เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

รูปขนาดเล็ก
รูปขนาดเล็ก รูปขนาดเล็ก

ร่างกายเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่จิตวิญญาณหาเปลี่ยนไปตามกาลเวลาไม่ เพราะ....ไม่มีช่องว่าง ระยะทาง และกาลเวลา

 

เห็นน้องนกพูดถึงเรื่องชื่อและรูป Display
ที่เอามาแทนตัวที่บ่งบอกบุคลิกความเป็นตัวเรา
นี่ก็เป็นอีกเรื่องนึงนะที่น่าสนใจ คือที่มาเป็นแบบนี้ครับ

คือผมได้แรงบันดาลใจมาจากท่านนี้ครับ ศิลปินแนวอนาคตที่ชื่อนาย Syd Mead คนนี้ครับ เห็นผลงานเข้าก็ต้องบอกว่ายกให้เป็นครูด้านศิลปะ เค้ามีมุมมองที่แตกต่างจากนักออกแบบส่วนใหญ่ในเวลานั้น กล้าคิด มีความอุตสาหะ ตั้งใจทำผลงานออกมาอย่างเต็มที่ เลยนำมาใช้เป็นชื่อครับ




อายุ 60 กว่าแล้ว เป็นครูสอนด้านนี้ ในชิวิตนี้ถ้ามีโอกาสก็อยากเจอสักครั้งครับ
ชอบVision การจินตนาการอันไร้ขอบเขต ประกอบกับฝึมือเทคนิคพู่กันแบบนี้ครับ
ผมจึงใช้สื่อแทนตัวได้ เพราะรู้สึกว่าเค้าคือแรงบันดาลใจที่ดีมากๆตั้งแต่สมัยเรียนมหา'ลัยอยู่ครับ
ทั้งๆที่ความหมายของตัวอักษรจริงๆ คือไวน์รสน้ำผึ้ง..จริงๆแฝงเรื่องราวที่ไม่มีขอบเขตและจินตนาการอยู่ในชื่อครับ

 

คุณ mead นี่สุดยอดจริงๆ น่าจะมาจากดาวดวงเดียวกับที่ โดเรมอน มานะ หาให้ได้ทุกอย่าง
ขอบคุณมากเลยครับ วันนี้ที่ทำงานผมรับทำหนังสือเล่มนี้ให้กับลูกค้าเลยเอามาอ่านก่อน ในหนังสือบอกว่ามีทำถาพยนต์ด้วย ก็เลยอยากดู จิตแรกนึกถึงคุณ mead จิตต่อมา นึกถึงอาจารย์นักเขียน ถ้าคุณ mead ไม่มี อาจารย์คงส่งมาให้ จาก Kansas
ก็เป็นเรื่องราวที่สนับสนุน อาจารย์อนาลัยได้อย่างดีว่า เราสามารถ มีได้ ทำได้ เป็นได้ ด้วยความเชื่อ ด้วยจินตนาการของเรา

 

...คุณพี่..โนวา อนาลัย...คะ
....อยากรู้จักพี่จังเลยค่ะ...

 

ในใจลึกๆๆรู้สึกรักและผูกพันธ์กับเพลงนี้จังเลยค่ะ
ลาวดวงเดือน(ฟังลาวดวงเดือนแล้วน้ำตาคลอ สงสัยอินค่ะอิอิ)
อีกเพลงน้อยใจยา ฟังแล้วรู้สึกสุขลึกๆๆนะคะ อิ่มเอม
ไม่เศร้าเท่ากับลาวดวงเดือน
และรู้สึกว่า
อยากกลับไปอยู่ ที่ที่เราเคยอยู่ ที่ที่เราเคยมา
แต่มันเป็นแค่ความรู้สึกที่อยากกลับไป กลับไปไม่ได้อะค่ะตอนนี้ ภาระกิจยัง
ไม่เสร็จ
เพื่อนๆๆไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แล้ว........เค้าบอกว่า จากลับไปไหน..????

จะตอบเพื่อนๆๆยังไงดีนะ ว่าอยากกจะกลับไปไหน

มาอ่านตอบกระทู้ ของคุณ <TABLE class=tborder id=post739467 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date -->นี้, 04:31 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #2112 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175> JINTAWADEE<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_739467", true); </SCRIPT>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ขนลุก.....ใช่เหมือนกันเลย....อยากกลับบ้านจังเลย

 

สวัสดีค่ะ คุณ JINTAWADEE<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_739467", true); </SCRIPT> โมเย อยู่ อ.แม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

ต้องกราบขอโทษนะคะที่เรียก โนวา อนาลัย ว่าเป็นคุณพี่

ขอเรียก อาจารย์ นะคะ....คงจะได้เจอกัน..ในที่และเวลาที่ควรเจอนะคะ

หรือคุณพี่นักเขียน มีอะไรแนะนำ ก็เมตตาแนะนำโมเยได้ค่ะ

 

ขอถามหน่อยครับว่า อย่างในกรณีนี้ การจดจ่อถึงการเป็นลูกชายอัครมหาเศรษฐีใน new york ทำให้มีเส้นทางเป็นไปได้ในเรื่องนี้ อย่างนี้เหมือนกับว่ามีการสร้างจิตวิญญาณที่จะมีชะตาชีวิตที่เป็นลูกชายอัครมหาเศรษฐี สิ่งนี้จะเรียกว่าเป็นชะตาชีวิตได้หรือเปล่า อย่างบุคคลตัวตนที่เกิดจากอารมณ์-จินตนาการของเราเหมือนกัน บุคคลนั้นจะเรียกได้ว่ามีชะตาชีวิตกำหนดไว้แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ ได้หรือเปล่า

และบุคคลนั้นๆ ก็จะยังเปลี่ยนสิ่งที่เค้าเจอ ได้ตามที่ตัวของเค้าเองปรารถนาได้อีกหรือไม่ (เหมือนๆ กับเราที่สามารถสร้างเส้นทางชีวิตได้ตามแต่ใจเราจะปรารถนาจะให้เป็น)

ถ้าได้ ก็หมายความว่า ถ้าตัวบุคคลที่เกิดจากความรู้สึกนึกคิดของเรา เกิดดำรงชีวิตไม่เป็นไปตามที่เราคิด ก็เท่ากับว่าเราก็ยังไม่ได้เรียนรู้ในเส้นทางนั้นๆ ? ซึ่งก็อาจจะมีวิธีอื่นอีกที่จะเรียนรู้ เช่นสร้างบุคคลที่จะเป็นไปตามความคิดนั้นๆ อีก?

และสุดท้ายแล้ว เมื่อไหร่ตัวตนที่เราสร้างมาเอง จะกลับมารวมกับตัวเราเอง หรือว่าพอเกิดขึ้นแล้ว ก็ไม่มีกลับมารวมแล้ว?

ไม่รู้ว่าพี่นักเขียนจะงงกับคำถามหรือเปล่า

 

อารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของเรา กับ คุณภาพอันเป็นอมตะ

ดีใจจัง คุณเม้ามาช่วยพี่นักเขียนตรวจการบ้านคุณ Chayutt เพราะนักเรียนรายนี้มาแรง ต้องใช้ครูยกกำลังสอง ไม่อย่างนั้นตอบคำถามไม่จุใจ นักเรียนคนนี้ก็จะยกมือ"ครูคับๆ"ซะอีกแล้ว

ข้อคิดของคุณเม้าที่ว่า ร่างกายเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่จิตวิญญาณหาเปลี่ยนไปตามกาลเวลาไม่ เพราะ....ไม่มีช่องว่าง ระยะทาง และกาลเวลา เป็นข้อคิดที่น่าคิดต่อไปอีกหลายชั้นตามคำกล่าวของท่านอาจารย์อนาลัยที่ว่า
จิตวิญญาณจดจ่อกับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปเป็นภาวะนั้น พร้อมด้วยรูปกายที่คล้องจองกับภาวะนั้น

คุณเม้าพูดถูกว่า จิตวิญญาณไม่ได้เปลี่่่ยนไปตามกาลเวลา เพราะสำหรับจิตวิญญาณแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปพร้อมกันหมดในปัจจุบัน
แต่เมื่อเราทั้งหลายดำเนินชีวิตอยู่ภายใต้กฏเกณฑ์ของช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา เราจะอดจินตนาการไม่ได้ว่า หากเวลาหยุดนิ่งได้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะหยุดนิ่ง ปราศจากการเคลื่อนไหว

ในความฝัน เราเผชิญกับประสบการณ์ที่ก้าวข้ามช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลาไปเสมอ เราปรากฏตัวในอดีต-อนาคตและปัจจุบันอื่นๆ เราดำเนินชีวิตยาวนานแรมปึได้ในความฝัน เราเผชิญกับประสบการณ์หลายวันหรือหลายสิบชั่วโมงได้ในความฝันที่เราใช้เวลาฝันไปเพียงไม่กี่นาที เพราะเราไม่ได้ฝันตลอดทั้งคืน ไม่ว่าเราจะนอนหลับกี่ชั่วโมงก็ตาม ประสบการณ์ในความฝันก็ยาวนานและกว้างไกลกว่าช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลาที่เรารู้จักยามตื่น

จิตวิญญาณจึงไม่เคยหยุดนิ่ง แต่เคลื่อนไหวหรือเปลี่ยนแปลงไปนอกเหนือช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

พวกเราเป็นจิตวิญญาณที่กำลังเรียนรู้ เรายังไม่อาจคงความเป็นเอกลักษณ์ของจิตวิญญาณไว้ได้อย่างเป็นอัตโนมัติ จนกว่าเราจะเรียนรู้ที่จะใช้อารมณ์อันรุนแรงไปในทิศทางที่สร้างสรรค์เสมอ-ด้วยสติสัมปชัญญะอันคมชัด

มันเป็นความจริงที่ว่า ร่างกายของเราเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่ความเป็นจริงที่อยู่เบื้องหลังกาลเวลาอีกทีหนึ่ง ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของการเปลี่ยนแปลงรูปกายของเราคือ ความเชื่อและอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราซึ่งคล้อยตามความเชื่อ ซึ่งเป็นไปในระดับจิตไร้สำนึก เราติดตามไม่ทันว่าเรากำลังมีความเชื่อใดอยู่ เรากำลังตกอยู่ในอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดใด แล้วรูปกายของเราก็แปลงสภาวะไปตามความเชื่อ ตลอดจนอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อนั้นๆ

พี่นักเขียนได้ขอให้พวกเราสัมผัสกับอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของเรา หากเราตระหนักได้ว่า วัตถุธาตุ-ประสบการณ์ชีวิต-เหตุการณ์ต่างๆ ตลอดจนร่างกายของเรา อุบัติขึ้นจากคุณภาพภายในของอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของเรา ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมีชีวิต-ชีวา มีโครงสร้างอันเป็นไปตามความคาดหวังของเรา ในโลกส่วนตัวแห่งความเป็นจริงของเรา เราจึงสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราได้ ด้วยการกระตุ้นการสร้างสรรค์อันซ่อนเร้นอยู่ในจิตวิญญาณของสรรพสิ่งทั้งปวง อันเป็นต้นกำเนิดที่แท้จริงของเรา

การค้นพบอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของเรา และรู้จักนำมันมาสร้างสรรค์ด้วยสติสัมปชัญญะอันคมชัด จะทำให้เราค้นพบคุณภาพอันเป็นอมตะของเรา ซึ่งเป็นแก่นแท้ของจิตวิญญาณ และเป็นคุณภาพส่วนที่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงภายใต้กฏเกณฑ์ของช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา และนอกเหนือกฏเกณฑ์ของช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา เช่นกัน

ในที่นี้ พี่นักเขียนพอจะประมาณให้พวกเราฟังได้ว่า สำหรับพี่นักเขียนแล้ว การค้นพบอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง และนำมาสร้างสรรค์ด้วยสติสัมปชัญญะอันคมชัด คือกระบวนการที่พี่นักเขียนได้นำมาสร้างสรรค์หนังสือชุดนี้ และทำให้พี่นักเขียนค้นพบคุณภาพอันเป็นอมตะที่เรียกว่า โนวา อนาลัย หรือองค์ความรู้หมวดที่มีบุคลิกภาพอันเป็นอมตะซึ่งเป็นอิสระจากความปรารถนา

พวกเราทุกคนสามารถสัมผัสและค้นพบอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของตนเองได้เสมอ หากเราจะแสวงหา และเราทุกคนสามารถค้นพบและมีคุณภาพอันเป็นอมตะได้้เสมอ หากเราตระหนักได้ว่า ความแตกต่างทั้งหลายอันเป็นอนันต์ จากหน่วยที่เล็กที่สุดตั้งแต่หน่วยของครอบครัว ไปจนถึงหน่วยที่ใหญ่ขึ้นได้แก่สังคม โลกและจักรวาล คือความยิ่งใหญ่-ความมั่งคั่งและความสมบูรณ์พูนสุข และความสมดุลย์อันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หาใช่ความแตกแยก-ความขัดแย้งและความเหลื่อมล้ำใดๆไม่

สัญญาที่แท้จริงของจิตวิญญาณ คือการค้นให้พบความเป็นหนึ่งเดียวอันเสมอเหมือนกับต้นกำเนิด ไม่ว่าเราจะแปลกแยกแตกต่างกันไปด้วยรูปกาย ด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อที่ผิดหลายชาติภพ และแปลกแยกไปไกลจากต้นกำเนิดเพียงใดก็ตาม

ส่วนหนึ่งของเราที่โหยหาการกลับมารวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว คืออารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกที่ผลักดันให้เราค้นหาคุณภาพอันเป็นอมตะ ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงหรือแปลกแยกตามรูปกาย ตามอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อที่ผิดไปด้วย

อารมณ์และความรู้สึกนึกคิดลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของเราแต่ละคน เป็นแรงผลักดันที่กระตุ้นให้เราแสวงหาเส้นทางที่จะนำเราจะกลับบ้านเกิดที่เราจากมา คุณภาพอันเป็นอมตะคือประตูสู่อ้อมกอดของความรักอันปราศจากเงื่อนไข-ในบ้านเกิดของเรา หากเราค้นพบคุณภาพอันเป็นอมตะของเราเมื่อไร เราจะตระหนักได้ว่า เราได้กลับถึงบ้านแล้ว และ จะกลับบ้านได้เสมอตามปรารถนา (rose)

 

มีเรื่องคล้ายๆ กันกับที่พี่นักเขียนอธิบายมาเลย ที่เกี่ยวกับการจดจ่อกับสิ่งที่กระทำอยู่ คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน แต่อธิบายคนละอย่างกัน(แต่ก็คล้ายๆ กัน)

เป็นคำสอนของท่านติช นัท ฮันห์ เกี่ยวกับการล้างจานเพื่อล้างจาน จะขอก็อปมาเลยล่ะกัน อาจจะยาวหน่อยนะโพสนี้

=====================================================

ผู้เขียนเข้าใจ(เอาเอง)ว่า การที่ชาวพุทธเราส่วนใหญ่ไปฝึกปฏิบัติธรรมตามคอร์สต่างๆ นั้น ก็เพื่อฝึก

 

มี quote จาก Conversations with God ที่มีความหมายคล้ายๆ ไปในทางที่พี่นักเขียนเขียนมาเลย จะขอลองยกมาให้อ่านดูละกัน แต่ว่าเป็นภาษาอังกฤษนะ ไปหาเจอจากเวป จะแปลไทยก็กลัวความหมายจะเปลี่ยน เลยยกต้นฉบับมาทั้งดุ้นเลย

There are no

 

ผมก็มีสมุดเอาไว้จดอะไรเหมือนกัน เล่มนึงสำหรับจดเรื่องที่สนใจตอนเรียน(สมัยป.6-มัธยมต้น) ปัจจุบันเล่มนี้ก็ไม่ได้จดอะไรเพิ่มเติมแล้ว
อีกเล่มก็จดเรื่องที่น่าสนจากหนังสือที่เราอ่าน เช่น ฮวงจุ้ย ผลกระทบของสี ปัจจุบันเล่มนี้ก็ไม่ได้จดอะไรแล้วเหมือนกัน

ทั้งสองเล่มนี้เป็นสมุดเล่มเล็กๆ ขนาดประมาณครึ่งนึงของ a4 ได้กระมัง

ส่วนอีกเล่ม(เล่มที่ 3 แล้ว) ก็เอาไว้จดกลอน, ข้อความที่ชอบ อันนี้จดตอนอยู่มหาลัย ส่วนมากแรกๆ ก็จะเป็นกลอนของมหาลัย เล่มนี้เวลาจดก็จะบรรจงคัดลายมือหน่อย ตอนนี้เล่มนี้ก็เว้นว่างจากการบันทึกมานานแล้วเหมือนกัน

นอกนั้นก็เคยมีเล่มเล็กๆ เอาไว้จดศัพท์ไว้ท่อง พกติดตัวไป ว่าจะจดศัพท์ภาษาจีนไว้ท่องด้วย แต่ก็ทำได้ไม่เท่าไหร่เอง

 

เพราะว่ามันรู้สึกอิสระหรือเปล่า แบบว่าอยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องไปคิดเรื่องผิดถูกมาก

 

เรื่องนี้ก็นึกสงสัยเหมือนกันครับ
เด็กที่อยู่ในท้องแม่ เซลแต่ละเซลมันรู้ได้ยังไง ว่าอยู่ตำแหน่งนี้นะ ต้องเปลี่ยนไปเป็นกระดูกนะ อยู่ตำแหน่งนี้นะต้องแปลงเป็นเล็บนะ

รวมทั้งเรื่องที่ว่า มันรู้ได้ยังไงว่าร่างกายขนาดนี้ จะให้อาหารซึมผ่านจากกระเพาะไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายไม่ได้เพราะมันใหญ่ไป มันจะไปไม่ทั่วถึง จะต้องมีเส้นเลือดมาเป็นตัวพาไปยังส่วนต่างๆ จะต้องมีปอดนะ เพื่อหายใจ จะให้อากาศเข้ามาทางผิวหนังอย่างสัตว์เซลเดียวเล็กๆ ไม่ได้

รวมทั้งพิษของสัตว์มีพิษ มันรู้ได้อย่างไรว่า สารเคมีตัวนี้เป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิต?

 

การจดจ่อกับอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดใดๆ ก่อเกิดโลกแห่งความเป็นจริงบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ขึ้นเสมอ

ชะตาชีวิตมีความหมายในทิศทางที่ว่า เมื่อถูกกำหนดขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้

ตามธรรมชาติแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างผันแปรและเปลี่ยนแปลงได้ทุกขณะจิต เมื่ออารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกของเราก่อเกิดบุคคลตัวตนหนึ่งๆขึ้นบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ แม้ว่าบุคคลตัวตนนั้นๆจะเป็นบุคคลตัวตนที่ดูเสมือนว่าถือกำเนิดมาจากอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกของเรา แต่เขาก็มีความเป็นเอกเทศ? คือมีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกของตนเอง

แต่การเป็นจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ในปัจจุบันชาติก็มีความสัมพันธ์กัน-ด้วยวัตถุประสงค์ และการเป็นจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติในอดีตและอนาคต ก็มีความสัมพันธ์กัน-ด้วยการมีชีวิตอยู่เป็นผลสืบเนื่องตามเส้นทางแห่งกาลเวลาของกันและกันจากอดีตไปสู่อนาคต ซึ่งหมายความว่า ทุกตัวตนที่เกิดขึ้นไม่ได้แตกแยกไปจากกัน แต่สัมพันธ์กันต่อไปด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดในระดับจิตวิญญาณ

การถือกำเนิดเป็นบุคคลตัวตนทั้งหลาย มีความเป็นเอกลักษณ์ แต่คำว่าเอกลักษณ์สำหรับจิตวิญญาณนั้นครอบคลุมคุณลักษณะอันเป็นอนันต์ เมื่อเราจินตนาการตัวตนหนึ่งๆขึ้นมา และเขาก็ถือกำเนิด และดำเนินชีวิตไป เขาย่อมมีความเป็นเอกลักษณ์ส่วนหนึ่งที่ถือกำเนิดจากอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเรา แต่เขาก็จะพัฒนาบุคลิกภาพอันเป็นเอกลักษณ์อื่นๆที่แตกแขนงออกไปอีก

บุคคลตัวตนบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ ถือกำเนิดตามอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด หรือเรียกได้ว่าถือกำเนิดจากความคิดฝันของเรา แต่เขาก็ไม่ได้ถูกจำกัดด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดแรกเริ่มของเรา เขาจะเรียนรู้ในเส้นทางอื่นๆที่เราไม่อาจจะเรียนรู้หรือครอบคลุมได้จากมุมมองและจุดยืนจุดนี้ การเรียนรู้ของเราก็จะแตกแขนงไปด้วยการเรียนรู้ของเขา จะกล่าวว่าเขาไม่ได้ดำเนินชีวิตไปตามที่เราคาดคิดก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะเราก็คิดสร้างตัวตนของเขาขึ้นมา ณ ขณะจิตที่เรามีจินตนาการ เช่น มีความคิดขึ้นมาว่า หากฉันเกิดเป็นลูกชายของมหาเศรษฐีใน New York ฉันจะใช้ชีวิตให้สุขสำราญ

ความคิดแค่ชั่วขณะหนึ่งของเราผุดขึ้นมาแล้ว ก็ก่อเกิดบุคคลตัวตนในโลกแห่งความเป็นจริงบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นหนึ่งๆ หรือหลายเส้นขึ้นมา ซึ่งมีลักษณะแตกต่างกันมากมายเป็นอนันต์ เพราะความคิดมักไม่ได้เป็นไปเพียงสายเดียว เรามักนึกคิดหลายแขนง เช่นคิดว่า หากฉันเป็นลูกชายของมหาเศรษฐีใน New York ฉันอาจจะใช้ชีวิตเสเพล หรือว่าฉันจะใช้ฐานเหล่านั้นผลักดันให้ตนเองกลายเป็นนักธุรกิจที่ยิ่งใหญ๋ หรือว่าฉันจะใช้ชีิวิตกับการเดินทางรอบโลก ฯลฯ ความฝันมักจะพาแรกแตกแขนงเส้นทางแห่งความเป็นไปได้มากกว่าหนึ่งเส้นทางเสมอ เรียกได้ว่า ทุกขณะจิตที่เรามีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดหรือความฝันใดๆ เราไม่เคยสร้างเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ขึ้นเพียงอีกหนึ่งเส้น แต่เราสร้างเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ขึ้นมามากมายหลายสิบ หลายร้อยเส้นก็ว่าได้ เราแทบจะตามความคิดของเราไม่ทันว่า เราเปลี่ยนความคิดนั้นๆกี่หน มันหักเหไปอย่างไรในแต่ละครั้ง แต่มันก็แตกแขนงออกไปเสมอ เพราะความคิดเป็นพลังงานที่ส่งออกไปแล้วไม่อาจเรียกกลับคืนมาได้

ดังนั้นจะกล่าวว่า ตัวตนใดตัวตนหนึ่งดำเนินชีวิตไปตามความฝันของเรา-ดังที่เราคาดคิด ก็กล่าวได้ว่า-ไม่มี แต่หากจะกล่าวว่า ตัวตนทั้งหมดที่อุบัติขึ้นบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้ทั้งหมดรวมกัน ดำเนินชีวิตไปตามความฝันของเรา-ดังที่คิด ก็กล่าวได้ว่า-มีทั้งหมด เพราะความฝันและความคิดของเราแตกแขนงมากมาย กระบวนการและความเป็นไปดังกล่าวนี้ เป็นธรรมชาติความเป็นไปของจิตวิญญาณ ซึ่งเต็มไปด้วยแนวโน้มมากมายหลายหลาก-เป็นอนันต์ เป้าหมายของจิตวิญญาณคือการเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์และคุณค่าชีวิตจึงเป็นไปได้ ด้วยการแตกแขนงอย่างเป็นอนันต์ของตัวตนเหล่านี้ จิตวิญญาณใฝ่รู้และมีพลังอำนาจในการเรียนรู้มากมายมหาศาลเกินกว่าที่จะเรียนรู้ผ่านเพียงร่างเดียว-ตัวตนเดียว ในชั่วขณะหนึ่งๆ-จิตวิญญาณจึงแตกแขนงออกไปอย่างฉับพลันทุกขณะจิต-เพื่อการเรียนรู้อย่างกว้างไกล-ด้วยการเติมเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์และคุณค่าชีวิตหลากหลายทิศทาง-เป็นอนันต์

จิตวิญญาณที่มาถือกำเนิดเป็นบุคคลตัวตนหนึ่งๆ เป็นส่วนหนึ่งหรือส่วนย่อยของตัวตนรวม หรือของจิตวิญญาณรวม

จิต คือ อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด
วิญญาณ คือ ข้อมูล-ความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพ

เป้าหมายอันสูงสุดของจิตวิญญาณ คือ การเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้

การรวมตัวของจิตวิญญาณ คือ การรวมตัวของข้อมูล-ความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพ ซึ่งประสานกันด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดอันลุ่มลึก ที่แปลงสภาพจากอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่คล้อยตามความเชื่อ กลายเป็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นไปตามความรู้

อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นไปตามความรู้นั้น ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดในรูปกายใด ในร่างกายตัวตนใด ในบุคคลใด ย่อมเป็นอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดอันเป็นหนึ่งเดียวกันเสมอ

การรวมตัวของจิตวิญญาณ จึงเป็นไปอยู่เสมอตลอดวันเวลา ทุกขณะจิตที่ความเชื่อเปลี่ยนเป็นความรู้ (rose)

 

เรามาด้วยกัน

คุณหนูผู้อ่านคนหนึ่ง ซึ่งเรียกพี่นักเขียนว่าคุณแม่
และพี่นักเขียนก็เรียกแกว่าลูก
ด้วยความรักและผูกพันธ์ที่มีต่อกันนอกเหนือภาวะทางกายภาพ
ได้ส่งข้อความนี้มาให้พี่นักเขียน
เป็นข้อมความที่น่ารักและมีความหมายลุ่มลึกน่าประทับใจ
จนพี่นักเขียนไม่อยากจะเก็บไว้คนเดียว
ต้องขอคุณลูกว่า จะเอามาฝากพวกเราด้วย
- - - - - - - - - - - - - - -
หนูได้อ่าน Winnie the pooh ตอนนึง
เป็นภาพ Piglet เดินตาม Pooh

 

เดี๋ยวมื้อกลางวันนี้จัดให้เอาใจคนกินเจชุดใหญ่เลยจ้า (deejai)

 

ขอบคุณที่นำเพลงที่ไพเราะมากๆแบบนี้มาให้ฟังค่ะ
เพลงนี้นกก็ชอบมากๆ จำได้ว่าตอนป.6 วิชาดนตรี
ครูสอนร้องเพลงนี้ เราก็พยายามจำเนื้อจนร้องได้
นานมากแล้วพอเห็นเนื้อเพลงก็เพิ่งรู้ว่ามันยังมีท่อนหลังอีก
ทุกวันนี้จำได้แต่ท่อนแรกเท่านั้นเอง อย่างนี้คงต้องฟังบ่อยๆซะแล้ว

 

จัดโต๊ะรอมื้อเที่ยงครับ
เชิญอาจารย์อนาลัยกับพี่นักเขียนนั่งหัวโต๊ะ​

​

ส่วนพวกเราเตรียมกินโต๊ะ !​

 

นั่นสิครับ เคยสงสัยอยู่เหมือนกันเรื่องแบบนี้
ในระดับเซลล์แต่ละเซลล์ มีการออกแบบ+มีแผนภาพรวม+มีการกำหนด+คำนวณทิศทาง เหมือนถูกใส่รหัสเฉพาะตัวลงไปก่อนหน้าเรียบร้อย

อ่านในหนังสือ "โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติภาคต้น" ประมาณว่าแม้แต่เวลาที่เราเดินอยู่ในห้องห้องนึง สติของเซลล์แต่ละเซลล์ต้องคำนวณมากมาย รู้ถึงระยะห่าง ความกว้างใหญ่ ความเอียง-ความสมดุล อุณหภูมิร้อน-หนาว ผิวสัมผัสของพื้น ทุกอย่างถูกคำนวนอย่างเป็นธรรมชาติ นั่นแค่เป็นสติส่วนที่จดจ่อภายนอกและจดจ่อร่างกายเท่านั้นเอง..ยังมีภายในอีก.. (ถึงแม้ในความเป็นจริงเราจะอ่อนวิชาคำนวน สอบตกบ่อยๆ แต่ในระดับเซลล์คำนวนอย่างละเอียดสมบูรณ์ถูกต้องไปหมดเลยครับ)