หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

สุสานสวรรค์

วิเคราะห์ความฝัน: หลวงปู่น่าจะสอนธรรมว่า "อย่า...ไปยึดติด หลงไหลในกายเนื้อหรือผิวหนังของมนุษย์เลย”...เหมือน ท่านจะรู้ว่าเรายังติดในเรื่องของ กิเลศ กามราคะอยู่ จากวันนั้นมาถึง ณ วันนี้ก็ได้เบาบางลง ได้รับรู้ว่าความสุขเช่นนี้เป็นของหยาบและต่ำที่สุด อีกทั้งทำให้เราต้องติดอยู่ในบ่วงแห่งสังสารวัฏ

ชอบจังเลย
ชอบตรงที่เมื่อฝันแล้ว เอาความฝันนั้นมาวิเคราะห์ ว่า เราได้ธรรมะอะไรจากความฝันนั้น

อนุโมทนาบุญด้วยครับ.....

 

ขอบคุณครับ...
สุสานสวรรค์ สั้นๆแต่กินความหมายยาว

ปล: ผม IT Man กับ psombat คนเดียวกันครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอ๊อด...หนีน้ำมากลับบ้านได้ยังหนอ?

 

ขอบคุณครับ
ในช่วงแรกๆผมจักทยอยลงภาพให้ดูประสบการณ์จริงไปเรื่อยๆก่อน (เพราะเป็นของที่ทำได้ไม่ยาก)
ค่อยว่ากันในเรื่องของธรรมซึ่งเป็นของละเอียดครับ

ระหว่างนี้ก็อ่านจากท่านนนต์ คุณเก๋ หรือครูชาติไปก่อนนะครับ

 

เมื่อวานตอนค่ำ คุณพิเชฐ (นรธ.สมาชิกธรรม,พระฤาษี) โทรมาแจ้งผมว่า ในวันนี้...พ่อแม่ครูอาจารย์จักสัญจรมาสุรินทร์เป็นวาระที่สอง เนื่องมาจาก นรธ.อู๊ด นิมนต์ท่านพามากราบสรีระสังขารหลวงปู่สรวง จากนั้นจักเดินทางไปกราบหลวงปู่หงส์ ยังความปลาบปลื้มปีติให้คุณพิเชฐเป็นอย่างยิ่ง

ผมขอแสดงความยินดีและขอร่วมโมทนาสาธุกับทุกๆท่านที่กล่าวมาด้วยทุกประการครับ

 

ลุยกันต่อเลยนะครับ...
หลังจากชมถ้ำแก้วโกมล เกรงจะเลยเวลาฉันภัตตาหาร (10:34)
ก็เลยว่ากันที่ร้านเย็นตาโฟเล็กๆในตลาดแม่ลาน้อยครับผม..

 

จากนั้นก็เดินทางต่อไม่ไกลนัก พ่อแม่ครูอาจารย์ให้แวะที่วัดแม่ปาง อ.แม่ลาน้อย
ซึ่งเป็นป่าสายกัมมัฐานเช่นกันครับ สังเกตุได้จากความเงียบ ความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของวัด


ด้านหน้าเป็นพระบรมธาตุสันติคีรี เป็นสถานที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ
ด้านหลังเป็นพระอุโบสถ พอคุณแม่ชมได้อ่านพระพุทธโอวาทที่ทรงตรัสกับพระอานนต์เถระว่า...(ตามภาพ)

คุณแม่ชมก็เกิดอาการปีติและธรรมสังเวช จนร้องห่มร้องไห้
...พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านบอกว่า วัดสายกัมมัฏฐานท่านจักถือธรรมข้อนี้เป็นคติเตือนกำลังใจในการปฏิบัติอย่างยิ่ง...

 

ขออนุโมทนากับคุณพิเชฐและคุณอู๊ดอีกครั้งนะครับ
โปรแกรมต่อๆไป หากนักรบธรรมทางกรุงเทพฯ จะนิมนต์ท่านไปโปรดที่กรุงเทพฯก็ลองแย็บๆดูนะครับ เห็นท่านศรุตก็เคยเปรยๆกับผมไว้
ผมได้พูดคุยกันกับท่านนาวาอากาศโทสุทน (ที่ปรึกษาสนามบินสุวรรณภูมิ) ท่านเปรยๆว่า อยากนิมนต์ท่านมากรุงเทพฯแล้วจะนิมนต์ท่านนั่งเครื่องบินไปลงที่เชียงใหม่ เพื่อไปในสถานที่บางแห่งที่พวกเรายังไปไม่ครบ
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
23 พฤศจิกายน 2554

 

จากนั้นก็ออกเดินทางต่อผ่านไปยังอ.ขุนยวม แล้วแวะขึ้นเขาไปชมทุ่งบัวตอง
แต่ต้องทำเวลาให้ทันแม่ฮ่องสอนก่อนค่ำ




การจะอุดหนุนร้านค้าไหนก็ตาม พ่อแม่ครูอาจารย์ต้องให้คุณแม่ชมสอบถามแม่ค้าก่อนว่า...
เขาลำบากมากมั๊ย มีลูกหรือภาระอย่างไร หรือให้เงินไปเปล่าๆโดยไม่รับสินค้าก็มีตลอดการจาริกธรรม
ในส่วนนี้พวกเราก็ได้เรียนรู้ไปด้วย คำตอบอยู่ในใจกันอยู่แล้ว เพราะทุกวินาทีที่อยู่กับท่าน ที่ท่านทำให้ดู
หรือคำถามต่างๆ ล้วนแล้วแต่เป็นธรรมะของจริงทั้งนั้น อยู่ที่เราผู้มีโอกาสอันดีจะหยิบฉวยไปใช้ได้หรือไม่

ณ ที่แห่งนี้ battery กล้องผมหมดพอดี เดี๋ยวผมจักนำภาพจากกล้องท่านอื่นๆมาเสริมให้ครับ

ทุ่งดอกไม้สีสวยสดแต่กลิ่นนั้นตรงกันข้าม เก็บค่าเข้าไปถ่ายรูปคนละ 10 บาทครับ

พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านบอกว่า ... เห็นมั๊ย? สวยขนาดไหน งดงามขนาดไหน ก็เอาไปด้วยไม่ได้

 

ณ ทุ่งบัวตอง ได้เพียงชื่นชมแล้วก็จากไป

 

ออกจากทุ่งบัวตอง ดอยแม่อูคอ ต้องรีบเดินทางไปยังแม่ฮ่องสอน เนื่องจากมีญาติธรรมทางนั้นรอให้ไปดูบ้านพักในคืนวันนี้ (15 พ.ย.'54) เช่น พนง.สาย Office ของผม เจ้าที่ทางการแพทย์ รพ.ศรีสังวาลย์ และคุณศรีไพร คุณธวัช กับพี่น้องในครอบครัว เจ้าของบ้านพักที่พึ่งยกบ้านทรงล้านนาหลังเก่ามาประกอบเสร็จพอดี

ในคำคืนนี้ มีญาติธรรมมาขอฟังและสนทนาธรรม ถวายปัจจัยไทยธรรมสองรอบด้วยกัน ขอโมทนาสาธุกับทุกๆท่านครับ

นี้เป็นภาพแรกที่ผมขออนุญาติท่านถ่าย ผมเห็นแสงแว่บเข้ามาแต่แรกแล้ว
ก็เก็บภาพไปสองสามภาพจึงให้คุณแม่ชมและผู้อยู่ในเหตุการณ์ดู คุณศรีไพรต้องขอภาพนี้เป็นที่ระลึก


(อยากได้ภาพสวยๆ...ต้องขออนุญาตท่านก่อนถ่ายภาพครับ)

 

เช้าวันที่ 16 พ.ย. 2554
- เตรียมถวายภัตตาหารเช้าตั้งแต่ 8:00 น.
- มีญาติธรรมชุดแรกเข้ามาถวายก่อนเพื่อที่จะเดินทางไปทำงาน(ไม่ได้บันทึกภาพ)
- เมื่อพร้อมแล้วพ่อแม่ครูอาจารย์ก็ได้แสดงธรรมโปรดอีกรอบ...
ต้องขอขอบพระคุณและโมทนาสาธุในบุญนี้ร่วมกัน

 

เมื่อรับประทานอาหารร่วมกัน บันทึกภาพ มอบพระพระพุทธปฐวีธาตุให้เจ้าภาพทุกๆท่านแล้ว ก็ออกเดินทางไปหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาว โดยทางเรือครับ
(ขาไป) พอถึงฝั่งคุณแม่ชมก็ออกมาต้อนรับเลย

 

ถึงแล้วครับหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาว...ดูๆแล้วเขาก็เหมือนกันกับเราเนาะ

คุณยายท่านนี้...อายุ 94 ปี พ่อแม่ครูอาจารย์บอกคุณแม่ชมให้มอบเงินให้คุณยายด้วย

กลับแล้วครับ...

 

ออกจากหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาว ได้นั่งเรือ ขึ้นฝั่ง
แล้วก็ออกเดินทางต่อไปยังเส้นทางอำเภอปางมะผ้า
แวะให้อาหารปลา ณ ถ้ำปลา

 

ออกจากถ้ำปลาก็บ่ายๆและพักรับประทานอาหาร(นรธ) ก็ออกเดินทางต่อไป ก่อนถึงถ้ำลอด
- ในจุดแรกได้แวะข้างทางเพื่อจะไปชมถ้ำจำชื่อไม่ได้ จนเย็นสงสัยได้พักแถวนั้น แต่ไม่สามารถเข้าถึงถ้ำได้ ขึ้นไปบนภูเขาก็ไม่มีที่เหมาะ จึงไปขอพักที่ค่ายทหาร (เพราะมืดจนมองไม่เห็นทาง) ทหารที่นั่นเห็นใจจึงให้ไปพักบนลานจอด ฮ. แต่นาย(ผบ)ไม่ยอม เกรงเกิดเหตุฉุกเฉินแล้ว ฮ.ลงไม่ได้ ก็ต้องเดินทางออกนอกพื้นที่ดังกล่าว
- เห็น resort1 ว่าจะเข้าไปพัก แต่มีงานเลี้ยง
- เห็น resort2 ดูว่าเงียบดี แต่พอเข้าไปข้างในกลับไม่สงบและคับแคบ
- เดินทางต่อไปพบด่านทหาร เขาให้พักได้ แต่ดูแล้วไม่เหมาะเพราะอยู่ข้างถนน จึงขึ้นไปดูถ้ำม่อนผา แต่ปลวกหินเยอะมาก ก็เลยกะจะไปถ้ำลอด
- เห็น resort3 เขาให้เช่าทั้งหลังแล้วให้กางเต๊นอีกฟากแม่น้ำได้ แต่พ่อแม่ครูอาจารย์บอกว่า "เรามาปฏิบัติธรรม อย่าเห็นแก่การนอนสบาย ให้เก็บเงินไว้เป็นค่าใช้จ่ายเดินทางหรืออาหารจักดีกว่า...ท่านเข้าใจในศิษย์ที่เหน็ดเหนื่อยและอยากให้พ่อแม่ครูอาจารย์นอนสบายๆ แต่ท่านบอกว่า...อย่างไรเราก็ต้องรีบตื่นและรีบออกไปจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วอยู่แล้ว resort แห่งนี้มีเจ้าของเป็นฝรั่งอีกด้วย เขาไม่เข้าใจเรื่องการปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว" จึงรีบออกมาจากสถานที่นั้นทันที
- ก่อนถึงถ้ำลอดมี guest house ให้พัก แต่เข้าไปกลับมีแต่ฝรั่งเต็มไปหมด
- จึงเลยเข้าไปถึงถ้ำลอด แต่เผอิญเจอคณะนักเรียนมาเข้าค่ายปฏิบัติธรรม
- จึงเดินทางต่อจนพบที่ว่าการอำเภอปางมะผ้า และสามารถติดต่อ จนท.จนสามารถกางกรดได้ที่บ้านไม้หลังใหม่ที่เตรียมจะทำศูนย์การเรียนรู้ ส่วน นรธ. กางเต๊นข้างล่างรอบๆที่ว่าการอำเภอปางมะผ้า
- เหตุการณ์นี้พวกเราได้เรียนรู้อะไรมากมายๆก่ยกองเลยทีเดียว หุหุหุ ทั้งเหนื่อยจากการเดินทางทั้งเห็นใจคนขับรถ สอบถามหาที่พักประมาณ 7-8 แห่ง ทั้งดึก ทั้งมืด ทั้งหนาว แต่ก็ต้องอาบน้ำ ทั้งหิว ทั้งต้องรีบทำเวลาให้ตื่นก่อนมีคนมาทำงาน ฯลฯ รวมมิตรครับที่ปางมะผ้า

ปล: ทราบภายหลังว่า ด้านหลังอำเภอขึ้นไปบนเขา เป็นสุสานครับ

 

เช้าวันที่ 17 พ.ย. ผ่านจุดชมวิว ปาย-ปางมะผ้าด้วยครับ...เห็นดอยเชียงดาวอยู่ลิบๆ

 

ถึงปาย...นักท่องเที่ยว(หนีน้ำท่วม)เยอะมากๆ
และพักถวายภัตตาหารเช้า ก่อนเดินทางมุ่งสู่เชียงใหม่ พระพุทธบาทสี่รอย

 

ราวๆบ่ายโมงกว่า ก็ขึ้นสู่ภูเขาสูง คดเคี้ยว ตามข้างทางมีทุ่งใบชา ทิวทัศน์สวยงามมากๆ (รถเก๋งไม่น่าจะขึ้นได้) เพื่อขึ้นสู่ดินแดนแห่งพระพุทธบาทสี่รอย ต.สะลวง อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งสี่ในภัทรกัป ทรงประทับไว้ในสมัยพุทธกาลของแต่ละพระองค์
- ภาพแรกจะเป็นเทวดาผุ้พิทักษ์รักษาพระพุทธบาทสสี่รอย องค์สุดท้ายเป็นพระนางมณีเมขลา แต่ละองค์มองขึ้นไปยังท้องฟ้า


ทางขึ้น

ตำนานพระพุทธบาทสี่รอย:ชีวิตนี้้ต้องมาให้ได้

 

องค์พระพุทธบาทสี่รอย​

จากคำแนะนำของพ่อแม่ครูอาจารย์ สั่งให้พวกเราได้ช่วยกันทำความสะอาดบริเวณโดยรอบๆด้วยความเคารพก่อน


กราบ กราบ กราบ

- พ่อแม่ครูอาจารย์เห็นคนนั่งสมาธิอยู่ก็เกรงจะไปรบกวนเขา
- แต่พวกเราจำต้องสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย ขอขมา นั่งสมาธิแผ่เมตตาแต่เพียงเบาๆแม้ไม่นานนัก
แต่กลับทรงไว้ซึ่งคุณค่าอย่างยอดเยี่ยม จนพวกเราทุกคนต่างปีติ บังเกิดธรรมสังเวช ร้องไห้น้ำตาไหล..
- สำหรับผมแล้ว ชั่งมากมายเป็นที่สุดจะกลั้นไว้ได้

พวกเราจึงขอนอบน้อมก้มลงกราบลงแทบเท้าองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่ทรงซึ่งกรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ตามลำดับ

จากนั้น...คุณแม่ชมจึงได้ขออนุญาตพ่อแม่ครูอาจารย์ในการสงเคราะห์ทองคำเปลว ดอกดาวเรือง(สัญลักษณ์ความรุ่งเรือง)
และน้ำทิพย์บนอุ้งฝ่าพระพระพุทธบาท
ขออนุญาตท่านนำไปนอบน้อมบูชาเป็นพุทธานุสติ เป็นศิริมงคล เป็นกำลังใจในการปฏิบัติบูชาต่อไป

ญาติธรรมที่เข้ามารับการสรงน้ำทิพย์ โดยบังเอิญ