ทำไมทำดีถึงไม่ได้ดี !!

แม่ผมถือศีล ไหว้พระ สวดมน ทำบุญตลอด แต่ชีวิตไม่ดีสักที ทั้งๆที่ ทำมาหากินสุจริต เป็นนายหน้าเดินที่แต่กับโดนโกงอยู่ทุกครั้ง
ผมไม่ขอถามว่าทำไมทำดีถึงไม่ได้ดี ถ้าจะบอกว่าทำดัอย่าหวังผล

ผมก็จะถามว่าไม่ได้หวังผลแบบต้องอยู่ดีๆแล้วมีเงินทองใช้นะครับ
แต่ทำไม เราอุตส่าทำน่าอย่างน้อยก็น่าจะเจอคนดีๆ ไม่ใช้คนพาล

2. ทำไมคนทำไม่ได้แล้วได้ดีกันนัก >> ยกตัวอย่างค้ายา มันก็จริงที่โดนจับ แต่คิดเป็นกี่ % กันละ 30/70 30 ที่โดนจับ 70 ที่ไม่โดน
แล้วถ้าบอกว่าคนไม่ดีต้องทนกับความทุกที่ต้องคอยระวังตัว

แต่ผมถามหน่อยแม่ผมทำงานด้วยความเหนื่อยไม่ได้ไปเอาเปรียบใคร ผมว่าเค้าทุกข์ยิ่งกว่าพวกไม่ดีที่อย่างน้อยก็ได้เงินมาใช้

เป็นคนดีไม่มีจะกิน แล้วถ้าบอกว่าตายไปก็สุขเอง แล้วถ้าพวกไม่ดีรวยแล้วเกิดกลับใจ ทำบุญ ช่วยเหลือคน สำนึกในบาปบุญ ตายไปขึ้นสวรรค์ แล้วความเท่าเทียมอยู่ตรงไหนละ

 

กระจ่างแล้วครับไปอ่านเจอ ของสมเด็จพุทธาจารโต
คล้ายกันกับคนทำชั่วหรือทำไม่ดีในปัจจุบัน แต่กลับได้ดิบได้ดี เพราะภพชาติก่อนเขาเคยทำดีไว้ แล้วกรรมดีนี้ตามมาทันและส่งผลให้เขาได้ดิบได้ดี แม้ในขณะปัจจุบันเขากำลังทำกรรมไม่ดีอยู่ก็ตามที เพราะเป็นกรรมคนละส่วนกับกรรมเก่าที่เขาทำดีในภพชาติก่อน ส่วนกรรมใหม่ที่เขาทำไม่ดีในขณะนี้ยังไม่ส่งผล ต้องรอให้ผลในกาลต่อไป เปรียบเหมือนเราเพิ่งปลูกข้าวดำนาเสร็จ จะให้กล้าในนาออกดอกออกรวงข้าวในวันนี้หรือพรุ่งนี้เลยย่อมเป็นไม่ได้ จะต้องรอเดือนรอเวลาจนกว่าต้นกล้าจะครบกำหนดที่จะออกรวงให้ผลิตผลเป็นเมล็ดข้าว จึงจะเก็บเกี่ยวได้ ฉันใดก็ฉันนั้น กฎแห่งกรรมก็เช่นเดียวกันกับกฎธรรมชาติ

เช่น การปลูกพืชปลูกต้นไม้ชนิดต่างกัน ย่อมต้องจะรอการออกดอกออกผลเป็นเวลาไม่เท่ากัน ซึ่งเป็นไปตามพันธุกรรมของพืชชนิดนั้นๆ ที่จะใช้เวลาไม่เท่ากันนานเป็นเดือนหรือนานเป็นปีจึงจะให้ผล เช่น ปลูกพริกย่อมให้ผลิตผลเร็วกว่าปลูกมะม่วง ปลูกข้าวย่อมให้ผลเร็วกว่าปลูกมะพร้าว เป็นต้น เช่นเดียวกันกับผลของกรรมแต่ละชนิด กรรมหนักกรรมเบา มีเจตนาหรือไม่เจตนา เป็นต้น จึงให้ผลกรรมหนักเบาต่างกันต่างเวลาตามเหตุปัจจัย

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งละเอียด กฎแห่งกรรมคือกฎแห่งธรรมชาติ ย่อมทรงไว้ซึ่งความยุติธรรม ท่านสร้างกรรมดีไว้ในปัจจุบันนี้ กรรมนั้นอาจจะให้ท่านเสวยผลในภพอีกภพหนึ่งก็ได้

 

ตลอดที่เราเวียนว่ายตายเกิดมา เราเกิดมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว...
นับเป็นปีรวมกัน ที่เรามาเกิดเป็นคน อายุรวม ไม่รู้กี่หลายล้านปีแล้ว
นับกระดูกที่เราเคยเกิดเป็นคน ตายแล้วเผา เอามากองรวมกัน สูงยิ่งกว่าภูเขา
น้ำตาที่เราเคยหลั่งในทุกภพชาติ ที่เกิดมาเป็นมนุษย์ เอามารวมกัน เยอะยิ่งกว่ามหาสมุทร สามารถท่วมโลกนี้ได้

ดังนั้นแล้ว ช่วงเวลา 100 ปี ของชีวิตในชาติปัจจุบันนั้น ไม่ต่างอะไรกับการกระพริบตาหนึ่งครั้งหรอกครับ มันสั้นมากๆ เลย ไม่แปลก ที่ความดี หรือ ความชั่ว ยังไม่แสดงผล เพราะยังไม่ถึงเวลาของมัน

แต่เพียรทำดีไว้เถอะครับ เพราะ กรรม-วิบาก เป็นของจริงแท้แน่นอน

 

หาคำตอบให้ตัวเองได้ไวมากค่ะ (6นาที) ^^ .. ใครว่าแม่คุณไม่ได้ดีคะ คุณแม่คุณท่านโชคดีแล้วค่ะ ก็ท่านได้ลูกดีๆที่ห่วงท่านอย่างคุณไงคะ ความกตัญญูความห่วงใยพ่อแม่แบบนี้ ใครเป็นพ่อแม่ก็แอบปลื้มล่ะค่ะ สมัยนี้หาลูกดีๆไม่ง่ายก็ไม่ยาก แต่ส่วนมากจะไม่ค่อยห่วงพ่อแม่ บางรายจะไปเลี้ยงหนังเลี้ยงข้าวสาว ยังขอตังค์พ่อแม่เลย ..
ขออนุโมทนาจิตที่ดีของเจ้าของกระทู้ค่ะ สาธุ

 

ทำดีคือดี ไม่ได้ดี ทำชั่วคือชั่วไม่ได้ชั่ว ลองพิจารณา ผลการกระทำจะดีและขั่ว ผลที่ก็คือดีและชั่ว การหวังว่าจะได้ดีต่อเมื่อทำดี การหวังว่าได้ชั่วต่อเมื่อทำทำชั่ว คิดแบบวัตถุนิยม
ดีคือดี ขั่วคือชั่ว ไม่มีไร้จะเปลี่ยนไปเป็นเทาเป็นอะไรได้ ที่เห็นในปัจจุบันถึงกรรมที่คนชั่วได้สุข คนดีได้ทุกข์ เป็นเรื่องแห่งวัตถุเรื่องสมมุติของโลกปัจจุบัน เราไม่ใช้เขาอยากคิดแทนเขา ว่า เขาเหล่านั้นมีความสุข ดีคือดี ชั่วคือชั่ว ไม่มีได้ ความสุขอยู่ที่ใจ สบายกายแต่ทุกข์ใจ กับทุกข์กายแต่สบายใจ ชอบแบบไหน

 

ทำไมทำดีถึงไม่ได้ดี
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->siwasak<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6790574", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ดีครับมีประโชน์ มาก ขอให้กำลังใจ ความดีและความ ชั่ว ขอยืนยัน ว่าถ้าทำมาดีแล้วพอสมควร มันก็จะให้ผลในชาตินี้ แน่นอนทั้ง ดีและชั่ว กรรมชั่วและดี มันให้ผลผมมาทั้ง สองแบบ มากมาย และไม่สามารถมากว่าวในที่นี้ได้หมด จึงจะเอ่ย มาเป็นอุทาหรณ์ บ้างบางอย่าง ให้คนที่ทั้ง กระทำความดี และกระทำความชั่ว ให้ผล ในปัจจุบัน กรรมบางอย่างให้ผล ในไม่กี่เดือน ไม่กี่ปี หรือ หลายๆปีจึงจะให้ผล กรรมที่ให้ผลในชาติหน้า ผมจะไม่เอ่ย เพราะยังไม่ได้รับกรรมนั้นๆครับ

กรรมชั่วที่ทำ รวมๆ มากมายในชาตินี้ หาปลาเป็นอาชีพ อยู่หลายปี วันบางครั้งหาได้ เป็นครึ่งตะข้อง เป็นกะบุงบ้าง เป็นกะป๋องบ้าง ปลาร้า กะปิเมื่อก่อนหาได้ไว้กินหน้าแล้ง ปีหนึ่ง เป็นสิบๆไห ไอ้ที่ขายเป้นๆไม่คิด น่าฝนๆตกลงมา ไปหากบ หักขายัดใส่ตะข้อง ปักเบ็ด จับเขียดมา เอาตะขอเสียบหลัง แล้วไปละเบ็ด บางตัว ถึงเช้า ปลายังไม่กินปลาเสียบเบ็ดก็มี มันทรมารแค่ไหนล่ะ หลับตานึกดูกันครับ เลี้ยงเป็ดเป็นพันๆตัว ส่งโรงเชือด ไม่รู้กี่ปี ไก่ ก็เหมือนกัน ห่าน หมูเนื้อ ทั้งเป็นลูกจ้างและเลี้ยงเอง เป็นอาชีพ สัตว์อีกหลายชนิด เคยฆ่า แต่ไม่ใช่สัตว์ใหญ่ครับ ในชีวิตผม ไม่เคยเลี้ยง แพะแกะ ช้าง ตั้งแต่ม้าลงมาเลี้ยงมาหมดแล้วครับ ที่เล่ามาเหมือนนิยายครับ แต่เป็นเรื่องจริง ทีเกิดขึ้นมาแล้วครับ กับผม คนนี้ครับ งานทำมาแล้ว ๑๐๐ กว่าชนิดครับท่านทั้งหลาย

ที่เอ่ยมามันเป็นยังไง ที่ให้ผล และยังไม่ให้ผล เวลาผมป่วย โรคบางอย่าง หมอตรวจไม่เจอก็มี เวลาเจ็บคอ มันนึกถึง ปลาที่กินเบ็ดครับ ผมป่วยเจ็บหลัง ณ ปัจจุบันยังไม่หาย เป็นมานานแล้ว ๓๐ กว่าปี บางครั้ง ทรมาร บอกไม่ถูกเลยครับ เหมือนเอาเบ็ต ไปเสียบหลัง เขียด ไว้ก้ไม่ปานครับ รักษาทั้งหมอ ปัจจุบัน หมอโบราณ หมอนวด หมอน้ำมนต์ หมอไสยศาสตร์ เดี๋ยวนี้ ผมใช้ธรรมมะ รักษาใจ ครับ ใช้ใจพิจรณาอยู่เนืองๆครับ และใช้ใจยอมรับ ว่าเป็นกรรมของเราที่ทำมา ไม่ยอมรับ ก็ต้องยอมรับครับ ยอมรับแห่งตามความเป็นจริง แต่บางที มันก็ทำใจยากครับ ท่าน ไม่ได้ทำกันได้ง่ายๆเลย จิตมันคอยตะแบงอยู่เรื่อยครับ อืมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาว่าต่อครับ ตอนผมบวชอยู่จังหวัดนครปฐม วัดสระสี่เหลี่ยม ต.ดอนรวก ต.ดอนตูม จ.นครปฐม เอาแค่ค่าวๆครับ ผมไปว่าคนที่บวชเวลาใกล้เคียงกัน คนดีๆนี่แหละเวลาบวชปุ๊บ วันรุ่งขึ้น อยู่คนเดียวก็หัวเราะร้องไห้ พูดคนเดียว ไปเอาของคนอื่นไปทั่ว หยิบโฉยโอกาสของผู้อื่น ไม่รู้รู้ของใครเป็นใคร อยู่มาอีกวันหนึ่ง แกมาเอา ของผมไป ปากผมน่ะพูดเร็วไปหน่อย นี่ขาดจากความเป็นพระแล้ว ผมว่าแกนะ เที่ยวเอาของเขาไปทั่ว แต่เราก็สลดใจ ที่ว่าไป และได้พิจรณาว่า ไปว่า คนที่บวช แล้วจิตวิปลาศ ไปปรับอาบัติ นั้นไม่ได้ ลืมข้อนี้ไปครับ ทำอะไรไป พระพุทธเจ้าท่านไม่ปรับโทษครับ มาตอนหลัง มีพระลองเจ้าอาวาสในสมัยนั้น ใช้ด้ามจอบตีคอแก ตีตามตัว ทั้งเตะ ทั้ง ต่อย ทั้งถีบ ไม่เป็นอะไรเลย แกได้แต่ร้องไห้ น่าสงสารครับ ผมยิ่งสลดใจใหญ่ เมื่อเห็นคนสติไม่ดี และนักบวชเลวๆ ทำเช่นนั้นเข้า ผมจึงไปลาท่านเจ้าอาวาส เพื่อไปอยู่ อ.ปราณบุรี จ.ประจวบ และยังไม่ทันไปครับ คนนี้ได้ศึกลง แกบวชอยู่ประมาณ ครึ่งเดือนเห็นจะได้ เชื่อไหมเมือศึกเป็นฆราวาสแล้ว แกไม่เป็นอะไรเลย สภาวะปรกติทุกอย่างครับ นี่คงกรรมของแก ทีบวชอยู่ไม่ได้ จิตวิปลาส

เมือผมมาอยู่ปราณบุรี เมื่อผมเจริญสมาธิจิตสงบ ถึงที่พอสมควร อยุ่ๆ มารมาบอกผมว่า มึงขาดจากความเป็นภิกษุ แล้วจริงๆ ผมเคยเล่าเรื่อง ในกระทู้ของคน โดนมารหรอกมาแล้วครับครั้งหนึ่ง ละเอียดหน่อย นี่กรรมห่างกันแค่ไม่กี่เดือนเอง ไม่ถึง สามเดือนด้วยซ้ำไป ครับแค่นี้ก่อนครับเดี๋ยวมาว่าเรื่องกรรมดีต่อนะครับ จริงๆยังมีอีกเยอะครับเรื่องกรรมชั่วให้ผลในปัจจุบันครับผม

เดี๋ยวมาต่อเรื่อง ทำความดี บุญให้ผลในปัจจุบัน

 

คิดอีกมุมนึงครับ คือ เราต้องศรัทธาในความดีที่เราทำเชื่อว่าบาปบุญมีจริงโดยไม่ลังเลสงสัย เราทำโดยไม่หวังผลอะไร เราหวังเเค่เพื่อกำจัดกิเลสอันหนาของเราให้เบาบางบริสุทธิ์ยิ่งๆขึ้นไป ถ้าเราอดทนก็อดทนให้ถึงที่สุด เราได้บำเพ็ญธรรมที่ชื่อว่า "ความเพียร" ด้วยนะครับ
สาธุ สาธุ สาธุ ตัวผมก็ใช่ว่าดีอะไรมากครับ กิเลสยังหนาอยู่มากครับ

 

โมทนาสาธุคะ ที่เป็นห่วงคุณแม่ของต้วเอง สาธุคะ คุณแม่ของคุณเดินทางถูกแล้วคะ ให้ทานหมั่นทำบุญ รักษาศิล แต่ขาดไปอีกหนึ่งอย่างคือการภาวนาคะ ทำดี ย่อมได้ดีคะ ทำชั่วย่อมได้ชั่วคะ ที่คุณแม่เพียนทำความดีแล้วยังมีชีวิตความเป็นอยู่ไม่ดีก็เพราะกรรมเก่ากำลังส่งผลคะ ให้คุณแม่เพียรทำความดีคะ สักวันหนึ่งเมื่อชดใช้กรรมเก่าหมดไปยอมรับความจริง คุณแม่ของคุณจะมีความสุขมากคะ อย่าท้อแท้ และให้คุณแม่คุณเมื่อสวดมนต์ไหว้พระทำบุญทุกครั้งอย่าลืมแผ่เมตตา ให้ตัวเอง และแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์โดยไม่มีประมาณด้วยคะ สาธุ บุญรักษานะคะ

 

({)

({)การทำความดีของผม ขอผลในความคล่อตัวในปัจจุบันครับ ตอนเวลาทำ ก็ใจว่างชั่วขณะหนึ่งก่อน ให้ใจสบาย ไม่อยากในตอนนั้นครับ แต่ก็อดไม่ได้หรอกครับ เพราะมันทำยาก ถ้าทำ ได้ง่ายคงมีพระอรหันต์ทั้งเมืองแล้วครับ

เดี๋ยวมาต่อไปกินข้าวก่อนครับเพราะไปตอบมาหลายที่แล้วครับมีอะไรที่รู้มาด้วยตนเองของจริงก็เลยอดที่จะมาบอกดังที่กว่าวมานั่นแหละครับ

 

ทำดีก็ต้องได้ดีซิ ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้า กรรมชั่วสมัยนี้มันตามเร็วเหมือนจรวด

 

ผมขอบอกเลยครับว่าผมนั้นมาจาก ศูนย์ แล้วนับหนึ่ง ๒-๓-๔-๕ -๖-๗-๘-๙ เมื่อก่อนผมทำบุญแค่ ๑ บาท ๕ บาท ๒๐ บาท ผมน้อยใจ ตัวเอง เห็นคนอื่นเขาทำบุญ เป็น ร้อย เป็น พัน เป็นหมื่น เป็นแสน แต่ไอ้เราเสือกเกิดมาจน มันมีน้อยก็ต้องทำแต่น้อยครับ เลยต้องเริ่มปรง อนิจจัง ผมเก็บความขมขื่นอดสู มาถึง ๒๐ กว่าปี ตก ๓๐ ปี ที่คุณเล่ามามันแค่จิ๊บๆครับ แต่มันก้หนักสำหรับคุณครับ ผมเริ่มทำบุญมาตั้งแต่ อายุไม่ถึง ๒๐ ปี สมัยผมอยู่กับท่านแม่ท่านพ่อนั้น ผมไปทำบุญกับท่าน ที่วัด เฉพาะวันพระ หรือวันสำคัญในทางพระศาสนา และไปกับท่านย่าผม นี้แกปราถนาเวลาทำบุญ ประกาศต่อหน้ามหาชน ทำบุญครั้งใด ขอให้ทันพระศรีอาริยะเมตตรัย

มาว่าต่อครับ ใกล้ พ.ศ. ๒๐ ผมเริ่มเลิกหาปลา มีบ้างบางครั้ง จากการด่าว่าจากท่านพ่อ ว่าปลาปู มันเป็นอาหารของเรา จึงทำด้วยความจำใจบางครั้ง เพราะเราก็ทำมามากแล้ว จึงจะเลิก ถึงจะเริ่มปฏิบัติธรรมก่อน พ.ศ ๒๐ ก็ตาม มันเหตุปัจจัย การเงินและงานครับ เพราะท่านพ่อยากจนมากจริงๆ มีลูกถึง ๘ คน ชาย ๔ หญิง ๔ คน รวม ๘ คนพอดีครับ ผมต้องออกรับจ้างงานต่างๆ เพือหาเงินมาจุนเจือครอบครัว ซื้อข้าวปลาอาหาร พ่อท่านมีลูกมาก จึงยากจน แต่ท่านเป็นคนขยัน ผมต้องทำงานทุกอย่างที่ฝางหน้า เดี๋ยวกับมาเล่าทีหลัง ว่าทำงานอะไรมาบ้าง เล่าถึงเรื่องทำบุญเลยดีกว่า ว่าเป็นตอนๆไปครับ เรื่องของผมสามารถ เขียนเป็นหนังได้หลายเรื่องเลยครับ พ.ศ.๑๙ ผมบวชเณร ๑ พรรษา พ.ศ.๒๒-๒๓ บวชพระ ๒ พรรษา พ.ศ.๓๐ หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง บวชให้ บวช แค่ ๑๕ วัน ต่อมา พ.ศง๓๕ บวชพราหม์ ไว้นวดเครา ตก ๒ ปี และมาบวชเณร สร้างโบสถ ป๊ ๓๗ วัดบ้านกล้วย อ.ด่านช้างจ.สุพรรณ และไปสร้าง กุฏิ สำนักสงฆ์ อีก ๔ หลัง ศาลาใหญ่ช่วยแม่ชีสร้าง ที่ตะเพินคี่

หมู่บ้านกระเหรี่ยง ปลายปี ๓๘ สึก ออกมาแล้วบวชพระงาน ธุดงค์วัดท่าซุง อีก ๙ วัน การบวชของผมแต่ละครั้ง เพื่อหาทางพ้นทุกข์ เมื่ออยู่ไม่ได้ ถอยหลังออกมาตั้งหลักก่อน มีกำลัง ก็ออกวิ่งต่อครับ และทำไร่นาสวนผสม ๓๐ ไร่ เอาผัก ชนิดต่างๆมาวัดท่าซุง เป็นเวลาไม่ต่ำกว่า ๑๐ ปีเป็นอย่างน้อย ครั้งละ ๒-๓ คันรถทุกปี ผมใช้แรงกายที่มีอยู่ อย่างไหนไม่มีผมจะซื้อเอามาวัด และผมเคยเอาของโดยบอกบูญแถวกรุงเทพ นครปฐม และหลายๆที่ เอาไปแจก ชาวเขาหลายที่ เสื้อผ้าอาหารของใช้ ต่มแท๊งน้ำ และเคยนำผ้าป่ากฐิน บอกบุญ ไปวัดแถวอิสาน เหนือ ภาคกลาง และสร้างพระใหญ่พระเล็กมากมาย ที่ท่านบอกบุญมา และตอนนี้ไม่ค่อยรับแล้ว นอกจากไปทำเองด้วยใจ และเมื่อปี ๔๙ ทำบุญกฐิน ๔๙ วัด ก่อนนั้นอย่างดีก็ ไม่ถึง ๑๐ วัด ตั้งแต่ ๔๙ มา พ.ศ. ๕๐ เริ่ม๑๐๐ กว่าวัด จนมาถึงปี ๕๔ ร้อยกว่าวัดบ้าง ๒๐๐ วัดบ้าง และมาปีนี้ เกือบ ๔๐ วัดแล้วครับ

ตั้งแต่ พ.ศ. ใกล้ ๕๐ บุญเริ่มให้ผลผมแล้ว แต่ก็รับวิบากบ้างครับ จากที่เคยทำบุญ น้อยๆ ๑ บาท ๕-๑๐-๒๐ บาท เพิ่มมาเรื่อย ๕๐-๑๐๐-๑,๐๐๐-๑๐,๐๐๐บาท และได้ถวายรถเก๋ง วัด ในพระศาสนา และถวายที่ ๒๐ไร่ ให้แก่วัด บ้านกล้วยเป็นสมบัติพระศาสนา ได้สร้างพระ ๘,๔๐๐๐ องคืบรรจุไว้ใต้ฐานพระ และสร้างพระให้ วัด ก .ม. ๘ อีก หมื่นกว่าองค์ และร่วมบุญสายพระกรรมฐาน เหนืออิสาน อีกนับเป็นร้อยๆวัด พระใหญ่พระเล้ก ตั้งแต่ เล็กถึงพระใหญ่ถึงหน้าตัก ๓๐ วา ๖๐ เมตร ร่วมบุญ ๑๐๐บาท ๕๐๐บาท๑,๐๐๐บาท ตามกำลังทรัพย์ทีมีอยู่ ยังมีอีกเยอะครับ นี่เล่ามาแค่เศษๆเท่านั้นครับ ละเอียดไม่ได้ พิม วันไม่จบครับ


ไม่ได้อวด แต่ผมมาจากศูนย์จริงๆ ณ วันนี้ ผมยังสร้างพระที่สำนักสงฆ์เขาขจี อ.สว่างอารมย์ จ.อุทัยธานี ร่วมกับท่านเจ้าอาวาส และใช้รถ ประสานงาน หาพิมพระมาสร้าง หมดเงินไปหลายหมื่นเฉพาะผมนะครับ ตอนนี้ยังไม่เสร็จครับ ตั้งแต่ องค์ ละ ๑๐ ศอก ๕ ศอก ๔ ศอกอีก ๑๑ องค์ครับ มันก็สมใจปราถนามาพอสมควรครับ ที่เคยน้อยใจมานานครับ และน้อยใจในชีวิตตัวเอง แต่ผมมาได้สติทีหลัง ย้อนกลับไปดูผลงานแล้ว มันยิ่งใหญ่สำหรับเราครับ ที่เรามีโอกาศได้ช่วยตนเอง พระศาสนา ชาติ พระมหากษัตย์ โดยไม่แคใครอีกแล้ว ผมโดนอุปสรรคมานับไม่ถ้วน นับจริงๆนะถ้วน แต่ใช้คำพังเพยให้ฟังครับ ที่เล่ามานี้ นิดหน่อยเองครับ

 

เล่าต่อเรื่องทำงาน ผมทำงานมาร้อยกว่าชนิด เป็นความจริงครับ อายุ ๓ ขวบก่าๆ เลี้ยงน้อง และเก็บข้าวตกไปด้วยครับ บางครั้งโดนพ่อแม่ขังไว้ในบ้านอยู่ตามลำพัง มีครั้งหนึ่ง น้องผมลองจากผม ดากออกมา หรือเรียกเพราะๆว่า ทวารหนักนั่นเอง เมื่อมันออกมา ถูกลม มันพองใหญ่มากครับ ลำใส้คนก็เหมือนกัน ถ้าออกมาด้านนอกถูกลมมันพองใหญ่ จริงๆด้วยวิสัยเด็กที่ไม่รู้อะไรเลย น้องร้องไห้จ้า มดคันไฟก้กัน ไม่รู้ทำไงพี่ชายก็ร้องไห้กอดกัน ด้วยสัญชาติญาณ ใช้มือขว้า ดากยัดใส่ รูตูดของน้อง เอาผ้าขี้ริ้ว อัดเข้าไป แหมสมัยเด็กๆขนาดนั้น ทำได้ไงเนี่ย ตั้งแต่บัดนั้นถึงบัดนี้ ทวารหนักของน้อง ไม่เคยออกอีกเลยครับ ผมเล้ยงวัวควาย ยังไม่เข้า โรงเรียนเลยครับ เริ่มฝึกหัด ไถนา ตอนใกล้เข้า โรงเรียน ดำนาไถนา หว่านข้าว น้ำลึก ไถดะ ไถแปร วัวควายเป็นหมด เกี่ยวข้าว ทั้งไปเอาแรง กับเขา รับจ้างทุกอย่าง ขุดดิน แทงล่อง ฟันป่า ปลูกอ้อย กล้วย มัน พริก มะเขือ มะเขือเทศ มันเทศ ฟักทอง ทำครั้งหนึ่งหลายไร่ ไร่เผือก มันสัมปะหลัง ไร่ข้าวโพด ทั้งรับ จ้างทั้งทำเป็นของตนเอง

ไร่ผักขน้า ผักกาดขาวผักกลางตุ้ง แตงกวา ผักบุ้ง ผักชี ผักกาดหัว หัวหอม ที่ไม่เอ่ยยังมีอีกนะ ไร่สวนผลไม้ ๒๐ กว่าชนิดครับ ไร่สมุนไพร อีก ๕ ไร่ ปลูกมา ๕ ปี ศึกษาในตำราปีเศษ สมุนไพร ตก ๒๐๐ กว่าชนิด เดี๋ยวนี้ลืมชื่อไปเกือบหมดแล้ว อยู่โรงสีข้าว อยู่เรือแม่น้ำท่าจีนอีก อยู่คลองเจ็ก ใกล้พุทธมณฑล ใช้หลัง กะเดียดข้าวลงเรือ เลี้ยงเป็นไข่ ๓๐๐-๔๐๐ตัว เป็ดไร่ทุ่ง ส่งโรงเชือด เลี้ยงครั้ง หนึ่ง ๑,๕๐๐ ตัว ห่าน เคยเลี้ยงถึง ๒๐๐ กว่าตัว วัวเคยเลี้ยงถึง๒๐ กว่าตัว ควายเกือบ ไม่ถึง ๑๐ ตัว ไก่ เลี้ยงขายลูก ขายไข่ หมู เคยเลี้ยง ตก ๑๐ ตัว แม่หมู เป็นลูกจ้าง เลี้ย ๔๐๐-๕๐๐ตัว ม้า เคยเลี้ยง ๒ ตัว โรงกลึงใบจักเรือ เค ๓ ตัว สามเสน ใกล้วังสุโขทัย อยู่บริษัทเชือกในล่อนบางขุนเทียน นากุ้ง หลังเขา สาม ร้อยยอด

โอ๊ยเหนื่อยพิมไม่ไหวเล่าไม่ไหวแล้วครับ รวมความว่า ทำงานทุกอย่าง เจอคนทุกประเภท เอาอีกหน่อยครับ เคยล้างถ้วยชาม วัดท่าซุง อยู่ถึง ๓-๔ ปี ช่วยทำนาในวัดท่าซุง อีก หนึ่ง ปี ปลูก ต้นไม้ ป่าธุดงค์อีก ตกครึ่งปี พอว่าต้นไม้กำลังใหญ่มาตายตอนน้ำท่วมปีที่แล้ว เกือบหมดครับ เหลืออีกนิดหน่อยเอง เป็นนักการภารโรง อีกเกือบ ๓ ปีที่วัดท่าซุง กวาดลานวัด เช็ดถูส้วม โอ๊ยเหนื่อย และได้ช่วยในจุดต่างๆของวัดบ้างเป็นบางครั้ง เฮ่อแม้แต่ งานใน ทำแต่ของหนักๆทั้งนั้นเลย พรึ่งมาเบาเอาอีตอนนี้แหละครับ เล่ามากกว่านี้ผมว่าพวกท่านด่าแม่ผมแล้ว คี่หกทั้งเพ ฮ่าฮ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่ยังไม่หมดน่ะครัยพี่น้อง เอาแค่นี้ดีกว่า พูดมาก น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหลงเหลง

 

เล่าๆๆ ค่ะ คุณลุง คนสมัยนี้คำว่าลำบากนี่ หาแทบไม่เจอ (ตัวหนูด้วย,เมื่อเทียบกับคนสมัยลุงนะ) แดดโดนหน่อยมันบ่นร้อน ยืนนานหน่อยมันบ่นเมื่อย ไม่ค่อยทนอะไรเลย แต่จะเอาทุกอย่างที่ว่า "ดี" เนี่ย ฟังลุงเล่ามาได้กำลังใจเลย เรียนสูงกว่าลุงอีก หาเงินทำบุญเท่าลุงได้ครึ่งหนึ่งมั๊ยเนี่ย ทำได้ครึ่งของลุงมั๊ย มีแต่ใจ อยากได้ดีแต่ไม่อดทน.... ขอบคุณ คุณลุงมากค่ะ ที่ช่วยสะกิด นี่ทำให้หนูนึกถึงคุณลุงคุณป้าเพื่อนร่วมงาน ที่ส่งลูกไปเรียน ออสเตรีย หมดเงินไป(ไม่ต้องถามนะลุง มันเยอะมาก) พ่อต้องกัดฟันส่ง กว่าลูกจะจบพ่อก็หมดแรงแต่ไม่ได้พึ่งลูก เรียนสูงเกินไป งานนั่นเงินเดือนน้อย งานนี่เวลายาว งานโน้นสวัสดิการต่ำ ฯลฯ เดี๋ยวนี้ตกงาน เออออ ... ผู้จัดการก็มีตำแหน่งเดียว ผู้ช่วยผู้จัดการก็มีตำแหน่งเดียว ปีหนึ่งๆจบกันกี่คน ... ก็ไม่ได้ว่าไร แต่ก็คิดว่าชีวิตคน มันสองมือ สองเท้า บางคนเรียนสูงฉลาด เดินเท้าแทบไม่ติดดิน พ่อแม่กลับพึ่งไม่ได้ หนูล่ะเห็น ธรรมชาติของชีวิตจริงๆเลย .... เอวัง

 

หาคำตอบให้ตัวเองได้ไวมากค่ะ (6นาที)

 

({) ที่ผมเล่ามาก็มากพอดูแล้วครับ ที่เข้ามาเพื่ออนุโมทนาสาธุกับทุกคน ทุกคนมีทุกข์เหมือนกันแต่ใครจะมากจะน้อยเท่านั้นเอง และหนัก ในกำลังของตนเท่านั้นเอง จึงอยากบอกน้องๆพี่ๆลูกหลานว่า คนที่ลำบากกว่าเรา ยังมีอยู่ และยังไม่ตายเยอะแยะครับ และจะมาช่วยดันกำลังใจ ต่อเขา ให้สู้ต่อไป ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่วให้สุดขีด

ขอต่ออีกนิดก็แล้วกันนะ เมื่อปี พ.ศ. ๒๖ พ่อผมตาย ไม่ถึง ๓-๕ เดือน น้องชายถูกยิง เพราะไปแย่งที่เลี้ยงเป็ด ๑,๕๐๐ ตัว ไปในถิ่นเขา เขาว่าไปแย่งเขา ถูกยิงใกล้ๆไข่ครับลงมานิดโดนกระเพราะเยี่ยว สูงหน่อยโดนไข่ คิดเอาเองครับ แต่ไม่ตาย หมอบอก ๑ ในหมื่นครับที่รอดชีวิต น้องชายถูกยิงไม่ถึง ๓ เดือน แม่มีผัวไหม่ น้องผมคนเล็ก อายุ ๕ ขวบ ปี ๒๖ น้ำมันท่วมเกือบทั่ว ประเทศ ผมทำไร่มันเทศ มะเขือเทศ แตงกวา ตก ๑๐ ไร่ กลางคืนผมต้องไปไร่ ดูน้ำมันท่วมไร่หรือเปล่า ควักดินป้องกันน้ำ ผลที่สุด เอาไม่อยู่ น้ำท่วมไร่หมดตัวพอดีครับพี่น้อง คำพังเพยเขาว่า ถ่อหักหมายถึงพ่อ แพแตกหมายถึงแม่ น้องชายอีก ไร่น้ำท่วม เปรียบอะไรเล่าครับ

ทุกอย่างผมต้องรับผิดชอบ ในครอบครัว น้องๆ ถึง ๗ ชีวิต ต้องทำหน้าที่ เหมือนพ่อแม่ และต้องเดินเรื่อง ที่น้องชายถูกยิง เขาเอาเงินไปใช้พวกผู้หลักผู้ใหญ่ทางบ้านเมือง มาบีบผม ผมต้องสู้กับพวกมัน อย่างไม่ท้อถอย ทำทุกอย่าง ให้ชนะ ไม่ให้มันล้มมวย แต่ก้เสียเงิน ไปพอดู จนน้องหาย ได้ค่าปรอบขวัญแค่ ๒ หมื่น เลยเลิกเดินเรื่องครับ แค่นี้แหละครับ อธิบายไปก็ไม่เกิดประโยชน์อีกแล้ว จึงขอเล่าให้น้องๆ ได้ฟัง เป้นอุทาหรณ์ ถ้าโดนอย่างนี้ จะทำใจได้อย่างไรครับ พี่น้องทุกๆท่าน

 

ป๊าาาาาดโท๊ะ ... คุณลุง ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่วให้สุดขีด (แอบคมเลือดซิบๆเลย) ... ชีวิตของแต่ละคนกว่าจะหมดลมหายใจนะ หนูว่าละครน้ำเน่าบ้านเราอายม้วนต้วนเลย ความรู้ทางธรรมและทางโลกของลุงเป็นประโยชน์มากค่ะ แม้ว่าทางธรรมมันจะออกแนว "ปัจจัตตัง" ไปหน่อย แต่เรื่องที่เราไม่เห็นก็ไม่ได้หมายความว่า มันไม่มี หนูเข้าใจนะ และหนูว่าคนที่อ่านชีวิตลุงคร่าวๆเนี่ย คงไม่ท้ออีกแล้วล่ะ ในโลกนี้คนที่แย่กว่าเราก็เยอะ แต่เราชอบไปมองคนอื่นอย่างผิวเผิน ว่าโชคดีงั้นงี้ จริงๆ มันเกิดมาทุกข์กันทุกคน ถ้าเราเข้าใจกฏแห่งกรรม ใจเราจะวางได้เบาลง หนูคนหนึ่งล่ะไม่ท้อง่ายๆหรอก ลมแรงๆก็แค่ล้มคลุกฝุ่นจะได้แผลมั่งช่างมันเหอะ ...
"อยู่ใต้ฟ้า อย่าได้กลัวฝน
เกิดเป็นคน อย่ากลัวเสียน้ำตา "
(คมมั๊ยลุง หนูยืมเขามาใช้น่ะ อิอิ)

 

อนุโมทนา สาธุ ๆ ๆ ด้วยครับลุง
อ่านในหลาย ๆ เรื่องแล้ว ได้กำลังใจ ขึ้นเยอะเลยครับ

ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่วให้สุดขีด ช่างเป็น วลี ที่ มาก ๆ ครับ

 

คงเป็นผลของกรรมเก่า แต่เมื่อทำความดีผลบุญแห่งความดีก็ย่อมที่จะให้ผลแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

 

กรรมดี กำลังตั้งท้องอยู่ รอคลอด

 

ช้าๆได้พร้าเล่มงาม
คุณไปยิงคนเขาไปเรียกตํารวจต้องรอตํารวจมาเขาถึงจะจับตุณ
แม่คุณทําดีมันไม่เห็นผลทันทีหรอก
ที่แม่คุณเจอคงเป็นกรรมเก่าจากชาติก่อน