การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ขอบคุณค่าคุณอามังกร หนูจะพยายามไม่ส่งจิตออกนอก ไร้ทุกข์ ไร้ทุกข์ค่ะ

 

ยังขยันปฎิบัติทุกวันค่ะ บทหนึ่ง ยังพยายามอยู่ค่ะ ถึงไม่ส่งการบ้านแต่ก็ปฎิบัติค่ะ รู้แต่ว่าสุขภาพตัวเองและครอบครัวดีขึ้น ไม่ทราบว่าเป็นอนิสงฆ์จากการอธิฐานร่วมปฎิบัติด้วยหรือเปล่า นอกนั้นก็พยายามดูจิตไปเรื่อยๆค่ะ มีอาการบ้างครั้งคราว รู้ แล้วก็วางค่ะ บางครั้งสงสัยแต่บอกตัวเองว่าไม่สงสัยดีกว่า ไม่มีเวลาคิดมากตามมาก ปล่อยวางอย่างเดียว วันนี้ัเอาบุญมาฝากค่ะ ได้ถวายปัจจัยเพื่อสมทบทุนหล่อหัวใจพระด้วยทองคำเพื่อบรรจุลงในสมเด็จองค์ปฐม ที่วังตะแบก จ.นครสวรรค์

 

ขออนุญาต แจ้งแทน คนจีน ตัวดำทั้งหลาย...555

ท่าจะหยุด ตรุษจีน กันหม้ดดดดดดด

ใครมีหน้าที่ไร ก็ทำไป นักเีรียนก็ส่งการบ้านไป ครูก็...ทำไป 555

****

นั่งเมื่อเช้า... ว่าจะไม่ส่งการบ้านแล้วเชียว เบื่ออาจารย์ 555
ทำๆ ไป ผิด...ถูก...ไม่รู้ เด๊่วก็รู้เอง พยายามใช้ปัญญา (ที่ไม่ค่อยจะมี...) พิจารณาอยู่ เดาๆ กันไป

 

มาส่งการบ้านคับ
เมื่อวานตีสี่ ล้างหน้าจะนอนละ แต่อยากนั่งเหลือเกิน
เลยนั่งสะหน่อย เหมือนมันนิ่งก่อนจะนั่งแล้วอะคับ
นั่งปั๊บ เหมือน เป็นสเ็ต็ปๆๆ
นั่งปุ๊บนิ่ง ลอย ลอย ลอย วืดๆๆๆๆ
จนนั่งอยู่บนหัว สะพักตัว เหลือ เล็กลง ๆๆๆ
เล็กกว่าวันนั้นอีก ยังมีถามลมหายใจบ้าง
ตอนแผ่เมตตาสั่น จากข้างในอะคับ
ในปาก ในหัว ตอนออกสมาธิมาแล้วนอน ก็ยังสั่นอยู่
แต่ไม่ทั้งตัวนะคับ แค่ ในปาก ในหัว แล้วหน้าผากด้วย

มีคำถามคับ วิธีเช็ค พลังพระ นี่เช็คคนไ้ด้ด้วยเหรอครับ

 

ยินดีกับนักเรียนที่พัฒนากันจ้่า
ตัวเองก็ติดนิวรณ์ไปหลายข้อ นั่งๆไปอยู่ๆหลุดสมาธิ ลืมตาโพลง

เมื่อคืนตั้งใจกลับมานั่งใหม่ เร่งเตโชไป พอท้อๆ ก็มาเริ่มต้นหายใจเบาๆเอา
ก็เพลินดี นึกว่าจะเข้ากรุไปเสียแล้ว ข้างบ้านร้องเพลงไป(ไม่ดังมาก)
ก็ไม่รู้สึกรบกวนอะไร

สิ่งที่ตัวเองต้องแก้ไข คือ ต้องตั้งใจและขยันกว่าเดิมค่ะ

 

ส่งการบ้านจ้า

เมื่อคืนว่าจะนั่งดูละคร แต่ก็อยากนั่ง เดี๋ยวมันจะดึก

เปลี่ยนที่นั่งด้วย จากเมื่อก่อนนั่งบนที่นอน มีหมอนข้างล้อม ผ้าห่มอีกผืน ( กะว่าถ้ามีไรเข้ามาต้องผ่านหมอนข้างไปก่อน 555)

แต่คราวนี้ นั่งพื้นเย็นๆ ไม่มีอะไรรอบๆ โล่งๆ

เปิดเสียงโทรทัศน์ไว้ หูก็ได้ยิน แต่ก็จะนั่ง อยากดูก็อยากดู ในใจคิดไว้ค่อยดูที่หลังก็ได้

สักพักรู้สึกเหน็บชา ดูมันเหน็บไป รู้ว่าเจ็บ ก็คิดในใจ นี่หละนะสังขาร ไม่มีอะไรเป็นของเรา

อยากจะเป็นอะไรก็ให้เป็นไป ทีนี้ นิ่งเลย ไม่ได้ยิน ไม่รับรู้ ตัวเบาๆ ปล่อยไป

เหมือนรู้สึกว่าพอ ก็ออกจากสมาธิ อาการเหน็บก็หาย แล้วก็นอนต่อเลย

จบรายงานเพียงเท่านี้จ๊ะ

 

เมื่อคืนลุกมานั่งเอาตอนช่วงตีหนึ่ง สมาธิไม่ต่อเนื่อง แต่ก็พยายามเกือบชั่วโมง
เสร็จแล้วดันนอนไม่หลับ เลยเดินจงกรมเจริญพรหมวิหาร4สัก5นาที
เสาร์อาทิตย์ติดธุระไปดูเขาแห่มังกร ไหว้เจ้าที่นครสวรรค์จ้า

 

เข้ามารายงานตัวจ้า ยังนั่งอยู่นะเจ้าค่ะท่านอาจารย์.....และขอส่งการบ้านบ้าง หลังจากที่ไม่ได้ส่งมานานน..(แต่ก็แอบเข้ามาอ่านทุกวันแหละ)

เมื่อคืน และทุกๆคืนที่นั่ง ก็ยังไปได้เรื่อยๆ พยายามนั่งอย่างสบายๆ ไม่เกร็ง ซึ่งมันก็นิ่งและสงบดี รู้สึกว่าจะมีสติมากกว่าเดิมนะ

หลังๆมานี้ เมื่อสมาธิอยู่ตัว จะเน้นไปทางพัฒนาจิตมากกว่า พยายามปรับอยู่ เพราะด้วยกิเลส โลภ โกรธ หลง ที่มันเกาะกินตัวมานาน จะกวาดล้างออกจากใจที่เดียวมันยังทำไม่ได้ ก็เลยค่อยๆๆล้างออกจากใจ คงต้องอาศัยเวลานิดนึง

วันเสาร์-อาทิตย์นี้มีใครไปที่บูทบ้างค่ะ เผื่อจะได้เจอกัน

 

จิตอยู่นอกแล้วไง จิตอยู่ในแล้วต่างไหม จิตล้วนดำเนินตามแต่ใจมันนั้นเป็นธรรมดา

เมื่อไม่เคยอยู่นอกแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าอยู่นอก รู้จักแต่บังคับจิตก็เหมือนหักลำน้ำที่เชี่ยว

แต่รู้จัดจิต จิตจะดำเนินตามทางของมันเอง

 

ตื่นตี 4 มานั่งสมาธิได้ 2 วันแล้วคะ ก็ดีกว่านั่งก่อนนอนนะเพราะร่างกายมันเพลียจะนอนอย่างเดียว นั่งไปนับไป ขนลุกทั้งตัวแล้วก็เฉพาะข้างหลังตรงสบัก 2 ข้าง แอบนับเวลาไปคิดเรื่องอื่นด้วย ประมาณ 4 ครั้งได้ แผ่เมตตาเสร็จนั่งต่อ ตอนนั้นเหมือนจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นโครงกระดูกนั่งอยู่ ก็พิจารณาความจริงของชีวิตไป...จบบทที่ 1 คะ

 

ขอบพระคุณอาจารย์ค่า

อันนี้อาจารย์หมายถึงให้หัดตามดูจิตด้วยไม่ใช่แต่บังคับอย่างเดียวใช่ไม๊น้า หนูจะพยายามทั้งดัดทั้งตามจิตดูนะคะ

ส่วนการบ้านหนูก็ทำเป็นปกติทุกวันค่ะ รู้สึกว่าทำไปทำมารู้สึกมันอยากออกๆ พอจบบทเลยพิจารณาปัจจเวกขณ์แป๊บเดียวแล้วออกเลยถึงแม้ว่ามันยังรู้สึกนิ่งๆอยู่ แต่บางครั้งมันอยู่ได้นานหน่อยก็ตามๆมันไป รู้สึกว่ายิ่งบังคับมันจะยิ่งอยากออกเห้อๆไม่รู้จาทำไง

 

งานเข้าแล้วไง...ขอเคลียร์ด่วนค้า

 

มาดูพี่ๆนำกันไป เทอมนี้ เหนื่อย จัดเวลาไม่ถูกเลย

ไม่รู้ก้าวจะถอยหลังหรือเปล่า ก็พยายามประคับประคองไป

วันนี้เรียนแค่ช่วงเช้า เมื่อกี้ กลับบ้าน ไม่อยากทำอะไร เลยขึ้นไปนั่งสมาธิ

ไม่รู้เรียกว่าเพลียหรือเปล่า นั่ง ถ้านับเลขผิด หรือเลขมันหาย จะเป็นช่วง ไปตามเรื่องที่มันฟุ้งคิดขึ้นมา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า หลุด กลับมาต่อ

วนไปวนมา ฮาๆ สงสัยต้องกลับไปนั่ง บทที่1 เก็บรายละเอียดแล้วมั่งครับ

ปล. เหมือนจะขี้เกียจสุดเลยรึเปล่าหว่าเรา= =''

 

ส่งการบ้านบทที่ 1

หายใจเข้า 1 - 100 ไม่หลุดภวนา

พุทโธ 1 - 100 มีหลุดบ้าง

เกศา โลมา นขา ทันตา ตะโจ มีหลุดครับ

กลับมา พุทโธ อีก 1-100 จิต...เริ่มนิ่ง

นั่งกำหนดลมหายใจเข้าออก เฉยๆ

พิจราณา ร่างกาย สังขาร ขัน 5 ว่ามันเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป เป็น ธรรมดา

ปล.ระหว่างนั่ง มีอาการกายสั่นๆ สั่นที่ หัวใจบ้าง เข่า ซ้ายบ้าง ตัวบาง แต่จิตไม่สั่น กายสั่นอย่างเดียว......

 

มาส่งการบ้านครับ
ทำทุกวันครับ สวดมนฆ์ บท๓ คืนนี้ยังไงไม่รู้นั่งแล้วลืมหมดแถมยังลืมพิจราณาและปัจจเวทณ์แต่ไม่ลืมแผ่เมตตาครับ นั่งได้ ช.ม พักนี้ไม่รู้เป็นอะไรเวลานั่งจะลืมพิจราณาบ่อยๆส่วนมากจะรู้ตัวครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ บาสครับ

 

ไหนหวา อยู่ที่ไหนอ่า ที่ว่างานเข้า

เห็นงานเข้าแล้วก็วาง ชะอุ๊ย! คือ ๆ

รู้ทัน รู้ทัน ไม่ยึดเข้าใส่ตน จบจร้า


เฮ้อ......หนทางกุหนอยังอยู่ไกล

ล้มแล้วลุกขึ้นมาต่อยกันใหม่ ก๊ากๆ

 

กลับมานั่งใหม่ เริ่มที่หนึ่ง นั่งดูจิตอย่างช้าๆ

ดูที่ ลมหายใจ คำภาวนา ตัวนับ กระดูกสันหลัง

มีสองครั้งที่หลุด หลุดเพราะไปจับเรื่องฟุ้ง

ที่จะติด ก็ตรงหลังจบภาวนา ปล่อยว่าง เลยกลายเป็นจับภาวนาไปครับ

แทนที่จะดูรู้ มักจะเดินตามมันไปครับ ปรุงตามมันซะส่วนมาก เลยไม่พ้นซะทีครับ

ไม่รู้เพราะคิด จะให้มันหายๆๆ นั่งไปเดี๋ยวก็หาย ทนๆไป แล้วก็นั่งทนไป พอปวดมากก็เหมือนมันทบบวกไปเรื่อยครับ

เลยไม่รู้จะเอายังไงดีครับ วันนี้เลยลองปล่อยจริงๆ ปล่อยให้หัวว่างๆ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องไปเพ่งที่ไหนเลย หรือจะเพ่ง อย่างน้อย ก็สังเกตแค่ที่ ลมหายใจพอ ที่อื่น ให้เหมือนมองไกลๆ

ก็ไปได้ดีบ้างครับ ทำไป เวนาทุเลาลง หรือน่าจะเรียกว่าหายไปเลยก็ได้

แต่มันคงจะหายไปเลยจริงๆ ถ้าไม่ติดที่ว่า ประคองจิตแบบนั้นไม่ได้นานครับ

พอเริ่มหาย ใจก็เริ่มคิด หนึ่ง คือ ดีใจที่มันเริ่มหาย สอง คือ พอเริ่มคิดแบบนั้น ใจก็ไปคิดถึงเรื่องปวดอีกครับ แล้วก็ปวดอีก ก็พยายามแบบเดิมครับ อยู่สอง สาม ครั้ง ลองให้แน่ใจว่า มันแก้ได้ ก็จึงออกครับ

แผ่เมตตา นั่งท่าเดิม อาการปวดหายไปตามการแผ่ เลยนั่งพิจารณาต่ออีกหน่อย นั่งก็เหมือนกัน ทำไมหายปวด

เลยสรุปว่า ปวดเพราะใจไปจับ ไปปรุงมันเกินไป

มีความรู้สึก เหมือนยังตีโจทย์ไม่แตกซักที ทำไงดีครับผม แฮะๆ

 

มาส่งการบ้านต่อค่ะอาจารย์บาส

ช่วงนี้รู้สึกน้ำตามันไหลง่ายจัง จิตรู้ตามก็ปรุงไปซะงั้น

วันนี้หนูนั่งอยู่ๆก็อยากภาวนาแต่พุทโธเลยลองตามใจดู และตามดูใจ มันรู้สึกว่า
การเฝ้าดูนี้แบ่งเป็นตัวตนที่เฝ้าดูเป็นชั้นๆไป(ไม่รู้หนูคิดไปเองอะป่าว) แต่พอรู้สึก
แบบนี้มันทำให้จับความแวบต่างๆง่ายกว่าเดิม พอมาอยู่ที่สังขารก็รู้สึกวิวๆที่หน้าผาก ก็ตามความรู้สึกไปจนรู้สึกพอ ก็ปัจจเวกขณ์ แผ่เมตตาค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

 

ขอบคุณค่ะพี่มังกร ก็จะพยายามเรียนรู้กับมันไปเรื่อยๆค่ะ หนทางอีกยาวไกลอย่างที่พี่ว่า สู้ๆด้วยกันค่ะ

 

ดีแล้วครับจิตมันจะละเอียดไปเรื่อยๆ อย่าเอาไปจับเมือนเราเดินผ่านรถไม่จำเป็นต้อง สังเกตุดูก็รู้ว่าเป็นรถอะไรสีอะไรใช่ไหมครับ