โดนขังวิญญาณ

อย่างเทพเห้งเจีย ตามตำนานท่านว่าเกิดจากหินแล้วกลายเป็นลิงที่มีภูมิ
ปัญญาทันทีแล้วมีประสบการณ์พิสดารทำให้เป็นเทพในชาตินั้น จึงกล่าวได้ว่า
ต้นจิตคือหินก้อนหนึ่ง (ไม่แน่อาจจะเป็นมนุ็ย์ต่างดาวยานอวกาศตกลงมาจึง
เกิดเป็นคล้ายหินที่ร้อนมากๆ แล้วฝายานก็เปิดออก ท่านเห้งเจียก็ออกมาจาก
ยานก็ได้ เขาจึงว่าท่านออกมาจากหินที่ร้อนระอุ)

และบางจิตเช่นที่โดนสลายวิญญาณจากวิญญาณคนหรือเทวดาก็สลายไป
กลายไปเป็นสัตว์ที่ไม่มีปัญญา รู้แค่หิว หากินกับนอนเท่านั้น ไปเป็นแมลง
ซึ่งเราจะสืบไปหาต้นจิตที่แท้ๆนั้นยากมากจนท่านบอกว่าเป็นอจินไตยครับ


ที่จริงอาการแบบนั้นและโพสต์ข้างบนของท่านblack ก็อันเดียวกัน แต่การ
ที่จะจัดการกับอาการเหล่านี้ขึ้นอยู่กับสายปฏิบัติ ไม่เหมือนกันเสมอไป บางสาย
ให้ดูเฉยๆ บางสายให้กำหนดให้อาการเหล่านั้นหายไป บางสายบอกอย่าสนใจ
มันให้มาอยู่ที่จิตตัวเดียวละร่างกายซะเลย อันนี้แล้วแต่นะครับ ทำยังไงก็ได้
ขอให้กิเลสลดลงได้บ้างครับ

 

ถ้าผมจับลมหายใจก็จับต่อไปอย่าไปสนใจร่างกายสินะครับ พอดีเคยปล่อยจนล้มนอนไปเลยแล้วทำตัวไม่ถูกเลยครับต้องลุกมานั่งใหม่(สงสัยจะติดท่านั่งเกินไป) สงสัยจะต้องทำต่อในท่านอนเลยละกันถ้าล้มลงไปอีก

 

วันนี้มาแนวลึกลับ อิอิ
สงสัยว่า โอปปาติกะ นี้เป็นเหมือนในหนังหรือเปล่าครับ

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1529676/[/MUSIC]

 

(deejai)ชอบกระทู้นี้จริงจริ๊งงงงงงงง อ่านเพลินเลยค่ะ:z15

 

ก็เข้ามาบ่อยสิ...ศิลามณี ก็วิ่งเข้าวิ่งออกบ่อยๆคะ

 

ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ครับ ของจริงจะต้องกระตุ้นถึงแสดงพลังออกมา
ถ้าไม่ยุ่งกับเขา เขาก็แค่ล่อยลอยไปวันๆ

 

มีนิทานเรื่องแสงสว่างมาเล่าให้ฟังครับ

มีกระทาชายนายหนึ่ง อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย ก็อยากจะเห็นอดีตตัวเองบ้างจึงไปยัง
สำนักอาจารย์ผู้ทรงฌาณเพื่อเล่าเรียนทิพย์ฌาณ เสียเงินซื้อหมากให้อาจารย์เคี้ยวก็
มิใช่น้อย ก็ยังไม่เห็น จึงเข้าไปหาพระอาจารย์เพื่อเค้นเอาความรู้

"พระอาจารย์ขอรับ ทำไมกระผมไม่เห็นซักที"
พระอาจารย์ก็เคี้ยวหมากพลางตอบเสียงดังฟังเครือๆด้วยน้ำหมาก
"ขั้นแรกต้องเห็นแสงสว่างในใจ เอ็งเห็นรึยัง","เห็นแล้วขอรับ"
"ขั้นสองเอ็งต้องลืมตาเห็นแสงเอ็งเห็นรึยัง","ก็เห็นแล้วขอรับ"
"ขั้นสามเวลาเห็นแสงตัวเอ็งต้องเหมือนไม่มีด้วยนะ","มีก็เหมือนไม่มีขอรับ"

แล้วอาจารย์ก็หลับตาพริ้มๆ กระทาชายรอนานมากไม่ไหวก็สะกิดอีก
"พระเดชพระคุณท่านหลับง่ายดีนะขอรับ หมากพลูก็แพงขึ้นเรื่อยๆเอทีเอ็มกระผม
ก็ชักร่อยหรอ"

พระอาจารย์เลยกระแอมดังๆ
"อืมมม ยังไม่หลับโว้ย","หมากพลูแพงแล้วจะเรียนใหมล่ะ"
"เรียนขอรับ แฮะๆ","เออ.." แล้วก็เคี้ยวหมากไปเรื่อยๆ

สักพักก็บอกกระแอมบอกว่า
"กระโถนข้าอยู่ไหน","อยู่นี่ขอรับ" พลางยืนประเคนให้ อาจารย์ก็ลุกนั่งถุยน้ำหมาก
"ตอนข้าเคี้ยวหมากอยู่เมื่อกี้อยู่เอ็งเห็นแสงรอบตัวข้ากลุ่มนั้นมันไปถึงไหนแล้ว?"

ครานี้กระทาชายนายนั้นอ้าปากหวอ
"อ้าว แสงมันไปไหนก็เรื่องของมันสิครับ ผมก็ไม่รู้","เอ็งตามดูแสงเมื่อกี้ ตอนข้า
นอนเคี้ยวหมากเมื่อกี้สิว่ามันไปถึงไหนละ"

"เวลามันก็ผ่านไปนานมากแล้ว กระผมจะไปดูตรงไหนขอรับ","เฮ้ย เวลงเวลามีที่ไหน
ข้าไม่ได้ใส่นายี่กาซักเรือน"

กระทาชายนายนั้นชักจะเริ่มคิดว่าพระเดชพระคุณจะเบี้ยวไม่ยอมสอนญาณทิพย์ซะละ
กระมัง ก็ได้ยินท่านสอนมาอีกว่า

"แสงมันสะท้อนจากตัวข้าไปถ้าเอ็งก็เห็นข้านั่งอยู่นี่ ตอนที่เอ็งเห็นข้านี่คือเวลาของ
เอ็งกะข้าเท่ากันจึงเห็นใช่ใหม แล้วถ้าเองตามออกไปถึงแสงที่สะท้อนจากตัวข้าออก
ไปแล้วยังเห็นข้าอีก แต่เป็นตัวข้าที่นอนเคี้ยวหมากเมื่อกี้แสดงว่าเอ็งก็เห็นข้าในอดีต
ใช่ใหม" กระทาชายชักงง(คนเล่านิทานก็ชักงง เริ่มจำไม่ค่อยได้ซะแล้ว)


"ขอรับ แล้วผมจะเห็นอดีตผมใหมขอรับ","เอ็งเห็นแสงสว่างหมดทั้งใจ โดยไม่ยึด
ติดอะไร มันบันทึกใว้ตรงนั้นหมด ในเม็ดเล็กๆกลมๆที่เรียงกันเหมือนไข่ปลา กี่อสงไขย์
แสนกัปก็เรียงต่อกันยังงั้น เอ็งหยิบมันขึ้นมาดูด้วยใจ มองดูก็เหมือนแสงใช่ใหม แต่มอง
เพ่งเข้าไปในละออแสงเม็ดๆ นั่นล่ะอดีตเอ็งอยู่ในเม็ดนั้น"

"แล้วคนอื่นล่ะขอรับ จะดูของเขาได้ใหม มันจะรวมกันใหม" พระอาจารย์ก็หลับตาพริ้มๆ
"ของคนอื่นก็ลองเข้าไปดู ถ้าเขาไม่ถีบเอ็งออกมาเอ็งก็ดูได้..."

จบครับ

แหม ใครได้เห็นแสงเป็นเม็ดๆอย่าลืมมองเข้าไปที่เม็ดอีกทีนะครับ เผื่อเห็นอย่างใน
นิทานมั่ง อย่าเห็นแสงสว่างแล้วเฉย วางเฉยยังงั้นแล้วจะเข้าสมาธิไปทำไมละเนี่ย
ความรู้มันจะเกิดใหม.

 

ส่วนมากจะซุ่มอ่านค่ะ มิค่อยได้เผยตัว แอบเข้ากระทู้นู่นออกกระทู้นี้ กระทู้นี้นี่ก็เป็นFC ของหลายๆท่าน โดยเฉพาะท่านจิ-โป แบบว่าชอบอ่านมากๆค่ะ ยิ่งเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณหรือรักษาคน อ่านแบบว่า-cool day-ลืมเวลาเลยค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับนิทานค่ะ
แสงที่เห็นนั้นมันคืออดีตมันคือต้นกำเนิดของเราอยู่ในนั้นใช่ไหม สงสัยคงต้องดูซะแล้ว

ช่วงนี้เห็นหลวงปู่ชัดมากเลยค่ะ เดี๋ยวถ้าไม่มีอะไรทำ นั่งคุยกับหลวงปู่ดีกว่า เรื่องแสงเป็นเม็ด ๆ นั้น

จะโดนมะเหงกหรือเปล่าน้อ!

เมื่อคืนนี้พ่อทีโอ เบลอมากค่ะ พ่อเค้าปีนตู้โทรทัศน์ บอกว่าจะขึ้นไปหยิบฟันปลอม แม่เข้าไปเห็นซะก่อน ตอนนี้พ่อเบลอมาก เพราะล้มหลายหนแล้ว เมื่อวานก็ล้มที่หน้าบ้านหนนึง ล้มในห้องน้ำหนนึง แต่ในห้องน้ำแรงหน่อย เพราะมันลื่นมาก แล้วก็เป็นกระเบื้องหมด ถึงพ่อทีโอ จะเดินไม่ค่อยสะดวก อ่อนแรงไปข้างนึง และควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แต่แกก็ไม่เคยเพ้อถึงขนาดนี้นะคะ พี่จิ-โป

 

ถ้าพ่อคุณที-โอ ล้มบ่อย น่าจะใช้ไม้เท้าช่วยนะครับ
ขอให้หาย เร็ว ๆ นะครับ

 

เวลาที่กรรมยังไม่ส่งผล เราเห็นเหตุของกรรมนั้นก็ควรรีบทำการสะเดาะห์
เคราะห์นั่นคือจะทำให้กรรมเบาบางหรือกรรมเบาบางก็จะหายไป แต่เจ้าตัว
ต้องไปทำเอง ไม่มีใครจะทำแทนได้ แต่ครั้นพอเลยเวลาแล้ว แม้เราจะทำ
ทีหลังก็แก้กรรมไม่ได้เพราะกรรมส่งผลต่อเราแล้ว

สิ่งที่เราเตือนแล้วท่านดื้อรั้นไม่ทำตามที่บอกก็ถือว่ากรรมของท่าน อย่างที่เคย
บอกใว้คนเรามีช่วงที่ต้องตายสามช่วงอายุ ถ้าแก้ทันก็อยู่ต่อได้คราละ10-15
ปีเป็นประมาณ แก้ไม่ทันก็ต้องปลงครับ

 

3 ช่วงนี้มีเวลาที่แน่นอนทุกคนหรือเปล่าครับ

 

แล้วเม็ดขาวสว่าง...ที่เป็นจุดเล็กๆเท่าเม็ดถั่ว...ที่มักจะปรากฏขึ้นเป็นบางครั้ง...เพียงแวบเดียว ..ยังไม่เคยเห็นแบบตรงๆซึ่งๆหน้าสักทีคะ มักจะเห็นไปทางหางตาบ้าง อยู่ข้างหน้าแต่เฉียงไปทางอื่นบ้าง..ยังไม่ทันจ้องเต็มตาก็หายวับไปแล้ว...อันนี้คืออะไรคะ..ใช่อย่างเดียวกันกับเม็ดสว่างในนิทานของ คุณจิ-โปหรือเปล่า

 

ซื้อตัวที่ช่วยพยุงไม่ให้ล้ม เวลาพ่อเค้าเดินไปแล้วค่ะ แต่เค้าไม่ใช่ บอกว่าเกะกะ ก็เลยต้องปล่อยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แต่ก็ทำจัยไว้บ้างแล้ว

 

จำได้ค่ะไม่ได้ลืม บอกแม่ไปแล้ว เค้าบอกจะพาไปตั้งแต่เสาร์ที่ผ่านมา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พาไป หนูก็เลยทำจัย ว่าสุดท้าย ก็ได้เท่านี้ เพราะเค้าไม่สนใจเอง
ก็ทำหน้าไปในฐานะลูก เพราะก็เตือนและบอกทุกอย่างแล้ว จะไปบอกอีกครั้ง เค้าจะรู้สึกว่าไปเซ้าซี้ เลยต้องอยู่เฉย

 

ถ้าที่พี่จิ-โป บอกคนละอย่าง เพราะว่า ทีโอ ก็เห็นนะเม็ดเล็ก ๆ ที่จะมีหัวและหาง เวลาใช้ตาธรรมดามองก็เห็นค่ะ ไม่ต้องไปจ้องหรืออะไร มันจะมองเห็นแสงพวกนี้เยอะมาก ในอากาศ และกลุ่มพลังงานในอากาศด้วยค่ะ บางทีก็เห็นเป็นกลุ่ม ดำ ๆ หุบเข้าเหมือนดอกไม้หุบเต็มไปหมด ลองมองดูดี ๆ สิคะ จะเห็นแสงเล็ก ๆ พวกนี้เต็มไปหมดในบรรยากาศ

 

เม็ดที่เห็นมันจะเป็นละอองแสงที่ขยายใหญ่ ตอนนั้นที่เห็น มันขยายใหญ่มาก เป็นเม็ด ๆ แต่เห็นแค่แว๊บเดียว

 

คุณแม่ เป็นอย่างไรบ้างคะคุณทิพย์ เมื่อเช้านี้เอาผลไม้ที่คุณทิพย์ ให้มาใส่บาตรไปแล้วค่ะ