นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ชะแว้บ..เข้ามาใหม่ :VO เพิ่งนึกได้..ไม่มีภาพถ่ายเกี่ยวกับสถานที่ที่เกี่ยวเนื่องกับพระเจ้าตาก มาฝากน้องคะรุทา..เลย มี.เรื่อง แปลก..แต่..จริง ที่เกี่ยวกับพระเจ้าตาก..(ช่วง ๑๖ เม.ย.๕๕) มีใครอยากฟังมั๊ย.เอ่ย ?

 

นู๋ค่ะ...คุณครู ให้ว่องด้วยนะคะ เพราะว่านู๋ชักเบื่อแระ

 

จัดให้..จ้า..catt11เรื่อง..โหด ๆ เนี่ยะ..ถนัด..หว๋าย..รูปผิด !!!

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ nouk
เฮ้อ!!! เบื่อจัง โจรมุมถ้ำ มิกกี้เอาเอ็มเจ็ดเก้ามาซิ ถล่มถ้ำเลย...ดีมั้ย
</TD></TR></TBODY></TABLE>
แถม "ปืนใหญ่ (โจรสลัด)" ให้กระบอกหนึ่งด้วยเลย อิอิ

 

วันนี้วันพระ ซอฟๆ หน่อยนะสาวๆ

แต่มันแปรปรวนชอบกล...เซ็งเป็ด จะรออ่านกันอย่างเดียวอ่ะ ไม่ช่วยกันทำมาหากินเล้ย

ว่าไง...น้องดาว* จะเล่าได้...ยัง ???

อุ๊ย...ลืมตัวว่าเป็นนางเอก...เมื่อไหร่จะเล่าคะ?? นู๋งวงแล้วค่ะ วันนี้จะนิทราเร็วซะหน่อย เมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะค่ะ

 

ก็บอกแล้วว่าให้ลาพักร้อนยาว...ตะเองก็ไม่เอานิ

 

สัญญาณเน็ต มีปัญหาบ่อยๆ นะครับ :'(

สมัยหนึ่งมีโอกาสได้ไปปฎิบัติธรรมที่สำนักสงฆ์ฯ จ.อุบลฯ
ครั้งนั้นสมาทานไม่ได้หลับนอนตลอดราตรี...พอใกล้จะสว่างประมาณ ตี ๕
พลันจิตก็ตกลงสู่ภวังค์ ออกไปปรากฎตัว ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ลักษณะเหมือนศาลหลักเมือง มีเครื่องสัการะบูชา
ตั้งเรียงรายอยู่เป็นจำนวนมาก...เราสังเกตุ เห็นตุ๊กตาเสียกระบาล ตั้งวางอยู่ตามฐานต่างๆหลายตัว
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เราจึง...เพ่งมองไปที่ตุ๊กตาตัวหนึ่ง ขนาดไม่ใหญ่มาก สูงซักคืบหนึ่งเห็นจะได้
เรามองจากด้านข้างของตุ๊กตา ทันใดนั้น แทบไม่น่าเชื่อ! ตุ๊กตาผี ตัวนั้นค่อยๆหันหน้ามามองเราช้าๆ
พอตาต่อตาประสานกันเท่านั้นแหละ...เหมือนเราโดนสะกด ให้หยุดอยู่และมองตาค้างอยู่อย่างนั้น
หันไปไหนไม่ได้เลย...โธ!ตายแน่แล้วเรา จะทำอย่างไรดี !!
ตุ๊กตาผีตัวนั้นกำลังขยายร่างใหญ่ขึ้นๆ จนกลายเป็น ตาปะขาว รูปร่างท่วมผิวคล้ำ
เราเหมือนอยู่ในอาการช็อค จะขยับหันซ้ายหันขวา ไปทางไหนมิได้เลย...
สะ.สะ..สวัสดี ครับ สบายดีหรือท่าน เราทักทายออกไปพร้อม ยกมือขึ้น(แต่หน้าและดวงตาเรายังคงมองค้างอยู่)
ตาปะขาวรับ พร้อมพยักหน้า กล่าวช้าๆว่า สบายดี สบายดี...แล้วจากนั้น คำพูดของตาปะขาว
ก็พร้างพรูออกมา หลายต่อหลายอย่างด้วยกัน เหมือนกับมาแนะนำวิธีปฎิบัติ รวมความว่า
"บารมีทั้ง ๑๐ ทัศเราควรปฎิบัติอย่างไร"...แต่ขณะนั้นความกลัวครอบงำจิตเรา จนไม่เป็นอันฟัง
เลยจับใจความโดยละเอียดไม่ได้ รู้แต่เพียงว่าท่านพูดอยู่นานมาก...จนในที่สุด คำพูดสุดท้าย
ก่อนจากกัน ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของเราว่า "ปัญญาบารมี ปัญญาบารมี".....สุดท้าย
ภาพตาปะขาว หายแว๊บไป ...ปรากฎเก้าอี้นั้ง ประมาณว่าเหมือนร้านตัดผมชาย
ขณะนั้นเราคลายจากการโดนสะกดของตาปะขาวแล้ว จึงขึ้นไปนั้ง บนเก้าอี้นั้นพาเราลอยกลับคืนสู่ร่างเดิม
ในที่สุด สติสัมปะชัญญะก็กลับคืนมา พร้อมมองดูนาฬิกา อ้าว!เพิ่งผ่านไป ๑๕ นาทีเอง
แต่เหมือนเราออกไปนานมาก...แต่มาคิดเอาเองภายหลังว่า หากตาปะขาว บอกว่าท่านไม่ต้อง
ไปไหนหรอก ท่านหน่อ จงมาอยู่กับผมเถิดแล้วอะไรจะเกิดขึ้น!บรือ!!

จบบริบูรณ์...

 

ที่ราชบุรี..ไม่มีฝนตกเลย กลับมาบ้านที่อุทัยธานี..ฝนตกตลอดเลยแฮะ &&& บ่นเสร็จเรียบร้อย..ก็เข้าสู่เรื่องเล่าเลยนะจ๊ะ(ใจเย็นๆ พญานาคทั้งหลาย...ขนาดอยู่ในน้ำเย็นนะเนี่ย.) เรื่อง...แปลก.?.แต่.. จริง สำหรับ..ข้าพเจ้า เมื่อวันที่ ๑๖ เม.ย. ๕๕ ข้าพเจ้าได้ไปวัดลุ่มมหาชัยชุมพล จ.ระยอง พร้อมด้วยคนอื่นอีกประมาณ ๑๐ กว่าคน เพราะหลวงพ่อได้ให้ข้าพเจ้าพาคนไปที่วัดนี้ มีพี่คนหนึ่ง..ที่ข้าพเจ้าได้ชวนให้ไปด้วยเพื่อเป็นเพื่อนกัน เค้าได้มาเล่าให้ฟังภายหลังว่า วันที่ ๑๕ เม.ย. เค้ามีอาการปวดหลังมาก เรียกว่าปวดแทบจะรอบตัวเลยก็ว่าได้ เมื่อข้าพเจ้าโทรศัพท์ไปชวน เค้าอยากไปด้วย เลยไปหาหมอให้ฉีดยา ..แล้วไปพร้อมคณะโดยที่ไม่ได้เล่าอาการให้ใครฟังเลย เมื่อไปถึงวัด..และได้เยี่ยมชมวัด , ศาลพระเจ้าตากเรียบร้อยแล้ว ก่อนกลับหลวงพ่อก็ได้มอบสร้อยแขวนรูปหล่อพระเจ้าตากให้กับทุกคน พอพี่คนนี้ได้สวมสร้อย เค้ารู้สึกอาการดีขึ้น และก็แปลกที่สร้อยที่เค้าใส่และแขวนพระประจำตัว..จับแล้วก็หลุดติดมือมา พี่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไร พอกลับมาถึงบ้าน พี่เค้าถอดสร้อยพระเจ้าตาก และไปทำงาน ปรากฏว่า เค้ารู้สึกเจ็บ และยอก ไปทั้งอก เค้าก็ยังไม่ได้คิดอะไร พอมาอีกวันหนึ่งเค้าใส่สร้อยพระเจ้าตาก อาการที่ยอกอกก็หายไป ....เค้าก็เลยไปกราบพระเจ้าตาก(ที่วัดแจ้ง..ที่ข้าพเจ้าและชาวบ้านจะร่วมกันหล่อพระบรมรูปพระองค์ท่าน ไว้ในพลับพลาที่ชาวบ้านได้ร่วมกันสร้างขึ้นใหม่) แล้วขอทดลองอีกครั้ง โดยอธิษฐานว่า ถ้าเค้ามีส่วนเกี่ยวข้องขอให้มีอะไรแสดงให้เค้าได้รับรู้ ด้วย ปรากฏว่า ก่อนที่เค้าจะขึ้นรถออกจากวัด ..เค้ารู้สึกปวดขามาก..แทบยืนไม่ได้ แต่โชคดีที่จะขึ้นรถแล้ว จึงไม่ได้แสดงอาการให้ใครรู้ ออกจากวัดแจ้งไปวัดหัวเมือง..ขากลับบ้าน พี่เค้าต้องผ่านวัดแจ้งอีก ปรากฏว่าเมื่อผ่านวัดแจ้งแล้ว อาการปวดขาก็หายเป็นปลิดทิ้ง พี่เค้าก็เลยใส่สร้อยพระเจ้าตากตลอด และต่อมาภายหลัง พี่เค้าได้ไปกราบพระเจ้าตากที่วัดแจ้งอีก และได้ฝากตัวเป็นลูก โดยตั้งใจจะช่วยเรื่องการสร้างพลับพลา และหล่อพระบรมรูปให้แล้วเสร็จ(เข้าทางโจร..เอ๊ย.ข้าพเจ้า) ปัจจุบันนี้พี่เค้าไม่ใส่สร้อยพระเจ้าตากก็ไม่มีอาการยอกหรือปวดหน้าอก และก็เรียกพระเจ้าตาก ว่า พ่อตาก ซึ่งพี่เค้าบอกว่าเป็นชื่อที่ขึ้นมาเองว่าต้องเรียกอย่างนี้ ...และสำหรับวันนี้ ดาว..ก็คงต้องขอไปทำหน้าที่บนฟากฟ้า ก่อนนะจ๊ะ..ถึงแม้ว่าจะเปียกปอน..และหนาวไปบ้าง (น้ำตาพญานาคยังไม่แห้งเหือดเลย)..ดาว *

 

555 ถ้าบอกว่าไม่บริบูรณ์ ก็จะโดนทวงอีกใช่ม้า...

ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยกันทำมาหากิน วันนี้ไม่บรรเลงเพลงหรือคะ??

ปัญญาบารมี หากเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีทางเสื่อม เอาตัวรอดได้เสมอ ที่่ว่ารอดนี้ คือรอดจากกิเลส...ตัณหา...อุปาทาน ใกล้นิพพานมากที่สุด

 

ได้อ่านนิทาน 2-3 เรื่องแบบนี้ค่อย "รมณ์" ดีขึ้นมาหน่อย อิอิ ^_^
(เหลือแต่เจ้าวังบาดาลแหละ ที่ยังไม่มาเลย)

 

เรื่องนี้เดียว ไว้มีโอกาส จะมาเล่าถึงตอนเจอ ยักษ์ คนธรรพ์ ครุฑ
ให้ฟังว่าทำไม่ถึงอยากได้ นางโกมาลิกะ เป็นพระสนม เนื่องจากนางมีอายุยืนนานสมัยนั้น พระเจ้าจักรพรรดิ์ได้อุบัติขึ้น มีนางแก้วคู่บารมี...
ทั้ง ๓ ท่านจึงคิดอยากมีนางแก้ว ไว้คู่บารมีบ้าง!

เดี๋ยว ขอเวลา ไปปั้นน้ำเป็นตัวก่อนนะ อิอิอิๆๆๆๆๆ

 

อย่าใช้เวลาปั้นนานนะคะ...จะรออ่านนะ ไม่ดุแระ

 

เธอเป็นแบบนี้มาตั้งกะเช้าแล้วค่ะ (แอบกระซิบนะเนี่ย)
ย้ายข้างแบบจะจะ อิอิ

 

มิกกี้ พอมีชอยส์ไม่ได้เลยนะ เมื่อเช้าเป็นยังไงเหรอคะ...เป็นเฉพาะวันพระมั้ง วิญญาณสัมภเวสีชอบมารบกวน ยังไม่ได้แผ่บุญให้

 

แผ่บุญเผื่อเค้าด้วยนะ...

(วันนี้ไม่รู้เป็นไง อากาศก็ไม่ร้อน
แต่รู้สึกตัวร้อน โดยเฉพาะฝ่ามือกะฝ่าเท้าอีกแระ)

 

องค์ลงล่ะซิ ดูซิ มือเท้าแดงหรือเปล่า ถ้าแดงก็ใช่เลย

 

องค์อะไรกันจ๊ะ...จะอำอะไรเราป่าวเนี่ย
ขอตัวไปแช่น้ำเย็นๆ ก่อนนะ (เด่วมา)

 

โอเช... อย่าลืมทาแป้งด้วยนะ