แจ้งปิดกระทู้งานบุญ

แถมอีก องค์ ค้นแล้วเจอ....................อิอิ

 

ฝาก ท่านใดมีข้อมูล......................


รบกวนด้วยครับ..

 

เม็ดสีดำนี่ คือ อะไรเหรอครับ

 

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา พาลูกสาวไปมอบเป็นลูกหลวงพ่อโสธร (หมอดูแนะนำมา) นึกได้ว่าน่าจะหาพระหลวงพ่อโสธรให้ลูกห้อยคอสักหน่อย กลับมาค้นดูในกรุ ไม่มีเหรียญหลวงพ่อโสธรเลยสักองค์ เลยอยากจะถามลูงๆอาๆแถวนี้ ว่ามีใครพอจะมอบเหรียญหลวงพ่อโสธรให้หลานมินล์สักองค์ไหมครับ

น้องมินล์ ธาตุดิน อ.ปุ้มให้ห้อย ธาตุดิน (สี่เหลี่ยม) ธาตุน้ำ (6-8 เหลี่ยม) ธาตุไฟ ครับ

ขอแค่เหรียญเดียวครับ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

 

ธรรมะยามเช้า

นักเรียนคนไหนไม่มีมือถือมีมั้ย? ยกมือให้หลวงพ่อดู หลวงพ่อจะได้ชื่นใจ โอ้..ดีมากนะ ดีมาก นักเรียนคนไหนมีมือถือบ้าง ยกมือซิ.. งั้นๆแหละไม่ชื่นใจ นะ ไม่มีสตางค์ซักหน่อยนะ หาเงินไม่ได้เลย บริโภคเยอะไป ใช้อะไรบ้างนะ ส่ง message หรือส่งอะไร ถูกเขาหลอกนะ หลวงพ่อเคยมีมือถือนะ แต่ก่อนนี้ อย่างมือถือนะ เดือนหนึ่งนะเสียแต่ค่าอะไร เขาเรียก ค่ารายเดือนน่ะ ไม่ค่อยมีค่าจ่ายน่ะ ไม่ได้ค่าพูดไม่ค่อยมี
สังเกตดูเวลาเรามีมือถืออยู่หนึ่งอัน พอมีรุ่นใหม่นะ เพื่อนเอารุ่นใหม่มา เราอยากได้ มีใครเห็นของเพื่อนใหม่กว่า แล้วก็เฉยๆอุเบกขามีมั้ย ไม่ค่อยมีหรอก มีแต่อยากได้นะ บางทีเราไปซื้อมานะ รุ่นนี้เราว่าซื้อได้ถูกมากแล้วนะ ซื้อมาได้ราคา ราคาหมื่นบาท เราว่าเราซื้อได้ถูกนะ เพื่อนมันซื้อมารุ่นเดียวกัน เหมือนกันเปี๊ยบเลย ราคาเก้าพัน จากความสุขที่มีอยู่แล้วกลายเป็นความทุกข์อีกแล้ว

หรือเราไม่มีซักเครื่องนะ เห็นคนอื่นมาเราอยากจะได้ใช่มั้ย ใจที่มีความอยากขึ้นมา ก็มีความทุกข์แล้ว ใจที่เห็นของคนอื่นเขาดีกว่านะ อิจฉาเขา นี่มีความทุกข์อีก เป็นโทสะตระกูลอิจฉา เพราะฉะนั้นใจเราเนี่ยหมุนเวียนที่จะสร้างความทุกข์ขึ้นมาแผดเผาตนเองอยู่ตลอดเวลา ห้ามได้มั้ย ห้ามไม่ได้นะ ใจจะโลภก็ห้ามไม่ได้ ใจจะโกรธก็ห้ามไม่ได้ ใจจะหลง ใจจะฟุ้งซ่าน ใจจะหดหู่ ใจจะลังเลสงสัย ห้ามไม่ได้ เราบังคับมันไม่ได้จริงหรอกนะ แล้วทำอย่างไร เราถึงจะสู้กับกิเลสไหว พระพุทธเจ้าสอนให้เรารู้ทันนะ คอยรู้ทัน

ต่อไปนี้ ง่ายๆเลยนักเรียนทั้งหลาย ใจเราโลภขึ้นมา ใจเรามีความอยากขึ้นมา เราก็รู้ทันว่าตอนนี้อยากละ ใจเราโกรธขึ้นมา หรือใจเรากลัว หรือใจเราอิจฉา หรือใจเรากังวล นี่เป็นตระกูลโทสะนะ หวงแหนนี่ตระกูลโทสะ โทสะเกิดขึ้นในใจเราก็คอยรู้ทัน ใจลอยไป ใจฟุ้งซ่านไป ใจหดหู่ไป นี่พวกโมหะ เราก็รู้ทันนะ ใจ ใจมันซึมๆไป ก็รู้ทัน

ต่อไปนี้ง่ายๆเลย การปฏิบัติธรรม อย่าไปวาดภาพว่าต้องไปนั่งสมาธิมากๆ ไปเดินจงกรมมากๆ หัดเจริญสติในชีวิตประจำวันให้มากนะ การเจริญสติในชีวิตประจำวันนี้แหละ คือหัวใจของกรรมฐานเลย หัวใจของการปฎิบัติ ไม่ใช่หลวงพ่อพูดเองนะ ครูบาอาจารย์บอกมาอีกทีหนึ่ง ว่าหลวงปู่มั่นสอนท่านมากัน บอก หลวงปู่มั่นสอนบอกว่า ทำสมาธิมาก นั่ง..ลูกเดียวเลย ไม่ทำอย่างอื่นเลย นั่งเอาความสงบอย่างเดียวเลย ท่านบอก ทำสมาธิมากเนิ่นช้า คิดพิจารณามาก พิจารณาธรรมะมากๆนะ ฟุ้งซ่าน หัวใจสำคัญของการปฎิบัติธรรมนะ คือการเจริญสติ มีสติในชีวิตประจำวันนี่แหละ เราจะยืน เราจะเดิน เราจะนั่ง เราจะนอนนะ ใจเราเป็นอย่างไร เราคอยรู้ทันไปเรื่อย คอยรู้ทันใจของเรา

พอรู้บ่อยๆ จะเห็นเลย เดี๋ยวใจก็เสวยภพนี้ เดี๋ยวใจก็เสวยภพนี้ เดี๋ยวใจเราก็เป็นเปรต เดี๋ยวใจเราก็เป็นอสุรกายเจ้าความคิดเจ้าความเห็น เดี๋ยวใจเราก็เป็นสัตว์นรก มีความทุกข์ขึ้นมา เดี๋ยวใจเราก็แช่มชื่นเป็นบุญเป็นกุศลนะ ก็เป็นเทวดาขึ้นมา มีศีลมีธรรม เป็นมนุษย์ เป็นเทวดา ใจเราเข้าถึงความสงบ บางช่วงใจเราเข้าถึงความสงบ ใจเราก็เป็นพระพรหม เนี่ยใจเราหมุนไปเรื่อยๆ ให้เราคอยรู้ทันใจนะ เราจะเห็นว่าใจเราเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ใจไม่ว่าจะเป็นอย่างไรนะ มันหาความสุขหาความสบายที่แท้จริงไม่ได้ แต่ตัวนี้ดูยากนิดนึง โดยเฉพาะจิตที่ละเอียดที่ปราณีต เป็นภพที่ละเอียดที่ปราณีตนี่ดูยาก ว่าเป็นตัวทุกข์ เราจะเห็นแต่หยาบๆก่อน

เพราะฉะนั้นเบื้องต้นนะ ใจเราโกรธขึ้นมาเราดูเลย เห็นมั้ย ใจมันดิ้นเร่าๆหาความสุขไม่ได้ ใจมันโลภขึ้นมารู้ทันเลย ใจมันดิ้นเร่าๆหาความสุขไม่ได้ คอยรู้ทันใจตัวเองไป อย่าไปบังคับนะ อย่าไปห้ามมัน อย่าไปควบคุมมัน ให้รู้ลูกเดียวเลย

คำว่า “วิปัสสนา” เนี่ย มาจากคำสองคำนะ คำว่า “วิ” ตัวหนึ่ง คำว่า “ปัสสนา” คำหนึ่ง “ปัสสนา” แปลว่า “การเห็น” นะ ปัสสนาแปลว่าการเห็น “วิ” ตรงกับคำว่า “วิเศษ” นี่เอง เห็นอย่างยอดเยี่ยมเลย เห็นอะไร เห็นกายเห็นใจเป็นไตรลักษณ์นะ จึงจะเรียกว่า “วิปัสสนา” ถ้าเราคอยรู้สึกกายรู้สึกใจนะ เราเห็นกายมันทำงาน เห็นกายมันยืน มันเดิน มันนั่ง มันนอน ใจเราเป็นคนดูมัน เราเห็นจิตใจเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย คอยดูเฉยๆ อย่าไปบังคับมันนะ

 

พระหลวงพ่อโสธร เยอะแยะ...เดินดูทั่วหรือเปล่า.. องค์เล็กๆที่เป็นลอยองค์ หรือที่เป็นแบบทรางสามเหลี่ยมก็น่าจะมี.. ทรงสมเด็จก็นาจะมี ทรงลายฉลุ หลายเหลี่ยมก็น่าจะมี...

 

ที่วัดเยอะเลยครับอ.ปุ้ม แต่ไม่ได้บูชามาสักองค์เพราะภรรเมียไปด้วย เกรงจะของขึ้น เลยไม่ได้โฉบเข้าไปดู ได้แต่มองห่างๆ ...

ในกรุผมมีลอยองค์อยู่ชิ้นนึง แต่ใหญ่เกินไป

อืมมมม ลืมไป ไว้ผมลองไปค้นกรุที่บ้านพ่อก่อนละกัน น่าจะพอมีบ้าง

ขอบคุณครับผม

 

อะไรกัน... จะดูพระให้ลูกต้องเกรงใจเมีย.... แล้วไปกราบหลวงพ่อท่านทำไม.. เฮ้อ...

จริงๆๆ วัดโสธร ห่างจากบ้านผมไม่มาก (ราว 40 กิโล)... แต่ผมไม่ค่อยได้ว่างไป...ถ้าว่างไปกราบกลวงพ่อจะดูให้...

 

ตากะจะสักนี่ มารเยอะจัง....มารภายนอกยังพอจะรับมือไหว... แต่มารภายในนี่แพ้ตลอดเลย...

 

วันนี้มีงานไปข้างนอกอีกแล้ว.....................เดี๋ยวจะทยอย up รูปท่องเที่ยวให้ชมกันครับ...


ตอนนี้พระอาจารย์มาฉัน เช้า+เพล แถวบางแคครับ..จากนั้นจะไปโรงงานลูกศิษย์ย่านมหาชัยครับ..

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 7 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>myammyaa, กะจะสัก, suttip, นายกิต </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สงสัยจะเข้าตำราที่ว่า........มารไม่มี บารมีไม่เกิด

หุ หุ หุ

 

อ๋อ ตอนไปวัด ลืมนึกไปครับ (กำลังหิว นึกถึงแต่ของกิน) มานึกได้ตอนหลัง

ภรรยาผมก็เห็นด้วยครับที่จะให้ลูกห้อยหลวงพ่อโสธร เขายังบอกให้ผมไปค้นกรุดูเลย แหะๆ

 

อืมมม ท่านไปมหาชัยบ่อยนะครับ

เสียดายคราวก่อนท่านมาแถวบางบัวทอง ใกล้บ้านผมหน่อย ต้องตามข่าวอย่างใกล้ชิดซะแล้ว

 

วัดพระธาตุดอยกองมู..........................

 

ขอบพระคุณท่านอ. เดี๋ยวขอผมไปค้นกรุบ้านพ่อก่อนครับ ถ้าไม่มีจะมาขอใหม่ อิอิอิ

 

เรียนอ.นพ

ถ้าอ.พอมีเวลา กรุณาแวะเข้าไปช่วยดันกระทู้วัดโพธิ์ศรีธาตุหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

 

พอ = ดี

ไม่+พอ = ไม่+ดี

(ไม่+พอ) x 2 = (ไม่+ดี) x 2

(ไม่+พอ) x 3 = ( ไม่+ดี) x 3

(ไม่+พอ) x 3 > ( ไม่+ดี) x 2

 

ชีวิต คนเรา มีกิจกรรม นับแล้ว มีอยู่ 4 อย่าง


อย่างแรก ชีวิตการทำงาน

อย่างที่สอง ชีวิตในครอบครัว

อย่างที่สาม ชีวิต ในการออกสังคม

และอย่างที่สี่ ชีวิตส่วนตัว


การใช้ชีวิตที่ดี ให้คุ้มกับที่เกิดมา ทุกอย่างควรสัมพันธ์กัน....บางอย่างมีมาก

บางอย่างมีน้อย ก็แล้วแต่ ปัจเจกบุคคล..................


บางคน ทำงานมาก ยุ่งจนทั้งชีวิต มีแต่งานกับงาน ทำงานเช้ายันดึก เสาร์

อาทิตย์ วันหยุดไม่เว้น งานลูกเดียว ........ชีวิตครอบครัวล้มเหลว ไม่ก็โสด

ตลอดชีวิต


บางคนก็ยุ่งแต่กับครอบครัว พ่อตา แม่ยาย ภรรเมีย น้องเมีย(อิอิ) ลูกหลาน

วุ่นไม่เลิก จนงานเสียหาย วุ่นจนไม่มีปัญญาไปคิด ทำอย่างอื่น


พวกชอบสังคม ก็เหมือนกัน...... ยุ่งจนลืมงาน ลืมครอบครัว


ท้ายสุดคือความเป็นส่วนตัว ความเป็นปัจเจกบุคคล หลายคนชีวิตส่วนนี้หายไป

ขาดไป บางคนไม่เคยมีเสียด้วยซ้ำ ซึ่งผมกลับคิดว่า อย่างสุดท้ายนี่แหละที่สำคัญ

ที่ถูกละเลย ที่ถูกมองข้าม.........คนที่จะผ่านด่านความก้าวหน้า ไม่ว่าทางโลก

หรือทางธรรม ล้วนเป็นปัจเจกที่มีมุมมองในส่วนนี้มากกว่าคนอื่นครับ


พวกเรายังโชคดี ที่มีส่วนนี้ มากกว่าคนอื่นๆ


ไม่ทราบท่าน กะจะสัก เป็นอย่างไร ในสี่เรื่องที่ผมว่ามา...???

 

วัดพระนอน.............................................