เรื่องจริง "มนต์อาลัมพายน์" พญานาคกลัวจริงหรือ

ที่มา

ครุฑมาบอกวิชาหมองูอย่างสูง แก่ฤาษีโกสิยโคตร
ผู้อยู่ในป่า ประพฤติตบะอยู่สิ้นกาลนาน
เราเข้าไปหาฤาษีตนหนึ่ง ซึ่งนับเข้าในพวกฤาษีผู้บำเพ็ญตน
อาศัยอยู่ในระหว่างภูเขา ได้บำรุงท่านโดยเคารพ
มิได้เกียจคร้าน ทั้งกลางคืน กลางวัน
ในกาลนั้น ท่านบำเพ็ญวัตร และพรหมจรรย์ เป็นผู้มีโชค
เมื่อได้สมาคมกับเรา จึงสอนมนต์ทิพย์ให้แก่เรา ด้วยความรัก
เราทรงไว้ ซึ่งผลอันวิเศษในมนต์นั้น จึงไม่กลัวต่อนาค
เราเป็นอาจารย์ของพวกหมอ ผู้ฆ่าอสรพิษ
ชนทั้งหลายรู้จักเราว่า “ อาลัมพายน์ ’’… จาก ภูริทัตชาดก

พระราชปุจฉาที่ 20 : ว่าด้วยนาคทั้งปวงกลัวมนต์อาลัมภายน์ แต่เจ้าสุทัสน์แลนางอัจจมุขีนั้นไม่กลัวฤๅ

แก้พระราชปุจฉาที่ 20 (ความย่อ) : สมเด็จพระสังฆราช และพระราชาคณะ 7 รูป ถวายวิสัชนาว่า
ทิพยมนต์ของอาลัมภายน์นั้นเป็นทิพยมนต์ครุฑ ได้มาแต่สำนักดาบส แต่นาคทั้งหลายที่เกิดในสกุลทั้ง 7 มีสกุลธตรฐ เป็นต้น หากลัวครุฑทำอันตรายไม่ นาคที่กลัวครุฑจำเพาะแต่ที่เกิดในสกุลต่ำกว่าสกุลทั้ง 7 นั้น พระภูริทัตเกิดในสกุลธตรฐ จึงไม่กลัวทิพยมนต์ แต่เพราะเหตุที่จำศีล จึงไม่ทำอันตรายแก่อาลัมพายน์ ๆ จึงทำได้ตามปราถนา เพราะกลัวศีลขาด และพระสุทัศน์กับนางอัจจมุขีก็เกิดสกุลเดียวกับพระภูริทัตจึงมิได้กลัว

 

นาค มีชาติกำเนิดอยู่ ๔ แบบ
๑. โอปาติกะกำเนิด(เกิดขึ้นจากผลบุญ และกรรมที่ก่อไว้)
๒. เกิดจาก ครรภ์ (ออกลูกเป็นตัว)
๓. เกิดจากฟองไข่ (ออกลูกเป็นไข่)
๔. เกิดจากคราบไคล

มนต์ "อาลัมพายน์" มีอำนาจเหนือ และใช้ได้กับนาคทุกตระกูล ที่มีชาติกำเนิด จากครรภ์ มีชาติกำเนิดจากฟองไข่ และมีชาติกำเนิดจากคราบไคล
แต่มนต์บทนี้ ไม่มีผลต่อนาคที่มีชาติกำเนิด แบบโอปาติกะกำเนิด

นาคที่เป็นโอปาติกะกำเนิด มีหลายตระกูล
เท่าที่เคยพบ ล้วนเป็นนาคที่ถูกสาปลงมา เพื่อใช้หนี้กรรม ในความผิดบาปที่ได้กระทำไว้
พวกที่ถูกสาปลงมานี่ มีพวกมาร และอสูร เป็นส่วนใหญ่
นานๆทีก็จะพบพวกมหาเทพที่หลงผิดสักตนหนึ่ง
การใช้กรรมในสภาพของนาคนี้ บางท่านก็ถูกใช้ให้รับงานพิเษด้วย เช่น
บ้างถูกใช้ให้เฝ้าสมบัติจักรพรรดิ์
บ้างถูกใช้มาเพือรอรับคำสั่ง ให้แสดงอำนาจทางทะเล(เพื่อการทำลายล้าง)
บ้างก็ ฯลฯ
นาคพวกนี้ล้วนมีพิษสุดยอด
ใครถูกเข้า ก็เตรียมตัวเป็นโรคหัวใจเฉียบพลัน หากแก้ไม่ทัน ก็บ้ายบายได้

ปกตินาคเหล่านี้ล้วนหวงแหนพิษของตนยิ่งนัก จะคายพิษเป็นทีเป็นทาง
แต่ก็มีจิตวิญญานบางพวก ที่มีมิจฉาทิฐิสูง จะไปผูกมิตรกับนาค ขอพิษนี้มาใช้
บ้างก็ขโมยเอามาดื้อๆ
แล้วเขาก็เอามาใส่ให้มนุษย์ที่ปฏิบัติดีมีบุญสูง ในปริมาณน้อยๆแต้บ่อยๆ ในฐานะเจ้ากรรมนายเวร
มนุษญ์ผู้นั้น หากฝึกไม่ดี ไม่รู้ทันเขา ใรคหัวใจอ่อนๆก็จะเริ่มถามหา รักษาอย่างไรก็ไมดีขึ้น กลายเป็นโรคเรื้อรัง
และสุดท้าย ก็จะรีบวิ่งโร่ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรกำมะลอพวกนี้

เมื่อได้บุญก็หยุดเติมพิษ
พอใช้บุญหมดก็เริ่มขบวนการเติมพิษกันใหม่ มีแต่ได้กับได้
พวกนี้เขาทำกันเป็นขบวนการ คณะหนึ่งๆ จะมี ห้าท่าน เจ็ดท่าน หรือเก้าท่านเป็นอย่างสูง
บ้างก็จับมือกันเป็นก้วน เป็นร้อยๆท่าน
บ้างจับมือกับมนุษย์ตั้งสำนัก หากินกันครื้นเครง

ใครแหลมเข้าไปต่อกรกับเขา รักษาโรคที่เกิดจากการกระทำของพวกเขา ก็เตรียมตัวกระอักเลือดได้
สองมือสองตีน ใหนจะทนต่อร้อยมือพันตีนได้

 

มณีสวาทฮอตตอนมนต์อาลัมพายน์จริง ๆ ด้วย

 

แล้วมีใครพอจะทราบว่าบทมนต์อาลัมพายน์นี้มี
1.คำสวดอย่างไร,
2.มีความหมายอย่างไร,
3.ใช้เพื่อจุดประสงค์อะไร,
4.และมีผลกระทำต่อนาคอย่างไร
5.มีผลต่อนาคเท่านั้นหรือมีผลต่องูด้วย
ขอความกรุณาผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ

 

อยากรู้เหมือนกันหนอ...

 

ไม่มีบันทึกใดๆเหลือไว้ว่ามีบทสวดอย่างไร เนื้อหาอย่างไร เพราะเป็นเรื่องในหลายๆมหากัปป์ก่อนๆๆ โน้น
เอาว่าคุยกันเล่นๆ อย่าจริงจังมากนัก ว่ากันว่าบทสวดนี้เป็นการสาธยายเดชของพญาครุฑว่ามีฤทธาำอำนาจสูงส่ง พวกนาคมีเชื้อความกลัวในครุฑอยู่เป็นทุนเดิมเมื่อได้ฟังจะสะดุ้งหวาดกลัวหวั่นไหวมากน้อยต่างกัน ถ้าพวกไม่มีฤทธิ์หรือมีเล็กน้อยได้ฟังก็จะกลัวต่อมรณะภัยอย่างสุดขีด ร่างกายไม่อาจเคลื่อนไหวได้ เหมือนคนที่ตกใจสุดขีดแล้วแข็งทื่ออย่างนั้น จะถูกจับได้ง่าย พวกมีฤทธิ์ปานกลางได้ฟังก็จะหวาดกลัวแต่ก็ยังคุมสติได้ จึงแค่ลนลานออกจากที่ซ่อนเพื่อหนีไปยังนาคภิภพที่ปลอดภัยกว่าแต่ระหว่างนี้อาจถูกจับได้ เหมือนชาวบ้านเวลามีข้าศึกมาก็จะพากันวิ่งหลบหนีเข้าไปในกำแพงเมือง ส่วนพวกมีฤทธิ์สูงจะแค่ตกใจเล็กน้อย แล้วพิจารณาเหตุต่างๆ เมื่อทราบว่าเป็นเพียงมนต์ไม่ใช่ครุฑจริงๆก็จะสงบนิ่งเหมือนเดิม อีกอย่างคือนาคที่มีฤทธิ์น้อยแต่พยายามบำเพ็ญตบะจนไม่หวาดกลัวความตายก็จะไม่สะดุ้งเหมือนกัน เหมือนพวกเราที่เจริญมรณานุสติฉะนั้น

 

ตอบ
๑. มนต์บทนี้ มีมานานกาเล ตั้งแต่สมัยพระภูริฑัต ห่างจากปัจจุบัน น่าจะเป็นหลายๆล้านปี(โลกถูกทำลายเกิดใหม่ไมรู้กี่รอบ)
มนต์ฉบับสมบูรณ์ ที่มนุษย์บันทึกไว้ จึงไม่น่าจะมีเหลือตกทอดถึงปัจจุบันได้

๒. เมื่อไม่มีบันทึกที่สมบูรณ์ จึงไม่อาจ แปลความหมายใดๆได้

หมายเหตุ ขยายความสักนิด
ก็ในเมื่อ พระยาครุฑ เป็นเจ้าของมนต์บทนี้ และท่านก็เป็นผู้มีอายุยืน ปัจจุบันก็ยังอยู่
ใครก็ตามที่สามารถติดต่อท่านได้ ใครก็ตามทำให้ท่านมีเมตตา ผู้นั้นก็อาจขอเรียนมนต์บทนี้ ฉบับสมบูรณ์ได้

ในปัจจุบัน ผู้มีพลังจิตสูงมีอยู่ มีครูบาอาจารย์เก่าๆข้ามภพข้ามชาติ มาสอนวิชาต่างๆแต่ดึกดำบรรณ ก็ยังมีอยู่
ทราบมาว่า มนต์ อาลัมพายน์บทนี้ ก็ยังพอมีถ่ายทอดกันมาบ้าง แต่ไม่สมบูรณ์นักในหมู่หมองู
พวกหมองูทางอิสานและเขมรก็ได้รับถายทอดสืบๆกันมา ต่างคนต่างหวงแหนนัก
ด้วยความไม่สมบูรณ์ ปัจจุบันอำนาจของมนต์บทนี้จึงไม่โดดเด่น ใช้เพียง สะกดงู ให้ง่ายต่อการจับเท่านั้น

๓.๔. มนต์บทนี้จะทำให้นาค หรืองูใหญ่ ที่ต้องอำนาจมนต์ จะอ่อนแรง งุนงงจนไร้อำนาจ(ชั่วคราว) ทำให้ง่ายต่อการจับ

๕. มนต์บทนี้มีผลต่อนาคและงูทุกชนิด แม้แต่พะยาธิที่เกิดจากเมือกตม
แต่ไม่มีผลตอนาคที่เกิดแบบโอปาติกะกำเนิด

 

น่าค้นหาและติดตามครับ อยากรู้เหมือนกันว่านามสกุล ครุฑจับนาค ที่ใกล้ชิดตัวผมนี้มีอะไรๆพิเศษเกี่ยวกับเรื่องลึกลับประเภทนี้หรือเปล่า

 

อยากรู้มากกว่าที่ได้ตั้งคำถามไว้ หากยังมีหมองูที่ได้รับการถ่ายทอดบทมนตร์บทนี้และยังคงใช้มนตร์บทนี้อยู่เพื่อสยบงูหรือสัตว์เลื้อยคลานอื่นๆในปัจจุบัน อยากทราบจริงๆว่ามนตร์บทนี้มีผลต่อนาคหรืองูที่กลับชาติมาเกิดอย่างไร เพราะผู้ที่กลับชาติมาเกิดนั้นยังคงมีความผูกพันธ์กับชาติพันธ์เดิมอยู่ แม้ว่าชาตินี้เกิดเป็นมนุษย์แล้วก็ตาม คิดว่าน่าจะมีคนอื่นสงสัยเช่นเดียวกัน

 

ความรู้เพิ่มเติม

 

เกี่ยวกับมนต์อาลัมพายน์มีกล่าวไว้ในภูริทัตชาดก-เนสาท-วิลาป-อาลัมพายน์กัณฑ์ เป็นชาดกที่กล่าวไว้ในเรื่องครุฑกับพญานาค แต่ไม่มีบทสวดที่เขียนไว้เป็นข้อความแต่ประการใด หากท่านทั้งหลายต้องการสวดบทที่ป้องกันอสรพิษทั้งหลาย ขอให้สวดบทขันธปริตร อันเป็นบทสวดของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นสิ่งสูดสุดเหนือสิ่งอื่นใด หากท่านทั้งหลายหมั่นสวดทั้งเช้า เย็น หรือก่อนนอน จะป้องกันอสรพิษหรือสัตว์ร้ายต่าง ๆ ไม่ให้เข้ามากล้ำกราย เพราะบทสวดนี้เปรียบเสมือนการแผ่เมตตาให้สัตว์ร้ายทุกชนิด เขาจะไม่มาเข้าใกล้บริเวณบ้านหรือมาทำร้ายตัวเราเลย ข้าพเจ้าขอเล่าให้ฟังว่าก่อนหน้านี้พอตกเย็นจะมีตุ๊กแกมาเกาะที่หน้าต่างทุกวัน วันละ ๒-๓ ตัว ตัวลายใหญ๋มากเพื่อมารอกินแมลง ข้าพเจ้าได้แต่เคาะหน้าต่างไล่และสวดเมตตาให้ทุกวันแต่เขาก็ยังมาทุกวัน แต่พอข้าพเจ้าได้สวดบทขันธปริตรเป็นประจำทุกวันและแผ่เมตตาให้พวกเขา ตั้งแต่นั้นไม่เคยเห็นพวกเขาไม่เกาะที่หน้าต่างอีกเลย เป็นการแผ่เมตตาให้เขาเพื่อให้เขาไปอยู่ในที่ที่เหมาะสมไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรา ลองมาสวดบทขันธปริตรกันให้ได้ทุกวันนะคะ

 

อานุภาพของพระคาถาขันธปริตร เป็นคาถาที่ใช้สวดก่อนนอน หรือเวลาเดินป่า เดินเขา ป้องกันสัตว์ร้ายหลายจำพวก อาทิ พวกสัตว์ไม่มีเท้า สองเท้า สี่เท้า และสัตว์ที่มีเท้ามาก พวกงู ตะขาบ แมงป่อง สัตว์มีพิษอื่น ๆ สวดแล้วต้องแผ่เมตตาไปในสัตว์ทุกชนิดด้วย
แม้แต่มนุษย์ก็แผ่ให้ได้ค่ะ หรือสิ่งที่มองไม่เห็นที่เป็นดวงจิต ดวงวิญญาณ

ขันธปริตร

วิรูปักเขหิ เม เมตตัง เมตตัง เอราปะเถหิ เม
ฉัพยาปุตเตหิ เม เมตตัง เมตตัง กัณหาโคตะมะเกหิ จะ
อะปาทะเกหิ เม เมตตัง เมตตัง ทิปาทะเกหิ เม
จะตุปปะเทหิ เม เมตตัง เมตตัง พะหุปปะเทหิ เม
มา มัง อะปาทะโก หิงสิ มา มัง หิงสิ ทิปาทะโก
มา มัง จะตุปปะโท หิงสิ มา มัง หิงสิ พะหุปปะโท
สัพเพ สัตตา สัพเพ ปาณา สัพเพ ภูตา จะ เกวะลา
สัพเพ ภัทรานิ ปัสสันตุ มา กิญจิ ปาปะมาคะมา
อัปปะมาโณ พุทโธ
อัปปะมาโณ ธัมโม
อัปปะมาโณ สังโฆ
ปะมาณะวันตานิ สิริงสะปานิ
อะหิ วิจฉิกา สะตะปะที
อุณณะนาภี สะระพู มูสิกา
กะตา เม รักขา กะตา เม
ปริตตา ปะฏิกกะมันตุ ภูตานิ
โสหัง นะโม ภะคะวะโต
นะโม สัตตันนัง สัมมาสัมพุทธานัง​

 

พระคาถาขันธปริตรเป็นคาถาที่ท่องเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว พอจะมีใครทราบคาถาที่หมองูใช้กันบ้างหรือเปล่า ขอแบ่งปันความรู้หน่อยค่ะ เผื่อต้องเข้าป่าจะได้นำมาใช้เมื่อมีเหตุจำเป็น

 

พระคาถาขันธปริตรเป็นคาถา ที่ประกอบไปด้วยความผูกมิตร และเมตตา

ส่วนมนต์ อาลัมพายน์ และคาถาจับงู เต็มไปด้วยอำนาจบาตใหญ่ ใช้อำนาจในการข่มเหง เอาชนะกัน
ตัวผู้ใช้เอง ก็ต้องมีอำนาจคุ้มครองตัว ให้พ้นจากอำนาจที่โต้ตอบกลับ
สรุปแล้ว คาถาหมองูและมนต์อาลัมพายน์ เป็นไปเพื่อการเอาชนะ เป็นไปเพื่อการก่อเวร
และท้ายสุดก็จะกลายเป้นการผูกเวร และจองเวรกัน

เราผู้เป็นพุทธบุตร ควรใช้พระคาถาขันธปริตร เพื่อการผูกมิตรแทนเถิด
อย่าไปไขว่หา สิ่งที่สร้างศัตรูเลย

 

อนุโมทนา เห็นด้วยกับคำกล่าวเป็นอย่างยิ่งค่ะ

 

ใครเรียกดิฉันมาเหรอคะ





มนต์อาลัมพายน์มันช่างร้ายยิ่งนัก....






แอร๊ยยยย....กลับคืนร่าง....

 

ผมว่า อุรคาเทวี น่าจะไม่ได้กลัวมนต์อาลัมพายน์นะครับเพราะสังเกตุว่า นางเป็นนางที่มีกายสีทอง มีฤทธิ์มาก แถมเป็นนาคเทวีน่าจะเป็นพญานาคขั้นปกครองชาติกำเกิดแบบโอปาติกะ (นาคตะกูลสีทอง ตระกูล ท้าววิรูปักษ์) และแถมตอนที่สู้กับ ยักษ์พลี(ยักบาดาล) ก็แผ่เศียรตั้ง7เศียร อันบ่งบอกว่า น่าจะเป็นนาคที่เกิดหรือสืบวงศ์จากอนันตนาคราช(นาคที่มีเศียรตั้งแต่3เศียรขึ้นไป) และยิ่งบ่งชัดคือ พญาสุบรรณรักมิได้รังเกียจ นั้นแสดงว่านางอุรคาเทวีเป็นนาคกลุ่มนางสวรรค์ อาจจะมีชาติกำเนิดสูงกว่า ท่านภุชเคนทร์ ที่เป็นเพียงพญานาคน่าจะเป็นกลุ่มรองๆที่ต้องแพ้มนต์อาลัมพายน์และครุฑ ซึ่งตอนที่ท่านภุชเคนทร์ถูกพญาสุบรรณทำร้ายปางตาย นางอุรคาเทวี จะใช้พลังรักษาให้หาย แต่ ท่านภุชเคนทร์มิยินดีเพราะรักษาหายก็ไม่พ้น พญาสุบรรณอยู่ดีสักวัน แลลั่นวาจามิขอเกิดภพนาคอีก

 

น่าสนใจดี

 

เพิ่มเติมนะครับ สำหรับ อนันตนาคราช เป็นพญานาคที่เราค้นว่าเป็นแท่นบรรทมของพระนารายญ์ เป็นพญานาคที่มีพันเศียร ลำตัวยาวมิสิ้นสุด คายพิษเป็นไฟมลายกัลป์เผ่าโลกได้ยันสวรรค์นามพระราชโองการสวรรค์ อนันตนาคราชเป็นนาคเพียงหนึ่งเดียวในภพก่อนนาคกับครุฑจะก่อเวรกรรมกัน เป็นนาคที่ไม่เกี่ยวข้องกับการพนันเรื่องม้าเพียงมิชอบการกระทำของมารดาที่หลอดนางวินตาและรังเกียจการกระทำของพี่น้องที่แปลงกายไปแทรกขนม้าทำให้ม้าสีดำ จึงเป็นหลบหนีมาบำเพ็ญเพียรจนพระนารายญ์เสด็จมาเห็น และให้เป็นแท่นบรรทมบำเพ็ญฉานต่อไป นั่นเป็นเหตุผลที่ อนันตนาคราช เป็นพญานาคที่ทรงพลังและเป็นนาคที่ถูกละเว้นจากเวรกรรมจากการขอพรครุฑเรื่องการขอจับนาคเป็นอาหารเพราะท่านมิได้อยู่ในกลุ่มที่ขอพรนั้น ดังนั้นนาคที่มีพลังมากจะมีเศียรมากกว่า1 เป็นนาคเทพ นาคสวรรค์ที่นับว่าสืบเชื้อสายบารมี ท่านอนันตนาคราช ดังนั้น มนต์อาลัมพายน์และครุฑมิอาจทำร้ายได้เลย แต่มณีสวาทน่าจะสร้างเพื่อความบันเทิงนะครับ จึงไม่สอดคล้องเท่าไร อยากจะบอกว่า การที่ได้เกิดเป็นบุญละไม่ว่าจะเกิดภพภูมิใด ขอให้ตั้งในความดี มีหริโอตป แค่นี้ก็สูงกว่าใครในวรรณะและภพภูมิเดียวกันแล้วเผลอๆ เหนือกว่าภพภูมิที่สูงกว่า หากท่านนั้นมิได้ปฏิบัติมัวแต่หลงระเริงในบุญที่สร้างมา ใช้อย่างเดียวดังเงินออม ดอกงอกไม่ทันแถมยังไม่หาเพิ่ม..สุดท้ายก็หมดสิ้นไป..สาธุ