เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ธรรมมะก่อนนอนคืนนี้ครับ
ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...นี่กระมังสมดังโบราณว่า...หน้ามืดเห็นช้างเท่าหมู...ทั้งเมาเหล้า เมารัก เมาตัณหาดำฤษณามันอีหรอบเดียวกัน!!!
-------------------------

สารอะดรีนาลีนหลั่งเมื่อเผชิญหน้าพยัคฆ์เจ้าป่าละลายหายไปในเส้นเลือด...ตอนนี้ฮอร์โมนช้างตกมันกำลังทำงานแทน...!

ผมโอบแขนสองข้างเกาะกุมสะโพกกลมกลึง สิบนิ้วบีบขยำหนั่นเนื้อบั้นท้ายรุนแรง เพลิงพิศวาสซ่านหัวใจกระพือโหมหมดสิ้นความยับยั้งชั่งใจ

"อุ้ย...อย่าค่ะ เดี๋ยวเปียก หนาวตาย"...สาวงามสะดุ้งโหยงส่งเสียงเข้มดุข้างหู แต่ผมหูอื้อตาพร่าเกินทน กลับดึงร่างเธอข้ามาแนบชิดชนิดเนื้อแนบเนื้อ

"จุ๊ย์"...เธอร้องขัดใจแต่ไม่กล้าทำเสียงดังมาก ย่อตัวรูดลงด้านล่างหลุดจากวงแขนเหมือนนักมวยปล้ำไถลรอดการกอดรัด ผมเผลอยืดตัวหัวตั้ง ฟองสบู่บนหัวไหลพรูเข้าตา ความแสบเคืองทำความบ้าบิ่นสิ้นคิดด้วยแรงตัณหา ชะงักพรืด

"น้ำ...ขอน้ำ"...ขันน้อยถูกส่งเข้ามือ สายน้ำเย็นยะเยือกที่ราดรดใบหน้ากับศีรษะสะกดไฟราคะที่กำลังกระพือโหม สายลมหนาวก่อนค่อนรุ่งกรูเกรียวกระหน่ำซ้ำเติม ครานี้ผมเยือกสะท้านด้วยพลังลมกับน้ำจับขั้วหัวใจ เอามือกอดอกฟันกระทบกึก...กึก!

ไฟในทรวง เพลิงโลกีย์ปะทะกับลม-น้ำรุนแรง 2 พลังอย่างหลัง..."หักดิบ" เอาชนะไฟดำฤษณาหวุดหวิด!!!

ผมทรุดนั่งยอง ตัวสั่นสะท้านปานเปลี่ยวดำตะพ้านจับ สาวสวยรีบทรุดตัวนั่งตาม เอาผ้าเช็ดตัวผืนหนาห่มให้ ผ้าขาวม้าของผมเช็ดหัวให้แห้งอย่างไม่รอช้า

"มาทางนี้ค่ะ"...เธอกระซิบอ่อนโยนราวสายลมหนาวที่กำลังผะแผ่วผ่านกาย ประคองผมเข้านั่งในซอกหินไม่ไกลแอ่งน้ำ

"นั่งเฉยๆหลับตานะ ห้ามแอบมอง"...

เธอดุขำ ๆ มืดขนาดนี้ถ้าไม่ฉายไฟ ต่อให้เพ่งตาถลนก็ไม่เห็น ผมห่อตัวแสวงหาไออุ่นจากผ้าผืนหนาปล่อยเธอทำธุระส่วนตัว...โมงยามพิศวงผ่านไปอย่างอ้อยอิ่ง ผมฟื้นพลังรวดเร็วคะเนว่าเธอทำธุระเสร็จ สูดลมหายใจลึกและแรง ลุกเดินไปหยิบอาวุธคู่มือ ผ้าขาวม้าพันหัว

คุณนงในชุดใหม่เอี่ยม กายกรุ่นกลิ่นหอมจาง ๆ เดินเข้ามา

"ไปกันเถอะค่ะ"...เธอคว้าข้อมือผมเหมือนไม่กี่นาทีที่ผ่านมาไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ผมรั้งร่างเธอไว้ก้มลงประสานดวงตาที่เงยรับ

"ผมขอโทษครับ... ตะกี้ลืมตัวจริงๆ"

เธอยกมือนาบแก้มผมอย่างนุ่มนวล สัมผัสที่ไร้ความใคร่ แต่จะมีความรัก ความสิเหน่หาเจือปน มากน้อยอย่างไรผมยากหยั่งรู้ เหตุการณ์ค่ำคืนนี้เป็นเรื่องไม่ตั้งใจ เธอไม่ได้จงใจเข้ามาหาผม ทุกอย่างล้วนเป็นกงล้อแห่งโชคชะตาลิขิต

ลิขิตครั้งนี้ทำให้ผมเข้าใจ...คุณนงไม่ใช่สาวงามอ่อนไหวคนเดิมที่สารภาพรักกับผมใต้ต้นไม้ ณ แดนสนธยามีมนต์แห่งปักษาสวรรค์ดาลใจ เธอได้ตัดสินใจวิถีระหว่างเราเรียบร้อย

"ช่างเถอะค่ะ นงเข้าใจ"...เธอละมือออกจากแก้มกร้านของผม แล้วแทนด้วยการเขย่งจุ๊บแผ่วเบา

กลางป่าหินห้อมล้อม รอบกายมืดมนอนธกาล ความยะเยือกภูผาแกร่งกระด้าง ใจเร่าร้อนของผมสงบเยือกเย็นอีกครั้ง รับรู้ความจริงแห่งโลกและชีวิต ลิขิตของโชคชะตาอันมิอาจฝ่าฝืน

เรายืนใกล้ชิดดังหล่อหลอมเป็นร่างเดียว แต่โลกความเป็นจริงแสนโหดร้าย ยื่นมือพิพากษาผ่าชะตาเราเป็นเส้นขนานอย่างสมบูรณ์!

-------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

 

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์wanwiและFCนักขุดทุกท่านครับ

 

สวัสดีครับคุณอา WANWIและท่านสมาชิกทุกท่านครับ

 

วันพระ ไม่ได้ไปวัด แต่ใส่บาตรพระ 4 รูปเหมือนเดิมครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ยามข้ามคืน
ความรัก
การเข้าใจ
งดงามครับ

 

ป่านนี้คงอ่านจบ3รอบแล้ว

 

หลวงพ่อคำพอง ขันติโก
อานุภาพยิ่งใหญ่แห่ง"ทาน"...

"ทาน"คือทิพย์...แต้มสิบเต็ม
ละลดเค็ม.........ตั้งเข็มมั่น
ผันส่วนเกิน......เชิญแบ่งปัน
ผลทานนั้น.......สรรสุขใจ
.....ทานทำเรื่อย....เมื่อยอย่าหยุด
.....รสทิพย์ผุด......ฉุดจิตใส
.....ไสวเทพ.........เสพอำไพ
.....ปิดกั้นภัย........สวรรค์อวยชัย!

 

เจดีย์โพธิ์เมืองปักไม่ใหญ่มากหรือเล็กเกิน ความมุ่งมั่นจริงใจของผู้ใฝ่ธรรม ทำให้เห็นการเอาชนะอุปสรรคด้วยสองมือ เขียนสักนิด...

"โพธิ์เมืองปัก"...หลักตระหง่าน
พุทธพิมาน.......ผสานศิลป์
รินหลั่งให้.........ไว้แผ่นดิน
แสนโสภิณ.......สิ้นกายใจ!

 

ทิวทุ่งงามตามวันน้องมากิ
ภาพที่มีแต่ความชื่นบาน...

แถวเถาถี่......ขจีสรร
แบ่งตามวัน....สวรรค์สี
ดีดอกดวง.....ดั่งรวงมณี
ถิ่นเทือกที่.....ราคีเลือน!

 

ทักตีห้ากว่ายามเช้า
ตอบใกล้ตีห้ายามเย็น

 

อีกหนึ่งบุญโมทนาสุขใจ

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆทุกท่านครับ
ได้รับเหรียญ มาตุภูมิเรียบร้อยแล้วครับ กราบขอบคุณอีกครั้งครับ

 

พระประจำวันอังคาร จะปล่อยผ่านไปเขียนวันพุธก็กระไร จำต้องแหวกความชุกชุมยุ่งเหยิงของงานเข้าเว็ปยามดึกอีกเช่นเคย...

กราบพระนอน...พรอังคาร
เมตตาดาล.......นิพพานขันธ์
วันคืนล่วง........ทวงเท่าทัน
ประมาทพลัน....ชีวันสญ!

พระปางไสยาสน์บางครั้งเราอาจมองเป็น"มรณานุสติ"ก็ยังได้ เพื่อความ"ไม่ประมาท"อันเป็น"ปัจฉิมโอวาท"ของพระมหาศาสดาก่อนสู่พระปรินิพพาน

 

ทักน้องติ้กเช่นกัน
ไม่ควรปล่อยข้ามวัน