แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

เห็นด้วยทุกประการครับ และขอขอบคุณในความเสียสละของทุกท่านด้วยนะครับ

 

สวัสดียามเย็นครับทุกๆท่านหายไปหลายวัน
เพราะภารกิจเพียบเลยครับพี่น้องตอนนี้อยู่สมุย
ฝนตกทั้งวันนั่งเครื่องมาเครื่องดันลงจอดที่สมุยไม่ได้เพราะอากาศไม่เป็นใจ
อยู่บนเครื่องก็เสียวๆ ต้องไปลงจอดที่ภูเก็ตชั่วคราวเสียเวลาไปอีกเซ็งเลย
แต่ก็ยังดีที่ปลอดภัย....หุหุ และจะไม่ปลอดภัยได้ไงพระเต็มคอเลย 55555

 

ครับเห็นด้วยตามนั้นเลยครับ
คุณนอร์พระที่คุณนอร์ฝากเช่าไม่ได้นะครับเพราะผมไม่ได้ไป อิอิ
ไว้อาทิตย์หน้าถ้าได้ไปจะโทรหานะครับ ขอโทษด้วยนะครับภารกิจรัดตัวจริงๆ

 

สวัสดียามเย็นๆครับ ญาติธรรมทุกๆท่าน

 

ไม่เป็นไรคร้าบบบ สหายเชนนนนนนนนนน ...เอาไว้มีโอกาศคราวหน้าก็ได้ครับ..(^_^)

ว่าแต่ยังอยากได้บัตรฟรี Mortor Expro รึป่าวครับ ผมเก็บไว้ให้2ใบ..ส่งที่อยู่มาให้ผมทางPMด่วนนะครับ พรุ่งนี้เช้าจะฝากลูกน้องส่งไปรษณีย์ไปให้ครับ...ยังทันนะ..เพราะงานวันสุดท้ายวันที่ 12 ธ.ค.53 ครับ...(^_^)..

 

สวัสดีครับคุณเชน มีของดีซ่ะอย่างไม่ต้องกลัวครับ แต่อย่าประมาทก็พอ พระท่านคุ้มครองครับผม

 

วันเสาร์นี้ว่าจะไปอยู่เหมือนกันครับคุณนอร์
เดี๋ยวPMที่อยู่ไปให้นะครับขอบคุณมากเลยครับ
แล้วจะเอารูปพริตตี้สวยๆมาฝากรอบสอง อิอิ

ขอบคุณครับคุณมังกรน้อย ไม่มาเที่ยวสมุยหรอครับ

 

วันนี้เอาปัจจัยใส่ซองผ้าป่า ผมเลยถือโอกาสอุทิศส่วนกุศลให้แด่ลุงบุญ ผู้เป็นเจ้าของน้ำมันโปด้วยครับ ไม่รู้ว่าผมทำถูกต้องหรือเปล่าครับ ทำแบบนี้เค้าจะได้รับส่วนกุศลที่ผมอธิฐานให้หรือเปล่าครับ พี่ๆท่านใดพอทราบเรื่องแบบนี้พออธิบายเป็นวิทยาทานได้ไหมครับ ขอบคุณครับ

 

ไปเจอมาครับ....เลยนำมาบอกต่อ...เผื่อช่วยกันได้ คนละเล็กคนละน้อยครับ

"สวัสดี ครับ

ผม ชื่อ กัมปนาท สุขนิตย์ ครูสอน วิชาชีววิทยา โรงเรียนชาติตระการวิทยา
จ.พิษณุโลก สอนมา เป็นโรงเรียนประจำอำเภอ ที่ กันดารและห่าง ไกลความเจริญ มากที่สุด
มีนักเรียนประมาณ 1,000 คน แต่ มีครูแค่ 30 คนเอง .....
อาคารเรียนใช้การได้จริง 1 หลัง ซึ่ง ไม่พอกับจำนวน นักเรียน.....
ปีนี้สอบ ติดมหาวิทยาลัย ประมาณ 60 กว่า คน จาก 160 คน ครับ ........
แต่เด็กที่ อ.ชาติตระการ ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี จึงไม่ค่อยได้เรียนต่อ

ขอรับบริจาค หนังสือเรียน หรือหนังสือสอบเข้าเอนทรานซ์ หรือ หนังสือเสริมบทเรียน (ถ้าได้ชีท อ.อุ๊ อ.เผ่า อ.ต่าง ๆ จะดีมากครับ)
หรือ text book ระดับ ชั้นมัธยมศึกษา หรือ อุปกรณ์การทดลองต่าง ๆ ......ที่ไม่ได้ใช้แล้ว
เอามาให้นัก เรียนที่ โรงเรียนชาตระการวิทยา เพราะเด็กที่นี่ไม่ มีหนังสือดี ๆ อ่าน
และจะได้ส อบเข้า มหาวิทยาลัย มากกว่านี้ (เงินไม่รับครับ เพราะใช้ยากและไม่อยากมีปัญหาภายหลัง)

กรุณาส่ง โรงเรียนชาติตระการวิทยา
124 หมู่ 4 ต.ป่า แดง อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก 65170

ขอบคุณมากครับ .....สำหรับโอกาสที่นักเรียนโรงเรียนชาติตระการวิทยาจะได้รับ

กัมปนาท สุขนิตย์"

ให้ความรู้ แก่ผู้ตั้งใจใฝ่เรียนรู้ครับ

 

พ่อผมกลับมาจากสมุยแล้วครับคุณเชน ถ้าพ่อผมอยู่นานสงสัยคงได้ชนแก้วกันกับคุณเชนแน่ครับ (ว่าแต่ดื่มเปล่าเอ่ย)

 

อามิสบูชา-ธรรมบูชา

บทความ



คอลัมน์ ศาลาวัด


เคยได้ยินกันบ่อย คำสอนที่ว่า "ควรบูชาสิ่งที่ควรบูชา" การที่พุทธศาสนิกชนแสดงความเคารพ กราบไหว้ ให้ความยำเกรงต่อองค์พระบรมศาสดาผู้ก่อตั้งประดิษฐานพระพุทธศาสนา ต่อพระธรรมคำทรงสอนอันประเสริฐ และต่อพระสงฆ์ผู้สืบทอดพระพุทธศาสนา เรียกว่า "การบูชาพระรัตนตรัย"

โดยกินความหมายรวมถึงการให้ความตระหนัก การให้ความสำคัญ การใส่ใจให้ความเอื้อเฟื้อ การอุปถัมภ์คุ้มครองหรือการสนับ สนุนอื่นๆ อีกด้วย

หลักการบูชาในพระพุทธศาสนามี 2 ประเภท คือ "อามิสบูชา" กับ "ธรรมบูชา"

อามิสบูชา หมายถึงการบูชาด้วยเครื่องสักการะที่เป็นวัตถุสิ่งของ เช่นการถวายดอกไม้ธูปเทียน เป็นเครื่องสักการบูชาพระรัตนตรัย การถวายเครื่องไทยธรรมหรือปัจจัย 4 เป็นการอุปถัมภ์บำรุงพระภิกษุสงฆ์

หรือแม้การที่พุทธศาสนิกชนได้จัดสร้างถาวรวัตถุเป็นพุทธศาสนสถาน เช่น สร้างพระอุโบสถ วิหาร ศาลาการเปรียญและกุฏิสงฆ์ เป็นต้น

ก็นับว่าเป็นการบูชาพระรัตนตรัยด้วยอามิสเหมือนกัน

ธรรมบูชา หมายถึง การบูชาด้วยการปฏิบัติ หรือเรียกว่า ปฏิบัติบูชา คือ การประพฤติธรรมด้วยความตระหนักเอื้อเฟื้อในพระสัทธรรมคำสอนและปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ไม่ดื้อรั้นมีทิฏฐิมานะโดยประการใดๆ

ได้แก่ การฟังหรือศึกษาเล่าเรียนคำสั่งสอนที่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัยหรือคำสั่งสอนที่พระองค์ตรัสไว้ดีแล้ว

ในบูชาทั้ง 2 อย่างนี้ พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญธรรมบูชาหรือปฏิบัติบูชาว่าเลิศประเสริฐ ด้วยสามารถที่จะรักษาพระสัทธรรมหรือดำรงพระพุทธศาสนาไว้ได้นานยิ่งกว่าอามิสบูชา ถือว่าเป็นการบูชาพระองค์โดยตรง

ดังพระพุทธพจน์ที่ตรัสรับรองไว้ในพระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทุกนิบาต (พระไตรปิฎกเล่มที่ 20) ความว่า

"ภิกษุทั้งหลาย การบูชามีอยู่ 2 อย่าง คือ อามิสบูชา 1 ธรรมบูชา 1 ...การบูชา 2 อย่างนี้ ธรรมบูชาจัดเป็นเลิศ"

และที่ตรัสกับพระอานนท์ เมื่อใกล้จะเสด็จดับขันธปรินิพพานในมหาปรินิพพานสูตร ทีฆนิกาย มหาวรรค (พระไตรปิฎกเล่มที่ 10) ความว่า

"ดูก่อนอานนท์ ตถาคตจะชื่อว่าเป็นผู้ที่บริษัทสักการะเคารพ นับถือ บูชา หรือนอบน้อมแล้วด้วยเครื่องสักการะประมาณเท่านี้ก็หามิได้"

อานนท์ ผู้ใดแล จะเป็นภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก หรืออุบาสิกาก็ตาม เป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบ ประพฤติตามธรรมอยู่ ผู้นั้นย่อมชื่อว่าสักการะเคารพ นับถือ บูชา นอบน้อมตถาคตด้วยการบูชาอย่างยิ่ง เพราะเหตุนั้น อานนท์ พวกเธอพึงสำเหนียกอย่างนี้ว่า เราจักเป็นผู้ปฏิบัติธรรม สมควรแก่ธรรม ปฏิบัติชอบ ประพฤติตามธรรม ดังนี้
http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXlOVEEwTURRMU13PT0

 

อนุโมทนาด้วยครับ

ครับว่างเมื่อไหร่เจอกันได้เลยครับยินดีครับ แต่เมาไม่นับ หลับแพ้นะครับ อิอิ

 

ประสบการณ์เฉียด​

ผมเป็นเด็กบ้านนอกครับ นอกชนิดติดชายขอบ ได้มีโอกาสมาเรียนที่ กทม.ตอนป.ตรี เรียนที่ ม.มหิดลครับ ตอนเรียนก็เป็นเด็กวัดครับ เป็นผู้ช่วยนักบิน (บิณ ฯ) ตอนเช้าก็ต้องเดินตามหลังหลวงพี่ครับ ไม่รู้สึกอายแต่อย่างใดครับ เพราะไม่มีอะไรต้องอาย ตอนเรียนปี ๒ ปี พ.ศ.๒๕๒๙ ก็น่วมทำกิจกรรมหลายชมรมครับ อาทิ ชมรมอีสาน ชมรมชาวเหนือ ชมรมกรีฑา ฯลฯ และหนึ่งในชมรมที่เป็นสมาชิกคือชมรมมวยสากลสมัครเล่นครับ วันเกิดเหตุนั้นผมพาเพื่อนชาวอ.วาปีปทุม มหาสารคาม ซึ่งเป็นนักมวยสากลของมหิดลไปซ้อมที่โรงยิมของ รพ.ศิริราช โค้ชนัดให้ไปซ้อมที่นั้นครับ หลังจากซ้อมเสร็จประมาณ ๖ โมงเย็นก็พากันเดินทางกลับ ข้ามเรือที่ท่าพระจันทร์ ต่อรถเมล์ ไปลงที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เดินเท้าตอเพื่อจะไปต่อรถเมล์อีกสายเพื่อจะกลับวัด เดินไปแถว ๆ วัดบวรน่ะครับ ตอนเดินมาผมกับเพื่อนก้เดินคู่กันมา ไม่ได้สังเกตรอบข้างเท่าใดนัก รู้แต่ว่ามีคนอยู่ด้านหน้ากำลังเดินสวนมา​

 

ขอบคุณมากครับพี่เดชา แล้วผมจะปฎิบัติตามคำแนะนำของพี่น่ะครับ ..หนังสือธรรมของ หลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี ของพ่อตาก็มีครับ แอบอ่านของเค้าได้เกร็ดความรู้มากครับ เนื้อหาสาระดีครับ...

ok.ครับคุณเชนตามนั้นครับ

 

เมื่อชายคนนั้นเดินสวนในระยะประชิดตัว ผมจึงได้เดินหลบให้โดยเบียดเพื่อนที่เดินอยู่ด้านซ้ายมือ เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...ผมรู้สึกเหมือนโดนอะไรกระแทกที่ใต้กระดูกไหปลาร้าซ้ายและเสียววาบที่ลำคอ พร้อมกับเซถลาเพราะแรงกระทำ ในขรธที่ชายคนนั้นเดินอ้อมหลังผมไปอย่างรวดเร็ว และยืนจังก้าพร้อมในใมขวากำมีดสีขาววับยาวประมาณนิ้วชี้ และจ้องหน้าผมอยู่...ผมงงมาก ไม่เคยรู้จักคนนี้มาก่อน ผมไม่เคยมีเรื่องกับใคร เหล้าไม่ดื่ม บุหรีไม่สูบ ไม่เคยเที่ยวเตร่พอที่จะมีเรื่องกับใครได้ ผมเอามือกุมที่ลำคอ เพราะรู้สึกเจ็บเสียวขณะที่โดนเชือด เพื่อนดึงมืออก ขอดูแผล ในขณะที่คนนั้นก็ยังยืนอยู่ ไม่น่าเชื่อครับ แผลที่โดนแทงนั้น เสื้อขาดครับ แต่ไม่เข้าแค่ป็นรอยบุ๋มลงไป ส่วนที่ลำคอเป็นรอยและเลือดซึม คล้าย ๆ หนามเกี่ยว เพื่อนร้องบอก "เฮ้ย ไม่เข้าว่ะ" ผมถามเพื่อนด้วยเสียงในฟิล์ม "ไผวะ มึงฮู่บ่" (ใครวะ มึงรู้จักไหม) เพื่อนตอบทันที "จักเด" (ไม่รู้ว่ะ) ผมกับเพื่อนมองหน้ากัน เพื่อนบอก "อัดมันกองที่มีเลยไหม เพราะเรา ๒ คน" ที่สำคัญเพื่อนผมมันซ้อมมวยทุกวัน ฟิตจัดเลยว่างั้นเถอะ

 

ความมั่นใจผมและเพื่อนเหลือหลาย คนนั้นก็ยังยืนอยู่ ผมมองหน้าเขาอีกครั้ง พร้อมถามว่า "เฮ้ย อะไรวะ รู้จักกันเหรอ เคยมีเรื่องกันเหรอ" เงียบ ไม่มีเสียงตอบ เพื่อนผมวางกระเป๋า พร้อมถอดเข็มขัด ผมเหลือบไปเห็นตำรวจที่ ๔ แยกไฟแดง ๒ นาย จึงสะกิดเพื่อน ในใจคิดอย่างเดียวว่าถ้าชกกันโดนตำรวจจับแน่ ๆ นึกถึงคุณพ่อ คุณแม่ทันที มันต้องวุ่นวายแน่ ๆ คิดได้ดังนั้นจึงบอกเพื่อนให้หยุด เพื่อนเชื่อครับ เพื่อนเก็บกระเป๋า เก็บเข็มขัด แล้วก็หันหลังให้คนนั้น ออกเดินแต่ผมก็สังเกตว่าเขาจะเดินตามไหม ปรากฏว่าไม่เดินตาม พอหันไปดูก็ไม่พบแล้วครับ สงสัยเข้าซอยเล็ก ๆ ที่แยกจากถนนไปอีกที

 

เพื่อนผมเซ้าซี้ว่ามีของดีอะไร ตอนนั้นผมยังไม่ห้อยพระ (แต่จริง ๆ ชอบพระเครื่องมาตั้งแต่จำความได้) ในตัวผมตอนนั้นมีเครื่องรางอยู่ชิ้นเดียวคือ ปลัดขิกที่ทำจากกิ่งมะขาม ขนาดเท่า ๒ ข้อมือนิ้วก้อย ปลายด้านหนึ่งผูกด้วยเชือกร่ม เป็นปลัดที่ทำง่าย ๆ ไม่มีจารอักขระยันต์ใด ๆ และปลัดชิ้นนี้เป็นชิ้นที่เพื่อนผมคนที่ไปซ้อมมวยด้วยกันนี้แหละให้ ผมถามเขาว่า หลวงพ่ออะไรสร้าง เขาบอกครับ แต่ผมจำไม่ได้ เพื่อนบอกเป็นพระแถวบ้านเขาที่ดีในพื้นที่ ...แล้วผมก็ขอคืน บอกว่าจะไปขอมาให้ใหม่...ตราบเท่าทุกวันนี้ยังไม่ได้เลยครับ...

 

..............สวัสดีครับทุกท่านกับตอนดึกๆแบบนี้...............หายไปหลายวันมีอะไรใหม่หลายอย่างเลยนะครับ

 

เอ่อ คำนี้มันคุ้น ๆ แฮะ สมัยผมหนุ่ม ๆ เนี่ย จะใช้ว่่า ...(อาเจียร)ไม่นับ หลับเป็นแพ้ มากกว่าครับคุณเชน 555

 

ถูกต้องนะครับ "อ๊วกไม่นับหลับแพ้" อิอิ
ส่วนใหญ่่ผมจะแพ้ซะด้วยกินไปซักพักตาจะเริ่มปิด....หุหุ
สงสัยต้องพาคุณลูกน้ำเค็มไปด้วยซะแล้วเพราะไม่งั้นเดี๋ยว
จะสู้ท่านประธานโต้งไม่ได้ท่านนี้ไม่เคยแพ้ล่ออ๊วกอย่างเดียวเลย 5555