ลำนำเพลงรักของนักกลอน

โคมไฟ รูปดอกบัว ไฟสลัว บัวแสนงาม
ดั่งใจ ของนงราม ก็งดงาม เช่นดอกบัว.

​

 

ไม่ทันเห็น ห้องกลอน พี่ติงตั้ง
พึ่งมานั่ง อ่านเล่น เห็นนึกว่าง
ขอลงสัก อักษร กลอนเบิกทาง
เดี๋ยวว่างว่าง จะมานั่ง ฟังอีกที.......

 

เมื่อคืน หลับสบาย มีอุบาย หลับยาวยาว
ภาวนา พุทโธเข้า ทุกค่ำเช้า เราทำเพียร.
​

 

ห้องกลอนนี้ มีที่มา พี่ว่าไว้
แสนดีใจ น้องมาเยือน เป็นเพื่อนฝัน
จับปากกา ขีดให้เห็น เป็นกลอนพลัน
เราแบ่งปัน รักไว้ ในบทกลอน.
​

 

ใชโย กวีเอก
คุณสร้อยฟ้ามาลาสวรรค์
มาแต่งกลอนกาพย์โคลง ให้ดูชมชื่นใจแล้ว

ยินดีค่า
คึกคักแล้ว กวีเยอะเลย

ทั้งคุณบัวมรกต แต่งกลอนเก่งมาก ยังกะคนโบราณมาเองทีเดียว
คุณลุงปลง ผู้มาใหม่ แต่หัวใจเก่าๆ ก็เก่งขึ้นมากๆ (คิดถึงและให้กำลังใจเสมอนะคะ)
คุณเก่ง ก็น่าชม อุตส่าห์มีใจรักศิลปะอันปราณีต ช่างมีดวงใจละเอียดนัก
คุณ ๙ เบียร์ ก็เก่ง ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ นะคะ
น้องมัคมิค ก็มาแรงเกินร้อย

ฯลฯ
ส่วนข้าน้อย นั้นไม่เก่ง เลย ขออ่านเป็นส่วนใหญ่

 

คราวพัก หลับสนิท ทริปพระธาตุบังพวน
จิตคิดหวลน้องนาคี ๒ อนงค์นาง
เธอน้อมวาง ดอกบัวแก้ว เป็นพุทธบูชา
ข้าง นาคา ยามค่ำคืน เดือนเพ็ญเย็นสว่าง






ผมเห็นเป็นพระพุทธองค์ นั่งขัดสมาธิบนบัลลังก์พญานาค ครับ

กราบสักการะ พระธาตุเชิงชุมหนา
นาคิยา สื่อจิต สะกิดว่า.. สุพรรษา
ก่อนถึงโรงเรียน สุพรรษา..วิทยา
..นาคา น้อม จิตพิศกุศลผลบุญ...

 

คุณนาคา..เยี่ยมยุทธ์อีกแล้ว...ช้อบ ช้อบค่ะ ^.^

 

แต่งเก่งกันจังเลย ชอบมากครับ

 

อย่ายกกันนักเลย
เป็นเอกเอ่ยกวีกลอน
ลอกจากคำครูสอน
บทแต่งกลอนเป็นอย่างไร
บังคับตามแต่วรรค
แล้วเติมอักขระไว้
ให้คล้องจองกันไป
อ่านแล้วไม่สะดุดคำ
ทำนองคล้องสระ
ต้องมานะคำลงย้ำ
นอกในที่ควรทำ
บังคับคำตามกวี.....

กาพย์ยานี ๑๑

 

เก่ง๙เบียร์ ลุงปลง ตรงสายเอก
มัคมิคเสก กลอนกล คนสงสัย
มรกต ล้ำค่า น่าภูมิใจ
พายุได้ ชื่นชม สมฤดี

 

​

คุณนาคา เล่าเรื่องมา น่าสนุก
ติงขนลุก ติดตาม เฝ้าถามต่อ
อัศจรรย์ จริงหนอ ติงนั่งรอ
แล้วก็ขอ เรื่องเล่า ทุกเช้าเย็น.​

 

อยากจะชวน คุณsaifar มาขายฝัน
สนุกกัน กระทู้นี้ มีหลากหลาย
มีเพื่อนพ้อง น้องพี่ มีหญิงชาย
ตามสบาย ร่วมครื้นเครง อย่าเกรงใจ.
​

 

พระธาตุ บังพวนนี้
เป็นเจดีย์ ที่หนองคาย
ชวนท่าน ไปกราบไหว้
นาคาให้ โมทนา.

​

 

เผลอแป๊ปเดียว กระทู้นี้ ห้าหน้าแล้ว
คงไม่แคล้ว ไม่ครบเดือน เกินร้อยหน้า (อิอิ)
ร่วมเร่งหา พลรักกลอน สร้างสรรค์มา
อย่ารอช้า ร่วมบรรเลง บทเพลงกลอน

ผมคนหนึ่ง ก็จะคอย ตามหลอกหลอน
กระทู้กลอน น่าหลงไหล ใฝ่ค้นหา
ลองแต่งบ้าง มั่วนิดหน่อย ขีดเขียนมา
แต่เน้นฮา อาจไม่เด่น เป็นประจักษ์

ยิ่งเดือนนี้ เป็นเดือนที่ เกี่ยวกับรัก
หลายคนมัก แต่งกลอนรัก กันถ้วนหน้า
ตามประสา คนใฝ่รัก ไม่รอช้า
จิบน้ำชา รีบขีดเขียน เรียบเรียงเอง

ตัวผมนั้น แต่งกลอนรัก ไม่ค่อยเก่ง
จึงแอบเล็ง กลอนในนี้ ดีนักหนา
แอบขโมย บทกลอนรัก ในไม่ช้า
รีบนำพา ไปจีบหญิง ชะเอิงเอย

 

เพลงคนสุดท้าย - Jetset'er feat. หนูนา

คั่นรายการด้วย MV เพลงครับ อิอิ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=q5RO4p5AuPk]คนสุดท้าย - Jetset'er feat. หนูนา [Official MV] - YouTube[/ame]

 

สวัสดียามเย็นทุกคนครับ
ใครกันนะคนๆนั้นที่ฝันหา
อาจมีอยู่สุดขอบฟ้าฝั่งนภา
จะตามหาใครคนนั้นที่รอคอย

เมื่อคืนนี้ฝันอะไรช่างดูแปลก
เห็นงูแทรกแหวกเสื่อเหมือนงูเขียว
ตัวน้อยๆแต่เก่งนักเผลอแป๊บเดียว
แหวกเสื่อเลี้ยวลัดเลาะตกลงดิน

หากพานพบคงยากจะหักจิต
แบกความคิดซ่านไปในสงสาร
หากไม่พบจบเลยคงร้าวราน
ใคร่คอยถามนางนั้น อยู่หนใด ?

โอ้ ดวงใจนางนั้นมีจริงหรือ
หรือเธอคือความฝัน ใช่ไหม
ไม่อาจเอื่อมคว้าดาวมาใส่ใจ
ฉันจึงได้แต่เฝ้าหนอ มองดูดาว

 

ขอเวลาอาบน้ำสวดมนต์ก่อน แล้วค่อยย้อนกลับมา อีกหน
ท่านเจ้าของกระทู้ คงมีเวทมนต์ ดลข้าหลงวนเวียน เขียนบทกลอน

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Zt093aX9vK0]ไกลชู้-กุ้ง กิตติคุณ - YouTube[/ame]

​

​

เพลง : ไกลชู้
ศิลปิน : ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา
เนื้อเพลง :
​

คำร้อง : กวี สัตโกวิท
ทำนอง : ประสิทธิ์ พยอมยงค์

ฝันถึงดวงใจ จากไกลแสนห่วงไม่หาย
เคยอยู่เคียงกาย เคยกอดเจ้าไว้ชื่นชู้ภิรมย์
ต้องมาเหินห่าง อ้างว้างไม่สม
มีก็แต่คลื่นลม ระงมให้ป่วนใจ

เสียงสายลมครวญ ดั่งนวลเจ้ากู่เรียกหา
ยินแผ่วแว่วมา พี่ตื่นผวาไขว่คว้าอาลัย
ไม่มีสำเหนียก เรียกหาอยู่ไหน
เพียงฝันตื่นก็คลาย ฝืนใจไม่หลับได้เลย

นอน..พี่นอนสะท้อนใจข่ม
วันคืนควรรื่นรมย์ กลับระบมอกเอ๋ย
หาดทรายสีผ่อง ต้องแสงจันทร์จูบชมเชย
ฟากฟ้าประหนึ่งจะเย้ย ชื่นเชยอุ้มโอบนที

* สงสารดวงใจ คงตรมหมองไหม้คอยหา
เคยแอบอุรา พี่ห่างสุดหล้าสุดฟ้าธาตรี
พี่ฝันถึงเจ้า น้องเล่ายามนี้
ยามฟ้ากอดนที ฝันถึงพี่ไหมเอ่ย

(ดนตรี)

​

 

ฝันถึงดวงใจ จากไกลแสนห่วงไม่หาย
เคยอยู่เคียงกาย เคยกอดเจ้าไว้ชื่นชู้ภิรมย์
ต้องมาเหินห่าง อ้างว้างไม่สม
มีก็แต่คลื่นลม ระงมให้ป่วนใจ

มองเกลียวคลื่นซัดสาดเกรี้ยวกราดนัก
ดังความรักของข้าพาอดสู
มาวันนี้ขาดดวงแก้วขวัญพธู
ข้าอดสูเดียวดายกลางสายลม

 

ฝันถึงดวงใจ จากไกลแสนห่วงไม่หาย
เคยอยู่เคียงกาย เคยกอดเจ้าไว้ชื่นชู้ภิรมย์
ต้องมาเหินห่าง อ้างว้างไม่สม
มีก็แต่คลื่นลม ระงมให้ป่วนใจ



พี่เฝ้าฝันถึงน้องประคองเจ้า
ครารักเราหวานชื่นคืนหรรษา
มาบัดนี้ไม่มีแล้วโอ้แก้วตา
อกพี่ยาปวดนักด้วยรักลวง