เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ขอบคุณคุณจินต์นะครับ สำหรับสูตรชาปรับธาตุ 4 ดื่มแล้วแข็งแรงบึกบึนแน่นอน อิอิ (f)

คำถามที่คุณ zipp ที่ว่า

พี่นักเขียนเคยฝันรู้สึกถึงตัวตนของพี่นักเขียนอีกคนที่อยู่บนเส้นทางที่พัฒนาไปเป็นอ.โนวา อนาลัย หรือเปล่าครับ? และตัวตนบุคคลนั้น ถ้านับตามเวลาของโลก ณ ตอนนี้ ก็กำลังมีชีวิต/ดำเนินชีวิตอยู่พร้อมๆ กับพี่นักเขียนด้วยใช่หรือไม่

โดนใจมากๆ เป็นคำถามที่ผมรอคำตอบอยู่เช่นเดียวกัน เยี่ยมเลยครับ

หากคุณ mead จัด meeting เมื่อไหร่ ถ้ามีเวลา อาจจะได้เจอกันพร้อมๆกับเพื่อนห้องวิทย์นะครับ (smile)



ขอบคุณพี่นักเขียนสำหรับคำตอบที่ชัดเจนมากๆครับ

ผมใช้คำว่าบุคลิกภาพ กับ นิสัยใจคอ มาปนกัน ตอนนี้เข้าใจชัดเจนแล้วครับ ต้องขออภัยด้วยนะครับ

ผมสังเกตว่าบางทีเราก็ติดกับความเชื่อ จังหวะที่ติดอยู่ก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน จนกว่าจะรู้ว่าเป็นความเชื่อ ก็ต่อเมื่อความเชื่อนั้นเริ่มสั่นคลอน

ตอนนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจกับ ความปราถนาอันลุ่มลึกของจิตวิญญาณเลยครับ

ในตอนเด็กๆประมาณซัก 5-6 ขวบ ที่บ้านจะถามว่าอยากเป็นอะไร ผมจะตอบอย่างไม่ลังเลเลยว่า อยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ ประดิษฐ์สิ่งโน้น สิ่งนี้ขึ้นมา

พอเริ่มโต ก็รับเอาความเชื่อ ความคาดหวังของสังคมเข้ามา จนกลายเป็นแนวคิดในการดำเนินชีวิต ทำให้ความต้องการในวัยเด็กถูกทำให้เบี่ยงเบนไป จะเอามาผสมกันจนคิดว่านั่นเป็นความต้องการของตนเอง (cry)

พอโตขึ้นมาก็ดำเนินชีวิตมาตามความต้องการตรงนี้ แต่แล้วสิ่งที่เลือกเรียนที่คิดว่าถูกต้อง ที่พยายามจนสอบเข้าไปเรียนได้ ก็ไม่ได้ตอบสนองความต้องการของตนเอง สุดท้ายสิ่งที่เรียนจบมา ก็ไม่ได้นำมาใช้ในการประกอบอาชีพปัจจุบัน ทั้งๆที่จบมาแล้วมีงาน และเงิน รองรับที่แน่นอน แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะทิ้งมันไป

ถึงแม้ในตอนนั้นจะยังไม่ทราบว่า ตนเองต้องการอะไรกันแน่ แต่ก็ตอบได้แค่ว่า ตนไม่ชอบอะไร แล้วก็เลือกอาชีพที่ตรงข้ามกับความไม่ชอบของตนเอง
ซึ่งปัจจุบันก็พอใจกับสิ่งที่ทำอยู่ (i)

แต่ถ้าถามว่า ความปราถนาลึกๆที่ยังอยากทำนั้นคืออะไร ก็ยังตอบไม่ได้ชัดเจนครับ

เมื่อคืนผมก็เลยตั้งใจว่า คืนนี้ขอฝันในความปราถนาในใจของตัวเอง ว่าควรจะเติมเต็มไปในทิศทางไหน เพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผม ที่ต้องหาให้พบ

สิ่งที่ฝันจะเป็น 2 ทางเลือก คือ
1.เป็นหมอที่ไม่ดี 55-ทางเลือกนี้ เป็นสิ่งที่ทางบ้านคาดหวังไว้ตอนแรก แต่ผมปฎิเสธอย่างชัดเจนว่า ไม่เลือกทางนี้ ถ้าทำก็คงเป็นหมอที่ไม่ดีนัก แต่ความของที่บ้านก็ได้รับการเติมเต็มโดยพี่น้องของผม (ซึ่งพี่สาวผมมีบุคลิกภาพตรงนี้ได้ แต่น้องสาวทำตามความต้องการของที่บ้าน แต่ปัจจุบันกลับรู้สึกว่า ทำไปวันๆ แต่รู้ความต้องการของตนเอง อยู่อย่างนึงที่ได้ทำ คือ เรียนร้องเพลง และไปร้องในทุกๆที่ที่มีโอกาส 55)

2.เป็นพระ ติดตามคุรุที่นับถือไป โดยอยู่ทางนี้เพื่อศึกษาปฎิบัติวิชาในสายต่างๆ แล้วส่งแฟนไปเรียนต่อ-ตรงนี้เคยอยู่ในความคิดในเส้นทางอดีตของผม ปัจจุบันไม่ได้คิดจะเดินตามเส้นทางนี้แล้วครับ

ซึ่ง 2 ทางนี้ คงไม่ใช่เส้นทางที่ผมเลือกที่จะเดินไปแน่นอน

เห็นด้วยกับพี่นักเขียนครับ ประโยคที่ว่า

"จิตวิญญาณที่มาถือกำเนิดเป็นร่างกายเนื้อหนังทั้งหลายไม่ได้มาถือกำเนิดด้วยหน้าที่ หากแต่มาถือกำเนิดด้วยความปลื้มปิติที่จะเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์ด้วยการเลือก ด้วยความปรารถนาที่จะเผชิญกับความท้าทายในทิศทางที่เป็นเอกลักษณ์ เพื่อการเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์อย่างไม่มีวันสิ้นสุด วัตถุประสงค์ของระบบรวม คือการเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ เพื่อการค้นพบต้นกำเนิดที่แท้จริงของมัน หรือค้นพบความเป็นหนึ่งเดียวของมัน แต่การค้นพบความเป็นหนึ่งเดียวของหน่วยย่อยของจิตวิญญาณก็ไม่ใช่จุดจบ และไม่ได้เป็นไปเพื่อการกลับคืนสภาวะอันเป็นหนึ่งเดียวตามเดิม ในทางตรงกันข้าม-มันเป็นไปเพื่อการแตกแขนง หรือการแตกตัวต่อไปอีกอย่างกว้างไกล-ไม่มีวันสิ้นสุด(rose)"

หากเราคิดว่าเป็นหน้าที่ คำพูดนี้จะมาจากความเชื่อของเราเอง ซึ่งไม่ได้มาจากความปราถนาลึกๆของเราเอง (f)

แต่ที่แน่ใจอย่างนึงในการที่ตอบสนองความปราถนาในใจก็คือ เมื่อเห็นตัวผมเองอยู่ในสิ่งที่คุณ mead ทำ การที่ได้ทำ spa meditation การสร้างจานบิน การได้ไปเรียนทำกังหันลม หรือการคิดประดิษฐ์สิ่งต่างๆขึ้นมานั้น ทั้งด้านวัตถุที่ไฮเทค และการสร้างสรรค์งานศิลปะต่างๆขึ้นมา ผมรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ผมอยากจะทำมากๆ ถึงแม้ในปัจจุบันเส้นทางนี้ อาจจะไม่ใช่เส้นทางที่สามารถเลือกเดินได้

ส่วนเส้นทางที่ควรจะเดินไปเพื่อตอบสนองความปราถนาลึกๆของตัวเอง ก็ยังไม่พบจากในความฝันครับ (cry)

ขอระบายหน่อยนึงนะครับ พอดีเห็นคำตอบของพี่นักเขียน มันโดนใจมากๆครับ (smile)

 

นั่นสิครับคุณเซลล์ เชื่อว่าหลายคนจะพบว่ามีสิ่งที่เรารักจะทำแต่กลับไม่ได้ทำ...
ผมก็เหมือนกันล่ะครับ ฝันจะเป็นนักบินอวกาศ นักประดิษฐ์ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็พบด้วยเหตุ-ผลหลายประการว่าเป็นไปไม่ได้แน่ แล้วก็มาพบอีกทีว่าเราก็สามารถสร้างฝันจากจินตนาการได้นี่นาก็ทำสิ่งที่อยากทำซะเลย อย่างน้อยๆก็ทำให้เรารู้สึกว่าได้สร้างได้ทำด้วยตัวเราเองแล้ว..ส่วนมากจะทำโมเดลขึ้นมาเองครับ ทั้งยานอวกาศ spaceship กระสวยอวกาศ ยานอะพอลโล่ เครื่องบินเจตลำเล็กๆ เลยได้เป็นทั้งนักประดิษฐ์และนักบินไปพร้อมๆกัน อิอิ

ก็เลยชอบที่จะทำของพวกนี้มาเรื่อยๆ บางทีก็ส่งไปประกวดบ้าง ทำเป็นฉาก Diorama ซ่อนไฟ ใส่กลไกอย่างที่ต้องการ..ก็เลยสนุกครับ อยากทำอะไรก็ทำได้..บางครั้งก็สนุกกับการเห็นคนอื่นทำด้วย เพราะหลายอย่างเราก็ทำไม่ได้ทั้งหมด เหมือนที่คุณเซลล์บอกนะ เราสามารถเติมฝันจากประสบการณ์คนอื่นๆได้อีกเส้นทางนึงครับ..หากเกิดความรู้สึกร่วมไปกับเค้าด้วยก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่..วันนึงข้างหน้าเราก็ยังทำอะไรที่จะต่อเติมความฝันได้อีกมาก คิดได้แบบนี้ก็สบายใจครับ..(ตอนนี้นึกอยากต่อเรือยอร์ทลำใหญ่ๆสักลำแล้วสิครับ..)

ในที่สุดพบคำตอบอีกอย่างนึงครับว่า การจะสร้างสรรค์อะไรก็ตามต้องมีความมุ่งมั่นสูงพอ หากมีความพยายามจริงๆสำเร็จแน่นอนครับ ยกตัวอย่างเรื่องเขียนรูปบางคนกว่าจะประสบผลได้ในผลงานที่ดูเหมือนง่ายๆ เห็นเวลาเค้าทำงานนะครับเค้าศึกษาค้นคว้าลงรายละเอียดมากกว่าที่เราคิดหลาย 10 เท่า ฝึกฝนเคี่ยวกรำกันทั้งชีวิตกว่าจะพัฒนาผลงานออกมาจนสมบูรณ์แบบและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้เราได้เห็นกัน..วิธีทำหลายขั้นตอนครับ..แต่เพราะความทุ่มเทและความรักที่จะทำผลงานนั้นเป็นเรื่องสำคัญที่สุด บางครั้งเวลาจะยาวนานขึ้นเพราะเราแทบจะลืมเรื่องเวลาไปชั่วขณะครับ..

 

พูดถึงความฝันจินต์อยากเป็นมากที่สุดคือศิลปิน นักวาดรูป นักร้อง นักดนตรี นักเขียน สถาปนิก ทหาร ในความฝันมักจะเห็นตัวเองทำหน้าที่นั้นเสมอ อาจจะเป็นในอีกเส้นทางหนึ่งของความเป็นไปได้ แต่ตอนนี้จินตวดีกำลังทำทุกวิธีเพื่อดึงดุดมันทั้งหมดมาสู่เส้นทางความเป็นไปได้ที่จินตวดีกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ ยกเว้นทหาร สงสัยจะแก่เกินแกงซะแล้วสิ

 

ต่อเรือลำใหญ่เสร็จแล้วก็รวบรวมพวกเราแล่นไปเมกากันนะ คุณมี๊ด ไปเซอไพรส์คุณนักเขียนกัน อิ อิ(smile)

 

(smile)
555 เรือลำนี้จะไปถึงฝั่งเมกาป่าวไม่รู้นะ อิอิ
(เกือบได้ไปกับหลวงพี่เซลล์แล้ว..)

 

สมาชิกที่นี่ใหม่เสมอครับ ไม่มีวันเก่า อิอิ
คุณ ณ.ฝันอยากเป็นอะไรครับ? มาสานฝันและจินตนาการให้เป็นจริงด้วยอีกคนนะครับ

 

อาตมายังไม่กล้านั่งเรือจำลอง หรอกโยม mead เกรงว่าจะไปไม่ถึงฝั่งอเมริกา
ต้องลองดูผลงานก่อน ถึงจะมั่นใจได้ จะได้พากันไปหมดทั้งห้องวิทย์เลย อิอิ

เห็นด้วยกับคุณ mead เลยครับว่า แค่เราเห็นสิ่งที่เราคิดฝันไว้ในตัวตนอื่น ก็ดีใจแล้วครับ เหมือนกับเราได้ทำสำเร็จเช่นเดียวกันครับ

ตอนนี้ผมก็กำลังดูความฝันที่ต้องการจะเป็น ในตัวคุณจินตวดี และเพื่อนๆทุกคนอยู่ครับ (f)

 

คนเยอะดีจังนะครับกระทู้นี้(smile)

 

โอ้..โฮ วันนี้ ห้องวิทย์ อบอุ่นจริงเลย สมาชิกมากหน้า หลายตา

เห็นคุยกันเรื่อง ฝันอยากเป็นอะไร..อิอิ ขอคุยด้วยค่ะ
ตอนเด็ก...เวลา ผู้ใหญ่ ถาม "โตขึ้น หนูอยากเป็นอะไร" น่าจะเป็นคำถาม ยอดฮิต ประจำวัย เพื่อ ดูจินตนาการ ของเด็กๆ เพราะเด็กๆ มักจะคิด และปรารถนาจริงๆ ยามนั้นๆ


ซึ่ง เดรด คิดว่า ทุกคน คงเคย ได้พบเจอ คำถามแบบนี้ มาแล้วทั้งนั้น...
เดรด อยากเป็นเยอะไปหมด คือ เห็น ใครเป็นอะไร แล้ว เท่ห์ เก๋ ก็อยากเป็น หมอ แอร์โฮสเตส นักร้อง นักดนตรี ศิลปิน ช่างภาพ...ฯลฯ(โฮะ โฮะ...โลภ ดีจริงๆ) โต มาหน่อย อยากเป็นสายลับ อีกแล้ว(คงดูหนังมาก) บางทีอยากเป็นจอมยุทธ (เริ่มเพ้อเจ้อ..อิอิ)


สรุปแล้ว อยากเป็นไปหมด...ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ชอบเป็นชีวิต จิตใจ จริงๆ น่าจะเป็นพวก งานฝีมือ เย็บปักถักร้อย พวกงาน hand made ต่างๆ (หุหุ..ไม่ได้เข้ากับ บุคคลิกเล้ย...แต่ใจ มันรักอ่ะ) เวลา ทำงานพวกนี้ ไม่เคยคิด...แบบ จะทำไปเรื่อยๆ ส่วนความคิด จะล่องลอยไปไหน ไม่รู้ เหมือนเล่านิทานให้ตัวเองฟังอยู่ มือ ก็ทำไปเรื่อยๆ แยกส่วน กันยังไงไม่ทราบค่ะ ตัวตนภายใน ทำหน้าที่จดจ่ออยู่กับงานประดิษฐ์ พวกนี้ ส่วน ความคิด กลับ คิดไปเรื่อยๆ แต่ไม่แปลกแยกนะค่ะ ไม่ตีกันด้วย...มีความสุขดี


เออ...มันจะเข้า ข่าย ไม่มีสติจดจ่อ กับงาน..รึเปล่า ไม่ทราบได้ ความคิดปรุงแต่งไปเรื่อยเปื่อย แต่มือ ก็ทำงานประดิษฐ์ ไป ไม่หยุด...แต่ มันเพลินจริงๆนะค่ะ ...รู้สึก ปลดปล่อยด้วย เป็นโลก ส่วนตัว ที่ชอบมากๆ


เดรด เขียนอะไร ให้ งง กัน รึเปล่าค่ะ...เล่าให้ฟังเฉยๆ นะค่ะ (อย่าคิดมาก..อิอิ)(smile)

 

อืม เอามาจากอ.ปริญญาหรือเปล่าครับ เหมือนคุ้นๆ จากในซีรีย์จิตจักรวาลนะครับ อิอิ

ผมเชื่อว่า ถ้าเราใช้เทคโนโลยีในทางที่สร้างสรรค์ ไม่ก่อให้เกิดกิเลสและไม่ได้สร้างจากกิเลส เมื่อนั้นก็คงมีสิ่งประดิษฐิ์ดีๆ เกิดขึ้นมากมายแน่ครับ

ทุกวันนี้เวลาแกะกล่องที่มีพลาสติกหุ้มออก ผมมักนึกเสมอว่า พลาสติกที่เอามาหุ้มของเนี่ย life cycle มันสั้นจัง ไม่คุ้มกับที่มันสามารถอยู่ได้เป็นร้อยๆ ปีเลย สำหรับพวกสิ่งของที่มี life cycle สั้นๆ เนี่ย เราน่าจะหาเอาสิ่งอย่างอื่นมาใช้แทนนะ กระดาษโบรชัวร์ก็เหมือนกัน หยิบแป๊ปเดียวก็ทิ้งแล้ว

 

พี่ Mead ยิงคำถามแบบนี้ตอบยากจริงๆ
คำตอบของ ณ. อยู่ในแต่ละช่วงเวลา ไม่เหมือนกันสักคำตอบ
ณ.อดีตก็คำตอบหนึ่ง
ณ.อนาคตก็คำตอบหนึ่ง
ฉะนั้นคำตอบ ณ.ปัจจุบันเวลานี้ ก็จะกลายเป็น ณ.อดีตในวินาทีถัดไป
ความฝันเต็มไปหมด มากมาย จินตนาการไม่มีวันหยุดค่ะ
แต่สิ่งที่ชอบมากกว่าในทุกแขนงคือศิลปะ แต่จะว่าไปในทุกแขนงวิชาต่างก็มีศิลปะสอดแทรกอยู่เสมอ
สรุป ณ.ชอบความงดงามของศิลปะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นดนตรี กวี จิตกร ปฎิมากร สถาปนิก
หัตถกรรม ช่างภาพ การคิดการค้น และทุกเรื่องที่ใช้ความคิดและจินตนาการ
รวมถึงธรรมชาติที่สร้างสรรค์ได้ไม่รู้จบ
รู้สึกว่าสนุกค่ะ และ ณ.ก็มั่นใจว่าทุกคนในห้องนี้ต่างก็หลงใหลในศิลปะกันทุกคนแน่นอน

 

จินตวดีว่าจินตวดีเจอความฝันอื่น ๆของตัวเอง ในตัวเพื่อน ๆ ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นนักออกแบบ นักเขียน ศิลปินแขนงต่าง ๆ งานประดิษฐ์หัตถกรรม เกษตรกรรม ช่างภาพ โปรแกรมเมอร์ นักร้อง ฯลฯ สิ่งหนึ่งที่รู้ก็คือ แม้บางอย่างตัวตนของเราร่างนี้แม้นจะมีใจรักแต่ก็ยังไม่ได้ทำ แต่อย่างน้อยก็ได้ทำสำเร็จลุล่วงไปเรียบร้อยแล้วโดยตัวตนอื่นในร่างอื่นที่เป็นจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ทั้งหลาย ซึ่งความสามารถนี้ ความรู้สึกของการได้ทำสามารถถ่ายทอดผ่านจิตวิญญาณได้เสมอในความฝัน คุณเดรคพูดถึงงานแฮนดิคราฟท์แล้ว ถักโครเชต์เป็นไหม

 

เสริมหน่อยนึง คือไม่ได้หมายความว่าจะอยู่ในเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เดียวกันนะครับ อาจจะอยู่คนละเส้นทาง เหมือนว่าคนละมิติประมาณนั้น แต่เทียบว่าเวลาในมิตินั้นตรงกับมิตินี้

ช่วงนี้คุยเรื่องความฝันเลยเอามั่ง ตอนเด็กไม่รู้สึกอยากเป็นอะไรเลยครับ แต่รู้สึกอยากรู้นั่นอยากรู้นี่ รู้สึกอยากทำนั่นทำนี่ มากกว่า

แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายจะมีความรู้สึกอยากประดิษฐิ์โน่นนี่กันเป็นปกติหรือเปล่า เพราะผมก็คิดอยากจะทำหุ่นยนต์เหมือนกัน แต่ตอนนี้ถ้าจะทำคงได้แต่ทำหุ่นยนต์จากตัวต่อเลโก้ล่ะมั๊ง แต่ก็ถ้าเก็บความคิดที่จะทำไว้ในใจ และพยายามที่จะทำจริงๆ ซักวันก็คงต้องทำได้แหล่ะนะ ไม่ต้องเป็นหุ่นที่ดูเลิศหรูหรอก แค่เดินได้ก็พอแล้ว

พูดถึงแรงบันดาลใจอยากทำหุ่นยนต์ก็เลยขอยกตัวอย่างเรื่องนึงกับคนที่ทำหุ่นยนต์โดยที่ไม่ได้จบมาจากสายช่าง แต่อาศัยความชื่นชอบล้วนๆ



บุคคลนี้ชื่อว่า I-Wei Huang ครับ เป็นศิลปินแอนิแมเตอร์ ผู้มีความชื่นชอบจักรกลไอน้ำเป็นชีวิตจิตใจ



ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีความรู้ทางด้านเทคนิคมากมาย แต่ด้วยความชื่นชอบส่วนตัว เขาจึงใช้เวลาว่าง ศึกษาค้นคว้า เพื่อสร้างผลงานศิลปะที่กลายเป็นสิ่งประดิษฐ์น่าทึ่งออกมามากมาย ไม่ว่าจะเป็น รถจักรกลไอน้ำตีนตะขาบ หรือจักรกลไอน้ำที่ใช้ขับเคลื่อนให้เดินได้ด้วย 4 เท้า เป็นต้น ผลงานแต่ละชิ้นเกิดจากการใช้จินตนาการของเขาผนวกเข้ากับความรักในจักรกลไอน้ำ และความอุตสาหะในการเสาะหาชิ้นส่วนต่างๆ ที่สามารถนำมาสร้างความฝันของเขาให้กลายเป็นความจริงขึ้นมาได้เป็นผลสำเร็จ

<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xylzN6J2N4s&hl=en"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/xylzN6J2N4s&hl=en" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="344"></embed></object>

นอกจากจะสร้างผลงานที่เป็นจักรกลไอน้ำแล้ว เขายังได้ให้ความสนใจกับหุ่นยนต์ที่มีรูปร่างแปลกๆ แต่สามารถเคลื่อนไหวได้ราวกับสิ่งมีชีวิต โดยใช้รีโมทควบคุม ซึ่งเจ้า SwashBot หุ่นยนต์หน้าตาประหลาดที่เห็นในรูป เป็นผลงานที่ประกอบด้วยชิ้น ส่วนการทำงานที่เรียบง่าย แต่ได้ใจมากๆ โดยใช้เซอร์โว 3 ตัว และแบตเตอรี่แบบ AA 4 ก้อน ดวงตา LED สีแดง ส่วนควบคุมทั้งหมด ซ่อนอยู่ในหัวของมัน และใช้รีโมทของเฮลิคอปเตอร์บังคับวิทยุเป็นตัวควบคุม



<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/NoICzQpVCeA&hl=en"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/NoICzQpVCeA&hl=en" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="344"></embed></object>

<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/pjZpbMR7VhU&hl=en"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/pjZpbMR7VhU&hl=en" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="344"></embed></object>

ถ้าดูในเวปของเค้า จะมีหุ่นอีกหลายตัวเลยทีเดียว

credit: dailygizmo

<hr>
ส่วนตัวบางทีก็อยากลองทำโน่นทำนี่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไปได้วิธีสร้าง touch pad โดยใช้แค่แผ่นกระดาษ, กระจกกรอบรูป, กล่องกระดาษ และกล้องเวปแคม แค่นี้ก็ทำได้แล้ว เห็นแล้วอยากลองทำดูบ้างจัง

 

บางครั้งคำว่ากิเลส กับความปราถนา เป็นคำที่ใกล้กันแต่ไม่เหมือนกันครับ
ตามความเข้าใจของผม กิเลสจะมาคู่กับความคาดหวังเสมอ ถ้าทำไม่ได้ตามความคาดหวังก็จะทุกข์ทันที
แต่ความปราถนาจะตรงข้าม คือ อิสระจากกิเลส และความคาดหวัง

เห็นด้วยกับคุณ zipp ครับ การสร้างสรรค์สิ่งหนึ่งขึ้นมา ไม่น่าที่จะต้องทำลายอีกสิ่งหนึ่ง ควรที่จะเดินไปด้วยกันในทางสร้างสรรค์ แต่มองอีกมุมนึง การสร้างสิ่งหนึ่ง แล้วทำลายอีกสิ่งหนึ่ง ก็เหมือนเป็นครูให้กับ การสร้างสิ่งหนึ่ง แต่ไม่ได้ทำลายสิ่งหนึ่งเหมือนกัน

 

เห็นด้วยกับคุณจินต์ ค่ะ ที่ว่าเราเห็น ความฝันต่างๆที่เราอยากเป็น ในตัวเพื่อนๆ และถูกทำให้บรรลุ ไปแล้ว จากตัวตนอื่น ในเส้นทางเป็นไปได้อื่น

เดรด ถักเป็นค่ะ เคยถัก ผ้าคลุมเตียงใหญ่ๆ ด้วย(ผลงานชิ้นโบว์แดง) เพราะมันใหญ่มาก ใช้เวลานานมาก ทั้งๆที่ปรกติ จะเป็นคนที่ไม่เคยมีเวลาว่าง ทำได้ขนาดนี้

คุณจินต์ ชอบถัก โครเชต์ เหรอค่ะ เดรดมีหนังสือ แบบสวยๆ ยืมไปดูได้นะค่ะ..เดรด ชอบงาน ประเภทนี้หมดเลย ครอสติส patch work ร้อยลูกปัด..ฯลฯ (หุหุ...อุปกรณ์พวกนี้ รกเต็มบ้านเลย)

 

น่าจะเป็น ลักษณะของ สิ่งที่ตรงกันข้าม ที่จะเรียนรู้ ซึ่งกันและกัน เช่น

การสร้าง(เรียนรู้ที่จะทำให้เพิ่มขึ้น)ตรงข้ามกับ การทำลาย(เรียนรู้ที่จะทำให้ลดลง)
การให้(เรียนรู้ที่จะแบ่งปัน) ตรงข้ามกับ การรับ(เรียนรู้ที่จะเก็บไว้)
ความรัก(เรียนรู้ที่จะเข้าใกล้) ตรงข้ามกับ ความเกลียด (เรียนรู้ที่จะผลักไส)

ทุกอย่าง เป็นไปเพื่อ ก่อให้เกิด ความสมดุลย์ ทั้งสิ้น

 

ที่น้องเดรคพูดนี่ พี่จินต์ชอบหมดเลย โดยเฉพาะโครเชต์กับครอสติช แต่เสียดายติดตรงเป็นคนจับจด ไม่ค่อยพยายามเท่าไร ในขีวิตเคยถักเสื้อโครเชต์แบบง่าย ๆ แค่ 3 ตัวเอง (ง่ายมาก ๆ คือไม่มีลายพิเศษใด ๆ เลย) ส่วนครอสติชนี่ปักได้อันเล็ก ๆ ไม่กี่อันเลย พอผืนใหญ่นี่เลิกพูดเลย แต่มีแบบเยอะนะสะสมเป็นเล่ม ๆเลย เพราะชอบมาก โดยเฉพาะภาพวิวสวย ๆ อยากปักมากแต่เสียดาย ความขี้เกียจมีมากไปนิดนึงอ่ะ แต่ถ้าอ่านหนังสือ กับทำสมาธิล่ะก็ สู้ตาย เท่าไรเท่ากัน

 

วันนี้ พริสซิลล่าหายไปไหนเนี่ย คิดถึงจัง เธออยู่หนาย.....ยยยย

 

หุ่นยนต์ตัวนี้น่ารักดีนะครับคุณซิปฯ แค่ทำให้เค้าเดินได้ก็เก่งแล้วครับ
ทำให้นึกถึงเจ้าหุ่น No. 5 ในหนังตลก-ไซไฟเรื่องนึง (Shot Circuit)
ที่ออกแบบให้เป็นหุ่นยนต์รบ แต่เกิดสนใจเรียนรู้ที่จะเป็นมนุษย์
เพราะไฟฟ้าเกิดลัดวงจรขึ้น..เค้าเลยหัดเต้นรำ-ร้องเพลง-ดู TV-ขับรถแบบมนุษย์ซะเลย..
อาจจะเคยดูกันนะครับหนังเก่าหน่อย
โลกของหุ่นยนต์ ถ้าทำออกมาเป็นแบบชีวกลไกได้นี่คงมีประโยชน์ไม่น้อยครับ
เป็นชิ้นส่วนอะหลั่ยที่สมบูรณ์คล้ายมนุษย์ทดแทนร่างกายที่เสียไปจากอุบัติเหตุได้ด้วย
จินตนาการแนวนี้ชอบซะด้วยสิครับ เชื่อว่ากำลังมีคนคิดทำอย่างจริงจังกันอยู่ครับ
( ชอบเอาหุ่นยนต์มาเล่นในห้องเรียนอยู่เรื่อยเลยคุณซิปฯ...ตามไปเล่นด้วยคน..อิอิ..)

 

วันนี้บอร์ดอบอุ่นจังน่ะ

เห็นในห้องพูดถึงเครื่องดื่ม ทำให้คิดถึงตอนที่ลองดื่ม ยาดองกระชายดำ ซดไปรวดเดียวหนึ่งช็อต โอ้วจอร๋สสส ยังกะเพลิงสุมทรวงเลย สักพักก็คัน แดงไปทั้งตัวอิอิอิ

คุณซิบลองเอาชาดอกมะลิผสมกับชาดอกเก็กฮวย ชงอ่อนๆ มันหอมแปลกดีครับ

น่าไปเก็บกุหลาบบ้านพี่นักเขียนมาทำชาน่ะเนี่ย