สภาพจิตใจย่ำแย่มาก เหงา เศร้า เครียด เพื่อนทอดทิ้ง

........................

 

แล้วพ่อกับแม่ล่ะคะ น้องยังไม่ได้พูดถึงเลย.... ส่วนเพื่อนสนิท.... ในชีวิตคนเรา ขอแค่ให้เราอยู่ในสังคมได้ ทำหน้าที่ของเราได้เหมือนคนอื่นทั่วไป ขอให้เป็นตัวของตัวเอง การที่เราใช้ชีวิตได้เองตามลำพัง.... พี่ว่า เราน่าจะภูมิใจมากกว่าน้อยใจ ที่ไม่มีใครมาเป็นที่พึ่งได้เลย เมื่อมีความทุกข์หรือปัญหา ให้เราเข้มแข็ง.... ปรึกษาพ่อและแม่ดีที่สุด
เพราะในโลกนี้ ไม่มีใครรักเรามากกว่าบุคคล 3 คนนี้ คือตัวเราเอง พ่อและแม่ นะคะ
ส่วนแฟน..... เมื่อถึงเวลาน้องจะได้พบคนที่ใช่ ส่วนคนที่ไม่ใช่ในชีวิต ย่อมมีผ่านเข้ามาเป็นธรรมดา ไม่มีใครสมหวัง สมบูรณ์แบบทุกอย่างหรอก
ความทุกข์ที่ได้รับ ถือเป็นบทเรียนสอนชีวิต เป็นมารมาทดสอบจิตใจคน...
และน้องต้องเข้าใจนะคะว่า ความสุขไม่ยั่งยืน ไม่แท้จริง แต่ความทุกข์สิคะ คือสิ่งที่อยู่คู่กับชีวิตคนเรามากที่สุด จงค่อยๆเอาชนะความทุกข์เหล่านั้น....
ฝากเพลงนี้ให้ฟัง....มีความหมายดีค่ะ
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=4555

 

อ่อค่ะ หนูก็ปรึกษาแม่อ่ะค่ะ แม่ก็ให้กำลังใจ
แและก็มีเพื่อนสนิทตอน ม ปลายค่ะ ก็ยังคุยกันบ้าง
ตอนนี้หนูเหลือเพื่อนที่พอจะคุยได้แค่ สองคนอ่ะค่ะ นอกนั้นไม่ใช่เพื่อน....

 

นิยามของคำว่าเพื่อนสนิทคือ??? จริงๆแล้วเราเป็นเพื่อนกันได้กับทุกคนนะ อย่าคิดว่าเราต้องปรึกษาคนนุ้นคนนี้ชีวิตถึงจะอยู่ได้ การที่เราได้คิดเองทำเอง ทำให้เราเก่งขึ้น ไม่มีใครอยู่กับเราตลอดไป เราต้องดูแลตัวเองให้ได้นะคะ ค่อยๆฝึกจิตให้เข้มแข็งนะ ต่อไปก็จะพัฒนาเป็นที่พึ่งให้ผู้อื่นได้ และเพื่อนก็จะเข้ามาหาเราเยอะแยะเลย เพื่อนกัน มีเรื่องผิดใจกันนิดเดียวก็เป็นศัตรูกันได้แล้ว ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก และไม่ต้องน้อยใจเพื่อน อย่าคาดหวังกับคนอื่น มีแต่จะทุกข์เปล่าๆ แต่จงทำตัวเองให้ดี ทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ แม้ไม่มีใครเข้ามาแต่จงภูมิใจในความเป็น(คนดี)ของเรานะคะ

เป็นกำลังใจให้ ความท้อก็แค่ความรู้สึกที่ผ่านเข้ามา เด๋วมันก็ผ่านไป คิดแค่นี้พอ สู้ๆๆนะจ๊ะ ^^

ยิ้มกว้างๆ มีความจริงใจ มองกันในแง่ดี เปิดใจให้กว้าง รับฟังให้มาก และอย่าอคติ (อย่าคิดมาก) แล้วจะคุยกับเพื่อนง่ายขึ้นนะคะ ^^

คำว่าเพื่อนสำหรับพี่ ไม่ใช่เป็นที่พึ่งพิง... แต่คือการได้ช่วยเหลือกันมากกว่า เราลองเริ่มเป็นผู้ให้ แล้วเราก็จะได้รับกลับมาเช่นกันนะคะ ถึงแม้เขาจะไม่ช่วยเราตอบแทน เราก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะสิ่งที่เราได้รับมากกว่านั้นก็คือความอิ่มใจที่เราได้ช่วยผู้อื่นมากกว่านะ

มิตรภาพเกิดขึ้นง่ายๆเพียงแค่เรารู้จักการให้ ^__^

 

โอ.. ผมเข้าใจนะผมก็เคยเป็น จนมาถึงป่านนี้ยังไม่หาย ทานยาก็ไม่ทุเลา คือ อย่างงี้มีช่วงหนึ่งที่ผมทำตัวออกห่างจากเพื่อนๆ แบบทำเท่ไปคนเดียวอย่างเงี้ย พอทำไปได้รู้สึกว่ามันไม่สนุก มันโดดเดี่ยว ก็เลยกลับมาหาเพื่อน แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว เพื่อนมันก็ไม่สนเราคืนบ้าง พอทีนี้ เราก็เลยรู้ซึ้ง ว่าเพื่อนบางทีมันก็น้อยใจเป็น บางทีเราไม่ทำอย่างที่เคยมันก็คิดว่าเราเปลี่ยนไป มันก็เลยเข้าใจตัวเราผิด จากนั้นมันก็เลยปล่อยเราเลยอ่ะ แม้แต่เพื่อนที่รู้จักกันดีมาก มาตั้งแต่เด็กๆก็ตาม พอเจอการเหินห่างก็ฝ่อ ก็เหมือนเป็นคนอื่นซึ่งกันและกันแล้ว ก็อย่างงี้แหละ เวลาเราคบใครเราเลยอยากแสดงธาตุแท้ให้เห็นไปเลย จะได้หมดข้อสงสัย บางทีมันโทรมา เรากำลังทำอะไรอยู่ ก็บอกมันไปว่าไม่ว่าง ขี้เกียจคุย ใสหัวไปไ้ด้แล้ว อย่างงี้เราก็พูดได้ เพราะมันก็พูดแบบนี้เหมือนกัน แต่จะว่าสนิทก็ไม่ใช่ซะทีเดียว แต่รู้ใจ เอาอย่างงี้เลยดีกว่า รู้ใจกันแต่ไม่สนิทกัน เป็นอย่างงี้แหละเพื่อนตามแนวทางชีวิตเรา

 

ความธรรมดาของธรรมชาติ ที่ทุกๆคนอยู่ด้วยตลอดจนลืม
เหตุการณ์ร้ายๆเหล่านี้หลายๆคนเคยเจอ
หลังจากฝนตกก็ต้องมีขั้นตอนที่จะปรับตัวกลับไปสู่ความสว่างอีกครั้ง
"หากเรารู้จักแค่เม็ดฝน..เราก็จะหนาวตลอด
แต่หากเราเข้าใจธรรมชาติของฝน..เราก็จะรู้ว่าเราไม่ได้หนาวตลอด"
เป็นกำลังใจให้..​

 

ดวงอาทิตย์
ไม่จำเป็นต้องมองบนฟ้าตลอด
..มือเราก็สามารถสร้างมันได้..
เป็นกำลังใจให้ครับ
​

 

อย่ายึดติดเลยคะชีวิตคนเรามันก็เท่านี้มีสุขมีทุก มีขึ้นมีลงคะ ลองหายใจยาวๆนึกถึงพุทธโธทุกลมหายใจเข้าออกพยามทำให้ตลอดแล้วจะดีขึ้นเอา ลองดูนะไม่เสียหายอะไรฝึกไปในตัวเลยคะ

 

ที่ควรหาข้อตำหนิ...คือในตัวเรา...ไม่ใช่คนอื่น ชอบคำคำนี้มากครับ

 

นอกนั้นก็เพื่อนครับ การคิดว่าเขาไม่ใช่เพื่อนเท่ากับเรานั่นแหละที่กันเขาออกไป คนที่หวังดีกับเราในหมู่เพื่อนต้องมีอยู่ครับ แต่ถ้าเราไม่ติดต่อเขา อยู่ๆ เขาไม่ยุ่งกับเราหรอกครับ

ผมก็เป็นตอนเลิกกับแฟนใหม่ๆ น่ะ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนสนิทให้คุย เพราะเราไม่ค่อยติดต่อ ไม่พยายามคุย เอาเข้าจริง โทรไปหาเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันนาน เขาก็ยังเป็นเพื่อนเราอยู่ดีแหละครับ

เลิกตั้งคอกล้อมตัวเอง เดี๋ยวก็มีเพื่อนเองครับ เป็นกำลังใจให้ผ่านไปได้ครับ หาเพื่อนคุยที่นี่ก็ได้

 

เราพยายามคุยแล้วอ่ะค่ะ แต่มันยากเหลือเกิน บางทีมันก็ท้อ
ไม่รู้เป็นกรรมอะไรหนักหนา ทำไมคนอื่นเฮฮาเพื่อนเยอะแยะ แต่ทำไมเพื่อนเราหายไปไหนหมด เรามีเพื่อนทั้งตอน มอ ต้น มอ ปลาย ไม่เคยเป็นแบบนี้ เรามีเพื่อนสนิทมาตลอด อาจจะไมไ่ด้เรียกว่าสนิทมากมายขนาดนั้น แต่ก็ซี้กัน อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจและเป็นตัวเอง เฮไหนเฮนั่น แต่พอมาอยู่มหาลัยแล้วมันไม่ใช่อะ ไม่รู้ทำไม เราเหงา เราไม่อยากอยู่คนเดียว พอเรามีแฟนมันก็ดีขึ้นนะ แต่ตอนนี้เราก็กลับมาเหงาเหมือนเดิม เรารู้ว่าเราต้องหัดอยู่คนเดียวให้ชิน แต่การทำใจยอมรับความเปลี่ยนแปลงบางทีมันก็ยาก มันคงต้องใช้เวลากระมัง มันหลายเรื่องทั้งเพื่อนทั้งแฟน จนมันท้อไปหมด เหนื่อยจัง แต่ก็ต้องสู้

 

เมื่อไหร่พึ่งตัวเองได้เราถึงจะมีที่พึ่งที่แท้จริงครับ มีความสุขด้วยตัวเองได้น่ะดีที่สุด

ช่วงแรกๆ ผมก็เป็นครับ ตอนนั้นผมก็เป๋ไปซัก 3 เดือนได้มั้ง ก็เรียนอยู่เหมือนกัน ช่วงแรก วันๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย นอนๆๆๆๆ ทั้งวัน ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร มันไม่อยากจะคิดอะไรเลย

แต่ก็หาคนคุยด้วยบ้าง กับบางคน ไม่ได้คุยกันนานๆ มันก็ไม่รู้จะคุยอะไรกัน บางคนก็ได้แต่รับฟังเราเมื่อเขาว่าง ไม่ได้เข้ากลุ่มกับเค้านานๆ พอไปกับเค้ามันก็อาจดูแปลกแยก ก็ดูๆ ไปครับ ดีกว่าอยู่คนเดียว

ไม่ได้คิดจะให้คุณเข้าใจหรือปรับตัวได้ทันทีหรอกนะครับ มันต้องใช้เวลาเสมอ ผมก็หาคนคุยเอาในนี้แหละ ได้หลายๆ คนที่ช่วยผมโดยที่เค้าก็ไม่รู้ตัว จนตอนนี้ผมยังรู้สึกติดหนี้หลายคนในนี้อยู่เลย ^^

 

ผมเข้าใจคุณนะ บางทีพูดอาจจะง่าย หลากหลายคำแนะนำที่ฟังดูแล้วเหมือนจะทำได้ง่ายแค่พลิกผ่ามือ แต่คนที่ไม่เคยเจอกับตัวเองอาจจะไม่รู้ ตัวผมเองก็กำลังเจอมรสุมชีวิตแบบเดียวกับคุณ ทั้งที่ผมเป็นผู้ชาย แถมมีใจใฝ่ธรรมมะและสวดมนต์เป็นประจำ แต่พอเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าที่คิดว่านิ่งที่คิดว่ามั่น เจอเข้าจริงๆแล้วก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน ตัวผมเองก็จะเอาตัวไม่รอดนะ แต่ก็อยากจะแนะนำบ้าง อยากให้คุณหันมาออกกำลังกาย และไปนั่งสมาธิที่วัดระฆังบ้าง ทำอะไรที่เราชอบ คิดไปที่อนาคตคุณอยู่ปีสุดท้ายแล้วจุดมุ่งหมายของชีวิตคุณอยู่ตรงใหน คุณจะปูพื้นฐานสำหรับอนาคตหลังจบการศึกษาของคุณยัังไง จะเรียนต่อ หรือ ทำงาน ผมคิดว่าคุณใช้เวลาที่เหลืออยู่มาวางแผนและเตรียมตัวสำหรับวันนั้นดีกว่าครับ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือว่าแฟนก็ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเราหรอกครับ เราสามารถหาได้ใหม่ แต่ว่าวันข้างหน้าถ้าคุณจะมีเพื่อนใหม่หรือแฟนใหม่อยากให้คุณเอาประสบการณ์ในวันนี้เอาไปเป็นบทเรียนสำหรับวันนั้น คิดเอา วิเคราะห์เอาครับ ว่าในวันนี้เราทำไมถึงไม่มีเพื่อนเราผิดพลาดตรงใหน เราบกพร่องตรงใหน และเราจะต้องทำอย่างไรถึงจะรักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนไว้ได้ ส่วนในกรณีของแฟนนี่เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากครับ มีเหตุผลและปัจจัยหลากหลายอย่างที่ทำให้ต้องเลิกรากันไป คงต้องรอคนที่เป็นเนื้อคู่แท้ๆของเราอย่างเดียวล่ะครับถึงจะสามารถอยู่ด้วยกันได้ เรื่องคู่ครองนี่เราอาจจะไม่มีสิทธิ์เลือกครับถ้ามีสิ่งที่เรามองไม่เห็นมาคอยกำหนดเรี่องคู่ครองให้กับทุกๆคนแล้ว สุดท้ายอยากบอกคุณว่าเวลาและประสบการณ์และความอดทนเท่านั้นที่จะช่วยให้คุณผ่านวันที่เลวร้ายเหล่านี้ไปได้ ผมเองก็จะก้าวผ่านวันที่แย่ที่สุดในชีวิตเหล่านี้ให้ได้เช่นกัน เป็นกำลังใจให้ครับ...

 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เืพื่อนแท้คือคนที่คอยตักเตือนเมื่อเราทำผิด
เพื่อนแท้คือคนที่ยืนเคียงข้างเราเวลาเรามีปัญหาไม่ว่าปัญหานั้นๆจะเล็กหรือใหญ่
เพือนแท้คือคนที่ยิ้มกับเราอย่างยินดีเมื่อเราพบกับความสุข
เพื่อนแท้คือคนที่คอยซับน้ำตาเวลาเราร้องไห้
เพื่อนแท้คือคนที่ยืนอยู่ข้างกาย+ใจเสมอไม่ว่าเราจะสุขหรือทุกข์
ไม่ว่าเราจะเจอเพื่อนแท้หรือไม่ แต่เราต้องฝึกที่จะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง
อย่าเอาชีวิตเราไปผูกไว้กับใครคนใดคนหนึ่ง เราไม่สามารถที่จะบังคับใจคนอื่นให้มาเป็นแบบที่เราต้องการได้ คนเราสภาวะทางใจต่างกัน เขาอาจชอบในสิ่งที่เราไม่มี เราอาจมีในสิ่งที่เขาไม่ชอบ ไมตรีมีให้ได้ตลอดเวลากับคนที่ยินดีรับ อยู่กับตัวเองให้ได้ รักตัวเองให้มากๆ(ไม่ใช่เห็นแก่ตัวนะ)คือทำสิ่งที่คิดว่าดีๆให้กับตัวเองโดยที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน โลกใบนี้ยังมีพื้นที่อีกกว้างที่เรายังต้องเข้าไปสัมผัสและเผชิญ เข้มแข็งและอดทนนะคะ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ เราเศร้า,ทุกข์,ทรมานอย่างต่อเนื่อง ผมเข้าใจดีเคยผ่านเหตุการณ์เหล่านี้มามาก ให้หาทางอยุดคิด อยุดเศร้า อยุดเสียใจ อยุดและให้ใจไปทำอย่างอื่นเช่น สวดมนต์ ทำสมาธิ เล่นกีฬา ทำงาน เรียนหนังสือ จนจิตมีความสดใส ไม่เศร้าหมองก่อนครับไม่ว่านานเท่าใดก็คิดทางที่ดีไว้ก่อนครับ สิ่งนี้ทำเรามีความเข้มแข็งเป็นสิ่งที่ดีที่พาเราก้าวไป จนไม่หวนกลับมาคิดอีกครั้ง
จากนั้นระหว่างใจสบาย หรือ ทำสมาธิให้คิดอีกครั้งว่าคิดว่าเราเศร้าเพราะอะไร เศร้าไปทำไม มันมีอะไรให้สุขแท้ ไม่ดับ(ตายจากกัน) ไม่เปลี่ยนแปลง (ไม่รู้จากกันเมื่อไหร่) เศร้าหมองไปพ่อแม่ ตนเองทุกข์ไปเท่าไร คิดไปจนเข้าใจครับไม่หวนกลับไปอีกเท่านี้ครับ เราต้องสู้นะครับ ทุกอย่างมันไม่จริง มันเกิด ดับ ให้สุข ทุกข์ตามปกติของโลก เพียงแค่เราเข้าใจมัน ว่างทำทาน ศีล ภาวนา ปัญญาให้สม่ำเสมอด้วยครับจะช่วยได้มาก
ถ้าอยากจะปรึกษาก็ say31277@hotmail.com แอดfacebook มาคุยได้ครับ

 

มีสองคนก็พอแล้ว จะไปมากทำไม ดีกว่ามี เป็น 10 เป็น 100 แต่ไม่จริงใจ
น่าจะลองปรับมุมมอง ความคิด ว่า เรามีอะไรที่ต้องทำอีกมาก
คุณก็ ปี 4 แล้ว เดี่ยวก็เจอเพื่อนใหม่ๆในที่ทำงาน
ทุกวันนี้เราไม่ได้ยืมจมูกคนอื่นหายใจนะครับ ใครเค้าจะเป็นยังก็ช่างเค้า
สิ่งสำคัญ คุณต้องมีน้ำใจกับเพื่อนต่อไปนะครับ
เพื่อนในที่นี้ไม่จำเป็นต้องในมหาลัยนะครับ
ยังมีผู้คนอีกมากมายที่สามารถเป็นเพื่อนคุณได้

หัดสร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเอง ฝึกฝนเพิ่มเติม
ความรู้ความสามรถให้กับตัวเองต่อไป (ในอนาคตมันจะเป็นประโยชน์กับตัวคุณ)
หัดเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองอย่างมีสติ ให้ความสนใจกับคนรอบข้างมากขึ้น
โดยเฉพาะครอบครัว หัดลดความสำคัญของตัวเองลง
แล้วให้ความสำคัญกับอื่น (ที่ไม่ใช่แฟน)

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิด (แค่คุณคิดมาก และไม่มีสติ)
คุณลองไปทำบุญหรือทำประโยนช์ให้กับสังคม
ในสถานที่ต่างๆ ลองไปเป็นอาสาสมัครดูบ้าง ที่มันใช้แรงใช้ใจ

สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน
อดทนให้เป็น อดทนให้ได้
ผมเชื่อว่ายังมีเพื่อนดีๆ และเพื่อนอีกมากมาย ที่สามารถให้กำลังใจ
ให้คำแนะนำ ชี้แนะ อีกมากมาย อย่างน้อยๆก็คนในเวปพลังจิตนี้ ที่เข้ามาให้กำลังใจ
การมีเพื่อนไม่จำเป็น ต้องไปไหนมาไหนกัน หรือจะต้องเจอหน้ากันบ่อยๆ

สิ่งดีๆยังมีอีกมากมาย น้องลองหัดสังเกตดูก็จะพบจะเจอ
ช่วงที่เรากำลังอ่อนแอ เหมือนจะที่สุดนี้ ยิ่งต้องผลักดัน เสริมสร้างกำลังใจ
คอยเติม เลือกที่ปฏิเสธ และลงมือปฏิบัติ มันจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น

สู้ๆ สู้ๆ นะครับ

 

มองคนอื่นแล้วหันกลับมามองตนเอง

สมัยผมเรียนมหาลัย เพื่อนไม่มีไม่สน เดินไปเรียนคนเดียวทุกวัน 500 -900 เมตร ไม่เห็นต้องง้อใคร(ไม่อยากรอ เพราะพวกงี่เง่ามันทำให้เราเป็นคนไม่ตรงเวลา) ตกเย็นพวกงี่เง่าบอกเหงา บ้างก็ไปเดินเที่ยวดูของ บ้างก็ไปหาของกิน บ้างไปนั่งจู่จี๋กัน ผมกลับไปอยู่ในฟิตเนส ซ้อมมวย จันทร์ พุธ ศุกร์ ก็ต้องไปฝึกไอคิโด ชีวิตแทบไม่มีอะไรว่างให้มาวุ่นวายแบบคุณเลย คนไทยมันไม่จริงจัง มันคนไม่จริง มันขี้โม้ทำไม่ได้จริง ไม่มีใครจริงจังแบบผม เย็นๆมันไปนั่งเฝ้าสาวใต้หอ ขณะที่ผมต้องวิ่ง 8 กม.ทุกวัน แล้วมาซ้อม ซ้อมเพื่ออะไร เย็นก็ต้องมาอ่านหนังสือ ชีวิตคุณมันไร้สาระเกินไป มันถึงมีอารมณ์แบบนี้ เพื่อนในคณะผม ผมไม่เคยสนใจใคร มันกระจอกพ่อแม่หาเงินให้มันเรียน แทนที่จะทำตัวมีสาระ กับมีความคิดแบบเด็กๆ เป็นลูกแง่ไปได้ ทุกคนในรุ่นรู้จักผม เพราะผมไม่เหมือนคนอื่น เพราะคนเราไม่มีประโยชน์ต่อกันมันไม่คบยิ่งพวกลุกคุณหนูแล้วตัวดีเลย จะไปไหนไม่ชวนเราก็ช่าง ผมมีทางเดินของตัวเอง ว่างๆไม่มีไรทำก็เอาดาบมาซ้อม ทุกเช้าผมต้องไปซ้อมยิงปืน เกือบทุกวัน เสาร์อาทิตย์ต้องไปทำงานพิเศษ คุณเชื่อมั้ยว่า ยิ่งผมไม่อยากยุ่งกับใครมาก กลับมีคนจะมายุ่งกับผมมาก ทั้งเพื่อนผู้หญิงและผู้ชาย ผมเหนื่อยมาก พ่อแม่ก็ไม่ส่งเรียน ชีวิตต้องดิ้นรน ไม่รู้ว่าผมทำไปทำไม ช่วงประมาณปี 2 ก็สอนพิเศษเด็กๆ ฟรี แต่เด็กและผู้ปกครองไม่ยอม จะให้ค่าตอบแทนตลอด หลังๆมาไม่สอน เพราะฝังใจเด็กพวกนี้ได้อะไรง่ายๆ แต่กลับไม่เห็นคุณค่าในสิ่งนั้น อุตสาห์สอนให้สอบติดแต่กลับทิ้งไปดื้อๆ ชีวิตผมมีสาระมากเกินไป ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำไปทำไม ปิดเทอมก็ไปค่ายอาสา ใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ ตอนนี้มาทำงานก็ยังทำอยู่ ไม่รู้ทำไม มันติดนิสัยมั้ง ผมไม่แคร์ใคร ผมไม่สนใจว่าจะมีใครชอบไม่ชอบ ผ่านมาไม่ถึงศตวรรษ ผมหันกลับไปมองดูตัวเอง นี่ผมทำชีวิตคุ้มค่ากว่าที่หลายคนทั้งชีวิตยังไม่เคยได้ทำเลย

มองชีวิตผม แล้วกลับไปมองชีวิตตัวคุณ เพื่อนมี แต่ไม่จริงใจ กับเพื่อนไม่มีแต่ทำอะไรได้ตามใจ จะเอาแบบไหน

 

อ่านดูแล้ว ถูกใจมากค่ะ ชีวิตของดิฉันก็คล้ายๆ อย่างงี้....
ที่เพื่อนไม่มี ไม่ใช่เราไม่ดี แต่จริงๆแล้ว เรามีทางเดินเป็นของตัวเอง
ขืนรอเพื่อนๆ ทำตามเพื่อนๆ คงไปไม่ถึงไหน...
ทำงานไปพลางเรียนไปพลาง ส่งตัวเองเรียนตลอด แล้วยังจะน้องอีก จะไปเหมือนเพื่อนๆเค้าได้อย่างไร วันๆ เอาแต่กิน เอาแต่เที่ยว รวมกลุ่มกันโอ้อวดเรื่องโน้นเรื่องนี้...
ก็เพราะอย่างงี้ถึงไม่สนิทกับใคร ก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหน เรียนก็พอใช้ อนาคตก็ดีตามมา แถมได้นิสัยมั่นใจในตัวเอง ไม่ขึ้นกับใคร สามารถพึ่งพาตนเองได้ และยังเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้ดีอีกด้วย.....
ประสบการณ์แบบน้องเค้า.....ดิฉันเคยประสพ จึงรู้ดีว่าเป็นอย่างไร แรกๆก็คิดมากอย่างงี้แหละ เป็นเพราะเรายังอ่อนต่อโลก ยังไม่เข้มแข็งพอ
แต่ก็ผ่านมาได้ ด้วยสติปัญญาและความเพียรแห่งจิต....

 

คุณชูนุ่น เพลงเพราะมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=_WWA4_VBchQ"]YouTube - ‪MV ให้เวลากับน้ำตาแค่วันเดียว - Rose‬‏[/ame]

 

<iframe width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/3L1SYiMpvX8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
โอ้โฮ อ่านเรื่องพี่ๆแล้วมันสุดยอดมาก