เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

mindanaric · 9 กันยายน 2007

nova_analai said: ↑

คุณหลาน mindanaric วันนี้กลับมาเป็นดอกไม้บานอีกครั้ง อย่ารู้สึกไม่ดีกับตนเองนะคะ เมื่อใดเรามีคำถามค้างคาใจ แล้วเรากล้าถาม แม้จะคิดว่าคำถามนี้ไม่ยักกะมีใครถาม เราต้องรู้จักให้เครดิตตนเองเหมือนกัน เพราะไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยมันก็เป็นสาระที่ทำให้ความรู้ของเราแตกแขนงออกไปเสมอ

พี่นักเขียนมาเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาเป็นครั้งแรกเมื่อ 27 ปีก่อนนู้น ตอนคุณหลานยังไม่เกิด แล้วพบ Professor ท่านหนึ่งชื่อต้นว่า Victor ท่านเป็นคนดุจนขึ้นชื่อ ชอบใส่ suit ผูกผ้าพันคอสีสดแทน neck tie แบบฝรั่งเศสเสมอ ท่านเป็นลูกศิษย์ของสถาปนิกระดับโลกคือ Frank Lloyd Wright หน้าตายิ้มยาก ไว้หนวด ตาโต มองใครไม่เคยกระพริบตา เสียงแหบๆไม่ดังแต่มีอำนาจ พูดน้อย ต่อยเจ็บ แต่อารมณ์ขันเหลือรับ เวลาท่านตลกขึ้นมา ใครไม่ทันก็อาจร้องไห้ได้ง่ายๆเพราะนึกว่าโดนด่า พีนักเขียนได้รับการตักเตือนจากรุ่นพี่คนไทยที่มาเรียนก่อนหน้าเราว่า อย่าได้ลงเรียนวิชานี้เด็ดขาด ท่านเกลียดนักเรียนไทย แถมท่านให้ทุกคนบอกชื่อทุกครั้งที่ลุกขึ้นถาม-ตอบ แล้วก็จำเก่งเสียด้วย ฉะนั้นใครตอบอะไรไม่ได้ละก็ ท่านจะจำไว้ให้ F แน่นอน

พี่นักเขียนไปลงเรียนวิชาที่ท่านสอนเพราะเป็นวิชาที่อยากเรียนมากๆ ท่านสอนออกแบบ furniture และเครื่องเรือนทุกชนิดซึ่งต้องพับเก็บได้ ไม่ว่าจะมีขนาดใหญ่เพียงใดก็ต้องขนย้ายได้ เรียกว่า Nomadic Furniture ตั้งแต่นาฬิกาไปจนถึง sofa หรือชุดโต็ะอาหารทั้งชุด แล้วยังมี workshop พร้อมวัสดุและอุปกรณ์ทุกชนิด ทั้งไม้ หนัง ผ้าบุสวยๆ ฟองน้ำ กระจก ฯลฯ ให้เราสร้างผลงานออกมาจริงๆด้วย เสร็จแล้วยกกลับบ้านได้โดยไม่ต้องเสียเงินเพิ่มจากค่าหน่วยกิตเลย และใครจะทำกี่ชิิ้นในหนึ่งเทอมก็ได้ เราเป็นนักเรียนก็อยากได้ furniture สวยๆใส่ apartment แต่ไม่มีตังซื้อแพงๆ ก็เลยอยากลงเรียนด้วยประการฉะนี้โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของรุ่นพี่

วันหนึ่งก่อน class เลิก มีนักเรียนยกมือถามปํัญหาจุกจิกเสมือนไม่ตั้งใจฟังเวลาท่าน lecture ท่านจึงกล่าวขึ้นว่า "ชั้นเป็นคนประหลาดอย่างนึงนะ คือชั้นจำชื่อคนโง่ไม่ค่อยได้" ว่าแล้วท่านก็หันหน้ามาทางพี่นักเขียน ซึ่งเป็นนักเรียนหัวดำอยู่คนเดียวในห้องเรียน แถมนั่งหน้าเสียด้วยเพราะอยากฟังชัดๆ ท่านรู้จักชื่อเราดีเคยเรียกหลายครั้งแล้ว แต่แทนที่จะเรียกชื่อพี่ ท่านกลับถามว่า"เห็นด้วยไม่ Laura?" น้านักเขียนรู้ว่าท่านตลกก็เลยตอบกลับไปว่า "เห็นด้วยค่ะ David" นักเรียนในห้องเลยหัวเราะตบโต็ะกันใหญ่

พอ class เลิก Prof. ก็ให้คนมาตามไปหาที่ office พี่นักเขียนนึกว่าตายแน่แล้วเรา แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ เชื่อว่าครุบาอาจารย์เขาไม่โกรธลูกศิษย์ง่ายๆหรอก เพราะตอนนั้นท่านก็หัวเราะไปกับนักเรียนด้วย เพือนในห้องยังให้พรเราบอกว่า วันนี้ทำให้ Victor หัวเราะให้เขาเห็นกันเป็นครั้งแรก

ปรากฏว่าท่าน offer ให้พี่นักเขียนเป็น Teaching Assistant (TA) คือผู้ช่วยสอน โดยจะให้ไปช่วยสอน class ปริญญาตรีที่มีนักเรียนกว่า 200 คน ตามปกติแล้ว Professor ท่านอื่นๆจะใช้วิธีประกาศติด board รับจ้าง TA แล้วนักศึึกษาปริญญาโทเขาก็ไปสมัครงานกันโดยมีเงินเดือนให้ แต่สำหรับ Victor ท่่านใช้วิธีเลือกรายตัว แล้วไม่มีเงินเดือน เพราะทางมหาลัยถือว่าท่่านเป็นบุคคลมีชื่ิอเสียง เป็น Professor ที่ได้เงินเดือนสูงที่สุด ดังนั้นใครๆที่ได้รับเลือกเป็น TA ให้ท่่าน ถือว่าเป้นเกียรติประวัติิ ทำให้มีโอกาสหางานได้ง่ายในอนาคต นักศึกษาปริญญาโทผู้ชายชาวอเมริกันอีก 4 คนถูกเลือก รวมพี่นักเขียนเป็น 5 คน Victor จะแบ่ง class 200 คนออกเป็นห้องย่อยๆ 5 ห้อง พวกนักศึกษาผู้ชายตื่นเต้นกันมากเพราะใครๆเขาอยากได้มีโอกาสเป็น TA ให้ท่าน พี่นักเขียนกลับไม่กล้ารับงานเพราะคิดว่า เราเป็นคนต่างชาติ ภาษาอังกฤษเราไม่ได้ดีพอ นักเรียนอเมริกันมีอีกตั้งมากมายทำไมท่านมาเลือกเรา เมื่อไม่ตอบรับงานทันที ท่านก็เอามือปิดหู แล้วปิดตา แล้วปิดปาก แล้วถามว่า "อยากเป็นตัวไหน?" ด้วยความโมโหรู้ว่าท่านเปรียบเรากับลิงสามตัว ก็เลยตอบรับงานทันที

ไปสอนหนังสือวันแรก ท่านให้ทุกคนไปก่อน class เริ่ม 15 นาที สั่งว่าต้องแต่งตัวให้สมกับเป็นครู และบอกว่า "There's no second chance for first impression." คือไม่มีโอกาสที่สองที่จะสร้างความประทับใจ และห้ามพวกผู้ชายขอเบอร์โทรศัพท์ date นักศึกษาสาว พวกผู้ชายโผล่มาผูก tie กันหมดทุกคน แถมบางคนใส่ suit อีกต่างหาก พี่นักเขียนเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว ทำได้อย่างมากก็แค่แต่งเสื้อกางเกงเรียบร้อยธรรมดาๆ ไม่มีชุดพิเศษอะไร ระหว่างที่ีคอยนักเรียนก็นั่งกระสับการส่าย รู้สึกว่าเก้าอี้มันเย็นๆเกินเหตุ ท่านหันมาถามว่า "เป็นอะไร?"เราก็ตอบว่า "เก้าอี้มันนั่งไม่สบาย" ท่านก็ว่า "เก้าอี้มันสบายดี คนนั่งต่างหากที่ไม่สบาย"

พี่นักเขียนได้มีโอกาสสอนหนังสือเป็นครั้งแรกหลังจากมาเมืองไทยได้เพียงสองเดือน ประสบการณ์การสอนหนังสือครั้งนั้น นอกจากจะเป็นไปอย่างราบรื่นจนจบปีการศึกษา และใด้ความรู้และประสบการณ์มากมายแล้ว ยังผลให้ได้งานสอนหนังสือและมีเงินเดือนใช้ต่อไปอีกเรื่อยๆจนเรียนจบและได้งานดีๆหลังจากนั้นไปอีก พี่นักเขียนย้ายไป-มา ระหว่างเมืองไทยกับอเมริกาหลายรอบ แต่พี่นักเขียนก็ไม่เคยเลิกติดต่อกับ Victor ได้มีโอกาสติดต่อให้ท่านไป lecture และไปเที่ยวทางเมืองไทยด้วย

พี่นักเขียนกลายเป็นทั้งลูกสาวและเพื่อนสนิทของ Victor เราทานอาหารกลางวันและไป pub เพื่อไปสนทนาและดื่ม wine กันสัปดาห์ละครั้ง เป็นเวลายาวนานหลายปี ท่านสอนให้ดื่ม wine ชนิดต่างๆ พาไปทานอาหารนานาชาติ รักทั้งพี่นักเขียนและสามีของพี่นักเขียน พอพี่นักเขียนมีลูก ท่านก็เป็นคนแรกที่เอาของขวัญมาให้เป็นชุดหมีสีขาว มีหัวใจแดงดวงเล็กๆเต็มไปหมด ท่านจะโทรมาหาและระบายความทุกข์ส่วนตัวให้ฟังเสมอๆจนกระทั่งท่านตายจากไป คำสอนของท่านที่จารึกอยู่ในหัวใจพี่นักเขียนมาตราบจนทุกวันนี้คือ "You never learn less." ซึ่งท่านหมายถึงว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม้ว่าสิ่งที่ทำนั้นจะให้ผลดีหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่ย่อมได้เสมอคือ ความรู้(rose)
Click to expand...

ท่านก็เอามือปิดหู แล้วปิดตา แล้วปิดปาก แล้วถามว่า "อยากเป็นตัวไหน?" ด้วยความโมโหรู้ว่าท่านเปรียบเรากับลิงสามตัว ก็เลยตอบรับงานทันที

"There's no second chance for first impression." คือไม่มีโอกาสที่สองที่จะสร้างความประทับใจ

ท่านหันมาถามว่า "เป็นอะไร?"เราก็ตอบว่า "เก้าอี้มันนั่งไม่สบาย" ท่านก็ว่า "เก้าอี้มันสบายดี คนนั่งต่างหากที่ไม่สบาย"

"You never learn less." ซึ่งท่านหมายถึงว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม้ว่าสิ่งที่ทำนั้นจะให้ผลดีหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่ย่อมได้เสมอคือ ความรู้

ค่ะ.....

(bb-flower [bw-cry] (b-flower)

love & kiss

แก้วทิพย์ · 9 กันยายน 2007

ห้องอนาลัยดอทคอม

(sing) (sing) เห็นด้วยตามคุณ khajornwan ชื่นชมคุณน้อง Mindanaric ที่ทั้งสนใจและมีความรู้เรื่องราวจิตวิญญาณ ได้อย่างรวดเร็วตั้งแต่อายุยังน้อย เวลานี้ห้องวิทย์ของพวกเราที่มีพี่นักเขียน เป็นครูใหญ่ และครูประจำชั้น มีคุณ Mead เป็นหัวหน้าชั้น แสนจะมีบรรยากาศที่อบอุ่นชื่นใจ จริงไม้คะ (good) (good)

mindanaric · 9 กันยายน 2007

แก้วทิพย์ said: ↑

เวลานี้ห้องวิทย์ของพวกเราที่มีพี่นักเขียน เป็นครูใหญ่ และครูประจำชั้น มีคุณ Mead เป็นหัวหน้าชั้น แสนจะมีบรรยากาศที่อบอุ่นชื่นใจ จริงไม้คะ (good) (good)
Click to expand...

(bb-flower (kiss) :love: :love: :love: (b-smile)

mead · 9 กันยายน 2007

nova_analai said: ↑

คุณหลาน mindanaric วันนี้กลับมาเป็นดอกไม้บานอีกครั้ง อย่ารู้สึกไม่ดีกับตนเองนะคะ เมื่อใดเรามีคำถามค้างคาใจ แล้วเรากล้าถาม แม้จะคิดว่าคำถามนี้ไม่ยักกะมีใครถาม เราต้องรู้จักให้เครดิตตนเองเหมือนกัน เพราะไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยมันก็เป็นสาระที่ทำให้ความรู้ของเราแตกแขนงออกไปเสมอ

พี่นักเขียนมาเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาเป็นครั้งแรกเมื่อ 27 ปีก่อนนู้น ตอนคุณหลานยังไม่เกิด แล้วพบ Professor ท่านหนึ่งชื่อต้นว่า Victor ท่านเป็นคนดุจนขึ้นชื่อ ชอบใส่ suit ผูกผ้าพันคอสีสดแทน neck tie แบบฝรั่งเศสเสมอ ท่านเป็นลูกศิษย์ของสถาปนิกระดับโลกคือ Frank Lloyd Wright หน้าตายิ้มยาก ไว้หนวด ตาโต มองใครไม่เคยกระพริบตา เสียงแหบๆไม่ดังแต่มีอำนาจ พูดน้อย ต่อยเจ็บ แต่อารมณ์ขันเหลือรับ เวลาท่านตลกขึ้นมา ใครไม่ทันก็อาจร้องไห้ได้ง่ายๆเพราะนึกว่าโดนด่า พีนักเขียนได้รับการตักเตือนจากรุ่นพี่คนไทยที่มาเรียนก่อนหน้าเราว่า อย่าได้ลงเรียนวิชานี้เด็ดขาด ท่านเกลียดนักเรียนไทย แถมท่านให้ทุกคนบอกชื่อทุกครั้งที่ลุกขึ้นถาม-ตอบ แล้วก็จำเก่งเสียด้วย ฉะนั้นใครตอบอะไรไม่ได้ละก็ ท่านจะจำไว้ให้ F แน่นอน

พี่นักเขียนไปลงเรียนวิชาที่ท่านสอนเพราะเป็นวิชาที่อยากเรียนมากๆ ท่านสอนออกแบบ furniture และเครื่องเรือนทุกชนิดซึ่งต้องพับเก็บได้ ไม่ว่าจะมีขนาดใหญ่เพียงใดก็ต้องขนย้ายได้ เรียกว่า Nomadic Furniture ตั้งแต่นาฬิกาไปจนถึง sofa หรือชุดโต็ะอาหารทั้งชุด แล้วยังมี workshop พร้อมวัสดุและอุปกรณ์ทุกชนิด ทั้งไม้ หนัง ผ้าบุสวยๆ ฟองน้ำ กระจก ฯลฯ ให้เราสร้างผลงานออกมาจริงๆด้วย เสร็จแล้วยกกลับบ้านได้โดยไม่ต้องเสียเงินเพิ่มจากค่าหน่วยกิตเลย และใครจะทำกี่ชิิ้นในหนึ่งเทอมก็ได้ เราเป็นนักเรียนก็อยากได้ furniture สวยๆใส่ apartment แต่ไม่มีตังซื้อแพงๆ ก็เลยอยากลงเรียนด้วยประการฉะนี้โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของรุ่นพี่

วันหนึ่งก่อน class เลิก มีนักเรียนยกมือถามปํัญหาจุกจิกเสมือนไม่ตั้งใจฟังเวลาท่าน lecture ท่านจึงกล่าวขึ้นว่า "ชั้นเป็นคนประหลาดอย่างนึงนะ คือชั้นจำชื่อคนโง่ไม่ค่อยได้" ว่าแล้วท่านก็หันหน้ามาทางพี่นักเขียน ซึ่งเป็นนักเรียนหัวดำอยู่คนเดียวในห้องเรียน แถมนั่งหน้าเสียด้วยเพราะอยากฟังชัดๆ ท่านรู้จักชื่อเราดีเคยเรียกหลายครั้งแล้ว แต่แทนที่จะเรียกชื่อพี่ ท่านกลับถามว่า"เห็นด้วยไม่ Laura?" น้านักเขียนรู้ว่าท่านตลกก็เลยตอบกลับไปว่า "เห็นด้วยค่ะ David" นักเรียนในห้องเลยหัวเราะตบโต็ะกันใหญ่

พอ class เลิก Prof. ก็ให้คนมาตามไปหาที่ office พี่นักเขียนนึกว่าตายแน่แล้วเรา แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ เชื่อว่าครุบาอาจารย์เขาไม่โกรธลูกศิษย์ง่ายๆหรอก เพราะตอนนั้นท่านก็หัวเราะไปกับนักเรียนด้วย เพือนในห้องยังให้พรเราบอกว่า วันนี้ทำให้ Victor หัวเราะให้เขาเห็นกันเป็นครั้งแรก

ปรากฏว่าท่าน offer ให้พี่นักเขียนเป็น Teaching Assistant (TA) คือผู้ช่วยสอน โดยจะให้ไปช่วยสอน class ปริญญาตรีที่มีนักเรียนกว่า 200 คน ตามปกติแล้ว Professor ท่านอื่นๆจะใช้วิธีประกาศติด board รับจ้าง TA แล้วนักศึึกษาปริญญาโทเขาก็ไปสมัครงานกันโดยมีเงินเดือนให้ แต่สำหรับ Victor ท่่านใช้วิธีเลือกรายตัว แล้วไม่มีเงินเดือน เพราะทางมหาลัยถือว่าท่่านเป็นบุคคลมีชื่ิอเสียง เป็น Professor ที่ได้เงินเดือนสูงที่สุด ดังนั้นใครๆที่ได้รับเลือกเป็น TA ให้ท่่าน ถือว่าเป้นเกียรติประวัติิ ทำให้มีโอกาสหางานได้ง่ายในอนาคต นักศึกษาปริญญาโทผู้ชายชาวอเมริกันอีก 4 คนถูกเลือก รวมพี่นักเขียนเป็น 5 คน Victor จะแบ่ง class 200 คนออกเป็นห้องย่อยๆ 5 ห้อง พวกนักศึกษาผู้ชายตื่นเต้นกันมากเพราะใครๆเขาอยากได้มีโอกาสเป็น TA ให้ท่าน พี่นักเขียนกลับไม่กล้ารับงานเพราะคิดว่า เราเป็นคนต่างชาติ ภาษาอังกฤษเราไม่ได้ดีพอ นักเรียนอเมริกันมีอีกตั้งมากมายทำไมท่านมาเลือกเรา เมื่อไม่ตอบรับงานทันที ท่านก็เอามือปิดหู แล้วปิดตา แล้วปิดปาก แล้วถามว่า "อยากเป็นตัวไหน?" ด้วยความโมโหรู้ว่าท่านเปรียบเรากับลิงสามตัว ก็เลยตอบรับงานทันที

ไปสอนหนังสือวันแรก ท่านให้ทุกคนไปก่อน class เริ่ม 15 นาที สั่งว่าต้องแต่งตัวให้สมกับเป็นครู และบอกว่า "There's no second chance for first impression." คือไม่มีโอกาสที่สองที่จะสร้างความประทับใจ และห้ามพวกผู้ชายขอเบอร์โทรศัพท์ date นักศึกษาสาว พวกผู้ชายโผล่มาผูก tie กันหมดทุกคน แถมบางคนใส่ suit อีกต่างหาก พี่นักเขียนเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว ทำได้อย่างมากก็แค่แต่งเสื้อกางเกงเรียบร้อยธรรมดาๆ ไม่มีชุดพิเศษอะไร ระหว่างที่ีคอยนักเรียนก็นั่งกระสับการส่าย รู้สึกว่าเก้าอี้มันเย็นๆเกินเหตุ ท่านหันมาถามว่า "เป็นอะไร?"เราก็ตอบว่า "เก้าอี้มันนั่งไม่สบาย" ท่านก็ว่า "เก้าอี้มันสบายดี คนนั่งต่างหากที่ไม่สบาย"

พี่นักเขียนได้มีโอกาสสอนหนังสือเป็นครั้งแรกหลังจากมาเมืองไทยได้เพียงสองเดือน ประสบการณ์การสอนหนังสือครั้งนั้น นอกจากจะเป็นไปอย่างราบรื่นจนจบปีการศึกษา และใด้ความรู้และประสบการณ์มากมายแล้ว ยังผลให้ได้งานสอนหนังสือและมีเงินเดือนใช้ต่อไปอีกเรื่อยๆจนเรียนจบและได้งานดีๆหลังจากนั้นไปอีก พี่นักเขียนย้ายไป-มา ระหว่างเมืองไทยกับอเมริกาหลายรอบ แต่พี่นักเขียนก็ไม่เคยเลิกติดต่อกับ Victor ได้มีโอกาสติดต่อให้ท่านไป lecture และไปเที่ยวทางเมืองไทยด้วย

พี่นักเขียนกลายเป็นทั้งลูกสาวและเพื่อนสนิทของ Victor เราทานอาหารกลางวันและไป pub เพื่อไปสนทนาและดื่ม wine กันสัปดาห์ละครั้ง เป็นเวลายาวนานหลายปี ท่านสอนให้ดื่ม wine ชนิดต่างๆ พาไปทานอาหารนานาชาติ รักทั้งพี่นักเขียนและสามีของพี่นักเขียน พอพี่นักเขียนมีลูก ท่านก็เป็นคนแรกที่เอาของขวัญมาให้เป็นชุดหมีสีขาว มีหัวใจแดงดวงเล็กๆเต็มไปหมด ท่านจะโทรมาหาและระบายความทุกข์ส่วนตัวให้ฟังเสมอๆจนกระทั่งท่านตายจากไป คำสอนของท่านที่จารึกอยู่ในหัวใจพี่นักเขียนมาตราบจนทุกวันนี้คือ "You never learn less." ซึ่งท่านหมายถึงว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม้ว่าสิ่งที่ทำนั้นจะให้ผลดีหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่ย่อมได้เสมอคือ ความรู้(rose)
Click to expand...

น่าประทับใจจริงๆครับ..เรื่องราวที่มีสาระของพี่นักเขียน
ทำให้นึงถึงตอนเรียน เวลาอาจารย์ถามมีบุคลิกหนึ่งเหมือนคุณ Victor เลยครับ ท่านมีวิญญาณความเป็นครูสูงมาก ท่านชอบถามคำถามในชั้นเรียน ไม่ค่อยเห็นรอยยิ้ม..แต่แววตามีเมตตามากครับ

เวลาท่านชี้ให้ตอบคำถามท่านจะเรียกชื่อแทนทุกคน ผมก็โดนเรียกว่าหนุ่มเสก (คงหน้าเหมือน) ท่านชอบย้ำถาม+ใช่ไหมๆ??? นักเรียนส่วนมากก็ตอบว่า ใช่ครับ -ใช่ค่ะ มีอยู๋วันนึงอาจารย์ถามว่า "มีห้องว่างๆอยู่ห้องนึง ถ้าเราเอาเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นไทยใส่เข้าไป เราจะเรียกว่าเป็นสไตล์ไทยใช่ไหม?" ก็เรียกนักเรียนถามที่ละคน ทุกคนตอบว่าใช่ครับ-ใช่ค่ะ..พอถึงผม ผมก็ตอบไปว่า "ไม่ใช่ครับ" เล่นเอาแกอึ้งไปพักเหมือนกัน..เลยต้องอธิบายไปว่า "มันต้องมีรูปแบบกลิ่นไอของวัฒนธรรมไทยด้วยครับ ใส่ไปชิ้นเดียวแต่ไม่มีองค์ประกอบเสริมอื่นๆยังไม่พอครับ" (ท่านเลยจำผมได้ดีตั้งแต่นั้นครับ..) รู้สึกเข้าใจว่าท่านต้องการให้เราใช้สมองคิดมากกว่าสิ่งที่ท่านบอก...ตอนนั้นงานที่ผมทำออกจะหวือหวาทั้งวางแปลนทั้งรูปแบบออกแนวหลุดโลก อวกาศไปเลยครับ..ไม่ค่อยอิงสไตล์บนโลกเท่าไหร่ ก็มีอาจารย์ท่านนี้ท่านเดียวที่เห็นความแตกต่าง และคอยส่งเสริมให้ตลอดมา ท่านอื่นๆก็เน้นตามกรอบเดิมของหลักสูตรครับ..

เลยทำให้คิดถึงอาจารย์ ศิลป พีระศรี กับเพลง Santa Lucia ขี้นมาเลยครับ
โชคดีว่าผมกับพี่นักเขียนเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน ขอย้อนกลับไปหาอดีตหน่อยนะครับ

[SIZE=-1]<CENTER></CENTER>[/SIZE]

[SIZE=-1]Painting Title: "Venice Grand Canal View" [/SIZE]
[SIZE=-1]Oil Paintings Gallery, Alpharetta, Georgia.[/SIZE]

[SIZE=-1]<CENTER>[/SIZE]
[SIZE=-1]Santa Lucia .......[/SIZE]

[SIZE=-1]Sul mare luccica l'astro d'argento [/SIZE]
[SIZE=-1]placida ้ l'onda [/SIZE]
[SIZE=-1]prospero il vento [/SIZE]

[SIZE=-1]Sul mare luccica l'astro d'argento [/SIZE]
[SIZE=-1]placida ้ l'onda [/SIZE]
[SIZE=-1]prospero il vento [/SIZE]

[SIZE=-1]Venite all'argine [/SIZE]
[SIZE=-1]barchette mie [/SIZE]
[SIZE=-1]Santa Lucia, Santa Lucia [/SIZE]

[SIZE=-1]Venite all'argine [/SIZE]

[SIZE=-1]barchette mie [/SIZE]
[SIZE=-1]Santa Lucia, Santa Lucia [/SIZE]

[SIZE=-1]Soft winds caress the sea, [/SIZE]
[SIZE=-1]Breezes so tender, [/SIZE]
[SIZE=-1]Make every dancing wave, [/SIZE]
[SIZE=-1]Gladly surrender! [/SIZE]

[SIZE=-1]Days here are heavenly, [/SIZE]
[SIZE=-1]Nights are pure ecstasy, [/SIZE]
[SIZE=-1]Santa Lucia, Santa Lucia! [/SIZE]

[SIZE=-1]Venite all'argine [/SIZE]
[SIZE=-1]barchette mie [/SIZE]
[SIZE=-1]Santa Lucia, Santa Lucia [/SIZE]
[SIZE=-1]</CENTER>[/SIZE]

SAVE

mead · 9 กันยายน 2007

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 7 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">
[ แนะนำเรื่องเด่น ]
</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>mead, แก้วทิพย์, fujitel, Mila, punnapa </TD></TR></TBODY></TABLE>

เพื่อนๆมากันเยอะ บรรยากาศอบอุ่นดีจังครับ..เอาภาพให้ทายดีกว่า

mindanaric · 9 กันยายน 2007

ทำมายโพสนานจัง -.-" ....เมื่อกี้เกือบออกไปเสียแล้วนะเนี่ย

mindanaric · 9 กันยายน 2007

รอๆๆ

mindanaric · 9 กันยายน 2007

รอๆๆ เล่นเกมกันค่ะๆๆๆ

mindanaric · 9 กันยายน 2007

รอๆๆ เล่นเกมกันค่ะๆๆๆ เย้ๆๆๆ

mead · 9 กันยายน 2007

เกมส์ฝึกประสาทสัมผัสที่ 6
ลองทายกันดูครับว่า จินตภาพภาพนี้คือใคร? [อยู่ในห้องนี้ล่ะครับ]
สัมผัสกับอดีตชาติของเค้า ทายถูกมีรางวัลด้วยครับ

mindanaric · 9 กันยายน 2007

ไม่ใบ้หน่อยหรอพี่มี้ท =.=".....P.....

khajornwan · 9 กันยายน 2007

penpilai said: ↑

ขอพี่นักเขียนช่วยแนะนำด้วยเพราะขณะที่กำลังรีดผ้าก็เหมือนมีพลังงานบางอย่างแผ่กระจายบริเวณกลางกระหม่อมเป็นเวลานานเกือบ 1 ชั่วโมงและตรงหน้าผากก็รู้สึกมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ค่ะ ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรส่งกระแสมาแรงมากแต่ก็สัมผัสได้ถึงความสงบแบบลึกๆ
Click to expand...

ไม่ต้องตกใจค่ะขจรวรรณก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน แสดงว่าคุณ Penpilai สามารถรับพลังจากธรรมชาติได้ หากเปรียบไปแล้วบริเวณกลางกระหม่อมก็เหมือนหม้อชาร์ตแบตเตอรี่มีหน้าที่รับและสำรองกระแสไฟฟ้าให้กับร่างกายของเรา และทำงานเชื่อมต่อกับหน้าผากหรือที่เรียกกันว่าตาที่สามค่ะแต่ถ้าจิตเราจดจ่ออยู่กับหน้าผากอาจจะทำให้ปวดจนหน้ามืดได้นะคะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะค่ะ ของขจรวรรณมีเพิ่มขึ้นมาอีกคือ ที่ฝ่ามือจะมีอาการซ่า ๆ หากสัมผัสกับน้ำจะคล้ายมีกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ บริเวณฝ่ามือด้วย น้อง ๆ หลายคนมักจะบอกว่าฝ่ามือของเราร้อนจริง ๆ ถ้าหากเอาฝ่ามือทั้ง 2 ข้างมาประสานกันแต่ไม่ให้สัมผัสกัน จะรู้สึกคล้ายคล้ายแม่เหล็กที่มีแรงดูด แรงผลักกันด้วยค่ะ.. แต่ยังไงก็อยากขอคำชี้แนะจากพี่นักเขียนด้วยว่าสิ่งที่คิดนี้ถูกต้องหรือปล่าวคะ?
(good)

mead · 9 กันยายน 2007

mindanaric said: ↑

ไม่ใบ้หน่อยหรอพี่มี้ท =.=".....P.....
Click to expand...

ใบ้ว่า++แว่บแรกไงครับ++..ลองดูคร๊าบ!!

mindanaric · 9 กันยายน 2007

คุณจิตต์ประภัสสร(เขียนถูกป่าวหว่า) หยออ @.@ ....

mindanaric · 9 กันยายน 2007

ทำไม่ไม่มีใครมาเล่นเยยอ่ะ มาลองตอบกันดูหน่อยจิค่ะ #O#~

mead · 9 กันยายน 2007

แก้วทิพย์ said: ↑

(sing) (sing) เห็นด้วยตามคุณ khajornwan ชื่นชมคุณน้อง Mindanaric ที่ทั้งสนใจและมีความรู้เรื่องราวจิตวิญญาณ ได้อย่างรวดเร็วตั้งแต่อายุยังน้อย เวลานี้ห้องวิทย์ของพวกเราที่มีพี่นักเขียน เป็นครูใหญ่ และครูประจำชั้น มีคุณ Mead เป็นหัวหน้าชั้น แสนจะมีบรรยากาศที่อบอุ่นชื่นใจ จริงไม้คะ (good) (good)
Click to expand...

รู้สึกชื่นใจเช่นกันครับ ที่เห็นทุกๆคนใฝ่รู้แบบนี้
ทั้งคุณแก้วทิพย์ คุณน้องมายด์ คุณขจรวรรณ คุณpenpilai คุณเฉลย และท่านอื่นๆที่ตามมาอ่านอีกหลายท่าน ท่านพี่ Mount อีกที่มาให้กำลังจายบ่อยๆ ติดตามกันมาตลอด รู้สึกเหมือนพี่เหมือนน้องที่มาพูดคุยกันครับ เจอกันก็ดีใจทุกวันครับ

(good)(good)(good)

mead · 9 กันยายน 2007

mindanaric said: ↑

คุณจิตต์ประภัสสร(เขียนถูกป่าวหว่า) หยออ @.@ ....
Click to expand...

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดยอด
ตอบถูกคนแรก เหมาคนเดียวเลยนะน้องมายด์
Six sence คมเฉียบขาดมากๆ ฟังธงเลยน้องคนนี้
เก่งมากๆครับ...อยากได้อะไรบอกจ้า!!
ทีแรกว่าจะให้เจ้าตัวมาเฉลย ไม่ทันแล้วววว..เก่งอะไรปานนั้น+-+

khajornwan · 9 กันยายน 2007

(sing)

กังขา ณ ปลาย said: ↑

เล่าเรื่องความสามารถในการนอนแบบไม่หลับมาให้ฟังค่ะ

แต่ก่อน ยังอายุไม่มาก เวลาคิดอะไรแล้วสงสัย จะมีความสามารถมาก ในการนอนแล้วคิด ไม่หลับนะ คิดจนเช้าเลย แบบไม่กระดุกกระดิกด้วย คือเข้าฌานคิดไปเลยทีเดียว บางทีไปนั่งอยู่ตรงไหน ก็จมอยู่กับความคิดแบบลืมร่างกายไปเลย เดี๋ยวนี้ ทำไม่ได้แล้วค่ะ แก่แล้ว จะหลับเอาท่าเดียว

(b-ahh)
Click to expand...

อย่าคิดว่าเราแก่สิคะยังวัยรุ่นอยู่ค่ะ.. ลืมไปแล้วเหรอทฤษฏีของท่านอาจารย์อนาลัย " อดีต ปัจจุบัน อนาคต ดำเนินไปพร้อม ๆ กัน เป็นปัจจุบัน " วิธีการนอนแบบนี้ทางสายพุทธคงจะเรียกว่าการจับหลับเพื่อฝึกสตินั่นเองค่ะหลวงพ่อบอกมา.. อิอิ..

(sing)

mindanaric · 9 กันยายน 2007

อ่า....ทามมายม่ายรอให้คนอื่นมาทายก่องอ่าพี่มี้ท เล่นเฉลยเลยหรอ....-.-

เดี๋ยวเหอะๆตอนแรกเค้าทาย ก็มาทักให้เขว้ขาดความมั่นใจเกือบไปแล้วมะเนี้ยเรา -.-*

ทามมายเราเล่นกันอยู่สองคนเอง สงสัยคราวหน้าต้องมีกำหนดการล่วงหน้าและก็ขอโหวดด้วยมั้งว่าครายอยากเล่น เล่นกันแค่สองคนไม่มันส์เลย =.=~

เย้ๆๆๆๆๆ ตอบถูกด้วยๆๆ เอารางวัลมาๆ หุหุหุหุหุ~

mead · 9 กันยายน 2007

khajornwan said: ↑

(sing)
อย่าคิดว่าเราแก่สิคะยังวัยรุ่นอยู่ค่ะ.. ลืมไปแล้วเหรอทฤษฏีของท่านอาจารย์อนาลัย " อดีต ปัจจุบัน อนาคต ดำเนินไปพร้อม ๆ กัน เป็นปัจจุบัน " วิธีการนอนแบบนี้ทางสายพุทธคงจะเรียกว่าการจับหลับเพื่อฝึกสตินั่นเองค่ะหลวงพ่อบอกมา.. อิอิ..

(sing)
Click to expand...

นั่นสิครับ..จิตวิญญาณอยู่เหนือกาลเวลา..ถ้าเราปราถนาจะอ่อนวัย ก็จะอ่อนวัยจริงๆครับ ดูพระเก่งๆหลายๆท่านหยุดวัยสังขารไปเลยครับ ดูหน้าเด็กมากๆ แววตาบริสุทธิ์ใสๆ ออกมาจากภายในด้วยครับ ทั้งทั้งทีอายุ 70 กว่าๆเข้าไปแล้วนะครับ

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

แก้วทิพย์ เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

CIMG626011.jpg

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

khajornwan เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

E5176835-143.gif

khajornwan เป็นที่รู้จักกันดี

mindanaric เป็นที่รู้จักกันดี

mead เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ไฟล์ที่แนบมา:

CIMG626011.jpg

ไฟล์ที่แนบมา:

E5176835-143.gif

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา