พระโพธิสัตว์ท่านใดที่ลงมาจากดุสิตบ้างครับ

เวลาจุติลงมาแล้วลืมเผลอตกอบายไปแล้วนี่กลัวไม๊ครับแลวถ้าลงมาสร้างบารมีไปเนี่ยมีกรรมติดไปด้วยนี่ต้องรับไม๊ครับแล้วส่วนมากจะอธิฐานจิตรกลับ
ดุสิตหรือเข้านิพานไปเลยที่มนุษย์ครับแล้วส่วนมากจะอธิฐานจิตรวนอยุ่แถวมนุษย์กับดุสิตเท่านั้นใช่ไม๊ครับเราสามารถเข้านิพพานที่ดุสิตได้เลยไม๊ครับ
โดยไม่ต้องลงมานิพพานที่มนุษย์แล้วกลัวไหลยาวไม๊ครับสาธุ:boo:

 

มีความรู้สึกในจิตแว๊ปๆว่าคนถามยังมีความสับสนกับเรื่องพวกนี้อยู่มาก ค่อยๆตั้งสติที่จะเรียนรู้นะ อิอิ

 

คุณถามได้งงมาก... เรียบเรียงคำถามหน่อยครับ

 

เพราะสวรรค์ชั้นดุสิต กับ เข้านิพพานที่ดุสิตนั้นคนละเรื่องกันเลย เข้านิพพานก็ต้องไปนิพพาน แต่พระโพธิสัตว์ที่ลงมาจากดุสิตนั้น ก็จะมาเกิดเป็นคนเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากวงจรชีวิตสั้น แต่สามารถทำประโยชน์ได้มาก แล้วก็จะใช้กรรมในชาติที่ลงมาเกิดเลย ดังนั้นโดนเต็มๆเรื่องกรรม แบบว่าใช้กรรมเสร็จสรรพในชาตินั้นๆ ที่ตนได้กระทำขึ้น อิอิ ดังนั้นพระโพธิสัตว์ได้เรื่องได้ราวจะไม่ตกนรกอีก แต่จะไปโปรดภพภูมิที่นั้นก็เรื่องหนึ่ง คือไปสงเคราะห์
ถ้ากรณีลาพุทธภูมิแล้ว และลาขาดได้จริงๆ ก็ตัดเข้านิพพานได้เลย เพราะสร้างกรรมดีมามากเกินพอที่จะเข้านิพพานแล้ว
คิดว่าคงจะตอบข้อสงสัยให้พอสมควร ตามวาระกรรมสัมพันธ์

ปล. อย่างกรณีคนตอบ ก็ลืมบรรยากาศสรรค์ชั้นดุสิตไปแล้ว เพราะลงมาเกิดในที่อื่นบ่อยๆ ภพมนุษย์ กับภพนาค อยู่ในความชินไปแล้ว อิอิ

 

อ้าวท่าน ผมขออนุญาตถาม... เหตุใดจึงมาเกิดในภพนาคบ่อยๆหนอ?

 

มีเหตุหลายปัจจัย หน้าที่ก็ใช่ ไปด้วยใจก็ใช่ เหมือนเราเติบโตมาในสลัม มาวันหนึ่งได้ดีพอสมควร เราก็ยากจะอาสากลับไปช่วยคนในสลัมให้สามารถลืมตาอ้าปากได้ ไปสอนหนังสือ ไปช่วยปรามเรื่องยาเสพติด

 

หากสามารถช่วยบ้านเมืองได้ ช่วยมนุษย์ได้ ก็ต้องเป็น ไม่ว่าจะเป็นนาค หรือแม้นแต่ หมู หมา มด หากทำประโยชน์เพื่อคนส่วนมากได้

 

บางที ที่เราหลงในวัฎฎะมานาน เพื่อคำว่าพุทธภูมิ เพื่อความเป็นไปตั้งแต่การเริ่มสร้างบารมี หลงว่าตนจะสามารถช่วยคนได้มาก ซ้ำๆเวียนๆหลายๆรอบ จนสุดท้าย ความหลงกลายเป็นความชินก็มี เป็นไปตามกงล้อแห่งกรรม แต่หลงแบบนี้เป็นด้านลบกับตัวเอง คือเสียเวลา เพราะแทนที่จะไปนิพพานได้นานแล้วก็ไม่ได้ไป แต่เป็นด้านบวกให้กับดวงจิตอื่น คือความปรารถนาเราพอสร้างสมมาเรื่อยๆ เริ่มมีอานุภาพ บางทีหลงกับภพภูมินาคก็มี เพราะหลงยึดว่าเป็นญาติ เป็นพี่น้องที่ควรสงเคราะห์ก็มี แต่ด้วยกำลังที่สร้างสมสามารถช่วยให้คนอื่นรอดพ้นจากทุกข์บางอย่างได้ บางทีช่วยเป็นแสงสว่างให้เขาได้ดวงตาเห็นธรรมก็มี เป็นด้านบวก อิอิ สรุปเหตุของแต่ละคนมันต่างกัน ตามแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ แต่ก็มีเรื่องคล้ายๆกัน คือ การเกิดแก่เจ็บตาย วงจรเดียวกัน

 

สาธุ สาธุ ใจดีจริงหนอ ประเสริฐ ประเสริฐ... กลับไปเยี่ยมวิมานที่ดุสิตบ้างก็ดีนะท่าน

 

ไหนๆก็เล่าแล้ว อิอิ พอจบจากการเป็นคนชาตินี้ เขาก็อธิษฐานขอเกิดเป็นคนใหม่ทันทีกันเลย เพื่อไม่ให้เสียเวลานะครับ เป็นแบบนี้เลยทีเดียว ไม่เห็นใครจะกลับไปพักที่วิมานเลย

 

ยุคนี้มันก็เหมาะดีล่ะครับ พอยุคปลายๆก็ไม่น่าแล้ว ไปพักดีกว่า ดุสิตก็ได้ พรหมก็ดี
รอยุคพระศรีอริยเมตตรัยเลยทีเดียว... ช่วงนี้ขยันกันจริงๆ เห็นแล้วชื่นใจ สาธุ

 

อนุโมทนาสาธุครับ กำลังใจดี แถมยังใจดีอีก มาโปรดกันบ้างนะครับ :boo:

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

 

ตอบโดยทั่ว ๆ ไป นะครับ

พระโพธิสัตว์ ทำดีในระยะสะสมบารมี ช่วงแรก ทำโดยปณิธาน ความตั้งใจ
ตั้งหน้าตั้งตาทำไป ผลกรรมดี มากกว่าผลอกุศลกรรม

ช่วงต่อมา เมื่อพัฒนาจิตดีแล้ว ด้วยการภาวนา วิปัสสนา ผลกรรมไม่ดี ไม่ค่อยให้ผลแล้ว
ก็สามารถทำต่อเนื่อง ไม่ีต้องกลัวอบายภูมิใด ๆ

ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องไม่คิดถึงตัวเอง คิดถึงแต่สรรพสัตว์เท่านั้น
สุเมธดาบส เมื่อเริ่มแรกอธิษฐานต่อหน้าพระพุทธเจ้า ท่านได้อภิญญาห้า เหาะเหินเดินอากาศได้ ขนาดนั้นเลย แต่ท่านก็ยังทำมาอีกอย่างน้อย สี่อสงไขย

 

ประมาณรักษ์บ้านเกิดเลยนะคะเนี่ย กิกิกิ

 

ลงสมัครสมัยไหนคะแนนคงชนะขาดท่วมท้น นั่นโยงเข้าเรื่องอันตรายซะแล้วเรา ^^

 

กำลังใจเข้มแข็งกันมากๆเลยครับ ขออนุโมทนาสาธุในความเพียร ^^

 

ส่วนใหญ่จะกลัวเสียเวลาครับ

เพราะไปพักบนสวรรค์ แล้วคงเหงา เพราะถ้ายังปรารถนาอยู่ เวลาเป็นของสำคัญ

เวลาคนมีงานต้องทำเยอะ ๆ เวลาไปพักร้อนไม่อยากไปหลาย ๆ วัน อยากกลับไปทำงานอีก

 

ผมถามตามความสงสัยนะครับ ไม่ได้จะหาเรื่อง ขอความรู้ด้วยครับ
1.มั่นใจได้อย่างไรว่าปรารถนาสิ่งใดไว้
2.อะไรที่ใช้ยืนยันในสิ่งที่ตัวเองปรารถนามานานแสนนาน ว่าไม่ผิดแน่นอน
3.สัญญาเก่า สิ่งนี้จะคลำหามันเจอได้อย่างไร
4.ในระหว่างสะสมบารมี ชีวิตครอบครัวแบบปุถุชน ผู้ปรารถนาในพุทธภูมิ ควรพยายามละวางให้ได้มากที่สุดใช่หรือไม่
5.ชาติใหม่ ความสามารถต่างๆในทางฤทธิ์จะดึงมารวมตัวกันได้อย่างไร