เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม..."ตกลง...!"แทนการคิดแบบผม ทุกคนโพล่งพร้อมกันคำเดียว แม้แต่ลุงพรานเฒ่าก็พยักหน้าหงึก ๆ ยิ้มแฉ่งเห็นเหงือกแดง!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"อาจารย์เปลี่ยนไปมาก"...คุณเทพผู้อาวุโส สุขุมลุ่มลึกกว่าทุกชีวิตในทีม เปรยเสียงดัง

จอมขมังเวทย์ไม่ปฏิเสธ กลับยิ้มน้อย ๆ ตอบให้ได้ยินทั้งวงไม่อ้อมค้อม

"ช่วงนอนป่วย อาจารย์รู้ดีว่าต้องทิ้งร่างเป็นผีเฝ้าป่าตะนาวศรีแน่แล้ว มีบางนาทีที่ชีวิตเหยียบเส้นแบ่งความเป็นกับความตายแตะปากประตูนรก..."

รอบวงเงียบกริบ อ้าปากหวอ รอฟังเรื่องเล่าจากปากผู้เล็ดรอดกรงเล็บพญามัจจุราชตัวจริง

"อาจารย์จึงปลดปล่อยวาง เปิดใจยอมรับความตายอย่างสงบ ไม่น่าเชื่อในภาวะจิตว่างกลับพบและสัมผัสพระพุทธะ"...

ประกายตาอาจารย์ลุกโชนเมื่อเล่าถึงตรงนี้ แต่น้ำเสียงอ่อนโยนยิ่ง...

"เหลือจะบรรยาย ชั่วชีวิตคลุกคลีตีโมงกับพระเวทย์คาถามนต์ดำศาสตร์มืด เพียงปรมาณูจิตสัมผัสความว่างสะอาดปราศจากนิวรณ์ชั่วช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น อวิชชาไร้สาระนั้นเหมือนกลายเป็นเศษสวะผงธุลีไปทันที"

"อาจารย์รวบรวมพลังปราณสุดท้าย ลองโคจรปรับเปลี่ยนวิถีละทิ้งไสยดำคาถาอาคม ช่างเป็นโชคดีหรือบุญเก่ายังพอมี พิษร้อนไฟร้ายในตัวที่สะสมจากการเล่นวิชาสายดำ โดนสลายด้วยอิทธิฤทธิ์เหล็กไหลที่กลืนเข้าไป...พิษเย็นพญาเหล็กดับไฟธาตุกำเริบขั้นไฟธาตุแตกทันเวลา ปาฏิหาริย์แท้..."!!!

อาจารย์กระแอมไล่น้ำลายเหนียว คุณชาติส่งกระป๋องน้ำอุ่นให้จิบโล่งคอ

"จากนั้น ก็ลองใช้ "พุทโธ" คำเดียว เพราะเห็นแล้วว่าต่อให้มีวิชาอาคมเลิศปานไหน ก็มิอาจเอาชีวิตรอดถ้าเจอคู่ต่อสู้เหนือโลกเหนือปฐพี มีเพียงพระพุทธมนต์สิ่งเดียวที่ครอบจักรวาล"!

ถึงตอนนี้ อาจารย์เลิศจ้องเขม็งมาทางผม ชี้องค์ปู่บนคอ...

"ต้องขอบคุณน้องพรานกับดวงดาว เป็นครูผู้เปิดดวงตาอาจารย์เห็นดวงธรรม ซาบซึ้งเข้าถึงพุทธะไม่รู้ตัว...พระพุทธมนต์บทง่ายๆ คาถา "พระมงกุฏพระพุทธเจ้า" อาจารย์เคยมองข้าม หาได้สนใจใยดี เพราะคาถาเหล่านี้มิอาจเอาไปทำมาหากินกับลูกค้า นำลาภสักการะเข้าตัวทันอกทันใจหมือนอาคมมนต์ดำ เรียกผี ปิศาจ กุมารทอง รัก-ยมใช้สอย ปลุกวิญญาณมาเป็นบริวารให้ลูกค้าทึ่งและตกตะลึง...!"

"ที่สุดแล้ว เพียง "มงกุฏพระพุทธเจ้า" ก็นำชีวิตอาจารย์กับพวกเราเดินทางผ่านสารพัดอาถรรพ์ความตายมาถึงบัดนี้ และมั่นใจได้ว่า พวกเราต้องปลอดภัยในที่สุด"

คำพูดยาวกว่าขบวนรถไฟของจอมอาคม นับแต่ย่างก้าวผจญป่ามหาโหด วาจาจากใจจริงสุดลึก ทะลุทะลวงออกมาจากก้นบึ้งเท่าที่ชายชาตรีคนหนึ่งพึงเอื้อนเอ่ยได้

มันหาใช่วจีสารภาพผู้สำนึกบาป...เป็นการเปลือยหัวใจของชายผู้ได้ชื่อว่า "จอมขมังเวทย์" และตระหนักรู้เมื่อถึงทางแยกเป็น-ตายว่า พระเวทย์ใดในพิภพ หามีคุณค่าเทียมเท่าแห่งพระมหาเมตตาที่พระศาสดาค้นพบและประทานไว้แม้กระผีก!

ราตรีกรายเยือน เราแยกย้ายปัดกวาดหาซอกพักผ่อนกลับนอน เทวาลัยร้างสั่งสมไอร้อน ไออุ่นตัวคน กองไฟสะท้อนเงาดำ 9 ร่างตะคุ่มมุมโน้นมุมนี้ เหมือนนายหนังเล่นเงากับแผ่นหนังตะลุงบนจอผ้าขาว ดูมีชีวิตชีวา ประสมเสียงอื้ออึงป่าด้านนอกสายลมหวีดหวิว สำเนียงแมลงกลางคืนกรีดปีกเคาะกระดิ่งปาก ดั่งดนตรีไพรประกอบหนังเงียบไร้เสียงพากษ์

เราปล่อยจอมขมังเวทย์พักผ่อนนั่งขัดสมาธิเงียบ ๆ ข้างกองไฟ ไม่มีใครกวนใจ หมดข้อสงสัยเรื่องการติดต่อต่างภพระหว่างอาจารย์กับวิญญาณผู้ติดข้อง หมดข้อสงกาขุมทรัพย์ รออย่างเดียวว่าจะค้นพบมันด้วยวิธีใด?!...

(((ยังมีต่อ)))

----------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ผมมุดออกนอกเทวาลัย หาที่ทางอยู่ยามที่หมายตาไว้ตอนกลางวัน

จุดอยู่โยงยามแสนเหมาะในซุ้มรากไม้ แผ่นศิลาแตกหักถูกนำมาเรียงไว้แล้วเป็นที่นั่ง อีก 3-4 ก้อนก็เรียงเป็นแผ่นเพื่อก่อกองไฟแสนอบอุ่น เจ้ามะกองฟืนไว้กองโต เพียงปรับเปลี่ยนสถานที่ทุกข์เข็ญ เยือกเย็นเหมือนนรกหนาวขั้วโลก กลายเป็นกองไฟลุกโชน เสือกไสขั้วน้ำแข็งออกไป ระวังภัยอย่าให้ไฟกระโจนขึ้นไปท่วมรากไม้ที่ระเกะระกะเหนือหัว อันไหนดูอันตรายก็สับทิ้งเอาลงมาเป็นอาหารโอชะของพระเพลิงต่อเติมอุณหภูมิ

ผมทำตัวเป็นจิ้งจกปรับตัวเข้ากับทุกกาละ ซุ้มรากไม้มืดมัวเย็นยะเยือกก็แปรเป็นชัยภูมิป้องกันภัยอุ่นกาย นั่งฟังมโหรีธรรมชาติบรรเลงประสานสอดรับเป็นออเคสตร้าวงใหญ่ที่สุดของโลก กลบทุกสรรพสำเนียงเสียงป่าอย่างอื่นสิ้น

เที่ยงคืนเล็กน้อย ไฟฉายจากปากถ้ำก็ส่องวับแวมมาที่ซุ้ม...ลุงพรานกับบักสมกุมปืนโตกับปืนบุโรทั่ง หัวคลุมผ้าขาวม้าเหลือแต่ลูกตา ออกมารับไม้เปลี่ยนเวร ผมขยับที่ให้ 2 เกลอต่างวัยนั่ง ยังไม่คิดย้ายก้นไปนอน เพราะได้งีบหลังมื้ออาหารก่อนน้ำป่ามาเยือน ถือว่าเหลือเฟือสำหรับหนุ่มกร้องแกร้งแต่กำยำในยามนั้น

บักสมเติมฟืนเกลี่ยไฟลุกโชนเผื่อแผ่ 3 ชีวิต ลุงเฒ่ามวนยาเส้นจุดสูบแทนการจุกข้างแก้มเคี้ยวเอื้อง ผมควักบุหรี่ที่ขอคุณชาติมาไว้ จุดอัดควันเข้าปอดเป็นมวนแรกของค่ำคืน

3 ทหารเสือต่างวัย นั่งในวงล้อมรากไม้โบราณที่มิอาจนับเนื่องกาลเวลา ในรากใหญ่ยุ่มย่ามราวหนวดปลาหมึกยักษ์ขยุ้มพัน เราผ่อนคลาย แม้บรรยากาศป่าแสนวังเวง แต่ไร้ซึ่งความน่าหวาดหวั่น พลัง 3 ประสานดูแกร่ง พร้อมรับมือสรรพสิ่งเหนือคาดหมาย!

"เดินป่ามานาน เคยเจอที่แบบนี้มั้ยลุง?"...ผมค้นพบประโยคเริ่มต้นสนทนาทำลายความเงียบ

ผมคิดว่าลุงเฒ่าคงส่ายหัวปฏิเสธ ที่ไหนได้ลุงพยักหน้า...

"ฮึ...เคยหนนายทหาร เล็กกว่านี่แต่มันพังหมด ทางเขาอีกฟาก"...ลุงทำมือประกอบชี้ในความมืดตรงข้ามกับทิศทางพวกเรานั่ง

ผมไม่แปลกใจ เทือกเขายิ่งใหญ่ ป่าไพศาลเนื้อที่นับล้าน ๆ ไร่นี้ เมื่ออดีตกาลอาจเคยมีผู้ปกครองเหยียบบ้านผ่านเมืองนับมิถ้วน อาณาจักรล้วนล่มสลาย หายสาบสูญไปตามวัฏจักรธรรมชาติ ป่าเขาหฤโหดกลืนบ้านกินเมืองโบราณ ความแร้นแค้นสถานที่ทำกิน ก็มีส่วนผลักไสมนุษย์อพยพถอยร่นไป รวมถิ่นฐานพื้นราบติดแม่น้ำ ใกล้ทางน้ำซึ่งทำมาหากินง่ายกว่า เหลือชนเผ่าเร่ร่อนใช้ชีวิตตามยถากรรมกับป่า รวมตัวกันไม่ติดเป็นหย่อม ๆ

"พบสมบัติบ้างบ่..ลุง"?

ไอ้น้องเว้าซื่อ ๆ...ลุงเฒ่าหัวร่อชอบใจ อยู่กันสามชีวิตสามสหายเพื่อนร่วมตาย ลุงไม่ต้องวางท่าวางภูมิให้ลูกหลานเกรงใจ

"ถ้าพบ จะมาเดินกะเอ็งให้เมื่อยรึ..ไอ้สม"

"แล้วตรงนี้ที่ผีบอก มีเร้อลุ้ง"?...ไอ้น้องเซ้าซี้ทำเสียงสูง คราวนี้ลุงพรานทำท่าครุ่นคิด

"ที่ผี...ผีบังตา มี...มีอะหยังหว่า ลุงนึกไม่ออก"...ลุงเฒ่าเกาหัวโพกผ้าขาวม้าแกรกๆ

"มีอาถรรพ์"!!!

ผมต่อให้ไม่แน่ใจถูกหรือผิด แต่ลุงตบเข่าผมฉาด...

"แม่น...นายทหาร อาถรรพ์คนตายมาก สมบัติคนตายมี"!

ลุงพูดด้วยความรู้ทางภาษาอันจำกัด แต่ทำผมกระหวัดถึงผู้ถูกบูชายัญ กับวิธีบัดพลีสังเวยอันโหดเหี้ยมของชนเผ่า...ผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้น บางคนอาจถูกริบทรัพย์สมบัติ ถ้าเหลือเพียงคนเดียวในตระกูล

สมบัติคนตายคงกองพะเนิน เหมือนชาวยิวที่โดนถอดแม้กระทั่งฟันทองก่อนเข้าห้องรมแก๊สพิษหรือ "โฮโลคอส" เตาเผามรณะในสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยความอำมหิตสุดโหดเกินมนุษย์ของทหารนาซีสมุนฮิตเลอร์

ผมคิดเปรียบเปรยอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง หัวอกพองโต...!

ฝันเฟื่องเรื่องทรัพย์ลึกลับในป่าดิบดงดอย ซึ่งล่องลอยออกไปจากความคิดคำนึงมานาน ถูกปลุกให้ตื่นด้วยนิยายปรัมปรา คิดเองแต่งเรื่องเองผิด ๆ ถูก ๆตรงหน้า

อย่างน้อยก็ดีกว่า เสี่ยงภัยกับภูติผีมวลเทพที่เฝ้า "เหล็กไหล"!!!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ขอบคุณพี่วันสำหรับ 2 ท่อน ช่วยผ่อนคลายยามที่พายุปาบึกพัดผ่าน
ช่วงบ่ายถึงเย็นวันนี้ที่บ้านผมถือว่าหนักกว่าเมื่อวาน ทั้งลมทั้งฝนของหางพายุ แต่ก็ถือว่ายังเบากว่าบางพื้นที่อื่นในชุมพรมากนัก ช่วงนี้ฝนหยุด ลมไม่มี น้ำไม่ท่วมขัง ทรัพย์สินไม่เสียหาย ถือว่าโชคดีมาก ๆ เลยครับ

 

กราบขอบพระคุณคุณอามากๆค่ะ พร้อมกับได้อ่านลุงเอ็กซ์อย่างจุใจอีกสองตอน กว่าจะได้กลับเหมืองคงเหนื่อยกันอีกยกสองยกแน่ๆเลยค่ะ

ตอนนี้ฝนหยุดตกแล้วค่ะ เหลือแต่อากาศเย็นๆเท่านั้น คงต้องระวังเรื่องน้ำท่วมในบางท้องที่ ขอให้กลับสู่สภาพปกติโดยเร็วไวค่ะ

 

สวัสดีปีใหม่ครับพี่วันและพี่ๆน้องๆ สมาชิกเรื่องเล่านักขุดกรุทุกท่าน ขอให้มีความสุข ปราศจากความทุกข์ ประสบพบแต่ความสุขความเจริญทุกๆท่านเลยนะครับ ที่เขาสกไม่ได้รับผลกระทบจากพายุปาบึกเลยโชคดีมากๆ ขอเป็นกำลังใจให้กับท่านที่ประสบพบภัยจากพายุในครั้งนี้ด้วยครับ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆทุกๆท่านครับ
ถึงคุณพัฒน์และและคุณชุฯ และเพือนๆในพื้นที่ พายุพัดผ่าน คงผ่านไปด้วยดี แล้ว กับเจ้าปาปึก
ส่วนพระหลวงปู่ทิมส่งถึงคุณพัฒเมื่อไร ดูจนจุใจก็ส่งมา ยุดยา ม่างละกันนะครับ อิอิอิ

ขอบขอบคุณ ๒ ตอน ในวันนี้ครับ อากาศสบายๆ แต่ยังหลับตาไม่ลง เลยมาอ่านๆๆๆๆๆ ที่นี่ก่อน แล้วค่อยหลับครับ

ส่งการบ้านคุณน้าแล้วยังส่งไม่เสร็จ เลยมาส่งเพิ่มเติมอีกครับ ในปี ๒๕๖๑ ก็เที่ยวไปขุดคุ้ย เอ้ย...... ขุดกรุกะเขาบ้าง ได้ทรัพย์มาแบ่งให้ชมเท่านี้เองอะครับ ของผมมีแต่พระกรุที่เขาพบใหม่ๆ และกรุใหม่ๆทั้งนั้นเลย ส่วนชุด ๒ เป็ นพระสองพรหม (หลวงพ่อพรหมทั้งสองท่านปลุกเสก คนจะซื้อก็บอกว่าพระหลวงพ่อพรหมอยุธยา คนจะขายบอกหลวงพ่อพรหมนครสวรรค์ ) ชุดที่ ๓ วัดดงตาล ทั้งพระในกรุ นอกกรุ และเหรียญ ขอบข้างเลื่อย ปีมะโรง และมะเมีย ต่อไปชุดที่ ๔ ชุดสะสมหลวงพ่อแดง ส่วนชุดที่ ๕ จะบอกแบบไม่รับผิดชอบว่าเกิดไม่ทันสักองค์ตอนที่เขาสร้าง แต่เก็บเพื่อศึกษาครับ อ้ออีกชุดครับ เกือบลืมเลย ชุดหนึ่งที่คุณน้ากล่าวไว้ก่อนช่วงน่าจะกลางเดือน ธันวาคม แถมอีกแผ่นครับปิดท้าย

ขอขอบคุณความรู้ ความรัก และอบอุ่นที่ท่านผู้ใหญ่แห่งระทู้นี้ส่งให้ผม เพื่อนๆ น้องๆ อยู่กันอย่างมีความสุขและอบอุ่นมาตลอดอีกครั้งครับ

 

ธรรมมะยามดึกครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

อรุณสวัสยามเช้าครับ พักผ่อนกันสบายๆครับ สดใส สดชื่น ปลอดภัยและแข็งแรงทุกท่านครับผม

 

สวัสดียามเช้าครับคุณอา Wanwi และเพื่อนๆพี่น้องชาวขุดกรุทุกท่านครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

อ่านจุใจกับ 2ตอนและสวัสดีคุณอาวันวิและพี่ๆน้องๆทุกท่าน

 

กราบสวัสดียามเที่ยงวันอาทิตย์ค่ะคุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

วันนี้มีแดดตั้งแต่ช่วงเช้าค่ะ อากาศเริ่มร้อนเล็กน้อย ท้องฟ้าแจ่มใสไร้เมฆฝนค่ะ พักผ่อนกันอีกหนึ่งวันค่ะ

 

สวัสดียามบ่ายครับพี่วันและทุกๆท่าน หลังจากพายุปาบึก พัดผ่านไป ตอนนี้แดดออกร่ำไร ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใสอีกครั้งครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
เบาเบา
เปลือยใจผู้เฒ่า

 

สวัสดีปีใหม่ครับท่านWanwi และสมาชิกทุกท่าน ขอให้โชคดีมีสุขทุกท่านครับ ส่วนตัวผมเองตอนนี้หลังเดี้ยงก้มตัวไม่ได้ ต้องค่อยๆลุกนั่งทานยาคลายกล้ามเนื้อแล้ว 2-3วันคงดีขึ้น ปาบึกกลับแม่น้ำโขงแล้ว โล่งใจกับคนไทยทุกท่านครับ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆทุกท่าน ในยามต้นครับ
คุณ Puthapower2012 มีวิธีง่ายๆ คลายเส้น เอว และหลังครับ ก่อนหน้านี้ผมนั่งทำงาน เช้ายันดึก กลับบ้านมายังนั่งเล่น Com ต่อที่บ้าน
อาการจะปวดหลังแบบหนักมากๆ แทบลุกไม่ขึ้นในทุกๆเช้า แทบไม่อยากไปทำงานเลย
การรักษาเฉียบพลัน คือทานยาคลายเส้นแล้วนอนพัก แต่อาการเมื่อขาดยาก็เป็นอีก
ผมไปหาหมอให้นวดคลายเส้นให้ ก็ดีขึ้นมาก อาการของผมเกิดจากการนั่ง จุมปุ๊ก หน้าคอมนานๆ
ต่อมาหมอนวด(นวดเส้นนะ อิอิอิ อย่าคิดไปไกล) บ่น บอกว่า พี่คะ หนูบอกให้เลยนะ ให้พี่ทำอย่างนี้

ตื่นเช้าขึ้นมาให้ นั่งที่ราบ เหยียดขาไปข้างหน้า เอื้อมมือไปแตะปลายเท้า ถึงหรือไม่ไม่ต้องกังวล แต่ก้มให้มากที่สุด แรกๆจะปวดหน่อย แล้วนับถึงสิบ แล้ว ยืดตัวขึ้น แล้วทำเหมือนเดิมอีก ๓ ถึง ๕ ครั้งต่อวัน ต่อมาทำติดต่อหลายๆ วัน อาการทุเลาลงไปมาก ตั้งแต่วันนั้น ไม่ได้ไปนวดอีกเลยครับ อีกท่าที่ใช้ ก็นั่งราบ แยกปลายเท่าออก ก้มเอามือแตะสลับ ผมพยายามทำทุกๆวันครับ
ตอนนี้อากาปวดหลังไม่ค่อเจอะเจอเลยครับ

makigochan, นั่นทุกบัวแดง ที่บางปะอินเปล่าครับ ไกล้ๆ บ้านผมเลย ถ้าเป็นที่บางปะอิน

 

ก่อนเข้ามาตอบคุณพัฒน์ นั่งดูข่าวปาบึกทิ้งความเสียหายมากเอาการนับสิบอำเภอจากน้ำท่วม เส้นทางล่องใต้ผ่านชุมพรดูจะท่วมยาว เป็นจังหวัดที่หนักอันดับสองรองจากนครศรีฯ

ในส่วนบ้านคุณพัฒน์...ประโยค ฝนหยุด ลมไม่มีิ น้ำไม่ท่วมขัง ทรัพย์สินไม่เสียหาย...ก็ถือว่าโชคดีดังว่า ส่วนอื่นๆก็เอาใจช่วยกันให้น้ำลดเร็วไว

 

สุราษฏร์ฯโดยรวมอยู่ในเกณฑ์ ไม่หนัก ไม่เบา อ่วมอรทัยพอท้วมๆ บ้านหนูชุห่างไกลวาตภัยก็ถือว่าคุณพระคุ้มครอง ก็เอาใจช่วยคนน้ำท่วม ส่วนใดที่พอร่วมด้วยช่วยเหลือเยียวยาได้ หากไม่หนักหนาก็บริจาคกันบ้าง เสื้อผ้าสักชุดสองชุดก็ยังดี น้ำดื่ม อาหาร ก็เป็นที่ต้องการหลายแห่งที่ความช่วยเหลือเข้าไม่ค่อยถึงหรือล่าช้า

เรื่องบุกป่าฝ่าดง ก็ดังได้บอกแล้วว่ายังมีตอนสนุก ทุกข์ถนัดอีกสัก2-3 ยก ให้ลุ้นบ้าง ถอนหายใจบ่อย ผิดหวังนิด สมหวังหน่อย อร่อยเป็นจังหวะจะโคน จนกว่าจะเอวังไปตามความเป็นจริงของเนื้อหา

 

น้องบาสอยู่โยงเขาสก เจ้าปาบึกไม่กล้าบุกปะทะขุนเขา เล่นแต่บ้านเรือนที่ไม่ค่อยแข็งแรงชายทะเลราบพนาสูรย์หลายแห่ง ภาวนาให้เจ้าบึกน้ำจืดบุกขึ้นเขาอยู่เหมือนกัน แต่จะได้รู้ว่าแกร่งสักแค่ไหน

ตอนนี้หนีกลับแม่น้ำโขงไปแล้ว ได้โอกาสสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังกับน้องบาสเต็มปากเต็มคำสบายใจ