นั่งสมาธิแล้วเหมือนตัวจะระเบิด

เป็นมาหลายครั้งแล้วครับเหมือนตัวจะระเบิด และเหมือนจะหมดลม บางทีตัวก็สั่นทำให้เราลืมคำภาวนา เป็นบ่อยมากๆ

 

พึงภาวนาอาการนั้นๆด้วย มิใช่ภาวนาแต่ พุทโธ หรือ พองหนอ ยุบหนอเท่านั้น

สภาวธรรม

 

แน่นและจุกหน้าอกใช่ไหมคับ ?

 

ใช่ค่ะ เคยเป็นเหมือนกัน อาการแบบนี้ ช่วงนั่งแรกๆ เดี๋ยวนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ เหมือนจะถอดจิตได้ละ

 

ยังคับ แน่นจุกหน้าอก กำลังอยู่ในขั้นฌาน ควรหาครูอาจารย์รู้จิงชี้แนะคับ จะปลงผ่าน ขึ้นขั้นสูง และใช้อภิญญาเป็น ผมก็เคยเป็นต้องปลงเป็นจะขึ้นสู่ฌานต่อไป ถ้ายิ่งทำสมาธิต่อยิ่งหนักจนแทบจะหายใจไม่ออก

 

ใช้ครับถ้านั่งต่อจะหายใจไม่ออก จนเหมือนใกล้จะตาย แต่พอคิดว่าตายตอนนี้ขอไปนิพพานเลยนะ ก็คลายตัวออกครับ

 

ก่อนนั่งสมาธิ ให้หายใจเข้าออก ยาวๆ ลึกๆ ๕ ครั้งครับ

 

สภาวะนี้ยังพื้นฐานของฌานอยู่คับ ผมก็เคยผ่านมาแล้ว ไปหาผู้รู้จิง มีศีลไม่ด่างพล้อย ได้อภิญญา5-6 มาแนะนำท่านต่อเถอะเพื่อขึ้นธรรมขั้นสูงกว่านี้ หรือพระอาจารย์ที่ผมเคยไปฝึกด้วยก็แนะนำได้คับ

 

รบกวนบอกสถานที่หน่อยได้มั้ยครับ เพราะว่านั่งๆไปบางทีมันเหมือนจิตจะหลุด ยังไงไม่รู้ครับ

 

ระวังฝึกผิดทาง จิตหลุดไปจริงๆ...

เชื่อพระอรหันต์ดีกว่าไหม?
ลองอ่านตามนี้ดูนะ
http://www.larnbuddhism.com/grammathan/meditation2.html

 

จะหลุดแบบอินทรบุตรสินะ ภาวนาจนแก่ ยังไม่รู้ ญาณ ฌาน ได้แต่หัวเราะยังไม่รู้ตัวอีก ยังไปเที่ยวกล่าวคนนั้นคนนี้หลุดโดยที่ตนยังไม่บรรลุธรรมเท่าท่านเหล่านั้น

ส่วนผมไม่กี่เดือนก็รู้ญาน ฌาน ดูอดีตชาตได้ เห็นโลกวิญญานได้บ้าง พูดไปเดวหาว่าคุยข่มอีก แต่มันคือเรื่องจิง

 

ลูกรักเอ๋ย สอบตกอีกแล้วนะ

 

ลูกรัก Tamjugg เอ๋ย

จะให้การบ้านบทแรกนะ ไปทำให้ได้ก่อน

การบ้านคือ เวลาจะพิมพ์ข้อความอะไรลงมาในกระทู้ ให้มีสติ อ่านให้รอบคอบ คิดให้ดีเสียก่อน ก่อนจะกดส่งนะ.. จะได้ไม่ต้องพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก ข้อความมั่วไปมั่วมา ตามแก้ทุกอันแบบปัจจุบันนี้

 

ชีวิตนี้สั้นนัก แถมปัญญายังน้อยอีก ทุกข์เท่านั้นที่เกิดจริงๆอินทรบุตร ศาสนาพุทธไม่เคยสอนใครเที่ยวหัวเราะหรือกล่าวหาใคร แต่ใยนายถึงชอบนักพฤติกรรมเช่นนี้ ทั้งที่ตัวนายยังไม่บรรลุธรรมขั้นสูงอะไร คำสอนไม่ดีหรือตัวนายเก่งเกินกันแน่

 

เป็นอาการของ ใจ หรือ ก็คือ จิต นั้นเอง

ไม่ต้องไปฝืนอะไร อะไรจะเป็นก็ให้มันเป็นไปครับ

สักแต่ว่ารู้ แต่ไม่ต้องไปปรุงแต่งอะไรต่อ ให้ รู้ ไว้ แล้วปล่อยวาง ไม่ต้องไปยึด

ไม่ต้องกลัวระเบิดหรอก จิต มัน ปรุงแต่งไปเอง ทำให้ ติด ขัด เวลาปฏิบัติธรรม

ถ้าเรา ยิ่งเอาจิต ไปจับอาการพวกนี้ มันจะแก้ยาก

ผ่านตรงนี้ไปได้ เดี่ยวก็ โล่ง

 

เคยมีผู้ชายคนหนึ่งถามคำถามเดียวกันนี้ กับ พระองค์ที่สิบ และท่านได้เมตตาตอบไว้ และคำตอบนั้นได้ถูกบันทึกไว้ในไฟล์เสียงธรรม นี้ครับ

เสียงธรรมจากพระองค์ที่10


เจริญในธรรมครับ

 

การบ้านของนายอินทรบุตรคือกับไปดู ตนในตน วันๆทำไรอยู่ อยู่ในหลักธรรมคำสอนของพุทธองค์ไหม

 

ดีครับ สมาธิเยอะดีครับ สิ่งที่ต้องเพิ่มเติมคือ...สติ เพิ่มสติโดยการ หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติไว้ตรงบริเวณที่มีอาการ แล้วภาวนาตามจริง เกิดอาการอะไร ถาวนาตามอาการนั้นๆ เช่น ระเบิดหนอ หมดลมหนอ ตัวสั่นหนอ วูบหนอ คันหนอ ชาหนอ ปวดหนอ หายใจไม่ออกหนอ แล้วตามดูครับว่า...
1.อาการตัวจะระเบิด , หมดลมหายใจ , ตัวสั่น ภาวนาครั้งที่1เป็นยังไง
2.ภาวนาครั้งที่2เป็นยังไง เหมือนครั้งที่1ไหม
3.ภาวนาครั้งที่3เป็นยังไง เหมือนครั้งที่2ไหม
4.ภาวานครั้งที่4เป็นยังไง เหมือนครั้งที่3ไหม
5.แต่ละครั้งที่ภาวนา ทุกครั้งอาการเหมือนกันไหม ครั้งที่1 ครั้งที่2 ครั้งที่3ฯ มันจะระเบิด , หมดลมหายใจ , ตัวสั่น มากขึ้นหรือน้อยลง เที่ยงหรือไม่เที่ยง
6.หายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติบริเวณที่มีอาการนั้น แล้วภาวนาตามอาการจริงต่อไป (ไม่รู้ว่าสภาวธรรมนี้จะภาวนาด้วยคำภาวนาอะไร ให้ภาวนาว่า...รู้หนอ ที่ลิ้นปี่)

ถ้าสมาธิและสติควบคู่กันไปแล้ว จะรู้ครับว่า
1.สภาวธรรมต่างๆนั้น เริ่มเกิดขึ้นตอนเราภาวนาิอะไร...ยุบหนอ หรือ พองหรอ , พุธ หรือ โธ , ตอนหายใจเข้า หรือ หายใจออก
2.สภาวธรรมนั้น แต่ละครั้งที่ภาวนา ครั้งที่1,2,3ฯ เป็นอันเดียวกัน หรือคนละอัน
3.สภาวธรรมต่างๆนั้น เริ่มดับตอนเราภาวนาอะไร...ยุบหนอ หรือ พองหรอ , พุธ หรือ โธ , ตอนหายใจเข้า หรือ หายใจออก

คุณ...
ฝึก สติปัฏฐาน 4 ตามนี้ครับ
ฝึก อภิญญา ไม่ใช่ตามนี้ครับ ผมไม่ทราบเรื่องการฝึกอภิญญา

อนุโมทนาสาธุกันท่านด้วยครับ

 

อาการอย่างนี้ผมเคยเป็นเมื่อตอนบวชพระเป็นแล้วจุกแน่นที่หน้าอกและหายใจไม่ออกและมีอาการแสบอย่างมากที่บริเวณลำคอ ผมปฏิบัติแบบพุทโธ เป็นแล้วทรมารมาก ใหม่ๆจะเป็นขณะปฏิบัติ ต่อๆไปพอเริ่มมีสมาธิไม่ว่าเกิดจากอะไรก็ตามเช่นสวดมนต์ อ่านหนังสือ นั่งนิ่งๆ ก็เป็นอีก
ต่อมาผมไปปฏิบัติทางสายยุบหนอ-พองหนอที่จังหวัดลำพูน ในระหว่างพรรษา ๓เดือน ก็แก้ไม่ตก ท้อถอยและฟุ้งซ่านอย่างรุนแรง แทบเป็นบ้า จึงลาสิกขาบทออกมา
เมือเป็นฆารวาสก็พยายามฟังธรรมและหาวิธีปฏิบัติมาตลอดเวลา เพื่อแก้อาการนี้ ได้ลองวิธีอื่นๆอีกหลายวิธี ล้วนไม่ได้ผลแก้อาการนี้ไม่ได้
ผมตกอยู่ในสภาพนี้ร่วม ๒๐ ปี จึงได้พบกับวิธีเพ่งฌานแสดงโดยหลวงปู่สาวกโลกอุดร ผมไม่กลัวและไม่ลังเลที่จะปฏิบัติเพราะทุกข์มามาก ผลปรากฏว่าภายใน ๑ อาทิตย์ ก็สามารถควบคุมอาการนี้ได้ ปฏิบัติต่อๆ อาการนี้ก็ลดลงไปเรื่อยๆ ปัจจุบันก็มีแต่น้อยมาก
การปฏิบัติเพ่งฌานตามที่หลวงปู่สาวกโลกอุดรท่านสอน วิธีปฏิบัติง่ายมากคือ ไม่มีองค์กำหนดอะไรหากติดองค์กำหนดจะกำหนดในช่วงแรกๆก็ได้ การปฏิบัติให้ทำความรู้สึกที่จุดกลึ่งกลางระหว่างลูกนัยตาทั้งสองข้าง ทำลักษณะจ้องมองดูหรือพุ่งเข้าใส่ในบางครั้ง ประคองให้อยู่ที่จุด จะมีอารมณ์มาหลอกอย่างไรก็ชั่ง ให้รักษาอารมณ์ปฏิบัติให้อยู่ที่จุดตลอดเวลา(ผมจะขอไม่อธิบายเป็นปริยัติ)
ลองนำไปปฏิบัติดูครับ ผมมั่นใจว่าหายแน่นอนครับ ท่านหนึ่งอาการจุกที่ท้องผมก็ให้แก้วิธีนี้ ๑ เดือนกว่าๆก็หายครับ
เจริญในธรรมครับ

 

พระอาจารย์ที่สอนกรรมฐานผมแก้ได้ นั่งนัยดูแปปเดียวก็เห็นสภาวะของคุณได้ และให้คำแนะนำไปสู่ขั้นสูงกว่านี้หรือถึงอภิญญาเป็นต้น