ไดอารี่ ชีวิต , ผี , วิญญาณ , พุทธศาสนา By Specialized

ดีมาก เจอกานก็มาให้กอดซะดีๆ อิอิ ค่าไถ่โทษ

_________________

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR title="โพส 444393" vAlign=top><TD class=alt1 align=middle width=125>boydd</TD><TD class=alt2>เอ่า อ่านมาตั้งกะหน้าแรก มาหลายวันจนถึงหน้า 5 แล้ว
เพิ่งจะรู้ว่า บอยไหน 5555
ที่แท้น้องบอยนี่เอง เหอๆ (เห็นชื่อในเอ็มเอสเอ็นมันตรงกับ ไอดี น่ะ)</TD></TR></TBODY></TABLE>
แหม นี่ก็คนรู้จักอีกคน -_-" ว่าจะใด๋ครับ ซำบายดีบ๊อ

 

อ่า กลับมาอัพเดทครับ หลังจากไม่ได้อัพมาซะนาน ...

คือก็ ตอนนี้ก็เหตุการณ์ยังปกติอยู่นะครับ แต่หลังจากได้คุยกับจ๋าก็รู้ว่า ก่อนปีใหม่ นั้นก็มีเพื่อนๆ และรุ่นพี่ที่รู้จักกับจ๋าก็โดนดีกันไปหลายราย ซึ่งผมก็ไม่รู้จักมักจี่นะครับ แต่ก็ฟังจ๋าเล่ามา เช่น

พี่ตี้(ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ครับเป็นแค่พี่ที่รู้จักกับจ๋าแล้วเรื่องตรงนี้ผมลืมเล่าไปขออภัย) - เขาเป็นพวกมีสัมผัสพิเศษ หลังจากผ่านเหตุการณ์ นั้นมาได้ประมาณ 4 วัน จ๋าแนะนำให้ผมรู้จักกับเขา ในวันนั้นเองตอนค่ำ เขารู้สึกไม่ดี เหมือนว่ามีบางอย่างอยู่ในห้องเขา ซึ่งเขาก็บอกจ๋าว่าเขารู้สึกไม่ดีเลย ทำไงดี เพราะอยู่ๆสายสิญจ์ที่ข้อมือก็ขาดซะเฉยๆ เขาเลยไม่กล้าออกมาจากห้อง ร้อนถึงผม ซึ่งจ๋าโทรมาบอกให้ไปดูพี่แกหน่อยที่หอ เพราะว่ามันเป็นหอชายจ๋าไปไม่ได้ ผม , ต้น , รัก ก็เลยไปหอพี่แก พอไปถึงพี่แกบอกว่า รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (สัมผัสเอาว่ามีบางอย่างอยู่) ซึ่งตอนนั้น เพื่อนผมอีกคนรัก ก็บอกว่าไม่รู้สึกอะไรเพราะว่ารักก็เป็นคนมีสัมผัสพิเศษเหมือนกัน ซึ่งพวกเราลงความเห็นว่าพี่แกอยู่คนเดียวคงหลอนมากกว่า ... ก่อนกลับผม กางกำแพงแก้ว 7 ชั้นให้ แล้วต้นก็ มอบพระหลวงพ่อโสธร กับพระ ไพรีพินาศให้แกไว้กันไว้ก่อน เพราะแกไม่มีสิ่งใดป้องกันตัวเองเลย เพราะแกไม่ชอบใส่พระ ... พวกเราก็ลากลับเพราะคิดว่าแกคงคิดไปเอง

*แต่มารู้เอาตอนหลังว่า "เขา" ได้ออกไปจากห้องก่อนที่พวกผมจะมาแปปเดียวเท่านั้น มารู้เพราะว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เป็นองค์เขาดูให้เห็นว่า ผู้ชายคนนี้ (หมายถึงวิญญาณดวงนั้นนะครับ) เป็นทหารเก่า...

ไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะงงไหม ถึงตรงนี้ผมก็เล่าละเอียดไม่ได้เพราะจ๋าเล่า แค่คร่าวๆ ผมก็มาสรุปให้อ่านกันดู มีต่อนะครับ...

 

ต่อมานะครับ

พี่โค๊ก (อันนี้ผมไม่รู้จัก) - จากที่ได้ยินจ๋าเล่ามา เขาเป็นพวกเล่นของเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงโดนกับเขาด้วย เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากเหตุการณ์ นั้นผ่านไป (คนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์) วันหนึ่งขณะนอนหลับอยู่ ก็เห็นผู้ชายร่างกำยำ ถีบประตูห้องเข้ามา แล้วเดินมาเหยียบหน้าอกเลยครับ ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดสุดท้าย แกหลุดออกมาได้ยังไง อันนี้ผมลืมถามจ๋า แหะๆ ...

พี่รุท (คนนี้ผมก็ไม่รู้จักอีกเช่นเคย) - พี่รุทนี้ไม่โดนอะไรนะครับ แต่เขาเป็นคนที่มองด้วยทรงแล้วเห็นว่า วิญญาณที่มานี้ คือวิญญาณทหารเก่า และแน่นอนเขาถูกส่งมาจากใครบางคน พี่รุท แนะนำว่า ให้หา พระนเรศวรมาไว้แล้วสวดคาถา พระนเรศวรทุกวัน ทุกอย่างจะเป็นปกติเพราะว่า พระนเรศวรคือจ้าวแห่งทหารทั้งปวงอะไรนี่แหละครับ ...

ว่าน (เพื่อนจ๋าเป็นคนมีสัมผัสพิเศษ) - ว่านก็เป็นอีกคนที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์แต่ว่าก็มิวายซวยด้วย หลังจากเหตุการณ์ผ่านไปไม่กี่วัน ว่านเป็นสมาชิกของสภานักศึกษา วันนั้นทำงานดึกเลยต้องค้างที่ห้องสภากับเพื่อนๆ ตกดึกไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว ก็สะดุ้งตื่รขึ้นมาเห็นชายคนหนึ่ง เอามือกดหัวอย่างแรง จนในที่สุดว่านก็หลุดออกมาได้ (ยังไงก็ไม่รู้) อันนี้ผมก็ลืมถามว่าหลุดออกมาได้ไง ประทานอภัยอย่างแรง -_-'

ต้น - อันนี้ไม่เจออะไร แต่พี่รุทบอกว่า "เขา" กลัว ไม่กล้าทำร้าย ซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม เขาไม่กล้าทำร้าย ถ้าติดตามอ่านมาตลอดจะรู้ว่าต้นก็เปรียบเสมือนตัวเชื่อมเหตุการณ์ตัวสำคัญคนหนึ่งเลยครับ

ผม - ไม่เจออะไรอีกตามเคย แต่มีวันหนึ่งที่สวดมนต์อยู่ เบี้ยแก้ที่ผมห้อยไว้บนหัวเตียงเกิดสั่นขึ้นมาเอง ไม่ทราบสาเหตุ ... และสุดท้ายก็ไม่มีอะไรตามเคย ซึ่งผมเคยขอให้เขามาเข้าฝันผมหน่อยอยากรู้ความต้องการ สุดท้ายก็ไม่มาซักทีครับ และไม่ทราบทำไม ผ่านมาเป็นเดือนแล้วที่ผม นอนหลับแล้ว "ไม่เคยฝัน" ซักที เพราะอะไรหนอ !? สงสัยหลับลึกทุกวันมั้ง งึมๆๆ

แค่นี้แหละครับ ก็ไม่มีอะไรมาก

 

กลัวอะรายมีผงจักรพรรดิแล้วนี่ ...

ถ้ากลัวมากก็วิ่งมาหาเราที่หอลำดวน 1 จิ อิอิ

 

มาอัพให้ หลังจากที่เคยพูดไว้ว่าจะนำรูปพระสรรค์ลีลาใหญ่ (มาก) มาให้ดูกันนะครับ

เมื่อวานผมไปหาอาจารย์มาได้ขอถ่ายรูปพระสรรค์ชัยนาทลีลา ใหญ่(มาก)มาให้ชมกันครับ และจะมีประสปการณ์แปลกๆเกี่ยวกับพระองค์นี้เล่าให้ฟังด้วย ติดตามดูนะครับ

จ.ชัยนาท ก็มี พระลีลาโดยขุดได้จากกรุ ในเมืองสรรคบุรี ซึ่งเป็นเมืองหน้าด่านสมัยกรุงศรี อยุธยา พระที่สร้างจึงเน้นพุทธคุณ ไปทางคงกระพันชาตรี แคล้วคลาด ปลอดภัย เพื่อให้ลูกหลานชาวเมืองสรรค์ ที่ออกไปสู้รบกับข้าศึก ศัตรู ได้ใช้ป้องกันตัว พระกรุเมืองสรรคบุรี หรือที่วงการพระ เรียกกันสั้นๆ ว่า พระสรรค์ มีการออกแบบพุทธศิลป์อย่างง่ายๆ มีทั้ง พระนั่ง พระยืน หรือ พระลีลา ที่เรียกกันว่า พระลีลาสรรค์ มีทั้งพิมพ์ ข้างเม็ดและข้างเรียบ เป็นพระเนื้อดินเผาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ไม่เหมือนกับของเมืองอื่นๆ พระสรรค์ ส่วนมากจะเป็นพระเนื้อละเอียด

พระลีลาสรรค์ มีลีลาการก้าวย่างผิดกับของเมืองอื่น คือแทนที่จะก้าวย่างไปทางซ้ายมือ ขององค์พระ พระลีลาสรรค์ จะก้าวย่างไปทางด้านขวา แต่ก็มีความหมายทางเจริญรุ่งเรือง ก้าวหน้าเหมือนกัน และที่น่า สนใจคือ พระลีลาสรรค์ ยังมีราคาไม่แพงนัก คืออยู่ที่หลักหมื่นต้นๆ เท่านั้นเอง

มาดูลีลาสรรค์พิมพ์ธรรมดากันก่อนนะครับ
<!-- / message --><!-- attachments -->

 

สำหรับองค์นี้นะครับ ด้านประสปการณ์แล้ว
อาจารย์ของผม พลตรี สนอง บุญญะ ได้รับประสปการณ์โดยตรงจากสมรภูมิรบสงครามเวียดนาม เมื่อ พศ.2511 ซึ่งในการรบครั้งนั้นได้ห้อยพระองค์นี้ไปด้วยครับ จากประสปการณ์นั้น คือระหว่างที่ท่านกำลังลงมาจากคอปเตอร์เพื่อเคลียพื้นที่ เพราะว่าเป็นพื้นที่ราบบนเขา ซึ่งก็ไม่ได้คาดคิดว่าฝ่ายศัตรูซุ่มอยู่เช่นกัน ซึ่งพอลงมาถึงนั้นก็มีอยู่ด้วยกัน 7 คน ยศอะไรบ้างผมลืมแล้วครับ พอยิงเคลียร์ทางไปได้สักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอหยุดยิงนั้นจู่ๆ พวกศัตรูที่หลบอยู่ในหลุม ที่รบแบบกองโจรก็โผล่ขึ้นมากราดด้วยปืน Ak47 มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บทุกคน เว้นแต่อาจารย์ของผมเพียงผู้เดียว หลังจากลากศพเพื่อน และยิงต่อสู้กันได้สักพักแล้วนั้นกำลังเสริม ที่มากับคอปเตอร์อีกลำก็ลงมาช่วยทันเวลาพอดีครับ

จาก ที่ถามมาว่าอาจารย์รู้สึกอย่างไรตอนโดนกราดยิงนั้น อาจารย์เล่าว่า

"มันเหมือนกับลมพัดมาวูบ แล้วก็หายไป" โดนที่ไม่แม้แต่โดนยิงเป็นรอยใดๆทั้งที่กระสุนน่าจะโดนแล้วแท้ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพราะพระสรรค์องค์นี้เพียงองค์เดียวหรอกมั้งครับ เพราะตอนนั้นอาจารย์ผมก็แขวนพระไปด้วยหลายองค์ แต่ประสปการณ์ตรงของพระองค์นี้คือ ช่วงที่ตั้งค่ายพักอยู่ริมแม่น้ำนั้น ประกอบกับที่พระองค์นี้องค์ใหญ่มากเลยต้องถอดแขวนห้อยไว้กับกิ่งไม้ โดยที่พอาบน้ำเสร็จดันลืมเอาพระองค์นี้มา พอนึกได้กลับไปดูก็ปรากฎว่าหายไปแล้ว อาจารย์เลยนึกโทษตัวเองว่า

"ดูแลท่านไม่ดี ที่ท่านหายไปก็ความผิดของเราแล้ว"

พอตอนเช้ามีหมู่คนหนึ่งวิ่งมา บอกว่า จ่าๆ(ตอนนั้นยังเป็นจ่า)

"ผมเอาพระมาคืน" ขอโทษครับจ่า เมื่อวานผมเห็นว่าไม่มีใครมีเจ้าของ อยากอาราธนาเป็นสิริมงคลในสนามรบหน่อย พอเมื่อวานหลับไป ก็ต้องตื่นเพราะเห็นคนตัวใหญ่ มาเหยียบหน้าอก แต่งกายชุดไทยโบราณ แล้วพูดว่า

"มึงจะคืนเจ้าของเขา หรือไม่คืน"

พอผมตื่น ผมเลยรีบถามคนอื่นเนี่ยว่าพระนี้ของใครปรากฎว่าเป็นของจ่า ขอโทษด้วยครับ...

ก็เป็นหนึ่งในประสปการณ์ของพระองค์นี้ครับ ปัจจุบันนี้พระองค์นี้ถือเป็นองค์ที่อาจารย์รักมากที่สุด และ อาจารย์ก็ใช้พลังจากพระองค์นี้แหละครับช่วยเพิ่มพลังจิตให้ผม และลูกศิษย์คนอื่นๆ โมทนาสาธุ

เอามาให้ชมภาพ เทียบกับฝ่ามือผมครับ ... แสงที่เห็นเป็นริ้วข้างบนไม่รู้ว่าเกิดจากแฟลช หรืออะไรกันแน่ ... เขียวอ่อนๆแปลกดี<!-- / message --><!-- attachments -->

 

เอามาให้ชมอีกองค์แล้วกันนะครับ ถึงจะเป็นพระใหม่แต่สูงค่าด้านจิตใจครับ

เป็นพระออกในปี 2511 ช่วงระหว่างสงครามเวียดนาม ด้วยลักษณะอ้วน ป้อมแบบนี้ทำให้ถูกเรียกว่า

"สมเด็จไกเซอร์"

องค์พระไม่สวยแต่สูงค่าครับ คนที่ไปรบสงครามเวียดนามมา จะรู้จักและไขว่คว้าเก็บพระองค์นี้กันมากเพราะว่า เคยมีคนนำไปแขวนเข้าร่วมสงครามก็แคล้วคลาดปลอดภัยกันหลายราย และองค์นี้เป็นพระเครื่ององค์แรกที่ผมได้รับจากอาจารย์หลังจากการครอบครูแล้วครับ เป็นอีกหนึ่งองค์ที่อาจารย์รักมากและได้แขวนเข้าร่วมสงครามด้วยเหมือนกัน

<!-- / message --><!-- attachments -->

 

พ.ศ.2511 เดือน พฤศจิกายน
พระมหาโกเมศ มณีโชติ เจ้าคณะ 5 วัดสุทัศน์เทพวราราม ได้มอบพระสมเด็จพิมพ์ไกเซอร์ ให้กับ สิบเอก สนอง บุญญะ
พื้นที่ค่ายฝึกทุ่งลาดหญ้า อ.ลาดหญ้า จ.กาญจนบุรี ก่อนเดินทางไปสมรภูมิรบสงครามเวียดนาม ในวันที่ 25 มกราคม พ.ศ.2512
พระพิมพ์นี้ได้อยู่บนคอตลอดระยะเวลา 1 ปีในการรบและเก็บรักษาไว้จนทุกวันนี้ (พ.ศ.2549) รวมระยะเวลา 38 ปี
พระพิมพ์องค์นี้สร้างจากมวลสารเก่าสมเด็จวัดระฆัง และผงวิเศษจากวัดสุทัศน์เทพวราราม

ผ่านประสปการณ์ยิงไม่เข้าในสมรภูมิมาแล้ว ไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้ง

 

พัดอยู่ มหิดลมีอะไรมาเล่าบ้างงง ก็มาแลกกันเล่าบ้างสิ