"ผีบังไพร"

เมื่อตะก่อน วัดลาดบัวขาว ยังเป็นวัดท่าวัวอยู่ หลวงพ่อสุรินทร์ท่านมาเปลี่ยนชื่อเป็นวัดลาดบัวขาว ในสมัยที่ท่านเป็นเจ้าอาวาส ด้านหลังของวัดนั้น เมื่อก่อนเป็นดงสัก และเป็นป่าทึบ ผู้คนส่วนมากจะอาศัยอยู่ริมแม่น้ำ หลังๆมีการทำชลประทาน ป่าไม้ต่างๆจึงหายไปและมีคนเข้ามาจับจองที่ทำกิน ในป่าย่อมมีอาถรรพ์ของป่า ใครที่กระทำการใดในเชิงลบหลู่หรือไม่ดีแล้ว ก็มักจะได้รับผลร้ายติดตามมา ชาวบ้านแถววัดมักจะได้ยินเรื่องราวของวิญาณหลังดงสัก ใหญ่ แถวทางจะไปหุบกระทิง ห่างจากวัดไม่ถึงห้ากิโล ชาวบ้านและพวกชลประธาน ที่เข้าไปทำงานและถางป่าถางไร่ มักจะได้รับความเดือดร้อนจากสิ่งลี้ลับที่มองไม่เห็น เช่นนายเตียบ ที่ต้องมาขอความช่วยเหลือจากหลวงพ่อ เนื่องจากลูกชายหายตัวไปขณะที่ตนเข้าไปทำงานให้กับพว ก
ชลประทาน
"หลวงพ่อครับ ลูกชายผมมันหายไป คนออกตามกันตั้งเท่าไหร่ก็ไม่เจอ............"
"เอ็ง ไม่ดูแลให้มันดี ปล่อยเด็กมันได้ยังไง....."
หลวงพ่อพูดไปมองหน้าชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ๆนั่งอยู่ห น้ากุฏิ
"ไอ้เตียบมันฟันต้นสักใหญ่เมื่อวาน ผมบอกมันแล้วว่าให้จุดธูปบอกก่อน มันไม่เชื่อ..."
"ก็นายเขาสั่งให้ตัว ผมก็ไม่กล้าขัด"
นายเตียบหันไปทางนายช่าง ซึ่งตอนนี้ทำท่าเลิกลักอยู่ นายช่างผู้ไม่เชื่อเรื่องไร้สาระ แต่หากคราวนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนเล่นงาน แต่หลายครั้งเข้าจนแม้ตัวเองก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด คราวที่ไปเยี่ยวรด ไม้ใหญ่ในดงนั้น หากแต่คราาวนั้นได้น้ำมนต์หลวงพ่อช่วยเอาไว้ จึงรอกมาได้
"ผมก็ไม่นึกว่าจะมีอะไรครับ นี่หลังๆร้ายหนัก ข้าวของเครื่องมือ ก็หายไป ไม่รู้อยู่ที่ไหน ผมนึกว่าคนงานเอาไป แต่ก็ค้นดูทุกบ้านก็ไม่พบ คราวนี้ลูกนายเตียบ ผมก็เลย....."
นายช่างระดับ4 ผู้ควบคุมดูแลงาน เล่าเรื่องราวต่างๆให้หลวงพ่อฟัง
"เห็นจะต้องแตกหัก ข้าเองเป็นพระ ไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยว แต่ไม่ยังงั้นมันจะยุ่งกันไปอีกนาน................. ...."
หลวงพ่อสุรินทร์ เข้าไปในกุฏิ นุ่งผ้ารัดกุมเดินออกมา หยิบผ้าสังฆาฏิพาดบ่า ในมือที่ชาวบ้านเห็นนั่นก็คือ ถุงผ้า แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าอะไรอยู่ในนั้น
รถหกล้อปุเลงมาถึงบริเวณที่กำลังทำงานกัน ทุกคนหยุดและวิ่งมาหาหลวงพ่อ ต่างแย่งกันพูดเซ็งแซ่ ฟังไม่ได้ความ แต่ได้ความว่า พวกที่เข้าไปหาในดงสัก โดนผีหลอกวิ่งออกมาหมาดๆนี่เอง
"เฮ้อ อะไรกันนักกันหนา ทำไมถึงได้ดุอย่างนี้นะ พวกเอ็งไปทำอะไรไม่ดีเข้าแน่ๆ บอกดีๆเขาน่าจะยอมหรอก "
หลวงพ่อเดินเข้าไปยืนหน้าดง ปักธูปที่จุดทีละดอก ห่างกันเป็นช่วง นับได้ห้าดอก
"ไม่ต้องตามเข้ามา ได้ยินอะไรก็ให้อยู่เฉย"
หลวงพ่อสุรินทร์สั่งความเอาไว้ดังนั้น แล้วท่านก็เดินเข้าไปในดงสักที่ยังไม่ได้โดนเครื่องต ัด ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่จากที่ชาวบ้านเห็นและรับรู้ เมื่อหลวงพ่อสุรินทร์เดินเข้าไปสักพัก ลมที่ดูสงบๆก็พัดอื้ออึง เสียงหวีดหวิว ดังสนั่น ไม้น้อยใหญ่ลั่นเอี๊ยด กรอบแกรบ และชาวบ้านที่นั่งอยู่ด้านนอกนับสิบ ต่างก็ต้องขนลุกซู่ เมื่อได้ยินเสียงเหมือนคนพูดออกมาจากในดง มีเสียงเหมือนคนถกเถียงกัน แต่ฟังดูน่ากลัวเพราะเสียงพูดฟังดูแหบพร่าน่ากลัว ยิ่งนานไป ลมพายุดูเหมือนจะแรงยิ่งขึ้นๆ กิ่งไม้เริ่มหักรานลงบ้างแล้ว แต่ทุกคนก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะนั่งรอเพียงอย่างเดีย ว
"ฟี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...................... ........."
ชาวบ้านทุกคนได้ยินเสียงอะไรสักอย่างนึง ดังแหลมออกมาจากในดงสัก แล้วพายุก็เงียบสงบ ทุกอย่างดูปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลวงพ่อสุรินทร์เดินจุงมือเด็กชายวัย6-7ขวบออกมา คนนึง พร้อมกับร่างกายที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อของท่าน ถุงในมือของหลวงพ่อบัดนี้ว่างเปล่า เหลือเพียงแต่ถุงเปล่าเท่านั้น มีคนนึงสังเกตุเพียงแต่ว่า ธูปที่หลวงพ่อจุด หมดดอกพอดีเมื่อท่านออกมา
"ลูกเอ็งไปกินของเซ่นเข้า แล้วก็พวกเอ็งทำอะไรกันมั่วๆไปหมด เขาเอาเรื่องเข้านะซี แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว แต่ข้าขอเลยนะ อย่าทำอะไรที่เป็นการผิดศีลธรรมแถวนี้เด็ดขาด....... ."
ไม่มีใครรู้ว่า อะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าใครทำผิดอะไร และในถุงที่หลวงพ่อถือเข้าไปมีอะไร รู้เพียงแต่ว่าเจอพวกเครื่องมือต่างๆวางอยู่ที่โคนจอ มปลวกด้านใน และหลังจากวันนั้น ชาวบ้านก็ทำศาลเพียงตาเอาไว้ในดงสักนั้น แต่ในปัจจุบันได้ถูกรื้อทิ้งไปหมดแล้ว กลายเป็นถนน และคลองชลประทาน ไปหมด และลูกชายนายเตียบ ก็ออกมาจากที่นั่นอย่างปลอดภัย แต่คำบอกเล่าของลูกชายนายเตียบ ทำให้ชาวบ้านสมัยนั้น ต้องจดจำไปตลอด
"หนูเห็นคนผู้ชาย คนผู้หญิง ยืนล้อมหนู เอาไว้ หลวงปู่เดินมาหา คนพวกนั้นเลยให้หนูออกมาหาหลวงปู่ได้จ๊ะ....."
ในรูปเป็นพระปูนปั้นสมัยเก่าแก่ ที่ชาวบ้านบอกเล่ากันว่า ได้ถูกบูรณะมาหนนึงตอนหลวงพ่อสุรินทร์อยู่ และมีการบรรจุข้าวของพระเครื่องอะไรต่างๆเอาไว้ด้วย หากใครไปวัด ก็ลองกราบไหว้ขอโชคลาภจากท่านดูบ้างนะครับ

เรื่องที่เล่ามานี้ เป็นเพียงถ่ายทอดจากคำบอกเล่าของคนพื้นที่ คำสนทนาต่างๆ เขียนโดนผมเองทั้งสิ้น หากเพราะเรื่องราวนี้เกิดขึ้นก่อนปีพศ.2500หลายปี คำพูดต่างๆคงไม่สามารถจดจำมาถ่ายทอดได้
<!-- / message --><!-- attachments --><FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>




</FIELDSET>

 

*-* สุดยอดเลย เรื่องเล่าชวนให้เห็นภาพครับ ขออนุโมทนากับบทความดีๆครับ *-* thaiput007@hotmail.com

 

สาธุๆ

ตื่นเต้นได้แง่คิด อีกแล้วครับท่าน จะติดตามตอนต่อไป เหอๆ(||)

 

สาธุ ขอรับ

 

อนุโมทนาครับ เนื้อเรื่องยังยอดเยี่ยมน่าติดตามเหมือนเดิม

 

หนุกดี เอาอีก เอาอีก

 

ครับ

กว่าจะได้ข้อมูลมานี่ก็ยากครับ คนที่เกี่ยวข้องตายไปเกือบหมดแล้ว เรื่องราวต่างๆต้องไปเสาะหาจากคนในพื้นที่เท่านั้นครับ ยกเว้นว่าคนที่แขวนเหรียญของท่านแล้วเจอประสพการณ์ ที่จริงก็เยอะครับ แต่ก็ไม่อยากลง เพราะเดี๋ยวจะหาว่าอยากขายวัตถุมงคลของท่านครับ เจตนาผมคิดว่าวันนึงจะจัดผ้าป่าไปที่วัด ขอความร่วมมือจากเพื่อนๆด้วยครับ

 

บอกเลยครับเรื่องบุญพวกเพื่อนสมาชิกไม่ถอยครับ

 

หลวงพ่อเป๊าะ วัดช่องลม ราชบุรี รู้จักประวัติท่านไหมครับ และหลวงพ่อปึก วัดสวนหลวง อัมพวา สมุทรสงคราม ตอนเด็กๆ เคยโดนผีบังตัว ตอนนั้นอายุน่าจะประมาณ 2ขวบ เล่นซ่อนหากับพี่ๆและญาติ ผมแอบเข้าไปในพุ่มไม้ ทันใดนั้นเจอชายร่างอ้วนสูงใหญ่ใส่เสื้อแดง กางเกงแดงยืนด้านหลังจับไหล่ผมทั้งสองข้างไม่ให้ไปไหน บอกว่าอยู่ตรงนี้นี่แหละ ข้าอยากกินไก่ต้มและเหล้า จะปล่อยก็ต่อเมื่อผู้ใหญ่บนจะเซ่นของให้ สักพักผมถึงหลุดอกมา แม่เข้ามากอด แปลกดีตอนนั้นไม่กลัว แต่รู้สึกงง คนอะไรไม่รู้ตัวใหญ่แต่อยู่ในพุ่มไม้เตี้ยๆได้ พอเล่าให้น้าและแม่ฟัง เขาบอกขวัญเอยขวัญมา

 

ขอบคุณครับ ที่นำเรื่องราวดีไห้เราได้รับทราบ

 

การไปทำร้าย หรือเบียดเบียนผู้อื่นไม่จะเป็นคน เทพเทวา หรือดวงวิญญาณ
ก็ย่อมได้รับอกุศลกรรมกันทั้งน๊าน..สาธุ

 

น่ากลัวจังครับทีนี้ตอนเด็กยังไม่รู้จักผีเพียงแต่แปลกใจเฉย ถ้าตอนโตเจออย่างนี้ขนหัวลุกแน่ครับ

 

จะผ้าป่าหรือกฐินก็ได้นะครับ กำลังรอร่วมบุญอยู่ครับ
โมทนาครับ...สาธุ

 

เรื่องผีๆ ผมคิดว่าปกติเขาไม่อยากอยู่ใกล้คนหรอก แต่มีเหตุให้คนเจอ คือ ปรากฏตัวเพื่อขอส่วนบุญกุศล และเราไปนอนในที่เขาอยู่ เขาเลยไล่ รวมถึงไปรบกวนถึงขั้นเขาทนไม่ไหว ต้องแสดงตัวให้รู้ เคยได้ยินคนป่วยไปนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล มักเจอผีที่ตายคาเตียงคนไข้มานั่งทับ

 

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ เรื่องผีบัง หรือผีลักซ่อนนี้ ถ้าผีต้องการเอาชีวิตเด็ก ก็จะเอาไว้เลยจนเด็กตาย แต่ถ้าต้องการให้ขอขมาลาโทษหรือต้องการเครื่องเซ่น ก็จะเพียงแต่บังไว้เฉยๆ ผีที่ตายไปแล้วยังไม่ได้เกิดก็มีเยอะครับ พวกนี้เร่ร่อน และหิว ถ้ามีโอกาศก็จะหาทางทำอะไรให้คนรู้สึกและสัมผัสได้ ตอนผมเด็ก แม่เล่าให้ฟังว่า ผมเองยังเคยหายไป จากในห้อง เป็นบ้านเช่าเก่าราวๆปี2514 แม่ผมทำอะไม่ถูก เลยถอดเอาจีวรหลวงพ่อสุรินทร์มาอธิฐานและปิดไว้ที่เพดาน แม่ได้ยินเสียงผมร้องอู้อี้อยู่ข้างๆตู้ แต่แม่เล่าว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ผมเองเด็กมากเกินกว่าที่จะจำอะไรได้ แม่บอกว่าป้าที่ร้านทำผมแกเป็นคนทรง แกดูว่ากุมารที่บ้านแม่ ซ่อนผมเอาไว้ จากวันนั้นแม่ผมก็เอากุมารไปให้คนอื่นเลยครับ แต่ที่ว่าเฮี้ยนๆเจอผ้าจีวรอาจารย์สุรินทร์ก็เสร็จครับ เสียดาย ญาติโขมยไปซะนานแล้วครับ

 

ผีนี่บางทีก็มาส่งเสียงเรียกชื่อคนก็มี บ้างก็มาส่งเสียงกุกกัก มาทุบผนังห้อง ผมก็เคยเจอ อาคารสี่ชั้น ริมสุด เที่ยงคืน ได้ยินเสียงทุบผนังถี่ๆ พอไม่สนใจเสียงก็ดังอีก รำคาญบอกว่าพอหรือยัง เสียงก็เงียบ พอไม่สนใจก็ดังต่อ เป็นอย่างนี้เกือบสิบนาที แปลกมาก และเสียงเรียกขื่อเพื่อนรุ่นน้องจากในห้องนอนเขา ทั้งๆที่ในห้องไม่มีคนอยู่ ซึ่งพวกผมนั่งคุยกันที่ห้องโถง ทุกคนหันหน้ามามองหน้ากัน ด้วยความงุนงง กับเสียงปริศนาให้ห้องนอน

 

วัดลาดบัวขาว เข้าทางถนนข้างวัดโกสินารายณ์ ใช่ไหมครับ ข้ามสะพานข้ามแม่น้ำแม่กลอง ใช่ไหม

เรื่องผี เพื่อนผมไปซื้อเสื้อยืดใช้แล้วที่ตลาดนัดสี่จักร เป็นเสื้อยืดสีดำพิมพ์ภาพแนวเฮฟวี่ พอตกกลางคืนงานเข้า ขอใช้ศัพท์สมัยใหม่หน่อยครับ คือเกิดเรื่องจนได้ ตกดึกมันนอนอยู่ ปรากฏผีเจ้าของเสื้อตัวเป็นคนหน้าเป็นสิงโต มาทวงเสื้อของมัน ผีมันบอกว่า เอาเสื้อกูคืนมา เอาเสื้อกูคืนมา เพื่อนผมมันขวัญกระเจิงตกใจสุดขีด นอนที่บ้านมาหลายปีไม่เคยเจอผี คราวนี้เจอผีจริงๆ มันแหกปากร้องตะโกนลั่น ว่าผีหลอกๆ ด้วยความตกใจวิ่งหนีผี เปิดประตูเผ่นออกจากบ้านด้วยความกลัวสุดขีด เพื่อนผมคนนี้เป็นนักเลงหัวโจกในหมู่บ้าน และชอบพาพวกตีกับช่างกลอื่นประจำ ทีเรื่องตีต่อยไม่กลัว แต่นักเลงโตมากลัวผี
กว่าจะตั้งสติได้ว่าวิ่งหนีผีออกจากบ้าน ก็พักหนึ่ง พอกลับเข้าบ้านด้วยความหวาดๆ กับเหตุการณ์ผีเจ้าของเสื้อมาทวงเสื้อเขาคืน มันเล่าให้พ่อมันฟัง ตกลงเอาเสื้อตัวนั้นไปทิ้งถังขยะนอกบ้าน เรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณ 20 ปีได้ครับ ใครชอบไปซื้อเสื้อใช้แล้วตามตลาดนัด ก็ระวังให้ดีละกัน อาจเจอเจ้าของเสื้อตัวเก่ามาทวงคืน

 

ใช่ครับ เข้าไปเลยครับ

 

ปีที่แล้วผมนั่งรถผ่านเข้าไปในนั้น ถนนเลียบแม่น้ำ ผ่านวัด จำได้ว่าเป็นวัดที่ร่มรื่นน่าอยู่มาก พอดีมีญาติอยู่บ้านโป่ง
ต่อ ผีนี่ บางคนคิดว่าเจอพระแล้วจะกลัว ไม่เสมอไปครับ จะกลัวพระที่มีตบะเดชะ บางคนถูกผีเข้า คนรู้จักเอาพระเหรียญ ของขลังบางหลวงพ่อหลวงปู่ ผีไม่ออกไม่กลัวก็เยอะ แต่เจอเหรียญหรือของขลังบางหลวงพ่อ ผีมันกลัวมาก บางคนพาไปวัด พระนั่งวงล้อมรอบสวดมนต์ไล่ ผีมันไม่กลัว แต่ไปเจอของบางอย่างกับกลัว หรือเจอพระที่ท่านเคร่งเรื่องกรรมฐาน เรื่องวิชาอาคม ผีมันกลัวมาก

แม่เพื่อนเคยเจอผีมานั่งข้างเตียง แกเจอผีมันบอกว่าท่องนะโมสิ แม่เพื่อนก็เชื่อผี สวดนะโม ตามที่ผีหวังดีแนะนำให้สวด ปรากฏว่าผีก็ยังอยู่ แถมยิ้มหวานให้อีก ที่แนะนำให้คนสวดนะโม ได้สำเร็จ พอแกรู้ว่าสวดนะโม ผีไม่กลัว แกนึกถึงพระศิวะ บอกว่าพระศิวะ ช่วยด้วย ผีตนนั้น รีบเผ่นหายไปทันที ผมฟังแกเล่า ก็ขำ ที่ผีอุตส่าห์บอกให้คนสวดนะโม

 

ผี ไม่สามารถหลอกคนได้บางประเภทก็มีครับ เช่น คนตาบอด หลอกอย่างไร ก็ไม่สำเร็จ
คนสติไม่ดีไม่สมประกอบ หลอกก็ไม่กลัว เผลอๆมองผีด้วยความสนุกสนานซะอีก