รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

ยายหายนานเกินเหตุตกลงคอมยายติดไวรัสหรือว่ายายติดหวัดสายพันธุ์ใหม่ซะเอง

 

สงสัยเหมือนกันเลยค่ะ
ทำไมหายไปนานจัง

คอมพ์ป่วยไม่เป็นไร
แต่ขออย่าให้คนป่วยเลยนะคะ

----------------------
ไข้หวัดใหญ่ 2009
น่ากลัวกว่าที่คิด
ขอให้ทุกคนระมัดระวังตัวให้ดี
---------------------

 

ก๊อกๆๆๆๆ..เอ้ามาแว้วววววว

บรื๋อ....

พากันรอนานเหมือนกันเนาะ นี่มาประชุมสตรีฯ ที่อำเภอ เลยถือโอกาสแวะมาทักทาย คงไม่ได้เล่าอะไรนักนะคะ เพราะต้องรีบไปร่วมปลูกป่าฯ

ทางศูนย์ยังไม่แจ้งเรื่องคอมมาเลยค่ะ

อิอิ...ถ้าใครคิดถึงมั๊กๆ ไซ้อเน็ตบุ้คมาให้ได้นะคะ ยินดีรับหมดแหละ เหอๆ


ไปแล้ว มีอะไรโทมาหา

 

ขอรอด้วยคน...นานหรือป่าวเนี่ย จะได้ไปกินข้าวก่อน...หิวอ่ะ

 

ท่าทางจะอีกนาน

อาทิตย์หน้ามาใหม่ดีกว่า

 

ท่าน ส.ส. (ตามคำแปลที่ยายบอกไว้)

ปฎิบัติหน้าที่อย่างเต็มเม็ด เต็มหน่วย

สมกับที่ ปชช. (ประชาชน) ให้ความ ววจ. (ไว้วางใจ)

 

กลับมาแล้วค๊าาาาา....แหม...ผีหลอกให้รออ่าน ก็ตั้งหน้าตั้งตารออ่านกันจริงๆ เลยเนา นี่ใช้ระบบ เอจด์ โมเด็ม เขาบอกว่าเร็ว แต่อะไรจะเร็วปานใดตามที่โพนทนาว่าล่าสุด เจ๋งมั๊กๆ พอมาเจอระบบคลื่นกระสับกระส่ายแล้วแต่การบดบังของเทือกเขาและสายลม นี่กว่าจะเข้าบอร์ดได้แต่ละหน้านะคะ ใช้เวลาเดินวนรอบบ้านได้ถึงห้ารอบ
เชื่อมต่อเข้ากับเครื่องพีซีของลูกสาว เพราะโน้ทบุ้คยังไม่ได้รับการติดต่อกลับมาเลยจ้ะ เอาเป็นว่า เมื่อรู้ว่ามีแฟนๆ รออ่านตรึม คืนนี้ผัวไปเล่นไฮไ, อุ้ย ไม่ใช่ ไปงานศพ ไปนั่งเฝ้าศพเขา พรุ่งนี้เช้าอาจกลับมา บรรยากาศลงตัว พร้อมโม้สดๆ รออ่านกันนะคะ อิอิ

 

^
^
^
​

"เขา" ((หมายถึง เอจด์ โมเด็ม)) คงอยากให้คุณยายเดินจงกรม แผ่ส่วนกุศล ให้ละมั้งคะ...

คุณยายน่าจะเพิ่มอีกซัก 2 รอบครึ่ง พร้อมตีลังกา อีก 3 ตลบ .. ให้มาจบที่หน้าคอมฯ พอดี... อืมม แหล่มเลย

โมเด็มคง วิ่งฉิว อ่ะค่ะ คุณยาย





>_<

ลั๊นลา!!~

 

ขอโทษเหล่าแฟนคลับทั้งเปิดเผยและแอบอ่านบ้างบางเวลา เนื่องด้วยโน้ตบุ้คของยายผีป่าเกิดขัดข้องทางเทคนิคในประการที่ยายผีป่าเองจะจัดการซ่อมบำรุงด้วยมันสมองของตัวเองได้ จึงทำให้การเล่าเรื่องขาดช่วงไปนานมากกกกกกส์...
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o> </o>
นี่ก็กลัวว่าแฟนคลับจะคาใจ...ว่าคำสาปวรมัน จะจบลง ลงเอยอย่างไร ไปอ่านกระทู้เรื่องอื่นๆ ของคนอื่นๆ ก็ไม่เหมือนอ่านยายผีป่าโม้ มีบางรายถึงขนาดโทรศัพท์ไปหา ขอฟังเรื่องผ่านมือถือ...แหม...ช่างใจร้อนเสียกระไร
............................................................................................
อองมะนายน้อยมองดูการละเล่นที่ลานแสดงที่อลังการสมฐานะเจ้าภาพงาน แต่ในจิตไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นตามบรรยากาศนั้นเสียเลย คงจะยังงงๆ กับสภาวะใหม่ของตัวเองน่ะค่ะ เจ้าภาพใหญ่ของงานที่มีแววตาเหมือนเก็บความโกรธกริ้วซ่อนไว้มากมาย (นี่ถ้าไม่ได้เห็นแววตานะคะ ยายผีป่าคอนเฟริมแทนสตรีและตุ๊ดตู๋ทั่วโลกเลยจ้าว่า...จอมทัพท่านนี้ช่างดาร์ค ทอลล์ แอนด์ แฮนซั่ม น่าฝันถึงเหลือหลาย อิอิ) ...ค่ะ...ต่อๆ...จอมทัพผู้มีแววตาดุซ่อนในได้ชำเลืองตาไปทางนางผู้สูงศักดิ์ที่นั่งฝั่งขวา ก่อนจะผายมือขวาไปให้เจ้านางผู้สง่านางนั้นสัมผัสมือแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืนขึ้นพร้อมๆ กัน ทั้งสองหันมามองทางอองมะนายน้อย แววตาผู้สูงศักดิ์ฝ่ายชายยังคงไม่ผิดแผกไปจากเดิม แต่ฝ่ายหญิงนั้นช่างปีติยิ่งนัก อ๋อ...เป็นใครๆ ก็ดีใจสิค๊า...ก็เป็นสตรีหมายเลขหนึ่งนี่นา ต้องภูมิอกภูมิใจอยู่แล้วหละ อองมะนายน้อยเดาความรู้สึกในตอนนั้นนะคะ
ทั้งคู่เดินเคียงคู่อย่างสง่าลงไปที่ลานกลางแจ้งหน้าปรัมพิธี เหล่านางรำร่ายฟ้อนโปรยบุหงาตามครรลาที่เดินไป <o></o>

 

โอ้ยเมื่อยคอเพราะหน้าจอมันเอียงลง หามุมปรับให้มันแหงะขึ้นไม่เป็น (คนยุคเก่าไม่ทันสมัย ทำเรื่องทุนยุคไม่เก่งก็มักเป็นเยี่ยงนี้แลฯ)

ปล. วันนี้ใช้พลังมากกับการดูดวงให้คนสามคน สี่ชั่วโมง มึนตึ๊บ ขอตัวมาโม้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเนาะ

 

โอ้ยเมื่อยคอเพราะหน้าจอมันเอียงลง หามุมปรับให้มันแหงะขึ้นไม่เป็น (คนยุคเก่าไม่ทันสมัย ทำเรื่องทุนยุคไม่เก่งก็มักเป็นเยี่ยงนี้แลฯ)

ปล. วันนี้ใช้พลังมากกับการดูดวงให้คนสามคน สี่ชั่วโมง มึนตึ๊บ ขอตัวมาโม้วันพรุ่งนี้ดีกว่าเนาะ<!-- google_ad_section_end -->
ยายพรุ่งนี้หมายถึง 26/7/52 หรือวันไหนครับ วานบอก จะได้รอถูกครับ

 

พรุ่งนี้ ก็คือ พรุ่งนี้แหละเน๊อะ

ถ้าไประบุวันมันก็ไม่ใช่ พรุ่งนี้ จิเน๊อะ

และแล้วก็คงเป็น พรุ่งนี้ อีกจิเน๊อะ

 

อิอิ เดือนใหม่แล้วค่ะยาย

พรุ่งนี้เหรอคะเนี่ย....

 

โฮ๊ะๆ...นี่แหละหนาเขาว่า โลกของคน คนมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ มองให้เห็นสัจจะธรรม (ความเป็นไปที่เราเลี่ยงไม่ได้ กำหนดกฎเกณฑ์เอาแน่ไม่ได้) ทำให้กว่าจะได้ข้ามาตอบก็นาน ตอบทีก็ไม่ผ่าน เหอๆ

 

ขณะที่ผู้สูงศักดิ์ทั้งคู่เยื้องย่างเข้าสู่ศูนย์กลางลานพิธี เหล่าเสนา นางอัปสร พร้อมเหล่าทาสาต่างหมอบราบกราบกับพื้น หาได้มีผู้ใดเงยหน้าเบี่ยงตามองไม่ แม้แต่ผู้ปูลาด ตาดฉัตร กราดโปรยดอกไม้ เครื่องหอม ยังมิมีการได้มองแลเห็นพระพักต์ของผู้สูงศักดิ์เลย อองมะนายน้อยไม่เข้าใจว่า การได้มองหน้าผู้สูงศักดิ์เต็มตานี่มันมีโทษหนักปานใดหนอ คงจะหนักมากกระมัง จึงไม่เห็นมีใครกล้ามอง แต่เราเป็นผีต่างถิ่น จะเรียกโก้ๆ ก็ได้นะว่า "ผีอาคันตุกะ" เราจึงไม่จำเป็นต้องทำตามเขา เราจึงมองดูทุกๆ อย่างตามใจเรา คิดในใจ "แหม...พวกเหล่าบริวารเหล่านี้คงผ่านการฝึกซ้อมมาดีนะ นี่ถ้าเขาเกิดยุคเรา คงได้สะดุดอะไรล้มบ้างหละ สักพักได้ยินเสียงเป่าเขากระทิงบอกสัญญาณว่า ผู้สูงศักดิ์ได้ยืนเด่นสง่าที่กลางลานพิธีแล้ว เสียงประโคมดนตรีแบบโบราณ คุ้นๆ เหมือนเจรียงขะแมร์ แต่แน่นกว่า มีทหารห้านายเดินมาพร้อมเพรียง มีคนเดินหน้าหนึ่งนาย ถัดมาซ้ายขวา เยี้องหลังไปคนละประมาณ ๑ เมตร ๒ นาย ถือคนโทเงินคน ทองคน อีกสองคนถัดไปซ้ายขวาอีกหลั่น เดินถือพานเงินขนาดใหญ่คน ทองคนเช่นกัน แต่มีผ้าแพรเงิน ทองคลุมไว้ แสดงว่าข้างในนั้นมีอะไรถูกคลุมไว้อยู่ อืมส์...ช่างน่าสนใจ เริ่มตื่นเต้นกับเหตุการณ์ทุกๆ การเป็นไปเสียแล้ว นี่ตัวเรามาอยู่ท่ามกลางพิธีกรรมอะไรนี่
เมื่อนายทหารทั้ง ๕ เดินมาอยู่หน้าแท่นประทับของผู้สูงศักดิ์ทั้งสอง ห่างประมาณ ๕ เมตรคงได้ (ผู้สูงศักดิ์ฝ่ายชายยืนเด่นสง่าบนแท่นสูงประมาณ ๑ เมตร ฝ่ายสตรีหมายเลขหนึ่งมีแท่นรองลดลงมา นั่งหลังตรงแต่ยอบกายกึ่งเล็กน้อย นี่แสดงว่า สมัยนั้น สตรียังคงต้องเป็นเบี้ยล่างอยู่ดีเนาะ เอ...หรือว่าที่ให้นั่งนั้น ให้เกียรติ เพราะเป็นเพศที่อ่อนหวานกว่า การยืนคงเม่อยกว่ากระมัง)
สักพักมีทหารวิ่งถือคบเพลิงมา ๑ นาย พร้อมการโห่ร้องมาทางขอบสนาม ก่อนที่อองมะนายน้อยจะเห็นว่า มีการเข็นวัสถุขนาดใหญ่คล้ายเทวรูปอะไรสักอย่าง และมีวัวด้วย วัวปูนปั้นนะ คนที่เข็นมานั้นหาใช้เหล่าทหารไม่ เพราะดูจากการแต่งกายคล้ายๆ พวกนักบวช สีขาว คงเป็นพราหม์ เพราะสมัยนี้เราเห็นในงานขึ้นศาลพระภูมิ เขาแต่งกันอย่างนี้แหละ

 

กำลังสนุกเลยค่ะ
อย่าหายไปนานอีกนะคะ

 

ติดภาระกิจ ฝืดอีกแล้วแฟนคลับเราคงระอา รอนานหน่อย อย่าว่ากันนะคะ วันีน้ก็ไม่ว่างอีกแล้วเจ้าค่ะ

 

ฝันเห็นพระเทพไปบ้านยาย

หลายวันก่อนฝันเห็นพระเทพไปบ้านยาย ในฝันบ้านยายดูกว้างมีศาลาราย มีคนเฝ้ารับเสด็จเยอะแยะ นี่ใบ้หวยหรือเปล่านี่

 

แหมคุณพี่สาวของยายผีป่าฝันตรงกับยายผีป่าเมื่อก่อนวันแม่เลยเจ้าค่ะ

ฝันว่าท่านเสด็จมารับสั่งว่า (ย้ำนะคะว่านี่คือความฝัน แต่ถ้าท่านเสด็จมาที่บ้านยายผีป่าจริงวันใดวันหนึ่งข้างหน้า ขอเพียงแค่ผ่านก็ได้เจ้าค่ะ รับรองว่าชีวิตนี้ทุ่มสุดๆ เพื่อแผ่นดินไทยเลยเจ้าค่ะ แค่ได้ฝันเห็นก็นับว่าเป็นบุญคุ้มเหลือคณาแล้วนะคะ)

อ้าวลืมไป ท่านทรงตรัสว่า

"รู้ไหมว่าในหลวงท่านจะเสด็จมาทองผาภูมิ ยายผีป่าจะได้เข้าเฝ้าด้วย "

ยายผีป่าน้อมจิตตามฝันเข้ากราบในหลวง เห็นท่านยิ้มให้ แล้วทูลสมเด็จพระเทพฯ ว่า

"เดี๋ยววันนั้น หนูจะตำส้มตำสูตรที่คิดเองถวายนะเจ้าคะ"

แล้วท่านก็บอกว่า จะเอาเงินไปซื้อของไหม ว่าแล้วท่านก็ยื่นเงินให้ เป็นเหรียญแบบ ๑๐ บาท ๔ เหรียญ ท่านย้ำว่า

"เหรียญทั้งหมดนี้มีปู่กับพ่อของเรา เก็บรักษาไว้ให้จงดีเถิด"


.........................................................


ตื่นจากฝัน ยายผีปาก็รีบเลยค่ะ ถวายพระพรทุกๆ พระองค์ แล้วพูดที่หน้าศาลเจ้าที่ ศาลพระภูมิว่า

"แหม...อยากให้ฝันเป็นจริง ยายผีป่าอยากได้มีโอกาสเข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระเทพฯ อย่างใกล้ชิดก่อนตายจังเลย" ว่าแล้วก็คิดในใจว่า

"ฝันสูง เดี๋ยวขี้กลากก็ขึ้นหัวหรอก!"


แต่ฝันก็เป็นจริงบางอย่างค่ะ

เพราะว่าลูกสาวมาหา แล้วบอกแม่ว่า

"แม่ๆ นี่เขาทอนเงินอะไรมาให้ไม่รู้ ไม่เคยเห็น สวยจังเลยแม่"

ว่าแล้วลูกก็ยื่นเงินเหรียญ ๑๐ บาท สภาพใหม่ ให้ ๔ เหรียญ พลิกดูเป็นภาพรัชกาลที่ ๕ (ปู่) กับรัชกาลที่ ๙ (พ่อ)

 

โอ้ยจะบ้าตาย นั่งพิพม์ลงในเพดจนจบเรื่อง พอก๊อบลงมาวาง มันกลับว่าที่พิมพ์ยาวๆ นั้นมันหายไปเอง และพอวางมันเป็นเรื่องอีกเรื่อง ย้อนหาก็ไม่เป็น นี่กะว่าจะเชฟไว้ก่อนแล้วค่อยก๊อป แต่คิดว่าก๊อปแล้ววาง แล้วค่อยเซฟก็ได้

สงสัยท่านจะไม่ให้เล่าตอนจบ

นั่งพิมพ์ชั่วโมงกว่า เจอแบบนี้เหว๋อเลย

ไปแระ งง!