ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

แหมว่าไปสองสาวน่ารัก ใจดี น่าฟัด น่าหยิก เอ๊ย น่าทะนุถนอมออก น้องปราญกลัวอาร้ายยย เดี๋ยวพี่เล่าเรื่องต่อนะ แต่แบบเรียบเรียงนานหน่อยเพราะ เขียนสด อ่ะจ๊ะ

 

กลัวพี่ๆจับหอมแก้มค่ะ แอบทำเปรี้ยวซ่าส์กะพี่ๆเขาไว้เยอะ^-^

จ้าๆพี่นางฟ้า ไม่ต้องรีบน้า จะรออ่านเจ้าค่ะ

 

เสริมที่แม่นางคว้าเล่าให้ก็แล้วกันนะ...

๑. ก่อนเจ๊กรองฯ พาพวกเราเข้าบ้านพิซซ่า ด้วยความที่บ้านพิซซ่านั้นตั้งอยู่ในที่ที่น่าฉงน กรองกมลเธอจึงพาคณะเราไปวนรอบศาลสมเด็จฯ เสียหนึ่งรอบ ก่อนเข้าบ้าน (วนเป็นทักษิณาวัตรด้วยนะเออ) เราเลยได้สักการะกันแบบไกลๆ รอบที่หนึ่ง

** ไอ้ที่ต้องวนรอบน่ะ สาเหตุอันเนื่องมาแต่เจ๊กรองฯ แกขับตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว หักเลี้ยวกับถอยหลังยังไม่ล่ายยย... เอิ๊ก.. เลยทำให้ต้องเดินหน้า(แบบจำใจ) กราบสมเด็จฯ ท่าน เพื่อเลยเข้าทางลัดไปบ้านพิซซ่าด้วยประการฉะนี้แลฯ....

นี่ทำให้รู้เลยว่าเจ๊กรองแกขนาดสายตาสั้น ใส่แว่นก็แล้ว... ยังมีน้ำใจเสี่ยงภัยไปรับเพื่อนๆ ซึ้งว่ะ (โดยเฉพาะตอนที่มันบอกว่า "ฉันถอยหลังไม่เป็น" T.T! มันหมายถึงขับรถนะ..มิช่ายอุดมการณ์...

 

ความเดิมตอนที่แล้วค้างอยู่ที่ขนของต่างๆ เข้าบ้านพิซซ่า พอเริ่มขอนของเข้าบ้านพี่ชายที่แสนดี พี่พระยาบีบีก็มาถึง (แหมพี่..มาเหมือนพระเอกหนังไทยเลยนะคะ มาตอนจบแล้ว สาวๆ ขนของกันซี่โครงบานไขมันกระจุยไปแล้ว ^^) มาปะมือแก้วกัลยา และกรองกมลพาเราไปทานข้าวกันพอดีเลย

คราวนี้ตอนแรกน้องแก้วบอกจะพาไปที่ใหม่ หัวหน้าวงขอที่เก่าดีกว่า เอ่อ..จะใหม่จะเก่าพี่ไม่เกี่ยงจ้าไปได้ทั้งนั้นเพราะยังไม่เคยไป เอิ๊กๆๆๆๆ เราเลยได้ไปร้านอาหารที่เป็นแพริมแม่น้ำน่าน วิวทิวทัศน์แม่น้ำตอนกลางคืนนี่มันทั้งคุ้นเคย และแลจะหลอนเล็กๆ สำหรับคนไม่ค่อยชอบความมืดเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นไม่สนใจค่ะ กำลังหิว หน้ามืดตาลาย คล้ายน้ำลายจะสอเต็มปาก เอ๊ย ไม่ใช่ คล้ายจะเป็นลม คิดดูนางฟ้าตัวเล็ก(กว่าช้าง)นิดเดียว ต้องไปยกของหนักมากมาย เสียหยาดเหงื่อและไขมันที่เฝ้าสะสมมา ฮือ.. คิดแล้วเศร้ากินข้าว สามจานดีกว่า อิอิ

 

เสริมๆ

ช่าย..เราเพิ่งรู้ว่า ท่านพระยา 2 บี ตะพี่แกเป็นตำมะหนวด เลยมาหลังเค้าเก็บงานกันเสร็จหมดแล้ว (ทับถมๆ อิๆ) แล้วตอนไปกินที่แพฯ พี่ไอ้ลู่เกิดอยากกินยำมาม่า หรือยำวุ้นเส้นก็ได้ แต่.. แม่นางคว้าก็ประจานซะเสียศูนย์.. ว่า "อุตส่าห์มาถึงนี่ เมริงจะกินยำมาม่าเนี่ยนะ !" แม่นางคว้าขาวอวบคงกิ๊ดๆ ในใจด่าไอ้เพื่อนบ้าไม่หัดสรรกิน

แต่กระนั้นก็หาได้กระเทือนหัวใจอันบอบบาง แต่หนังหน้าหนาๆ ของพี่ไอ้ลู่ไม่..ในที่สุดก็ได้กินยำวุ้นเส้นทะเลจนได้ เหอๆๆๆๆ (อย่าได้แคร์)

ทีนี้จำไม่ได้ว่าผู้ได๋เค้าอยากไปกินริมน้ำแบบประชิด แล้วได้บรรยากาศ พี่ไอ้ลู่เลยแนะให้ตักกับข้าวใส่จาน แล้วเนรเทศไปนั่งตรงตีนบันได เอาขาไกวน้ำให้ปลามันตอดเล่นตรงข้างๆ ระเบียงที่เรานั่งก็ได้.. สรุปแล้วคนที่อยากเลยขอเอาตาไว้ดู เก็บปากกับอวัยวะที่เหลือนั่งกินกันที่โต๊ะเหมือนเดิม

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 10 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 8 คน ) [ แนะนำเรื่องเด่น ]
princesslulu


... เอ.. ทำไมไอ้ตอนเล่าเรื่องเนี่ย.. พวกนินจาเยอะจังเลยเน๊าะ

 

โห พี่ลู่ ถ้าพี่กินยำมาม่าทะเลนั่นหมายความถึงพี่ได้ทานอาหารนอกเชียวนะคะ
ทันสมัยอย่าบอกใครเชียว^-^

 

หลังจากทานข้าว เรียบร้อยแล้วเราก็ไปเอกเขนกกันที่บ้านพิซซ่า ข้าวของเครื่องใช้นั้น สาวโมและเพื่อนได้ล้างหมดจดไว้เรียบร้อยแล้ว.. (ชาติหน้าต้องเกิดมาเป็นนางงามผิวเนียนแน่ๆ เลย อนุโมทนาในบุญกุศลที่ล้างเครื่องใช้เตรียมทำบุญนะคะ)

พอคุยกันออกรสออกชาติวางแผนวันรุ่งเรียบร้อย พี่พระยาบีบี น้องแก้วฯ เจ๊กรองฯ ก็พา โพล่าแบร์ กับหมีกริซลี่ ไปหย่อนที่พัก

พอถึงที่พักอาบน้ำอาบท่า.. ก็ได้เรื่อง

ท้าวความกลับไปตอนบ่ายๆ พอดีว่าพี่ที่ทำงานโทรศัพท์มาตามงานที่ทำค้างไว้ แบบที่ว่าเราจับต้นชนปลายไม่ถูก..เพราะว่างานมันก็เดินไปด้วยตัวมันเองอยู่แล้วเหลือแค่ว่ารอเวลาเท่านั้น พี่แกโทรมาบอกประมาณว่าลูกค้าทวงไฟล์ที่ทำพรีเซนต์ไปว่าทำไมไม่ส่งไปให้เขาจะไม่เอาออเดอร์นั่นี่โน่น บลาๆๆๆๆ จะให้ระงับการส่งงาน บลาๆๆๆ แล้วใช่ไหม ไอ้เราก็มึน...

ทีนี้ระว่างที่พี่แกโทรมาระบายความขุ่นใจ หน้าเราก็กลายร่างเป็นบางอย่าง (เดากันไปว่าอะไร เหอๆๆ) พิซซ่าเห็นหน้าถึงขั้นถามว่าพี่เป็นอะไรทำไมหน้าเป็น อูฐ ซะอย่างนั้น มีปัญหาอะไีรเหรอพี่ เราก็พยักหน้าเชิง อือ มี... แต่ก็ต้องทำเป็นไม่สนใจไปก่อนเพราะไม่อยู่ในภาวะที่จะขุ่นได้ เพื่อนเขานานทีปีหนได้เจอจะทำหน้าเป็นอูฐ ก็กระไร ปัดๆ มันทิ้งไปก่อนถึงที่พักค่อยว่ากัน

พอถึงที่พัก จะโทรศัพท์... ตอนแรกโทรศัพท์ก็ไม่มีความผิดปกติอะไรเลย พอยกหูขึ้นมาโทรรอสายไปสี่ตรู๊ด อยู่ดีๆ สายก็เงียบไปซะเฉยๆ นางฟ้าก็งงมาก อะไรของมันหนอ.. พอหันมาดูหนา้จอ เสาสัญญาณหาย เราก็อ้อ..ไม่เป็นไร แค่ัสัญญาณหาย โทรศัพท์รุ่นนี้ที่ใช้เคยเป็นอาการแบบนี้มาก่อนถ้าปิดแล้วเปิดเครื่องใหม่มันก็รีเซ็ตระบบก็จะค้นหาสัญญาณใหม่ อยู่ตั้งใจกลางเมืองพิษณุโลก สัญญาณไม่มีจะเป็นไปได้อย่างไร ว่าแล้วก็ปิดเครื่อง แล้วเปิดเครื่องใหม่...

ครั้งที่หนึ่ง... เงียบ สัญญาณไม่มี แถมขึ้นว่าซิมการ์ดมีปัญหา เอ้า..ไม่เป็นไรขยับมันใหม่เสียเดี๋ยวคงใช้ได้น่า ขยับไป..เงียบ..

ครั้งที่เอาน่า ลองขยับอีกรอบ อ้าวเครื่องแฮงค์ด้วยนิ่งไปเลย (โทรศัพท์เป็นทัชสกรีน) เอ่อ..อะไรของมันจะใช้งานนะ - -"

คราวนี้ไม่ว่าจะครั้งที่.. สาม... สี่... ห้า...หก..เจ็ด อ๊ากกกกทำำไมมันแฮงค์ตลอดเลยเนี๊ยะะ

เริ่มสติแตกล่ะ เอาไงดีข้ามไปทดลองโทรศัพท์ก่อน ตั้งใจว่าถ้าเป็นที่ซิมการ์ดและเครื่องพร้อมกันจะตัดสินใจกลับ กทม. ทันทีเพราะกลัวออเดอร์ละลายไปกับตาเพราะเรา - -"

ว่าแล้วก็เดินไปหาป้าลู่อีกห้องหนึ่ง

 

ข้างป้าลู่เห็นเราเดินข้ามมาก็พูดว่าเมื่อกี้มาเคาะประตูห้องหรือเปล่า กำลังจะไปหาพอดีว่าเป็นยังไงบ้าง เล่นเอาแอบหลอน (จริงๆ ไม่สะเทือนเพราะกำลังสะเทือนเรื่องโทรศัพท์อยู่) พอมาถึงเราก็รีบพูดปัญหาหนักอกทันที ว่าโทรศัพท์เกิดอาการพิการง่อยไม่รับรู้โลกภายนอก จะมายืมโทรศัพท์ทดสอบหน่อย...ผลการทดลองสรุปได้ดังนี้

นำซิมข้าพเจ้าใส่โทรศัพท์ทั้งสองเครื่องของแม่ป้า ใช้ได้ - -'
นำซิมของแม่ป้าไปใส่เครื่องข้าพเจ้า ใช้ได้อีกไม่แฮงค์ด้วย -*-
แต่พอเอาของดั้งเดิมกลับมาประกอบร่างกัน... โอววว หมดปัญญาในการปลุกชีพ พี่แกไม่ตอบสนองซะอย่าง จิ้มเอาเบอร์โทรก็ไม่ได้ ถ้าใส่ซิิมเรา

แม่ป้าก็สติดีมากมาย บอกว่าเอาซิมหล่อนไปใส่เครื่องเราแล้วบอกเบอร์มา จะจิ้มเข้าเครื่องสำรองของหล่อนให้ เราพยายามกันจนเที่ยงคืนกว่า เห็นว่าถ่ายเบอร์สำหรับเพียงพอที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้แล้ว ก็คันปากขึ้นมาพูดกับแม่ป้าว่า "คอยดูนะพอผ่านวันทำบุญพรุ่งนี้ไปตอนเย็นมันต้องใช้ได้" แม่ป้าก็ยิ้มๆ

พอลุกขึ้นมาก็รู้สึกถึงบรรยายกาศผิดปกติเล็กน้อยในห้องของแม่ป้า ก็เลยถามแม่ป้าว่านอนได้เหรอ แม่ป้าแกรว่านอนได้เราเลยเฉยเสีย แล้วก็เดินกลับเข้าห้องเรา

พอกลับเข้าห้องเราก็นึกยังไงก็ไม่รู้ เดินกลับข้ามไปบอกแม่ป้าให้มานอนที่ห้องเถอะ แม่ป้าก็ว่าง่าย คืนนั้นหมีสองตัวก็เลยนอนกลิ้งอยู่บนเตียงเดียวกัน ^^"

 

สงสัยเครื่องโทรศัพท์มันแอบงอนซิมมั้งคะพี่นางฟ้า
พอทำบุญเสร็จเขาหายงอนกันเลยกลับมาปรองดองกันดังเดิม

 

ว๊า... ว่าจะเล่าต่อ... เห็นคนมาปูเสื่อรอน้อยจัง... เราไปดูซีรี่ย์เกาหลีดีก่า..
อิๆๆๆ (มาให้อยาก..แล้วจากไป)

 

แง่วววววววววววววววววววววว
คนเล่าหนีไปดูซีรี่ย์เกาหลี คนรออ่านไปนอนดีกว่าถ้างั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตีตั๋วแถวหน้าใหม่

 

สงสัยจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกันนะน้องปราญ - -"

อ้าว..

อ้าว.. ไปมั่งดีกว่า

 

ขอบคุณครับ
ยังไงก็แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนกันบ่อยๆนะครับ

 

เห็นถ่ายพระเขี้ยวแก้วมาด้วย
ทำให้นึกถึงตอนที่ผมไปพระพุทธบาทสระบุรีเมื่อ 5-6 ปีก่อน ที่นั่นจะมีศาลาที่เก็บพระเขี้ยวแก้วเหมือนกันอยู่ในเจดีย์ขนาดเล็ก จะมีพี่ผู้หญิงเฝ้าในศาลาไว้ ถ้าเราจะดูต้องแง้ม ประตูที่เจดีย์นั้นออก และมองเข้าไปข้างในก็จะเห็น เพราะตัวเจดีย์จะหมือนประตูแล้วมีกลอนแบบโบราณล๊อกไว้ ตอนที่ผมแง้มเข้าไปดูปรากฏว่ากลอนนั้นหลุดออกมาเฉยเลย
ผม เลยได้เห็นเต็มตาโดยไม่ต้อง แง้มมอง ผมขนลุกเต็มตัวไปหมดอย่างแรง ผมก็เลยรีบบอกให้พี่ผู้หญิงได้รับทราบว่ากลอนหลุดออกมา ผมก็เก้ๆกัง ทำอะไรไม่ถูก พี่แกก็เห็นผมบริสุทธิ์ใจ แล้วเห็นผมขนลุกไปหมดทั้งตัวแกก็บอกให้ผมชมบารมีให้เต็มๆไปเลย จริงๆผมเคยถ่ายรูปไว้แต่ไฟล์ในฮาร์ดิสในnotebookเครื่องเก่าเจ๊งไปแล้ว

 

ขออนุญาตเสริมท่านพี่อินฯสักเล็กน้อยค่ะ
ที่พระพุทธบาทหากไปในช่วงเข้าพรรษาหรือช่วงที่มีบุญใหญ่ เขาจะมีเปิดให้ขึ้นเขาด้วยนะคะ หากเราหันหน้าเข้าวัด ด้านซ้ายมือจะมีภูเขาอยู่ ปราญฯเคยได้ขึ้นไปช่วงเข้าพรรษา ด้านบนในถ้ำมีพระพุทธรูปอยู่ด้านใน มีรอยพระพุทธฉายด้วยค่ะ กระแสอวลมากๆค่ะ ทั้งๆที่บ้านเกิดอยู่แถวนั้น แต่ปราญฯก็เพิ่งเคยขึ้นไปเมื่อปีที่แล้วเองค่ะ อีกที่หนึ่งที่งดงามและน่าเศร้าคืออุโบสถเล็กทางด้านขวามือ เป็นโบสถ์เก่าแก่(น่าจะเป็นที่เดียวกับที่ท่านพี่อินฯพูดถึง) เข้าไปแล้ว กระแสพระและกระแสเศร้าปนกันมากมาย กระแสเศร้าที่ว่าคือกระแสของความเสื่อมสลาย ความไม่คงอยู่คงทน ตอนนี้บริเวณมณฑปได้มีการบูรณะใหม่แล้วค่ะ สวยงามค่ะ หากใครมีโอกาส แวะไปกราบกันได้นะคะ

 

ลูกหลานท่านท้าวเทพวิรูปักษ์ แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนครับ....^_^

 

อิจฉาคนได้ไปเยี่ยม "บ้าน" จัง..ว่าแล้วก็เปิดเพลงที่มีชื่อเดิมว่า "คิดถึงบ้าน" และมีชื่อใหม่ว่า "เดือนเพ็ญ" ดีกว่า..คงถูกใจใครหลายๆ คนเนอะ

catt11


[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1095003/[/MUSIC]

 

เพลง เดือนเพ็ญ เวอร์ชั่นนี้เพราะดีนะครับ

ขอบคุณครับที่นำเพลงดีๆเพราะๆมาฝาก

 

ช่วงนี้บ้านนี้กลับมาคึกคักกัน ขอต้อนรับทุกท่านที่มาเยี่ยมมาเยือนนะคะ (บางครั้งด้วยกิจธุระที่แวะเวียนมาได้เดี๋ยวเดียวเลยไม่ไ่ด้กล่าวคำทักทายขอ รวบยอดไปถึงเพื่อนสมาชิกที่เข้ามาในวันก่อนๆ ด้วยค่ะ ) ^_^

คนที่ "กลับบ้าน" จริงๆ ป่านนี้ยังตระเวณอยู่แถวๆโน้นอยู่เลยอ่ะพี่ใบไม้
ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง ^^"

ขอบคุณท่านจักรและตรีที่นำข้อมูลมาเพิ่มเติมให้ค่ะ

เดี๋ยวจะเริ่มเล่าเรื่องต่อล่ะนะคะ อืดอาดยืดยาด ก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ -/|\-