บุญ และผลของบุญคืออะไร

จะเอาอะไรไป ให้ทำสิ่งนั้นเป็นประจำ บ่อยๆ ตลอดๆ ให้ชิน ทั้งทำ คิด อธิฐาน

ตัวผมเกิดมาชาตินี้ มีนิสัยติดมา 2 อย่าง
ชอบทำวิหารทาน
ชอบคิดหาเหตุผล ความจริง คิดทั้งวันเลย คิดแบบนี้ตั้งแต่จำความได้เลย เหนื่อยสุดๆ
เมื่อก่อน กินกาแฟเกือบทุกชั่วโมง เพราะการคิดตลอดจะใช้พลังงานมาก จะหลับ
จนมาฝึกสมาธิ จึงเริ่มไหว เวลาคิดเหนื่อย ก็เข้าสมาธิ พอสบายก็คิดต่อ

 

ผมมองว่า บุญมีเหตุมาจากความดี
ผลของความดีคือช้วยในสิ่งที่ติดขัด ขัดข้องอยู่ ให้เกิดความเบาบางลง

หากเป็นบุญในแนว วิทยาทาน หรือ ธรรมทาน ปัญหาที่ติดขัดติดข้องอยู่ภายใน
นี้จะเกิดกระบวนการแก้ปัญหาโดยธรรมชาติของมันเองเลย โดยมีเรื่องในอดีตผุดให้คิดขึ้นมา
ในเรื่องที่เราเคยติดขัดหรือขัดข้องอยู่ แต่ความแตกต่างก็คือการเห็นที่ไม่เหมือนเดิม
แต่ก่อนเคยเห็นเรื่องนี้เป็นแบบหนึ่ง แต่คราวนี้เห็นเพิ่มมาอีกแบบหนึ่ง
เมื่อเห็นเพิ่มขึ้น มิติทางมุมมองก็มีเพิ่มขึ้น การที่เรานั้นจะยอมรับเรื่องต่างๆตามความเป็นจริง
นั้นก็สามารถสร้างความลงตัวกับสิ่งต่างๆได้เพิ่มขึ้น เมื่อข้อลงตัวเพิ่มขึ้นข้อขัดแย้งก็น้อยลง
เมื่อข้อขัดแย้งลดน้อยลง ก็มีความสงบสุขเพิ่มขึ้น

 

ไม่รู้สินะแต่ทุกสิ่งล้วนมาจากปัจจัยก็คือเจตนาและเหตุอันใดเกิดโดยไม่มีปัจจัยถือว่าไม่มีเจตนา แต่มันเป็นไปได้จริงหรือไม่ ต้องค้นหาเอาเอง ส่วนตัวมันเป็นเรื่องของการโฆษณาเลยไม่สนใจ ถ้าถามว่าบุญคืออะไร มันคือผลของการสร้างความดีต่างๆนั่นแหละ บางทีสรุปเลยว่าผลบุญ ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งเดียวกันเกิดจาก สติปัญญาไตร่ตรองตั้งแต่ระดับพื้น หรือ โลกียะ จนถึงระดับที่เรียกว่า เหนือจากโลก

 

5555 พอมองภาพออกเลยค่ะ

คิดละตัวตน กับคิดหาเหตุผลในสิ่งที่ให้ตนกระทำ แต่ถ้าคิดแบบนี้สบายใจนะ ไม่มีความอยาก ไม่ใส่ไปในตัณหา คิดแล้วไม่เหนื่อยค่ะ แถมผ่องใสและได้กำลังจิตเพิ่มขึ้นอีกด้วยค่ะ

 

อ่านแล้วเข้าใจสับสนรึเปล่าครับ

ผมเขียนว่า เพ่งโทษแบบเลือดเย็น ก็ไปลง นรก โลกันต์

เพ่งโทษ แบบ ฌาน 4 เนี้ยก็ ลง แบบร้อนๆ อเวจี

ผมว่าผมเขียนแบบนี้นะครับ ดันไปเข้าใจอีกแบบ

อีกอย่างนะครับ คุณนิวรณ์ มนตด นะ เกรนะ เป็น ลูกน้องครับ ไม่มากกว่านั้นครับ

เริ่มออกอวกาศละครับ

เคยเห็นจริงๆ รึยัง นรก ของจริงนะ ไม่ใช่สายมโน นั้นนะ

และคุณนิวรณ์ ชอบตีความหมาย ไม่เดินจิตตาม ของหลวงพ่อพุฒ ท่าน

เข้าถึงสมถะแล้ว มันก็ไม่มีเจตนาอะไรจะทำต่อครับ เพราะ สมถะมันจะเป็น ออโต้ ของมันเอง ไปเรื่อย แต่ก่อนจะเข้า ยังต้องมีเจตนาเข้าอยู่ แต่แบบนี้มันเป็นของ ฤษี

วิปัสนา ไม่ได้ให้คิดครับ ให้เดินจิต เพื่อเข้าถึงสภาวะต่างๆ และจะเข้าใจในสภาวะได้เองโดยไม่ต้องคิด เพราะ มันเป็นมันเป็นในตัวมันเองอยู่แล้ว จะคิดเพื่ออะไรอีกครับ

การหลุดจาก สังสาร ต้อง เดินจิต และเห็นจิตเท่านั้น ไม่ใช่แค่คิดนั่งนึก กายนี้แลไม่ใช่ของเรา คิดไปเถอะ ภาวนาเข้าไป คงจะพ้นได้หลอกมั้ง

แล้วจะพ้น ได้ต้องเห็น ได้ด้วยสภาวะ จริงๆ เท่านั้น

 

โยนิโสมนสิการ (บาลี: yonisomanasikāra, คำอ่าน: โยนิโสมะนะสิกาน) หมายถึง การทำในใจให้ดีละเอียดถี่ถ้วน กล่าวคือ การพิจารณาอย่างรอบคอบถี่ถ้วน ทางพุทธศาสนาถือว่ามีคุณค่าเท่ากับความไม่ประมาทหรือ "อัปมาท" ซึ่งเป็นแหล่งรวมแห่งธรรมฝ่ายดีหรือ "กุศลธรรม" ทั้งปวง ดังปรากฏในพระไตรปิฎก เล่ม ๑๙ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ข้อ ๔๖๔ หน้า ...

อย่างกรณีข้อความดังกล่าวข้างต้นเราใช้ได้ในกรณีใดบ้างคะ ขอคำแนะนำดวยค่ะ

 

ผมไม่ขอไรคับหลังจากมีการถวาย
จบด้วยคำว่า "นิพพานะ
ปัจจะโยโหตุ" ผลจะตามมาช้าหรือเร็ว
มากหรือน้อยไม่ได้หวังในชาตินี้ได้ก็
รับไม่ได้ก็ไม่ท้อถอยเรื่องผลบุญ
หวังอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้นเทอญคับ

 

ถ้ายังกลับมาเพราะพรหมลิขิต น่าจะเข้าใจได้ลำบากสักหน่อย
แต่ถ้ากลับมาเพราะกรรม อันนี้ยังพอมีแวว


โยนิโสมนสิการ

ธรรมทั้งปวงมีฉันทะเป็นรากเหง้า(เจตนา)
มีมนสิการป็แดนเกิด(กระทำไว้ในใจ)

โยนิโสมนสิการ คือกระทำโดยแยบคายซึ่งไม่ใช่การ คิดด้วยเจตนาตั้งใจ

โยนิโสมนสิการ คือ กำหนดรู้
ซึ่งจะกำหนดรู้ที่จิตไหว กายเคลื่อน ในทุกสภาวะที่เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบทใด จิตจะไม่ว่างจากการกำหนดรู้
แถมยังสามารถทำการงานที่ทำอยู่ในขณะนั้นได้ด้วย

เรียกได้ว่า ปฏิบัติธรรมได้ทุกที่ ทุกลมหายใจ
เป็นการปฏิบัติธรรมที่ไม่มีข้ออ้างใดๆทั้งสิ้น คือ การโยนิโสมนสิการ

 

ทัศนส่วนตัวน๊ะครับ บุญเริ่มจากเจตนาอ้นเป็นกุศล การกระทำตามเจตนาอันเป็นกุศล และผลของการกระทำตามเจตนาอันเป็นกุศล
ส่วนวิถีทางแห่งบุญขอยกบุญกิริยาวัตถุ10 เป็นอุทาหรณ์ครับ เมื่อสร้างบุญมากๆ จะสะสมเป็นบารมี ของผู้สร้าง เป็นทัศนน๊ะครับ
บางท่านอาจเห็นพ้องหรือเห็นต่างก็สุดแต่
ผมยอมรับในนานาทัศนของทุกท่านครับ อนุโมทนากับทุกความเห็นอันเป็นสัมมาทิฐฏิครับ

 

ดีครับ ท่านคะนึง ตำราว่าไว้ 10 วิธี
โยนิโสมนสิการ10