รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

ทุกๆ การเคลื่อนไหว จุดมุ่งหมายของทุกดวงจิตที่มีสังขารงูเป็นที่อยู่นั้น พุ่งตรงไปยังยอดปราสาท อองมะนายน้อยได้ยินเสียงเขาสวดว่า นะโนตัสสะ จิตก็จับแต่คำว่า นะโมๆๆๆๆๆๆ เลื้อยไปภาวนาไป ตัวอื่นๆ ก็คงภาวนาไม่ต่างกัน

เอ...พระพุทธเจ้าหน้าตาเป็นอย่างไรนะ นักบวชสาวกแห่งพระองค์ท่านยังผุดผ่องน่าเลื่อมใสปานนี้ พระผู้เป็นใหญ่แห่งศาสนาใหม่ต้องสง่างามกว่าเป็นแน่ จิตของอองมะนายนึกภาพของพระพุทธเจ้า และคิดว่า งานนี้พระองค์ต้องเสด็จมาประทับรออยู่แล้ว ณ ปราสาทยอด (องค์ปราสาทประธานบนยอดเขาพระวิหาร)

กว่าจะเลื้อยขึ้นถึงเขตปราสาทองค์ใหญ่บนยอดเขาได้ก็เล่นเอาตะวันใกล้คล้อย เหล่าผู้ติดตามองค์วรมันผู้สูงศักดิ์ บางท่านก็ออกมานอกปราสาท ได้ยินเสียงพูดแว่วมาว่า "คืนนี้วันเพ็ญ เจ้าเหนือหัวจักประทับ ณ ปราสาทบนยอดเขา (มีปราสาทบริวารรายล้อม จัดเป็นที่ประทับ หรือตำหนักขนาด่อม เวลาที่มีพระราชพิธีที่นี่)

อองมะนายบอกพี่ๆ และผู้ติดตามว่า

"เราจะรอจังหวะคืนเพ็ญเต็มที่ เมื่อเรากลายร่างเป็นคนได้แล้ว...เราค่อยเข้าไปในเขตราชฐาน องค์วรมันผู้ยิ่งใหญ่คงจำพวกเราได้ อาจไม่มีโทษ เราจงไปขอเข้าพบนักบวชแห่งศาสนาใหม่ ขอท่านช่วยเรากันเถิด"

ทุกตัวเฝ้าแหงนมองท้องฟ้า อองมะนายน้อยบอกว่า เราต้องภาวนา นะโมๆๆๆๆ จนกว่าจะได้พบพระพุทธเจ้าและนักบวชแห่งพุทธะท่าน...


.........................................

 

แล้วเพลาเพ็ญเต็มดวงกระจ่างจ้า เหล่าผู้ต้องมนต์ที่ดั้นด้นขึ้นมายังยอดเขา เฝ้ารอโอกาสนี้มาแสนนาน ต่างดีอกดีใจ เมื่อจันทร์เพ็ญต้องร่าง ร่างงูค่อยๆ กลายเป็นสาวงามทรงเคื่องอร่ามตามยศที่เคยมี เหล่าข้าฯ ตามบาทนั้นก็ดูดีทั้งหญิงชาย เจ้านางผู้สูงศักดิ์ยืนตรงเด่นเป็นสง่า หน้าบริวารที่ติดตามมาแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตามว่า "ตามข้ามาเถิดพี่น้องแห่งข้า...บารมีแห่งพระพุทธะและพระสงฆ์สาวกแห่งพระพุทธองค์เจ้า จักช่วยเราให้หลุดพ้นจากคำสาปอันแสนทรมานครั้งนี้เป็นแน่" แล้วนางผู้สง่าก็ค่อยๆ เข้าไปใกล้กำแพงแก้ว แต่แล้วก็เซถลากันออกมาเหมือนโดนไฟฟ้าหลายแสนโว้ลล์ถูกต้องตัวทุกคราเมื่อจะก้าวล้ำข้ามกำแพงแก้วไป หลายรายล้มร้องระงง บิดตัวเป็นเกลียว ทนไม่ไหว วิ่งลนไปยังข้างล่าง ผ่านด่านผู้คน หลายคนจ้องมองอย่างสงสัย แต่หาได้รั้งตัวไว้ไม่ เพราะต่างก็เข้าใจว่าเป็นคนที่มาคณะเดียวกัน และเข้าใจว่าเป็นผู้สูงศักดิ์ คนตำหนักใน พระการแต่งกายนั้น บอกถึงยศฐาบรรดาศักดิ์ที่อย่างน้อยก็ต้องเป็นทหารในรั้วในวัง นางในแห่งวรมันองค์ใดองค์หนึ่ง

....................................


อองมะนายน้อย ที่ใจจิตนั้นคิดถึงแต่พระพุทธะแม้จะไม่เคยเห็นพระองค์จริงมาก่อนเลยก็ตาม ภาวนา นะโม.....ไปเรื่อยๆ จึงไม่เกิดอาการเช่นผู้อื่น นางหันไปดึงมือของญาติอีกสี่ห้าคน ให้เดินตามนางมา พระพี่นางที่ตอนแรกๆ นั้น ก็ผวาจากพลังประหลาดที่มากระทบ แต่เมื่ออองมะนายน้อยย้ำให้ภาวนาถึงพระพุทธะ ก็สามารถเข้าไปยังองค์ปราสาทได้ เมื่อเข้าสู่ภายในเขตหวงห้ามได้ ก็ค่อยๆ ลัดเลาะไป จุดมุ่งหมายคือตัวปราสาทพระประธาน ที่เดินสง่าตรงกลาง เหนือยอดเขาพนมสูง

..................................


ดูเหมือนว่าเจ้านายระดับสูงจะพากันไปรวมที่ปราสาทประธาน เพราะเห็นแสงใต้สว่างที่ปราสาทมากกว่า เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ ทหารองครักษ์ ๗ ชั้น หาได้ปิดกั้นเหล่าเราไม่ กลับให้เข้าไป ประหนึ่งว่ารับรู้ถึงการมาครั้งนี้ของเรา

 

เมื่อได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ทำให้อาการกลัวจางหายไป ศาสนสถานแห่งนี้หาได้ปิดกั้นหญิงชายไม่ ทำให้เหล่านางต้องมนต์มีกำลังใจมากขึ้น

"น้องนางของข้าฯ จงเข้ามาเป็นสาวกแห่งพุทธะเยี่ยงเราเถิด"

ออค์วรมันผู้ยิ่งใหญ่ ณ แดนนี้กล่าวเชิญอย่างเป็นมิตร ตำหาญจัดหาที่นั่งสำหรับเราผู้มาใหม่ อยู่ถัดจากบุรุษผู้ยังไม่ถือบวช คงจะเป็นเชื้อพระวงศ์สายใดสายหนึ่ง พวกเราได้เห็นรูปสลัก ต่างจากเทวรูปแห่งศาสนาเดิมเล็กน้อย อองมะนายรับรู้ทันทีว่า นี่คือองค์บูชาพระพุทธเจ้า โอ...ท่านเป็นพระเจ้าอีกแล้วหรือนี่ ไม่เป็นไร เราน้อมจิตถึงพระองค์ท่าน แล้วตั้งใจปฏิบัติตามสาวกแห่งท่าน พระพุทธเจ้าต้องรับรู้เป็นแน่

........................................................

เหล่าสงฆ์ที่นั่งเบื้องหน้าบนอาสนะปูดิ้นทอง มีองค์หัวแถว เรียกองค์วรมันไปใกล้ๆ กึ่งกระซิบ ก่อนองค์วรมันผู้สูงศักดิืจะมองมายังผู้มาเยือนโดยไม่มีบัตรเชิญ

..................................................................

องค์วรมันมองแล้วก็หันกลับไป โดยไม่กล่าวอันใด นางต้องมนต์ทั้งห้า หาได้มีโอกาสร้องขอให้พระสงฆ์เป็นเจ้าพิธีกรรมช่วยเหลือไม่ ทุกขณะนั้นมีการสวดมนต์ และเว้นวรรคด้วยการกล่าวหลักธรรมแห่งองค์พุทธะ องค์วรมันท่านนี้ช่างเลื่อมใสศาสนาใหม่ยิ่งนัก มีการวักถามข้อธรรมกันไปมาระหว่างพระสงฆ์และผู้มารับธรรมครั้งนี้ หาได้มีบรรยากาศตึงเครียดเหมือนตอนที่ได้ไปเห็นพิธีกรรมก่อนการสาปไม่

.....................................................


พระสงฆ์องค์แรกที่นั่งหัวแถว มองมาที่พวกนางต้องมนต์อีกครั้ง ก่อนจะกล่าวว่า

"พวกเจ้าเคยมีวาสนาได้เกิดมาพบพระพุทธเจ้า เคยปฏิบัติดีปฏิบัติชอบในศีลธรรมแห่งพระพุทธเจ้าองค์อื่นๆ มาก่อน ชาตินี้กรรมเก่าตามมา เจ้าทั้งหลายจงยอมรับมัน แล้วอย่ายึดมาเป็นความจงเกลียดจงชังผู้กระทำต่อเจ้าอีกเลย จงอโหสิกรรมต่อกันและกันเถิด"

แล้วพระสงฆ์เหล่านั้นก็สาธยายธรรมขึ้นมา จนนางต้องมนต์สามารถเข้าถึงธรรมอันบริสุทธิ์แห่งพระพุทธองค์ได้ จิตใจแจ่มกระจ่าง

................................................

พระพี่นางเจ้าสตรีหมายเลขหนึ่ง ขอบวชเป็นภิกษุณี ณ บัดนั้น และเมื่อได้ครองผ้าจีวรแล้ว พรระองค์สิ้นใจละสังขารในเช้าวันรุ่ง

น้องนางทั้งสี่ที่เหลืออยู่ รวมอองมะนายน้อย พระสงฆ์ได้ให้พร แล้วบอกว่า ไปเถิด แล้วเจอกัน..จำไว้...อย่าลืมพุทธะ...

..........................................................

 

อ่านแล้วขนลุกเลย

 

ขนลุกเหมือนกันค่ะ

*************

คืนนี้ไปตรวจว่าสามีล้างจานสะอาดไหม

แล้วมาต่อนะจ๊ะยาย...

 

ขนลุกเหมือนกันค่ะ

*************

คืนนี้ไปตรวจว่าสามีล้างจานสะอาดไหม

แล้วมาต่อนะจ๊ะยาย...

 

""""อีนาง..ๆๆๆๆๆ ตื่นลูกตื่น..." เสียงคุ้นๆ เป็นหญิงชาวอิสาณเรียกลูกสาวที่วันนี้ดูจะนอนขี้เซาเหลือหลาย

"อีนาง...เป็นอีหยังคือจั๋งบ่ตื่น แม่ใหย่เผิ่นคอยท่าให้ไปตักบาตรเช้านำเผิ่น ตื่นลุกตื่น" นางยังคงปลุดกลูกสาวต่อ เด็กหญิงได้ินแว่วๆ อาการสลึมสลือ แต่ยังงงสับสนอยู่

"เอ...เสียงน้เราคุ้นๆ นี่เสียงแม่ของเรานี่...แม่เราคงไม่รู้ว่าเราตายแล้ว หรือว่าแม่มาเคาะฝาโลงเอาข้าวให้เรากินหนอ เคยเห็นเวลามีงานศพ...ช่างเหอะ เราตายแล้ว ไม่ต้องสนใจหรอก เราจะยิ่งเสียใจ ถ้าเห็นพวกเขาร่ำไห้หน้าศพเรา ไม่เอาหรอก ไม่ต้องมาเรียก...เด็กหญิงผู้คิดว่าตัวเองตายทับตายซ้อน ยังคงเมินเฉยกับการเรียกของอดีตมารดาคราเป็นมนุษย์...

ใจของเด็กหญิงเกาะที่พระท่าน นะโม..นะโม...

จนไม่ได้ยินเสียงเรียกของแม่อีกแล้ว

มารู้สึกตัวอีกครั้งก็เมื่อลืมตาขึ้นมา มีหลวงตามายืนจ้องข้างๆ เตียง เอ...เรามานอนที่เตียงได้อย่างไร บ้านเรานอนกับพื้นไม้ นอนสาดหวายแข็งกระด้าง หมอนก็ไม่มี เอาท่อนไม้มาหนุนจนเลี่ยม

เอ..นี่เราคงได้ขึ้นสวรรค์ชั้นไม่สูงนัก เพราะเตียงเหมือนเตียงคนไข้ที่โรงพยาบาล คุ้นๆ

จนเริ่มรู้สึกว่า เราตายหรือเราเป็นอะไรนี่ นี่เจ็บที่แขน มีน้ำเกลือด้วย โอย...ไผจับข้อยใส่น้ำเกลือ...เอาออกๆๆๆๆ ข้อยย้าน

เสียงเด็กหญิงที่เป็นที่รู้กันว่า ยอมตายดีกว่าเจอเข็มฉีดยา เข็มเจาะเลือด นี่เข็มน้ำเกลือแทงเข้าท้องแขนนานเท่าไรไม่รู้ มันน่ากลัว นี่คงยังไม่ตายจึงรู้สึกเจ็บ เออ...ลืมไปพ่อเคยด่าว่า อีนางมันมึน ตายยากตายเย็น!

แม่เดินเข้ามาพร้อมพ่อกับพี่น้องที่เราแสนจะเบื่อขี้หน้าพวกมัน โอย..ตายไปเสียดีกว่า

..................................................

น้าน้อยที่เป็นพยาบาลบ้านใกล้กันเดินมาถามว่า

"เป็นไงเอื้อม...เดี๋ยวรอดูผลตรวจเลือดก่อน...ถ้าไม่เป็นอะไรก็กลับบ้านได้"

ยายผีป่าเริ่มมั่นใจว่าตัวเองังไม่ตาย เพราะเห็นหน้าพี่ชาย และน้าพยาบาลคนนี้ เพราะหากเราตาย เชื่อเลยว่า เขาตายไปก็ไม่เจอเราเป็นแน่...

......................................................

เด็กหญิงนอนซมพิษไข้ทรมานปานสายตัวจะขาด เหมือนโดนไฟร้อนเผาตามกระดูกกระเดี้ยว ๑ สัปดาห์กว่าหมอจะอนุญาตให้กลับบ้าน

..........................................

แม่บอกว่า

ลูกเพ้ออะไรเหมือนคนขาดสติ หมอเขาถามแม่ว่า ลูกมีปัญหาทางจิตหรือเปล่า

แม่ก็ไม่รู้ว่าปัญหาทางจิตนี่เป็นยังไง เอ็งไปตอบหมอเอาเองก็แล้วกันแม่เรียนไม่สูง พูดไม่เป็นเน้อ

...................................................

 

Ah....
แล้วองค์วรมันไปอยู่ไหนแล้ว?
พระภิกษุณีอดีตพระแม่เจ้าล่ะคะ

 

Ah....
แล้วองค์วรมันไปอยู่ไหนแล้ว?
พระภิกษุณีอดีตพระแม่เจ้าล่ะคะ

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ยายผีป่า*, ราคุเรียวซาย, mangsawe </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ยายผีป่า*, ราคุเรียวซาย, mangsawe </TD></TR></TBODY></TABLE>มีข้อความส่งเข้ามือถือจากกัลยาณมิตร ที่หมายเลขมือถือลงท้ายเลขมงคล 88 เขียนส่งมาว่า

พระพุทธองค์ให้เป็นอริยะโสดาบันปิดนรกถาวรก่อน

โสตาปฏิมัคคะ ธาตุ สัมมาทิยานะ สัมปันโนฯ

.............................

สาธุจ้า...

 

อิอิ...ตอนเขียนจบ โทรศัพท์หาเจ้าพี่ อุ้ย พี่พิมพาภรณ์ ว่าพี่ตุ่นไปอ่านเรื่งอนี้หรือยัง อ่านแล้วช่วยบอกด้วยนะ

พี่ตุ่นถามว่า มีพี่อยู่ในเรื่องนี้ด้วยไหม

ยายผีป่าบอกว่า ไปอ่านเหอะ

นี่ยายเขียนจบแล้วนะ แต่คิดว่า จบแบบนี้ ต้องมีหลากหลายคำถามๆ มาแน่นอน

ต้องลงว่า เรื่องนี้มันจะจบลงจริงๆ ไหมเนี่ย

โปรดรอติดตามไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ผัวไม่เตะก้านคอยายผีป่าหักตายนะคะ รับรองว่า มีเรื่องเล่าต่อเนื่องให้ทแฟนคลับติดตามชัวร์

..................................

น้องที่ถ่ายรูปด้วยกัน เจ้า Des ก็เป็นหนึ่งในนางต้องมนต์นะคะจะบอกให้

แม่นางท่านนี้ ต้องจุดธูปเรียกถึงจะยอมมาทักทาย อิอิ

 

อืม.....
แล้วนางต้องมนต์ อีกสอง ละจ๊ะยาย เจอรึยัง

 

นางต้องมนต์อีกสามก็เจอกันค่ะ และพวกที่ลนลานลงไปทั้งชายและหญิง เพราะจิตไม่ได้เกาะที่พุทธะ จึงไม่สามารถหลุดจากมนต์สะกดอาณาเขตไว้ได้ ตอนหลังนั้น หลวงปู่และดาบสได้ไปหาที่ถ้ำนะคะ มีบางพวกที่จิตตั้งรับพระพุทธเจ้าได้ ก็หลุดพ้น บางดวงจิตหมกมุ่นกับอดีตมากไป และเชื่อว่าคำสาปนี้ตนสมควรรับแล้วและขอตายและเกิดมาในศาสนาเดิมเท่านั้น เขาเชื่อว่าเป็นความต้องการของพระผู้เป็นเจ้า ทุกวันนี้เขาพระวิหารจึงมีปัญหาไม่ราเลิก เพราะอาถรรพ์เช่นนี้ด้วยประการหนึ่ง

................................................................

ส่วนอองวรมันผู้สาปแช่งนั้น ตอนหลังเครียดมาก ไม่มีประสิทธิภาพในการปกครอง ทำให้วรมันสายอื่น(ญาติๆ กันนั่นแหละ) ทำการยึดครองอำนาจต่อ แม้กระทั่้งเมืองที่เคยตั้งฐานกระจายอาณาเขตไว้ในแดนสยามปัจจุบัน ก็ถูกญาติผู้เรืองรองกว่าครอบครอง บางเมืองเจอไข้ห่าระบาด ผู้คนรี้ไปไม่กลับ ญาติผู้ที่เรืองรองหันมานับถือศานาใหม่ตามรุ่นพี่ ทำให้ศาสนสภานเก่าบางแห่งที่เคยตั้งเครื่องบูชาเทพเจ้าศาสนานั้นๆ ได้มาแทนที่ด้วยพระพุทธรูป แต่ยังมีกลิ่นอายของวัฒนธรรมการปั้นแบบขอมเก่าอยู่ แต่สังเกตที่ดวงตาที่สาม นั่นหมายถึงพระพทุธเจ้า บางปราสาท(ศาสนสถาน) ที่ถูกปรับเปลี่ยนมาเป็นที่ของพุทธนั้น แท่นบูชายังคงสภาพแท่นเก่า คือแท่นโยนี บางคนดูแล้วขัดๆ นะคะ

.......................................................

ส่วนวรมันที่สูญสิ้นอำนาจเพราะซีเรียสเครียสไม่สมหวัง ก็ไปขอพึ่งบุญบารมีผู้พี่ที่นับถือศาสนาใหม่ ออกบวชเป็นดาบสก่อน เพราะว่ายังมีกรรมที่ต้องสะสาง ตอนนี้เกิดใหม่แล้ว และบวชเป็นพระ ปฏิบัติดีมากค่ะ ท่านบอกว่า จะมาช่วยถอนคำสาปให้หมด ก่อนที่ท่านจะเข้านิพพานเจ้าค่ะ ท่านเป็นพระชาวเขมรนะคะ แต่พูดไทยชัดมากๆ

.............................................................

รอดูค่ะว่าคำสาปวรมัน ณ เขาพระวิหารนั้นจะเสื่อมลงเมื่อไร

หากผู้ต้องมนต์เหล่านั้นพ้นคำสาป ชาวเขมรและสยามจักได้ปรองดองกันแน่นแฟ้น ไม่มีสงครามใดๆ จักก่อตัวได้อีกแล้ว

ขอร้อง พธม. กรุณาหยุดเถิดนะคะ อย่าไปเรียกร้องอะไรเลย เพราะถึงเวลา เราจะไม่มีใครได้ใครเสียอะไรทั้งสิ้น


............................................

หากย้อนไปตามประวัติศาสตร์ แผ่นดินสุวรรณภูมิที่เราคนไทยอ้างว่าคือแผ่นดินของเรา หาใช่ของเราแต่เดิมไม่ เซียม หรือ ชนกลุ่มน้อยเผ่าไทยนั้น เป็นคนป่านะคะ ร่อนเร่แถวๆ ภาคเหนือและอิสาณ เรามีไทยอาหมมาผสม เชื้อลาวมาผสม เชื้อจีนมาผสม ข้างล่างงก็มาลายูผสม คนเซียมแท้ๆ ตัวเล็ก ดำ สวยเหมือนยายผีป่านี่แหละ ฮ่าๆ

 

มีใครอยากรู้ไหมคะว่า


ทิดเก๋สามีรูปหล่อประหลาดคนนี้ของยายผีป่า ทำไมถึงได้มาชะตาขาดเป็นผัวเราจนได้


ถ้าอยากรู้



ขอเสียงดังๆ หน่อย

ส่งขนมนมเนยไปบำรุงยายผีป่าด้วยนะ



ส่วนใครถ้าอยากรู้ว่า



ตัวเองเคยอยู่ในเนื้อเรื่องไหม


ไปบ้านยายผีป่าวันครอบครูเลยนะคะ



จะโม้ให้ฟังแบบซีนีม่าสโค๊บเชียวหละ

 

อ๊ากซ์ซซซซซซซซซซซ
(นั่งปรบมืออยู่)
ขนมนมเนย บ้านหนูอยู่ไกล ส่งไปเกรงว่าจะบูด
หนูทำสังฆทานกับร่วมบุญกฐินอุทิศสมทบให้พี่ทวีคูณแทนได้ไหมค้า
สาธุ สาธุ สาธุ

 

อยากไปสังเกตุการณ์วันครอบครูมั่งจัง แต่โอกาศไม่เอื้อ...
หากวันนั้นมีอะไรสนุกตื่นเต้น กลับมาเล่าให้ฟังมั่งนะยายนะ

แอบรวมเล่ม คำสาปวรมัน....(ขออนุญาตนะคะยาย) ได้ตั้ง 23 หน้าแน่ะcatt24

 

..อยากรู้ อยากเห็นทุกเรื่องเลยยายยยยยยย...จ๋า..แต่ไม่กล้าไปดอก..กลัวจิตตกเศร้าใจ..ขอฟังคุณยายเล่าอยู่ห่าง ๆ อย่าง ห่วง ๆ แล้วกันเด้อคะเด้อ

 

สำนวนและลีลาการเขียนนั้น เขียนแบบดันสด ไม่มีการพิมพ์ไว้ ทุกอย่างมันอยู่ในภาพความทรงจำนะคะ เสริมลีลายายผีป่าเรียกรอยยิ้มและรอยหยัก(ข้อหาหมั่นไส้) จากผู้อ่านไปด้วยนิดนึง กรเขียนนี้ยังไม่สละสลวยสักเท่าไร ประการแรกคือ เขียนให้อ่านคร่าวๆ อ่านฟรีอย่าให้มีการแต่งเกลาสำบัดสำนวนและเรื่องสมจริงมากนัก (แต่ถ้าน้องจะช่วยเกลาให้ก็เรียงมานะคะ คำไหนไม่เข้าใจ เดี๋ยวเสริมให้ เผื่อเอาไปเสนอฮอลี่วู้ดเนาะ อิอิ หวังรวยหลายพันล้านก็งานนี้แหละ ฮ่าๆ แฟนคลับยายผีป่าช่วยเป็นหูเป็ฯตาเน้อ ห้ามใครเอาไปดัดแปลง เทียบเคียง เพื่อการจัดจำหน่ายทุกกรณี ไม่งั้นแฟนคลับยายผีป่าสุมหัวกันฟ้องเอานะเค๊อะ)

ที่ไม่เอ่ยชื่อวรมันแต่ละองค์นั้น เหตุเพราะ ไม่รู้ว่าชื่ออะไรบ้าง อุ้ย ไม่ใช่เจ้าค่ะ คือเกรงว่า ทางนักประวัติศาสตร์จะด่าเอานะคะ และลูกหลานเขาที่สืบต่อๆ กันมา แม้จะโดนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไปจนเกือบเกลี้ยงแล้ว ก็อาจถือสิทธิ์เรียกร้องหาว่ายายผีป่ามั่วก็เป็ฯได้ ยกเว้นให้เขาเป็นผู้เขียนเรื่องนี้ขายทำหนัง รับรองว่า เขาจะบอกว่า เจ๋งว่ะ

....................................................


การแต่งกาย การร่ายรำนั้น ถ้าจะบรรยายเสริมเข้าไปนะคะ รับรองว่า งานนี้ไม่มีจบง่ายๆ หรอกนะคะ


...................................................

 

มีหลายท่านถามมาว่า ทำไมอองมะนายน้อยเข้าไปในมิติเพียงคืนเดียว แต่ในเรื่องเหมือนเข้าไปนานมาก

ขอให้ทุกท่านนึกถึง ข้อมูลต่างๆ ในเวบพลังจิตมีมากไหมคะ การที่จะทำข้อมูลต่างๆ กว่าจะได้สมบูรณ์นั้นใช้เวลามากใช่ไหม แต่พอมันได้ตามที่ต้องการแล้ว เขาให้เราอัพโหลดไฟล์เข้าแต่ละเครื่องนี่ มันไม่กี่วินาที ถ้างานเยอะมากๆ ก็ไม่ถึงห้านาทีกระมังคะ


.......................................................

แล้วจะเล่าวิธีการระลึกชาติ ซึ่งหากทุกท่านเข้าใจนะคะ ทำได้ด้วยตัวเองจริงๆ ค่ะ

เอ...หรือจะหากินกับการเปิดคอร์สสอนดีไหมเนี่ย ลูกยิ่งเยอะอยู่ด้วย

เกิดสอนกันหน้าบอร์ดรับรองว่า คนหัวใส ก๊อบเอาไปเป็นวิชาตัวเอง เรียกเงินแพงๆ แย่เลยเรา

อิอิ....

 

วิสัยการอยากรู้อยากเห็นไปทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่งอของชาวบ้าน ถ้าเป็นภาษาวิชาการ เขาเรียกว่า "นักวิจัย" หรือนักสถิติ" หรือ นักบันทึกข้อมูลทุกกรณี เพื่อให้คนรุ่นหลังๆ ได้รับรู้บ้าง

แต่ถ้าเป็นภาษาชาวบ้าน เขาเรียกน่ารักน่าชังมากว่า

"คนชอบ สอ ใส่ เกือก " ซึ่งนี่ก็เป็นนิสัยเดียวกันกับยายผีป่่าเนาะ ยายผีป่าจึงได้เป็น ส.ส. ประจำท้องถิ่น ไปไหนมาไหนคนเขาระอา มาแล้ว สตรีผู้เสือกทุกงาน ฮ่าๆๆๆๆ ๔๙ ๑๙ ๖๘