เปิดตำนานหลวงพ่อทิม วัดละหารไร่

สวัสดีค่ะ คุณ โต้ง พี่ภู พี่รุ่ง คุณ เป้ และ หนุ่มๆท่านอื่นๆค่ะ

 

สวัสดีครับ....สวัสดีครับคุณลิน

 

เช่นกันครับคุณลิน:boo:

 

ตอนนี้กำลังแย่ครับ คุณ 15 ค่ำ โดนคนที่ทำงานใส่ร้ายป้ายสีตลอด จะบอกหลวงปู่กับพ่อพลายว่ายังไงดีครับ โดนจนไม่อยากไปทำงานแล้ว (แต่ต้องทนครับ ภาระเยอะ) ช่วยแนะนำหน่อยครับ

 

ดูกลองซิครับ คนยิ่งตี ยิ่งดัง
เมื่อเราอยู่ในคนหมู่มาก ก็ย่อมมีทั้งคนดี และไม่ดีปะปนกันไป
แม้แต่องค์พระพุทธเจ้าเอง ก็ไม่พ้นคำใส่ร้ายป้ายสีเช่นกัน
จึงมีบทคาถาพาหุง ที่รจนาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

กัตตวานะ กัฏฐะมุทะรัง อิวะ คัพภินียา จิญจายะ ทุฏฐะวะจะนัง ชะนะกายะมัชเฌ
สันเตนะ โสมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เต* ชะยะมังคะลานิ

หญิงคนหนึ่งมีนามว่า จิญจมาณวิกา ใส่ร้ายพระพุทธเจ้า โดยเอาไม้กลมๆ
ใส่เข้าที่ท้องแล้วก็ไปเที่ยวป่าวข่าวให้เล่าลือว่าตั้งครรภ์กับพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทรงเอาชนะ ให้ความจริงปรากฏแก่คนทั้งหลายว่าเป็นเรื่องกล่าวร้ายใส่โทษพระองค์โดยแท้


คำแปล- นางจิญจมาณวิกาใช้ไม้มีสัณฐานกลมใส่ที่ท้อง ทำอาการประหนึ่งว่ามีครรภ์ เพื่อกล่าวร้ายพระพุทธเจ้า
องค์พระจอมมุนีก็เอาชนะได้ ด้วยวิธีสงบ ระงับพระทัยในท่ามกลางหมู่คน ด้วยเดชะอันนี้ขอชัยมงคลจงมีแก่เรา
จึงถือเป็นบทที่เอาชนะคดีความหรือการกล่าวร้ายใส่โทษ
หมั่นสวดเพื่อให้เรามีสติ เพื่อให้ผ่านพ้นปัญหานี้ไปให้ใด้

ไม่มีใครทำเราท้อแท้ใด้ หากใจเราไม่ยินยอมครับ

 

งานยังดีครับ แต่ผมหมดไฟเสียแล้ว ก็เลยจัดการเซ้งเรียบ ช่วงนี้ว่างงานอยู่ครับ แต่ก็ไม่ว่างซะทีเดียว ก็ทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ และหาจังหวะ หาข้อมูลสำหรับธุรกิจใหม่อยู่ครับ คุณโต้งมีงานหรือช่องทางดี ๆ แนะนำบ้างนะครับ...:z16

 

ลองอ่านกันเล่น ๆ ดูนะครับ เป็นประสบการณ์บางส่วนที่บางท่าน โพสต์ไว้
และบางท่าน ก็ คุยผ่าน PM ผมใส่ XXX แทนชื่อของผู้โพสต์ แต่สำหรับผู้โพสต์หรือ PM มาคงทราบแนน่นอนว่าเรื่องใดเป็นเรื่องที่เขาโพสต์เอง..
เอาพอได้แก้เหงาครับ

 

ขอบคุณพี่โต้งมากครับ ผมอ่านดูแล้วตื่นเต้นกับสิ่งต่างๆที่เจอ แม้จะอาจดูเวอร์ไปบ้างแต่น่าจะอิงความจริงเกือบหมดแหละ(ผมคิดเองครับ)

 

พี่ๆท่านใด พอจะทราบประวัติ พระปิดตาน้ำท่วม บ้างไหมครับ....พุทธคุณเด่นด้านไหนครับ
ขอบคุณครับ....

 

ทั้งหมดที่ผมรวบรวมไว้ ก็มีทั้งที่ลงในกระทู้นี้ และผ่านทาง PM ด้วย
หลาย ๆ ท่านที่เป็นเจ้าของเรื่องที่เขียน และเขียนเล่าผ่านทาง PM เมื่อได้อ่าน
คงทราบว่า ข้อความไหนเป็นข้อความที่เขียนมา

ทั้งหมดเป็นของพี่ ๆ น้อง ๆ ในกระทู้ครับ ส่วนที่เป็นของผมไม่ได้เขียนลงครับ...

 

ของหลวงปู่ทิม คงดีทุกด้านแต่ผมเองก็คงตอบไม่ได้ว่าดีด้านไหน
แต่พระรุ่นนี้ต้องดูให้ดี ๆ นะครับ อีกอย่างแหล่งที่มาไม่สำคัญคัญเท่ากับดูของนะครับ

 

ขอบคุณครับพี่โต้ง เดี่ยวพรุ่งนี้มาอ่าน

เม่นสู้ๆ อย่าท้อ ทองยังไงก็เป็นทอง ไม่ต้องไปกลัวไฟ

"นิ่ง"

 

ฝันดีครับพี่โต้งและพี่ๆเพื่อนๆทุกท่าน

 

ที่พี่โต้งรวบรวมมาประสบการณ์ดีๆทั้งนั้นครับ ^ ^
ยิ่งภาวนาและแผ่เมตตายิ่งสัมผัสได้ไวครับ

 

ขอบคุณครับ
ยืนยันอีกเสียงว่าจริงครับ...

สำหรับประสบการณ์ ยังคงมีอีกหลายท่านที่ผมพอทราบมาบ้าง
ก็เลยรบกวนขอให้เขียนเรื่องที่ประสบมากับตนเอง ให้ผมผ่านทาง PM
หากได้มาเพิ่มผมจะรวบรวมไว้อีก และจะนำมาลงให้ได้อ่านกันเพื่อเป็นข้อคิด
และพิจารณา แต่เกือบทั้งหมด เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน จะให้เกิดเหมือนกันทุกคน
คงเป็นเรื่องที่ยากครับ ผมจึงปกปิดชื่อผู้โพสต์ หรือชื่อผู้ที่ส่ง PM ไว้

ขอขอบคุณเจ้าของประสบการณ์ และเรื่องราวต่าง ๆ ที่โพสต์หรือส่งมาให้ผม
ด้วยจิตคารวะครับ
โต้ง

 

สู้ๆครับ คิดดีทำดี อย่าได้แคร์ใคร เราดีอยู่แล้ว ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ

 

หวัดดีตอนเช้าครับคุณโต้งและเพื่อนสมาชิกทุกท่าน ที่ชลบุรีเป็นงัยบ้างครับ เชียงใหม่อากาศร้อนดีจริงๆ แดดเปรี้ยงเลยตั้งแต่เมื่อวาน

 

ระยองก็ร้อนสุดๆๆครับ พี่อ้วน

 

กำลังนั่งอ่านประสบการณ์ที่พี่โต้ง ลงไว้ให้อ่าน ก็เลยมาคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองบ้างเกิดขึ้นเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ เมื่อวานเข้ามาในกระทู้ได้ทักทายสวัสดีพี่โต้ง และพี่โต้งก็บอกว่ามีอะไรเด็ดเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ เมื่อวานหวิดหัวแตก แขนหักครับ
เรื่องมีอยู่ว่า เกิดขึ้นที่ออฟฟิศ หลังจากเข้ากระทู้และตอบพี่โต้งไป ผมก็ลงไปเข้าน้ำห้องชั้น 2 ผมทำงานอยู่ชั้น 3 ครับ ผมปวดฉี่ก็วิ่งลงไปเข้าห้องน้ำตามปกติ แต่ตอนขากลับขึ้นมาผมรีบอะไรไม่รู้ ก็วิ่งขึ้นบันได โดยก้าวข้ามบันไดที่ละสามขั้น โดยที่มีแม่บ้านกำลังกวาดพื้นทำความสะอาดบันไดอยู่ ผมวิ่งขึ้นมาจนจะสุดอยู่แล้ว แต่แล้วผมก็สะดุดกับบันไดอย่างแรงนะครับเพราะวิ่งด้วย หัวผมนี่จะทิ่มลงไปฟาดกับเหลี่ยมบันไดอยู่แล้ว แม่บ้านร้องดังลั่นเลยครับ ด้วยความแรงผมคิดว่าถ้าล้มฟาดไปจริงๆ ผมต้องเย็บไม่ต่ำกว่า 10 เข็มแน่หรือไม่ก็อาจจะหนักกว่านั้น ที่จะเล่าคือ ช่วงที่ผมจะล้มผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนฉุดผมไว้ไม่ให้ล้มไปเลย และมือข้างขวาผมก็ไปคว้าเอาราวบันไดได้ทัน ผมเองก็ใจหาย แต่ด้วยความตกใจก็เลยหัวเราะกลบเกลือนกับแม่บ้าน แต่แม่บ้านบอกไม่ขำเลยหัวใจจะวายเอาคือแบบว่ามันแรงมากครับ ผมกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานก็นั่งคิดสักพักคิดในใจพระคุ้มครองหลวงปู่ท่านคงไม่อยากให้เราบาดเจ็บอะไรมากมาย ผมเจ็บนิดหน่อยข้อศอกปูดนิดหน่อยครับ กราบขอบคุณหลวงปู่ที่คุ้มครองลูกหลานครับ (ผมแขวนลูกอมหลวงปู่ที่ได้รับแจกจากอาจารย์แก้วสว่าง ติดตัวตลอดครับไม่ถอด)

ตอนแรกก็ว่าจะไม่เล่าเพราะคงเป็นความเชื่อส่วนตัว แต่ผมเชื่อว่าหลวงปู่ท่านคุ้มครองลูกศิษย์ทุกคนอยู่แล้วก็เลยนำมาเล่าครับ และอีกอย่างมันบังเอิญมากแค่ไม่กี่นาทีที่ผมตอบกระทู้กับพี่โต้งไปครับ

 

ขอบคุณมากครับ ที่เขียนให้ได้อ่านกัน หากมีอะไรเพิ่มเติมหรือแบ่งปันประสบการณ์กันอีก เชิญได้นะครับ

อย่างหนึ่งที่สำคัญที่ผมมองก็คือความเชื่อมั่น และความศรัทธา ย่อมนำพาให้เกิดสิ่งดี ๆ หากสิ่งที่เราเชื่อมั่นและศรัทธานั้นเป็นสิ่งที่ดี ประสบการณ์ต่าง ๆ ล้วนเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน ท่านใดไม่ได้พบหรือประสบก็อาจไม่เข้าใจ หรืออาจคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่กับคนที่อยู่ในช่วงเวลาระหว่างนั้น ย่อมเข้าใจดีว่าบางครั้งมันสุดขั้วจริง ๆ เรื่องประสบการณ์ไม่ได้เกิดกันทุกคน อาจเป็นเรื่องของกรรมที่ต่าง ๆ กัน ทั้งหมดนี่คือความเห็นส่วนตัวของผมครับ

ขอบคุณอีกครั้ง กับประสบการณ์ที่นำมาเขียนให้ได้อ่านกัน
ผมขอรวบรวมไว้นะครับ