็มใจและว่องไว ได้พลังมอญหนุ่มคนเดียว ปานว่ามีผู้ช่วยเพิ่มอีก2-3คน

มื้อเลิศรสหลังบดขยี้กับชะตากรรมโหดร้ายผันผ่าน ความต้องการขจัดคราบเหงื่อไคลเหนอะหนะก็ตามมา...อากาศเหนือขุนเขาเย็นฮวบลงอย่างรวดเร็ว ขืนอาบน้ำช้ากว่านี้ อาจโดนไอ้เปลี่ยวดำ(ปอดบวม)ถามหา

ไปไหนก็ไปด้วยกัน มะกับดวงช่วยประคองอาจารย์เดินช้าๆอ้อมไปหลังภู คุณเทพส่องไฟฉายสามท่อนสว่างจ้า อีกมือถือปืนโตระแวงระไว

พูดถึงปืน...หนุ่มใหญ่ พลันนึกได้
"มะโว้ย ปืนพกอยู่หนาย?"
"ในเป๋านาย ลูกหมด"!

ค่อยยังชั่ว นึกว่าเจ้ามอญเอาเขวี้ยงใส่เสือโคร่งหลังยิงหมดโม่ กระสุนสำรองในลังยังพอมี ถึงเป็นแค่ปืนยิงนกตกปลา แต่ 4 ชีวิตมีเขี้ยวเล็บ 2 กระบอก ดีกว่าปืนโตดุ้นเดียว?!

น้ำมวกธรรมชาติหลังเขา เย็นยะเยียบราวกับเอามือแช่ลงในช่องแข็ง เอาถูหน้า ถูตัว ทำประสาทตื่นตัวดีนัก ทุกคนล้วนเปลือยบนเหลือท่อนล่างเครื่องทรงตัวสุดท้าย ผู้ชายทั้งนั้น จะแก้ผ้าอาบในความมืดสลัวก็ไม่มีใครใส่ใจเพ่ง...

ความเมื่อยล้า อ่อนระโหย โดนสลัดโบยบินเหือดหาย เข้าแทนที่ด้วยความสดชื่นจากอาหารร้อน น้ำเย็นเฉียบ ทำ3 ชีวิตกระปรี้กระเปร่าทันตาเห็น อาจารย์จอมขมังเวทย์แม้อิดโรย แต่พลังฮึดในกายถูกรีดออกมาอีกก็อก ไม่รู้เป็นก็อก ยกที่เท่าไหร่?...รู้แต่ว่า ขอเดินกระย่องกระแย่งกลับถ้ำเอง ไม่ต้องหิ้วปีก

จัดอาจารย์กับนายจ้างหนุ่มใหญ่เข้าที่ทางเรียบร้อย ดวงก็ลุกออกมาดูไฟหน้าถ้ำ ตรงซอกหินเป็นเว้าใหญ่ให้มุดนอนได้ ตรงนั้นเจ้ามะยึดเป็นเคหา บนหัวทำเพิงน้อยกันลม กั้นน้ำค้างน่ารัก แถมด้วยไฟกองน้อยปลายตีน ส่งความอบอุ่นเข้าช่องหลืบ...

หากดวงยังสงกา...
"เมื่อคืนนอนตรงนี้เรอะ?"
"อื้อ"...มอญหนุ่มพยักหน้า
"ถ้ำตั้งใหญ่ อีหยังไม่นอน?"
ดวงว่าซึ่งถูกของมัน...

ครานี้ มะหันมองเพื่อนร่วมชะตากรรมชาวไทยจากที่ราบสูง แววตาสะท้อนแสงไฟเป็นประกายประหลาดบางอย่าง ก่อนทำตาเหลือกขึ้นข้างบน

มะเอามือทำท่าปาดคอตนเอง
"ไม่เอา...ผีดุ"!

มอญว่าซื่อๆไม่ใช้ภาษาไทยสิ้นเปลืองคำ ดวงดาวทำหน้าเหรอขำไม่ออก รู้เจ้ามอญไม่ได้ยิงมุขตลกเล่น ก็เห็นแจ้งจางปางกันดีว่า ถ้ำนี้ 2 เทวีอาละวาดกระเจิดกระเจิงมา 2 หน แต่เธอก็แค่หวงของ ได้ของคืนแล้วก็แล้วไป ไม่คิดทำอันตราย เอาถึงตายเหมือนถ้ำงูยักษ์,ตะขาบไฟ,แมงมุมใหญ่ โน่น!

"นอนแล้ว ผีลากขาไม่ให้นอน"!

เจ้ามะว่าต่อทื่อๆ ไม่รอดวงถามซ้ำสองว่า ผีดุแบบไหน?

ดวงฟังไป แลบลิ้นตาเหลือกตาปลิ้นตามเจ้ามะ นึกในใจ...คืนนี้นอนไหนดีหว่า นอกหรือในถ้ำ?...

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆอีกครั้งครับ
วันนี้มาว่างทักช่วงค่ำละครับ ขอขอบคุณกำลังใจจากทุกท่านที่กด Like ให้มา ขอบคุณคุณน้า Wanwi, คุณ Makiko สาวน้อยสุดสวยผู้ดูแลWeb, Chutha พยาบาล (เอาเป็นว่าสาวสวย และเก่งกล้า) ผู้มีน้ำใจ และเพื่อนๆ ผู้อบอุ่นใน Web นี้ หากยังมีความหวังแม้เป็น ศูนย์ ก็ไม่ผิดที่จะฝ่าฟันครับ
ช่วงนี้ผมคงลาหยุดงานหลายวันครับ ขอเป็นส่วนหนึ่งที่ขอดูแลคุณแม่ให้ท่านรำลึกถึงสิ่งดีๆ ที่เคยทำมา จะเป็นเพื่อนให้ท่านอบอุ่นใจ ครับ
น้อมรับคำอวยพรจากทุกๆ ท่านครับ ขอความสุข ความเจริญ สุขภาพดีทั้งกายใจจงมีแต่ทุกๆ ท่าน ทุกข์โศกจงอย่าแผ้วพานครับ

พุทธระตะนัง ธรรมระตะนัง สังฆระตะนัง โอสะถัง อุทธะกังวะรัง สรรพทุกขัง สรรพโรคังวินาเสติ อะเสสะโต นะโมพุทธายะ

 

สวัสดีครับ อาwanwi ช่วงนี้ ไม่ค่อยได้เข้า เวปเลย(พอดีเจอน้อง มรสุม เข้ามากระทบ)
อาจจะพลาดไม่ได้ช่วยงานคุณอา ต้องขออภัยครับ ขอขอบคุณ คุณอามากครับผม
ช่วงนี้ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

 

ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้น้อง totto99 ก้าวผ่านมรสุม อุปสรรคต่างๆที่มารุมเร้า ให้ลุล่วงไปด้วยดีโดยเร็วพลัน ด้วยกุศลผลบุญที่เราท่านทั้งหลายได้กระทำ ขอจงเป็นพลังหนุนนำสู่น้อง totto99 ด้วยเทอญ

 

พริบพรี (Pipeli) ทำไมนึกถึงจดหมายเหตุของลาลูแบร์ขึ้นมาเลย คณะราชฑูตจากประเทศฝรั่งเศสที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย มุเองก็ไม่ได้แตะหนังสือตำราโบราณนานมากแล้วค่ะลุง พออ่าน โอ้โห นี่มุแทบอยากแอบแปลงร่างเป็นหนอนแล้วแทะหนังสือคุณลุงจะได้ศึกษาประวัติเก่าๆได้ นอกจากพระเครื่อง คุณลุงคงมีหนังสือโบราณแน่ๆ

@sutin_boons มุขอส่งกำลังใจและภาวนาให้กับคุณแม่และครอบครัวคุณสุทินนะคะ

 

"ใจที่สงบคิดอะไรได้ดีกว่าใจที่วุ่นวาย ใจที่เร่าร้อน"

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ มายามค่ำคืนด้วยติดภารกิจมากมายครับ

 

ก่อนอื่นก็ต้องขออภัยที่เพิ่งมีเวลามาตอบครับ แต่ก็ได้อ่านและได้โมทนาด้วยแล้วทุกประการ
เริ่มจากการปรนนิบัติดูแลบุพการี และจากการที่ได้อ่านมาผมขอบอกได้เลยว่า คุณแม่ท่านนี้ท่านโชคดีมากที่มีลูกเป็น อภิชาตบุตร

ลำดับต่อมาก็ขอโมทนาในพรหมวิหารธรรมที่ท่านได้กระทำอยู่
กล่าวคือ มีความเมตตาและกรุณาในการพยายามช่วยเหลืองานน้อง ๆ แต่เมื่อน้อง ๆ ไม่สนใจ จึงได้ปล่อยให้เขาเผชิญเอาเองด้วยการวางเฉย
ผมจำคำครูบาอาจารย์ท่านกล่าวไว้ว่า การที่เราทำให้ถึงที่สุดแล้ว หากยังไม่มีผลหรือไม่ดีขึ้นแล้ววางเฉยเสีย ลักษณะนี้คือ อุเบกขา ซึ่งตรงกับอารมณ์ของท่านสุทินพอดิบพอดี

และท้ายที่สุดก็ขอกุศลผลบุญที่ท่านสุทินและพวกเราทั้งหมดได้รวมกันทำมาแล้ว ขอโปรดได้ส่งผลให้คุณแม่ท่านสามารถทรงสติ สามารถระลึกถึงบุญกุศลและความดีที่ท่านและบุตรได้กระทำไว้แล้วได้ตลอดเวลาด้วยนะครับ

 

สวัสดียามเช้าคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดียามเช้าวันพุธค่ะคุณอาและเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

ขอส่งกำลังใจถึงพี่สุทิน และคุณ totto99 ให้มีพลังที่เข้มแข็ง ก้าวผ่านอุปสรรคทั้งหลายไปได้ด้วยดีนะคะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้พี่sutinด้วยนะครับขอให้คุณแม่พี่หายไวๆ

 

สวัสดีตอนเช้าวันพุธครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่าน

 

สวัสดี ครับ
มวลสมาชิก....

 

หวัดดีน้องชาติยามเช้าคนแรก