นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เวลานั่งสมาธิ...เมื่อรู้สึกตัวว่าจะ "วูบ" ส่วนใหญ่เราจะฝืนเอาไว้น่ะ เพราะเรากลัว
ยิ่งเวลาที่หัวใจเริ่มเต้นเร็ว เราจะหยุดทันที (เลยยังไปไหนได้ไม่ไกลสักทีอ่ะ) :'(

 

คุยอะไรกัน ค่ะ สาว สาว คุณ นุ๊ก มาเล่าเลยค่ะ ว่า เมืองบาดาล

ทั้ง 5 นั้นมีเมืองอะไรบ้าง สนใจนะ ขอบอก.....

 

เมื่อก่อนเราก็กลัวพอถึงสภาวะนั้น นั่นเพราะยังยึดติดกับขันธ์ห้า แต่เดี๋ยวนี้เราปล่อยและคิดว่าอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป เมื่อเรามีศีลที่มั่นคงและพระรัตนตรัยเป็นสรณะ เราก็เลยดูอาการมันอย่างเดียว พอพ้นจากสภาวะนั้นไปมันก็มีเพียงความสงบ ซึ่งกว่าจะผ่านไปได้นิวรณ์กับอุปาทานมันเล่นเราอยู่นานเหมือนกัน

รู้ได้จากที่เวลาเราฝันว่าเหาะขึ้นที่สูง แล้วจะมีลมหมุนที่มีแรงดูดมากจากเบี้องบนดูดเราขึ้นไป เมื่อก่อนเรากลัวมาก เราจะฝืนไม่ยอมไปตามแรงดึงดูดนั้น แล้วก็ลงมาสู่พื้นดินเหมือนเดิม พอมาระยะหลังๆ เราก็เลยปล่อยตัวเองไปตามแรงนั้น ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เพราะเบื่อ เรียกว่าตายเป็นตาย กำลังใจอย่างเดียวค่ะคุณมิก กำลังใจที่หนักแน่นและมั่นคง

 

มาแอบอ่านทำไมคะ มีอะไรใหม่ๆ มาเล่าให้ฟังบ้างซิคะ สนใจเรื่องของพี่รั้งมากกว่าค่ะ

นครทั้งห้าของบาดาล คงต้องรอถามท่านประธานนะคะ วันนี้ยังไม่เข้ามาเลยสงสัยว่าคงจะป่วยจริงๆ

 

ของมิกต้องอาศัย "ลูกบ้า" เป็นระยะๆ น่ะค่ะ เมื่อถึงที่สุดแล้ว มันก็จะเป็นแบบ
"เอาวะ...สู้กันสักตั้ง" อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ

ความว่างที่เกิด...มันเกิดแค่แวบเดียว อาจเพราะสมาธิที่ยังไม่ตั้งมั่นพอ
มันก็เลย "ชึกชัก" ไปไม่ถึงฝั่งฝันสักทีน่ะค่ะ

ว่าแต่วันนี้พี่รั้ง ไม่มีเรื่องเล่ามาฝากน้องๆ เลยเหรอคะ...อยากฟังหนอ...
แล้ว 5 บาดาลที่ว่ามีชื่อว่าอะไรบ้างอ่ะคะ อืมม์...น่าจะให้ท่านคุรุฯ
แอบไปเซอร์เวย์ก่อนดีมั้ยคะคืนนี้ แล้วอีก 5 วันเราค่อย (บุก) ไปเยือนเขา
มีท่านสุมนาเทวีเป็นตัวประกัน อิอิ

 

สมกับเป็นเลขาฯ ท่านประธานเลยนิ อะไรๆ ก็จะเอาเราเป็นตัวประกันตลอด ที่จริงเราทำอะไรได้มากกว่าเป็นตัวประกันอีกนะ

 

อ่ะอ้า...มีอะไรบ้างอ่ะค่ะ เผื่อน่าสน...จะได้อัพเกรดให้เลย
หรือว่า เก่งด้านเจรจาต้าอวย (บังคับแกมข่มขู่นิดๆ) อ่ะก่าก๊า

 

คงจะทำนองนั้นค่ะ พูดดีๆ ถ้าไม่รู้เรื่องก็ใช้กำลัง 5555

ก็เราเป็นคนชอบหาเรื่อง...วันไหนไม่มีเรื่องแล้วไม่สบายใจ อิอิ

 

งั้นวันนี้เราหาเรื่องใครดีอ่ะ...เหล่ซ้าย เหล่ขวา...ส่ายตาหาเหยื่อ เอิ๊กกกก

 

นั่นน่ะซิ เหยื่อไม่มีเลยอ่ะมิก เค้าคงรู้ทันหลบไปหมดแล้ว พี่รั้งไง...ออกมาซะดีๆ เห็นนะว่าแอบอยู่

 

โอ๊ยยยย.... ฮ้อน...จั๋ง....ฮู้.....

อยากฟังเรื่องอะไรล่ะ...พี่ก็ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรนะคะ

 

เล่าเรื่องไม่เป็นเรื่อง ให้เป็นเรื่องก็ได้ค่ะ ความหวังขณะนี้ฝากไว้ที่พี่รั้งนะคะ

 

ขอเรื่องที่ไม่มีอยู่ในตำราอ่ะค่ะ

 

ตำราพิชัยยุทธหรือเปล่าคะ คุณมิก

 

พี่มีตัวช่วยที่ทำให้เรื่องราวมาประติดประต่อ ได้..คือ ท่าน มณีนพรัตน์

" มณีนพรัตน์ " คือ ใคร... มาจากไหน ....

ก่อนนี้พี่ก็ไม่รู้จักนะ แต่วันหนึ่ง ได้รับ พีเอ็ม มาบอกว่าเธอ คือ มณีนพรัตน์

และเป็น น้องสาว ท่าน ภุชงค์นาคราช (จริง-เท็จ รอท่าน คุรุวาโร มาเฉลย)

เธอเล่าว่า... ในอดีตนั้น พญานาค สอง ตระกูล คือ ฝ่าย ภุชงค์นาคราช

และ ฝ่าย ท่าน ศรีสุทโธ นาคราช จะไปมาหาสู่กันตลอด ยิ่ง สองครอบครัว

เกี่ยวดอง กัน ยิ่งแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น.. เธอจำได้ว่า ..วันหนึ่ง ซึ่งเป็นวัน สุดท้าย

ที่ แม่มณีนพรัตน์ จะละ สังขาร รอบๆ แท่นบรรทม เต็มไปด้วย คนที่รักเธอ

ในวันนั้น ท่านศรีสุดาจันทร์ทิพย์ ได้พาลูกๆของนาง มาเยี่ยมและดูใจ นาง

เป็น ครั้งสุดท้าย แม่มณีนพรัตน์ ออกปากให้ ท่าน ศรีสุจิตตรา เทวี บรรเลง

เพลงท่วงทำนองเสนาะขับกล่อมเธอ ให้คลาย ความ โศกเศร้า ...ท่าน

ศรีสุดาจันทร์ทิพย์ อาลัยเพื่อนรักเป็น นักหนา ที่ยอมละสังขาร ด้วยใจเด็ดเดี่ยว

เพื่อ ความมั่นคง ในความรัก ของนาง.... ทุกคนที่นั้นเศร้าโศก แม้จะช่วยกัน

กล่อมเพียงใด แม่มณีนพรัตน์ ก็ไม่ยอม ..เธอตัดสินใจแล้ว.................

และเธอ ก็จากไป..

 

เล่าต่อซิคะ...น่าสนใจม้า..ก

 

ปัจจุบัน แม่มณีนพรัตน์ แม้จะมาเกิดเป็น มนุษย์ ก็ยังคง รักและ มั่นคง

ต่อ ชายที่เธอหมายปอง ชายที่หมายปองเธอ (พญานาค) ก็ยังเฝ้าดูแล

เธอไม่เสื่อมคลาย รอว่า วันหนึ่ง เธอจะกลับมา ครองคู่กัน ..และในโลก

ของมนุษย์นั้น มีชายหนุ่ม มาจีบมากมาย เธอก็ไม่สนใจใครเลย..ยังคง

ตั้งหน้า บำเพ็ญเพียร ..ต่อไป ตราบจน ละสังขาร อีก ครั้งหนึ่ง........

 

ตรงนี้ขอขยายหน่อยค่ะพี่รั้ง...เกิดอะไรขึ้นกับ "ความรัก" ของเธอคะ

 

.กำลังสนุก รอ.ลุ้นอยู่ค่ะ

 

มีสนุกกว่านี้อีกค่ะ แต่ เค้าไม่ยอมให้เล่าค่ะ......

ส่วนความรัก ของนาง ให้ คุณ คุรุวาโร มาเล่าดีกว่านะ