เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

วันนี้ตื่นตีห้ามานั่งบทสอง จิตก็ไปจับที่ลมหายใจ รู้สึกว่าลมหายใจมันสั้นมาก แป๊ปเดียวก็จบค่ะ ช่วงที่ปล่อยจิตบางครั้งก็ไปจับที่ลมหายใจ บางครั้งมันก็ว่าง โล่ง บางครั้งก็แว่บไปจับที่นิมิตร จะว่านิมิตก็ไม่เชิงค่ะ เพราะมองไม่เห็น แต่ความรู้สึกเหมือนมีสัญญาณภาพ แต่มองไม่เห็น เหอะๆ งงค่ะ เหมือนเป็นความรู้สึกก็ได้แต่ดูแล้ววางค่ะ
ตอนนั่งตอนแรกรู้สึกมันหนักๆ ความรู้มันบอกว่าเรามีกิเลสอยากทำมันเลยไม่เบาเหมือนทุกครั้ง พอนั่งไปนานเลยเหมือนจิตมันยกขึ้นแล้วถึงรู้สึกเบา สบาย โล่งอย่างบอกไม่ถูก
ขอบคุณค่ะ

 

ช้วงนี้เป็นช่วงที่สำคัญที่สุดเพราะทุกอย่างจะประดังเข้ามา ทั้งกรรม เวทนา ทั้งอุคนิมิตรต่างๆ
จะเพี้ยนก็จะเพี้ยนช่วงนี้แหละครับ บุญรักษาครับ

 

เอาหน่า.....ไม่เป็นไรคับ ก็ถือซะว่า มันเป็นเพียงบททดสอบ ๆ นึงที่ผุดขึ้นมาให้เราจัดการด้วยตัวเองกับทั้งคุณและผม เอาเป็นว่าเราผ่านมันมาแล้วก็ให้มันผ่านไป อย่าไปยึดถือนึกคิดย้อนความอีก ถือว่ามันเป็นครูอีกคนที่สอนเรา ชี้แนะเรา ให้อยู่ที่ถูกที่ควร ที่จะให้เราพัฒนาต่อไปในภายภาคหน้าได้คับ

แล้วตกลงว่าอันที่ผมถามไปประเด็นแรกแยกสติ แยกดูิจิตที่ผมทำถูกต้องหรือป่าว ถ้าถูกผมก็จะยึดแนวทางนี้ต่อไป หรือถ้ามีอะไรต้องแก้ไขก็สามารถบอกแก้ในสิ่งที่ถูกต้องให้ผมทำตามหรือยึดเป็นแนวทางได้เลยคับ

เมื่อคืนที่ผมนั่งไม่ก็ไม่มีอะไรผิดแปลกจากวันอื่น ๆ มีแสงนีออนวิง ๆ ตลอด แต่พอมาถึงช่วง เกษา โลมา ตอนกลาง รู้สึกว่าผมได้ยินเสียงเด็ก ย้ำว่าเป็นเสียงเด็กจริง ๆ ได้ยินครั้งแรกอยู่บนเพดานบนหัวผม และอีกครั้งติด ๆ บริเวณทางซ้ายของผม ผมไม่ทราบว่าเป็นอุปทาน หรือเป็นบททดสอบ หรือมีเด็กตามผมมาจริง ๆ เกิดกลัวขึ้นมาภายในไม่กี่อึดใจ แต่กลั้นใจไม่ลืมตาคับ สู้ต่อไปจนจบ แล้วออกสมาธิื แล้วก็มาโพสข้อความอธิบายหลักการเหตุและผลเมื่อคืนนี้อ่ะคับ แต่ผมไม่ได้ใส่บอกไปด้วย กลัวคิดมาก
แล้วจึงมาโพสบอกวันนี้แทนคับจะได้เป็นตอนกลางวัน เหอะๆๆๆๆๆ:boo:

 

เมื่อวานรู้สึกขี้เกียจ + ง่วงนอน + ปวดเข่า มากครับ
แต่ก็ฝึนไปนั่งได้ตอน 3 ทุ่มกว่า
เริ่มสวดมนต์ แล้วนั่งบทที่ 3
พอเริ่มนั่งอาการปวดเข่าก็เป็นมากขึ้น
ช่วงแรกจิตไม่ภาวนา จับตอนจิตเปลี่ยน พอจับได้ก็เข้าพุทโธครับ
สักพัก อาการปวดเข่าหนักขึ้น ไม่มีสมาธิจับตอนจิตเปลี่ยนเลยครับ
สักพัก ก็เลยเลิกนั่ง แผ่เมตตา แล้วไปนอนครับ
ตอนเช้ากะว่าจะนั่งก็ตื่นไม่ไหวอีก เหมือนร่างกายอยากจะพักผ่อน
ตื่นมาก็หายปวดเข่าละครับ
ไว้คืนนี้นั่งต่อครับ

 

พี่ประพันธ์พงษ์สู้ ๆๆๆๆๆๆ



:z1

 

แล้วทำไม น้องที่คาดผม นอนตลอดละครับ ฮ่าๆๆ

 

ส่งการบ้านครับ ช่วงภาวนา เกศา เหมือนคำภาวนาจะเด่นชัดขึ้น ทุกทีๆ ครับ ตอนเช้านั่งนับลมอย่างเดียวครับ ก่อนไปทำงาน รู้สึกละเอียดและสงบดีครับ และมักจะมีเสียงเรียกชื่อเราขณะนั่งสมาธิเกือบจะทุกวันเลยครับ ต้องปล่อยวางและไม่สนใจใช่ไหมครับ

 

ส่งการบ้านค่ะ เมื่อคืนก่อนรู้สึกขี้เกียจก็เลยนั่งบท1 ในห้องนอน จะหลับตลอดได้แค่ 20นาที เมื่อคืนเข้าห้องพระจุดเทียน นั่งบท2 เริ่มหลับตั้งแต่เตโชแล้ว แต่ก็ฝืนจนจบ50 พอเริ่มวาโยก็วูบเลยนับไม่ถูก วนเวียนหลายรอบ กว่าจะถึง ปฐวีก็ไม่ไหวแล้ว เลยลืมตามองเทียนให้หายง่วง พอลืมตาแวบแรก เห็นเปลวเทียนกระโดดขึ้นแบบพลุเล็กๆ ดังเพี๊ยะ ก็ไม่สนใจสักพักมีเสียงกระดิ่งที่วางอยู่บนพื้นพรมตั้งแต่แรกแล้วและไม่ได้ไปโดนมันเลย ดังติ๊งเบาๆ แต่เสียงใสกังวาน จากที่เป็นคนไม่รู้สึกกลัวอะไร ก็สะดุ้งและตาสว่างเลย แต่ก็ยังคงนั่งต่อไปลืมตาและหลับตาสลับกันไป จนจบ ดูเวลาตั้งแต่เข้าห้องพระสวดมนต์ นั่งสมาธิจนจบ ได้ 1ชั่วโมงค่ะ
ขอเรียนถาม อ.บาสว่าที่ง่วงหลับตลอด โดยไม่มีการสัปะหงก หรือโงนเงน ยังคงนั่งตัวตรงในท่านั่งสมาธิ ใช่หลับในไหมคะ และตอนกลางวัน เวลาอ่านหนังสือหรือ เตรียมกับข้าวอยู่ หูจะดับ เป็นเสียงวิ๊ง ๆ ยาวๆ ตอนนี้ก็เป็นอยู่ค่ะ

 

อันที่ว่าหลับจริงๆไม่ใช่หลับแต่จิตมันดิ่งครับ ส่วนการวิ๋งนั้นเกิดจากมีคนจากอีกโลกนึงเค้าต้องการติดต่อนะครับ

 

พรุ่งนี้อาจจะไม่ไปแล้วครับ เหมือนจะอ่านหนังสือไม่ทันครับ ฮ่ะๆ= =''

 

ส่งการบ้านค่ะ
วันนี้ นั่งบทที่ 1 ค่ะ
ช่วงบ่ายตอนแรกคิดจะนอนพัก แต่ไปๆมาก็นอนไม่ได้ ต้องเข้าห้องพระฝึกบทที่ 1 เริ่มนั่ง สมาธิก็เริ่มนิ่ง ไม่ฟุ้ง ช่วงภาวนาพุทโธแรก เหมือนเห็นภาพคนนั่งบนบอร์ด (คล้ายๆกับสปริงบอร์ด) แล้วจู่ๆคนๆนั้นก็หล่นตุ๊บลงมาที่พื้น เหมือนกับดูทีวีเลย ยังงงๆอยู่ว่าดูทีวีหรือว่าฝันกันแน่ หลังจากแผ่เมตตา นั่งต่อไปเรื่อยๆ ปรากฎว่ามีข้อความส่งเข้ามือถือ รู้สึกสะดุ้งสุดตัว ก็เลยออกจากสมาธิ แต่ก็นั่งได้ 1 ชั่วโมงค่ะ

ช่วงกลางคืน นั่งบทที่ 1 ต่อ ช่วงภาวนาพุทโธ รู้สึกปวดหัว และตาข้างซ้าย เหมือนเป็นไมเกรน ภาวนาต่อไปเรื่อยๆอาการปวดหายไปตอนไหนไม่ทราบค่ะ ช่วงที่นั่งต่อหลังจากแผ่เมตตารู้สึกกระตุก 3-4 ครั้ง และมีอาการเหมือนน้ำมูกไหล แต่พอออกจากสมาธิแล้วก็ดูปกติไม่มีน้ำมูกค่ะ รอบนี้ นั่งได้ 2 ชั่วโมง

ช่วงนี้รู้สึกสมาธิจะดี นิ่ง ไม่ฟุ้งซ่านตั้งแต่เริ่มนั่ง การนับองค์ภาวนาไม่มีหลุดค่ะ

 

วันนี้มีคาถาไล่เสนียดจังไร ไว้สวดก่อนนอนนะครับสวดทุกวันแล้วจะดีครับ

อัคคัปปะสาทะสุตตะคาถา
อัคคะโต เว ปะสันนานัง อัคคัง ธัมมัง วิชานะตัง
อัคเค พุทเธ ปะสันนานัง ทักขิเณยเย อะนุตตะเร
อัคเค ธัมเม ปะสันนานัง วิราคูปะสะเม สุเข
อัคเค สังเฆ ปะสันนานัง ปุญญักเขตเต อะนุตตะเร
อัคคัสมิง ทานัง ทะทะตัง อัคคัง ปุญญัง ปะวัฑฒะติ
อัคคัง อายุ จะ วัณโณ จะ.... ยะโส กิตติ สุขัง พะลัง
อัคคัสสะ ทาตา เมธาวี อัคคะธัมมะสะมาหิโต
เทวะภูโต มะนุสโส วา อัคคัปปัตโต ปะโมทะตีติ ฯ

 

ขอบคุณนะคะอาจารย์ เหมือนเอาไว้ สวดไล่ตัวเอง ไงไม่รู้ แหะ แหะ
หาเรื่องกัดตัวเองซะงั้น...............................

อาจารย์บาส.........ไม่รู้เป็นไงตั้งกะกลับมา มันสับสน ห่อเหี่ยว ไงไม่รู้ และที่สำคัญยังไม่ได้นั่งสมาธิเลย สติกระเจิดกระเจิงหาไม่เจอซะงั้น.............

พยายาม Tune คลื่นความดีอยู่ คลื่นความขี้เกียจก็เข้ามาแทรกทุกที ก็แพ้ไป..อีก เห็นๆ..........

ป.ล. ไ่ม่เคยเห็นบทสวดนี้ที่ไหนมาก่อนเลยอ่ะ มีคำแปลคร่าวๆไหม๊คะอาจารย์

ขอบคุณอีกครั้งนะคะ และที่สำคัญขอบคุณท่านอ.สุวิ เจ้าของบ้านด้วยนะคะ ที่ยินดีให้พวกเราใช้สถานที่.......

ป.ล.2 จะว่าไป อ.สุวิ น่าจะใช้กระทู้ เรื่องเล่าก่อนนอนฯ มาเล่าเรื่องของอ.สุวิต่อก็คงดีนะคะ (หรือว่าใช้อยู่ก็ไม่รู้นะ เพราะไม่ได้เข้าไปอ่านสองสามวันแล้ว)

 

เมื่อคืนนั่งไม่มีอะไรมากครับ ปวดหลังนิด เจ็บขาหน่อย
คืนนี้จะนั่งบทสามครับ
ปล กลางวันว่างผมก็พยายามนั่งทั้งสามบท แต่อย่างละนิดเองครับ
ขอบพระคุณ อาจารย์ บาส ครับ

นั่งบทสามเพื่งเสร็จครับ
สวดมนฆ์ทุกบท หายใจเข้าออกลึกๆสามที เข้าองค์ภวานา มีเสียงแมลงวี่ดังในหูตลอดที่นั่งครับ
ร่างก็ซู่ๆๆซ่าๆๆไปเรื่อยๆ ก้นคบกับขากะตุกบ้างแต่ไม่ตกภวังค์ แฟนกลับมาบ้านเปิดประตูห้องรถ ร่างที่กำลังซู่ๆๆอยู่วิ่งขึ้นบนหัวอย่างแรงเลยคล้ายกับซู่ๆถูกดันขึ้นบนหัวครับ พอเขาปิดประตูบ้านก็เป็นอีกครับ
ผ่านหนึ่ง ช.ม เริ่มหนาวเหน็บแทบทนไม่ไหวเลย พิจจราณานิดหน่อย ปัจเวทณ์แผ่เมตตาแล้วออกครับ
นั่งได้ ช.ม ครึ่งครับ ตอนนี้ยังไม่หายหนาวเลยครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ บาส ครับ

 

พี่บาสคะ อันนี้เค้าขอท่องด้วยคนนะ

 

ส่งการบ้านค่ะ ไม่ได้มาส่งตั้งนานเพราะว่านั่งไม่ค่อยได้ดีเลย นั่งเสร็จก็จำไม่ค่อยได้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ภาวนาบทที่1 หลุดบ่อย และเป็นภูมิแพ้ก็เลยนั่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พอภาวนาเสร็จก็พักสักครู่ก็ต่อบทที่2
ภาวนาบทที่2 ภูมิแพ้หาย พอเริ่มกำหนดพุทโธ ก็รู้สึกเย็นที่แขนและในอก จนกระทั่งภาวนาถึงปฐวีกสิน
พอเริ่มภาวนาเกศา รู้สึกตึงๆบริเวณใกล้ๆกระหม่อม และรู้สึกยวบๆ ก็หายตึง
ภาวนาพุทโธ จิตก็เบาๆค่ะ
จะภาวนาตอนเช้าค่ะ ตอนกลางคืนนั่งไม่ได้เลยจะหลุดตลอดและง่วงนอนมาก ภาวนาตอนเย็นก็รู้สึกหงุดหงิด ตอนเช้าจะดีที่สุดค่ะ

 

ส่งการบ้านค่ะ
ตอนเช้าจะนั่งบทที่ 1 ส่วนตอนกลางคืนจะนั่งบทที่ 2 แต่อาทิตย์ที่ผ่านมา จะเกิดอาการง่วงบ่อย นั่งบทที่ 2 ไม่จบ
เลยเปลี่ยนมานั่งตอนเช้า บทที่ 1+2 จะเป็นสมาธิและนิ่งมากกว่า
แต่จิตที่เข้าสมาธิ บทที่ 1 กับ บทที่ 2 จะไม่เหมือนกัน
บทที่ 2 จะนิ่งและลึกกว่า ส่วนกาย จะมีอาการตัวแข็ง รู้สึกเกร็งบริเวณ มือ แขน สันหลัง ต้นคอ แต่ไม่ปวด

วันนี้ลองนั่งบทที่ 2 ตอนกลางคืน แต่เปลี่ยนเป็นนั่งก่อนแล้วค่อยสวดมนต์ทีหลัง เพราะรู้สึกว่า ตัวเองสวดมนต์แล้วมักจะง่วง
ช่วงเริ่มต้น จนถึงจบช่วงเร่งภาวนา เกศา เป็นสมาธิดี นิ่ง ไม่ง่วง ไม่ค่อยหลุด ไม่ค่อยมีอาการเกร็งหรือตัวแข็งเท่าไหร่
พอหลังจากช่วงเร่งภาวนาเกศา แล้วปล่อยให้นั่งไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหนึ่ง รู้สึกเหมือนจิตจะดิ่งหลุดไปในที่เป็นหลุมดำ มีแสงระยิบระยับ เป็นก้อนเล็กๆ เหมือนรอยหยักในสมอง เกิดความรู้สึกกลัว เพราะรู้สึกลอยเคว้งคว้าง
เลยรีบกลับมาพิจารณาที่กาย ก็รู้ว่าตัวเองยังนั่งอยู่ รู้สึกถึงขาที่นั่งทับกัน นิ้วหัวแม่โป้งที่ติดกัน ยังมีลมหายใจเข้าออกอยู่ นอกนัั้นไม่รู้สึกถึงเวทนาอื่น ที่ปวด ที่ชา ที่เกร็งอยู่ มันหายไปหมด
พอออกจากสมาธิแล้วไม่มีอาการเหน็บชา รู้สึกสบายตัว โล่ง มีอาการซ่าตามผิวหนัง
แปลกดีค่ะ หรืออาจเป็นเพราะ เทียนมันใกล้หมด ก็ทำให้รู้สึกว่ามันมืดดำ

 

อัคคะโตเวฯ อยู่ในอนุโมทนาวิธี (หนังสือมนต์พิธี ตามร้านค้าสังฆทานทั่วไป)
ถ้าผมจำไม่ผิด พระจะสวดให้เมื่อเราได้ถวายพระพุทธรูป แต่ก็มีบางองค์ที่สวดให้ตลอดเพราะเป็นบทโปรด ^^

 

เป็นดังที่คาด นั่งอย่างนี้อีกซักพักเดี๋ยวจะขึ้นอีกบทให้ครับ ช่วงนี้อาจจะมี
เหตุแปลกๆคือรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่วงหน้า แต่อย่าพึงไปสนใจเพราะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆครับ