นั่งสมาธิแล้วรูปสึกวูบๆเมื่อนตกเหว

นั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่าตัวเองวูบๆลงเหมือนตกเหว แล้วสักพักก็รู้สึกว่าตัวเองลอยอยู่ที่โล่งกว้างมากมันรู้สึกมากๆๆๆๆๆๆๆจริงๆครับมันบอกไม่ถูกรู้สึกว่าตัวเองลอยหมุนไปเรื่อยๆๆๆมันคืออะไรครับ มันเป็นอุปทานเราเองหรือเปล่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ

 

คุย กะตัวเราเอง ว่านั่ง อยู่ที่ไหน ลมพัดเย็นดีไหม มีเสียง อะไรมั่ง เสียง นกร้อง
เอาง่ายๆ คือ อยู่กะ ปัจจุบัน ครับ จิตร เรานิ่ง แล้ว ก็ ดู ลม หายใจ หายใจเข้า พุท
หายใจออก โธ ทำแบบ นี้ไป ถ้า เห็น ภาพอะไร ก็ เห็น หน่อ เห็น หน่อ เห็น หน่อ
แล้วบอกต่อไปว่า นั่งสมาธิ หน่อ นั่ง สมาธิ หน่อ นั่ง สมาธิ หน่อ แล้วก็ กำหนดลมหายใจใหม่ครับ พุทโธ

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ
ดีแล้วครับ ทำต่อไปเรื่อยๆ ครับ อันนี้แค่ประตูทางเข้า ของดียังรออยู่อีกมาก อย่าไปยืนดูความสวยของประตูเพลิน เดินต่อไปเรื่อยๆ นะ

มันไม่ใช่อุปทานอะไรหรอก มันเป็นสภาวะที่คุณรับรู้แบบนั้นจริงๆ แต่ก็เป็นสภาวะที่มนุษย์ทุกคนเข้าถึงได้ เมื่อเริ่มปฏิบัติธรรม

มันเป็นของมันเช่นนั้นเอง ไม่ต้องไปคิดว่ามันวิเศษ คิดเสียว่าบางคนเคยเห็นทะเล บางคนไม่เคยเห็นทะเล เราเห็นทะเลแล้ว ก็เท่านั้นเองนะ

 

อารมณ์สมาธิแต่ละคน แตกต่างกันไปครับ องค์ประกอบของจิตที่เป็นเหตุและปัจจัย
ของแต่ละคนก็ต่างกัน มีการปฎิบัติ ปริยัติ ปฎิเวท รวมถึงบารมี ไม่เหมือนกัน
อาจเป็นอาการปิติก็ได้ เป็นอุปาทาน หรือนิมิตก็ได้ สังเกตุที่ขณะนั้นเรามีสติอยู่ต่อเนื่อง
เป็นลำดับไป ระลึกได้ถึงอารมณ์กาย อารมณ์จิตขณะปัจจุบันได้อยู่หรือเปล่า ต้องลำดับ
ไปได้ต่อเนื่องจนภาพนั้นหายไป แล้วกลับมารู้สภาวะจริงว่ามีอาการอย่างไร โดยลำดับขั้นของอารมณ์สมาธิที่ถูกต้องแล้ว ภายหลังปิติแล้วสภาวะจิตจะเด่นเป็นเอก แนบแน่น
กับสมาธิแบบเบาๆสบาย เรียกว่าสุขต่อเนื่องกันไป แต่ก็เป็นช่วงขณะที่มารสร้างภาพ
นิมิตหลอกเราก็ได้ หลายท่านที่ปฎิบัติถึงตรงนี้อาจต้องมีครูบาอาจารย์ช่วยแก้ หรือ
สอบอารมณ์บ่อยๆ เพราะผมเองก็โดนอาการทางจิตมันสับขาหลอกอยู่บ่อยๆ

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งขึ้นครับ
__________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

ตอบนะครับ..(ผมคัดลอกจากประสบกาณ์ ที่ผมเจอกับเองและได้เล่า

ไว้ในเว็บพลังจิตนานมากแล้ว เห็นว่ามีประโยชน์ ก็เลยคัดลอกมาไห้ได้อ่านอีกที)

จิตเข้าสู่ฌาณ...........

สถานที่ข้าพเจ้าไปอาศัยปฎิบัตธรรมนั้น อยู่ทางภาคเหนือ วัดติดกับเขา ป่าไม้ยังดีนะ ไช้ได้ ท่านเจ้าอาวาสท่านก็เคร่งดีนะ

ไม่ฉันเนื้อสัตว์ ฉันมือเดียว ทำวัตรเช้า เย็น ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามจับเงิน กฏข้อห้าม

ข้าพเจ้าก็ทำๆตามไป ทำได้โดยไม่ติดขัด

มีอยู่วันหนึ่งช่วงกลางๆพรรษา เห็นจะได้ หลังจากทำวัตรเช้า ประมาณตี4กว่าเล็กน้อย สำนักสงฆ์ที่มีป่าล้อมรอบ

อยู่ห่างจากชุมนุมชนเงียบสงัดดีจริงๆ

ญาติโยม พระสงฆ์ ก็นั่งสมาธิเป็นหมู่คณะ ที่ศาลาไม้ หลังคาสังกระสี

อยู่ๆตัวข้าพเจ้า ได้ยิน ดังเปรียะ!! เสียงดังลั่น!กระทบหลังคาอย่างแรง และตัวข้าพเจ้า
รู้สึกว่าเหมือพลัดตกจากหน้าผาสูงชันอย่างแรง
(หรือพลัดจากจากเหวลึก) ใจไหวหวั่นมาก ข้าพเจ้าตกใจ สดุ้งสุดตัว ลืมตาขึ้นดู...

สหายธรรมที่ร่วมเจริญธรรม หลายคน ทุกคนก็อยู่ในอาการ สงบ นั้งสมาธิกันปกติ

เสียงดังขนาดนั้น เราได้ยินคนเดียวหรือ? ก็สงสัยอยู่?

เผอิญวันต่อมา ไปเจอคู่มือปฎิบัติสมาธิ พระท่านเขียนบอกไว้ ว่าอาการ ที่ผมประสบนั้น เป็น

อาการพลัดตกจากฌาณ สภาวะจิต ยังไม่เคยชิน ไม่เคยสัมผัส กับอารมณ์ของฌาณมาก่อน

กำลังจิตทรงสภาวะไม่ไหว ก็พลัดตกลงมา ความมั่นคง ยังไม่ดีพอ ก็พลัดตกลงมา

พิจรณาตามก็เห็นจริงตามนั้น

ต่อมากำลังจิตของข้าพเจ้า มีอาการอย่างที่ว่า น้อยลง น้อยลง เป็นลำดับ จิตเข้าสู่ความสงบระงับ

รวมตัวได้ง่าย ทุกครั้ง ที่ข้าพเจ้านั่งสมาธิ จิตใจมีกำลัง มีพละขึ้นมาก

 

สงสัยว่าเจ้าของกระทู้เจริญสมถะใช่ไหม่ครับ

อาการที่ว่าเป็นอาการพลัดตกจากฌาณ ตามด้านบนบอกเลยครับ

 

ผล ของการทำ สมาธิ ครับ

เกิดจาก กาย กับ จิต แยกออกจากกันครับ

ไม่ใช่อุปทาน

แล้วก็ไม่ใช้ อาการพลัดตกจากฌาณ

แต่เป็นอาการ ทำ สมาธิ จน จิตรวม เป็น สมาธิ ครับ

แต่ละคนเจอไม่เหมือนกัน

เบื้องต้น ของ การทำสมาธิ ครับ


ปฏิบัติ ถูกทางแล้วครับ

 

ขอบพระคุณทุกคำแนะนำครับคือผมนั่งสมาธิโดยไม่มีใครแนะนำครับศึกษาเอาเอง ก็เลยไม่รู้ว่ามันคืออะไรเรามาถูกทางไหม แต่สถานที่ก็อยู่ที่บ้านครับคือไม่มีอะไรทำก็เลยมานั่งสมาธิแต่ข้างๆบ้านเข้ากำลังก่อสร้างบ้านแต่ผมรู้สึกว่าไม่ลำคานเลยครับรู้สึกแต่ว่าเขาก็ส่วนเขาเราก็ส่วนเราไม่ได้คิดสนใจอะไร ก็เลยนั่งไปเรื่อยๆประมาณ 2ชม. รู้สึกมีอาการดังกล่าวก็เลยคิดว่ามันคืออะไร แต่บางครั้งก็นั่งๆไปเหมือนฝันนะคับเห็นเป็นภาพแบบสีเงินๆแบบภาพเน็กทีฟเป็นรูปต้นไม้ที่มีลมพัดอันนี้ค่อยข้างบ่อยครับแต่สักพักก็หายไปเหลือแต่ลมหายใจช้าๆเบาๆอันนี้คืออะไรครับ

 

ก็ถ้าออกจากนั่งสมาธิแล้วมาพิจารณากายแยกจิตส่วนหนึ่ง กายส่วนหนึ่ง ความรู้สึกสัมผัสต่างๆแยกกระจายตัวออก ไม่มีส่วนไหนเป็นตัวเรา ตัวเราที่ยึดอยู่พอแยกส่วนๆออกมาแล้วก็เป็นแค่องค์ผระกอบมารวมๆกันก็เท่านั้น

 

หรืออาจเป็นอาการของปีติก็ได้นะครับ ต้องดูว่าเมื่อสภาวะธรรมนั้นดับไปเองแล้ว เกิดความสุขตามมาหรือไม่ ถ้าเกิด.....
ผมพิจารณาว่า จิตกำลังเข้าสู่ฌาน นะครับ

ถ้าเป็นอาการวูบ แล้วสะดุ้งตกใจ แสดงว่าจิตส่งออกนอกแบบขาดสติ...เมื่อกลับเข้ามาสู่ฐานกายจึงเกิดอาการของ "วิญญาณกลับเข้าสู่ร่าง"
อาการสะดุ้ง เป็นการปรับสมดุล ทางธาตุขันธ์ ครับ

 

เห็นภาพ ต้นไม้ คือ นิมิต เกิดเวลา จิตสงบ ครับ

สงสัย จขกท จะมาทาง สาย ฌาน ละมั่งนิ

เป็นแบบนี้

ปฏิบัติไปเรื่อยๆ ดีแล้วครับ

เป็นเบื้องต้น ของการปฏิบัติ ครับ

ทำให้ ชำนาญ ๆ นะครับ


เป็นผลของการ ทำสมาธิ ทรง อารมณ์ สมาธิ ถึงขนาดมีเสียงก็ไม่รบกวนได้ แบบนี้น้อยคนนักที่จะทำได้

ที่ว่าเหมือนฝัน แต่ไม่ใช่ฝันครับ แต่เป็นสมาธิ จิต เห็น นิมิต ที่เกิดจากสมาธิ ในสมาธิ


รูปต้นไม้มีลมพัด จับ นิมิต แล้ว เพ่ง จนจิตตั้งมั่น จะเป็น วาโยกสิณ ได้

ที่อยู่ได้ไม่นาน เพราะ จิต มีกำลังยังไม่พอ จิตเคลื่อนออกจากฐาน ก็เลยออกจากสมาธิ


และจะบอกว่า ไม่ได้ขาดสติ หรอกครับ เพราะมี สติ อยู่ รู้อยู่

ถ้าขาดสติ ก็ ตกภวังค์ ไม่มีทางรู้หรอก

.

 

ถ้าเป็นการปฏิบัติในแนวทางของการเจริญสติ อาการแบบนี้คือ มีกำลังของสมาธิดีหรือสูงค่ะ แต่ขาดสติ จึงต้องมีการกำหนดให้สติตามไปด้วยค่ะ

 

ปล. การขาดสติ ในที่นี้ คือการที่จิตออกไป มันจะทำให้เรามีการคิดโน่น
คิดนี่ คิดไปมา เพราะจิตมันละเอียดอ่อน มันไม่อยู่กับที่ สับส่ายไปมา
หรือถ้าหนักจะทำให้วูบ หรือบางครั้งตัวจะเบา ...
จึงต้องมีการกำหนด เพื่อให้สติไปควบคุมจิต
(ส่วนวิธีการปฏิบัติ แล้วแต่บุคคลที่ฝึกมา)

 

ขอบคุณครับ

จะลองปฎิบัติดูครับ

 

ว้าวววเกิดสิ่งที่รู้เฉพาะตน ขอบคุณครับ

 

นั่งสมาธิแล้วรู้สึกว่าตัวเองวูบๆลงเหมือนตกเหว

+++ เป็นตัวคุณวูป หรือเห็นการวูป

แล้วสักพักก็รู้สึกว่าตัวเองลอยอยู่ที่โล่งกว้างมาก

+++ เป็นตัวคุณลอย หรือเห็นการลอย

มันเป็นอุปทานเราเองหรือเปล่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ

+++ หากคุณไปทั้งตัวจริง ๆ เรียกว่าถอดจิต ตรงนี้ขออนุโมทนา เพียงแค่ยังไม่คุ้นเท่านั้น
+++ หากเป็นการเห็น กรณีนี้สามารถเป็น อุปทาน ได้ ตรงนี้ขอให้แก้ไข โดยเพิ่มกำลังสติให้มากกว่าเดิม

 

ตอบแทน จขกท ให้ละกัน สั้นๆ ตรงตัวตามนี้


จิต เป็นผู้เห็น จิต เป็น ผู้รู้




ใบไม้ไหว
พระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต

ถาม-ตอบ ปัญหาธรรม วันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ณ วัดป่าสันติพุทธาราม (วัดป่าเขาแดงใหญ่) ต.หนองกวาง อ.โพธาราม จ.ราชบุรี


........................
ถาม :๙๐๗. เรื่อง “อาการระหว่างทำสมาธิ”
ผมมีอาการเกร็ง บิด จิกมือตัวเอง ยกมือขึ้นมาขณะเดินจงกรม บางทีก็เปลี่ยนมาเกร็งที่หัวไหล่ จะเหมือนพยายามทำให้ตัวเองเจ็บ เวลาเดินก็เหมือนเดินลากขาข้างหนึ่ง เหมือนนักโทษกัดฟัน จนบางครั้งตอนเดินลืมตาแทบไม่ขึ้น แต่ก็เดินกำหนดพุทโธไปครับ บางทีก็กำหมัดเกร็งเอาเล็บจิก บางทีก็หัวเราะเหมือนเยาะเย้ยตัวเอง บางทีก็หายใจไม่ออก เวลานั่งตัวเหวี่ยง บิดเอวจนทำให้ปวดเกร็งค้างเอาไว้ บางทีก็ต่อยหน้าตัวเอง บางทีก็เหวี่ยงจนล้มตัวมานอนกับพื้น แต่ก็พยายามรู้พุทโธตลอดครับ ช่วยตอบด้วยครับ เพราะกว่าจะหาหลวงพ่ออีกเดือน

ตอบ :นี่พูดถึงนะ ถ้ากำหนดพุทโธ พุทโธ อาการเกร็ง อาการต่างๆ มันไม่น่าเป็น มันไม่มี อาการเกร็ง อาการจิกเนื้อ จิกตัวอย่างนี้ นี่ถ้าเราพุทโธ พุทโธนี้เป็นอะไร? พุทโธนี่นะมันเป็นอาการของใจ เราระลึกพุท เห็นไหม เราระลึกพุท นี่วิตก วิจาร นึกนี่นึกคือระลึก วิตกขึ้นมา วิจาร พุทโธ พุทโธ นี่วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตารมณ์
ถ้าเราทำความสงบของใจ นี่เราทำความสงบของใจ แต่พูดถึงนะ นี่เวรกรรม เวรกรรมของคนมันมี ถ้าเวรกรรมของคนมันมีนะ ถ้าคนพุทโธไม่ได้ ถ้าพุทโธไม่ได้เราก็ใช้ปัญญาอบรมสมาธิ บางคนพุทโธไม่ได้ เขาพุทโธไม่ได้นะ อย่างเช่นเราเกิดมาใช่ไหม? เราเกิดมาจริตนิสัยของเราไม่เหมือนกัน ถ้าจริตนิสัยไม่เหมือนกัน บางคนทำอย่างนี้แล้วถนัดคล่องตัว บางคนทำไม่ได้ ทำไม่ได้ก็ควรทำอย่างอื่น ทีนี้ถ้าทำอย่างอื่นนะ นี่พอมันเกร็ง เห็นไหม นี่เดินจงกรม เดินจงกรมมันก็เกิดอาการเกร็ง หัวไหล่มันเกร็ง
การเกร็งอย่างนี้นะ ดูสิถ้าการเกร็งนะเราเปรียบเทียบให้เห็นอาการของตะคริว เวลาคนเป็นตะคริวมันควบคุมตัวเองไม่ได้ใช่ไหม? เพราะเวลาเกิดตะคริว เลือดลมมันทำเอา นี่มันจะมีอาการเกร็งเจ็บปวดมาก ทีนี้พอเราเดินจงกรมมันเกิดอาการเกร็ง อาการบิดตัว อาการตัวงอ อันนี้มันไม่ใช่การปฏิบัติแล้ว มันไม่ใช่การปฏิบัติหรอก มันเป็นโรค มันเป็นอาการของร่างกาย ร่างกายมันมีปฏิกิริยา ถ้าร่างกายมีปฏิกิริยา เราก็ต้องตรวจสอบว่าทำไมมันเป็นแบบนี้ เราก็ต้องรักษาร่างกาย
ถ้าใครภาวนานะเจ็บไข้ได้ป่วยให้ไปหาหมอ ต้องให้หมอรักษาสภาพร่างกายนี้ให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บก่อน ถ้าหายจากโรคภัยไข้เจ็บแล้ว เพราะการภาวนาคือมันรักษาไข้ใจ รักษาเพราะพวกเรามีกิเลสในหัวใจใช่ไหม? การภาวนาคือการเอาธรรมโอสถมารักษา ฟอกหัวใจให้มันสะอาด ทีนี้หัวใจของเรานี่มันปุถุชน เห็นไหม ปุถุชนคนหนาด้วยกิเลส ในเมื่อใจนี้มันหนาด้วยกิเลส มันปฏิสนธิจิตมันเกิดขึ้นมาเป็นมนุษย์ จิตใจอยู่ในร่างกายนี้ เพราะมนุษย์มันมีร่างกายและจิตใจ เพราะมีร่างกายขึ้นมา ดูสิฟักมาตั้งแต่เป็นน้ำมันใส น้ำมันข้น
จากน้ำมัน เห็นไหม จากน้ำมันใส น้ำมันข้นขึ้นมา เป็นปัจจยาการ เป็นมนุษย์ เป็นอะไรต่างๆ ขึ้นมา เป็นร่างกายขึ้นมา นี่การเกิดเป็นมนุษย์ ทีนี้มนุษย์มีร่างกาย ถ้าร่างกายสมบูรณ์ ร่างกายแข็งแรงมันก็เป็นเรื่องปกติใช่ไหม? ฉะนั้น เวลาภาวนาขึ้นมา ถ้ามันมีอาการ ถ้าเราไม่ภาวนาจะเป็นอย่างนี้ไหม? ถ้าไม่ภาวนาเป็นเรื่องปกติ แล้วภาวนาจะเป็นแบบนี้ ถ้าภาวนาเป็นแบบนี้ มีอาการเกร็ง อาการเกร็ง อะไร? เป็นตะคริวหรือ? เวลาไม่ภาวนาก็ไม่เป็นตะคริวนะ พอภาวนาจะเป็นตะคริวหรือ? ถ้าเป็นตะคริว เป็นตะคริวก็ต้องดูสิมันเป็นอะไร? ร่างกายนี้ขาดธาตุเหล็กหรือเปล่า? (หัวเราะ) นี่จะเป็นหมอแล้วนะมึง
นี่ร่างกายมันขาดอะไร? สารอาหารขาดอะไร? เราก็ต้องเติมตัวนั้น เพราะคนเรามันเจ็บไข้ได้ป่วยได้ แล้วเจ็บไข้ได้ป่วย ดูร่างกาย นี่ร่างกายเป็นปกติ แล้วก็มาพิจารณา มาพิจารณา ถ้ามันเป็นโรคเวรโรคกรรมละ ถ้าโรคเวรโรคกรรมนะ มันจะเกิดอาการเกร็ง ถ้าโรคเวรโรคกรรมนะเราจะภาวนาแบบใด? มันต้องแก้ไขเป็นขั้นเป็นตอนไปนะ ไม่ใช่ว่า เออ พอภาวนาแล้วมันเกร็ง มันจิกอะไรนี่ เพราะโดยทั่วไปเขาจะบอกว่าการทำสมถะมันจะเป็นอย่างนี้ มันจะเกิดนิมิต มันจะทำให้หลงใหล แล้วถ้าเกิดมาใช้ปัญญารู้ตัวทั่วพร้อม พอรู้ตัวทั่วพร้อมอาการนั้นจะหายหมด เพราะจิตมันจะเข้าสู่สถานะ คือว่าจิตของเขาจะพ้นจากสิ่งที่เป็นนิมิต นี่เขาพูดกัน
นี่เขาพูดกันนะ แต่เวลาเราทำอย่างนี้มันจะเข้าทางเลย เห็นไหม เพราะพุทโธนี่แหละมันถึงได้เกร็ง เพราะพุทโธนี่แหละถึงได้จิกตัวเอง นี่ไปโทษพุทโธเลยนะ ไม่โทษกิเลสของตัว ไม่โทษเรื่องความเป็นไปของร่างกายนะ นี่พุทโธมันจะไปทำร้ายใคร? พุทโธ พุทธะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน พุทโธคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นี่ผู้ที่ประเสริฐนะ อันนี้เรากราบนะ เรากราบพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รัตนตรัยของเรา นี้เราระลึกพุทโธ พุทโธ เราระลึกพุทโธแต่จิตมันมีเวรมีกรรม ถ้าจิตมันมีเวรมีกรรม จิตมันรู้ว่ามันเป็นอย่างไรไป มันก็ต้องแก้ไขกัน

................

กดฟังเทศน์ หรือ อ่านต่อที่นี่ครับ เนื่องจากตัวอักษรเกินกำหนด copy มาไม่หมด http://www.sa-ngob.com/content_show.php?content=3229


.

 

แล้วการที่เรานั่งสมาธิแล้วมือไม้เรากวัดแกว่งไปมาเดี๋ยวคล้ายรำไท้เก๊กบ้างเดี๋ยวคล้ายหมัดมวยจีนหรือคล้ายแม้กระทั่งมือที่ทำคล้ายพระแม่กวนอิมบ้าง ขณะนั้นมีสติรู้ทุกขณะจิตเพียงแต่เฝ้าดูเฉยๆ สิ่งนั้นคืออะไร วอนท่านผู้รู้โปรดชี้แนะ

 

ขออภัยที่ใช้พื้นที่ของ จขกท บางทีอาจมีประโยชน์ต่อท่านบ้าง หากมีท่านผู้รู้เมตตาชี้แนะ

 

นั่ง สมาธิ แล้ว รำ

ถ้าไม่นั่งสมาธิ นั่งเฉยๆ รำไหมครับ