มีปกติอยู่ผู้เดียว

ถึงที่สุด ทุกคนก็จะต้อง ตรัสรู้ เอง เป็น พุทธะ

แต่เป็น พุทธะ ที่เกิดในสมัยของ พระพุทธศาสดา เราจึงเป็น อนุพุทธะ

แต่ก็เป็นเพียง พุทธ ที่ตื่น เบิกบาน หมดกิเลส ไม่ได้หมายถึง ได้เป็น พระสัพพัญญู

แต่ด้วยความที่เป็นพุทธะ ธรรมจึงมีหนึ่งเดียว หลอมรวมกัน

 

จริงๆว่าจะบอกตรงๆ แล้วนะ แต่นี่พูดออกมาแล้ว มีเงื่อนบางอย่างในคำโพสนี่
แหละ ไปดูเอาเอง

ผมชี้ไม่ได้ บาป

 

ของเค ต้องหยุดสมาธิตามรูปแบบไว้ก่อน หากทำสมาธิตามรูปแบบ จิตมันจะไหลไปคิด

ให้ทำสมาธินอกรูปแบบแทน ทำได้เหมือนกัน เชื่อสิ แค่ชำเลืองๆ นั่นแหละ แค่นั้นก็
กระดิกหูช้างทำได้เท่ากับทำตามรูปแบบทั้งคืนนั่นแหละ ปิติ มันจะเกิดเหมือนกัน ก็อย่า
ไปสนใจ สุขมันจะเกิดเหมือนกันก็อย่าไปสนใจ หากส่งจิตเข้าในก็จะเกิดความคิด


หากส่งจิตออกนอก ...หากทำสมาธินอกรูปแบบเป็น มันจะแปะอยู่ที่ปลายจมูกเป็น
สถิติส่วนใหญ่ ..มันจะเห็นอะไรภายนอก แต่ไม่ได้ส่งถึงใจ หากส่งใจไปรู้จะเห็นสัญญา
ยังทำให้เกิดรู้ หากทำสัญญารู้แล้วไปเกลียดจะยิ่งเบลอๆ เป็นขณะๆ วนไปวนมา

ตรงนี้ก็ต้องฉลาดในการฉวยวิหารธรรมที่ทำให้มันสลับรู้ ไม่จมแช่ แต่ก็ยังอยู่บนวิหารธรรม
และยังมีรู้ทุกข์

ต้องสังเกตเอาเอง หากบรรยายเหวี่ยงแหไปอีก เดี่ยว งง

 

ตามนั้นจ้า เพราะนั่งไม่ค่อยได้นาน เวลาไปเพียรตามสถานปฎิบัติ ก็นั่งระหว่างครึ่งชั่วโมง ถึงชั่วโมงครึ่งจ้า วันหนึ่งเพียรหนักจริง ๆ ก็สองสามรอบเอง ที่เหลือก็พัก ๆ สบาย ๆ พิจารณาไม่ลึกมากนักจ้า.. พี่วิษณุโชคดีที่มีครูดี ^-^

 

นอกจากจะฟังครูยังเคยฟังหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเทศน์ อีกเหมือนกัน ท่านว่า มีลูกศิษย์จากต่างประเทศมาถาม ว่าที่เค้าทำอยู่ถูกหรือผิด หลวงพ่อท่านตอบว่า ถ้ายังทำอยู่แสดงว่าผิดอยู่ ถ้าผมจำไม่ผิดนะฟังนานแล้วล่ะ ลูกศิษย์คนนั้นก็เลยบอกอ๋อๆๆเข้าใจแล้วๆ

 

แล้วขยายความหมายได้ว่าอย่างไรล่ะครับ "ถ้ายังทำอยู่แสดงว่าผิดอยู่" เป็นกุศโลบายเฉพาะบุคคลหรือเปล่า อย่างเช่นนักดูจิตบางคน ที่บอกว่าดูจิตไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิก็ได้ ทำในอิริยาบท ทำในชีวิตประจำวันก็ได้

ขอตัวก่อนว่าไม่ได้เห็นขัดกับหลวงพ่อปราโมทย์นะ แต่ส่วนใหญ่ที่ท่านโปรด หรือส่วนใหญ่ที่เข้าหาท่าน เข้าใจว่าการปฎิบัติธรรม คือ การนั่งสมาธิ ซึ่งเมื่อก่อนผมก็เป็นแบบนั้น ผมก็ทำแบบนั้นมาก่อน จนประสบทุกข์ พิจารณาทุกข์ จึงพอเข้าใจในสติฐาน อันเป็นทางเอก

แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ คนที่ไม่เคยศึกษาอะไรมาเลย ใช่ชีวิตเพียง เข้าวัดทำบุญ ถวายสังฆทาน เค้าจะไม่อดที่จะหลอกตัวเอง อดที่จะไม่ไหลตามกิเลสได้หรือ ในเมื่อทวารทั้งหมดยังเปิดอยู่ ขนาดปิดหมดให้เหลืออย่างเดียวยังจะไม่ทันเลย

ปล. ไม่ได้เห็นต่างนะ เพียงแต่ผมปัญญาน้อย เลยต้องจริงจังหน่อย ^-^

 

ค่ะ คุณ Tboon นานาไปวัดครั้งแรก ก็โดนไล่กลับบ้านเหมือน วันนี้รู้แล้วว่าทำไมท่านถึงไล่กลับ เพราะท่านมีเมตตาจริง ๆ

 

(good)



;aa24

 

การดูจิตและเจริญสติ ต้องทำในชีวิตประจำวัน และการทำกรรมฐานสมถะ เอาไว้เพื่อให้จิตใจสงบเพื่อวิปัสนาญาญต่อไป ทำอะไร ถ้าทำให้เข้ากับกาล มันจะได้ผลดีทีเดียว พระพุทธเจ้าท่านทรงไม่ให้ดูหมิ่นตัวเอง ไม่ให้หลงตัวเอง
และไม่ให้ยกตัวเอง ท่านสอนให้ทำจิตตัวเองให้อยู่ในระดับปกติ อนุโมทนา ท่านจินนี่

 

เข้าใจครับท่านจินนี่ ประโยคที่หยุดทำนี้ ถ้าคนมีปัญญาอินทรีย์ที่แก่กล้าฟังครั้งเดียวจะเข้าใจเลยว่า อะไรคือความหมายของการหยุดทำ
กรณีคนที่ทำ ตั้งน่าตั้งตาทำ จึงยังไม่ใช่ จะรู้ตัวต่อเมื่อว่า ได้ทำจนหมดแล้วว่า เฮ้อ ทำให้ตายก็ไม่ไปไหนซักที เลยหยุดทำดีกว่า

เรียกว่าเพียรจนถึงที่สุดแล้วหยุดเพียร ก็จะเริ่มรู้แล้วเข้าใจความหมายของความเพียร

 

ที่ไหนครับ ไล่อย่างไร เล่าให้ฟังหน่อย อยากรู้ เผื่อจะได้ไปบ้าง ^-^

 

ขอบคุณครับ ผมโชคดีที่ไม่ติดในสมาธิ เพราะนั่งนานไม่ได้ เข่าไม่ดีแต่เด็ก ซ้ำยังเจ็บจากวิ่งอีก เลยรอดจากการสุดโต่งไป

เจริญในธรรม นะครับ ^-^

 

วัดเขาถ้ำกฤษณา ที่เขาใหญ่ค่ะ อันนี้มันเข้าใจโดยปัตจัตตัง ไม่รู้จะอธิบายอย่างไงดี ขอไม่เล่าดีกว่า ท่านจินนี่ หลวงพ่อบอกว่า "โยมกลับได้แล้ว" วันนั้นบาปมาก ๆ นึกขุ่นเหมือนกัน วันนี้เข้าใจและขอบหลวงพ่อมาก ๆ
พรุ่งนี้ว่าจะไปตอนนี้นานาอยู่กรุงเทพ เป็นสาขาของวัดสังขทานค่ะ

 

จะกล่าวความเรื่องโดนไล่ นี่สมัยก่อนเคยโดนแบบไปขอพักฝึกสมาธิช่วงเข้าพรรษาที่วันนึงแต่ก็โดน ปฎิเสธ เรียกว่า พระท่านข่มมานะให้เรา ทุกวันนี้ยังทราบซึ้งถึงหลวงพ่อที่ข่มมานะให้เรา

 

ท่านวิษณุ ก็รู้ใช่ไหม ว่าทำไมท่านไล่เรา จะบอกเป็นตัวหนังสือ มันยากเอาการนะ
ไม่รู้จะเทียบเคียงอย่างไงดี ท่านวิษณุพอจะบอกได้ไหม

 

ไม่ได้ขัดอะไรหรอก ต้องดูบริบทของคำพูด อย่าไปยึดตามตัวบทหนังสือ

หากเรายึดตามบริบทของคำพูด เราจะมองออกว่า คำว่า ทำ กับ ไม่ทำ นั้น
เป็นคำเพื่อโน้มน้าวในขณะนั้น ...ต้องไม่ลืมว่า หลวงพ่อปราโมทย์สอนกัน
แบบ จิตต่อจิต เป็นปัจจุบันขณะ เวลาเราฟังเราต้องไม่ยึดตามบทหนังสือ
แต่ต้อง image เอาว่า ขณะนั้น จิตของผู้รับการสอนกำลังเป็นอย่างไร และ
กำลังโดนโน้มน้าวแบบไหน โดนทุบน่วมแค่ไหน

อย่างบางคน ท่านให้นั่งสมาธิให้ดู พอคนนั่งลงปุ๊ป โดนเอ็ดเลยว่า อย่าทำสิ
อย่าทำสิ คนที่ยึดตามตัวอักษรจะคิดว่า ห้ามทำสมาธิ แต่คนที่ยึดตามบริบท
ของจิต จะคำนึงออกว่า จิตตอนนั้นเขากำลังทำอะไรสักอย่าง และสภาวะนั้น
ไม่ให้ทำ ก็จะเกิดการระลึกดูว่าตะกี้ทำอะไร ทำให้จดจำสภาวะธรรมนั้นได้ และ
พอจำได้ ไปนั่งสมาธิอีก ก็จะไม่เผลอไปเสพอารมณ์นั้น เป็นต้น

กล่าวสรุปก็คือ

ก็ทำสมถะ และ วิปัสสนา นั่นแหละ เพียงแต่คำว่า ไม่ทำ นั้นเป็นเรื่องของขณะ
จิตนั้นที่กำลังก้าวไปผิดวิถีจิต ก็เลยโดนทักว่าอย่าทำ พอไม่ทำ ก็จะเกิดเอ๊ะ
ใจส่งใจไปรู้ พอส่งใจไปรู้ไปดู ก็จะพอดีเป๊ะขึ้นมา ก็จะเกิดสติขึ้นมา คนนั้นก็
จะจดจำวิธีปฏิบัติ วิธีดูได้ ก็เท่านั้นเอง

 

อ๋อ ของผมนี่ ผมฝึกสมาธิได้ สองเดือนเต็ม คิดว่าเราก็มีดีบ้างละนะ แล้วก่อนเข้าพรรษาไปขอฝึกที่วัดนึงที่แถวๆเขาค้อ ท่านกลับไม่ให้อยู่ เราก็เลย ไม่เป็นไรครับขอกลับวันรุ่งขึ้น
ท่านก็เลยบอกว่า ท่านวิณุ นี่โกรธง่ายรึ เราก็บอกว่าไม่ครับ เมื่อไม่ให้อยู่ก็กลับเท่านั้นเองครับ
ท่านก็เลย บอกงั้นคืนนี้ก็พักที่นี่ เช้าค่อยกลับ
พอเช้าฉันเสร็จ ท่านก็บอกว่า จะลองดูซัก 7วันก็ได้นะ
เราเลยกราบขอบคุณหลวงพ่อ
ส่วนตัวผมเจอครู ไม่ว่าท่านไหนท่านไม่เคยสอนตรงๆซักทีเลย มีแต่มาเข้าใจเอง

 

ใช่ ๆ ไม่เคยสอนตรงๆซักที ท่านก็ถามเหมือนกันโกธรใช่ไหม จริงๆ ก็โกหกท่านแหล่ะว่าไม่โกธร(บาปไหมคะ) แต่ท่านก็บอกว่าโยม อยู่ก่อน
พอดีตอนนั้นโง่นิดหนึ่ง กลับเลย วันหลังไปใหม่ ท่านบอกว่า
"เออ ให้มันได้งี้ซิวะ" ก็ยังงงอีกแหล่ะ วันนี้เห็นคุณ Tboon พูด นึกได้แล้ว
พรุ่งนี้จะไปทราบท่านซักหน่อย บางทีไปอารมณ์ไม่ดีนะ ท่านให้ไปเก็บกรวดลานวัดเลยก็มี ขัดห้องน้ำก็มี สารพัดวิธีเลย เสร็จแล้วท่านค่อยเรียกมาสอน กรรมฐานแบบสมถะน่ะ

 

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสส... ท่าน...เปี๋ยนไป๋

ขออภัย (ข้าพเจ้าลืมตัว เก็บอาการไม่อยู่อีกแล้ว)

ด้วยความเคารพ

 

คนละวัดกันครับ หลวงพ่อไม่เคยไล่ใครเลย มีแต่พอไปถึงท่านก็บอกว่า ขอให้คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองนะ ตามสบายเลย บอกทุกคนอย่างนี้เสมอ ตอนเช้าประมาณเจ็ดโมงเศษหลังรับบิณฑบาต ให้พรแล้ว ก่อนฉันเช้า ท่านจะเทศน์สอนการปฏิบัติประมาณสิบนาที จากนั้นกราบลาพระแล้ว ท่านก็ให้พากันเอาอาหารที่เหลือจากที่พระพิจารณาแล้ว ไปทานต่อที่โรงครัวของวัดได้เลย แล้วก็ช่วย ๆ กันล้างจาน

วัดป่าธรรมอุทยาน จ.ขอนแก่น หลวงพ่อสำราญ ธัมมะธุโร (หลวงพ่อกล้วย) ครับผม