นิทาน เรื่อง "พญานาค"

นิยายรักขาดตอนนี้ขอเก็บไว้
ค่ะ

 

น่าไปเที่ยวนะค่ะสวยจังค่ะบรรยากาศ

 

หวัดดีค่ะคุณแหม่ม วันนี้ไ่ม่กลับบ้านหรือคะ?? วันนี้เราสองคนไม่ฉะ...บาย เปื่อยเข้าขั้นโคม่า พรุ่งนี้คงฉะ...บายดี คิดว่าอีกสักประเดี๋ยวก็จะไปแล้ว...มี...รออยู่

 

นิยายบู๊ล้างผลาญก็ได้ค่ะ ยินดีรับฟัง

 

เอารูปแม่น้ำมาล่อ....ชาวน้ำ..ให้อยากไปให้เข็ดเลย555

ไม่รู้ทำไมเห็นงูที่พระสอ(ถูกป่าว)คอพระศิวะเราใจหายตลอดเลย..

 

แค่วันเดียว..เลยไม่กลับหยุดเป็นแจ๋ว 1 วันทำทุกอย่างเลยเหนื่อยสุดๆ
เกิดเป็นหญิงแท้จิงแสนลำบาก555...อ้าว..คิดว่าโดนฉีดยาเข็มใหม่ไปแล้ว
เห็นท่านหนอนรคุณเสนออยู่นิ..อิอิ

 

ใจหายเพราะกลัว หรือว่ายังไงคะ?

เมื่อก่อนเราจะกลัวงูมากๆ ไม่ว่าจะเป็นงูอะไรก็แล้วแต่ หลังจากที่ได้จ๊ะเอ๋กับมันเมื่อครั้งเดินป่า แล้วเห็นมันตกใจเมื่อปะกับเรากลางทาง ด้วยสัญชาติญาณระวังภัย มันจะชูหัวขึ้นแผ่แม่เบี้ย ส่ายสายตา มีเพียงเขี้ยวกับพิษเพื่อป้องกันตัวเอง พอมันเห็นว่าเราไม่ทำร้ายมัน มันก็เลื้อยไปตามทางของมัน จากนั้นก็เลยไม่กลัวอีกเลยค่ะ เค้าน่าสงสาร ถูกตราหน้าว่าเป็นอสรพิษร้าย ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน แ่ค่ปรากฏตัวก็ถูกตีตายแล้ว มนุษย์นี่แหละ...ใจร้ายยิ่งกว่าอสรพิษ

 

นิยายบู๊ประจำค่ะ

 

ถูถต้องค่ะ

 

เล่าเลยค่ะ อยากอ่านหนอ...รออยู่หนอ...

 

มันไม่ใช่ความกลัวอ่ะ..ประมาณงูที่ฝันเห็นบ่อยๆต้องแผ่แม่เบี้ยและดุดันแบบนี้ตลอด แรกๆไม่เคยสังเกตุว่าที่ฝันนั้นงูอะไรแต่หน้าoff.มีศาลพระศิวะเลยถึงบางอ้อ..ส่วนเรื่องงูเจอบ่อยตั้งแต่เด็ก เคยเหยียบเขาด้วย(ไม่ตั้งใจ)แต่ไม่โดนกัด(ไม่อยากโดน)เวลาเจอเราก็นิ่งไม่กล้าตีกลัวบาป แม่บอกว่าเราบ้า

 

มันแง๋แหละ...ก็มันมีแต่หัวกับตัว ก็ต้องทำให้ดูน่ากลัวไว้ก่อนจิ ไม่อย่างนั้นก็ถูกกลั่นแกล้ง ทรมานตลอด

นี่เราเอาใจไปใส่ในงูเลยนะเนี่ย ถึงถอดความรู้สึกนึกคิดของมันออกมาได้... ถ้าทุกคนรู้จักการเอาใจเขามาใส่ใจเรา โลกคงน่าอยู่กว่านี้เยอะ

 

"คุณ แสงสุริยา" ลองแสวงเวลา สนใจฟัง "ปฐมเหตุแห่งโลก" สักหน่อยดีไหม หรืออะไรก็ได้เลือกเอาตามแต่
เพื่อนำไปพิจารณาต่อไป เป็นนิทาน ก่อนนิทราราตรีในค่ำคืน
พรุ่งนี้คงสว่างด้วยแสงสุริยะ GMT +7

 

แต่หากต้องการรู้ แนวผาดโผนอภินิหาร จะได้เกล็ดเล็กเกล็ดน้อย

ในเรื่องที่สอง ที่สาม นับจากสุดท้าย ขึ้นมา

 

ว้า.ยุ่งนิดหน่อยเลยไม่ได้มาเม้าท์เลย..
เขาว่าวันนี้วันหยุด เหตุไฉนเราไม่หยุด..
เขาว่าเราลูกมีพ่อมีแม่ เราก็รักพ่อแม่เราสุดชีวิต วันนึงเราก็มีพี่ชาย พี่สาว พี่ป้า น้า อาพี่เขย พี่สะใภ้ก้าวเข้ามาในชีวิต..เราก็นับถือ ยกมือไหว้ไปด้วย หน้าที่...
แต่ก็ไม่ใช่พ่อแม่เรา ไม่ใช่ที่พึ่งที่ระลึก..
วันนึงเขาก็จากเราไป ไม่เราก็จากเขาไป ด้วยหลักโลกธรรมทั้ง 8..
เราก็อนัตตา เทวะก็อนัตตา เรามีหน้าที่มาสร้างบางสิ่ง เพื่อนำบางสิ่งติดตัวกลับไป ที่ๆเราจากมา..ตามบุญกำลังที่เราทำ .
เทวะก็อยู่ด้วยหน้าที่ เมื่อหมดหน้าที่ ท่านก็ต้องไป..
อันมีนิพพานเป้นที่หมาย..ดุจเดียวกัน
ทั้งเราทั้งท่าน ต่างมีหน้าที่ที่เราสะสม และได้รับมอบหมายมา....
สิ่งที่เทวะสอน ไม่ต่างกับที่พระพุทธองค์สอนเลย....เพราะพระพุทธองค์คือครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
เอ..เป็นไปได้ไหมว่า...พระพุทธองค์คือครูประจำชั้น เทวะคือครูแนะแนว....
ยาวนิ๊ดนึง..แบบฉบับนิทานก่อนนอน ..ฮา

 

สาธุค่ะกับนิทานก่อนนอน

 

หวังว่า จะนอนหลับฝันดีนะคะ..อิอิ

 

==========================

กว่าจะได้เข้ามาก้อง่วงแล้ว
มาเหลานิทานก่อนนอนนิดนึงนะคะ

ณ เมืองที่เร้นลับแห่งหนึ่ง มีสวนสวยที่ร่มรื่นเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณ ต่างแข่งกันส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ
.....มีหญิงสาวท่านหนึ่ง...ชื่นชอบดอกไม้เป็นยิ่งนัก แม่หญิงท่านนี้มักจะชอบเดินเล่นในสวนสวยแห่งนี้เป็นประจำ หมั่นคอยดูแลรักษาในสวนไม้หอมแห่งนี้มีดอกไม้ที่นางชื่นชอบชนิดหนึ่งเป็นยิ่งนัก จนชายผู้ที่รักนางเปรียบนางดั่งดอกไม้นี้ นางจะเก็บดอกไม้จากสวนแห่งนี้นำไปถวายแด่ชายคนรักอยู่เสมอ นางจะเพลิดเพลินใจในสวนดอกไม้หอมแห่งนี้เป็นนิจสินโดยมีชายคนรักเดินอยู่เคียงข้างในสวนแห่งนี้คอยดูแลนางไม่เคยห่าง
....ดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์แห่งนี้มิเคยให้ผู้อื่นใดเหยียบย่างเข้ามา โดยเฉพาะบุรุษเพศผู้อื่นใดๆ เปรียบเสมือนเป็นสวนต้องห้ามแห่งชายอื่นและผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาได้
....

 

นิทานแสนจะโรแมนติกจังค่ะคุณเมือง
ใช่ดอก.......ทิพย์หรือเปล่าหนอ

 

...สามัคคี X 2 ...เนอะ