ตอบคำถามเรื่องเด็กอภิญญาอายุ 13 จากกระทู้เรื่องแรงบุญแรงกรรม ใครว่าไม่มีจริง

ขอโทษครับพี่ที่ช้ามาก ผมพิมไทยไม่แข็งแรงครับ รบกวนด้วยนะครับ ถ้ารูปไมขึ้นหรืออย่างเลยเชิญบอกได้เลยครับ ขอบพระคุณอีกครั้งมากกกกกๆๆๆๆๆ ครับผม

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณศศิริยะและน้องด้วยค่ะ และขอรบกวนน้องด้วยค่ะเนื่องด้วยดิฉันมีปัญหาหลายๆ ด้าน แม้ได้ทำบุญ สวดมนต์ มาตลอดแต่อยากรบกวนให้น้องช่วยชี้แนะให้ค่ะ premmapakt@hotmail.com (085-319-5550) ขอบคุณมากค่ะ

 

อยากรู้จักคุณศศิริยา และลูกสาวจัง (thamruksaudon@thaimail.com).....ขอรบกวนถาม ลูกสาวนะครับ เคยได้ยินชื่อ วัดสายสวรรค์ ไหม อยู่ที่.......ครับ

........ธรรมรักษา(อุดร).........

 

รบกวนคุณศศิริยาด้วยครับ
ภรรยาผมเป็นโรคที่เกิดจากกรรมเก่า อยากปรึกษาครับ
goldenfwest9999@yahoo.co.th

 

*****************************************

ยินดีนะคะ แต่รอนิดนึง เข้าใจค่ะเพราะสิ่งที่น้องเจอ พี่และครอบครัวก็เคยเจอมาแล้วเหมือนกันตอนยังไม่มีน้องเค้า ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซม ๆ หัวอกเดียวกัน ถึงปฎิเสธทุกท่านไม่ได้ไงคะในวันนี้ อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า "ทุกอย่างมีเหตุแห่งผล " หากคุณไปแก้ที่ผล ไม่แก้ที่เหตุ ทุกอย่างก็ต้องเหมือนเดิมเป็นของธรรมดา
พระพุทธเจ้าท่านยังตรัสว่าพระองค์เองก็เกิดมา 500 ชาติ บางชาติยังพลาดกรรม ต้องลงไปอบายภูมิก็มี ฉะนั้นการเวียนว่ายตายเกิดก็ดี กรรมเวรในอดีตชาติต่าง ๆ ที่เราเคยเกิด ๆและทำๆ กันมา เรื่องอบายภูมิก็ดี มันก็เป็นเรื่องจริง อย่างไม่ต้องหาข้อพิสูจน์ด้วยซ้ำในผู้มีภูมิปัญญาทั้งทางโลกและทางธรรม หากใจคุณยึดมั่นในพระพุทธองค์ เพราะทุกอย่างต้องเป็นดั่งที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ หาใช่ศาสตร์แห่งความบ้า ความโง่งมงาย ไร้แก่นสารสาระ เพราะหากคุณคิดเช่นนั้น ว่า การเวียนว่ายตายเกิดใช้กรรมไม่มีจริงเป็นเรื่องบ้า ๆ ของคนบ้า ๆ ก็เท่ากับคุณปรามาสองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ค้นพบด้วยพระองค์เองเป็นองค์แรก ด้วยเช่นกัน มหันตกรรมไม่เคยละเว้นใคร ไม่ว่าด้วย กายกรรม มโนกรรม หรือวจีกรรม ......สาธุ
จงยิ้มรับในชะตากรรมนั้นเถิด เพราะตัวเราเองนั้นแลเป็นผู้สร้างมันมากับมือ
ศศิริยะ






หนังสือ ปาฏิหาริย์ แรงบุญ แรงกรรม...ใครว่าไม่มีจริง โดย ศศิริยะ
http://palungjit.org/showthrea...129821&page=30

 

********************************************
ยินดีและอยากรู้จักกัลยาณมิตรทุกท่านเช่นกันค่ะ หากมีโอกาส
คงไม่ต้องไปถามลูกหรอกค่ะ ตอบให้เลยตรงนี้ ว่าทั้งแม่ทั้งลูกยอมรับตรงๆ ว่า ไม่รู้จักค่ะ ไม่ค่อยสันทัดเรื่องวัดวาอาราม เจอที่ไหนอยากเข้าก็เข้าที่นั่น ไม่เคยมีกฎเกณฑ์สังกัดวัดใดในชีวิต ยิ่งลูก ไม่ต้องพูดถึง หนังสือธรรมะยังไม่เคยจับ นาน ๆ จะเข้าวัดสักทีเวลายอมไปเที่ยว เพราะเขาชอบไปของเขาทางลัดค่ะ เขาว่าขี้เกียจนั่งรถเมื่อยใช้เวลานาน ไม่ทันใจเด็กแนว (พุทธ)อย่างเขาค่ะ หากมีอะไรดี ๆ ก็ขอแนะนำกันได้นะคะ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งค่ะ
ศศิริยะ

 

*************************************

ทราบได้อย่างไรคะว่าเป็นโรคกรรมเก่า อย่าเพิ่งฟันธงนะคะ เพราะโรคมันมีทั้งโรคที่มาจากการส่งผลของกรรมก็มี โรคที่เกิดจากกายสังขารในปัจจุบันก็มี
กรุณารอสักนิดนะคะ แล้วจะติดต่อไปค่ะ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ รักไร้พ่าย
อยากเรียนถามคุณ ศศิริยา เพื่อเป็นความรู้ว่า
เวลาที่ลูกสาวคุณมองเห็นกรรมของผู้อื่น ทั้งจากรูปถ่ายหรือรูปจริง
ลูกสาวคุณต้องเพิ่งสมาธิ หรือต้องนั่งสมาธิก่อนจึงจะเห็นหรือว่า
แค่มองดูก็เห็นเหมือนอ่านหนังสือ

แล้วสามารถมองเห็นอนาคตของผู้คนได้ไหมครับ
เช่นคนนี้ อนาคตจะป่วย หรือ ได้เป็นเศรษฐี




</TD></TR></TBODY></TABLE>

***********************************************
ขออนุญาตตอบรวมที่กระทู้นี้เลยนะคะ
ถูกต้องอย่างที่คุณพี่ใบไม้ตอบแล้วค่ะ (คิดไม่ผิดเลยที่เรียกคุณใบไม้ว่าพี่ )
ขอขยายยกแม่น้ำอีกนิด คือ เวลาที่น้องเขาดู เขาก็ไม่ต้องนั่งสมาธิก่อนเพื่อเพ่งดูอะไรใด ๆ ก็แค่มองรูปเฉย ๆ เหมือนคุณมองรูปดาราในหนังสือ ธรรมดา ๆ แหละค่ะ แล้วเขาก็เห็นทุกอย่างที่เขาสามารถเห็นด้วยจิตของเขาอย่างพี่ใบไม้ตอบ เขาเคยเล่าให้ฟังว่า จิตเขาจะเห็นภาพทุกอย่างเหมือนเขากำลังดูทีวีอยู่ไงงั้นค่ะ แป๊ปเดียวชั่วเวลาไม่ถึง 5 วิ เขาก็ตอบได้แล้ว ไม่ได้เหนื่อยอะไรเขา ถึงไม่จัดอยู่ในข้อหาใช้แรงงานเด็กไงคะ ถ้าดูคำถามนึงต้องนั่งสมาธิดูสามชั่วโมงคงไม่ให้ลูกทำ เพราะกว่าจะครบเขาคงไปแจ้งกรมแรงงานมาจับแม่เป็นแน่แท้ ข้อหาใช้แรงงานเด็ก 5555 ก็เหมือนพูดคุยกันธรรมดา ๆ นี่แหล่ะค่ะ ไม่มีพิธีกรรมพิธีรีตองอะไร คุยกันตรงไหน ที่ใดในโลกมนุษย์ก็ตอบได้ค่ะ เคยมีคนมาหาเขา (คนรู้จัก) เขาไปติดภาพที่คุ้นเคยมาคือคนดูต้องนั่งตัวสั่นงันงก เข้าสมาธินาน ๆ ให้แลดูขลัง ๆ มีพระอะไรเต็มบ้านตรงที่นั่งดูอะไรประมาณนั้น พอมาคุยกับน้อง เขาเห็นเป็นเด็กถามมาก็ตอบไปแบบคุยเล่นกันธรรมดาไม่มีภาพแบบที่เขาเคยเห็น เขาก็หัวเราะ ๆ ประมาณ มันคงโม้ แจ้วเจื้อยไปตามวัย ผลปรากฎ สองอาทิตย์ให้หลังโทรมาร้องห่มร้องไห้ขอความช่วยเหลือจากน้อง เพราะบอกว่าที่น้องบอกและเตือนไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นในครอบครัวเขา ตอนนั้นเขาไม่เชื่อ แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นจริงทุกอย่างแป๊ะเลย คราวนี้น้องเขาเลยแค่บอกว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรอีก แต่ไม่บอกวิธีช่วย (ซึ่งก็เป็นจริงอีกนั่นแลเพราะเขาโทรมาเล่าให้ฟัง) เพราะเขาว่า อย่านึกว่าหนูไม่รู้นะว่าคิดมาลองภูมิหนูแต่แรกแล้ว หนูช่วยไปแล้วอยากไม่รับเอง มนุษย์ที่จิตหยาบหากไม่ได้รับกรรมเสียบ้างก็เป็นคนดีขึ้นมาบ้างไม่ได้ น้องเขาจะรู้นะว่าจิตคนไหนดีไม่ดี เจอคนไม่ดีเขาก็เมตตานะ แต่ถ้าทำนิสัยไม่ดีให้เขารู้ ครั้งเดียวจบเหมือนกัน อย่าลืมนะคะ คนเราไม่ได้มีกรรมเรื่องเดียว กรรมมันยืนต่อแถวยาวเหยียด หลุดจากกรรมนี้ กรรมตัวใหม่ก็เตรียมจ่อ บางคนน่าเสียดายพอหลุดกรรมก็แสดงนิสัยที่แย่ให้น้องเขาเห็น จบเลยค่ะ น้องเขาจะไม่พูดถึงอีกเลย ต่อให้มีทุกข์สาหัสมาอีก เอาเงินจะมากองตรงหน้าเขาก็ไม่สนนะเด็กคนนี้ เขาว่าเขาจะช่วยแต่คนที่มีจิตดีเท่านั้น ไม่ใช่ใจดีเพียงอย่างเดียว ก็เป็นสไตล์เขา
เรื่องอนาคตของคน เขาจะพูดเฉพาะเรื่องนะคะ อะไรที่เขาฟันธงเวลาไม่ได้ เขาจะบอกว่า คัมมิ่งซูน แต่อะไรที่เขาพูดเวลาออกมาได้ ก็ไม่เคยพลาดเหมือนกัน อย่างตอนเมื่อวันที่ประมาณ11 หรือ 18 มีนาปีปฏิวัติ ช่วงนั้นม็อบต้านอดีตนายกท่านทักษิณ ออกมาร่วมสองแสนคน ใคร ๆ ก็ว่าเห็นทีท่านจะลงแน่แล้ว ก็มีผู้ใหญ่มีระดับในสังคมท่านโทรมาถาม ว่าลงหรือไม่เหตุการณ์น่าวิตกว่าน่าจะลง น้องเขาก็ตอบทันทีเหมือนกันว่า ยังไม่ถึงวาระของท่านทักษิณ อีก 6 เดือนจึงจะถึงเวลาของท่านอดีตนายก ทุกคนที่รู้ก็นับกันใหญ่ โล่งใจครบหกเดือนก็กันยา เลยเดือนเฉลิมฉลองบ้านเมืองจะได้ไม่วุ่นวายในช่วงนั้น ความนี้มีผู้รับรู้มากนะที่เป็นประจักษ์ ผล เดือนกันยา ครบเดือนที่6 จริง ๆ ท่านก็ต้องลงเหมือนที่น้องเห็นล่วงหน้า วันที่ปฎิวัติไปรับเขาช่วงบ่ายเลิกเรียน บอกวันนี้คุณแม่ว่างไปเดินเล่นห้างหาอะไรกินกันนะ เขาบอก ไม่ไปให้รีบกลับ ก็เลยถามเขาจะรีบกลับทำไมเพิ่งบ่ายสอง เขาว่า วันนี้ตอนพักทานอาหารตอนที่หนูเดินไปคอฟฟี่ทีเรีย ที่โรงเรียนหนูเห็นภาพทหารเต็มไปหมด ถือปืนยาว ๆ มีรถเหล็กคันใหญ่ ๆ (เขาเรียกไม่ถูก) เต็มไปหมดเลย หนูว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่แต่ไม่รู้ที่ไหน กลับเหอะ ขืนไปเกิดเราเจอตรงนั้นหนีไม่ทันไม่รู้นะแม่นะ ดิฉันก็บอก ไม่มีอะไรหรอกลูก ไม่เห็นมีข่าวอะไรเลย บ้านเมืองยังสงบดีนี่ ยังไงเขาก็ไม่ยอมไป จะกลับท่าเดียว เลยต้องตามใจ สุดท้ายประมาณทุ่มกว่ามั้งที่มีการปฎิวัติ ข่าวเพิ่งออก ทหาร รถถังเต็มไปหมดจริง ๆ อย่างเขาว่าล่วงหน้าไว้ และท่านอดีตนายกก็ลงจากตำแหน่งจริง ๆ ครบเดือนที่หกพอดี ชื่อเขาจึงเป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงที่ใกล้ชิดรู้จักกับดิฉัน เพราะทุกท่านก็มักคอยโทรมาถามไถ่กันอยู่เสมอ ๆ เรื่องบ้าน ๆ เมือง ๆ ขนาดเรื่องนากีส เขาว่านั่นแค่ตัวอย่างนะ วันศุกร์เขาบอกเดี๋ยวคัมมิ่งซูนจะมีภัยพิบัติแบบใหม่ไม่ซ้ำนากีสมาเป็นตัวอย่างเบาะ ๆ อีก คนเขาก็ถามจะเกิดที่ไหน เขาว่าถ้าไทยพ้นก็ประเทศใกล้ ๆ ไทยเพื่อนบ้าน ๆ นี่แหละ พอวันจันทร์ จีนตึกถล่ม คนที่เขาทราบเมื่อวันศุกร์โทรมากันใหญ่มีคนรู้จักคุณป้าเขาคนหนึ่งอายุเจ็ดสิบแล้วบอกคุณป้าเขาว่า โอ...ใครจะพูดถึงหลานคุณยังไงผมไม่รู้นะ แต่ผมนี่บอกคำเดียวเลย ผมนับถือเด็กคนนี้จริง ๆ สาธุ
เรื่องเล่าสู่กันฟังเล่น ๆ สบาย ๆ สไตล์ ศศิริยะ หาใช่เรื่องคุยโม้โอ้อวด อวดเก่งอวดลูกอวดอะไรสารพัดไม่ ถามมาก็ตอบไปให้แจ่ม ๆ จะได้ไม่ต้องอธิบายความซ้ำ เพราะมีแต่เรื่องจริงมาเล่า เรื่องอวดที่แต่งขึ้นไม่มีจ๊ะ สาธุ เรื่องแต่งคิดไม่ออก ปัญญาไม่มี จินตนาการไม่ล้ำเลิศ เพราะไม่ใช่นักแต่งนิยาย






หนังสือ ปาฏิหาริย์ แรงบุญ แรงกรรม...ใครว่าไม่มีจริง โดย ศศิริยะ
http://palungjit.org/showthrea...129821&page=30

 

**********************************************
ต้องขออภัยนะคะ ที่ยังอ่านไม่ครบ เยอะเหลือเกิน อาจขาดตกไปบ้างทั้งอ่านทั้งตอบ เพราะจะเลือกตอบที่ค่อนข้างจำเป็นตอบก่อนน่ะค่ะ เกรงใจเจ้าของเวป เปลืองพื้นที่เขาน่าดู (smile) ขออภัยนะคะ แล้วจะติดต่อกลับค่ะ

 

**********************************************
สาธุค่ะ ปัญหาเรื่องการปฎิบัติรบกวนถามหน้าเวปเลยก็ได้นะคะ ท่านอื่นจะได้ได้ความรู้ด้วย และเผื่อมีท่านกัลยาณมิตรท่านอื่น ๆ ที่มีภูมิปัญญาธรรมสูงๆเข้ามาช่วยชี้แนะ อาจได้ความรู้อะไรที่มากกว่าน่ะคะ

 

กว่าผมจะเห็นภาพหรือได้คำตอบมาแต่ละครั้งนี่ ผมต้องตั้งหน้าตั้งตาจับลมหายใจอย่างหนักเลยทีเดียว ยิ่งถ้ากำลังฟังเพลงหรือฮำเพลงในสมองอยู่ ยิ่งเหนื่อยเลยทีนี้ กว่าจะทำให้ใจสบาย ถึงจับภาพกสินอีกที

แล้วทีนี้ ภาพกสินที่จับได้ ก็ยัง เห็นบ้างหายบ้าง จนบ่อยครั้งก็ยังไม่รู้เลยว่า

ระดับฌาณที่เข้าถึงแต่ละครั้งนั้น ลึกพอที่จะทำให้จิตสะอาด ปราศจากกิเลศ เพียงพอที่จะได้คำตอบที่แท้จริง

ที่ไม่ใช่อุปปาทาน หรือยัง

บางที บ่อยด้วยซ้ำไป อุตส่าเข้าฌาณจนดิ่งลึก ใจนิ่งจิตสะอาด กิเลศเหลือน้อยพอที่จะได้คำตอบที่แท้จริงแล้ว

แต่พอถอนอารมณ์มาที่ อุปจาระสมาธิ ดันมีอุปทานแทรกอีกซะงั้น

บอกตรงๆ เพราะผมเป็นคนที่มีสมาธิทำนองนี้แหละ

จึงทำให้ตอนที่ยังบวชอยู่ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเสด็จมาให้คำแนะนำและเตือนบ่อยครั้งในหลายเรื่อง ในความฝัน




ผมว่าผมคงมีอุปปาทานไม่น้อยกว่า 90% แน่ๆ ในแต่ละครั้ง ผมคิดว่างั้น


......
อิๆ ตอบครั้งนี้ มีทั้งส่วนที่ผมพูดจริงและโม้ขึ้นมาเอง
ส่วนไหนจริง ส่วนไหนโม้ ท่านผู้แก่กล้า บอกกะผมทีดิ เพราะว่า
ส่วนที่ผมคิดว่าผมพูดจริง มันอาจจะเป็นแค่อุปปทานก็ได้
และส่วนที่ผมคิดว่าผมโม้ มันอาจจะเป็นเพียงเพราะผมขาดความมั่นใจตัวเอง

แค่นั้น

 

ผมก็เอาส่งเดชไป

ขออนุญาติเสนอหน้าให้คุณ Haruki เห็นหน่อย เหอะๆ
ปัญหาของคุณนี่ เนื่องจากคุณออกกำลังกายน้อย หรือแทบไม่ได้ออกกำลังกายเลย จึงทำให้ร่างกายและกล้ามเนื้อหลายส่วนเกิดเคลียด สมองจึงไม่ปลอดโปร่ง ทำให้บ่อยครั้งที่คุณพยายามทำตามขั้นตอนต่างๆที่เคยทำมา แต่ก็เข้าไม่ถึงฌาณสักที เหมือนประตูกลางสมองมันปิดกั้นอารมณ์ของคุณไม่ให้เลื่อนลอย

ขอเสนอหน้าแนะนำนิดหนึ่งว่า ถ้าเกิดอย่างนี้ขึ้น คุณควรจะลุกขึ้นมาเดินสบายๆจับลมหายไจไปด้วย ไม่ต้องภาวนาก็ได้ แต่ถ้าอยากภาวนา ให้ใช้ อาโล กสินัง เพราะเป็นกรรมฐานที่เด่นชัดที่สุดในสัญญาของคุณ
ทำไปสักพัก คุณอาจจะเห็นแสงเหมือนพระอาทิตย์ตอนบ่ายแก่ๆส่งแสงสว่างจ้า
คุณจะจับมาเป็นนิมิตเลยก็ได้ แล้วแต่สะดวก เพราะมันเป็นนิมิตจากสมาบัติเก่าที่เคยทำได้มาก่อนในชาติไหนไม่รุ้ล่ะ

แต่ถ้าที่ผมพูดมา มันคนละเรื่องกะที่คุณอยากจะถามน้องเค้า

ก็ซอรี่ล่ะเด้อ พ่อแม่พี่น้อง ผมแค่เสนอหน้ามานิดหน่อย เหอะๆ

 

ขออนุญาต รบกวนยืมกระทู้ของพี่ศศิริยา หน่อยนะครับ^o^

คุณ ซานต้าครับ, แล้วไม่ทราบว่าที่เห็นคุณบอกว่าตามน้องเค้าไปเที่ยวมา นี่อาจเป็นอุปทานด้วยหรือเปล่าครับ? หรือตอนตามน้องเค้าไปโดยเข้าถึงฌาณ4ครับ??--(ตั้งข้อสันณิฐานจากความรู้สั้นกว่าหางอึ่ง)--
ขอบคุณครับ

 

ขออนุญาตต่ออีกสักหน่อยเถิดครับ เผอิญเห็นคุณแนะนำ คุณ haruki ผมละกลั้วกลัวว่าจะมาถามอะไรกันแถวนี้ แต่เอา....(--วะ--ขอโทษครับที่ไม่สุภาพ)เป็นไงเป็นกัน ขอลองถามคุณซักนิด จะโดน...ก็ยอม

วาบๆ ครับ จบครับขอแค่นี้บอกแล้วว่ากลัวโดนสวด! ประมาณไหนช่วยแนะนำด้วยครับ??? ขอบคุณครับ

 

อาจจะอุปปาทานก็ได้

ไม่เคยบอกว่าตามน้องเค้าไปเลย ^^" ผมแค่ลองเช็คดูว่าน้องเค้าไปไหนบ้าง มีที่ไหนบ้างที่ไปได้แต่ไม่ค่อยได้ไป ที่ไหนบ้างไปได้แต่ไม่ไป หรือที่ไหนบ้างไปไม่ได้เลยไม่ได้ไป อะไรทำนองนี้ แล้วก็เสนอแนะให้หลายๆท่านลองไปเที่ยวกะน้องเค้าดู
ก็แหม ถ้าสมาธิผมมั่นคงเป็นชั่วโมง คงพาน้องเค้าไปไหว้พระท่านแล้วแหละ ก็น้องเค้าออกจะสวย เฮ่อๆๆๆ เผื่อฟลุ๊ค

เวง เผลอหัวงูอีกแล้วสิผม >.<

 

ขอมั่วอีกสักเพลา บัดเดี๋ยวนี้ อิๆ

ผมรู้สึกว่า ของคุณ จะมี วิจิกิจฉา คือความสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นมามากไป เช่นว่า
ไอ้ที่เห็น ได้ที่ได้คำตอบมา มันจริงเร๊อ เราคิดไปเองรึเปล่าว๊า อะไรงี้ แนะนำง่ายๆแต่ได้ใจความแม่นยำสุดๆว่า
ขอบารมีพระพุทธเจ้ามาช่วยได้ทันทีเลยครับ

ผมยังจำได้ จากเทปสอน ฉฬภิญโญ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่าน มีส่วนหนึ่งกล่าวว่า
"ถ้ายังไม่เก่ง อย่าพึ่งไว้ใจตัวเอง ให้ถามเอาเลย ความจริงพวกที่เก่งๆอภิญญา ไม่มีใครเขาใช้ความรู้สึกตัวเองสักคน เขาถามเอาทั้งนั้น
และคนที่เก่งๆจริงๆ เขาจะมุ่งไปขอคำตอบจากพระพุทธเจ้าโดยตรง เพราะท่านคือองค์สัพพัญญู รู้ทุกอย่างจริง ไม่มีอุปปาทานหรือมารมาแทรก"

แหม คุณติดขัดแค่จุดเดียวเอง เลยนะเนี่ย ถ้าเข้าใจจุดนี้ คุณก็ข้ามสมาถะ เข้าวิปัสนาได้เลย

 

ขอบคุณครับ จะพยายามลองที่คุณแนะนำดูครับ ว่าแต่ว่า รอยต่อสมถะกับวิปํสนา นั้น อยากทราบว่าถ้าจะเรียกตาม ฌาณ(ได้มั๊ย) หรือไม่เกี่ยวกันครับ? ว่าน่าจะอยู่ประมาณระดับไหน ผมละขนลุกเล็กน้อย ตามcommentที่คุณบอกมา (ไม่รู้ชมหรือเปล่า เพราะไม่รู้ขั้นไหน ก็นั่งมันไปเรื่อย ด้อยศึกษาด้านอักษร) รบกวนเป็นทางpm ก็ได้ครับ เกรงใจพี่เค้าครับ (นี่ขนาดเกรงใจนะเนี่ย ^0^)

 

ขอบคุณที่ถามคำถามนี้

คงไม่PM นะครับสำหรับคำตอบนี้ เพราะน่าจะเป็นประโยชน์กะท่านอื่นๆบ้าง ไม่มากก็น้อย

รอยต่อ สมถะ กับ วิปัสสนา ต่างกันตรงที่ ความต้องการในการพิจารณา คือ
สมาถะนั้น จะเข้าใจได้ว่า อะไร๊อะไรก็ทุกข์ มองเห็นทุกข์ จึงเป็นสมถะ
ส่วน วิปัสสานั้น => ทุกข์ชีวิตมีทุกข์ ใช่!!! แต่ ความทุกข์ ความสุข ความทั้งทุกข์และสุข ความทั้งไม่ทุกข์และไม่สุกข์ ต่างก็ไม่แน่นอน เดี๋ยวเป็นเดี๋ยวหาย พอหายไป ก็ตามตัวไม่เจอ แล้วอันใหม่ก็เข้ามา ปั่นหัวเราสักพัก ก็หายไป หาไม่เจออีกเช่นกัน

แต่การที่จะข้ามจากสมาถะไปวิปัสนานั้น ไม่ใช่ ระดับของฌาณ และ ไม่ใช่การบังคับให้คิด ว่าต้องทุกข์นะ ต้องไร้ตัวตนนะ ไม่ใช่อย่างนั้น

เมื่อคุณทำสมาถะ จนจิตสะอาดพอ ไม่ว่าจะฌาณระดับไหนก็ตามแต่ เมื่อถอนอารมณ์มาอยู่ที่อุปจาระสมาธิ
กรรมเก่าจะเป็นตัวกำหนดความคิดในใจคุณเอง คือ
ถ้ากรรมดีเยอะ มันก็จะผลักให้คุณคิดถึงความไม่เที่ยง และความว่างเปล่า เป็นวิปัสนา หรือไม่ มันก็จะผลักให้คุณหวนคิดถึงคำสอนบองครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นนักปฏิบัติตามคำสอนพระพุทธเจ้า
แต่ถ้ากรรมชั่วดันเสนอหน้าเข้ามาตอนนั้น มันก็อาจจะทำให้คุณคิดถึงน้ำหวาน หรือเบียร์เย็นๆแก้คอแห้ง คิดถึงภาระที่ต้องทำในแต่ละวัน และอื่นๆ

อย่าไปบังคับใจมากเกินไปครับ จะเคลียด ค่อยๆทำไป วันนี้เลวกว่าเมื่อวาน
พรุ่งนี้อาจจะแย่กว่าวันนี้
ก็ชั่งมัน จำคำของหลวงพ่อท่านว่า"เราจะสะสมความดีกัน" สะสมไปเรื่อยๆ

 

ขอบคุณอีกครั้งครับ คุณซาตาน(ขออภัยที่ดูชื่อคุณเร็วไปหน่อย เลยอ่านผิด) ครับ, เรียบๆง่ายๆดีครับพอจะนำไปลองปฏิบัติดูได้ครับ บางทีพออ่านศึกษาเองจากที่พระ/ฆารวาส ที่ท่านเขียน เช่น นาม รูป อรูป เวทนา?!?!? โอย..เลยครับ ผมคงด้อยปัญญาจริงๆ แต่ถ้ามีเป็น chart ประกอบ กับ ไปศึกษากันแบบสดๆ อาจจะทำให้เขาที่ยาวๆ สั้นลงหน่อย/ โผล่จากตมขึ้นมาบ้าง อนุโมธนา สาธุครับ thanks again kub

 

ฝากด้วยคนนะค่ะ คุณศศิริยะ Chaiyakarn16@yahoo.cm
อยากให้ช่วยเหมือนกันค่ะ