โดนขังวิญญาณ

ศิลามณี ตอนที่เห็นมาแวบเดียว .. ครึ่งวินาทีละมังคะ ..ไม่เห็นหัวกับหางคะ เป็นจุดขาวสว่าง 1 แวบ แล้วหายไป นาน.น๊าน.นนน ถึงจะเห็นสักครั้ง..

กำลังพยายยามมองoishi_ จุดขาวๆมีหัวกับหาง.. แบบที่คุณทูว่า ...ยังหาไม่เจอ

 

ลองแหงนมองบนอากาศรอบบริเวณนะคะ ทำใจให้สบาย อย่าเพ่ง จะเห็นทั้งกลุ่มพลังงาน และแสงนี้เป็นหัวเข็ม และมีหางเต็มไปหมดในบรรยากาศค่ะ ถ้าไม่เห็น ลองนั่งมองเล่นตรงที่มีแดดก็ได้ค่ะ จะเห็นง่าย

 

งั้นเดี๋ยว;aa8 วิ่งไปดูตรงที่มีแดดนะคะ

 

ห้องน้ำลองหาแผ่นกันลื่นไปวางไว้ครับ

 

ไม่สำเร็จละ...คุณทู แห่งนมองออกไปมีแต่แสบลูกนัยตา ..หนักๆเข้าปวดตาอีกต่างหากคะ...แต่มันมีภาพผุดขึ้นในหัวนะคะ...เป็นภาพลูกแก้วกลมๆสีทองมีหาง..หลายๆลูก วิ่งลอยไปลอยมาแทน

 

กรำ..
เอาเป็นว่า แค่ดูเล่น ๆ อย่าเอาจริง เอาจัง ถ้าไม่เห็นช่างมันเถอะค่ะ
ส่วนภาพที่ผุดขึ้นมาเองโดยเราไม่ได้กำหนดก็อย่าพึ่งสนใจมันค่ะ

 

แผ่นลองกันลื่นมีแล้วค่ะ แต่แผ่นเดียวเอง แต่หลังจากนี้คงต้องมีคนอาบน้ำให้แกแล้วแหล่ะค่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวลื่นล้มอีกจะยุ่งค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1531301/[/MUSIC]

 

ไม่แน่นอนครับ แต่จะมีจุดดับแบบนี้แทบจะทุกคนครับ
บางคนก็25,40,60บ้าง 35,45,55บ้าง หรืออาจจะ 40,68,71
คือถ้าแก้ทันก็อยู่ต่อไปอีก อาจจะป่วยหนัก อุบัติเหตุ หรืออยู่ดีๆก็ขยับ
ไม่ได้อะไรพวกนี้ อันนี้ว่าตามตำราโหรครับ พูดถึงดวงที่ตกต่ำลงมีมัก 3
ช่วงชีวิตแล้วแต่เวลาตกฟากว่าจะเป็นอายุเท่าไหร่

การแก้ก็ตั้งแต่ถวายสังฆทานผ้าขาวทำบังสกุลเป็นตาย บวงสรวงเทวดา
ทำผ้าป่า กฐินไปจนถึงทำสมาธิแยกธาตุขันธ์ออกมาฟอกได้ด้วยจิตครับ

 

โดนทีโอหลอกให้ไปดูท้องฟ้าซะแร้วว ยายคนนี้อยู่ในสภาวะวิญญานัญจายตนะ
ก็มองเห็นสิ คนอื่นเขาจะเห็นที่ไหนกัน ตัวเองก็ตาพร่าเพราะกำลังใจมันกดรวม
ที่ดวงตาอยู่แล้ว(อยากเห็นดีนักนี่)ดันบอกให้เพื่อนดูท้องฟ้าให้ตาลายเล่นซะอีก
ก็แก่แล้วนี่น๊า หูตาฝ้าฟางก็เริ่มเห็นสิ ศิลามณีเขายังเอ๊อะๆจะเห็นเหมือนยาย
ได้ยังไง ใช่ใหมทีโอ

แสงที่ผมว่าก็เหมือนน้ำที่เราฉีดออกจากสเปรย์จนเป็นเป็นฝอยๆละออง
ตอนแรกมันก็คือน้ำเพราะมันมารวมกันเยอะๆจนเราอยกออกไม่ได้
แสงนี่มันก็อันเดียวกัน เมื่อเราแยกออกมาด้วยจิตก็จะเห็นได้เป็นละออง
แบบเดียวกับละอองน้ำ ถ้าแยกไม่ออกแสงก็คือแสงครับ


การหัดแยกก็ตอนแรกเอาอากาศก่อน มองเห็นอากาศเห็นลม แล้วเมื่อเรา
เห็นลมก็จะเริ่มเห็นดวงๆอย่างยายทีโอว่า คนละดวงๆกับที่วิ่งบนน้ำหล่อเลี้ยง
ผิวลูกตาเรานะครับ แต่เป็นดวงสีขาวบ้าง เขียวบ้างขุ่นบ้าง ใหญ่บ้างเล็กบ้าง
แต่ดวงๆนี้เราจะกำหนดให้ย้ายไปตรงโน่นตรงนี้เหมือนกสิณไม่ได้

พอเราเห็นดวงๆแล้วก็เพิกถอนอรูปนี้ด้วยธรรมที่ผุดขึ้นเช่นที่เขามาทำรูป
จักรวาลในใจให้ดู แล้วเอาจักรวาลออกให้หมด ก็จะว่างเปล่า เห็นตรงนั้นใหม
ว่างเปล่าที่ท่านทำให้ดูไม่ได้ว่างแบบไม่มีอะไรแต่เป็นคล้ายสภาวะอันนึง
เรียกธรรมที่ผุดขึ้นมานี้ว่าธรรมสำหรับเพิกถอนอรูปสัญญา ตรงนี้นี่เองเราจะ
เห็นสภาวะนั้นเป็นแสงที่ว่า และเป็นจุดๆไข่ปลาถ้ามองเข้าใกล้ๆ สภาวะนี้
เรียกว่าอากิญจัญจาญตนะ มาตรงนี้ด้วยไม่เพลิดเพลินในเวทนาภายในและ
ภายนอก(รูปและอรูปฌาณ) ตรงนี้เองเม็ดจุดๆนี่ล่ะเป็นสิ่งที่เราเห็นกรรม
เห็นอดีตชาติรู้กรรมอันเป็นเหตุให้เกิด ชาตินู้นทำกรรมแบบนี้ถัดมาเราก็เกิด
เป็นแบบนี้ใช้หนี้แบบนี้ ซึ่งตรงนี้เราก็จะทรงใว้ด้วยธรรมว่าด้วย"การไม่เที่ยง
เป็นทุกข์ไม่ใช่ตัวเรา"

ส่วนถ้าถามว่าแล้วยายจะเพิกถอนวิญญาณได้ยังไงล่ะ ก็ตอบว่าไม่เพลิดเพลิน
ไม่ปรุงไม่ข้องแวะให้เกิดอารมณ์ทั้งจากรูปและนาม ก็เข้าอากิญนัญจายตนะเอง

 

เรื่องนี้น่าสนใจครับ ขอความเมตตาท่านจิโปช่วยอธิบายแจกแจงด้วยครับ ว่าเม็ดขาวสว่างที่ท่านศิลามณีว่าคืออะไรครับ ขอบคุณครับ

 

แหม เพ่ ถ้าใหญ่เท่าเม็ดถั่วเขียวก็ดีเกินไปแล้ว ที่เห็นมันเล็กกว่าเม็ดถั่วเขียว
ประมาณครึ่งหนึ่งเอง อันนี้เป็นจุดประกายแสงแว๊ปขึ้นมาแล้วก็หายไปครับ มอง
ตามมันไม่ทันหรอก เพราะมันไม่ใช่สภาวะ มันเป็นแสงที่เกิดจากจอตาเราเกิด
จุดดับตรงเรติน่า เป็นกันทุกคน แต่ที่คุณศิลามณีเห็นชัดเจนก็เพราะเขาสมาธิ
ดีหน่อยเลยเห็นได้ทัน เหมือนตอนกำลังนั่งสมาธิแล้วเขามาเปิดไฟดัง"แต๊ป!!!"ตรง
สวิทย์คุณศิลมมณีก็จะได้ยินเสียงดังเหมือนเขาจุดประทัด"ตู๊มมม" ขึ้นมาใน
หัวขณะนั่งหลับตานั่นล่ะ

จิตมันขยายครับ

 

ท่านจิโปครับ แล้วลูกวงกลมคล้ายๆแก้วใสๆบางๆที่อยู่ภายในศรีษะ เหมือยคล้ายๆมีลูกแก้วครอบอยู่ในหัวน่ะครับ คืออะไรเหรอครับ แล้วมาจากใหน มาได้อย่างไร....สามารถใช้ประโยนช์อะไรได้บ้างครับ ขอความรู้เรื่องนี้ด้วยนะครับ แต่ที่รู้สึกได้คือมีพลังมากนะครับ.

 

พ่อคุณทีโอก็อาการแย่เหมือนกันหรือคะ จะตกหัวอกเดียวกันไหมคะ ห่วงหน้าพะวงหลังแม่ทิพย์ก็ชอบเดินหนีบ่อยๆลอยๆเหมือนไม่มีจิตใจ แต่บอกล้มบ่อยๆนี่น่ากลัวจังนะคะ ตอนนี้ทิพย์ก็เข้าทั้งโรงพยาบาล สำนักทรง และ หมอนวดแผนไทยประคบสมุนไพรเอาหมด แล้วแต่บุญวาสนาจะได้แม่คืนมาขนาดไหน แต่หลังจากแขวนหลอดให้แม่แล้วเขาพูดได้ยาวขึ้น สื่อสารออกมาได้ยาวขึ้น แค่สื่อสารกับทิพย์ได้ทิพย์ก็ดีใจแล้วค่ะ

 

ยินดีกับคุณทิพย์ ด้วยนะครับ ขอให้แม่ หายไวไว นะครับ

 

ขอบคุณมากนะคะ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ แม่สื่อสารได้มากแล้ว และพูดต่อประโยคได้หลายๆคำ แต่คุณหมอให้ไปทำ CT Scan อีกที ไม่รู้ว่ารอบนี้แม่จะว๊ากหมอและเจ้าหน้าที่อีกไหม ตอนที่อยู่เหมือนในอุโมงค์แม่บอกว่ากลัวมากครั้งก่อน

 

ขยายความตรงนี้ให้ท่านก่อนเดี๋ยวท่านหงุดหงิดรับประทาน นั่งอยู่บนนั้นก็ส่งสามตัวมา
ให้กระผมมั่ง (งก)

สมัยนั้นพระพุทธเจ้าเราท่านกล่าวตอบมานพชื่อ อุทยมานพ ที่ถามว่า
"โลกมีอะไรผูกพันใว้ อะไรเป็นเครื่องสัญจรของโลก ที่ว่านิิพพานนั้นเพราะละอะไรได้"
ท่านก็ทรงตอบว่า"โลกมีความเพลิดเพลินผูกพันใว้ ความตรึกเป็นเครื่องสัญจรของโลก
ที่ท่านกล่าวว่านิพพาน เพราะละตัณหาเสียได้"

มานพก็ถามต่ออีกว่า"บุคคลมีสติระลึกอย่างไร วิญญาณจึงจะดับ" (นี่แสดงว่าท่านฟัง
ประโยคข้างบนท่านมานพก็เข้าสู่อรูปฌาณแล้วนะถึงถามปัญหาอย่างนี้ได้)
พระพุทธเจ้าท่านก็ตอบว่า"เมื่อบุคคลไม่เพลิดเพลินเวทนาทั้งภายในและภายนอก
มีสติระลึกรู้อย่างนี้วิญาณจึงดับ"

เวทนาภายในนี้เราต้องมองว่าปัญหานี้ไม่ใช่ปัญหาของคนเริ่มฝึกแต่เป็นปัญหาของ
คนที่ถามเพื่อหวังให้แก้ไม่ตก ปัญหามาจากการคิดอันสุขุมรอบคอบแล้ว จึงกล่าวได้
ว่า คำว่าเวทนานี้ย่อมไม่ได้หมายถึงเวทนาธรรมดา เวทนาภายในย่อมหมายถึงรูปฌาณ
อันคือรูปที่ปรากฏภายใน และเวทนาภายนอกย่อมหมายถึงอรูปฌาณคือนามที่เกิดภาย
นอก ทั้งนี้อายตนะทั้งหมดทั้งที่มีธาตุสี่ก็ดี อันมีสองธาตุบ้าง สามธาตุบ้างก็ดีย่อมหมาย
รวมเข้าด้วยกันทั้งหมด อายตนะของเทวดาเหล่าอากาศเทวดาย่อมนับจากการรับรู้ทั้ง
หลายเข้าไปและภายนอกอันคืออรูปนั้นย่อมดุจเดียวกัน การเพลิดเพลินในโลกการตรึก
ในโลกย่อมทำให้เกิดตัณหา การเพลิดเพลินในสภาวะการตรึกในสภาวะย่อมเกิดตัณหา
ดุจเดียวกัน

อันนี้ต่อให้หน่อยนะท่าน

ต่อมาพระพุทธเจ้าท่านก็ทรงตอบกับท่านโปสาลมานพที่มาถาม ก็ถามว่า
"เมื่อเข้าสู่กิญจัญจายตนะ สมัยนั้นไม่มีศัพท์นี้เอาเป็นว่าถามว่าเมื่อเพิกถอนวิญาณ
แล้ว ละรูปฌาณแล้วเห็นว่าทั้งภายในภายนอกไม่มีอะไรซักน้อยหนึ่งเช่นนี้ควรทำ
อย่างไรต่อไป" (นี่คือคำถามของเทวดาแล้วนะ ถามแบบนี้ตายไปตอนยังไม่ทันทำ
อะไรตอนนี้ไปพรหมเลยทันที)
พระพุทธเจ้าท่านพิจารณานิสัยมานพนี้อยู่นานก็ตอบว่า
"ท่านจงเป็นคนมีสติ พิจารณาเห็นโลกโดยความว่างเปล่า ถอนความเห็นว่าเป็นตัวเรา
เสียทุกเมื่อเถิด ท่านจะข้ามมัจจุราชเสียด้วยอุบายนี้ ท่านพิจารณาเห็นโลกอย่างนี้แล
มัจจุราชจึงแลไม่เห็น" (อันคือนิพพาน)

อันนี้ก็เป็นคำถามในคำตอบที่ปู่โคเปติสสะท่านว่า "จะมองหาบุคคลโดยปรมัตถ์ไม่ได้"
เมื่ออยู่เหนือโลกย่อมหาไม่พบ เมื่อมัจจุราชหาไม่พบก็คือจบกิจ
นี่ตอบทั้งตัวคุณเธอและผู้ที่อยากรู้ในตัวเธอ ข้างในอาจรู้เข้าใจแต่เธอนี้ไซร์ "..งง.."

 

ลูกแก้วมันเกิดจากภาพนิมิตที่ไปเห็นมาจากไหนซักที่ พอเราไปเห็นแล้วใจเรา
ก็คิดถึงความใส ความกลมของมัน และที่มะนไม่เป็นวลกลม พื้นมันเว้าไปไม่เห็น
นั่นเพราะลูกแก้วที่เราไปเห็นนั้นวางอลู่บนที่วางที่เป็นคล้ายพรมและไม่เห็นเต็มๆ
ลูก

ประโยชน์ก็ถ้าเรามองเห็นลูกแก้วชัดเจนให้นึกถึงพระพุทธเจ้าอยู่ในลูกแก้วนั้น
ปางนั่ง ปางนอน ปางประทานพร เอาซักปางที่เราชอบและนึกภาพออกง่ายๆ
แล้วนึกถึงแสงสีทองให้ปรากฏออกมาจากองค์พระ ขอบารมีท่านให้ปรากฏ
ออกมาให้เห็น ก็จะช่วยในสิ่งที่ประสบอยู่ พวกนั้นก็จะหายไปไม่มายุ๊บยับกับ
หัวและร่างกายของเรา เป็นการเอาบารมีท่านมาช่วยในรูปฉัพพรรณรังสีจากการ
หน่วงนิมิตของลูกแก้วที่ปรากฏครับ

 

ขอบคุณค่ะคุณน้อยนิด ก็ทิพย์ไม่มีลูกน่ารักๆ แบบคุณนิคะ เลยต้องมารักคนแก่แทน เผื่ออานิสงส์จะส่งเด็กตัวเล็กๆมาให้ทิพย์ซักคน(อิจฉาคนมีลูก)

วันนี้พาแม่ไปโรงพยาบาลมีเด็กคนนึง หัวทุยหน้าคมผมหยิก โอ๊ยน่ารักมากมายืนอยู่ข้างๆทิพย์ ไอ้เราก็อยากจะกอดอยากจะหอม พอเราจับมือ

น้องก็เชิดใส่ ชิชิ ก็เลยเอาทิชชู่มาซับน้ำลายน้องกะจะเอามาทำเสน่ห์ ๕๕๕ พอซับเสร็จน้องก็มองเชิดๆใส่อีก

พอดีมีทาโร่ก็เลยเอาออกมาให้ น้องก็หยิบหนมวิ่งหนีไปหาพ่อซะงั้น เก็บความหื่นไว้ให้เจ้ทิพย์ ๕๕๕

ที่ไหนได้พอไปเจอทิพย์ที่ช่องจ่ายยาวิ่งมากอดทิพย์ซะงั้น ๕๕๕ กะจะอุ้มกลับบ้านแล้ว

 

ทีโอ พอจะทำใจได้นะ เพราะรู้เหตุของกรรมที่ส่งผลให้พ่อเป็นแบบนี้ ช่วยอะไรไม่ได้มากนอกจากทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด หากสิ่งที่เกิดขึ้น เรารู้ถึงเหตุของกรรมที่พ่อเราก่อไว้ แล้วกรรมนั้นส่งผลให้พ่อเราเป็นแบบนั้นแล้ว ย่อมทำใจได้ค่ะ