คุณ คิดว่า ในโลกนี้มีรักแท้หรือไม่

คุณคิดว่า ในโลกนี้ มีรักแท้หรือไม่​

ถ้าตอบว่ามี ขอเหตุผล​

ถ้าตอบว่าไม่มี ก็ขอเหตุผลด้วยเช่นกัน​

นี้เป็นกระทู้ที่ แบ่งปันความคิดเห็น และ เป็นเรื่องนา นา นาจิตตังนะ​

หมายเหตุ
ขอยกเว้นในกรณี ของ "นางแก้ว" ที่ติดตาม ผู้ที่บำเพ็ญบารมีโพธิสัตว์ หรือมหาโพธิสัตว์ และ ความรักของคุณบิดา-มารดา พี่ น้อง​

 

ผู้ตั้งกระทู้ เห็นทั้งที่ คนกำลัง มีความรัก สุขในรัก

อีกทั้งเห็นคนที่ จมอยู่ในทะเลทุกข์ แห่งความรัก

จึงได้ยก หัวข้อนี้มาให้ ช่วยกันพิจารณา เพื่อเป็นไปในความพอดีน่ะจ้ะ​

 

เออ...เข้าตัวพอดีเลย

รักนี้หรือคืออะไรใครรู้บ้าง
คือแนวทางสร้างคิดให้พิศวง
หลงงมงายว่ารักนั้นมั่นคง
จะยืนยงอยู่ได้ไม่วายวัน

หรือรักคือเยื่อใยให้พันผูก
ทางที่ถูกของรักสิ่งใดหนอ
รักให้เขาแล้วเรานั้นเฝ้ารอ
ความรักหนอเจ็บช้ำระกำทรวง
หากว่ามีทางที่สิ้นเยื่อใย

เจ็บช้ำใจที่ทนได้เปิดเผย
จะรีบตัดเยื่อใยไม่ละเลย
อนัตตานั้นเลยทางที่ดี

 

ความรัก คือ ความรู้สึกชนิดหนึ่ง ของสิ่งมีชิวิต

มีเพื่อเรียนรู้ เพื่อทำความรู้จัก เพื่อศึกษา และสุดท้าย เพื่อปล่อยวาง

เพื่อหลุดพ้นจากความรัก และ ความทุกข์ เป็นอิสระ อย่างแท้จริง

มีความรัก แต่ไม่จำเป็นต้องไปยึดมั่น ถือมั่น จนกลายเป็นความทุกข์

ความรัก เป็น ครู ที่น่ารัก เพราะเป็นความรู้สึกที่สวยงาม น่าหลงไหล

คนที่เป็นทาสของความรัก ย่อมต่างจากคนที่เป็นนายของความรัก

อยู่ที่ความคิดและความรู้สึกของคุณ จะเป็นทาส หรือ จะเป็น นายตัวเอง

 

ประเด็นความรัก มันมีความหมายสำหรับบางคนนะ บางคนเกิดมาชาตินี้ แต่มีสัญญาเก่า ว่าเคยเป็นคู่กับผู้ที่บำเพ็ญสูง แล้วเราหล่ะ เราก็ต้องการจะตัดออกอ่ะนะ แต่ยิ่งจะตัดสัญญายิ่งเข้ม ความรักสำหรับเรานะ ถ้าลึก ๆ มันคือความแค้น ความเกลียดชัง ความชอกช้ำ แล้วจะมีความรักทำไม ที่อยู่กับคนป้จจุบัน เพราะสงสารไม่ใช่รัก ชาตินี้จึงต้องการมาเพื่อทำความเข้าใจกับคำว่า " รัก " เราเข้าใจว่ารักคือการให้ จะมีความสุขกว่านะ หากว่ารักคือการครอบครอง มันจะทุกข์ และบาปนะ เพราะรักของเราไม่เหมือนคนอื่น จิตใต้สำนึกมันเป็นแบบนั้น

 

<!-- THE POST -->

refer : http://www.pranippan.com/new/board/index.php?showtopic=326&st=0&p=994&#entry994

 

อะอา....มีคน "นอกเว๊บ" ฝากตอบมาด้วยแน่ะ

ว่า รัก 2 บุรุษ 4จำพวก
รักแบบ พระโสดาบัน และ พระสกิ (ยังครองความเป็นฆราวาส)


ส่วน รัก ของพระโพธิสัตว์ ท่านว่า ช่างยาววววว นานนนนนนนนน...มาก
นับไม่ไหว (เสียงที่ท่านพูดทางโทรศัพย์ ยาววววววว ยาวววว นานนนนน)

 

รักแท้ มีในโลก
คือ มนุษย์ ผู้ซึ่งรักตนเองมากที่สุดในโลก
นี่พระพุทธเจ้าบอก
ก็เพราะมีรักแท้เช่นนี้ จึงเกิดการเวียนว่ายตายเกิดขึ้น

 

แต่เราเชื่อและศรัทธา อยู่อย่างหนึ่ง

ความรักใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่มีโทษ เป็นความรักบริสุทธิ์

เป็นความรักเพื่อที่จะสงเคราะห์ให้ผู้อื่นพ้นทุกข์

ก็ต้องแยกแยะให้ดี ความรัก ที่เรามีให้เขาคนนั้น เป็นความรักเพื่ออะไร

ถ้าเขาคนนั้น มีใจบริสุทธิ์ รักในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยใจจริง

ไม่ใช่เพราะ ความมักใหญ่ ใฝ่สูง กิเลส ตัณหา แต่เป็นปณิธาน ด้วยความบริสุทธิใจ

ย่อมเป็น ความรักเพื่อความเจริญรุ่งเรืองใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โดยแท้

ดังนั้น กิจใดหาทำไปด้วยแสงเทียนแห่งธรรม ย่อมไม่มีทุกข์ มีแต่จะพบความสุขที่อิสระ

หาก กิจใด ทำไปแล้วบีบคั้นต่อความรู้สึกของตนเอง นั่นเพราะว่า เรายึด หรือ เขายึด

ก็ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ ถ้าดูไม่ออก ไม่แน่ใจ ก็ต้องตั้งอธิษฐานจิตเอา

อาศัยพระบารมีฯ ตัดเวรตัดกรรม ไปดีกว่า เพราะถ้าสุดท้าย ไม่ใช่อย่างที่หวัง

จะเสียใจทั้งต่อตัวเอง และผู้อื่น หลงไปเป็นเครื่องมือของเขา เพราะ หลง คา รม

 

พูดถึง นางแก้ว

นึกถึงพระนางพิมพา ถ้าจำไม่ผิดนะ เหมือนว่ามีสมัยหนึ่งที่พระนางตั้งพระทัยเป็นนางแก้ว

เป็นเพราะ ศรัทธา ต่อ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

และศรัทธา ในกิจของดาบสคนหนึ่ง(พระพุทธเจ้า สมัยบำเพ็ญเป็นดาบส)

ไม่ได้รักฉันท์ชู้สาวนะ แล้วจึงตั้งจิตอธิษฐาน บำเพ็ญตามพระดาบสมา

นางแก้วนี้ไม่ใช่พระดาบสจะแสวงหา

เราว่าเป็นเพราะบารมีของพระองค์จึงเกิดนางแก้ว ตามมาเพราะศรัทธาบารมี

ถ้าเข้าใจผิดไปก็ขอขมา ต่อพระนางพิมพาและพระพุทธองค์ ค่ะ

เพราะทั้งหมด ทำเพราะเสียสละ

 

รักแท้ คือ เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา
ทำให้ได้เถิด แล้วจะครองรักอย่างมีความสุข

เมตตาคืออะไร คือ อยากเห็นคนที่เรารัก มีแต่ความสุช เราก็เสียสละ แรงกายแรงใจ และ ความคิด เพื่อกรุณาให้ เขาเกิดสุข
และ เมื่อเขามีความสุขเราก็ยินดี และ วางเฉยได้ เมื่อ เราได้ทำ สามประการข้างต้นแล้ว

ทีนี้ จะรักลูกรักผัวรักเมีย ญาติพี่น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหาย เพื่อนบ้าน เพื่อนมนุษย์ มันก็จะเห็นเสมอเหมือนกันหมดดังเช่น พระศาสดา กล่าวว่า แม้เทวทัต เราก็เห็นเหมือนกับ ราหุล

 

เดา ๆ ว่ารู้ว่าสุดท้ายลงทุกข์ แต่ก็ยังละที่เหตุไม่ได้ ยังคล้อยตามกิเลสอยู่ เนื่องจากโลภะ อยากได้ อยากเป็น อยากให้เป็นดั่งใจยังไม่ขาด หรืออาจมีเหตุผลอื่นอีก เช่น

โมหะปรุงเข้าข้างตัว ว่ามีใครสักคนเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขก็ดี แต่จุดหมายหลักก็ยังเป็นดับทุกข์อย่างดี เพราะเช่นนั้น เมื่อพลัดพรากก็จะทุกข์ไ่ม่หนัก

อีกเหตุผลหนึ่งที่เข้าข้างตัว ก็น่าจะเป็น " ใช้กรรม " ^-^

 

ขอร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยคนขอครับ
ความรักแท้ในความคิดของกระผมคือ......ความว่างเปล่าขอรับ

ทำไมกล่าวดังนั้น
ความรักนี้ไม่มีรูป.....คือความรู้สึก....ความคิด.....เจตนา.....อารมณ์....เกิดทำขึ้นมาแล้วว่างเปล่า
สรุปแล้วอยู่ทางด้านจิต.....หรือพูดเกี่ยวกับเรื่องวิญญาน

อย่าเปรียบความรักเพียงแค่ดวงใจ....หรือสิ่งใดที่ใสบริสุทธิ์นะขอรับ
เพราะความรักคือทั้งหมดที่มีอยู่ในกายเราคิดว่ายิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ใหญ่ขนาดนั้น
เอาเป็นว่าเขาอยู่ในตัวเราเราอยู่ในตัวเขา
และเป็นเรื่องที่ใสสะอาดไม่ได้มีผลประโยชน์ใดในเรื่องทางโลกมนุษย์ร่วมกันนะขอรับ....คือการรักและการให้โดยไม่อยากได้หรือหวังสิ่งใดตอบแทน....ไม่ว่าเรื่องทางโลกหรือเรื่องทางธรรมหรือทางใจ....ใสไหมครับ

ขอแสดงความยินดีกับทุกท่านที่มีความรักแท้....หรือมีแล้วจะป็นรักแท้.....หรือกำลังเริ่มมีความรักแท้.....ในคำสอนของศาสดาทุกศาสนาเพื่อนำมาแห่งความรักแท้นะขอรับ

ไม่ว่าจะอยู่หรือติดอยู่ตรงดาวอังคารที่ยานออกไปแล้วกลับมาไม่ได้ก็ไม่ต้องเขียนจดหมายใส่ขวดขว้างมาแล้วขอรับ......เพราะเขาคือเราและเราคือเขา....

ความรักแท้นี้จะนำไปสู่รักคนอื่นหรือหมู่คณะและจะขยายใหญ่ๆมากกับการรักผู้อื่นที่ไม่ใช่ตัวเรานะขอรับ......กราบขอบพระคุณยิ่งแล้วขอรับ

 

รักแท้ ไม่รู้ รู้แต่ รักจริง

ธรรมแท้ ก็ ไม่รู้ รู้แต่ ธรรมจริง

ความจริง อยู่ตรงหน้า ใช้ความรู้สึก เข้าใจ รู้สึกถึงความจริง

สรรพสิ่ง มีอยู่แล้ว ความจริงมีอยู่ แต่ผู้รู้สึก ไม่มี มีแต่ผู้คิด ผู้นึก ผู้ฝัน

มัวยึดความฝัน ว่าเป็นความจริง แล้วทิ้งความจริงตรงหน้าไป อยู่กับ ความฝันแทน ซะงั้น (คนราว หนอ คนราว)

 

อนุโมทนา และ ขอขอบคุณ จากใจ

ความจริง อยู่ ตรงหน้า รู้สึกได้สัมผัสได้ คือความจริง

ความฝัน คือ ใจปรุงเป็นความคิด คือ อดีต คือวังวนของความคิด

ปัจจุบัน คือ สิ่งกำหนด อนาคต จะเที่ยง หรือ ไม่เที่ยง ก็ อยู่ที่ ปัจจุบันกรรม

ปัจจุบัน คือ อนาคตของอดีต คือวิบากกรรมที่รับผลอยู่

ปัจจุบัน คือ กรรมที่สานต่อ เพื่อ ปณิธาน ที่ตั้งไว้

ถ้าคุณใช้ความรู้สึก ย่อมรู้ความจริง เพราะ เราก็ไม่รู้

เรามีครอบครัว คือ ความจริง และ เรารัก ครอบครัว ของเรา นี่คือ ความจริง ของเรา

 

ความจริง คือ เรารู้ว่า สามีเรา เป็น คน ที่ จริงใจ มาก

และ เรา รู้ ว่า เรา ทำ เพื่อ เขา ใน ปัจจุบัน

อนาคต เรา ก็ จะ ทำ เพื่อ เขา อยู่ ดี

 

ความจริง หรือ ไม่จริง

เรา ก็ ไม่รู้ เหมือนกันนะ

แต่เรา รู้สึก ว่า ความจริง คือ สิ่งที่สัมผัสได้จริง อยู่ ตรงหน้า

ความคิด ความฝัน คือ ใจปรุง ยึด มาก ก็ทุกข์ มาก

อยู่กับ ความจริง ก็ไม่ยึดมั่น ถือมั่น เพราะ ความจริง คือ ปัจจุบัน ตลอดเวลา

 

ถ้า ลืมตัว ขาด สติ ก็หลง ไปกับ ความคิด อยู่ในโลก ของความคิด

ถ้า มีสติ สัมปชัญะ ก็จะอยู่กับความจริง ของ ปัจจุบัน ตลอดเวลา

แต่เรา ไม่ได้มีสติ ตลอดเวลา จึงต้อง ระวัง ความคิด เผลอไปยึดความคิดเป็นความจริง ก็ ทุกข์

 

แต่ละคน ที่โพสตอบ มา เต็มไปด้วย กุศลเจตนา ขออนุโมทนา

อ่านแล้ว อมยิ้มได้ตลอดทาง
ทั้งคำตอบที่ทรงภูมิปัญญา ทั้งคำตอบที่เอื้อต่อการฝึกปฏิบัติ
และคำตอบที่ใช้ได้ในชีวิตที่ยังต้องเวียนว่าย

คุณ ภัทรปัญโญเฮ มา ชุดใหญ่ เลย

หวังว่า คงเป็นประโยชน์ กับผู้ มีรัก รู้รัก ไม่มากก็น้อยนะคะ

​

 

สาธุ สาธุ สาธุ อโหสิกรรมให้นะจ๊ะ คุณพี่ ขอให้คุณพี่อโหสิกรรมให้น้องเช่นกันนะ