การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

ง่า เล่นเกมส์มือถือเยอะไปหน่อย เนื้อเยื่อหุ้มข้อนิ้วกลางอักเสบ โสนะน่าตัวเอง
ถ้าไม่ได้นั่งเป็นกิจจะลักษณะ ก็อาศัยเวลาว่างระหว่างวัน นั่งมั่ง
พิจารณาไปมั่ง ปลงได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็ยังดีใจนะที่ตัวเองไม่ขี้เกียจมากเหมือนสมัยก่อน
แต่ก็มีติดบันเทิงหนัง เกมส์ไปหน่อย แหะๆ

ปัญหาของพี่คือ มักเผลอออกจากสมาธิ โดยลืมพิจารณา ไม่ค่อยๆถอน
เหมือนความคิดแทรกมาว่า เฮ้ย พอเหอะ ชวนงี้ก็หลุดเลย

 

ขอบคุณค่ะ ช่วงนี้รู้สึกจิตขึ้นๆลงๆ มากวันนึงก็หลายรอบ ต้องทำใจให้ปล่อยๆอยู่ค่ะ

 

ครับ ตามนั้นครับพี่ สู้ๆครับ

 

นี้เป็นตัวอย่างที่ดี ในภาคปฎิบัติ กับความเป็นจริงที่มันตรงกันข้ามกัน
การเจริญ พรมวิหาร4 ไม่ใช้เกิด จาการท่องจำ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ว่ากันไป
ท่องกันไป แต่ในความเป็นจริง มันไม่ได้เกิดในจิตใจ เราเลย
พรมวิหาร4 มันต้องเกิดหรือหลั่งมาจากใจ มันเป็นโดยอัตโนมัติ

สิ่งที่บงบอกก็คือ ถ้าเรามีเมตตาแบบพรมวิหาร4 จริง ไม่ไช่เมตตา แบบทั่วๆไป
ความโกรธ ความเศร้าหมอง ความไม่พอใจ ความคับแค้น ย่อมไม่เกิด
หรือถ้าเกิด ก็เกิดได้น้อย เพราะเรามีสติประคองอยู่

แต่ทีเป็นอยู่ของคุณ คือ "ก็อดกลั้นไว้ มีอาการหนักๆในใจ ไม่ทราบว่าทำอะไรผิดไปหรือไม่จึงเป็นเช่นนี้ หรือแค่เป็นช่วงกรรมส่งผล ถ้าใช่แล้วเมื่อไหร่ ทำอย่างไรที่จะให้ความรู้สึกนี้เบาบางหรือหายไปได้"

นี้เพราะความไม่รู้ตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง อย่าไปโทษกรรม หาทางออกไม่ได้ก็โทษกรรม
มีปัญหาอะไรก็โทษกรรม ไม่เคยโทษตัวเอง ที่เป็นผู้ก่อกรรมเอง

สิ่งทีเป็นอยู่เพราะตัวเองทั้งนั้น กรรม เกิดจากการกระทำ ถ้าไม่ทำกรรมไม่เกิด
เพราะจิตคุณ กระโดดไปผูกจับกับอารมณ์โกรธ ความไม่พอใจ ความเศร้าหมอง
มันจึงมีผล มาสู่หัวใจของคุณ ความอดกลั่น ยิ่งเป็นตัวทำลาย ทั้งการปฎิบัติในทางจิต
และทางกาย คือสุขภาพของคุณ ก็จะยิ่งย้ำแย่ ลงไปอีก
และถ้าไม่รู้จักหาทางออกให้กับตัวเอง โรคภัยใข้เจ็บก็จะตามมา

มันไม่ไช่กรรมส่งผล ตัวคุณทำตัวคุณเองแท้ๆ
วิชาพระพุทธเจ้า เป็นวิชาที่เป็นวิทยาศาสตร์ ท่านจึงสอนให้เรา พิจารณาเหตุและปัจจัย
เพราะเราเอาจิตไปผูกกับอารมณ์ จึงเป็นเหตุให้เราเศร้าหมอง

ท่านจึงสอนให้เราวาง จากมากไปหาน้อย จนในที่สุดไม่มีเลย

ศรัทธาเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องมีปัญญา ควบคู่ไปด้วย

 

อนุโมทนาสาธุกับทุกท่าน ณที่นี้ด้วยค่ะ ทั้งผู้ปฏิบัติ ทั้งผู้ให้คำแนะนำและชี้แนะเหมือนเราได้แสงนำทางโชคดีมากค่ะที่ได้มีโอกาสรับแสงชี้แนะด้วย. ไม่งั้นเหมือนคนตาบอดคลำทางกว่าจะผ่านพ้นอุโมงค์แห่งความมืดออกมาก็คงหลงความมืดอยู่เช่นนั้นไม่รู้จบ

ส่งการบ้่านค่ะ. ไม่ได้ส่งเมื่อวานเพราะไม่สบายค่ะแต่วันนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว ต้องเข็นความเพียรออกมาอีกยกใหญ่ สู้ๆค่ะ. ปฏิบัติบทที่สาม สวดมนต์ภาวนาตามลำดับค่ะ วันนี้แปลกดีค่ะจิตเข้าสู่สมาธิได้เร็ว (มึนยาหรือป่าวไม่ทราบค่ะเพราะยาที่ทานมีอาการข้างเคียงเยอะมาก). ฟุ้งซ่านบ้างแต่ไม่หนักค่ะ. ปฏิบัติๆไปเรื่อยๆค่ะ ครบตามปรกติ พิจารณาตามสภาพ. แผ่เมตตา แล้วก็ปัจจเวก นั่งต่อไปอีกหน่อยโดยไม่ภาวนาค่ะ. ขอบคุณมากค่ะ

 

ครับ ดีมากเลยครับ

 

เสาร์-อาทิตย์ ไปไหว้พระกัน

 

ไปครับ ขอวันอาทิตย์ นะๆ

 

ส่งการบ้านบทที่สามค่ะ. ปฏิบัติตามบทค่ะ ไปตามบท ยังฟุ้งซ่านวอกแวกบ้างแต่ไม่เยอะมากค่ะ พอเร่ิมมีอาการก็จะเปลี่ยนบทภาวนาไปตามสภาพค่ะ. ระลึกได้ความผิดหรือบาปกรรมที่เคยทำไว้จะเจตนาหรือไม่เจตนาที่เคยสร้างไว้. สำนึกผิดทุกประการค่ะ ขอโทษและอโหสิกรรมในการ
กระทำของตัวเอง โดยจิตสำนึกจริงๆค่ะ. พยายามนั่งต่อไปเรื่อยๆแต่ลูกสาวตื่นนอนเร่ิมส่งเสียงดังทั้งที่เคยอบรมหลายครั้งแล้ว. พยายามไม่ใส่ใจไม่นึกถึงและไม่ใส่อารมณ์. มาหลุดช่วงเขาลงมาข้างล่างใกล้ห้องที่เราปฏิบัติอยู่ ร้องเพลงไปด้วยหาอาหารเช้าไปด้วย. ก็เลยหลุดสมาธิค่ะ กลัวค่ะไม่อยากว่าเขาในช่วงเราเข้าสมาธิอยู่ ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน.

 

ส่งการบ้านครับ ไปต่างจังหวัดซะหลายวัน

ช่วงนี้เหมือนมีแต่เรื่อง จอดรถอยู่ดีๆก็มีคนเอารถมาครูดซะบุบ
อารมณ์ไม่ได้ปรี๊ดดพรวดพราด แต่มันอยู่กะเรานานเหมือนกัน
ค่อยๆบอก ค่อยๆสอนตัวเอง ว่าช่างมันหนอ เกิดขึ้นได้ ก็สลายไปได้
ก็บรรเทามาเยอะ ตอนนี้ก็เฉยๆแล้ว . .แต่ห้ามอารมณ์ตัวเองนี่ก็เหนื่อยเอาการ

อีกเรื่องก็อาการเข่าตัวเอง ไม่หายสักที หมอบอกพังผืดเริ่มเกาะแล้ว
เจอหมอนวดโหดมากๆ ทั้งควัก ทั้งล้วง เส้นแทบพลิก . .น้ำตาคลอเลย

บ่นมานาน . .การบ้านครับ หลังจากไม่ได้นั่งหลายวัน กลับมานั่งก็ยังพอใช้ได้อยู่
ก็นับภาวนา 1-1 , 2-2 ไปเรื่อยๆ จนหมดภาวนา . .มีเรื่องแว๊บเข้ามาบ้าง
ก็ปล่อยๆไป นับต่อ . .จดเทียนดับ จิตดันสงสัย ลืมตาซะได้ ก็เลยออกสมาธิเลยคับ

วันไหนไม่ได้ตั้งใจรู้สึกว่าเรื่องฟุ้งไม่ค่อยมาก แต่วันไหนเตรียมตัวมาดีๆ นั่นล่ะ
เรื่องอะไรไม่รู้ มาฉายให้ดูเต็มไปหมด . .

 

ไปที่ไหนคร้าบไปด้วยคน

 

ส่งการบ้านค่ะ บทที่สามปฎิบัติตามลำดับภาวนา. สวดมนต์ไหว้พระ แล้วก็นั่งสมาธิภาวนา วันนี้รู้สึกสมาธิเข้ารวมได้เร็วขึ้น ยังมีฟุ้งซ่านครั้งคราวแต่สติเรียกมาภาวนาต่อ ภาวนาไปเรื่อยๆค่ะ อบรมตัวเองเรื่ิองความเพียรกำกับไปในตัวเพราะจิตเหมือนคอยจะวอกแวกเลยต้องคอยสอนตัวเองตลอด. ภาวนาปฏิบัติจนครบแล้วก็นั่งต่อไปได้อีกหน่อยค่ะแบบไม่ภาวนา. พยายามจะนั่งให้นานกว่าเดิมแต่ไหงออกมาเวลาเท่าเดิมอะคะ อยากฝึกให้นั่งได้นานกว่านี้อะคะแต่จิตชอบถอนออกมาก่อนทั้งที่เวทนายังไม่ถามหาเลยค่ะ

 

ขอต่อภาคสองเล็กน้อยได้มั้ยคะ

นี่เรายังไม่ได้ไปไกลอย่างพี่หมูกะน้องภูมิเลย
แค่เพียงจิตอุเบกขาที่ข้ามความปวดได้เล็กน้อยตรงนั้น
แต่สำหรับเรามันก็น่าตื่นตาตื่นใจแล้วนะ 555

คือทดลองเล่นๆน่ะค่ะ ลองเอาจิตกลางๆแบบอุเบกขานั้น
มาจับตรงที่ปวดตรงนั้นนิด นี้หน่อย เออ ... ดีขึ้นแฮะ
เอออ ไม่น่าแหละ คนที่เค้าฝึกพลังจิตดีๆ เค้าถึงรักษา
ชาวบ้านได้ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง

คือ มีธรรมที่ก็รับฟังมาหลายทีแล้ว แต่พึ่งจะมาซึมเข้าหน่อย
ได้ฟังอีกทีก็ซึ้งอะค่ะ ขอแบ่งหน่อยนะคะ

สิ่งสำคัญ 3 อย่างที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นได้
เป็น 3 สิ่งที่ต้องค้ำยัน เกื้อหนุนกัน เหมือนไม้สามขา
ที่ออกแรงพยุงกันพอดิบพอดี นั่นคือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไปไม่ได้

ขอพูดถึงปัญญาเลยนะคะ เพราะจริงๆ เข้าใจว่าหลายคน
เดินสายธรรมนั้น ก็มีศีลกันเป็นปกติ สมาธิก็ฝึกกันมาเรื่อยๆ
แต่ถึงแม้ศีล สมาธิ จะสูงส่ง แต่ขาดการพัฒนาในเรื่องของ
ปัญญา เราก็ไม่อาจหลุดพ้นได้

อาจารย์ท่านอธิบายอย่างนี้นะคะ ปัญญาที่จะช่วยให้หลุดพ้นได้นั้น
ต้องเป็นปัญญาจากประสบการณ์ตรง เป็นสิ่งที่เราเผชิญด้วยตัวเอง
คือปัญญาท่านแบ่งเป็น 3 ระดับ ใช่มั้ยคะ
สุตมยปัญญา = ปัญญาเกิดจากการได้อ่าน ได้ฟัง จากผู้อื่น
จินตามยปัญญา = ปัญญาเกิดจากการพิจารณาด้วยเหตุและผล
ภาวนามยปัญญา = ปัญญาเกิดจากประสบการณ์ตรงด้วยตัวเอง

ยกตัวอย่างเราไปร้านอาหาร อ่านเมนูแล้วเราก็คิดว่ามันน่าอร่อย
พอสั่งไป ในระหว่างที่รออาหารอยู่ มองไปโต๊ะนั้นที นี้ที ก็เห็น
แต่ละคนที่ทานอาหารมีสีหน้าพึงพอใจ เราก็ยิ่งคิดว่ามันต้องอร่อย
จนเมื่อเค้ายกอาหารมาเสริฟให้เราแล้วเราได้ลิ้มรสเองจริง เราถึง
จะชัดแจ้งเองว่ามันอร่อยจริงๆ อร่อยแบบไหน อร่อยยังงัย

ความเข้าใจจากการอ่านเมนู ก็คือสุตมยปัญญา และเมื่อพิจารณา
จากสีหน้าผู้ทานท่านอื่นๆ ก็คือจินตามยปัญญา แต่เมื่อเราได้ทานเอง
ลิ้มรสเอง จึงจะเป็นภาวนามยปัญญา

ปัญญาที่จะช่วยให้หลุดพ้น คือการได้เห็นในความเกิด ดับ อนิจจัง
สัมผัสได้ รู้สึกได้ ประสบได้ ในตนเอง

ก็มาให้กำลังใจกันต่อนะคะ ตัวเองจะได้มีกำลังใจด้วย ว่าจงพากเพียร
อย่าทดท้อ เพราะทุกย่างก้าวที่เราหมั่นปฏิบัติ หมั่นพิจารณา นั่นจะช่วย
ชำระล้างจิตไปเรื่อยๆ เปรียบเหมือนคนตั้งแต่เกิดมาไม่ค่อยจะได้อาบน้ำ
ความสกปรกก็พอกพููนเรื่อยมา แล้วมาค่อยๆถูวันละนิดละหน่อย ก็ยังดี
แต่จะหวังว่าจะสะอาดเอี่ยมอ่องในพริบตาคงไม่ได้ แต่ก็ทำไปเถอะ
มันจะค่อยๆสะอาดไปเรื่อยๆ แต่อย่าลืมว่า ในแต่ละวันเราก็พอกพูน
ความสกปรกมาเรื่อยๆเหมือนกัน เพราะฉะนั้นทำอย่างไรมันถึงจะเพียงพอ
สำหรับที่จะล้างของใหม่ที่เพิ่มมาแต่ละวันและได้ล้างของเก่าออกอีกด้วย
ไม่งั้นคงไม่หมดแน่ๆ เราก็พยามกันต่อไปนะคะ จะช้าจะเร็วเราก็คง
จะได้เห็นผลกันซักวัน

ถ้าอธิบายไม่ถูกต้องช่วยชี้แนะด้วยนะคะ จำมาเค้า555

 

ส่งการบ้านค่ะ บทที่สาม. สวดมนต์ภาวนาตามลำดับทุกประการ. สมาธิเร่ิมสงบขึ้น ถึงแม้ยังมีฟุ้งซ่านแต่ก็ไปได้เรื่อยๆค่ะ. จะว่าไปแบบสบายๆสงบๆก็ได้ค่ะ. จบท้ายปรกติค่ะไม่มีอะไรมาก นั่งต่อไปแบบภาวนาจนจบค่ะ

 

ส่งการบ้านค่ะ หลังจากหายไปนาน

บทที่ 2 ค่ะ พยายามประครองสติได้ตลอด มีหลุดบ้างแต่น้อย

ความฟุ้งซ่านมีอยู่ ไม่แอบหลับ แผ่เมตตา อุทิศบุญ แล้วก็ออกจากสมาธิค่ะ

ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ขอบคุณมากๆๆ ค่ะ

 

เตรียมกำลังใจไว้สู้ต่อนะครับ

เมื่อผ่านไปจะได้อะไรเพิ่มมากขึ้นครับ

 

อย่าประมาทครับ ช่วงนี้

 

อย่าเพิ่งท้อครับ อย่าไปคิดว่ายาก

ค่อยๆฝึก ค่อยๆทำ ครับ

ช่วงนี้ระวัง ทำอะไร ดูดีๆ อย่าใจใครง่ายๆ

 

ขอบคุณมากเลยค่ะ ทำบุญเยอะ ๆ จะช่วยได้บ้างไหมค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ. ส่งการบ้านบทที่สามค่ะ. สวดมนต์ภาวนาตามบทขั้นตอน เร่ิมต้นสมาธิรวมตัวเร็วขึ้นสงบ. ฟุ้งซ่านมารบกวนตามปรกติ. จิตยังจับการภาวนาไว้. ไปเรื่อยๆตามสภาวะ. จบท้ายด้วยแผ่เมตตาและปัจจเวกค่ะ