พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

ผมก็งงๆอ่ะครับ...แหะๆ. (~_~)

 

ปิดไฟวิ่ง ไม่ได้โพสก็ไม่เห็น ไม่รู้ว่าอยู่ป่าว

 

yimmคุณธุลี
คุณธุลีดินติดตามกระชั้นชิดเลยนะคะ
แสดงว่าแฟนคลับยังเหนียวแน่นนะเนี่ย
วันนี้..มีต่อค่ะ จะให้ได้เนื้อความสำมะคัญหน่อย เพราะว่า ไม่อยากทำให้คนบางคนเขานอนไม่ค่อยหลับนะคะ

 

สวัสดีครับพี่ลับแล พี่ธุลี คุณนอร์และทุกคน มาแจ้งข่าวครับ

- กระทู้หลวงปู่พิศดู มีทายเลขหมดเวลา 13.50 น (เวลาตามเว็บ) วันนี้
- กระทู้หลวงปู่ทองดำ มีทายเลขหมดเวลา 14.30 น (เวลาตามเว็บ) วันนี้

 

พี่ธุรีเปิดไฟเมื่อไหร่...เด๋วผมเปิดตาม 55555 ^__^

ว้าววว.....งวดนี้ลืมสนืทเลยยย....สงสัยเพราะงวดนี้ไม่ได้เสี่ยงดวงเลยอ่ะครับ แหะๆ. ^^

 

คงอีกนานครับ 555555+

 

จัดสวยๆสักองค์...อิอิ ^______^

 

หลวงพ่อพระมหาสุรศักดิ์ หรือ พระครูพิศาลจริยาภิรม

วัดประดู่พระอารามหลวง ท่านเป็นพระที่มีความเมตตามากครับ


ท่านเมตตาลงถังใส่เงินให้ พร้อมกับเขียนอวยพรว่า รวยแน่นๆ



ท่านกำลังลงเบี้ยแก้ ที่ได้ร่ำเรียนมาจาก หลวงปู่เจือ วัดกลางบางแก้ว ครับ



ท่านกำลังหาฤกษ์มงคลให้กับชาวบ้านที่มาขอฤกษ์แต่งงานให้กับลูกหลานครับ



ท่านกำลังจาร(นอก)ตะกรุดโภคทรัพย์ ให้กับลุกศิษย์ครับ

 

;aa43ตอนที่ 4.... พระเจอ"ผี"

อานุภาพของความกลัว ทำให้แสวงหาที่ยึดเหนี่ยวพึ่งพาอย่างไร้สติ ขนาดบาตรที่วางอยู่ใกล้ๆ ยังเอื้อมมือไปเกาะเอาไว้แน่น คิดหวังจะเอาบาตรให้เป็นเพื่อนตาย กระนั้น ความกลัวก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว
;aa41หลวงพ่อชาได้เล่าถึงความรู้สึกในขณะนั้นว่า
ปรากฏว่าเขายังยืนอยู่ข้างหน้าเรา ดีหน่อยที่เขาไม่เปิดกลดเข้ามา
love_ ในชีวิต ตั้งแต่เกิดมา ท่านบอกว่าท่านไม่เคยกลัวอะไรมากและกลัวนานขนาดนี้มาก่อนเลย
เมื่อความกลัวมันมีมากแล้ว มันก็ต้องมีคำว่า"ที่สุด"ของความกลัว
เลยเกิดคำถามกับตนเองขึ้นมาว่า "ที่กลัวน่ะ กลัวอะไร???"
;aa37คำตอบก็มีขึ้นว่า"กลัวตายไงล่ะ"
แล้วท่านก็ถามตนเองต่อไปอีกว่า "ความตายมันอยู่ที่ไหนล่ะ?" แล้วก็ได้คำตอบว่า"อยู่ที่ตัวเราเองนั่นแหละ"
;k06เมื่อได้คำตอบให้กับตนเองว่า"มันอยู่ที่ตัวเรานี่ไง...ล่ะ" ท่านจึงถามตนเองต่อไปอีกว่า "แล้วเราหนีมันพ้นไหมล่ะ ไอ้ความตายเนี่ยน่ะ...???"
ท่านก็ตอบตนเองอีกว่า"อย่างไรเสียก็ไม่พ้นแน่นอนอยู่แล้ว"
;aa38 เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งหนตำบลใด เวลาใด อยู่คนเดียวหรืออยู่หลายคนก็ตามที ไม่ว่าจะอยู่ในที่แจ้งหรือที่มืดก็ตาม ก็หาได้"หนีพ้นไม่"
จนในที่สุด ก็ได้คำตอบว่า "จะกลัวไม่กลัวก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว"
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ความกลัวที่...เกาะกุมสุมอยู่ในหัวใจ....มานานหลายเพลา จู่ๆไม่รู้ว่าหายไปไหนกันหมด ???
หยุดกลัวไปเสียดื้อๆ เสียงั้นแหละ
ดูเหมือนกับเราออกจาก"ที่มืดที่สุด"แล้วมาพบ"แสงสว่าง"อย่างไรอย่างนั้นเลยทีเดียว
เมื่อความกลัวหายไป ผู้ที่เข้ามายืนอยู่หน้ากลดก็พลันหายไปด้วย(แปลกไหมล่ะ?) เมื่อความกลัวกับสิ่งที่กลัวหายไปได้สักครู่หนึ่ง ก็เกิดลมและฝนตกลงมาอย่างหนัก ผ้าจีวรของท่านเปียกแฉะไปหมด
แม้จะนั่งอยู่ในกลดก็เหมือนนั่งอยู่กลางแจ้ง เลยเกิดความสงสารตัวเองว่าตัวเรานี้เหมือนลูกไม่มีพ่อแม่ ไม่มีที่อยู่อาศัย เวลาฝนตกหนักเพื่อนมนุษย์คนอืนๆ เขานอนอยู่บนบ้านอย่างสบาย แต่เราสิมานั่งตากฝนอยู่อย่างนี้ ผ้าผ่อนเปียกหมด คนอื่นๆ เขาคงไม่รู้หรอกว่าเรากำลังตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
_Hi__ ความว้าเหว่เกิดขึ้นนานพอสมควร เมื่อนึกได้ ก็ห้ามไว้ด้วยปัญญา พิจารณาอาการอย่างนั้น ก็สงบลงได้
พอได้เวลารุ่งอรุณ จึงลุกจากที่นั่งสมาธิ
ในระยะเวลาที่กังวลนั้น รู้สึกปวดปัสสาวะ แต่พอกลัวถึงขีดสุด อาการปวดปัสสาวะก็หายไป และเมื่อลุกจากที่ จึงรู้สึกปวดอีก เวลาไปถ่ายก็มีเลือดออกมาด้วย แต่ก็นึกได้ว่า จะทำอย่างไรในเมื่อเรามิได้ทำ มันเป็นของมันเอง ถ้าถึงคราวตายก็ให้มันตายไปเสีย นึกสอนตัวเองได้อย่างนี้ก็สบายใจ ความกลั้วตายก็หายไปตั้งแต่นั้นมา
;aa45 เช้ามืดวันรุ่งขึ้น ได้เวลาออกบิณฑบาต พ่อขาวแก้วได้เดินมาหาแล้วถามว่า
;aa44"หลวงพ่อ หลวงพ่อ เมื่อคืนนี้มีอะไรหรือ เห็นอะไรบ้างไหม? มันเดินมาจากทางอาจารย์อยู่นั่นแหละ มันแสดงอาการที่น่ากลัวใส่ผม ผมต้องชักมีด(หมอ) ออกมาขู่มัน มันจึงเดินกลับไป"
;aa30หลวงพ่อชา จึงพูดตัดบทไปวา"จะมีอะไรเล่า? หยุดพูดดีกว่า"พ่อขาวแก้วจึงหยุดซักถาม สาเหตุที่หลวงพ่อชา พูดตัดบทไม่พูดถึง"ผี"ตนนั้น เพราะกลัวว่าถ้าพ่อขาวแก้วทราบว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับท่านเมื่อคืนนี้ และพ่อขาวแก้วท่านเกิดกลัวขึ้นมาแล้วละก้อ จะอยู่กันต่อไปมิได้นั่นเอง
;aa7 หลังจากนั้น หลวงพ่อชาก็ปักกลดอยู่ในป่าช้าแห่งนั้นเพียง 7 วันเท่านั้น เนื่องจากท่านเกิดเป็นไข้อย่างรุนแรง
;aa30จึงจำเป็นต้องละจากป่าช้าเข้ามารักษาตัวในวัด ซึ่งท่านอาจารย์คำดี ได้รักษาเยียวยาจนอาการอาพาธทุเลาลง
;aa42ท่านพักอยู่ที่วัดโปร่งครอง รวมทั้งหมด 10 วัน จึงอำลาพระคำดีออกจาริกต่อไปอีก
;aa40 จากอัตประวัติของหลวงพ่อชา สุภัทโทแห่งวัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลฯ
ได้กล่าวถึงหลวงพ่อชาเผชิญกับความน่ากลัวของอมนุษย์หรือรูปวิญญานเพียงครั้งเดียว ซึ่งขณะนั้นท่านกำลังอยู่ในภาวะเริ่มฝึกอบรมจิตใหม่ๆและหลังจากนั้นแล้ว อารมณ์แห่งความกลัวก็มิได้ปรากฏแก่ท่านอีกเลย
love_การเผชิญความกลัวครั้งนั้น ไม่ผิดกับเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ท่านได้พบกับสัจธรรมอีกระดับหนึ่ง ซึ่งส่งผลให้การปฏิบัติเพื่อค้นหาโมกขธรรมก้าวหน้าไปสู่ความสว่างไสวในกาลต่อมา.....
จบโดยบริบูรณ์เจ้า

 

กราบหลวงพ่อทิม วัดพระขาวครับ

 

โดยส่วนตัวนับถือหลวงพ่อทวดอยู่แล้วครับสวยงาม พิธีเเกจิเพียบ เลยไม่ทราบว่าที่วัดยังมีไหมครับ น่าสนใจมากอยากได้ไว้เป็นสิริมงคลซักองค์ครับ

 

สิงห์

 

ช่วงนี้เงียบเหงาจังเลยครับ

หลวงปูเจือ ในโอกาสต่างๆที่ได้ไปกราบนมัสการท่านครับ

 

ขอเอารูปมาลงเป็นเพื่อนพี่ปื๊ดครับ หลวงปู่แย้มเหมือนกันครับ แต่เป็น
หลวงปู่แย้ม วัดตะเคียน ครับ ดีใจมากที่ได้เข้าไปกราบท่านและให้ท่านเมตตาอธิฐานจิตวัตถุมงคลให้อีก แต่ตอนนี้ท่านอาพาธอยู่ครับ อายุท่านมากแล้ว....

 

ผมเดาว่าท่านเสกเสือรุ่นสามให้ใช่ใหมครับ เพราะช่วงนั้นท่านยังใหวอยู่

กราบหลวงพ่อแย้ม พระเกจิแห่งเมืองนนท์ ที่กราบได้สนิทใจครับ

 

ศิษย์ผู้นี้ ขอน้อมกราบ หลวงปู่เจือ (พระสมุห์เจือ ปิยสีโย) จากภาพถ่าย แทน กราบสรีระหลวงปู่ ด้วนความเคารพ รัก และศรัทธา

สมัยที่หลวงปู่ยังไม่ดัง ..ไปกราบหลวงปู่ ตั้งแต่ช่วงเวลาเย็น ..หลวงปู่ท่าน จะชงกาแฟให้ลูกศิษย์ทุกคนด้วยตตัวท่านเอง ..ใครไม่กินกาแฟ หลวงปู่ จะชงโอวัลตินให้ทาน ...นั่นแหละ ..ยาวิเศษ เพราะหลวงปู่จะกำกับมนต์ลงไปด้วย
และจะอยู่กับหลวงปู่ จนดึกดืน..รอให้หลวงเข้าห้อง เพื่อไปกรอกปรอทลงเบี้ย ..พวกเราก็จะไปทานข้าว (แถม น้ำเมานิดหน่อย แต่ไม่ได้ทุกครั้ง) ...แล้วมาอยู่กับหลวงปู่ต่อ สนทนาเรื่องจิปาถะ ..จนกระทั่งเวลาประมาณ ตี 1 ตี 2 ..ก็จะลาหลวงปู่กลับ ..แต่ก่อนกลับ ก็รอให้หลวงปู่ปิดประตุห้องกุฏิก่อน..จึงจะกลับกัน
และก่อนกลับ..กด็จะต้องให้ หลวงปู่ลงกระหม่อมให้ทุกครั้ง ..(มีกระซิบหลวงปู่ ...หลวงปู่ เอาแรงๆ เอาเต็มๆ เลยครับ)
..มีครั้งหนึ่ง ..จะกลับกันสักประมาณ เที่ยงคืน ..ก็บอกให้หลวงปู่ เข้ากุฏิเพื่อจำวัด ..แต่หลวงปู่ไม่ยอม..หลวงปู่บอกว่าเดี๋ยว...สาเหตุที่หลงปู่บอกว่าเดี่ญวเพราะ หลวงปู่ท่านรูว่า มีลูกศิษย์จะมาหา (มาเรื่อง ?...คริคริ ..แปลกจังลูกศิษยื 2 คนนี้ มากราบหลวงปู่จะดึกเลย ...โดยเจตนาเพื่อจะไม่ให้คนอื่นได้รู้ได้เห็น ..ขับรถกระบะมา...ในกระบะมีกล่องกระดาษใบใหญ่เต็มเลย) ซึ่งก็มีทวงติงหลวงปู่ ..แต่หลวงปู่ท่านเมตตาสูง ..ก็บอกว่า ไม่เป็นหรอก ก็เรายังไม่ได้จำวัดนี่ ....

นึกถึงวันเก่าในอดีต..คิดถึงหลวงปู่ครับ

กราบ กราบ กราบ ..สาธุ

 

โพ้สช่ายครับ ภาพครูบาอาจารย์ เท่าที่เคยบันทึกไว้ตอนไปกราบคารวะท่าน

หลวงปู่สุภา กัลตสีโล วัดสีลสุภาราม ภูเก็ต

หลวงปู่แฟ้บ สุภัทโท วัดป่าดงหวาย สกลนคร



หลวงปู่ จาม มหาปุญโญ วัดป่า วิเวกวัฒนาราม มุกดาหาร



หลวงปู่ ผ่าน ปัญญาปทีโป วัดป่าประทีปปุญญาราม สกลนคร


หลวงปู่ คำพันธ์ จันโทปมาจารย์ วัดป่าศรีเเวิยชัย นครพนม



หลวงปู่ อว้าน เขมโก วัดป่า นาคคนิมิตร สกลนคร


หลวงปู่ บุญพิญ กตปุญโญ วัดป่า ผาเทพนิมิตร




ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพไว้ มีแต่ไปกราบคารวะและและให้ท่านเมตตาให้
เลยไม่ค่อยมีภาพครูบาอาจารย์มากนัก