พูดถึงกระแสความว่าง

*********

จาบอกว่า อันนี้ไม่ได้สรุปว่าผึ้งเห็นไตรลักษณ์ เพียงแต่ เปรียบเทียบให้ฟังว่ามันเป็นธรรมดาของมันค่ะ
;16

 

อะน๊ะ ก็ว่าไปตามตัวอักษร จะร้อนรนไปทำไม


ทำให้ได้นะ ภาวนาให้ได้ ให้รู้ธรรมะของพุทธองค์ที่แท้อยู่จุดไหน
ภาวนาให้สถิตย์ที่เรา ธรรมะของพุทธศานามาถึงช่วงเวลาหัวเลี้ยว
หัวต่อแล้ว หลังจากนี้ไปไม่แน่ว่าธรรมะจะยังคงปรากฏในที่ต่างๆ

มีแต่สถิตย์ไว้ที่ตัวฆารวาสผู้เจริญสติปัฏฐาน 4 เท่านั้น ที่จะสืบต่ออายุ
พระพุทธศาสานได้จริง


* สีน้ำเงินไม่ใชวาทะของผม จำเอามาเล่าต่ออีกที

 

จร้า แหม่ ๆ ก็ว่าไปนั่น ร้อนรน อิอิ แต่เรานั่งยิ้ม ปลิ่มใจ จ้า จ้า มีความสุขงัย จึงพูดออกมา อะไปนั่น ;k03

 

คุณพี่ขา กรุณา โพสต์ เป็นภาษาที่เข้าใจง้าย ง่ายหน่อยได้หรือเปล่าคะ ขยายความให้น้อง ๆ ที่โง่เขลา เบาปัญญา ได้เข้าใจให้แจ่ม ๆ หน่อยค่ะ จะจดบันทึกไว้ใน Notebook ส่วนตัว อันน้อย ๆ ของน้องนะคะ เวลาตาย จะได้ดับจิตสุดท้ายไปเลย ดีนะจ๊ะ
;5

 

ถึงนุกจะชอบคิด แต่นุกก็คิดในความว่างค่ะ

 

ความว่างไม่เคยผิดปกติ ความผิดปกติอยู่ที่ใจเราไม่เคยยอมว่างเองต่างหาก

ใจเราไม่เคยต้อนรับความว่าง เพราะมัวแต่อยู่กับความวุ่น
แต่เมื่อใดที่ถูกชี้ให้เห็นความวุ่น เมื่อนั้นเองที่ใจจะกลับมาต้อนรับความว่าง

 

**********

นี่งัยแจ่มแล้ว สีแดง เลย อิอิ

;8

 

แต่อย่าลืมนะ เราไม่ได้มาภาวนา เพื่อเอาตัวเข้าสู่ความว่าง

ทุกอย่างมีไว้ให้รู้ ให้ดู เท่านั้น

 

แล้วหากเราคิดที่จะภาวนาให้เข้าสู่ความว่าล่ะมันผิดตรงไหน

 

ผิดตรงที่ ภาวนาเพื่อให้เข้าสู่ความว่าง
นั่นเพราะสร้างความว่างเพื่อเข้าไปสู่
ความว่างไม่ใช่สิ่งที่ต้องเข้าไปหา
แต่เป็นสิ่งที่แจ้งขึ้นมา...

 

มันผิดตรงที่ว่า เราตั้งใจให้ว่าง ไม่ได้เกิดจากสภาวะว่างอย่างแท้จริง เกิดจากจงใจ ถูกป่าวเนี่ย อิอิ ปั่นกระทู้ พิทักษ์โลก แงว ..แงว เป็นแมวมั่ง

:z13

 

ผิดตั้งแต่คิดแล้ว
อยากว่าง มัก ไม่ได้ว่าง

 

ป่าวนุกยังดีอยู่ค่ะ

 

อ้าว ม่ายทันคุณวิมุตติ แป่ว ....

 

หากมีคงเป็นอารมณ์ที่ยังไปไม่ถึงไหนเหมือนคนอื่นมากกว่าค่ะ ก็มันชอบคิดนี่

 

ความว่างไม่เคยผิดปกติ ความผิดปกติอยู่ที่ใจเราไม่เคยยอมว่างเองต่างหาก

ใจเราไม่เคยต้อนรับความว่าง เพราะมัวแต่อยู่กับความวุ่น
แต่เมื่อใดที่ถูกชี้ให้เห็นความวุ่น เมื่อนั้นเองที่ใจจะกลับมาต้อนรับความว่าง

 

***************

หนูขอ........มั่งจิ เอานะ เรามา...............ด้วยกัน
;8

 

ใครเขาจะไปเหมือนคุณ
ชอบนึกชอบคิด มันก็ของเก่าๆ ของคาดเดา
เทน้ำทิ้งให้หมด นั่นและประโยชน์ของความว่าง

 

เกิดจาก ว่าง แท้จริงก็ได้ ว่างไม่แท้ก็ได้

ล้วนผิดหมด

คือ เมื่อเกิดอะไรขึ้น ก็จะน้อมเข้าไปเกาะ เพื่อหลบจากสิ่งหนึ่ง
เพื่อเข้าหาอีกสิ่ง จะเห็นนะ ว่ามีสภาวะคู่เกิดขึ้น นี่คือภพละเอียด
ที่มีการสร้างขึ้น เพื่อไป เพื่อมา

สิ่งที่เป็นที่สุด จะไม่มีการไป การมา ไม่มีสถานที่ ไม่มีการเข้าไปเกาะ

อันนี้ฟังๆไว้เป็น โยนิโสมนสิการ ถ้าอยากหาที่มา ก็ ปรัชญาปารมิตา
ที่อธิบายสุญญตา เป็นทางของมหายาน แต่ให้ดี อย่าไปอ่านก็ดีเหมือน
กัน เพราะอ่านแล้ว จะเผลอใช้ความเข้าใจ เพราะปรัชญานี้เกิดขึ้นเพื่อ
ให้ผู้สดับทุกระดับเข้าใจตามภูมิธรรมของตน ( แต่ไม่ได้หมายถึง เข้าถึง
ที่สุด )

 

เฮ้ย Noname