เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ในห้อง 'ประสบการณ์ เรื่องเล่า' ตั้งกระทู้โดย พี เสาวภา, 7 เมษายน 2008.

แท็ก: แก้ไข

หน้า 2214 ของ 3279

rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
ไม่เกิด said: ↑

วันนี้ขอพักผ่อนเร็วสักหน่อย.. เพราะพรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมน้องโฟสต์ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้าและพาคุณยายของน้องโฟสต์ไปเฝ้าแทนคุณแม่ของเค้า.... แต่ก่อนไปขอฝากสิ่งดีให้ได้อ่านและผ่านเข้าไปในสายตาบ้าง..... ต้องขอประทานด้วยครับที่ข้อความมีความยาวพอสมควร

การปล่อยวาง

การที่เราอยู่ร่วมกันนี้จะต้องมีระเบียบ ระเบียบเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับคนหมู่มาก ไม่ใช่จำเป็นเฉพาะบุคคลเท่านั้น อยู่คนเดียวก็ต้องมีระเบียบ อย่างพระวินัย พระวินัยสมัยก่อนนี้มีนิดเดียว พระสงฆ์ที่มาบวชในพระพุทธศาสนามีมากขึ้น ต่างคนต่างจะทำอะไร ก็มีหลายเรื่อง บางคนอยากจะทำอย่างนั้น บางคนอยากจะทำอย่างนี้ ก็มีกันมาเรื่อยๆ เป็นเหตุให้พระพุทธเจ้าของเราตั้งข้อกติกา คือพระวินัยขึ้นมา เพื่อเป็นข้อปฏิบัติ อยู่ไปนานๆก็มีคนบางคนก็ทำเรื่องมาอีกหลายอย่าง ดังนั้นพระวินัยจึงไม่มีทางจบสิ้น หลายล้านสิกขาบท แต่ก็ยังไม่จบ พระวินัยไม่มีทางจบลงได้ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องธรรม เรื่องธรรมะนี้มีทางจบ ก็คือ "การปล่อยวาง" เรื่องพระวินัยก็คือเอาเหตุผลกัน ถ้าเอาเหตุผลกันแล้วไม่จบหรอก

เรื่องธรรมะที่แท้จริงนั้น ต้องทิ้งเหตุทิ้งผล คือธรรมะมันสูงกว่านั้น ธรรมะที่พระพุทธองค์ท่านตรัสรู้ ระงับกิเลสทั้งหลายได้นั้นมันอยู่นอกเหตุเหนือผล ไม่อยู่ในเหตุ อยู่เหนือผล ทุกข์มันจึงไม่มีสุขมันจึงไม่มี ธรรมนั้นท่านเรียกว่าระงับ ระงับเหตุ ระงับผล ถ้าพวกใช้เหตุผลอยู่อย่างนี้ เถียงกันตลอดจนตายเหมือนพระสององค์นั้น

ธรรมที่พระพุทธองค์ท่าน ตรัสรู้ ต้องอยู่นอกเหตุเหนือผล นอกสุขเหนือทุกข์ นอกเกิดเหนือตาย ธรรมนี้มันเป็นธรรมที่ระงับคนเราก็มาสงสัยอยู่นี่แหละ ผู้ชายยิ่งสงสัยมาก ความสงสัยนี่ตัวสำคัญ มีเหตุผลอย่างนั้นอย่างนี้ มันจะตายอยู่แล้ว (หัวเราะ) มันไม่ใช่ธรรมของพระพุทธองค์ ธรรมนั้นเป็นข้อปฏิบัติ เป็นทางเดินเดินไปเท่านั้น ถ้ามัวคิดว่าเมื่อไปถึง นี่ฉันนี้สุขเหลือเกิน ไม่ได้ฉันนี้ทุกข์เหลือเกิน ไม่ได้ แต่ถ้าฉันไม่มีสุขไม่มีทุกข์ นี่คือมันระงับแล้ว สงสัยไม่มี

ตรงโน้นมันจะมีอยู่ที่ตรงไหน มันก็อยู่ตรงที่ปฏิบัติไปเรื่อยๆสุขเกิดขึ้นมา ทุกข์เกิดขึ้นมา เรารู้มันทั้งสองอย่างนี้ สุขนี้ก็สักว่าสุขทุกข์นี้ก็สักว่าทุกข์เท่านั้น ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่ตัวตนเราเขา ธรรมนี้เกิดขึ้นแล้วดับไป เกิดขึ้นมาดับไปเท่านั้น จะเอาอะไรกับมัน สงสัยทำไมมันเกิดอย่างนั้น เมื่อเกิดอีกทำไมมันไปอย่างนั้นละ สงสัยอย่างนี้มันเป็นทุกข์ ปฏิบัติไปจนตายก็ไม่รู้เรื่อง มันทำให้เกิดเหตุไม่ระงับเหตุของมัน

ความ เป็นจริง ธรรมที่พวกเราปฏิบัติอยู่ทุกวันนี้ ธรรมนี้นำเราไปสู่ความสงบ สงบจากอะไร จากสิ่งที่ชอบใจ จากสิ่งที่ไม่ชอบใจถ้าเราชอบสิ่งที่เราชอบใจ ไม่ชอบสิ่งที่เราไม่ชอบใจ มันไม่หมด ธรรมนี้ไม่ใช่ธรรมระงับ ธรรมนี้เป็นธรรมก่อทุกข์ขึ้นมา ให้เข้าใจอย่างนั้น

ฉะนั้นเราจะ ต้องอดทน อดทนต่ออารมณ์ที่มันเกิดขึ้นมาอย่าไปหมายมั่น อย่าไปยึดมั่น จับมาดูแล้วรู้เรื่อง เราก็ปล่อยมันไปเสีย เขาจะพูดอย่างไรก็รับฟังมันไปเถอะ มันจะทำอย่างไรก็ระวังไว้ มันเป็นอย่างนั้นของมัน เราต้องถอยกลับมาอยู่ตรงนี้ เราก็มีความสบาย

อารมณ์ ก็เหมือนกันฉันนั้น ที่มันมากระทบเราอยู่ทุกวันนี้ บางทีก็ร้าย บางทีก็ดี บางทีก็ชอบใจ บางทีก็ไม่ชอบใจ คนทุกๆคนนั่งอยู่ในนี้ก็เหมือนกัน จะทำให้ถูกใจเราทุกคนมีไหม มันไม่ได้ นอกจากเราปฏิบัติธรรมะให้รู้ว่า คนคนนี้มันเป็นอย่างนี้นานาจิตตังไม่เหมือนกัน

เราจำเป็นต้องอบรมใจ ของเราทุกๆคน เมื่อมันโกรธขึ้นก็ดูความโกรธ ความโกรธนี้มันมาจากไหน เราให้มันโกรธหรือเปล่า ดูว่ามันดีไหม ทำไมเราถึงชอบมัน ทำไมเราถึงไม่ทิ้งมัน เมื่อโกรธขึ้นมาแล้วไม่ดี ไม่ดีเราเก็บมันไว้ทำไม ก็เป็นบ้าเท่านั้น ทิ้งมันเสียถ้าเห็นว่ามันไม่ดี มันก็จะไปในทำนองนี้

พระองค์ ตรัสว่าอะไรเป็นบาป อันนั้นท่านให้อาย อะไรที่ไม่เป็นบาปจะอายทำไม ใครอายก็โง่เท่านั้น ภาวนายังไม่เป็นเลย ถ้าอายอย่างนั้น เราจะไปอยู่ตรงไหนถึงจะมีปัญญา ถ้าไปอยู่คนเดียวไม่มีใครพูดดีพูดชั่วให้ มันก็สบาย แต่เราจะไม่รู้เรื่อง สบายอย่างนี้มันไม่มีปัญญา ถ้าถูกอารมณ์แล้วปัญญามันไม่มี ก็เป็นทุกข์อย่างนั้น

ฉะนั้นเราอยู่ ในโลก ก็ต้องมีความสัมพันธ์กับมนุษย์เรื่อยไปเป็นธรรมดา ไม่อยากเป็นมันก็เป็น ไม่อยากจะอยู่มันก็อยู่ เป็นไปอยู่อย่างนั้น ให้เรามาพิจารณาอย่างนั้น เราต้องกลับมาย้อนพิจารณาอารมณ์ที่ท่านตรัสว่า นินทาสรรเสริญมันเป็นคู่กันมา เรื่องนินทาเรื่องสรรเสริญเป็นธรรมดาของโลก ถ้าไม่ดีเขาก็นินทา ถ้าดีเขาก็สรรเสริญ พระพุทธองค์ท่านไม่เห็นแก่นินทา ไม่เห็นแก่สรรเสริญจงเรียนสรรเสริญให้มันรู้จัก จงมาเรียนนินทาให้มันรู้จัก ให้รู้จักสรรเสริญกับนินทา สรรเสริญ นินทามันก็มีผลมีเหตุเท่ากัน นินทาเราก็ไม่ชอบ นี่เป็นเรื่องธรรมดาของโลก ถ้าสรรเสริญเราชอบ

ดัง นั้นเราต้องอดทนต่อสู้ ให้เรามีสติคุ้มครองจิตของเรา สติคือความระลึกได้ สัมปชัญญะคือความรู้ตัว อันนี้ช่วยประคับประคองดวงใจของเราให้อยู่กับธรรมะ สติระลึกได้ว่า บัดนี้เราจะจับไม้เท้าเมื่อเราจับไม้เท้าอยู่เราก็รู้ว่าเราจับไม้เท้า นี่เป็นสัมปชัญญะถ้าเรารู้อยู่ในขณะนี้ ขณะเมื่อเราจะทำ หรือเมื่อเราทำอยู่ก็รู้ตามความเป็นจริงของมันอยู่อย่างนั้น อันนี้แหละที่จะช่วยประคับประคองใจของเราให้รู้ธรรมะที่แท้จริง

เมื่อ พระพุทธองค์ตรัสรู้ธรรมะ ทรงเทศน์เป็นปฐมเทศนาเลยตรงนี้ ทางหนึ่งมันเป็นทางสุขของกาม ทางหนึ่งมันเป็นทางทุกข์ทรมานตน สองอย่างนี้ไม่ใช่ทางที่สงบ ท่านพูดว่าไม่ใช่ทางของสมณะ สมณะนี้คือความสงบ สงบจากสุขทุกข์ ไม่ใช่มีความสุขแล้วมันสงบ ไม่ใช่มีความทุกข์แล้วมันสงบ ต้องปราศจากสุขหรือทุกข์มันจึงเป็นเรื่องความสงบ ถ้าเราทำอย่างนั้นแล้วมีความสุขใจเหลือเกิน อันนี้ก็ไม่ใช่ธรรมะที่ดีนะ แต่ต้องเราวางสุขหรือทุกข์ไว้สองข้าง ความรู้สึกต้องไปกลางๆ เดินผ่านมันไปกลาง เราก็มองดู สุขก็เห็น ทุกข์ก็เห็น แต่เราไม่ปรารถนาอะไร เดินมันเรื่อยไป เราไม่ต้องการสุข เราไม่ต้องการทุกข์ เราต้องการความสงบ จิตใจของเราไม่ต้องแวะไปหาความสุข ไม่ต้องแวะไปหาความทุกข์ ก็เดินมันไปเรื่อยเป็นสัมมาปฏิปทา เป็นมรรคมีองค์แปด มีสัมมาทิฏฐิ ความเห็นชอบเกิดขึ้นแล้ว สัมมาสังกัปปะ คือความดำริวิตกวิจารมันก็ชอบทั้งนั้น อันนี้เป็นสัมมามรรค เป็นมรรคปฏิปทา ถ้าจะทำอย่างนี้ให้เกิดอย่างนั้น

"อาการบังคับตัวเองให้กำหนดลม หายใจข้อนี้ เป็นศีล การกำหนดลมหายใจได้และติดต่อกันไปจนจิตสงบข้อนี้เรียกว่า สมาธิการพิจารณากำหนดรู้ลมหายใจว่าไม่เที่ยง ทนได้ยาก มิใช่ตัวตนแล้วรู้การปล่อยวาง ข้อนี้เรียกว่าปัญญา การทำอานาปานสติภาวนาจึงกล่าวได้ว่าเป็นการบำเพ็ญทั้งศีล สมาธิ ปัญญา ไปพร้อมกันและเมื่อทำศีล สมาธิ ปัญญาให้ครบ ก็ชื่อว่าได้เดินทางตามมรรค มีองค์แปด ที่พระพุทธองค์ตรัสว่าเป็นทางสายเอก ประเสริฐกว่าทางทั้งหมด เพราะจะเป็นการเดินทางเข้าถึงพระนิพพาน เมื่อเราทำตามที่กล่าวมานี้ ชื่อว่าเป็นการเข้าถึงพุทธธรรมอย่างถูกต้องที่สุด"
Click to expand...
rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44261
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
แก้ไขครั้งล่าสุด: 27 พฤศจิกายน 2012

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44262
- ถูกใจ x 6
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
พี เสาวภา said: ↑

ขอถามอ.พีเรื่อง ห้ามลอดใต้สะพานหัวเดียว เพราะอะไรครับอันนี้ต้องคนยุคเก่าหน่อยสมัยยังมีเรือพายครับ

คนยุคเก่าจะมีสะพานทอดออกมาจากฝั่ง เพื่อขึ้นลง เรือครับ บางที่ใช้ชักผ้าบ้าง นั่งเล่นบ้าง ยืนปัสสาวะบ้าง...แหะๆ ผมทำบ่อย

หัวหนึ่งทอดกับพื้นดินหรือคานไม้บนดิน อีกหัว ตั้งบนคานและเสา ตั้งลอยบนน้ำ เมื่อน้ำลงมากๆ จึงดูเหมือนสะพานหัวเดียว บางทีสะพานลอยอยู่บนพื้น สะพานแบบนีคนโบราณห้ามลอดน่ะครับ คนถือเคร่งๆ สพานอะไรก็ไม่ลอด ราวตากผ้าก็ไม่ลอด แต่สมัยนี้ถ้าจะยาก เพราะสะพานลอยเยอะ ส่วนผมของที่ผมมี ไม่ถือ พวกเหนียวๆผมไม่เล่น...แหะๆ เจ็บ

นอกจากนั้น ที่ห้ามจะๆ คือ ห้ามด่าแม่เขา ห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงมีเจ้าของ ห้ามถ่มน้ำลายลงรูส้วม ( อันนี้เคล็ดว่าปากเป็นที่ว่าคาถา ปากเหม็นปากต่ำซ่ะแล้ว ทำไม่ขลัง ห้ามกิน ฟักแฟง น้ำเต้า พวกผักที่ทอดยอด ( พวกเล่นเหนียวๆ )

ที่แนะนำ ห้ามให้ได้ คือ ข้อสุรา เลิกได้ จัดว่าขลังแน่นอนครับ
Click to expand...

แก้ไขครั้งล่าสุด: 27 พฤศจิกายน 2012

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44263
- ถูกใจ x 6
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
พี เสาวภา said: ↑

เปิดดูไฟล์ 956730 เปิดดูไฟล์ 956731 เปิดดูไฟล์ 956732

มีด เหล็กหัวบ่อ ฝีมือช่างซุย ราชบุรี

เหล็กชนิดนี้ เรียก ว่า F6MN น่ะครับ เอาวางตากแดดตากฝนได้ ยี่สิบปี ไม่ขึ้นสนิม เอามาโชว์ เพราะพึ่งส่งวัสดุมาเช้านี้ ยังเห่ออยู่

ผมชอบมีด ของมีคมมากน่ะครับ มีหลายสิบเล่ม ของหลวงปู่บุญศรี เลือกฝีมือหน่อย แบบ ฝีมือ ห่วยๆไม่เอา จะเอามาโชว์ภาค กระทู้หลวงปู่ ให้ผมทำหนังสือหลวงพ่อทรงเสร็จ จะโชว์หมดทุกเล่ม ไม่มีกั้ก

เหล็กนี้ปลุกเสก โดยหลวงพ่อของผมมาแล้วน่ะครับ
Click to expand...

Ong said: ↑

ฝีมือดี งามเนียน สวยงามมากครับ เห็นแล้วบาดใจ
Click to expand...

พี เสาวภา said: ↑

เปิดดูไฟล์ 956855 เปิดดูไฟล์ 956856

โค้ดพระเอก ท ไม่มีหัว

วันนี้คุยเรื่องพระเอกหน่อยย้ำอีกที โค้ด ท ไม่มีหัวตัวนี้ ตอกได้ชัดเจนบนตะโพนทองแดง ชุดแรกๆ ใบยาวหน่อย

โค้ดตัวนี้ ทำลายแล้วหลังหลวงพ่อล่ะสังขาร ไปตอนทำบุญ ๑๐๐ วัน ประมาณนั้น พระวิโรจน์ท่านเก็บไว้ ไม่ได้ใช้ ผมตามไปขอทำลาย ท่านจะได้หมดห่วง

เล่นพระต้องมีหลักน่ะครับ ดูโค้ด ท ไม่มีหัว ตัวนี้ให้แม่น ถ้าท่านจะเล่นพระหลวงพ่อทรง เพราะมีข้อยุติ ไม่แตกแถว

โค้ดนี้ตอกวัตถุมงคลไปเยอะ ทั้งพระและเครื่องราง ชิ้นไหนที่มีโค้ดนี้ ผ่านมือหลวงพ่อและทันหลวงพ่อแน่นอน

ที่เอามาย้ำเพราะเริ่มมี เบี้ย มีจาร ตอกโค้ด ท แต่ ท แปลกๆน่ะครับ คนล่ะตัว กับโค้ดพระเอก อันนี้ก็แล้วแต่จะเล่นน่ะครับ

ถ้าเป้นผม ผมเล่นโค้ดตัวนี้อย่างเดียว เพราะถ้าไม่ใช่ตัวนี้ ผมไม่เล่น เพราะฉนั้น ถ้าท่านได้โค้ดอื่นมา แล้วส่งรูปมาถามผม คำถามมีหลายคำถาม คำตอบคือคำเดียวครับ

คือ โค้ด พระเอกตัวนี้ครับ ทันหลวงพ่อแน่นอน
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44264
- ถูกใจ x 4
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
momotaro67 said: ↑

ชีวิตคนก็เหมือนสายนำ้้ำมีขึ้นมีลง ไม่มีใครมีความสุขได้ตลอดไป
และเช่นกันไม่มีใครมีความทุกข์ได้ตลอดไป

เมื่อผมพบเจอะกับเรื่องที่เลวร้ายต่างๆมากมายที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต ผมจะบอกกับตัวเองว่าไม่นานมันก็จะผ่านพ้นไป เตรียมใจรับปัญหาและอยู่กับมันด้วยสติ ปัญญา แล้วปัญหามันก็หายผ่านไป

ผมเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ ขอให้บุญรักษา
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44265
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
momotaro67 said: ↑

ชีวิตคนก็เหมือนสายนำ้้ำมีขึ้นมีลง ไม่มีใครมีความสุขได้ตลอดไป
และเช่นกันไม่มีใครมีความทุกข์ได้ตลอดไป

เมื่อผมพบเจอะกับเรื่องที่เลวร้ายต่างๆมากมายที่ถาโถมเข้ามาในชีวิต ผมจะบอกกับตัวเองว่าไม่นานมันก็จะผ่านพ้นไป เตรียมใจรับปัญหาและอยู่กับมันด้วยสติ ปัญญา แล้วปัญหามันก็หายผ่านไป

ผมเชื่อว่าคุณจะผ่านมันไปได้ ขอให้บุญรักษา
Click to expand...

ไม่เกิด said: ↑

ก่อนไปพักผ่อน... ยังค้างอยู่อีกนิด ก็เลยนำข้อคิดที่เหลือมาต่อให้ครบ.... ( ราตรีสวัสดิ์ )

ข้อคิดที่ดีในอีกมุมมอง

๒๐ คำถามกับ ว.วชิรเมธี
๑๕. ไปงานวันเกิดควรได้อะไร ?

(๑) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร
(๒) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาจากใคร
(๓) ได้ถามตัวเองว่า เรากตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดแล้วหรือยัง

๑๖. สวดมนต์บทไหนดี ?

(๑) สวดพุทธคุณเพื่อเตือนว่า จงเป็นผู้ตื่น
(๒) สวดธรรมคุณเพื่อเตือนว่า
จงเว้นสิ่งที่ควรเว้น จงทำสิ่งที่ควรทำ
(๓) สวดสังฆคุณเพื่อเตือนว่า พระอรหันต์ที่แท้
คือพ่อกับแม่ที่อยู่ในบ้านของเรานั่นเอง

๑๗. สามีไม่สนใจธรรมะเลยทำอย่างไรดี?

(๑) เราควรมีธรรมะให้เขาดู
(๒) เราควรอยู่ให้เขาเห็น
(! ๓) เราควรสงบเย็นให้เขาได้สัมผัส
เนื่องเพราะ หนึ่งการกระทำสำคัญกว่าพันคำพูด

๑๘. โดนขับรถปาดหน้า โมโหมาก ?

(๑) บอกตัวเองว่าโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ด่าคือมาร ระรานคือบาป
(๒) เปลี่ยนการด่าเป็นการแผ่เมตตาให้เขาถึงที่หมายโดยปลอดภัย
(๓) เตือนตนไว้ว่า อย่าขับรถปาดหน้าใคร เพราะอาจมีอันตรายรอ! บด้าน

๑๙. อยู่ในกลุ่มเพื่อนชอบนินทาจะตีจากดีไหม?

ท่านพุทธทาสกล่าวว่า คนชอบนินทาคือคนที่ชอบกินของเน่า
ถ้าเราร่วมผสมโรงไปกับเขา แสดงว่าเราเองก็ชอบกินของเน่าไม่เบาเหมือนกัน

๒๐. ทำไมมักเจอสิ่งที่ไม่ชอบใจอยู่เสมอ?

ผู้รู้บอกว่า ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ กองขยะดูดีๆ ยังมีศิลป์
ดังนั้น ในสิ่งที่คุณไม่ชอบ ย่อมมีแง่มุมที่คุณชอบอย่างแน่นอน
มองอย่างพินิจจะพบว่า ในดีมีเสีย ในเสียมีดี
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44266
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
พี เสาวภา said: ↑

ฌาน แล สมาธิ มีลักษณะและคุณวิเศษผิดแปลกกันโดยย่ออย่างนี้ คือ

ฌาน ไม่ว่าหยาบและละเอียด จิตเข้าถึงภวังค์แล้วเพ่งหรือยินดีอยู่แต่เฉพาะความสุขเลิศอันเกิดจากเอ กัคคตารมณ์อย่างเดียว สติสัมปชัญญะหายไป ถึงมีอยู่บ้างก็ไม่สามารถจะทำองค์ปัญญาให้พิจารณาเห็นชัดในอริยสัจธรรมได้ เป็นแต่สักว่ามี ฉะนั้น กิเลสทั้งหลายมีนิวรณ์ ๕ เป็นต้น จึงยังละไม่ได้ เป็นแต่สงบอยู่

ส่วน สมาธิ ไม่ว่าหยาบแลละเอียด เมื่อเข้าถึงสมาธิแล้ว มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ตามชั้นแลฐานะของตน เพ่งพิจารณาธรรมทั้งหลายอยู่ มีกายเป็นต้น ค้นคว้าหาเหตุผลเฉพาะในตน จนเห็นชัดตระหนักแน่วแน่ตามเป็นจริงว่า สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ก็ไม่มี เป็นต้น ตามชั้นตามภูมิของตนๆ ฉะนั้น

สมาธิจึงสามารถละกิเลส มีสักกายทิฏฐิเสียได้ สมาธินี้ถ้าสติอ่อน ไม่สามารถรักษาฐานะของตนไว้ได้ ย่อมพลัดเข้าไปสู่ภวังค์เป็นฌานไป ฌานถ้ามีสติสัมปชัญญะแก่กล้าขึ้นเมื่อไร ย่อมกลายเป็นสมาธิได้เมื่อนั้น ในพระวิสุทธิมรรคท่านแสดงสมาธิเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับฌาน เช่นว่า สมาธิกอปรด้วยวิตก วิจาร ปีติ เป็นต้น ดังนี้ก็มี บางทีท่านแสดงสมาธิเป็นเหตุของฌาน เช่นว่าสมาธิเป็นเหตุให้ได้ฌานชั้นสูงขึ้นไป ดังนี้ก็มี บางทีท่านแสดงสมาธิเป็นฌานเลย เช่นว่าสมาธิเป็นกามาพจร รูปาพจร อรูปาพจร ดังนี้ก็มี แต่ข้าพเจ้าแสดงมานี้ก็มิได้ผิดออกจากนั้น เป็นแต่ว่าแยกแยะสมถะฌาน สมาธิ ออกให้รู้จักหน้าตามันในขณะที่มันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าเท่านั้น สำหรับผู้ฝึกหัดเป็นไปแล้วจะไม่งง ที่ท่านแสดงไว้แล้วนั้นเป็นการยืดยาว ยากที่ผู้มีความทรงจำน้อยจะเอามากำหนดรู้ได้

นิมิต เมื่ออธิบายมาถึง ฌาน สมาธิ ภวังค์ ดังนี้แล้ว จำเป็นจะลืมเสียไม่ได้ซึ่งรสชาติอันอร่อย (คือ นิมิต) ซึ่งเกิดขึ้นในระยะของสิ่งเหล่านั้น ผู้เจริญพระกรรมฐานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งแทบทุกคนก็ว่าได้ ความจริงนิมิตมิใช่ของจริงทีเดียวทั้งหมด นิมิตเป็นแต่นโยบายให้พิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริงก็มี ถ้าพิจารณานิมิตนั้นไม่ถูกก็เลยเขวไปก็มี ถ้าพิจารณาถูกก็ดีมีปัญญาเกิดขึ้น นิมิตที่เป็นของจริงคือนิมิตเป็นหมอดูไม่ต้องใช้วิพากษ์วิจารณ์อย่างนี้ก็มี นิมิตนั้นเมื่อจะเกิดก็เกิดเอง เป็นของแต่งเอาไม่ได้ เมื่อจะเกิด เกิดจากเหตุ ๒ ประการ คือเกิดจากฌาน ๑ สมาธิ ๑ เมื่ออบรมและรักษาธรรม ๒ ประการนี้ไว้ไม่ให้เสื่อมแล้ว นิมิตทั้งหลายย่อมเกิดขึ้นเองอุปมาดังต้นไม้ที่มีดอกและผล ปรนปรือปฏิบัติรักษาต้นมันไว้ให้ดีเถิด อย่ามัวขอแต่ดอกผลของมันเลย เมื่อต้นของมันแก่แล้ว มีวันหนึ่งข้างหน้าไม่ช้าคงได้รับดอกแลผลเป็นแน่นอน ดีกว่าจะไปมัวขอผลแลดอกเท่านั้น

นิมิต ที่เกิดจากฌานนั้น เมื่อจิตตกเข้าถึงฌานเมื่อไรแล้ว นิมิตทั้งหลายมีอสุภเป็นต้น ย่อมเกิดขึ้นในลำดับดังได้อธิบายมาแล้วในข้างต้นว่า จิตเมื่อเข้าจะเข้าถึงฌานได้ย่อมเป็นภวังค์เสียก่อน ภวังค์นี้เป็นเครื่องวัดของฌานโดยแท้ ถ้าเกิดขึ้นในลำดับของภวังคบาต เกิดแวบขึ้นครู่หนึ่งแล้วนิมิตนั้นก็หายไปพร้อมทั้งภวังค์ด้วย ถ้าเป็นภวังคจลนะ พอเกิดขึ้นแล้วภวังค์นั้นก็เร่ร่อนเพลินไปตามนิมิตที่น่าเพลิดเพลินนั้นโดย สำคัญว่าเป็นจริง ถ้านิมิตเป็นสิ่งที่น่ากลัว กลัวจนตัวสั่น เสียขวัญ บางทีก็รู้อยู่ว่านั่นเป็นนิมิตมิใช่ของจริง แต่ไม่ยอมทิ้งเพราะภวังค์ยังไม่เสื่อม ภวังคจลนะนี้เป็นที่ตั้งของวิปัสสนูปกิเลสทั้ง ๑๐ มีโอภาโส แสงสว่างเป็นต้น ถ้าไม่เข้าถึงภวังค์ มีสติสัมปชัญญะแก่กล้าเป็นที่ตั้งของปัญญาได้เป็นอย่างดี มีวิปัสสนาปัญญาเกิดขึ้นในที่นี้เอง นิมิตนั้นเลยกลายเป็นอุปจารสมาธินิมิตไป ส่วนภวังคุปัจเฉทะไม่มีนิมิตเป็นเครื่องปรากฏ ถ้ามีก็ต้องถอยออกมาตั้งอยู่ในภวังคจลนะเสียก่อน ตกลงว่านิมิตมีที่ภวังคจลนะอยู่นั่นเอง

นิมิตที่เกิดในสมาธิ เมื่อเกิดขึ้นในภูมิของขณิกสมาธิ วับแวบขึ้นครู่หนึ่งแล้วก็หายไป อุปมาเหมือนกันกับบุคคลผู้เป็นลมสันนิบาตมีแสงวูบวาบเกิดขึ้นในตา หาทันได้จำว่าเป็นอะไรต่ออะไรไม่ ถึงจะจำได้ก็อนุมานตามทีหลังคล้ายๆ กับภวังคบาตเหมือนกัน ถ้าเกิดในอุปจารสมาธินั้น นิมิตชัดเจนแจ่มแจ้งดี เป็นที่ตั้งขององค์วิปัสสนาปัญญา เช่นเมื่อพิจารณาขันธ์ ๕ อยู่ พอจิตตกลงเข้าถึงอุปจารสมาธิแล้ว หรือเข้าถึงอัปปนาสมาธิแล้วถอนออกมาอยู่ในอุปจารสมาธิ นิมิตปรากฏชัดเป็นตามจริงด้วยความชัดด้วยญาณทัสสนะในที่นั้น

เช่น เห็นรูปขันธ์เป็นเหมือนกับต่อมน้ำ ตั้งขึ้นแล้วก็ดับไป เห็นเวทนาเป็นเหมือนกับฟองแห่งน้ำ เป็นก้อนวิ่งเข้ามากระทบฝั่งแล้วก็สลายเป็นน้ำตามเดิม เห็นสัญญาเป็นเหมือนพยับแดด ดูไกลๆ คล้ายกับเป็นตัวจริง เมื่อเข้าไปถึงที่อยู่ของมันจริงๆ แล้ว พยับแดดนั้นก็หายไป เห็นสังขารเหมือนกับต้นกล้วยซึ่งหาแก่นสารในลำต้นสักนิดเดียวย่อมไม่มี เห็นวิญญาณเปรียบเหมือนมายาผู้หลอกให้จิตหลงเชื่อ แล้วตัวเจ้าของหายไปหลอกเรื่องอื่นอีก ดังนี้เป็นต้น เป็นพยานขององค์วิปัสสนาปัญญาให้เห็นแจ้งว่า สัตว์ที่มีขันธ์ ๕ ต้องเหมือนกันดังนี้ทั้งนั้น ขันธ์มีสภาวะเป็นอยู่อย่างนี้ทั้งนั้น ขันธ์มิใช่อะไรทั้งหมด เป็นของปรากฏอยู่เฉพาะของเขาเท่านั้น ความถือมั่นอุปาทานย่อมหายไป มิได้มีวิปลาสที่สำคัญว่าขันธ์เป็นตนเป็นตัว เป็นอาทิ

สมาธินี้ท่านจำแนกไว้เป็น ๓ ชั้นคือ

ขณิก สมาธิ สมาธิที่เพ่งพิจารณาพระกรรมฐานอยู่นั้น จิตรวมบ้าง ไม่รวมบ้าง เป็นครู่เป็นขณะ พระกรรมฐานที่เพ่งพิจารณาอยู่นั้นก็ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง เปรียบเหมือนสายฟ้าแลบในเวลากลางคืนฉะนั้น เรียกว่า ขณิกสมาธิ

อุปจารสมาธิ นั้นจิตค่อยตั้งมั่นเข้าไปหน่อยไม่ยอมปล่อยไปตามอารมณ์จริงจัง แต่ตั้งมั่นก็ไม่ถึงกับแน่วแน่เป็นอารมณ์อันเดียว ถึงเที่ยวไปบ้างก็อยู่ในของเขตของจิต อุปมาเหมือนวอก เจ้าตัวกลับกลอกถูกโซ่ผูกไว้ที่หลัก หรือนกกระทาขังไว้ในกรงฉะนั้น เรียกว่าอุปจารสมาธิ

อัปปนาสมาธิ นั้นจิตตั้งมั่นจนเต็มขีด แม้ขณะจิตนิดหน่อยก็มิได้ปล่อยให้หลงเพลินไปตามอารมณ์ เอกัคคตารมณ์จมดิ่งนิ่งแน่ว ใจใสแจ๋วเฉพาะอันเดียว มิได้เกี่ยวเกาะเสาะแส่หาอัตตาแลอนัตตาอีกต่อไป สติสมาธิภายในนั้น หากพอดีสมสัดส่วน ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องตั้งสติรักษา ตัวสติสัมปชัญญะสมาธิ มันหากรักษาตัวมันเอง อัปปนาสมาธินี้ละเอียดมาก เมื่อเข้าถึงที่แล้ว ลมหายใจแทบจะไม่ปรากฏ ขณะมันจะลง ทีแรกคล้ายกับว่าจะเคลิ้มไป แต่ว่าไม่ถึงกับเผลอสติเข้าสู่ภวังค์ ขณะสนธิกันนี้ท่านเรียกว่า โคตรภูจิต ถ้าลงถึงอัปปนาเต็มที่แล้วมีสติรู้อยู่ เรียกว่า อัปปนาสมาธิ ถ้าหาสติมิได้ ใจน้อมลงสู่ภวังค์เข้าถึงความสงบหน้าเดียว หรือมีสติอยู่บ้างแต่เพ่งหรือยินดีชมแต่ความสุขอันเกิดจากความสงบอันละเอียด อยู่เท่านั้น เรียกว่า อัปปนาฌาน

อัปปนาสมาธินี้มีลักษณะคล้ายกับผู้ที่เข้าอัปปนาฌานชำนาญแล้ว ย่อมเข้าหรือออกได้สมประสงค์ จะตั้งอยู่ตรงไหน ช้านานสักเท่าไรก็ได้ ซึ่งเรียกว่าโลกุตรฌาน อันเป็นวิหารธรรมของพระอริยเจ้า อัปปนาสมาธิเมื่อมันจะเข้าทีแรก หากสติไม่พอเผลอตัวเข้า กลายเป็นอัปปนาฌานไปเสีย

สมถะ สมถะเมื่อแยกออกไปแล้ว มี ๒ ประเภทคือ สมถะทำความสงบเฉยๆ ๑ สมถะที่ประกอบด้วยองค์ฌาน ๑

สมถะทำความสงบเฉยๆ นั้น จะกำหนดพระกรรมฐานหรือไม่ก็ตาม แล้วทำจิตให้สงบอยู่เฉยๆ ไม่เข้าถึงองค์ฌาน อย่างนี้เรียกว่า ตัตรมัชฌัตตุเปกขา ย่อมมีแก่ชนทั่วไปในบางกรณี ไม่จำกัดมีได้เฉพาะผู้เจริญพระกรรมฐานเท่านั้น

ส่วนสมถะที่ประกอบไปด้วยองค์ฌานนั้น มีได้แต่เฉพาะผู้เจริญพระกรรมฐานเท่านั้น เมื่อถึงซึ่งความสงบครบด้วยองค์ฌานแล้ว เรียกว่า ฌานุเปกขา ฌานุเปกขานี้ท่านจำแนกไว้เป็น ๒ ประเภท คือฌานุเปกขาที่ปรารภรูปเป็นอารมณ์ เอารูปเป็นนิมิต เรียกว่ารูปฌาน ๑ อรูปฌาน ปรารภนามนามเป็นอารมณ์ เอานามเป็นนิมิต ๑ แต่ละประเภทท่านจำแนกออกไว้เป็นประเภทละ ๔ รวมเรียกว่ารูปฌาน ๔ อรูปฌาน ๔ จึงเป็นสมาบัติ ๘

ฌานนี้มีลักษณะอาการให้เพ่งเฉพาะในอารมณ์เดียว จะเป็นรูปหรือนามก็ตาม เพื่อน้อมจิตให้สงบปราศจากกังวลแล้วเข้าถึงเอกัคคตารมณ์ มีความสุขเป็นที่นิยมแลปรารถนา เมื่อสมประสงค์แล้วก็ไม่ต้องใช้ปัญญาวิพากษ์วิจารณ์ในสังขารทั้งหลายมีกาย เป็นต้น ดังแสดงมาแล้วนั้นก็ดี หรือจะพิจารณาใช้แต่พอเป็นวิถีทางเดินเข้าไปเท่านั้น เมื่อถึงองค์ฌานแล้วย่อมมีลักษณะแลรสชาติ สุข เอกัคคตา และเอกัคคตา อุเบกขา เสมอเหมือนกันหมด

ฉะนั้น ฌานนี้จึงเป็นของฝึกหัดได้ง่าย จะในพุทธกาลหรือนอกพุทธกาลก็ตาม ผู้ฝึกหัดฌานนี้ย่อมมีอยู่เสมอ แต่ในพุทธศาสนา ผู้ฝึกหัดฌานได้ช่ำชองแล้ว มีวิปัสสนาปัญญาเป็นเครื่องคุ้มครองฌานอยู่ เนื่องด้วยอุบายของพระสัพพัญญูพุทธเจ้าเป็นเครื่องส่องสว่างให้ จึงไม่หลงในฌานนั้น เมื่อเป็นเช่นนั้นฌานของท่านเลยเป็นวิหารธรรม เครื่องอยู่ของท่านผู้ขีณาสพ เรียกว่า โลกุตรฌาน ส่วนฌานที่ไม่มีวิปัสสนาปัญญาเป็นเครื่องคุ้มครอง เรียกว่า โลกิยฌาน เสื่อมได้ และเป็นไปเพื่อก่อภพก่อชาติอีก ต่อไปนี้จะได้แสดงฌานเป็นลำดับไป

รูปฌาน ๔ เมื่อผู้มาเพ่งพิจารณาพระกรรมฐานบทใดบทหนึ่งอยู่ มีกายคตาเป็นต้น จนปรากฏพระกรรมฐานนั้นชัดแจ่มแจ้งกว่า อนุมานทิฏฐิ ซึ่งได้กำหนดเพ่งมาแต่เบื้องต้นนั้น ด้วยอำนาจของจิตที่เปลี่ยนจากสภาพเดิม อันระคนด้วยอารมณ์หลายอย่าง และเป็นของหยาบด้วย แล้วเข้าถึงซึ่งความผ่องใสในภายในอยู่เฉพาะอารมณ์อันเดียว เรียกง่ายๆ ว่า ขันธ์ทั้งห้าเข้าไปรวมอยู่ภายในเป็นก้อนเดียวกัน ฉะนั้น ความชัดอันนั้นจึงเป็นของแจ้งชัดกว่าความแจ้งชัดที่เห็นด้วยขันธ์ ๕ ภายนอก พร้อมกันนั้น จิตจะมีอาการวูบวาบรวมลงไป คล้ายกับจะเผลอสติแล้วลืมตัว บางทีก็เผลอสติแล้วลืมตัวเอาจริงๆ แล้วเข้าไปนิ่งเฉยอยู่คนเดียว

ถ้าหากผู้สติดีหมั่นเป็นบ่อยๆ จนชำนาญแล้ว ถึงจะมีลักษณะอาการอย่างนั้นก็ตามรู้ตามเห็นอยู่ทุกระยะ ลักษณะอย่างนี้เรียกว่า "จิตเข้าสู่ภวังค์" เป็นอย่างนั้นอยู่ขณะจิตหนึ่งเท่านั้น แล้วลักษณะอย่างนั้นหายไป ความรู้อยู่หรือจะส่งไปตามอาการต่างๆ ของอารมณ์ก็ตามเรื่อง บางทีจะแสดงภาพให้ปรากฏในที่นั้นด้วยอำนาจของสังขารขันธ์ภายใน ให้ปรากฏเห็นเป็นต่างๆ เช่น มันปรุงอยากจะให้กายนี้เป็นของเน่าเปื่อยปฏิกูล หรือสวยงามประการใดๆ ภาพก็จะปรากฏขึ้นมาในที่นั้นโดยไม่รู้ตัว ดังนี้เป็นต้น แล้วขันธ์ทั้งสี่มีเวทนาขันธ์เป็นอาทิก็เข้ารับทำหน้าที่ตามสมควรแก่ภาวะของ ตนๆ เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต บางทีส่งจิตนั้นไปดูสิ่งต่างๆ ที่ตนต้องการแลปรารถนาอยากจะรู้ ก็ได้เห็นตามเป็นจริง บางทีสิ่งเหล่านั้นมาปรากฏขึ้นเฉยๆ ในที่นั้นเอง พร้อมทั้งอรรถแลบาลีก็มีได้ ลักษณะอย่างนี้เรียกว่าใช้ขันธ์ภายในได้

ยังอีก ขันธ์ภายในจะต้องหลอกลวงขันธ์ภายนอก เช่น บางคนซึ่งเป็นคนขี้ขลาดมาแล้วแต่ก่อน พอมาอบรมถึงจิตในขณะนี้เข้าแล้ว ภาพที่ตนเคยกลัวมาแล้วแต่ก่อนๆ นั้น ให้ปรากฏขึ้นในที่นั้นเอง สัญญาที่เคยจำไว้แต่ก่อนๆ ที่ว่าเป็นของน่ากลัวนั้นก็ยิ่งทำให้กลัวมากขึ้นจนขวัญหนีดีฝ่อ ด้วยสำคัญว่าเป็นของจริงจังอย่างนี้เรียกว่าสังขารภายในหลอกสังขารภายนอก เพราะธรรมเหล่านี้เป็นสังขตธรรม ด้วยอำนาจอุปาทานนั้นอาจทำผู้เห็นให้เสียสติไปได้ ผู้ฝึกหัดมาถึงขั้นนี้แล้วควรได้รับคำแนะนำจากท่านผู้รู้ผู้ชำนาญ

เมื่อผ่านพ้นในตอนนี้ไปได้แล้ว จะทำหลังมือให้เป็นฝ่ามือได้ดี เรื่องเหล่านี้ผู้เจริญพระกรรมฐานทั้งหลาย มีความมุ่งหมายเป็นส่วนมาก ผู้ที่ยังไม่เคยเป็น แต่เพียงได้ฟังเท่านั้น ตอนปลายนี้ชักให้กลัวเสียแล้วไม่กล้าจะทำต่อไปอีก ความจริงเรื่องเหล่านี้ผู้เจริญพระกรรมฐานทั้งหลาย เมื่อทำถูกทางเข้าแล้วย่อมได้ประสบทุกคนไป แลเป็นกำลังให้เกิดวิริยะได้อย่างดีอีกด้วย ภวังค์ชนิดนี้เป็นภวังค์ที่นำจิตให้ไปสู่ปฏิสนธิเป็นภพชาติ ไม่อาจสามารถจะพิจารณาวิปัสสนาชำระกิเลสละเอียดได้ ฉะนั้น ท่านจึงจัดเป็นอุปกิเลส

ฌานทั้งหลาย มีปฐมฌานเป็นต้น ท่านแสดงองค์ประกอบไว้เป็นชั้นๆ ดังจะแสดงต่อไปนี้ แต่เมื่อจะย่นย่อใจความเพื่อให้เข้าใจง่ายๆ แล้ว ฌานต้องมีภวังค์เป็นเครื่องหมาย ภวังค์นี้ท่านแสดงไว้มี ๓ คือ ภวังคบาต ๑ ภวังคจลนะ ๑ ภวังคุปัจเฉทะ ๑

ภวังคบาต เมื่อจิตตกลงสู่ภวังค์นั้นมาอาการให้วูบวาบลง ดังแสดงมาแล้วในข้างต้น แต่ว่าเป็นขณะจิตนิดหน่อย บางทีแทบจะจำไม่ได้เลย ถ้าหากผู้เจริญบริกรรมพระกรรมฐานนั้นอยู่ ทำให้ลืมพระกรรมฐานที่เจริญอยู่นั้น แลอารมณ์อื่นๆ ก็ไม่ส่งไปตามขณะจิตหนึ่ง แล้วก็เจริญบริกรรมพระกรรมฐานต่อไปอีกหรือส่งไปตามอารมณ์เดิม

ภวังคจลนะ เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ว่าเมื่อถึงภวังค์แล้ว เที่ยวหรือซ่านอยู่ในอารมณ์ของภวังค์นั้น ไม่ส่งออกไปนอกจากอารมณ์ของภวังค์นั้น ปฏิภาคนิมิตและนิมิตต่างๆ ความรู้ความเห็นทั้งหลายมีแสงสว่างเป็นต้น เกิดในภวังค์นี้ชัดมาก จิตเที่ยวอยู่ในอารมณ์นี้

ภวังคุปัจเฉทะ เมื่อจิตตกลงสู่ภวังค์แล้วขาดจากอารมณ์ภายนอกทั้งหมด แม้แต่อารมณ์ภายในของภวังค์ที่เป็นอยู่นั้น ถ้าเป็นทีแรกหรือยังไม่ชำนาญในภวังค์นั้นแล้วก็จะไม่รู้ตัวเลย เมื่อเป็นบ่อยหรือชำนาญในลักษณะของภวังค์นี้แล้วจะมีอาการให้มีสติรู้อยู่ แต่ขาดจากอารมณ์ใดๆ ทั้งหมด ภวังค์นี้จัดเป็นอัปปนาสมาธิได้ ฉะนั้นอัปปนานี้บางท่านเรียกว่าอัปปนาฌาน บางทีท่านเรียกว่า อัปปนาสมาธิ มีลักษณะผิดแปลกกันนิดหน่อยดังอธิบายมาแล้วนั้น เมื่อถอนออกจากอัปปนาสมาธิแล้ว มาอยู่ในอุปจารสมาธิ ไม่ได้เป็นภวังคจลนะ ในตอนนี้พิจารณาวิปัสสนาได้ ถ้าเป็นภวังคจลนะแล้วมีความรู้แลนิมิตเฉยๆ เรียกว่า อภิญญา ภวังค์ทั้งสามดังแสดงมานี้เป็นเครื่องหมายของฌาน

ความแปลกต่างของฌาน ภวังค์ สมาธิ จะได้แสดงตอนอรูปฌานต่อไป

รูปฌาน มี ๔ คือ ปฐมฌาน ๑ ทุติยฌาน ๑ ตติยฌาน ๑ จตุตฺถฌาน ๑

ปฐมฌาน นั้นประกอบด้วยองค์ ๕ คือ มีวิตก ยกเอาพระกรรมฐานบทใดบทหนึ่งขึ้นมาเพ่งพิจารณาให้เป็นอารมณ์ ๑ วิจารเพ่งคือพิจารณาเฉพาะอยู่แต่พระกรรมฐานนั้นอย่างเดียว ๑ เห็นชัดในพระกรรมฐานนั้นแล้วเกิดปีติ ๑ ปีติเกิดแล้วมีความเบากายโล่งใจเป็นสุข ๑ แล้วจิตนั้นก็แน่วอยู่ในเอกัคคตา ๑ เรียกว่าปฐมฌานมีองค์ ๕

ทุติยฌาน มีองค์ ๓ ด้วยอำนาจเอกัคคตา จิตนั้นยังไม่ถอนกิจ ซึ่งจะยกเอาพระกรรมฐานมาพิจารณาอีกย่อมไม่มี ฉะนั้นฌานชั้นนี้จึงคงยังปรากฏเหลืออยู่แต่ปีติ สุข เอกัคคตาเท่านั้น

ตติยฌาน มีองค์ ๒ ด้วยอำนาจเอกัคคตา จิตติดอยู่ในอารมณ์ของตนมาก เพ่งเอาแต่ความสุขอย่างเดียว จึงยังคงเหลืออยู่เพียง ๒ คือ สุขกับเอกัคคตา

จตุตฺถฌาน มีองค์ ๒ เหมือนกัน คือ เอกัคคตาที่เพ่งเอาแต่ความสุขนั้นเป็นของละเอียด จนสุขนั้นไม่ปรากฏ เพราะสุขนั้นยังเป็นของหยาบกว่าเอกัคคตา จึงวางสุขอันนั้นเสีย แล้วยังคงมีอยู่แต่เอกัคคตากับอุเบกขา

ฌานทั้งสี่นี้ละนิวรณ์ ๕ (คือสงบไป) ได้แล้วตั้งแต่ปฐมฌาน ส่วนฌานนอกนั้นกิจซึ่งจะต้องละอีกย่อมไม่มี ด้วยอำนาจการเพ่งเอาแต่จิตอย่างเดียวเป็นอารมณ์หนึ่ง จึงละองค์ของปฐมฌานทั้งสี่นั้นเป็นลำดับไป แล้วยังเหลืออยู่แต่ตัวฌานตัวเดียว คือ เอกัคคตา ส่วนอุเบกขา เป็นผลของฌานที่ ๔ นั้นเอง แต่ปฐมฌานปรารภพระกรรมฐานภายนอกมาเป็นเหตุจำเป็น จึงต้องมีหน้าที่พิเศษมากกว่าฌานทั้ง ๓ เบื้องปลายนั้น ฌานทั้ง ๔ นี้ปรารภรูปเป็นเหตุ คือ ยกเอารูปพระกรรมฐานขึ้นมาเพ่งพิจารณา แล้วจิตจึงเข้าถึงซึ่งองค์ฌาน ฉะนั้นจึงเรียกว่า รูปฌาน

อรูปฌาน ๔ อรูปฌานนี้ ในพระสูตรต่างๆ โดยส่วนมากท่านไม่ค่อยจะแสดงไว้ เช่น ในโอวาทปาฏิโมกข์ เป็นต้น พระองค์ทรงแสดงแต่รูปฌาน ๔ เท่านั้น ถึงพระองค์ทรงแสดงอานิสงส์ของการเจริญกายคตากรรมฐานไว้ว่ามีอานิสงส์ ๑๐ ข้อ ๑๐ ความว่า ได้ฌานโดยไม่ลำบาก ดังนี้ แต่เมื่อกล่าวถึงวิหารธรรมของท่านผู้ที่เข้าสมาบัติแล้ว ท่านแสดงอรูปฌานไว้ด้วย สมาบัติ ๘ ฌานทั้ง ๘ นี้ บางทีท่านเรียกว่า วิโมกข์ ๘ บ้าง แต่ท่านแสดงลักษณะผิดแปลกออกไปจากฌาน ๘ นี้บ้างเล็กน้อย อรรถรสแลอารมณ์ของวิโมกข์ ๓ เบื้องต้น ก็อันเดียวกันกับรูปฌาน ๓ นั่นเอง เช่น วิโมกข์ข้อที่ ๑ ว่า ผู้มีรูปเป็นอารมณ์แล้วเห็นรูปทั้งหลายดังนี้เป็นต้น แต่รูปฌานแสดงแต่เพียง ๓ รูปฌานที่ ๔ เลยแสดงเป็นรูปวิโมกข์เสีย อรูปวิโมกข์ที่ ๔ เอาสัญญาเวทยิตนิโรธมาเข้าใส่ฌานทั้ง ๘ รวมทั้งสัญญาเวทยิตนิโรธเข้าด้วยเป็น ๙

ฌานทั้งหมดนี้เป็นโลกีย์โดยแท้ แต่เมื่อท่านผู้เข้าฌานเป็นอริยบุคคล ฌานนั้นก็เป็นโลกุตตระไปตาม เปรียบเหมือนกับฉลองพระบาทของพระราชา เมื่อคนสามัญรับมาใช้แล้วก็เรียกว่ารองเท้าธรรมดา ฉะนั้น ข้อนี้จะเห็นได้ชัดทีเดียวดังในเรื่องวิโมกข์ ๘ นี้ พระองค์ทรงแสดงแก่พระอานนท์ว่า อานนท์ ภิกษุจะฆ่าวิโมกข์ ๘ นี้ได้ด้วยอาวุธ ๕ ประการ คือ เข้าวิโมกข์ได้โดยอนุโลมบ้าง ทั้งอนุโลมแลปฏิโลมบ้าง เข้าออกได้ในที่ตนประสงค์ เข้าออกได้ซึ่งวิโมกข์ที่ตนประสงค์ เข้าออกได้นานตามที่ตนประสงค์ จึงจะสำเร็จ เจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ ดังนี้

ฉะนั้น ต่อไปนี้จะนำเอาอรูปฌาน ๔ มาแสดงไว้ในที่นี้ด้วย เพื่อผู้ที่สนใจจะได้นำไปวิจารณ์ในโอกาสอันสมควร ผู้ได้รูปฌานที่ ๔ แล้วจิตตกลงเข้าถึงอัปปนาเต็มที่แล้ว ฌานนี้ท่านแสดงว่าเป็นบาทของอภิญญา คือเมื่อต้องการอยากจะรู้จะเห็นอะไรต่ออะไร แล้วน้อมจิตนั้นไปเพื่อความรู้ในสิ่งนั้นๆ (คือถอนจิตออกมาจากอัปปนามาหยุดในอุปจาระ) แล้วสิ่งที่ตนต้องการรู้นั้นก็จะปรากฏชัดขึ้นมาในที่นั้นเอง เมื่อไม่ทำเช่นนั้น จะเดินอรูปฌานต่อ ก็มาเพ่งเอาองค์ของรูปฌานที่ ๔ คือเอกัคคตากับอุเบกขามาเป็นอารมณ์ จนจิตนั้นนิ่งแน่วแน่แล้วไม่มีอะไร ไม่ใส่ใจในเอกัคคตาแลอุเบกขาแล้ว คงยังเหลือแต่ความว่างโล่งเป็นอากาศอยู่เฉยๆ

อรูปฌานที่ ๑ จึงได้ยัดเอามาเป็นอารมณ์ เรียกว่า อากาสานัญจายตนะ

อรูปฌานที่ ๒ ด้วยอำนาจจิตเชื่อน้อมไปในฌานกล้าหาญ ย่อมเห็นอาการของผู้รู้ว่าจิตไปยึดอากาศ อากาศเป็นของภายนอก วิญญาณนี้เป็นผู้ไปยึดถือเอาอากาศมาเป็นอารมณ์ แล้วมาชมว่าเป็นตนเป็นตัว วิญญาณนี้เป็นที่รับเอาอารมณ์มาจากอายตนะภายนอก วิญญาณจึงได้กลับกลอกแลหลอกลวง เวลานี้วิญญาณล่วงพ้นเสียได้แล้วจากอายตนะทั้งหลาย วิญญาณไม่มีอะไรเป็นเครื่องหมาย บริสุทธิ์เต็มที่ แล้วก็ยินดีในวิญญาณนั้น ถือเอาวิญญาณมาเป็นอารมณ์ข่มนิวรณธรรม อยู่ด้วยความบริสุทธิ์อันนั้น ดังนี้ เรียกว่าวิญญาณัญจายตนะ เป็นอรูปฌานที่ ๒

อรูปฌานที่ ๓ วิญญาณเป็นอรูปจิต เมื่อติดอยู่กับวิญญาณแล้ว นิมิตอันเป็นของภายนอกซึ่งจะส่งเข้าไปทางอายตนะทั้ง ๕ มันก็ไม่รับ เพ่งเอาแต่ความละเอียดแลความบริสุทธ์อันเป็นธรรมารมณ์ภายในอย่างเดียว จิตเพ่งผู้รู้ดูผู้ละเอียดก็ยิ่งเห็นแต่ความละเอียด ด้วยความน้อมจิตเข้าไปหาความละเอียดจิตก็ยิ่งละเอียดเข้าไปทุกที เกือบจะไม่มีอะไรเลยก็ว่าได้ ในที่นั้นถือว่าน้อยนิดเดียวก็ไม่มี (คืออารมณ์หยาบไม่มี) เรียกว่า อากิญจัญญายตนะ เป็นอรูปฌานที่ ๓

อรูปฌานที่ ๔ ด้วยอำนาจการเพ่งว่าน้อยหนึ่งในที่นี้ก็ไม่มีดังนี้อยู่ เมื่อจิตน้อมไปในความละเอียดอยู่อย่างนั้น ความสำคัญนั่นนี่อะไรต่ออะไรย่อมไม่มี แต่ว่าผู้ที่น้อมไปหาความละเอียดแลผู้รู้ว่าถึงความละเอียดนั้นยังมีอยู่ เป็นแต่ผู้รู้ไม่คำนึงถึง คำนึงเอาแต่ความละเอียดเป็นอารมณ์ ฉะนั้น ในที่นั้นจะเรียกว่าสัญญาความจำอารมณ์อันหยาบก็ไม่ใช่ เพราะไม่มีเสียแล้ว จะเรียกว่าไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่ แต่ความจำว่าเป็นของละเอียดยังมีปรากฏอยู่ ฌานชั้นนี้ท่านจึงเรียกว่า เนวสัญญานาสัญญายตนะ เป็นอรูปฌานที่ ๔
เมื่อแสดงมาถึงอรูปฌานที่ ๔ นี้ ท่านผู้อ่านทั้งหลายสมควรจะได้อ่านฌานวิเศษ คือ สัญญาเวทยิตนิโรธต่อไปอีกด้วย เพราะเป็นฌานแถวเดียวกัน แลเป็นที่สุดของฌานทั้งหลายเหล่านี้ คือผู้เข้าอรูปฌานที่ ๔ ชำนาญแล้ว เมื่อท่านจะเข้าสัญญาเวทยิตนิโรธ ก็มายึดเอาอรูปฌานที่ ๔ นี้เองมาเป็นอารมณ์ ด้วยการไม่ยึดเอาความหมายอะไรมาเป็นนิมิตอารมณ์เสียก่อนเมื่อจะเข้า ตามนัยของนางธัมมทินนาเถรี ตอบปัญหานางวิสาขอุบาสก ดังนี้ ไม่ได้คิดว่าเราจักเข้า หรือเข้าอยู่ หรือเข้าแล้ว เป็นแต่น้อมจิตไปเพื่อจะเข้า ก็ได้อบรมจิตไว้อย่างนั้นแล้วก่อนแต่จะเข้า เมื่อเข้านั้นวจีสังขารคือความวิตกดับไปก่อน แล้วกายสังขารคือลมหายใจ แลจิตสังขารคือเวทนา จึงดับต่อภายหลัง

ส่วนการออกก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เป็นแต่ได้กำหนดจิตไว้แล้วก่อนแต่จะเข้าเท่านั้น ว่าเราจะเข้าเท่านั้นวันแล้วจะออก เมื่อออกนั้นจิตสังขารเกิดก่อน แล้วกายสังขาร-วจีสังขารจึงเกิดตามๆ กันมา เมื่อออกมาทีแรก ผัสสะ ๓ คือ สุญญตผัสสะ ๑ อนิมิตตผัสสะ ๑ อัปปณิหิตผัสสะ ๑ ถูกต้องแล้ว ต่อนั้นไปจิตนั้นก็น้อมไปในวิเวกดังนี้

คัดลอกจากคู่มือส่องทางสมถวิปัสสนา
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44267
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
พี เสาวภา said: ↑

พระเดชพระคุณหลวงปู่เทสก์ นี่ไม่ต้องบรรยายน่ะครับ เป็นที่นับถือตั้งแต่เจ้าชีวิต ลงมา

อ่านแล้วพวกท่านพอจะทราบว่า สติ อยู่ที่ฝ่ายไหน ฝ่ายนั้นชนะ และเป็นของดีน่ะครับ

ไม่ใช่ว่าไม่มีสติ หรือ มีแต่ไม่ครบถ้วน จะไม่ดี เพียงแต่ว่า นิมิต อาจจะจริงหรือ ไม่จริงก็ได้น่ะครับ ถ้าไม่สติกล้าแข็งมาคอยควบคุม

พระฤาษีท่านเจริญ ณาน จนได้ ผลคือนิมิต ทำให้เกิดความเพลิดเพลิน ในความสงบและสามารถนำมาใช้ งานได้ระดับหนึ่ง

แต่พระ ในพระพุทธศาสนา ท่านเจริญสมาธิ ด้วยสติ จนสามารถบรรลุ จุดสูงสุดของพระศาสนาได้น่ะครับ

ที่อยากเตือนคือ อย่าฝึกสมาธิ จนเกิดภวังค์ เห็นนั่น เห็นนี่ ยิ่งดูของขลังได้ ว่ามีสีแสง รัศมี ถ้าสติท่านอ่อน อย่าไปลอง ถ้าจะลองต้องอยู่ภายใต้การดูและของครูบาอาจารย์ที่ชำนาญ และ ท่านอนุญาตให้ทำเท่านั้น

ผมเคยเอาปฐวีธาตุให้อาจารย์ของผมดู พระเดชพระคุณหลวงปู่พระครูบุญศรี ท่านบอกว่าดูยาก พระอาจารย์องค์นี้ของผม ผมขอบอกว่าท่านไม่ธรรมดา ท่านยังบอกว่าดูยากเลย แต่บอกว่าดี อันนี้บอกได้ และไม่พูดต่อ

มีมหาสมาธิ มหาสติ ขนาดนั้น เขายังไม่แน่ใจเลย ที่จะเตือน คือให้ท่านเล่นพระด้วยตาเนื้อ ส่วนตาใน ให้พิจารณาเอา ว่า เป็นจริงแท้ อย่างไร คนทำได้จริงมีครับ แต่หาไม่ได้ง่ายๆหรอกครับ
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44268
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
ไม่เกิด said: ↑

กราบหลวงพ่อทรง.... ครับ
วันนี้ยุ่งเรื่องลูกชายคนโตที่ป่วย ทั้งวัน.... ทั้งเรื่องอาการที่แย่ลง และเรื่องการย้ายโรงพยาบาล วันนี้เป็นวันที่จิตใจแย่มากๆ ครับ เพราะเมื่อวานผมกับมาพักที่บ้านแล้วให้แม่เค้าดูแลแทน อาการกลับแย่ลงตัวเริ่มร้อนขึ้น ท้องเสีย และก็อาเจียนอีก ปวดไปทั้งตัว สุดท้ายก็หมดแรง กว่าจะย้ายโรงพยาบาลมาที่โรงพยาบาลภูมิพล ( ใก้ลบ้านผม ) ก็ค่อนข้างทุลักทุเล เพราะว่าตอนจะย้ายขึ้นรถพยาบาล เกิดอาการความดันต่ำมาก แพทย์ไม่แนะนำให้ย้ายตอนนี้อาจเกิดอันตราย ก็เลยต้องให้ยาช่วย สักพักใหญ่อาการเริ่มดีขึ้นแพทย์จึงอนุญาติให้ย้ายมาโรงพยาบาลภูมิพลได้ พอมาถึงแพทย์ที่นี้ข่วยกันดูแลอย่างดีมากๆ ( หลายท่าน ) ทั้งเจาะเลือด เจาะแผลที่บวม ไปตรวจ ให้ยาหลายขนานมาก แถมสวนปัสสาวะมาก แต่ผมสงสารลูกมากครับ น้ำตาแทบไหล เพราะตอนเจาะน่าจะเจ็บมากๆถึงมากที่สุด เพราะเห็นแก่ร้องแบบว่าบรรยายไม่ถูกเลยครับ แต่แก่ก็พยายายกัดฟันทน หลังจากได้ยาประมาณ 2 ชม. รู้สึกว่าไข้ลดลง อาการผื่นแดงตามตัวหายไป อาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด.... ผิดกับที่โรงพยาบาลมงกุฎวัฒนะอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ต้องคอยดูอาการตลอด 24 ชม. บอกตรงๆ เสียดายเงินสองหมื่นนิดๆ ที่จ่ายไป การรักษาค่อนข้างช้า และไม่ค่อยดีเท่าที่ควร.... แต่ที่เข้ามาตอนแรกก็เพราะอาการลูกผมไม่ดีตั้งแต่แรก ถ้าเข้าโรงพยาบาลช้ายิ่งอันตราย... ก็เลยเข้าที่นี่ และอีกอย่างก็ใกล้ที่พักของแม่เค้าอีกด้วย.....
ผมมานั่งนึกเอาว่าถ้าอาการป่วยของลูกผมเป็นก่อนหน้านั้นอีกสักวันสองวันแล้วยังไม่ได้รับการรักษาอย่างที่ถูกต้อง อาจจะทำให้การรักษายากมากๆ เพราะพิษเข้าไปในกระแสเลือดมากๆและร่างกายก็ทรุดลงมากๆ ไม่รู้ว่าจะออกหมู่หรือจ่ากันแน่ ยิ่งตอนแม่เค้าไปรับตอนเกือบสองโมงเช้าก็แย่พอแล้ว และพระพี่เลี้ยงไม่มาช่วยเลย กลายเป็นเณรเพื่อนๆตัวเล็กๆ ต้องหามปีกทั้งสองข้าง เพราะเดินด้วยตัวเองไม่ไหวจริง ตอนแรกพระพี่เลี้ยงจะไม่ยอมให้สึกก่อน ต้องรอเวลาประมาณบ่ายโมงตามกำหนดการ.... แม่เค้าทนไม่ไหวต้องโวยจริงๆ ถึงจะยอมให้สึก พอเปลียนเสื้อผ้าเสร็จ หมดแรงหงายลงไปนอนกับพื้นเลย ทางวัดน่าจะช่วยหารถที่วัดพาไปส่งโรง่พยาบาลสักหน่อย กับเป็นแม่เค้าต้องคอยเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะพาไปที่โรงพยาบาลเอง ไม่รู้ว่าจะเคร่งเกินไปหรือเปล่า...? ลูกได้คุยกับผมว่าตกตึกสามชั้นเมื่อปีที่แล้วยังไม่ทรมานเท่ากับครั้งนี้เลย...... เฮ้อ...วันนี้เหนื่อยใจจริงๆครับ....
ขอบารมีหลวงพ่อทรง... ช่วยให้อาการป่วยของลูกผมหายเร็วๆด้วยครับ... สาธุ
Click to expand...

พี เสาวภา said: ↑

คุณไม่เกิด มีเบี้ยสายอ่างทองไหมครับ เบี้ยหลวงพ่อทรงยิ่งดี เบี้ยลึกๆของกลุ่มอาจารย์ท่าน หลวงพ่อคำ หลวงพ่อนุ่ม หลวงพ่อซำยิ่งเยี่ยม

แต่ถ้าไม่มีเอาของใหม่ๆ เช่นของหลวงพ่อเสียน หลวงพ่อมี

การรักษา รักษาไปตามหมอท่านเมตตา

แต่ตอนนอนพัก เราเอาคุณพระเข้าช่วย สวดมนต์แล้วเอาเบี้ยถูเบาๆตามหัวตามตัวลูก ที่เขาคัน เขาปวดน่ะครับ หนักเป็นเบาจะนอนหลับสบายขึ้น ....ฟันธงครับ ของเขาดีจริงๆ ใช้ได้ผลมาหลายราย

ญาติว่างๆ พวก ป้า น้า บอกให้เมตตา ไปถวายสังฆทานน่ะครับตามกำลังทรัพย์ ร้อย สองร้อย ไปที่วัดสระปทุม กับท่านเจ้าคุณถาวรน่ะครับ ( ไปทางเจริญผล ตรงข้ามกับราชประสงค์ก็แล้วกัน...แหะๆ ) บอกว่าหลานป่วยน่ะครับ

หัวอก...พ่อเหมือนกัน
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44269
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
ไม่เกิด said: ↑

ก่อนไปพักผ่อน... ( เพราะตอนเช้าต้องไปเปลี่ยนเวรดูแลลูกแทน ) ยังค้างข้อความดีๆ ก็เลยต้องนำมาให้อ่านกันต่อ..... ( ราตรีสวัสดิ์ )

ข้อคิดที่ดีในอีกมุมมอง

๒๐ คำถามกับ ว.วชิรเมธี

๑๑. ถูกนายด่า อารมณ์เสีย ?

คนที่ด่าคนอื่นสะท้อนว่าระบบข้างใจกำลังพัง
คนอารมณ์เสียเพราะถูกด่า
แสดงว่าระบบของตัวเองก็พังตามไปด้วย

๑๒. ไถ่ชีวิตโคได้บุญมากไหม ?

ถ้าไถ่แล้วโคอยู่รอด คุณได้บุญ
! แต่หากไถ่เพื่อทำให้วัดอยู่รอด คุณได้บาป
แทนที่จะไถ่โคกระบือ
คุณควรไถ่! ตัวเองให้พ้นจากความโลภ โกรธ หลง ดีกว่า

๑๓. แฟนติดหนังเกาหลี ดูทั้งคืนไม่ยอมนอน ?

ขอให้คิดว่าอย่างน้อยเธอยังนั่งดูอยู่ในบ้าน
ถึงเธอจะติดหนังเกาหลี ก็ยังดีกว่าติดผู้ชายขี้หลีที่อยู่นอกบ้าน

๑๔. ลูกค้าจู้จี้ทำอย่างไรดี?

มีลูกค้าจู้จี้ยังดีกว่! าวันทั้งวันไม่มีใครแวะเวียน
ผ่านมาเยี่ยมเยียนถึงในร้าน
ลูกค้าจู้จี้ได้ แต่คุณต้องทำให้เขาประทับใจเอาไว้เสมอ

๑๕. ไปงานวันเกิดควรได้อะไร ?

(๑) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร
(๒) ได้ถามตัวเองว่า เราเกิดมาจากใคร
(๓) ได้ถามตัวเองว่า เรากตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดแล้วหรือยัง
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44270
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
ไม่เกิด said: ↑

ก่อนไปนอน ก็ยังค้างข้อความไว้ก็เลยต้องมาต่ออีกสักหน่อย..... ราตรีสวัสดิ์

๒๐ คำถามกับ ว.วชิรเมธี ( ต่อจากครั้งที่แล้ว )
๕. โกรธ! ถูกเพื่อนนินทา?

โบราณว่าไม่มีใครเตะหมาที่ตายแล้ว
คุณถูกนินทาแสดงว่าคุณยังมีความหมาย
คุณเป็นคนโชคดี จู่ๆ ก็มีกระจกวิเศษสะท้อนความอัปลักษณ์
ให้เห็นความบกพร่องของตัวเอง

๖. จับได้ว่าแฟนมีกิ๊กทำอย่างไรดี ?

(๑) ถามตัวเองว่าเราดีกับเขาพอหรือยัง
(๒) ระหว่างเรากับกิ๊กมีข้อดีข้อด้อยต่างกันตรงไหน
(๓) ถามแฟนว่าจะเลือกใครก็รีบทำ
ไม่รักฉัน อย่าทำให้ฉันเสียเวลา

๗. โดนเพื่อนร่วมงานแย่งซีนทำอย่างไร ?

เขาแย่งจากเราได้เพียงแค่ซีนและภาพลักษณ์เท่านั้น
แต่เขาไม่สามารถแย่งความรู้และความสามารถไปจากเราได้

๘. งานเยอะมากทำอย่างไรดี ?

(๑) รู้ว่างานเยอะต้องรีบทำ
(๒) อย่าดองงานข้ามปีข้ามชาติ
(๓) เรียงลำดับความสำคัญของงาน
สำคัญก่อนให้รีบทำ สำคัญน้อยค่อยทยอยทำ

๙. ทำงานดี มีแต่คนริษยา จะรับมืออย่างไร?

โบราณว่า ไม้ใหญ่ย่อมเจอขวานคม
คนเด่นต้องมีคนด่า คนมีปัญญาจึงมีคนลองดี
คนทำงานดีจึงมีคนริษยา ปรากฏการณ์เช่นว่านี้
เป็นของธรรมดา ทำงานดีจนมีคนริษยา
ยังดีกว่าทำงานไม่ดี จึงเป็นได้อย่างดีแค่คนที่คอยริษยา

๑๐. ทำงานแทบตาย เงินไม่พอใช้ ทำอย่างไรดี ?

(๑) หางานใหม่
(๒) ลดความต้องการให้น้อยลง อยู่กับความจริงให้มาก
(๓) บริโภคปัจจัยสี่โดยมุ่งประโยชน์ อย่ามุ่งประดับ
(๔) ทำบัญชีรายรับรายจ่าย รับมากกว่าจ่ายจึงนับว่ายอด
จ่ายมากกว่ารับนับว่าแย่
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44271
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
nu_wa said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง

ทั้งพระรูปเหมือนและเบี้ยสวยงามครับ
Click to expand...

JLB said: ↑

เบี้ย ของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง นั้น ถือเป็นเครื่องรางอย่างหนึ่งที่ผมใช้ติดตัวตลอดเวลา
เคยมีประสบการณ์เป็นไข้แบบ เจ็บคอจนไม่มีเสียงพูด
ก็ได้อาราธนาขอท่านให้ผ่อนหนักเป้นเบา เนื่องจากวันรุ่งขึ้น มีประชุม
อาราธนา ขอท่านแล้วก็เข้านอน ตื่นเช้ามา อาการดังกล่าว หายไปเกือบหมด คงเหลือ แสบคอนิดหน่อย
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44272
- ถูกใจ x 4
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
นายGEET said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
อรุณสวัสดิ์ทุกท่านในวันหวยออก ขอให้มีโชคลาภทุกท่านนะครับ

Click to expand...

พี เสาวภา said: ↑

รูปเหมือนนี่ สวยงามมีเสน่ห์มากครับ
Click to expand...

***ดูแล้ว คิดถึง หลวงพ่อ ทรง ครับ***

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44273
- ถูกใจ x 5
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
nu_wa said: ↑



กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง

พระผงรูปเหมือนสวยครับพี่ GEET
Click to expand...
rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44274
- ถูกใจ x 4
- ดูรายการ
chopper1972 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

23 มีนาคม 2010

โพสต์:

2,314

ค่าพลัง:

+13,151
พี เสาวภา said: ↑

เปิดดูไฟล์ 2370364 เปิดดูไฟล์ 2370365 เปิดดูไฟล์ 2370368

รักยม หลวงพ่ออั้บ

เป็นของส่วนตัวน่ะครับ เสกมา ไตรมาสและ ซ้ำอีกหลายที ข้ามปี จนท่านป่วยมากๆ ก็ไม่ได้กวนท่านอีก

ผมเป็นคนชอบรักยมน่ะครับ ชอบมาตั้งแต่ เด็กๆ เพระอยากได้ ของหลวงพ่อจง ตอนเด็ก ๆ เคยดูหนังผี แสดงนำ โดย คุณ มิตร ชัยบัญชา มีคุณ ถวัลย์ คีรีวัฒน์ เซียนพระชื่อดัง แสดงเป็นผี ดิบ ชื่อ ไอ้พุ่ม

ในหนัง ที่ลืมชื่อ มี นางเอก ลืมไปว่าใครแต่ไม่ใช่คุณ เพชรา มีรักยม คู่หนึ่ง พ่อให้ไว้คุ้มครอง ไอ้พุ่ม ซึ่งเก่งดุร้ายมาก ผู้ร้ายส่งมาทำร้าย นางเอก แต่รักยมปรากฏตัวมา เล็กกว่าไอ้พุ่ม ตั้งเยอะ ไอ้พุ่มนี่ฆ่ามาหลานศพ เก่งๆ หลายคนมีปืนผาหน้าไม้ เจอไอ้พุ่ม จับหักคอหมด รัก ยม ตัวเล็กกว่า ตั้งเยอะ แต่มารุม ต่อย เตะ ไอ้พุ่ม ล้ม คว่ำ ล้มหงาย ต้องหนี รักยมไป ผมดูแล้วสนุกสนาน เฮฮาประทับใจมาก อยากได้มาตั้งแต่นั้น ...แหะๆ

คุณ ถวัล ท่านไปแล้ว คุณมิตร ไปแล้ว แต่รักยมนั่น น่าจะยังอยู่ อายุและวัยน่าอ่อนแก่ กว่าผมไม่มาก
Click to expand...

ผมนำรัก-ยม ของหลวงพ่อแม้น วัดหน้าต่างนอกมาเลี้ยง ก็น่าจะ 3-4 เดือนแล้วครับ.....แม้ไม่เห็นเป็นตัวตน แต่ก็รู้สึกได้ว่าเขาอยู่ด้วย....กินอาหารถ้าไม่เรียกกินด้วย ตักอาหารกำลังจะเข้าปากเรา หล่นพื้นซะงั้น(ประจำ).....ปิดแอร์-ปิดไฟ ชั้นล่างแล้วขึ้นห้องนอน...เช้ามืดตื่นมา ไฟ+แอร์ เปิดอยู่(เป็นบ่อยครั้งมากครับ).....จัดรัก-ยมใส่พาน คู่กับพาน"แม่พิม" วัดท้องไทรครับ

chopper1972, 27 พฤศจิกายน 2012

#44275
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
teaycub2009 said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับ

ไม่ได้อ่านหลายหน้าตาลายเลยยย..........เหอๆ

ไม่ได้มาเปล่ามีของมาให้ชมครับ.....อิอิ

Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44276
- ถูกใจ x 2
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
chopper1972 said: ↑

ผมนำรัก-ยม ของหลวงพ่อแม้น วัดหน้าต่างนอกมาเลี้ยง ก็น่าจะ 3-4 เดือนแล้วครับ.....แม้ไม่เห็นเป็นตัวตน แต่ก็รู้สึกได้ว่าเขาอยู่ด้วย....กินอาหารถ้าไม่เรียกกินด้วย ตักอาหารกำลังจะเข้าปากเรา หล่นพื้นซะงั้น(ประจำ).....ปิดแอร์-ปิดไฟ ชั้นล่างแล้วขึ้นห้องนอน...เช้ามืดตื่นมา ไฟ+แอร์ เปิดอยู่(เป็นบ่อยครั้งมากครับ).....จัดรัก-ยมใส่พาน คู่กับพาน"แม่พิม" วัดท้องไทรครับ
Click to expand...

***ขอแสดงความยินดี ด้วยนะครับ น้องพี่
ของดีมาเยี่ยมอีกแล้วครับ เอิ๊กเอิ๊ก***

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44277
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
ไม่เกิด said: ↑

ก่อนไปขอฝากสิ่งดีๆ สักหน่อย.....

ผลของกรรมไม่ดี 10 ข้อ

อกุศลกรรมบททั้งสิบเหล่านี้ ถ้าหากผู้นั้นไม่ได้ลงนรก เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์แล้วจะได้รับสิ่งเหล่านี้ ได้แก่

ปาณาติบาต ผลของการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต (รวมไปถึงการทำร้ายสัตว์ด้วยแม้ไม่ถึงตายก็ตาม)มี ๙
ประการ คือ

๑. พิการ
๒. รูปไม่งาม
๓. กำลังกายอ่อนแอ
๔. กำลังกายเฉื่อยชา
๕. เป็นคนขลาด
๖. ฆ่าตนเอง หรือถูกฆ่า
๗. โรคภัยเบียดเบียน
๘. ความพินาศของบริวาร กำลังปัญญาไม่ว่องไว
๙. อายุสั้น

อทินนาทาน ผลของการลักทรัพย์ของผู้อื่น แม้เพียงเงินหนึ่งบาทมี ๖ ประการ คือ

๑. ด้อยทรัพย์
๒. ยากจน
๓. อดอยาก
๔. ไม่ได้สิ่งที่ตนปรารถนา
๕. พินาศในการค้า
๖. ทรัพย์พินาศเพราะอัคคีภัย อุทกภัย ราชภัย โจรภัยเป็นต้น

กาเมสุมิจฉาจาร ผลของการล่วงละเมิดในคนรักของผู้อื่น มี ๑๑ ประการ คือ

๑. มีผู้เกลียดชังมาก
๒. มีผู้ปองร้ายมาก
๓. ขัดสนทรัพย์
๔. ยากจนอดอยาก
๕. เป็นหญิง (เป็นหญิงที่อับโชค)
๖. เป็นกระเทย
๗. เป็นชายในตระกูลต่ำ
๘. ได้รับความอับอายเป็นอาจิณ
๙. ร่างกายไม่สมประกอบ
๑๐. มากไปด้วยความวิตกห่วงใย
๑๑. พลัดพรากจากผู้ที่ตนรัก

มุสาวาท ผลของการพูดเท็จ มี ๘ ประการ คือ

๑. พูดไม่ชัด
๒. ฟันไม่เป็นระเบียบ
๓. ปากเหม็นมาก
๔. ไอตัวร้อนจัด
๕. ตาไม่อยู่ในระดับปกติ
๖. กล่าววาจาด้วยปลายลิ้น และปลายปาก
๗. ท่าทางไม่สง่าผ่าเผย
๘. จิตไม่เที่ยงคล้ายวิกลจริต

ปิสุณาวาท ผลของการพูดยุยงนินทา ให้ผู้อื่นรังเกียจ แตกสามัคคีรักใคร่กัน มี ๔ ประการ คือ

๑. ตำหนิตนเอง
๒. มักจะถูกลือโดยไม่มีความจริง
๓. ถูกบัณฑิตตำหนิติเตียน
๔. แตกมิตรสหาย

ผรุสวาท ผลของการพูดเพราะความโกรธ การด่า ให้ผู้อื่นเจ็บปวดช้ำใจ หรือพูดหยาบให้เขาโกรธเคือง มี ๔ ประการ คือ

๑. พินาศในทรัพย์
๒. ได้ยินเสียง เกิดไม่พอใจ
๓. มีกายและวาจาหยาบ
๔. ตายด้วยอาการงงงวย

สัมผัปปลาปะ ผลของการพูดเพ้อเจ้อ เช่น การล้อเล่น ,พูดจาไม่มีประโยชน์, พูดเล่น พูดเรื่องหนัง เรื่องดารา เรื่องไม่มีเหตุผล ฯลฯ มี ๔
ประการ คือ

๑. เป็นอธัมมวาทบุคคล (เป็นคนพูดไม่มีสาระที่จะถือเอาได้)
๒. ไม่มีผู้เลื่อมใสในคำพูดของตน พูดอะไรก็ไม่มีใครเชื่อฟัง ถูกรังเกียจ
๓. ไม่มีอำนาจ เป็นคนต้อยต่ำ
๔. จิตไม่เที่ยง คือ วิกลจริต

อภิชฌา ผลของความอยากได้ อยากมีในทรัพย์ของผู้อื่นมี ๔ ประการ คือ

๑. เสื่อมในทรัพย์และคุณงามความดี
๒. ปฏิสนธิในตระ***ลต่ำ
๓. มักได้รับคำติเตียน
๔. ขัดสนในลาภสักการะ

ผลในปวัตติกาลของพยาบาท(ความเพ่งเล็ง คิดร้าย อยากให้ผู้อื่นเสียหาย - เช่นขอให้ตายไวไวเป็นต้น) มี ๔ ประการ คือ

๑. มีรูปทราม
๒. มีโรคภัยเบียดเบียน
๓. อายุสั้น
๔. ตายโดยถูกประทุษร้าย

มิจฉาทิฏฐิ ผลของความเห็นผิด มี ๔ ประการ คือ

๑. ห่างไกลรัศมีแห่งพระธรรม
๒. มีปัญญาทราม
๓. ปฏิสนธิในพวกคนป่าที่ไม่รู้อะไร
๔. เป็นผู้มีฐานะไม่เทียมคน

สุราเมรัย ผลของเสพสุราเมรัย มี ๖ ประการ คือ

๑. ทรัพย์ถูกทำลาย
๒. เกิดวิวาทบาดหมาง
๓. เป็นบ่อเกิดของโรค
๔. เสื่อมเกียรติ
๕. หมดยางอาย
๖. ปัญญาเสื่อมถอย
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44278
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
mazmazman said: ↑

ของหลวงพ่อท่าน ผมก็พอมีครับ เท่าที่เคยเห็นเป็นเหรียญกระจกรูปหลวงพ่อ เหรียญบิน ฯลฯ อย่างครับ ส่วนมากของเก่าๆ จะเป็นพวกพระที่อากง หรือพวกอาเจ็ก อากู๋ เค้าเก็บสะสมมา ส่วนผมไม่ใช่คนเล่นพระอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ เดี๋ยวถ้ามีโอกาสได้กลับบ้านจะลองถ่ายรูปมาลงให้ดู แต่บอกไว้ล่วงหน้าว่าไม่ได้หวังพานิชย์นะครับ :boo: เพียงแต่เจอกระทู้นี้เพราะ อยู่ดีๆ ไม่มีอะไรทำแล้วนึกถึงหลวงพ่อขึ้นมาก็เลยเซิร์จในกูเกิ้ลจนมาเจอกระทู้นี้ครับ
หลวงพ่อท่านเป็นที่นับถือของชาวบ้านแถวนั้นมากครับ ไม่เคยทำอะไรให้คนอื่นว่าท่านได้ ถึงวันนี้ท่านจะไม่อยู่กับพวกเราแล้ว แต่ท่านยังอยู่ในใจผมเสมอมา
Click to expand...

:cool:***อ่านแล้ว รู้สึก ยินดี และ อบอุ่นใจเหลือเกินครับ***

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44279
- ถูกใจ x 1
- ดูรายการ
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

10 สิงหาคม 2010

โพสต์:

15,573

ค่าพลัง:

+57,321
mazmazman said: ↑

กราบหลวงพ่อทรงครับ ผมเองก็ลูกศิษย์ใกล้วัดท่าน เดินนิดเดียวก็ถึงวัดละ ตอนเด็กๆ ผมเจอท่านบ่อยเพราะเรียนอยู่โรงเรียนวัดศาลาดิน(มอญ) ตอนเด็กๆยังจำได้เอาของกินไปให้ิลิงที่วัดเลี้ยง คนอื่นให้ลิงมันก็หยิบกินปกติ พอผมยื่นมือไปเท่านั้นแหละ คว้ามือผมมากัดเลือดอาบซะงั้น
ปีหน้าคิดว่าจะกลับบวชพระที่วัดมอญครับ อายุปาเข้าไป 25 ละไม่ได้บวชซักที
Click to expand...

พี เสาวภา said: ↑

ยินดีตอนรับครับ มีของดีวัดมอญไหมครับ

และกราบเรียนเชิญมาเผยแพร่เกียรติคุณ หลวงพ่อวัดมอญแบบไม่มีการค้าน่ะครับ

เอาประวัติข้างๆวัดมาเล่ากันบ้างซิครับ
Click to expand...

rungaran, 27 พฤศจิกายน 2012

#44280
- ถูกใจ x 3
- ดูรายการ

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 2214 ของ 3279

แชร์หน้านี้

Loading...