คุณยังเป็นแบบนี้อีกหรือเปล่า

น้องครับที่น้องบอกว่า เจออะไรมาแล้วเครียด
ขอถามครับว่าน้องเคย ตามรู้ตามดูมันอย่างจริงจังมั้ย
เคยรู้มั้ยว่าความโลภ โกรธ หลงมันเป็นอย่างไร
เคยรู้บ้างมั้ยว่า กิเลสเหล่านี้มีพลังที่จะชักนำเราแค่ไหน

เอาแค่เรื่องความเครียดของน้อง เรื่องมันแค่จิ๊บๆ
แทนที่น้องจะหาทางดับมัน แต่กลับทำให้มันพอกพูน
กลายเป็นความโกรธ ออกมาปะทะกับชาวบ้านเขา
ทำอะไรที่ผู้ใหญ่มองดูแล้วรู้สึกได้เลยว่า อาการของน้อง
มันฝืนกับความเป็นจริง

 

ความโกรธ ความโลภ ความหลง ความสุข ความทุกข์
กิเลสตัณหาต่างๆ ไม่มีใครสามารถจะทำให้เกิดขึ้นในตัวเราได้
นอกจากตัวเราเอง จงอย่าไปแก้ไขจากสิ่งภายนอก แต่จงแก้ใขภายในใจเรา

 

มาโพสต่อจิ น้าบุญ แล้วไงต่อหรา
จะได้รวมเล่ม สักที อ่ะ

 

<center>
พลาสติค ปรุงแต่ง แฝงสารพิษ
ต่างจริต ต่างมี ต่างสีสัน
เหมือนมวลหมู่ ดอกไม้ นานาพันธ์
กามฉันท์ ต่างคน ยลต่างใจ

พลาสติค ใส่สี ว่ามีพิษ
เพราะว่าใคร เอาจริต ไปคิดใส่
กุหลาบขาว เหลืองม่วง แดงทำไม
เกิดจากใด ปรุงแต่ง แข่งให้งาม

พลาสติค เปรียบไย ใจมนุษย์
ไหนบริสุทธิ์ รู้ไหม ไม่ต้องถาม
ไอ้ที่ทราม รู้ไหม อะไรทราม
เพียงรู้ความ ตามนี้ มีหรืองง

ดอกไม้งาม เกิดได้ ในมูลโค
ออกดอกโชว์ ดุจวิมุติ ผุดจากหลง
ชาติกำเนิด แรกสุด พระพุทธองค์
ใช่จะตรง ตามคำ ธรรมวินัย

ต้องค่อยปรับ ตัดแต่ง แฝงศึกษา
กุสลา ฟอกตัว ใช่ชั่วใส่
มากทิฐิ มานะ ค่อยละไป
ชนะมาร ภายใน จึงได้ธรรม

สะจิตตะ ปะริโย ทะปะนัง
ก็จะยัง จิตใจ ไม่ให้ต่ำ
หมั่นศึกษา ให้ดี วจีคำ
อย่ามืดดำ ในจิต หลงผิดทาง</center>

 

ท่านบุญ ท่านอายุเท่าไหร่หรือ ที่อ้างว่าเป็นผู้ใหญ่
ธรรมของท่าน มีมากแค่ไหน ถึงอวดอ้างจับประเด็นของน้องเค้าแบบขาดๆเกินๆ
ที่ท่านกล่าวมาเห็นจะมีเพียงท่านเท่านั้นแหละที่ทำ แต่ขาดการพิจารณา อย่างแท้จริงน้องเค้าดับแล้ว เหลือแต่ท่านนั่นแหละที่ยังคุกรุ่น เพราะไม่สมดังเจตนา
ท่านจะกล่าวอะไร ก็เอาแค่เพียงพอ คำว่าผู้ใหญ่อย่าเอามาใช้เลย อายเด็ก ซ่ะเปล่าๆ ของโบราณมันมีคุณค่าในตัวมันเองนั่นหมายถึงอายุในสังขารที่ล่วงมานาน แต่ของชิ้นนั้นจะหาคุณค่าไม่ได้เลยถ้ามันเก่าไม่จริง แบบประเภททำให้มันเหมือนเก่า
ซึ่งท่านกำลังแสดงตัวตนของท่านออกมาอย่างแท้จริง เพียงแค่ไม่สมอยากเท่านั้น มองแต่สภาวะ ของผู้อื่น แต่กลับมืดมิดในจิตของตัวเอง

 

พลาสติค ใส่สี ว่ามีพิษ
เพราะว่าใคร เอาจริต ไปคิดใส่
กุหลาบขาว เหลืองม่วง แดงทำไม
เกิดจากใด ปรุงแต่ง แข่งให้งาม
​

 

สะจิตตะ ปะริโย ทะปะนัง
ก็จะยัง จิตใจ ไม่ให้ต่ำ
หมั่นศึกษา ให้ดี วจีคำ
อย่ามืดดำ ในจิต หลงผิดทาง

 

ต้องค่อยปรับ ตัดแต่ง แฝงศึกษา
กุสลา ฟอกตัว ใช่ชั่วใส่
มากทิฐิ มานะ ค่อยละไป
ชนะมาร ภายใน จึงได้ธรรม
​

 

วิวาทะ บนบอร์ด ตลอดเนื่อง
ธรรมประเทือง ทั้งใส่สี และตีไข่
มาทีหลัง ระวังหาง จะไหม้ไฟ
เพราะปล่อยโผล่ จนได้ ไม่รู้ตัว

บ้างถกกัน ดูไม่ดี หากรี่ลน
ร่วมร้อยสน เพลี่ยงพล้ำ ทำชวนหัว
ทั้งหน้ามืด เข้าผิดข้าง อย่างตามัว
ธรรมกล่าวดี แต่มัวซัว เพราะตัวเอง

บ้างตัดสิน เขาหมด อดไม่ไหว
เถียงทำไม ทั้งสองข้าง ช่างผิดเผลง
ฉันนี่ถูก ผู้เดียว เข้าบรรเลง
ตัดสินเก่ง แต่ร่วมร้อย วจีเพลิง

บ้างมาดู เหตุและผล ก่อนชนเข้า
ว่าจะเอา ฝ่ายไหน ไม่มะเทิ่ง
ตรองสติ พิเคราะห์ความ ตามบันเทิง
ไม่ระเริง อารมณ์ ถมใส่ตน

เลือกเอาดี จนได้ ไม่ปล้อนปลิ้น
ไม่เล่นลิ้น แฝงอคติ ที่สับสน
ไม่เจตนา เอาธรรม ทำสัปดล
จึงเป็นคน ที่สอนธรรม ได้ตามควร

 

กลัวอะไร

ดูสภาวะธรรมต้องเลือกข้างด้วยหรือ

สิ่งที่ถูก วันหน้าอาจไม่ถูกเสมอไป

ธรรมออกที่ใจ ใช่ออกปาก

ใจปัจจุบันเป็นอย่างไร ใยถลำส่งออก

 

แต่งเองหรือเปล่าครับ.....

เก่งมากเลยครับ.....

 

คงไม่มีใครสอนตัวเอง ได้ดีกว่าตัวเอง

 

ขอบคุณค่ะ
แต่งที่นี่เอง

 

ใจปัจจุบัน เป็นอย่างไร
คิดว่าพยายามพูดให้เป็นกลางที่สุด
พูดรวมๆ ไม่เจาะจงที่สุด

เพราะเจตนาของแต่ละคน จะข้ามไปรู้กันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
บางที มีแต่ใจเรา ที่หลอกเราไป

:boo:

 

ยังไม่เข้าใจเรื่องอุเบกขาพอครับ ตอนนี้ศึกษาแค่เพียงว่า

"อยากเข้า 0 ต้องให้ถึงสิบ"
"อยากดับต้องเริ่มจากหยุด"