เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สะพานบุญทำหน้าที่เข้มแข็ง
ผู้แสวงบุญ...เอ้ย ร่วมบุญทาน
สบายใจหายห่วงไม่มีตกหล่น
โมทนาได้ทุกจังหวะย่างก้าว

 

ได้รัยปัจจัยจากคุณลุงเรียบร้อยค่ะ มุก็งง เอค่าตอบแทนบรรยายเหรอ พอดูเลขบัญชีอ้อ รู้ละ ของคุณน้ำฝนแน่เลย จำเลขบัญชีได้
มุขออนุญาตนำส่งถวายหลวงตาก่อนนะคะ และจะโทรเรียนท่านอีกที ที่มุเงียบเพราะไปหาหมอค่ะ เลยอัพเดทช้าเดี๋ยวหากเรียนหลวงตาเรียบร้อยจะส่งให้ทางคุณลุง+สมาชิกแฟนนักขุดกรุนะคะ

 

ถ้าอ่านประวัติพระองค์ท่านละเอียด จะพบว่าพระองค์เป็น "เจ้า"ที่ไม่ถือเนื้อถือตัวถือยศศักดิ์ ใครอยู่ด้วยแล้วสบายใจ อย่าง หม่อมคึกฤทธิ์ ชอบไปทำบุญใส่บาตรกับพระองค์ท่าน เสมอ แล้วบอกว่าทำบุญกับพระองค์สบายใจดี บารมีพระองค์ส่งบุญถึงผู้ที่ต้องการฝากไปให้ได้แน่

พระองค์ท่านทรงเย้าหม่อมคึกฤทธิ์ว่า..."ข้าไม่ใช่ตู้ไปรษณีย์นะ"...!

นี่จึงเป็นการจุดประกายให้ท่านหม่อมคึกฤทธิ์คิดทำเหรียญรูป"ตู้ไปรษณีย์"ถวายเมื่อพระองค์ชนมายุ 80 พรรษา พร้อมกับเหรียญพระรูปเสี้ยวรุ่นแรก ส่วนพระกริ่งกับเหรียญ"ไพรีพินาศ"ในคราวเดียวกันนั้น วัดบวรฯสร้างเอง เสกในพิธียิ่งใหญ่ด้วยกัน

ทุกวัตถุมงคลทุกวันนี้ อย่าว่าแต่จะหาของแท้ หาชมรูปยังยาก อยู่ในมือนักสะสมระดับประเทศทั้งนั้น ขนาดรุ่น 2-ปี07 ก็ใช่ว่าจะมีผ่านมาบ่อย เพราะของราคาไม่แพงมาก แต่อายุสร้างขนาดนี้ ผู้ปลุกเสกสุดยอดของประเทศขนาดนั้น...คนที่มีซึ่งส่วนใหญ่เป็นนักสะสมรุ่นเก่า จึงเก็บไว้ดีกว่าขาย

นี่หากไม่เป็นการบุญ กับวาระเดือนแห่ง"หลวงปู่โต๊ะ" ผมก็ไม่มีวันงัดออกมาแบ่งเป็นอันขาด

โมทนาคุณพัฒน์ ส่งองค์สมเด็จแท้-พระแท้ ไม่ต้องแห่รอบโลกพรุ่งนี้ครับ

 

เคาะปุ้บ โอนปั้บหนุบหนับว่องไวเหมือนฮิตาชิเปิดปุ้บติดปั้บ( ฉายา-ท่านอดีตปลัดฯ พิศาล มูลศาสตร์สาทร อดีตปูชนียบุคคลวงการพระท่านหนึ่ง)

โมทนาคุณพัฒน์อีกรอบ

 

ปกติองค์ท่านก็งามละอออยู่แล้ว
พอเข้าเลี่ยมสะอาดตา ยิ่งเอี่ยม
ละออองค์ยิ่งขึ้น แค่เห็นก็รู้ว่า...
ขลังโดยไม่ต้องถามหาประวัติ

 

ก็ตามที่แจ้งด็อกเตอร์ไว้ในเรื่องบุญนี้ จัดส่งเสียก่อนให้เรียบร้อย ทำเหมือน หลวงพ่อฤาษีฯวัดท่าซุงท่านว่า การบุญต้องทำเร็วไว..."ตุลิตะ ตุลิตัง สีฆะ สีฆัง" อย่ามัวผลัดวันประกันพรุ่ง

โมทนาด็อกเตอร์สะพานบุญ ขอให้แข็งแรง หายป่วยเร็วไวด้วยผลบุญ+ทานที่ทำไว้มากมาย

 

ขุดลอกอดีตของวันนี้ด้วย
เรื่องต่างกรรมต่างวาระ...

พระเจ้าตากสิน
'พระราชสมภพ'
~~~~~~~~~
ย้อนอดีต.....ชวนขีดเขียน
วันวนเวียน...หันเหียนหา
"มหาราช"....ทรงยาตรา
ก่อเกิดกล้า..กู้พารา!

"พระแก้วมรกต"
เข้าประดิษฐาน
~~~~~~~~~

กราบ'องค์แก้ว'..แววมรกต
ธ กำหนด........ประณตท่า
มหามณี..........ศรีศาสดา
ประดิษฐานา...รัตนาราม!

'วันน้ำโรค..เอ้ย โลก
~~~~~~~~~~~~
ฝนเอ๋ยฝน......ดลชุ่มโชก
'วันน้ำโลก'.....โรครุมหาม
ถามน้ำใจ......ให้รู้ความ
หยุดสงคราม..ประณามใคร?

 

อากาศเริ่มเปลี่ยนทั้งฝนกับความร้อนปนเป อยู่กับบ้านยามนี้ไม่มีอะไรดีกว่า นั่งอ่านเรื่องเล่าดีๆให้มีความสุข ปลุกวิญญาณการผจญภัยครั้งอดีตฟื้นตื่นจากหลับไหล

รอการจิ้มปลุกด้วยอักษรอีกสักพักครับ

 

ปู่เจ้าสงฆ์(เป็นนามที่ชาวบ้านใกล้วัดเรียกท่าน) ได้เดินทางมาถึงชุมพรเรียบร้อยแล้วครับพี่วัน
องค์จริงงดงามไม่ผิดหวังเลยครับ

 

ข้าวสารถึงบ้านสวนรักเมื่อช่วงเข้าของวันนี้ (คุณสุฯ ส่งภาพมาให้ครับ)

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
==============
@@ บทส่งท้าย @@
~~~~~~~~~~~~

เสียงระฆังเตือนภัยกรีดระงมดังเหง่งหง่างในหัว บทกลอนอมตะพระอภัยมณีท่านสุนทรภู่ลอยขึ้นมา...

@@แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
อันเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคนฯ@@

ผมจะเอาตัวรอดกลับมาตุภูมิอย่างปลอดภัย ใช่อาศัยฝีมือลุยถั่วไปข้างหน้าลูกเดียว ยังมีองค์ประกอบของดวง โชคชะตาเข้ามาเกี่ยวข้อง

สำคัญสุดที่ขาดไม่ได้ เป็นสิ่งที่ไม่ด้อยกว่าการใช้พลังกล้ามเนื้อพละกำลังกาย ก็คือเซลล์นับล้านที่ประกอบกันเป็นกล้ามเนื้อสมอง ต้องดึง 'ปฏิภาณ-ไหวพริบ' ออกมาใช้ รู้เท่าทันเล่ห์ ไม่ตกหลุมพรางเหมือนสุดสาครที่โดนชีเปลือยหลอก ผลักตกหน้าผาแถมฉกม้ามังกรกับไม้เท้ากายสิทธิ์หนี!

พลังความคิดพุ่งวาบเจิดจ้า ผมลดทอนความอหังการมมังการอยากโชว์ฝีมือข่มเณรหม่องรามัญ ผมสำแดงอาการตรงกันข้าม รับปืนสั้นที่จะยิงรายการต่อไปมาถือ บอกกับล่ามเสียงดังไม่รั้งรอ...

"ผมไม่เคยยิงปืนสั้น ตอนล่าสัตว์ใช้แต่ปืนยาว...ขอยอมแพ้ครับ"!

ล่ามหันไปคุยกับเณรเจ้าปัญหาแต่ยังขาดปัญญา เพราะอุบายตื้น ๆ ของผมใช้ได้ผล เชื่อคำพูดผมโดยไม่มีเงื่อนไข พวกที่ซุบซิบมองด้วยสายตาแปลก ๆ ก็พลอยหัวเราะเฮฮาเมื่อทราบเรื่อง

ความสนุกเริ่มจางหาย ผมลอบถอนใจเบา ๆ ถอนภูเขาออกจากอกได้หนึ่งลูก รีบสะกิดล่ามให้พากลับไปพักผ่อน ตอนเย็นค่อยซ้อมวิ่งเอากำลังขาอีกยก วันเสาร์พรุ่งนี้จะะพักกล้ามเนื้อยาว

ล่ามเห็นดีไม่มีคัดค้าน หันไปบอกพวกเณรหนุ่มว่า อันที่จริงผมยังมีสถานะเป็นนักโทษ ไม่สมควรอยู่แถวนี้ ถ้านายทหารที่รู้เรื่องมาเห็นเข้าจะซวยกันทุกคน

ข้ออ้างของล่ามใช้ได้ เหล่าไอ้เณรแยกย้ายเหมือนผึ้งแตกรัง หลายคนเข้ามาจับมือตบบ่าตบไหล่ก่อนผละไป ทำภาษาใบ้ตั้งการ์ดอย่างนักมวยว่า เจอะกันวันอาทิตย์ จะไปเชียร์ผมเต็มที่

หลุดพ้นสถานการณ์ที่อาจพาตัวเองเข้ามุมคับขันโดยไม่รู้ตัว ผมกับล่ามกลับที่พักหรือที่ต้องขังชั้นดี ล่ามจะกลับมาพร้อมมื้อเย็น ตอนนี้ขอไปรวบรวมเงินเดิมพันกับหาข้าวของที่ผมสั่ง...

ของหลายอย่างล่ามไม่มีความรู้ อาทิ ผ้าพันมือ,กระจับ,ฟันยาง,น้ำมันนวด...

ผ้าพันมือ...ล่ามบอกพอหาได้ แต่กระจับไม่รู้จักจนปัญญาจริงๆ ผมแก้ไขด้วยการขอกางเกงในผ้ารัดกระชับตัว อีกอย่างคือฟันยาง ล่ามจะลองไปเลียบเคียงถามกับครูฝึก

ก่อนลั่นดาลกุญแจด้านนอกปิดประตูกระท่อม ผมดึงเวลาล่ามอีกหน่อย ขอฟังเรื่องราวของกีฬามวยในค่าย ศึกษาไว้เป็นพื้นฐาน คราวนี้ล่ามติดลมคุยยาวอย่างสนุกเรื่องอื่นพักไว้ทำทีหลัง...

ล่ามเล่าว่าการต่อยมวยในค่ายยุค 'นายฝรั่ง' เป็นแบบชาวศิวิไลซ์ อุปกรณ์ชั้นดีครบตามแบบฉบับมวยสากลอารยะประเทศทั่วโลก สไตล์มวยบริเตนที่เจ้านายหัวแดงเอามาเผยแพร่พันธุ์นั้น ได้รับความนิยมสูงในหมู่นายทหาร และบังคับให้ลูกน้องหุ่นดี แข็งแรง มีใจรักด้านนี้ ฝึกหัดด้วย การต่อยก็สวมนวมป้องกันอันตราย กติกาจับเวลาพักยกอย่างฝรั่ง

ครั้นนายฝรั่งกลับบ้าน แผ่นดินลุ่มน้ำอิระวดีเปลี่ยนผู้ปกครองเป็นชนเผ่าพม่าก้าวขึ้นมาเหนือเผ่าอื่น ความขาดแคลนก็เข้ามาแทนความฟุ่มเฟือยที่พวกตาน้ำข้าวทิ้งไว้

นวมสวมมือเวลาชก กลายเป็นของไม่จำเป็น หลวงแจ้งว่าไม่มีงบซื้อหา ถือว่าเป็นสิ่งไร้สาระ พวกเราคนพม่าต่อยมวยมาแต่โบราณไม่เคยสวมนวม!

มวยในค่าย กลับมาต่อยด้วยกฏกติกาใกล้เคียงมวยพื้นบ้าน ดีที่ยังมีผ้าพันมือ ไม่ชกกันมือเปล่าแบบมวยวัด ส่วนกติกามวยสากลก็เริ่มปนสาเก เอากฏพื้นบ้านมาปนเป เช่นให้ใช้ 'หัวชน' ได้ แต่ห้ามจับทุ่ม จับหักคอ มีดีอีกอย่างที่มวยในค่ายรักษาไว้คือ...

จับเวลาเป็นยกด้วยนาฬิกา เคาะระฆัง แทนการใช้กะลาเจาะรูวางในถังน้ำกำหนดยกแบบมวยวัด!

วัฒนธรรมผู้ดีอังกฤษในเรื่องกีฬายังเหลือประปรายในค่าย แต่ออกไปตามข้างนอก งานวัด ลานวัดพื้นบ้าน ไม่มีให้เห็น

ผมฟังล่ามอธิบายการชกมวยเที่ยวนี้ แทบไม่มีอะไรหนักใจให้เห็น ยกเว้นสิ่งที่กำลังถาม...

"เตะ เข่า ศอก อย่างมวยไทยได้มั้ย?"

ล่ามทำท่านึกตรึกตรอง...

"ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็น หม่อง วิน เคยชกกับมวยโยเดีย เห็นต่อยแต่กับพม่า มอญ กะเหรี่ยง หรือมวยชนเผ่าอื่น ๆ"

ผมบอกกับล่ามขึงขังว่า เช้าวันอาทิตย์ที่ต้องไป 'เปรียบมวย' เป็นพิธีตามธรรมเนียมก่อนต่อยตอนเย็น ต้องแจ้งกรรมการให้ชัดเจนว่า ผมจะต่อยสไตล์ 'มวยโยเดีย' มีหมัด เท้า เข่า ศอก ยกเว้นหัว

ส่วนเจ้า หม่อง วิน จะใช้อวัยวะในตัวส่วนไหนเป็นอาวุธ ผมไม่เกี่ยง ขอเอ็งอย่าพก 'สนับมือ' ขึ้นมาต่อยก็พอ!!!

"อย่าลืมตรวจผ้าพันมือมันด้วย ก่อนชก"

ผมเล่าวิธีโกงเอาเปรียบคู่ต่อสู้ให้ฟังว่าผ้าพันมือสามารถซ่อนอาวุธได้หลายอย่าง ตั้งแต่เหรียญไปถึงลูกเหล็กเล็ก ๆ ช่วยให้หมัดหนักขึ้น และโกงสุดท้ายคือเอาแช่น้ำข้าว ตากแห้งจนแข็ง เวลาต่อยทั้งเจ็บทั้งบาดเหมือนโดนมีดโกน แต่อย่างหลังสุดนี้ทำยาก เพราะผ้าจะแข็งเวลาพันมือ หากแช่น้ำข้าวต้องพันมือทิ้งไว้ทั้งวันมือเน่าได้ แต่รู้กลโกงเอาไว้ ดีกว่าไม่รู้

ผมยืนยันให้ล่ามเป็นพี่เลี้ยงบนเวที เรียกเณรเจ้าปัญหาพาเพื่อนมาช่วยด้วยอีกสัก 2 - 3 คน งานนี้เราหัวเดียวกระเทียมลีบไม่ได้ ต้องมีพวก มีการวางแผน วางกลยุทธอัดกับมวยหม่องรามัญตัวเก่ง

ฟังผมเป็นฝ่ายสาธยายบ้าง ล่ามยิ่งตื่นเต้น จากที่เคยลังเลเล็กน้อย ในการถือหางฝ่ายผม แต่ได้เห็นเชิงมวยสวยงามที่ท่าน้ำก็ยิ่งทำให้มั่นใจ

แม่ไม้นั้นเป็นภาษาจอมยุทธใน'สามก๊ก' บอกว่าแค่ 'เพลงเดียว' ก็ประทับตาประทับใจ ถ้าผมออกอาุธต่อเนื่อง บรรเลงสัก 3 - 4 เพลง คงน่าดูชมยิ่งนัก

"ไปก่อนนะ...จะรีบรวบรวมเงินเดิมพัน ซื้อของ เอาข้าวเย็นมาให้กิน"!

วารีไม่รอท่า เวลาไม่ง้อรอใคร การเดินทางไปข้างหน้าของมันหนักแน่นมั่นคง ผมได้พักนอนตัวเป็นขนยาวถึงวันเสาร์ ยามเย็นล่ามนำเณรหม่องรามัญเจ้าปัญหากับเพื่อนอีก 2 คนมาตามนัดหมาย ทุกคนช่วยกันหาของที่ผมต้องการครบ

ฟันยาง...ยืมครูฝึกรุ่นนายฝรั่งยังอยู่ เก่าเก๋ากึ้กส์แต่ยังใช้ได้ ล้างขัดถู ดูสะอาดปราศกลิ่น หยิบเข้าปากกัดฟันสักพัก หลวมหน่อยแต่ดีกว่าปากเปล่าเยอะ มันป้องกันฟันกระแทกลิ้นขาด!

กระจับ...หาไม่ได้ที่ไหนสักแห่ง แต่เณรเจ้าปัญหาใช้ปัญญาแก้ไขสำเร็จ เอากางเกงในยางรัดอย่างหนาหลายตัวของหนุ่มวัยใกล้เคียงให้ผมลองเลือกจนได้พอเหมาะ2ตัว ขยับแข้งขาไม่ติดขัด ปัองกันจุดยุทธศาสตร์ด้านล่างได้ไม่เลว

กันไว้ดีกว่าแก้...เผื่อ หม่อง วิน มันเล่นลูกไม้สกปรกชกใต้เข็มขัด!

น้ำมันมวย กลิ่นฉุนกึกแสบจมูก แต่ผมลองเอาทาถูแขนขากล้ามเนื้อ มันกระตุ้นกระฉับกระเฉงไม่หยอก...สุดท้าย

ผ้าพันมือ...ขอจากครูฝึกพวกเด็ก ๆ มาอีก ของเก่าที่ไม่ถึงกับปลดระวาง พันแล้วกระชับ ไม่รัดแข็งเจ็บตามนิ้ว เป็นผ้าพันมือชั้นดีมาก่อน

"ลงวิชาด้วย ดูสิ"...ล่ามชี้ให้เห็นตัวยันต์หมึกสีดำซีดจางรางเลือน อักขระพม่าหรือมอญผมไม่แน่ใจ ผมนึกขึ้นได้ว่าคนพม่าชอบสักยันต์ตามตัว แผ่นหลัง แขน ขา ยกเว้นทหารที่ห้าม

ผ้าสองม้วนนี้ น่าเป็น "ครูยันต์ขลัง" ซักคนหนึ่ง ลงไว้ให้ลูกศิษย์!

ใจผมกระหวัดปราดคิดถึง พระคาถา "ควายธนู" ที่สามารถดัดแปลง แผลงเป็น "ธนูมือ" อานุภาพพระคาถาเพิ่มน้ำหนักกำปั้นกลายเป็น 'ขวาตาย ซ้ายสลบ' !

งานนี้หากมี "จอมขมังเวทย์-อาจารย์เลิศ" อยู่ด้วย เรื่องแค่นี้ขี้ปะติ๋วหรือขี้ผงสำหรับอาจารย์ แต่ยามที่ต้องพึ่งตัวเองกับสองกำปั้นลุ่น ๆ ผมเลือกนำ "มงกุฏพระพุทธเจ้า" กับ คาถาดาวดึงส์ เป็นสรณะทางใจ

ผมยกผ้าพันมือสองม้วนขึ้นพนม ตั้งจิตรำลึกถึงครูผู้ลงวิชาไว้แม้จะไม่รู้จักตัวหรือเคยเห็นหน้า ก็ขออาราธนาวิชาที่ลงจงบังเกิดผล... ส่ง "มงกุฏพระพุทธเจ้า" กำกับอีกหนึ่งคาบ หนุนพลังเครื่องมือทรงประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

เณรหม่องรามัญกับล่ามมองด้วยความประทับใจ ที่เห็นคนหนุ่มอย่างผมเคร่งครัดเหมือนครูอาคมแก่ ๆ ของพวกเขา

"ทุกอย่างมีครู ผมเคารพครูที่ทำของเหล่านี้ไว้"

ผมอธิบายให้ล่ามแปลต่อ ความเคารพในครู ไม่ลบหลู่แม้มิใช่ของใช้ตัวเอง ทำเอาพวกเณรหนุ่มยกหัวแม่โป้งให้ สีหน้าเลื่อมใส...

"พรุ่งนี้พวกผมไม่ยอมให้ใครเอาเปรียบ รังแกโยเดีย"!

พลังหนุ่มในค่ายหันมาหนุนหลังผมเต็มตัว เสริมสร้างกำลังใจให้ผมทวีคูณ ฮึกเหิมพร้อมล้มยักษ์พม่า... ถ้าเป็นการศึก เด็กหนุ่มเหล่านี้ ต้องโดนตราหน้าว่า แปรพักตร์ไปอยู่ฝั่งตรงข้าม ฝักใฝ่กับศัตรู แต่นี่เป็นการสู้ตัวต่อตัว มีเดิมพัน มีกองเชียร์ เชียร์ใครก็ได้ ถ้ามั่นใจว่าชนะ และเป็นตัวทำเงินเข้ากระเป๋า

และแล้วเช้าวันดวลก็มาถึง เป็นหนแรกที่ผมได้เผชิญหน้า หม่อง วิน แชมป์ไร้พ่าย ในการเปรียบคู่ชกตามธรรมเนียม!!!

----------------------
***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ หัามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

"อักษรศิลป์" ยังจรดงดงามสมกระทู้ดัง ครับ สะกดใจอ่านความ ตัวอักษรแทบลืมหายใจ. ยาว ๆ แบบนี้. ขอบพระคุณครับพี่ ที่กลั่นกรองให้ ความสนุกก่อนนอนอย่างสุขใจ

 

วันที่ ๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพุธ แรม ๖ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

หลวงตาฝากมาให้นะคะ สำหรับข้อความเสียงจากหลวงตา มุขออนุญาตส่งให้คุณลุงหลังไมค์นะคะ เดี๋ยวนี้หลวงตาทันสมัยฝากคำอวยพร และ ฝากเสียงไฟล์มาด้วยค่ะ สาธุ

 

ปู่สงฆ์เจ้าฟ้าถึงที่หมาย อีกองค์ระดับ"เจ้าฟ้า" องค์แท้กำลังเดินทาง ลงเลขให้ชมตรงนี้เลย

ED 5307 3313 6 TH ชุมพร

 

บุญชั้นดี ทานบารมีชั้นยอดก็ถึงที่หมายครบวงจรเช่นกัน เป็นวันที่งานบุญ-ทาน ทำงานอย่างหนัก บุญหนักก็แบ่งเบาให้ "บาปเบา" ขึ้นตาชั่งเหมือนกติกาชาวไอยคุปต์โบราณเมื่อไหร่ 'ขนนก'จะหนักกว่า"หัวใจ"ดวงเท่ากำปั้น นั่นหมายถึง"ความดีมากกว่าความเลว"

 

ดีใจที่คุณศรีฯชอบ ความสุขของนักอ่านก็เป็นความสุขยิ่งกว่าของผู้เขียน แม้บางครั้งจะไม่มีผลตอบแทนอะไร สมัยโบราณเขาจึงเรียก "นักเขียนไส้แห้ง" แต่สมัยใหม่นี้ นักเขียนล้วนมีรายได้ดีจากหลายหนทาง โดยเฉพาะการมี"ลิขสิทธิ์"ช่วยได้มาก เอาไปทำทั้ง หนัง,ละคร,หนังสืออย่างคนเขียน "แฮร์รี่ พ็อตเตอร์" รวยเป็นพันๆล้าน นี่ยกตัวอย่างแค่คนเดียวนะ ยังมีอีกหลายสิบคนหรือเป็นร้อยที่รวย!

ขอบคุณกำลังใจจากคุณศรีฯ เมื่อวานเขียนจบก็ปวดตาเอาการ เข้ามาตอบช้าไปนิด ต้องขออภัย

 

ท่าน บก.แก้ไขได้ถูกใจอีกหน เท็คนิคมวยโบราณกับเรื่องโกง มีความละเอียดอ่อนเอาการ บางทีก็เขียนตกหล่นหรือครอบคลุมไม่ทั่วถึง เพราะไม่ใช่อาชีพของเรา ได้ท่าน บก.คอยคุ้ยแคะแกะเกา ก็ทำให้ความสมบูรณ์ครบ และผิดพลาดน้อยลง ขอบพระคุณมากครับ

 

บุญยามเช้าอันไม่มีพิธีรีตอง ดักใส่บาตรกันหัวมุมถนนข้างเสาไฟฟ้านี่แล้ว ยังดีไม่เรียกท่านหยุดกลางถนนแล้ววิ่งไปใส่บาตร-ฮ่า

ภาพบุญน่ารัก ร่วมอนุโมทนาตามไป อมยิ้มไป