ทำไมไม่เคยมีเพื่อนสนิท เพื่อนตาย(ที่ไม่ใช่เพื่อนกิน) กับเขาบ้าง

เพื่อนกินไม่ต้องหาเดี๋ยวก็มา
แต่เราอยากมีเพื่อนที่จริงใจกับเราบ้าง เราเป็นคนมีน้ำใจกับเพื่อนตลอด
เพื่อนขอความช่วยเหลืออะไร ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็จะช่วยด้วยความจริงใจและเต็มใจ ถ้าช่วยไม่ได้จริงๆ ก็จะบอกไป
เราไม่เคยเอารัดเอาเปรียบใคร และจะไม่ให้ใครทำกับเราเช่นกัน

แต่ทำไมเราถึงไม่มีเพื่อนแท้เลย จนถึงปัจจุบันก็เจอแต่เพื่อนกิน เข้ามาแสวงหาผลประโยชน์แล้วก็จากไป ทั้งๆที่เราทำดีกับเขา ช่วยเหลือเขา

แต่เขาไม่สนใจ เมินเรา ฯลฯ

เพราะอะไรคะ เราถึงหาเพื่อนที่แท้จริง จริงใจกับเราไม่ได้ซักที
:'(

 

เพราะไม่ค่อยได้บอกบุญใคร

 

ลองพิจารณาวิธีการพูดคุยของตัวคุณดู หลายๆฅนที่ผมเคยเจอเป็นฅนดีมีน้ำใจ แต่เป็นฅนพูดจาไม่ดี(ยิ่งกว่าขวานผ่าซาก) ทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากคบหาสมาคมด้วยเท่าไหร่(ต่อให้มีน้ำใจดีก็เถอะ)...เพราะบางครั้งการพูดจาก็ทำร้ายจิตใจฅนอื่นได้เหมือนกัน

ไม่ได้หมายความว่าคุณพูดจาไม่ดีนะ หลายๆเคสผมเห็นประมาณนั้น ^_^

 

อืม..วิเคราะห์ได้ดี..เป็นเหตุเป็นผล...( คุณคงมีเพื่อนสนิทเยอะสิท่า..555+ป

 

samnido: จริงหรอคะ ที่ถ้าไม่เคยบอกบุญใครถึงเป็นแบบนี้

คือจริงๆแล้ว ดิฉันระวังคำพูดตัวเองเสมอ จะไม่พูดทำร้ายจิตใจใครง่ายๆ เผลอๆเพื่อนของดิฉันจะพูดทำร้ายจิตใจดิฉันซะมากกว่า
แต่ที่เห็นหลักใหญ่ๆคือ เราไม่ได้ชอบอะไรเหมือนๆกัน
เพื่อนสนิทของเขาก็จะเป็นคนเฮฮา ชอบเที่ยว(เรียนด้วย) แต่ดิฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้นคะ คือจะพูดว่าไม่ได้เป็นไหนเลยก็ได้ คือเรียนเสร็จกลับบ้าน กลับห้องเลย ไม่ไปไหน จะมีก็ไปดูกีฬาของมหาลัย แล้วก็กลับบ้านเลย ไม่ชอบออกไหนตอนกลางคืน

หรืออาจจะเป็นสาเหตุนี้ก็ได้มั้งคะ เดาๆเอานะ

 

เอาซองกฐินไปแจกปีละไม่ต่ำกว่า 21 ซอง ติดต่อกัน 3 ปี แล้วจะมีเพื่อน
แต่จะไม่ชอบหรอกนะครับ อยู่คนเดียวมาจนชินแล้ว

 

ผมว่า คุณอาจจะคิดไปเองก็ได้ครับ ชีวิตเกิดมา ก็มาคนเดียว อยู่ก็ต้องอยู่แบบพึ่งตนเองครับ คำว่าเพื่อน เพื่อนก็คือเพื่อน เพื่อนไม่สามารถ จะทำให้ทุกอย่างหรอกครับ อยู่ที่เราจะคิดหนักหรือเบา กับการกระทำของเพื่อน มิตรแท้บนโลกนี้หาได้ง่ายครับ แต่หาคนที่จิตใจเราคิดว่าคบกันจริงใจนั้น..... ครับ

 

"เขามีส่วน...เลวบ้าง.....ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา....ส่วนที่ดี.....เขามีอยู่
เป็นประโยชน์.....โลกบ้าง.....ช่างน่าดู
ส่วนที่เลว......อย่าไปรู้......ของเขาเลย..."

จะหาคน..ที่ดี ..โดยส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว..ค้นหา...สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา..หนวดเต่า...ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย...มองแต่ดี.....มีคุณจริง

แม้จะมีความต่าง.....อยู่ในตัวตน
เกิดเป็นคน.....ย่อมมีหลากหลาย
ร้อยเผ่าพันธุ์แม่.....คละเคล้ากันไป
ไม่มีใคร.....สมบูรณ์ได้ทุกคน

โลกกลมๆ.....ที่เราเกิดมา
ต่างปรารถนา...หาดีใส่ตัว
แม้ใคร่ครวญ....ใส่ใจโดยทั่ว
ทุกตัวคนนั้นมี.....แง่ดีอยู่เสมอ <!-- End main-->

คำสอนท่าน พระพทุทธทาสภิกขุ

 

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...
...ความรักเสมอตนไม่มี

 

มนุษย์เราที่เกิดมาเปนมนุษย์ ล้วนเกิดจากเหตุที่ทำไว้
เหตุนั้นคือมนุษย์ได้สร้างกุศลกรรมดี คงไว้ซึ่งศีล 5
ทุกเรืองราวที่กระทำ การกระทำเปนเหตุใกล้ และเหตุไกลทั้งสิ้น
บางเรืองแสดงผลทันทีในชาตินี้ บางอย่างแสดงผลในชาติถัดไปคือชาติที่ 2
บางเรืองแสดงผลในชาติที่ 3 และ 4 ตามลำดับ

สิ่งที่สงสัย ก็ต้องมีเหตุ ไม่มีเรืองใดเลยที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ
กาีที่เรามีแต่เพื่อนที่ไม่มีความจริงใจ เราก็ได้ทำเหตุนี้มาก่อน

เหมือนอย่างเรืองขององคุลีมาร ที่ได้ตามฆ่าคนถึง 999 คน
เหตุเพราะในชาติหนึ่งท่านเกิดเปนพญาเต่า ทีตัวใหญ่มาก แหวกว่ายอยู่ในทะเล
คนจำนวนพันเรือแตกและพญาเต่าได้ช่วยชีวิตไว้ แต่กลับโดนฆ่าเอาเนื้อไปกิน
มีคนหนึ่งไม่ยอมกินเนื้อเต่า ความนี้เปนการอาฆาตที่ต้องมาโดนฆ่าถึง 999 คน

หากท่านเข้าใจ ท่านจะทราบว่า เกิดจากเหตุ ที่เราได้เคยกระทำไว้ทั้งสิ้น
พึงแผ่เมตตาให้มนุษย์และสัตว์ แบบไม่มีประมาณ อานสิงฆ์แห่งการทำความดี
พึงอธิษฐาน ขอเจอเพื่อนดี ๆ สักคน
ขอให้สมปรารถนาเถิด

 

ถ้ามีเพื่อนไม่ดีก็อย่าไปมีมันเลยครับ ไม่ต้องไขว่หาด้วยครับ

ทำดีต่อไปดีหกว่าคิดไปก็ทุกข์ป่าวๆ

 

เหมือนเราเลย
คือสมัยอยู่หอพัก เพื่อนชวนไปเที่ยวกลางคืน เราไม่เคยไปเลย เพราะคิดสภาพเเล้วมันน่าเหนื่อย ไม่อยากไป เรียนอย่างเดียว ไปช็อป กลางวันบ้าง
เวลาซื้อของก็ชอบเดินคนเดียวเพราะจะได้เลือกตามใจชอบ
แต่เวลาเรียนก็อยู่กับเพื่อนเป็นกลุ่ม ไปเที่ยวเป็นกลุ่ม พอเรียนจบก็แยกย้ายจนบัดนี้แทบไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่าซักคน มันไม่ได้รู้สึกผูกพันอะไรเลย แปลกไหม
อาจเป็นเพราะเรามีครอบครัว มีลูก เลยไม่ได้สนใจคนอื่น ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน ญาติพี่น้องก็อยู่ต่างจังหวัด ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน คือเหมือนไม่ได้มีอะไรต้องพึ่งพากัน แต่คิดว่าถ้าเราเดือดร้อนเขาก็พร้อมจะช่วย ต่างคนต่างอยู่ทำแต่งานกันทั้งวัน
บางทีก็คิดอยากมีเพื่อนบ้าง แต่มันก็รู้สึกว่าไม่ใช่นิสัยเราเสียแล้ว
เรากลับรู้สึกดีๆ กับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันจริงๆ แต่ปรึกษากันทางสื่อ
และก็ยังมีความทุกข์ทางใจเล็กๆ น้อยๆ ก็พยายาม พิจารณาเวทนา กาย
จิต ธรรม ฯลฯ เจริญสติ.....

 

เราก็เคยคิดเช่นนั้น และประมาณว่าทำคุณคนไม่ขึ้น ตอนนี้ก็คิดในแง่ดีดีกว่าว่าถึงไม่มีเพื่อนแท้แต่ก็ดีกว่าเราอยู่บนโลกนี้คนเดียว แต่ถ้าเจอเพื่อนไม่ดีพาไปในทางที่ผิดหรือเห็นแก่ตัวก็สู้ไม่มีดีกว่า

อย่าลืมว่าเพื่อนแท้ที่ดีที่สุดก็คือพ่อแม่เราเอง ดีกับท่านให้มากๆ ส่วนคนอื่นไม่ต้องไปคาดหวังให้เสียเวลา ขนาดพี่น้องร่วมท้องเดียวกันมาแท้ๆยังทำไม่ดีต่อกันได้ แล้วคนอื่นๆเราจะไปคาดหวังทำไมให้ใจเศร้าหมอง อยู่แบบเงียบๆง่ายๆเข้าวัดเข้าวาอย่างนี้ของเราดีกว่า
แง่คิดของเราเองก็มีอยู่ว่าทำบุญบ่อยๆเท่าที่ทำได้กับคนหมู่มาก ถ้าหมดกรรมเก่าเราคงต้องได้เพื่อนแท้บ้างแหละค่ะ
หากเราเองไม่เหนือบ่ากว่าแรง เช่น มีเพื่อนที่เอาเปรียบเราเรื่องเงินทั้งๆที่เขาไม่ได้ฝืดเคืองเรื่องเงิน หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เขารบกวนเรา ก็คิดซะว่าเขาอยากได้ก็ให้เขาไป ดีเสียอีก เพราะเราได้ทำบุญ....
ยังไงก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ไม่มีเพื่อนแท้ ยังไงก็ไม่ได้มีแค่เราคนเดียว หากมีปัญหา ที่ปรึกษาที่ดียกเว้นพ่อกับแม่แล้วก็คือเพื่อนๆในเว็ปนี้แหละค่ะ

ขอให้สักวันคุณจะได้เจอเพื่อนแท้นะคะ

 

รักแรก..

.และ...รักสุดท้าย....

คือ...รักตนเอง

 

ยิ่งอายุเยอะ เพื่อนยิ่งน้อยลง แต่จำนวนเพื่อนที่เหลือ คือเพื่อนแท้
เราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกัน แต่ก็มีความสุขดี อยู่คนเดียวจนชินแล้วล่ะ
รักษาใจตัวเองให้ดีที่สุด