นิทาน เรื่อง "พญานาค"

เราผู้น้อย พึงใจแต่องค์พระจอมไตร แต่บุญบารมีนั้นมีไม่เพียงพอ

จึงเป็นได้เพียงข้ารับใช้ ดวงจิตผูกพันธ์กันมานานหลายอสงไขย

เรื่องความรัก จะมีความรักกับบริวารนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

 

"หวัดดีครับทุกทุกท่านครับ"

 

ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ... อยากรู้หนอ อยากรู้หนอ! ใช่มหาดเล็กหรือเปล่าหนอ!...

อืม...กำลังเดินทางไปเพื่อเตรียมตัวคลอด ที่บ้านเกิดเมืองนอนตามประเพณีสิท่า...ชาวเมืองบัวผันคงปีติยินดีตระเตรียมจัดงานต้อนรับ....

 

เล่าต่อซิคะ กำลังอ่านเพลินๆ ชอบค่ะ

 

แบบนี้ไม่เอานะคะ...แม่ยังไม่ได้ค่าสินสอดเลยอ่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณอัศวยุช

นิทานเรียบเรียงเสร็จหรือยังคะ??? (ทวงซะหน่อยกันลืม)

 

เราผู้น้อย พึงใจแต่องค์พระจอมไตร แต่บุญบารมีนั้นมีไม่เพียงพอ

จึงเป็นได้เพียงข้ารับใช้ ดวงจิตผูกพันธ์กันมานานหลายอสงไขย

เรื่องความรัก จะมีความรักกับบริวารนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ผู้ที่มีบุญบารมีมากกว่าก็จะเป็นผู้เลือกคู่ครอง

เมื่อมีความปรารถนาที่จะได้อยู่ร่วมกัน ก็จะได้อยู่ร่วมกัน

แต่ต้องผ่านพิธีกรรมในการแต่งงานให้มีการยอมรับ นับหน้าถือตา

ตามแบบแผนประเพณี แต่ถ้าเราไม่ได้ผ่านพิธีกรรมเช่นว่านั้น

ก็ทำให้รัศมีในกายหม่นหมอง และต้องคำสาป มาเนิ่นนานแสนนาน

 

คำสาปนั้น รายละเอียดเป็นอย่างไรคะ แล้ววิธีถอนคำสาปล่ะคะ
ต้องทำอย่างไร หรือ...ต้องสร้างบารมีของเราให้สูงยิ่งขึ้นกว่าเดิม
จึงจะหายจากคำสาปนั้น

 

นิทานพอจะสนุกมั๊ยคะ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นยังไม่รู้วิธีถอนคำสาปเลยค่ะ

มีแต่พระจอมไตร ท่านชี้แนะว่า ต้องสำนึกผิดแล้วกรรมจะส่งผลเบาบางลง

ไปขอขมาผู้ที่เราเคยล่วงเกินไว้ค่ะ และทางสุดท้าย คือ เดินเข้าสู่ประตูนิพพาน

 

ตอบว่าอยู่หน้า 10 ค่ะ

ยกให้ใครไม่ได้ค่ะ เพราะว่าไม่มีตัวตนคนรับเค้าจะต่อว่าเอา

คนเฉลยอยู่ที่ไหนเนี่ย?????

 

แล้วผู้หญิงคนนั้นได้กระทำตามที่พระจอมไตรท่านชี้แนะหรือยังคะ
(อยากรู้หนออีกแระ ^_^)

 

เราเคยเห็นผู้หญิงคนนั้นที่งดงามยิ่ง แต่ดูไม่มีชีวิตชีวา อาภรณ์หม่นหมอง จะใช่คนเดียวกันหรือเปล่าคะ

 

ผู้หญิงคนนั้นทำตามแล้วค่ะ ทั้งถอนคำสาป และถอนคำมั่นสัญญา

 

ใช่ค่ะ เธองดงาม แต่ดูมีทุกข์ รัศมีเธอเป็นสีเขียวหม่นหมองค่ะ

 

เราเคยพบเธอ เธอยืนอยู่บนแท่นแต่ดูไม่มีชีวิตชีวา เราหยุดยืนที่ตรงหน้า ได้ยินเสียงเธอทักว่า...มาแล้วเหรอ หายไปไหนตั้งนาน เราได้แต่พิจารณาความงามของเธอตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า หญิงผู้นี้งามยิ่ง อาภรณ์ก็งดงาม เครื่องประดับพร้อม มีทั้งสังวาลย์เพชร แต่ดูหม่นหมอง จึงถามในใจว่าท่านขาดอะไรอีกหรือ จึงดูไม่มีชีวิตชีวา บอกเรามาเถอะ เราจะหามาให้เพื่อให้นางกลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิม...นางตอบกลับมาว่า "นางขาดมงกุฏ" เราถามว่ามงกุฏอยู่ที่ไหน เราจะไปหามาให้ นางบอกว่า มงกุฏนั้นอยู่ที่เรา แล้วเราก็ตื่น

มงกุฏ...นั่นหมายถึง การยกย่องให้เกียรตินี่เอง เราโง่อยู่ตั้งนาน

 

วันนี้เลือดลมวิ่งพล่านดีหนอ...

 

^___^ เธอไม่คิดมากแล้ว เทพธิดาไม่อยากมีสีเขียวอีกแล้ว

เธออยากมีสีทอง ตามเสด็จพระจอมไตรไปทุกภพทุกชาติ

 

เดี่ยวเธอก้ได้เองค่ะ

 

น้อมอนุโมทนาเจ้าค่ะ สาธุๆๆๆ

 

มงกุฏ...นั่นหมายถึง การยกย่องให้เกียรตินี่เอง เราโง่อยู่ตั้งนาน

แล้วเมืองบาดาลไปถึงไหนครับ แต่ที่แน่ คุรุวาโรจะแอบไปดูว่าเขาทำอะไรกันครับ<!-- google_ad_section_end -->