เบื่อ

มีอะไรน่าเบื่อในวัฏจักรนี้บ้างใหม มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน

 

ในความคิดผม.. ขันธ์ครับ

 

ถ้าให้ผมพูดคงยาวเป็นหางว่าว.........

 

เบื่อทุกๆอย่าง..เฝ้าดูมันอยู่ เบื๊อออเบื่อ..เบื่อจริงๆทำไมความเบื่อมันช่างยาวนานเช่นนี้ อารมณ์สุข อารมณ์ดีใจมันยังไม่อยู่ยาวนานเช่นนี้เลยค่ะ

 

เคยมีคนบอกผมว่า "เบื่อ....หน่าย = คลายกำหนัด / เบื่อ.....เหนื่อย = ท้อแท้ เป็นทุกข์"
เบื่อ.....หน่าย เป็นอารมณ์พระอริยะเจ้า , เบื่อ.....เหนื่อย เป็นอารมณ์ปุถุชนทั่วไป

 

เป็นคำอธิบายที่ไม่ได้ตรงตามอารมณ์ซะทีเดีว แต่ใกล้เคียงในแง่ของการเทียบเคียงจ้า

อารมณ์เบื่อแบบ นิพพิทาญาณ จะเกิดก่อนเป็นพระอริยเจ้า จะไม่เหมือนการเบื่อแบบปกติปุถุชนเป็นกันจ้า

 

({) จริงๆก็ไม่อยากตอบ ไหนๆก็ไหนๆ แล้ว ตอบเสียหน่อย คุณถามมามันกว้างจริงๆ ทั้งทางโลกและทางธรม ตั้งแต่ตีนยันหัวหัวยันตีน มันคุมหมดแล้ว ต้งแต่นรก ถึง ถึงคน ตอนกลาง จนไปถึงพรหม เมื่อเบื่อ ทั้งทางโลกและทางธรรม ตัดโลภโกรธหลง ลงได้ นั่นแหละ ขึ้นชื่อว่าหมดเบื่อ มาว่า ละเอียดต่ออีกนิด ดีไหม

จะได้ไม่เบื่อ ถ้าเบื่อ ทางโลก มันยังเบื่อๆอยากๆ อยู่ ถ้ามีเมียมีผัว เบื่อกลางวัน กลางคืนจูบกัน เขาเรียกเบื่อๆอยาก ๆ เบื่อลูกเบื่อเมื่ย เบื่อชั่วคู่ เบื่อครั้งคราว เบื่อผู้คน เบื่อการทำงาน เบื่อร้อนหนาว หิวกระหาย เบื่อ ป่วยไข้ไม่สบาย เบื่อความแก่ ไม่อยากแก่ เบื่อเพราะความ อยาก ได้ไม่มีที่สิ้นสุด เบื่อเพราะไม่รวย เบื่อคนเบื่อสัตว์ เบื่อความคิด เบื่อการเกิด เป็น สัตว์นรก เปรต อสูรกาย สัตว์เดรัชฉ่าน เบื่อเกิดการเกิดเป็นคน เบื่อการเกิดเป็นเทวดา เบื่อการเกิด เป็นพรหม

ก็เบื่อมันให้หมดเลยดีไหมล่ะ เบื่อร่างกายเลวๆอย่างนี้ เราไม่ต้องการมันอีก หิวต้องหาให้มันกิน หนาวต้องห่มผ้าให้มัน ร้อนต้องทำความเย็นให้ มัน มันต้องการอะไร เราก็หามาให้มันทุกอย่างบำรุงบำเรอ มันทุกเรื่อง มันไม่เคยตามใจเราเลย ไม่ให้มันแก่ มันเสือกแก่ ไม่ให้มันเจ็บ มันก็เจ็บป่วยไข้ไม่สบาย เราไม่อยากตาย มันก็จะตาย เราต้องการเป็นหนุ่มสาว มันไม่ตามใจเราสักนิด การพลัดพรากจาก ของรักของชอบใจ เราไม่อยากมีไม่อยากเป็น มันก็นก็สวนทางเราหมดเลย ไม่เคยตามใจเลย มันแก่ไปทุกวันคืน เมื่ออยู่ก็เป็นทุกข์ เราห้ามมันไม่ได้ มันก็เป็นอนัตตา สลายไปในที่สุด

ขึ้นชื่อว่าการเกิด เป็นคนมีร่างกายเลวๆอย่างนี้ ไม่ต้องการมันอีกต่อไป การเกิดเป็นสัตว์นรก เปรต อสูรกาย สัตว์เดรัชฉาน คน เทวดาหรือ พรหมเราไม่ต้องการ เราต้องการจุดเดียว คือตายเมื่อไหร่ เราขอไปนิพพานจุดเดียว พระนิพพานเป็นแดนอมตะ ไม่กลับมาเกิดอีก เป็นบรมสุข สุขอื่นใดๆ ไม่เท่าสุขของแดนนิพพาน นิพานัง ปรมังสุขขัง พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

 

เบื่อแล้วเป็นยังไง ไม่เบื่อแล้วเป็นยังไง
เพราะอะไรจึงเบื่อ เพราะอะไรจึงไม่เบื่อ
เบื่อแล้วดิ้นรนไปขวนขวานหาไม่เบื่อ
ไม่เบื่อพอนานๆ ไปกลับเบื่อ
อลวนสนุกแท้น้อคนเรา

 

ทุกสิ่งทุกอย่างน่าเบื่อหมดถ้าเราไม่คิดอยากทำอะไรเลยในชีวิตและไม่เห็นสิ่งที่ถูกใจเลยรวมถึงทำสิ่งๆนั้นบ่อยๆก็เกิดอาการเบื่อได้

การได้ไปในที่แปลกใหม่ น่าตื่นเต้น ก็เป็นการแก้เบื่อที่ดีนะคะ แต่ย้ำคุณก็ต้องเจอประสบการณ์ที่น่า ตื่นเต้น และ แปลกใหม่ด้วยเช่นกัน และจะเป็นประสบการณ์ที่ดีหรือไม่ดีนั้นอยู่ที่คุณจะคิดหรือคัดกรองประสบการณ์นั้นให้แก่สมองคุณได้จำค่ะ ^[]^:z15

 

เคยรู้สึกใหม ว่าโลกของเราไม่ใช่ความจริง.....

 

ในความคิดหนูก็.ขันธ์ค่ะ..

 

รู้สึกทุกขณะค่ะ..(ไม่ได้โม้)

 

พระบาลีกล่าวไว้ว่า "เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัดจึงหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้น ญาณว่าหลุดพ้นย่อมมีขึ้น"

ทำไมพระพุทธเจ้าตรัสรู้ไปเเล้วหลายพระองค์ ทั้งพระอรหันต์ เเล้วเราทำไมยังเข้านิพพานไม่ได้ ทุกๆวันเห็นความทุกข์เนืองๆ เคยถามท่านอาจารย์ว่าเราเกิดมาเเล้วนานเท่าไร ท่านเมตตาตอบว่า สิบเเปดอสงไขย พลันคิดในใจว่า ตัวข้าทำไมต้องยอมมาทนเกิดตายๆซ้ำซากๆเเบบนี้ ทั้งที่อารมณ์รักนิพพานยิ่งนัก

 

ผมจะบอกความคิดผมให้ฟังเกี่ยวกับโลกนี้นะครับในความคิดเห็นผม
แต่ขออ้างอิงคำพูดพระพุทธเจ้าและอรหันนะครับ

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า ท่านเป็นผู้ตื่นแล้ว
และคงเคยได้ยินพระอรหันต์ท่านหลายท่านกล่าวว่า โลกนี้เป็นเพียงของสมมุติ ไม่มีจริง


ถ้าถามความคิดเห็นผม ผมมองว่า โลกนี้มันก็แค่ความฝัน แต่พระพุทธเจ้า พระปักเจก และพระอรหันต์ทั้งหลายท่านเป็นผู้ตื่นแล้ว เราๆมันก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ติดอยู่ในนี้

 

สมมุติว่าผมทำดีมา 999ครั้ง แต่คนไม่เห็นอีกครั้งผมทำเลว คือทำไม่ดี แล้วคนมาเห็นตอนนั้นพอดี
คนทั้งหลายก็จะกล่าวจะผมเป็นคนเ<WBR></WBR>ลวโดยลืมความดี ทั้ง999ครั้งที่ผมกระทำ
สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นกับทั้งผม<WBR></WBR>และทุกคนได้...


หากทำดีแล้วมัวแต่หวังจะได้ดี ก็สามารถล้มได้ เพราะบุคคลเหล่านั้นที่คิดว่าตนดี มักมีความหยิ่งในตนสูง ใครขัดใจแม้เพียงนิดเดียวก็สามารถทำให้
คิดไม่ดีดี วาจาไม่ดี และอาจจะกระทำไม่ดีต่อกัน ได้ง่าย
สภาบิตไทยเรียกว่า มือถือสากปากถือศีล

 

ความคิดเข้าท่ามากค่ะ..(อยากให้คิดกันอย่างนี้เยอะๆ จะได้ไม่โง่ 555+++โลกจะได้สงบสุขขึ้นมามั่งนะจ๊ะ..

 

เอ..........ถ้าโลกมนุษย์เป็นเพียงของสมมติไม่มีจริง งั้น "เบื่อ" ก็ไม่จริงด้วยนะสิ........แล้วเราจะมาเบื่อทำไม........ แฮะๆ ^^

 

ไม่ว่าจะโกรธ โลภหรือหลง อารมณ์มั้งหลายก็ไม่ใช่ของเรา
แต่มันเป็นของที่ติดมาด้วยกับเรา
หากเรากระทำตามพวกนั้น ก็ลงอบายภูมิ

ไม่มีศาสนาใหนเลยที่บอกว่ามนุษย์อยู่อย่างเป็นอิสระ
ทำอย่างใดก็ได้อย่างนั้น ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว มันเหมือนโปรแกรมที่ตั้งขึ้นมา
แล้วให้เราอยู่ใต้กฏนั้น
แม้แต่ศาสนาพุทธพุทธ
พระพุทธเจ้ากล่าวว่ากฏแห่งกรรมเป็นสิ่งที่มีขึ้นเอง แต่พระองค์เป็นผู้ค้นพบ...

 

เรื่องของธรรมคนหนึ่งรู้อย่าง อีกคนก็รู้อีกอย่าง
ที่จริงมันก็สิ่งเดียวกัน เราๆมันก็ตาบอดคลำช้าง
ถ้าหากยังไม่รู้ทุกอย่างของโลก ก็คงไม่สามารถบอกได้วาสช้างเป็นอย่างไร

คนหนึ่งจับหาง อีกคนมางา ก็พรรณนาว่าช้างเป็นอย่างนุ้นๆอย่างนี้ตามที่ตนเห็น
สุดท้ายขัดใจกันก็ทะเลาะตีกัน

นี้เป็นอีกเหตุผลที่ไม่อยากคุยธรรมกับใคร
(พวกถือตน)